ΤΗ ΙΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Ηγιασμένου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τού Οσίου γ'.

Στιχηρά τού Οσίου

Ήχος πλ. β'

'Oλην αποθέμενοι

Νέφει τήν επίβασιν, αυτού τιθείς ως Δεσπότης, εν νεφέλη κούφη πρίν, καταβάς εις Αίγυπτον τούς εκλάμψαντας, εκλεκτούς προώρισε, τούς αρπαζομένους, εν νεφέλαις ως θεόφρονας, μεθ' ών Θεόδωρος, ο Ηγιασμένος Πατήρ ημών, ο πύργος ο ακράδαντος, ό τήν αρετήν περιβόητος, ο φαεινοτάταις, ελλάμψεσιν εκλάμπων τού Χριστού, καί παρρησία δεόμενος, υπέρ τών ψυχών ημών.

Αίγυπτος η πρότερον, δαιμονικαίς μαινομένη, τελεταίς καί πάθεσιν, ασκητών νύν τάγμασιν ωραϊζεται, καί ποικίλοις κάλλεσιν, αρετής ενθέου, κοσμουμένη διαδείκνυται, εν ή διέλαμψε, θείων δωρεών ο επώνυμος, Θεόδωρος ο Όσιος, ο θεοειδής καί θεόληπτος, ο τήν θαυμασίαν, ταπείνωσιν μιμούμενος Χριστού, καί παρρησία δεόμενος, υπέρ τών ψυχών ημών.

Άσκησιν εγκράτειαν, υπομονήν καρτερίαν, αποχήν κακότητος, αρετής περίληψιν εκ νεότητος, ο σοφός Θεόδωρος, ασκητών ο μέγας, ο θεόφρων επεδείξατο, θερμός γενόμενος, θείας εραστής αγαπήσεως, καί πάντα τά ορώμενα, χαίρων υπερβάς ο θαυμάσιος, διά θεωρίας, υψούμενος ωμίλει τώ θεή, καί παρρησία πρεσβεύει νύν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Τού Οσίου Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τής ερήμου πολίτης, καί εν σώματι άγγελος, καί θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε πατήρ ηνών Ανδρόνικε, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσούντας, καί τάς ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούτι διά σού πάσιν ιάματα.

Καί τής Εορτής

ΕIΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής καί τού Αγίου.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Υμνώ Θεού σε δώρον ηγιασμένον.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδήα' Ήχος β'

Έν βυθώ κατέστρωσε ποτέ

Υμνωδίαις μέλλοντι τήν σήν, μέλπειν νύν πανήγυριν, τών θεϊκών δωρεών ως επώνυμος, δωρεάν παράσχου μοι, φωτοφόρων εκ θησαυρών αρυόμενος, τών αδαπανήτων, χάριτος τής θείας Παναοίδιμε.

Μελετών τόν νόμον εμμελώς, Πάτερ τόν αγνότατον, όλος αγνός καί καθαρός γεγένησαι, τώ πανάγνω Λόγω δέ, ρυθμιζόμενος, τής αγνείας λαμπρότατον, σκεύος ανεδείχθης, καί ηγιασμένον παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Νεκρωθείς τώ κόσμω καί ζωήν, Πάτερ τήν ισάγγελον, επί τής γής ευσεβώς μετερχόμενος, τώ εξανατείλαντι, εκ λαγόνων παρθενικών ηκολούθησας, τόν σταυρόν επ' ώμων, άρας σου θεόφρον παναοίδιμε.

Ωδή γ'

Εξήνθησεν η έρημος

Ως δώρον αγαπώμενον, τώ Δεσπότη Όσιε, τήν σήν ψυχήν Θεόδωρε, σεσωσμένην καί δι' ασκήσεως, παθών απηλλαγμένην προσενήνοχας.

Θεώ καθιερούμενος, υπερέβης Πάνσοφε, τών ορατών τήν αίσθησιν, καθαρώ δέ νώ προσωμίλησας, Νοϊ υπεοτάτω παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Εμάκρυνας εις έρημον, φυγαδεύων ένδοξε, τόν εκ Παρθένου λάμψαντα, Θεον Λόγον σύ προσδεχόμενος, εν ώ καί διεσώθης αξιάγαστε.

Ο Ειρμός

«Εξηνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τά επίγεια πάντα καταλιπών, καί εν κόσμω υπάρχων σωματικώς, τώ πνεύματι γέγονας, τών Αγγέλων συμμέτοχος, τά γάρ παρόντα πάθη, νεκρώσας τού σώματος, τής τριάδος εδείχθης, θεράπων μακάριε, όθεν καί νοσούντων, θεραπεύεις τά πάθη καί λόγω τά πνεύματα, απελαύνεις τή χάριτι, θεοφόρε Θεόδωρε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Ελήλυθας, εκ Παρθένου

Ο μόσκηνος, Παχωμίω τώ θείω γενόμενος, τούς τρόπους ιζήλωσας, Πάτερ θεόφρον Θεόδωρε, τούτου τήν εγκράτειαν, καί τήν ορθόδοξον πίστιν εκμιμούμενος.

Υμνουμένης, βασιλείας καί θείας ελλάμψεως, αξίως τετύχηκας, ως γεγονώς επιτήδειος, Πάτερ καθαρότητι, πρός μετοχήν τής αφθάρτου ωραιότητος.

Σκηνώματα, Αιθιόπων δαιμόνων συστήματα, τήν σήν επτοήθησαν, υπομονήν καί ταπείνωσιν, καί τήν ακατάπαυστον, εν αγρυπνίαις σου στάσιν Αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Εν εκστάσει, κεφαλαί δυναστών διεκόπησαν, τώ φόβω τού τόκου σου, Θεογεννήτορ πανάμωμε, δήμος τών Οσίων δέ, εθαυμαστώθη αξίως θεία χάριτι.

Ωδή ε'

Μεσίτης Θεού

Δογμάτων θερμώς, τών σεπτών εχόμενος διέλυσας, πασών τών αιρέσεων, τάς πεπλανημένας υπολήψεις Σοφέ, τής Τριάδος τή πίστει, περιφρουρών τήν ποίμνην σου.

Ως φώς αληθώς, επί γής διέπρεψας Θεόδωρε, πολιτείαν άμεμπτον, πεπολιτευμένος παναοίδιμε, ασκητών η τερπνότης, τών μοναστών τό καύχημα.

Θεοτοκίον

Ροαίς ασκητά, τών δακρύων άρδων τήν καρδίαν σου, καρποφόρον έδειξας, τώ εξανατείλαντι Δεσπότη Χριστώ, εκ Παρθένου Αγίας, Θεόδωρε πανόλβιε.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Ο λαμπρός καί θεάρεστος βίος σου, σοί τήν επουράνιον Πάτερ λαμπρότητα, τήν τών Αγίων έδειξεν, εν σκηναίς ουρανίοις Θεόδωρε.

Νικητής τροπαιούχος Θεόδωρε, τών τής πονηρίας πνευμάτων γεγένησαι, τώ Παρακλήτω Πνεύματι, συνεργώ κεχρημένος θεόληπτε.

Θεοτοκίον

Η νεφέλη η κούφη υπάρχεις, Αγνή, ής επικαθήμενος ήλθεν εις Αίγυπτον, ο παντοκράτωρ Κύριος, καί φωστήρας οσίους ειργάσατο.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Εν οίκω Θεού, ως φοίνιξ σύ εξήνθησας, καρπούς τε αυτώ, αρετών προσενήνοχας, διά τής ασκήσεως, τής αρίστης Πάτερ Θεόδωρε, όθεν καί μακαρίζη νύν, ως τών Ασωμάτων ισοστάσιος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Ηγιασμένου.

Στίχοι

· Δώρόν σε θείον Θεόδωρε δεικνύει

· Εν Αγίoις Άγιος ηγιασμένε.

· Τή δέγε ενδεκάτη Θεόδωρος αφίπτατο γαίης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν αγίοις πατρός ημών Αλεξάνδρου, αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων.

Μνήμη τών αγίων μαρτύρων Αυδά, Αυδιησού, επισκόπου, καί τών σύν αυτοίς τριάκοντα οκτώ, πρεσβυτέρων δέκα έξ, Διακόνων εννέα, μοναχών έξ, καί παρθένων επτά.

Οι άγιοι μάρτυρες Ισαάκιος, Συμεών καί Δαχθισόης πυρί τελειούνται.

Οι άγιοι Αββάδες, οι εν τή μονή τού αγίου Σάββα, υπό τών Bλεμμυών ξίφει τελειούνται.

Ο άγιος μάρτυς Παπηλίνος ξίφει Τελειούται.

Ο άγιος μάρτυς Πέτρος, ο εν Βλαχέρναις, βουνεύροις τυφθείς, τελειούται.

Ο άγιος Νικόλαος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, εν ειρήνη τελειούται.

Μνήμη τής αγίας Ευφημίας πλησίον τού νεωρίου λιμένος εις τήν αγίαν Δύναμιν.

Ταίς αυτων αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αντίθεον πρόσταγμα

Γνωστώς επεπόθησας, ως ο θεόπτης, Θεού τήν λαμπρότητα, θεάσασθαι Θεόδωρε, διό τά ορώμενα πάντα κατέλιπες, γνόφον υπεισδύνας δέ οράν, κατηξιώθης τον ακατάληπτον.

Ιόν σύ τού όφεως τού ψυχοψθόρου, παμμάκαρ Θεόδωρε, μηδαμώς προσηκάμενος, τό τούτου μνημόσυνον Πάτερ απώλεσας, μνήμην ακατάπαυστον Θεού, εν σή καρδία σοφώς κτησάμενος.

Θεοτοκίον

Αγίων τόν Άγιον τόν εν Αγίοις, επαναπαυόμενον αγίως απεκύησας, Παρθένε πανάμωμε, δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν, άνθρωπον γενόμενον εκ σού, σωματωθέντα τόν πρίν ασώματον.

Ωδή η'

Κάμινος ποτέ

Σύ φωτοειδής, φωτί τώ φανοτάτω, προσομιλήσας εναπέφηνας, παμμάκαρ Θεόδωρε, τή ενώσει τή αμείνονι, υπερφυώς θεούμενος, κράζων νύν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Μάρτυς γεγονώς, στερρός πρός αμαρτίαν, μέχρις αιμάτων ανθιστάμενος, θεόφρον Θεόδωρε, τώ στεφάνω τής αθλήσεως, σήν κορυφήν εκόσμησας, κράζων νύν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Έφανεν ημίν, εκ σού Θεογεννήτορ, δικαιοσύνης φαιδρός Ήλιος, φωτίζων τά πέρατα, λαμπηδόσι τής θεότητος, σωματωθείς ο Ύψιστος, όν περ νύν ανυμνούμεν, πάντα τά έργα ως Κύριον.

Ο Ειρμός

«Κάμινος ποτέ, πυρός εν Bαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Ανάρχου Γεννήτορος

Νύν ου δι' αινίγματος, σοί ο Χριστός οπτάνεται, πρός δέ πρόσωπον μάλλον οράται πρόσωπον, τή τής αληθείας εμφάσει, τών τής σκιάς λυθέντων εσόπτρων, δωρεών επώνυμε, τού Σωτήρος καί Θεού ημών.

Ο πόθος ο θείός σου, πεπλήρωται Θεόδωρε, οία φθάσας τό τέλος, ό δι' ασκήσεως, πόρρωθεν εώρας συντόνως, ού καί τυχων εφέσεως έστης, ασκητών τό καύχημα, μοναζόντων η ευπρέπεια.

Θεοτοκίον

Νοσήσας τό φθείρεσθαι, παρακοή ο πρώτος Αδάμ, διά σού Θεομήτορ ανακεκαίνισται, σύ γάρ σαρκωθέντα τεκούσα, χωρίς φθοράς τόν άφθαρτον Λόγον, φθοράν εξωστράκισας, αφθαρσίαν δέ εξήνθησας.

Ο Ειρμός

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες

Καί Απόλυσις