ΤΗ ΙΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά τής Εορτής γ' καί τής Αγίας γ'.

Στιχηρά τής Αγίας

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Διά πόνων αθλήσεως, τόν Δεσπότην νενύμφευσαι, παρθενίας κάλλεσι διαλάμπουσα, καί ώσπερ προίκα προσήγαγες, αυτώ παναοϊδιμε, τών μελών τήν εκκοπήν, καί τόν βίαιον θάνατον, όθεν έτυχες, ουρανίων θαλάμων Γλυκερία, δυσωπούσα τού σωθήναι, τούς σέ πιστώς μακαρίζοντας.

Ως ανδρείον τό φρόνημα, καί γενναία η ένστασις, τής ψυχής σoυ Ένδοξε εναπέφηνεν, εν ασθενεία γάρ σώματος, προθύμω δέ πνεύματι, τόν αρχέκακον εχθρόν, κατεπάτησας λέγουσα, Σύ εί Κύριε, η ίσχύς καί τό κλέος τών σών δούλων, ο δυνάμει αηττήτω, τόν ισχυρόν τροπωαάμενος.

Ου λιμός, ουδέ κίνδυνος, αλγεινών τε επίτασις, τής αγάπης ένδοξε ου κατίσχυσαν, Χριστού χωρίσαι αοίδιμε, ου κάθειρξις βίαιος, ουδέ κάμινος πυρός, ού τών λίθων κατάστρωσις, όθεν δέδεξαι, εκ Θεού θείαν δρόσον Γλυκερία, καί εκ γής καί τών γηϊνων, πρός τήν ζωήν μεταβέβηκας.

Δόξα... καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής

Απολυτίκιον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Δεύτε πάντες φιλέορτοι νύν συνέλθωμεν, εν τώ ναώ Γλυκερίας τής καλλιμάρτυρος, καί τήν επέτειον αυτής μνήμην τελέσωμεν, Ότι δοράν τής κεφαλής, αφαιρεθείσα απηνώς, απέπνιξε τόν Βελίαρ, καί Χριστώ συμπαρισταμένη, υπέρ ημών αεί πρεσβεύει Αυτώ.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, Καθίσματα τής Εορτής, καί οι Κανόνες τής Εορτής, καί τής Αγίας.

Kανών τής Αγίας

Ωδή α' Ήχος β'

Δεύτε λαοί

Τών αρετών, σήμερον καί τών θαυμάτων αυτής, τόν μυστικόν πληρώσασα, κρατήρα άπαντας, Γλυκερία η Μάρτυς, εις πόσιν ευφροσύνης πιστούς προσκέκληται.

Μαρτυρικαίς, ηγλαϊσμένη λαμπρότησι, τώ καθαρώ παρίστασαι, Μάρτυς νυμφίω σου, ψυχοφθόρον πταισμάτων, αιτούσα λυτρωθήναι τούς ανυμνούντάς σε.

Πρός αικισμούς, πρός αλγηδόνας, πρός μάστιγας, πολυειδείς απτόητος, Μάρτυς, εχώρησας, συνεργούσαν γάρ είχες, τού Πνεύματος τήν χάριν καί συναρήγουσαν.

Θεοτοκίον

Γνώσιν Θεού, άπαντες κατεπλουτήσαμεν, καί επιγνόντες Δέσποινα, σέ Θεομήτορα, καί Κυρίαν τιμώμεν, τοίς πράγμασι τούς λόγους επισφραγίζοντες.

Ωδή γ'

Στερέωσον ημάς

Τά αίματα Χριστώ ώσπερ αρώματα, καί μύρα κομίσασα Αθληφόρε, ευωδία προσηνέχθης αυτώ, πλημμυρούσα τοίς πάσι τά ιάματα.

Ευφράνθη νοητώς εν τοίς αγώσί σου, Μαρτύρων καλλώπισμα, ο Δεσπότης, ευφροσύνην όθεν θείαν σε, τών πιστών ταίς καρδίαις επεβράβευσε.

Θεοτοκίον

Ερράγη τής αράς Θεοχαρίτωτε, τό πάλαι μεσότοιχον, καί η έχθρα, εξηφάνισται τώ τόκω σου, καί Αγγέλοις συνήφθημεν οι άνθρωποι.

Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τον φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τών νοουμένων τό τερπνόν προορώσα, τών ορωμένων τό ρευστόν παριδούσα, ταίς θεϊκαίς ωχύρωσας ελπίσι τόν νούν, όθεν πρός τό στάδιον, τής αθλήσεως Μάρτυς, χαίρουσα εισέδραμες, καί τόν όφιν καθείλες, καί ανεπλέξω νίκης ευπρεπή, ώ Γλυκερία καί άφθαρτον στέφανον.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Τών παθών αποκτείνασα, τούς αοράτους θήρας Γλυκερία, ορωμένους θήρας ουκ εδειλίασας.

Ον εκήρυττες Κύριον, πρό οφθαλμών ορώσα Αθληφόρε, υπερείδες πάντα τά τών αισθήσεων.

Θεοτοκίον

Οι προστάτιν σε Δέσποινα, καί τής ψυχής Παρθένε προσδοκίαν, ευσεδώς πλουτούντες ουκ αισχυνθήσονται.

Ωδή ε'

Ο φωτισμός

Φόβον Θεού, εν γαστρί διανοίας εισδεξαμένη, πνεύμα σωτηρίου ομολογίας, καί μαρτυρίου, έτεκες Γενναιόφρον, παραδόξως στερρώς αθλήσασα, καί τάς εναντίας αρχάς θριαμβεύσασα.

Σού τό σεπτόν, καί μακάριον πάθος εκμιμουμένη, η δι' απαθείας σου συναφθείσα, πάσχει προθύμως, εν πυρί βεβλημένη, ζωοδότα Χριστέ κραυγάζουσα, Έτερον εκτός σου Θεόν ουκ επίσταμαι.

Θεοτοκίον

Η φωτεινή, τού ηλίου νεφέλη λάμψον μοι αίγλην, λύουσαν τόν ζόφον τής αμαρτίας, δίδου μοι χείρα, καί παθών εν τώ βόθρω, Θεοτόκε κείμενον έγειρον, μόνη τού πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτω

Λαμπρυνθείσα τή αίγλη τού Πνεύματος, καί τής καθαρότητος ταίς ωραιότησι, κεκοσμημένη Ένδοξε, τώ Δεσπότη Χριστώ νύν παρίστασαι.

Τόν καλόν όντως άθλον ανύσασα, καί τής ευσεβείας τόν δρόμον τελέσασα, δικαιοσύνης είληφας, εκ Θεού τόν επάξιον στέφανον.

Θεοτοκίον

Γνωστικήν ευφροσύνην γινώσκων σε, πάναγνε, παθών τής αγνοίας τό κάλυμμα, ταίς σαίς πρεσβείαις Δέσποινα, αποτίθεμαι, Δόξα τώ κράτει σου.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον τής Εορτής

Συναξάριον

Τή ΙΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας.

Στίχοι

· Θηρός τό πικρόν δήγμα τή Γλυκερία

· Υπέρ γλυκάζον ως αληθώς ήν μέλι.

· Εν τριτάτη δεκάτη δάκε καί κτάνε θήρ Γλυκερίαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Σεργίου τού Ομολογητού.

Στίχοι

· Ο Σέργιός μοι πώς τελευτάς τόν βίον,

· Κοινώ τέλει τέθνηκα, καί ζών ειμί σοι.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Παυσικάκου, Επισκόπου Συννάδων.

Στίχοι

· Ο Παυσικάκου προστρέχων τώ λειψάνω,

· Παθών κακούντων παύσιν ευρίσκει ξένην.

Τή αυτή ημέρα, ο άγιος Λαοδίκιος ο δεσμοφύλαξ, ξίφει τελειούται.

Ο άγιος Ιερομάρτυς Αλέξανδρος, επίσκοπος Τιβεριανών, ξίφει τελειούται.

Ο όσιος Ευθύμιος ο νέος, ο κτίτωρ τής εν Άθω μονής τών Ιβήρων καί Ιωάννης ο Ίβηρ, ο πατήρ τού ρηθέντος Ευθυμίου, καί Γεώργιος ο συγγενής αυτών, εν ειρήνη τελειούνται.

Ο όσιος Γαβριήλ ο Ίβηρ, ο θείας φωνής ακηκοώς, καί εξαγαγων τής θαλάσσης τήν θανματουργόν εικόνα τής Πορταϊτίσσης, εν ειρήνη τελειούται.

Οι μοναχοί οσιομάρτυρες ιβηρίται, οι τούς λατινόφρονας ελέγξαντες, τόν βασιλέα, φημί, Mιχαήλ, καί τόν πατριάρχην Βέκκον, εν τη θαλάσση βληθέντες τελειούνται.

Στίχοι

· Υπέρ πατρώων επνίγητε δογμάτων

· Καί πρός γαληνούς ωρμίσασθε λιμένας.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Τό κάλλος Χριστού, εν εσόπτρω νοητώ τώ τής αγνείας, κατανοούσα επεπόθησας, τούτο ενθέως Αοίδιμε, καί δραμούσα τούτου οπίσω, δι' αθλήσεως έψαλλες, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωραίαν στολήν, τών αιμάτων ταίς βαφαίς πεποικιλμένην, περιθεμένη καθυπέδειξας, τής ευσεβείας τήν κόσμησιν, πάσιν Αθληφόρε τοίς πίστει, ανυμνούσι καί ψάλλουσιν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ιδού σε Αγνή, πάσα φύσις γηγενών δοξολογούσιν, υπερθαυμάζοντες τό μυστήριον, τής σής κυήσεως άχραντε, καί χαρμονικώς εκβοώντες, τώ εκ σού ανατείλαντι, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Ωδή η'

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Τόν τής αγνείας νοητόν, κεκτημένη εραστήν Χριστόν νυμφίον, σεαυτήν Αθληφόρε, εν καθαρότητι νού, καί πόνοις θείοις εκαλλώπισας, καί τούτω ηρμόσθης διά τού μαρτυρίου.

Η συντριβή σου τών μελών, εξελέπτυνεν εχθρών μηχανουργίας τών αιμάτων η ρύσις, τής αθεϊας δεινούς, χειμάρρους Σοφή απεξήρανε, πέλαγος θαυμάτων ημίν αναδειχθείσα.

Θεοτοκίον

Σώσον οικτίρησον ημάς, τόν οικτίρμονα Θεόν αποτεκούσα, υπέρ λόγον Παρθένε, πυρκαϊάς λογισμών, παθών τε εξαίρουσα καύσωνα, ταίς σαίς ικεσίαις αγνή Θεοκυήτορ.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Υπεραρθείσα απάσης, σαρκικής προσπαθείας, τώ πόθω τού νυμφίου σου Σεμνή, άσαρκον βίον επόθησας, διό σύν τοίς αϋλοις, Χριστόν τόν εραστήν σου νοερώς, καθορώσα δοξάζεις, ως πάντων ποθεινότερον.

Μετά πολλάς τάς βασάνους, τό ακίβδηλον πνεύμα, Κυρίω παραδέδωκας τό σόν, ουτή ανόδω εκρότησαν, επουράνιαι τάξεις, Χριστός δέ παναλκεί σε δεξιά εστεφάνωσε Μάρτυς, νομίμως εναθλήσασαν.

Θεοτοκίον

Η ταίς φωναίς καμπτομένη, τών θερμώς σε αιτούντων, η μόνη τών πιστών καταφυγή, σώσον οικτίρησον Δέσποινα, διατήρησον βλάβης, εκ πάσης καί εχθρών επιβουλής, τούς εν πίστει καί πόθω, αεί σε μεγαλύνοντας.

Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ Αγίας παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνωμεν».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά τής Εορτής.

Τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.