ΤΗ ΙΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Παχωμίου τού Μεγάλου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά τής Εορτής γ' καί τού Οσίου γ'.

Στιχηρά τού Οσίου

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Όλην σου τήν έφεσιν, πρός τόν Θεόν ανατείνας, κοσμικήν τερπνότητα, ως μή διαμένουσαν καταλέλοιπας, καί Χριστώ πάνσοφε, σεαυτόν ανέθου, ολοτρόπως δι' ασκήσεως, εκκαθαιρόμενος, καί καρτερικήν ενδεικνύμενος, τήν ένστασιν Παχώμιε, πρός τά τών παθών υπεκκαύματα, καί τή συνειδήσει, μαρτύριον θεόφρον υποστάς, ως νικηφόρος απείληφας, στέφος τό αμάραντον.

Σοί νύν εξεγένετο, εκ πρακτικής θεωρίας, διασχόντι σώματος, τό παχύ προκάλυμμα καί προσπάθειαν, τής σαρκός ρήξαντι, τώ Θεώ κραθήναι, ταίς εκείθεν αστραπτόμενον, αυγαίς καί χάρισι, καί θεουργικοίς αμαρύγμασι, καί νεύσεσι θεούμενον, καί τοίς πρός τό κρείττον υψώμασι, καί νύν θεοφόρε, μακάριος γενόμενος Xριστώ, εν παρρησία δυσώπησον, υπέρ τών ψυχών ημών.

Άπασαν τήν αίσθησιν, υπεραρθείς τώ Δεσπότη, καθαρώς ωμίλησας, τής σαρκός γενόμενος έξω πάντιμε, λογισμώ κρείττονι, τών παθών κρατήσας, καί δαιμόνων τά φρυάγματα, καταστρεψάμενος, καί καταπατήσας Παχώμιε, καί νύν ενδιαιτώμενος, τοίς επουρανίοις σκηνώμασι, πάντων τών τιμώντων, τήν μνήμην σου μνημόνευε Χριστώ, έν παρρησία πανόλβιε, Πάτερ, παριστάμενος.

Δόξα... Ήχος δ'

Κρίνον σε έρημος εξήνθησε Πάτερ, άπαντας ευωδιάζον, εξ αρετερπνόν, εκ τών τής πράξεως, και σοφίας τής εκ θεωρίας, ως επαμφοτεροδέξιον, καί τή τού τελείου ευδοκιμήσει, απολαβών τήν κρείττονα ψήφον, έκ τε του λόγου καί τού βίου σου, έκ τε τών έργων καί τής πίστεως, ευηρέστησας Χριστώ τώ Θεώ, Αυτόν καθικέτευε, Παχώμιε θεόληπτε, καί ημάς ευαρεστείν αυτώ, καί σύν σοί τυχείν τής άνω κληρουχίας.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Eορτής.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών μοναστών τά πλήθη, τόν καθηγητήν σε τιμώμεν Παχώμιε, διά σού γάρ τήν τρίβον, τήν όντως ευθείαν, πορεύεσθαι έγνωμεν, Μακάριος εί, τώ Χριστω δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβεύσας τήν δύναμιν, Αγγέλων συνόμιλε, Οσίων συμμέτοχε καί Δικαίων, μεθ' ών πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ήμων.

Καί νύν... Τής Εορτής

Απολυτίκιον τού Οσίου

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Αγελάρχης εδείχθης τού Αρχιποίμενος, μοναστών τάς αγέλας Πάτερ Παχώμιε, πρός τήν μάνδραν οδηγών τήν επουράνιον, καί τό πρέπον ασκηταίς, εκείθεν σχήμα μυηθείς, καί τούτο πάλιν μυήσας, νύν δέ σύν τούτοις αγάλλη, καί συγχορεύεις εν ουρανίαις σκηναίς.

Καί τής Εορτής καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν Καθίσματα τής Εορτής καί οι Κανόνες τής Εορτής καί τού Αγίου.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς (άνευ τών Θεοτοκίων τών πρώτων έξ Ωδών).

Παχωμίω τόν αίνον εικότως πλέκω.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος β'

Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ

Πεποιθώς χρηστότητι τών σών, τρόπων προθυμότατα, σοί τήν ωδήν προσφυώς ανακρούομαι, αλλά μου θεσπέσιε, τήν διάνοιαν, φωτοβόλοις ελλάμψεσι, ταίς σαίς ικεσίαις, λάμπρυνον Παχώμιε πανάριστε.

Απαθείας έρωτι θερμώ, Πάτερ κατεχόμενος, τάς υλικάς τών παθών κατεμάρανας αφορμάς Παχώμιε, καί κατέλαβες, δι' αγάπης πτερούμενος, πάσαν τήν πηγαίαν, έλλαμψιν παμμάκαρ τής θεότητος.

Χαρμονής ενέπλησας πολλής, ουρανών τά τάγματα, τόν Ποιητήν επιγνούς πάσης κτίσεως, εν φρουρά γάρ έμαθες, κατεχόμενος, τήν απόρρητον δύναμιν, τούτου θεοφόρε, πίστεως τό δόγμα παιδευόμενος.

Θεοτοκίον

Υπερτέρα πέφηνας Αγνή, πάσης αοράτου τε, καί ορατής αειπάρθενε κτίσεως, τόν γάρ Κτίστην τέτοκας, ως ηυδόκησε, σαρκωθήναι εν μήτρα σου, ώ σύν παρρησία, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή γ'

Εξήνθησεν η έρημος

Ως έλαφος προσέδραμες, πρός τό ύδωρ Όσιε, καί ραντισθείς Βαπτίσματι, τώ αγίω τήν δρόσον είληφας, δι' ής κατεγλυκάνθη η καρδία σου.

Μή φέρουσαι τό σύντονον, καθοράν σου Όσιε, τών δυσμενών αι φάλαγγες, θεοφόρε τό τής ασκήσεως, πειρασμούς σοι ποικίλους ετεκτήναντο.

Ιεράν ως κτησάμενος, πολιτείαν γέγονας, τών ασκητών Παχώμιε, νομοθέτης καί προηγούμενος, Χριστώ τούτους προσάγων παναοίδιμε.

Θεοτοκίον

Τά ταγματα εξέστησαν, τών Αγγέλων Πάναγνε, καί τών ανθρώπων έφριξαν, αι καρδίαι επί τώ τόκω σου, διό σε Θεοτόκον πίστει σέβομεν.

Ο Ειρμός

«Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τών δακρύων τοίς όμβροις τήν σήν ψυχήν, καταρδεύσας πλουσίως Πάτερ σοφέ, πολύχουν εθέρισας, αρετών σου τόν άσταχυν, καί ποιμήν θρεμμάτων, οσίων γενόμενος, επί χλόην ταύτα, ασκήσεως έθρεψας, όθεν αναλύσας, εκ τού βίου ενδόξως, Πατέρων Παχώμιε, τοίς χοροίς συνηρίθμησαι, Διά τούτο βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Ελήλυθας, εκ Παρθένου

Ως άριστος, κυβερνήτης εγένου Παχώμιε, μοναστών συστήματος, δι' Οπτασίας γάρ πάνσοφε, Πάτερ κεχρημάτισαι, τή αρετή ανεγείρειν φροντιστήρια.

Τού Πνεύματος, τού Αγίου τήν αίγλην δεξάμενος, αστήρ φαεινότατος, λάμπων τή χάριτι γέγονας, πάσιν ούς ωδήγησας, εις σωτηρίας λιμένα σοίς διδάγμασιν.

Ο βίος σου, θεοφόρε παμμάκαρ Παχώμιε, κανών ακριβέστατος, τών μοναζόντων γεγένηται, ώ νύν πολιτεύονται, οι σοίς επόμενοι Πάτερ θείοις δόγμασιν.

Νυττόμενος, τού Δεσπότου τώ πόθω κατέσβεσας, σαρκός τήν ευπάθειαν, δι' εγκρατείας Παχώμιε, όλον δέ τόν βίον σου, ως ευωδέστατον θύμα καθιέρωσας.

Θεοτοκίον

Σέ λιμένα, σωτηρίας καί τείχος ακράδαντον, Θεοτόκε Δέσποινα, πάντες πιστοί επιστάμεθα, σύ γάρ ταίς πρεσβείαις σου, εκ τών κινδύνων λυτρούσαι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή ε'

Μεσίτης Θεού

Αγάπη Θεού, διδαχαίς ωμίλησας τού Πνεύματος, εξ ών φωτιζόμενος, αρετής ακρότητα κατείληφας, τών παθών απαλλάξας, τήν τής ψυχής κατάστασιν.

Ικέτην τόν σόν, Ασκητήν προσαγομέν σοι Δέσποτα, δι' αυτού αιτούμενοι φωτισμώ τής χάριτος λαμ πρύνεσθαι, τή σή παντευχία, διά παντός φυλάττεσθαι.

Νευρώσας τόν νούν, εντολών τηρήσεσι Παχώμιε, τής σαρκός τό σκίρτημα, τή σή εγκρατεία κατεμάρανας, καί ποιμήν ανεδείχθης, θεοφιλούς συστή ματος.

Θεοτοκίον

Δυσώπει τόν σόν, Υιόν καί Κύριον Παρθένε αγνή, αιχμαλώτοις λύτρωσιν, τοίς εξ εναντίας περιστάσεως, επί σοί πεποιθόσιν, ειρηνικήν δωρήσασθαι.

Ωδή ς'

Εν Aβύσσω πταισμάτων

Ολεθρίων πνευμάτων επάτησας, Πάτερ μηχανήματα, τήν τού Δεσπότου σου, ενδεδυμένος δύναμιν, καί Σταυρώ τώ τιμίω φραττόμενος.

Νουνεχώς τών προσκαίρων προέκρινας, τά διαιωνίζοντα, πόνοις ασκήσεως, εγκαρτερήσας Όσιε, καί ψυχών οικονόμος γενόμενος.

Εκουσίως πτωχεύσας τώ πνεύματι, Πάτερ τήν αθάνατον, καί αδιάδοχον, εν ουρανοίς απόλαυσιν, καί τόν άφραστον πλούτον απείληφας.

Θεοτοκίον

Απειράνδρως Παρθένε εκύησας, καί διαιωνίζεις Παρθένος εμφαίνουσα, τής αληθούς θεότητος, τού Υιού καί Θεού σου τά σύμβολα.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν αωεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Φωστήρ φαεινός, εδείχθης εν τοίς πέρασι τήν έρημον δέ, επόλισας τοίς πλήθεσι, σεαυτόν εσταύρωσας, τόν σταυρόν σου επ' ώμων αράμενος, καί ασκήσει τό σώμα, κατέτηξας, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΕ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Παχωμίου τού Μεγάλου.

Στίχοι

· Ο Παχώμιος, λεπτύνων σαρκός πάχος,

· Ψυχή συνήγε πρίν μεταστήναι στέαρ

· Πέμπτη καί δεκάτη Παχώμιον ένθεν άειραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αχιλλίου Μητροπολίτου Λαρίσσης.

Στίχοι

· Λαλεί Λάρισσα σάς αριστείας ξένας,

· Μνήμην έχουσα καί θανόντος σου Πάτερ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού, Οσίου Πατρός ημών Βαρβάρου τού μυροβλύτου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αντίθεον πρόσταγμα

Ισχύν ενδυσάμενος τήν τού Δεσπότου, ως χούν ηδυπάθειαν, τού βίου κατεπάτησας, τώ πόθω βαλλόμενος, τής ακηράτου ζωής, ής νύν καί μετέσχηκας, χοροίς Αγγέλων, Πάτερ συναυλιζόμενος.

Καρδίαν κτησάμενος, καθαρωτάτην, ιδείν κατηξίωσαι, τόν πάσιν αθεώρητον, εντεύθεν μακάριος, ως η υπόσχεσις, Πάτερ εχρημάτισας υμνών, τόν ευεργέτην καί υπερένδοξον.

Ορθόδοξον φρόνημα σύ κεκτημένος, Μονάδα τρισάριθμον, Τριάδα ομοοόσιον, παμμάκαρ εκηρυξας, καί τήν τού Λόγου φρικτήν, σάρκωσιν εδίδαξας υμνών, ως Θεοτοκον τήν αειπάρθενον.

Θεοτοκίον

Αγίων Αγίαν σε κατανοούμεν, ως μόνην κυήσασαν, Θεόν τον αναλλοίωτον, Παρθένε αμόλυντε, Μήτερ ανύμφευτε, πάσι γάρ επήγασας πιστοίς, τήν αφθαρσίαν τώ θείω τόκω σου.

Ωδή η'

Kάμινος ποτέ

Τάς τών ασκητών, σοφάς υποτυπώσεις, πρός τού Αγγέλου εμυήθης Σοφέ, εκ θείου προστάγματος, αισπερ νύν καί εκτρεφόμενοι, οι ευσεβείας τρόφιμοι, κράζομεν, Ευλογείτε, πάντα τα έργα τόν Κύριον.

Ώσπερ αστραπή, μεγίσταις φρυκτωρίαις, η πολιτεία διαλάμπουσα, τοίς πάσιν ανέτειλεν, τής ασκήσεώς σου πάνσοφε, τοίς ευσεβώς τώ Κτίσαντι, κράζουσιν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Σέ τόν υπέρ νούν, Πατρός εξ αγεννήτου, πρό τών αιώνων γεννηθέντα Χριστέ, δοξάζων εκήρυξεν, ο Παχώμιος ο ένδοξος, καί Πνεύμα τό πανάγιον, μίαν τήν τής Τριάδος, φύσιν ειδώς καί θεότητα.

Θεοτοκίον

Πύλην σε φωτός, παρθένε Θεομήτορ, οι ευσεβούντες ονομάζομεν, Πατρός γάρ απαύγασμα, ενωθέν σαρκός παχύτητι, υπερφυώς εγέννησας, πάναγνε, όν υμνούμεν, πάντα τά έργα ως Κύριον.

Ο Ειρμός

«Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Ανάρχου Γεννήτορος

Λαμπάσι τής χάριτος, καταυγασθείς Παχώμιε, ως πιστός υπηρέτης Θεώ παρίστασαι, τής εν ουρανοίς θείας δόξης, κατατρυφών τής ακαταλύτου, διό τήν σεβάσμιον, εορτήν σου μεγαλύνομεν.

Επλάκη σοι στέφανος, ως νικητή Παχώμιε, δεξιά ζωηφόρω καί παντοκράτορι, καί νύν τούς υμνούντας σήν μνήμην, τήν ευκλεή, αξίωσον μάκαρ, τυχείν τής αφέσεως, τών πταισμάτων παναοίδιμε.

Καρπούς νύν δρεπόμενος, τών πόνων σου Παχώμιε, τής χαράς απολαύεις, τής υπέρ έννοιαν, αλλά μεσιτεύων σωθήναι, σούς φοιτητάς, Χριστόν εκδυσώπει, τούς σέ νύν γεραίροντας, καί τιμώντας αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Ως πόκος Πανάμωμε, τόν όμβρον τόν ουράνιον, εν γαστρί δεξαμένη ημίν εκτέτοκας, τόν τήν αμβροσίαν διδόντα, τοίς ευσεβώς αυτόν ανυμνούσι, καί σε τήν πανάμωμον, Θεοτόκον καταγγέλλουσιν.

Ο Ειρμός

«Ανάρχου γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλυνομεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Αγγελικόν τόν βίον, ποθών εμάκρυνας σαυτόν, εν ταίς ερήμοις, καί πάθη, καθυποτάξας τής σαρκός, Ισάγγελος ανεδείχθης, Παχώμιε θεοφόρε.

Καί τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.