ΤΗ ΙΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Πέτρου, Διονυσίου, Ανδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ηρακλείου, Παυλίνου καί Βενεδίμου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τών Αγίων γ'.

Στιχηρά τών Αγίων

Ήχος δ'

Εδωκας σημείωσιν

Αίγλη φωτιζόμενοι, τής τρισηλίου θεότητος, σκοτασμόν παρεδράμετε, βασάνων καί ώφθητε, φωτεινοί αστέρες, τό τής Εκκλησίας, θείον στερέωμα αεί, φωταγωγούντες Άγιοι Μάρτυρες, διό τήν φωταυγή ημών, επιτελούμεν πανήγυριν, προσκυνούντες τά λείψανα, καί τήν κόνιν τού σώματος.

Πέτρον Διονύσιον, Παύλον Ανδρέαν Βενέδιμον, τούς γενναίους αδάμαντας, Χριστίναν Ηράκλειον, καί Παυλίνον πάντες, εν αγαλλιάσει, νύν μακαρίσωμεν πιστοί, υπέρ Τριάδος στερρώς αθλήσαντας, καί πάσας τάς τού δράκοντος, μηχανουργίας πατήσαντας, καί τό σκότος μειώσαντας, τών ειδώλων εν χάριτι.

Αίματι ωνήσασθε, τήν βασιλείαν μακάριοι, τού Θεού τήν ασάλευτον, καί όρμους εφθάσατε, τούς γαληνοτάτους, πάσαν τρικυμίαν, υπενεγκόντες τών δεινών, γνώμης ανδρεία θεομακάριστοι, εντεύθεν μακαρίζεσθε, νύν ικετεύοντες πάντοτε, τού ευρείν ημάς έλεος, εν ημέρα τής κρίσεως.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν

Tόν ρύπον απόσμηξον, τής ταλαιπώρου καρδίας μου, Θεοτόκε πανύμνητε, καί πάντα τά τραύματα, καί τά έλκη ταύτης, τά εξ αμαρτίας, εναποκάθαρον Aγνή, καί τού νοός μου στήσον τό άστατον, όπως τήν δυναστείαν σου, καί τήν μεγάλην αντίληψιν, μεγαλύνω ο άθλιος, καί αχρείος οικέτης σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρούμενον βλέπουσα, καί τήν πλευράν ορυττόμενον, υπό λόγχης ή Πάναγνος, Χριστόν τόν φιλάνθρωπον, έκλαιε βοώσα, Τί τούτο Υιέ μου, τί σοι αχάριστος λαός, ανταποδίδωσιν ών πεποίηκας, καλών αυτοίς, καί σπεύδεις με, ατεκνωθήναι παμφίλτατε; Kαταπλήττoμαι εύσπλαγχνε, σήν εκούσιον σταύρωσιν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής. Απολυτίκιον ομοίως, καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής, καί τών Αγίων.

Ο Κανών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Πιστώς ανυμνώ τούς πόνους τών Μαρτύρων.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Άσομαί σοι Κύριε

Πίστεως Υπέρμαχοι τούς εν πίστει, τήν ιεράν υμών αεί, τελούντας πανήγυριν, παθών απολυτρώσασθε, καί πάσης περιστάσεως.

Ιστίω πτερούμενοι θεοφόροι, τώ τού Σταυρού πανευκλεώς, αβρόχως τό πέλαγος, βασάνων διεπλεύσατε, εχθρόν καταποντίσαντες.

Συνήφθητε τάξεσιν ασωμάτοις, καθυπομείναντες πληγάς, εν σώματι Άγιοι, διό τήν θείαν σήμερον, μνήμην υμών γεραίρομεν.

Τώ νόμω τώ θείω ωχυρωμένοι, τών ανομούντων τάς βουλάς, Σοφοί κατηργήσατε, αθλήσαντες νομίμως δέ, Θεού δόξης ετύχετε.

Θεοτοκίον

Ως θρόνον σε Παρθένε τού Βασιλέως, εν ώ καθίσας τοίς πιστοίς, καθέδραν ουράνιον, ητοίμασε, γεραίρομεν, καί πόθω μακαρίζομεν.

Ωδή γ'

Τόξον δυνατών ησθένησεν

Στήσας επί πέτραν πίστεως, Πέτρε τής ψυχής σου τούς πόδας μακάριε, τή ενστάσει ου παρετράπης, τών αθέων παμμακάριστε.

Άλλον ως αστέρα λάμποντα, Λάμψακός σε Πέτρε, τή οικουμένη προβάλλεται, εκμειούντα τής αθεϊας, τήν εσπέραν θεία χάριτι.

Νεύσει πρός Θεόν νευρούμενος, Πέτρε τροχαντήρσι, καί δεσμοίς συντριβόμενος, καί τυπτόμενος ανενδότως, στεφανίτης αναδέδειξαι.

Υμνοντώ Θεώ προσάγοντες, πάσαν Αθλοφόροι επιφοράν τών κολάσεων, υπεμείνατε, διά τούτο, τών στεφάνων ηξιώθητε.

Θεοτοκίον

Μόνη παρθενεύεις τίκτουσα, μόνη μυστηρίου, μεγίστου όντως διάκονος, εγνωρίσθης Θεον τεκούσα, Θεότοκε Μητροπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες Περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεωθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Μαρτύρων εν αίματι, καλλωπιζόμενοι, Κυρίω παρίστασθε, τώ τού παντός Βασιλεί, καλλίνικοι Μάρτυρες, όθεν εν ευφροσύνη, τήν σεπτήν υμών μνήμην, σήμερον εκτελούμεν οφλημάτων τήν λύσιν, αιτούμενοι ευρείν δι' υμών, καί μέγα έλεος.

Ει τύχοι η νηστεία τών Αποστόλων

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Εκαίνισας Άχραντε, τώ θείω Τόκω σου, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, τών γηγενών τήν θνητήν, ουσίαν καί ήγειρας, πάντας εκ τού θανάτου, πρός ζωήν αφθαρσίας, όθεν σε κατά χρέος, μακαρίζομεν πάντες, Παρθένε δεδοξασμένη, ως προεφήτευσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτερ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων ημίν δωρήσασθαι.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Δι' αγάπησιν Οικτίρμον

Νυοταγμόν από βλεφάρων ψυχής ωθούντες, τόν εκ τής αμελείας, εγρηγόρσεσι θείαις, πάσαν εκοιμίσατε αθέων κακόνοιαν,

Ως υπέρτιμοι καί θείοι τού Λόγου λίθοι, θανατωθέντες λίθοις, ο Ανδρέας καί Παύλος, καί ο Διονύσιος, ζωής ηξιώθησαν.

Τόν τερπνοτατον λειμώνα τής ευσεβείας, τήν αληθή καί θείαν, τού Χριστού ευωδίαν, πίστει ευφημήσωμεν τούς Μάρτυρας σήμερον.

Οι τά κάτω παριδόντες εφέσει θεία, καί τής σαρκός τούς πόνους, υποστάντες γενναίως, χαίροντες πρός άπονον ζωήν μεταβεβήκασι.

Θεοτοκίον

Υπερύμνητε Παρθενε Θεοκυήτορ, τούς υμνητάς σου σώζε, επί σοί πεποιθότας, πάσης περιστάσεως κινδύνων καί θλίψεων.

Ωδή ε'

Τόν φωτισμόν σου Κύριε

Σημειωθέντες Μάρτυρες, φωτί τώ νοητώ, βασάνων σκότος, καί νύκτα πονηράν, σθένει θεϊκώ, πολυθεϊας απροσκόπτως διέβητε.

Παρθενικαίς εκλάμπουσα, Χριστίνα καλλοναίς, στιγμάτων φέγγει, λαμπρώς ωραιώθης, καί πρός νοητόν Χριστού νυμφώνα, κατεσκήνωσας χαίρουσα.

Οι μανικώς ερώμενοι, τού σώματος τού σού, Χριστίνα μάρτυς, ηδίστω σου λόγω, έρωτα Θεού εισδεδεγμένοι, εναθλούσι στερρότατα.

Θεοτοκίον

Νύμφη Χριστού ανύμφευτε, δι' ής τού παλαιού, λυθέντες χρέους, υιοί κατά χάριν, ώφθημεν Πατρός επουρανίου, τούς υμνούντάς σε φύλαττε.

Ωδή ς'

Εβόησε, προτυπών

Ο ένδοξος, αριστεύσας Ηράκλειος ήρατο, μέγα κλέος, Παραδείσου πολίτης γενόμενος, καί σεπταίς χορείαις, ενωθείς Αθλητών συναγάλλεται.

Υμνήσωμεν, σύν Παυλίνω τόν θείον Βενέδιμον, καί Ανδρέαν, καί Ηράκλειον, καί Διονύσιον, Πέτρον τε καί Παύλον, καί Χριστίναν Κυρίου τούς Μάρτυρας.

Στρεβλούμενοι, καί τοίς λίθοις αδίκως βαλλόμενοι, τώ πυρί τε τελειούμενοι, ένδοξοι μάρτυρες, τήν τών πρωτοτόκων, Εκκλησίαν οικείν ηξιώθητε.

Τόν δείξαντα, τούς σοφούς, Αθλοφόρους εκλάμποντας, ως αστέρας, Εκκλησίας εν τώ στερεώματι, ευσεβώς υμνούντες, τόν Υιόν τού Θεού προσκυνήσωμεν.

Θεοτοκίον

Ως άρουρα, καρποφόρος τόν στάχυν εβλάστησας, Θεοτόκε, τής ζωής τούς πιστούς διατρέφοντα, καί λιμόν τής πλάνης, εκ τής γής αληθώς αναστέλλοντα.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».

Κοντάκιον τής Εορτής

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Πέτρου, Διονυσίου, Χριστίνης παρθένου, Ανδρέου, Παύλου, Βενεδίμου, Παυλίνου καί Ηρακλείου.

Στίχοι

· Σεπτοί Αθληταί, υπέρ σεπτής Τριάδος,

· Υπέρ τό ζήν είλοντο θανείν εμφρόνως.

· Ογδοάς, Αθλοφόρων εκ γαίης εις πόλιν ήρθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων επτά Μαρτύρων γυναικών, τών εν Αγκύρα τής Γαλατίας, Τεκούσης, Αλεξανδρίας, Κλαυδίας, Φαεινής, Ευφρασίας, Ματρώνης, Ιουλίας καί Θεοδότου Μάρτυρος.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αβραμιαίοι Ποτέ

Νέους ζηλούντες πιστώς, εν Βαβυλώνι παίδας, τό πύρ προθύμως υπεισήλθετε, βοώντες Μακάριοι, ο τών Πατέρων ήμων Θεός ευλογητός εί.

Μή προσκυνήσαι γλυπτοίς, οι Αθληταί τής δόξης, ανασχεθέντες τόν αοίδιμον, θάνατον υπέστησαν, τάς αθανάτους λήξεις σαφώς απολαβόντες.

Ανδρειοτάτη ψυχή, καί ρωμαλέα γνώμη, τών ανομούντων τά φρυάγματα, καθείλον οι Μάρτυρες, αναβοώντες πιστώς, Χριστέ ευλογητός εί.

Ρήμασι θείοις οχυρωθείς, Μάρτυς Παυλίνε, θανείν προείλου παναοίδιμε, βοών τώ ποιήσαντι, ο τών Πατέρων ήμων Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τήν κιβωτόν τού Θεού, τού θείου μάννα στάμνον, χρυσήν λυχνίαν τε καί τράπεζαν, τό όρος τό άγιον, τήν Θεοτόκον πάντες πιστώς υμνολογούμεν.

Ωδή η'

Λυτρωτά τού παντός

Υφαντόν εκ τής άνωθεν χάριτος, απεκδύσει πηλίνου τού σώματος, οι Αθληταί ιμάτιον, ενεδύσαντο πόθω αναβοώντες, Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Ραντισμώ θείου αίματος Μάρτυρες, καθαρθέντες τό αίμα τό ίδιον, υπέρ Χριστού εχέατε, μελωδούντες απαύστως, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ωραιότατοι βότρυες ώφθητε, νοουμένης αμπέλου Μακάριοι, οίνον ημίν προχέοντες, ευσεβείας τοίς πόθω αναβοώσιν, Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Νοητόν ιλαστήριον πέφυκας, τάς απάντων δεήσεις δεχόμενον, καί τώ Υιώ σου Πάναγνε, αναφέρον εις λύτρον τών μελωδούντων, Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ιέρευσαν πόθω εαυτούς οι Μάρτυρες, οι γενναίοι αγαλλόμενοι, έδωκαν αίματα προθύμως, καί όλβον αναφαίρετον έλαβον, καί νύν ταίς τών Μαρτύρων ηρίθμηνται, χοροστασίαις οι πανεύφημοι.

Ωράθητε άνθη νοητά μυρίζοντα, Αθλοφόροι τήν ευσέβειαν, θείας τε πόλεως πολίται, λιμένες τών εν ζάλη σωτήριοι, φωστήρες αληθείας υπέρμαχοι, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Σύν Πέτρω καί Παύλω τόν σοφόν Ηράκλειον, καί Παυλίνον καί Βενέδιμον, άμα Ανδρέα καί Χριστίνη, καί τώ Διονυσίω τιμήσωμεν, στερρώς υπέρ Χριστού μαρτυρήσαντας, καί τήν απάτην αφανίσαντας.

Η γή μέν τά αίματα υμών εδέξατο, εκχυθέντα μεγαλώνυμοι, υπέρ τού πάντων Ευεργέτου, σκηναί δέ τών Δικαίων τά πνεύματα, μεθ' ών περιχορεύοντες μνήσθητε, τών μεμνημένων υμών πάντοτε.

Θεοτοκίον

Φωνήν σοι πιστοί περιχαρώς προσφέρομεν, τού Αγγέλου Θεονύμφευτε, Χαίρε βοήθεια ανθρώπων, Μαρτύρων Αποστόλων κραταίωμα, καί παντων Προφητών περιήχημα, Θεογεννήτορ παναμώμητε.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσή ματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.