ΤΗ ΙΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών εν Αγίοις Πατέρων ημών, Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου, καί Γερμανού, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια αμφοτέρων ανά τρία.

Στιχηρά τού Αγίου Επιφανίου

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Νόμος ο εν γράμματι, παιδαγωγός σοι γεγένηται, εις Χριστόν Επιφάνιε, δεικνύς τήν αστράψασαν, τού Σωτήρος χάριν, τής θεογνωσίας, προγραφομένην μυστικώς, καί τυπουμένην διαφανέστατα, ήνπερ καί εφανέρωσας, ταίς διδαχαίς σου πανεύφημε, τηλαυγώς εκτιθέμενος, τά θεόπνευστα δόγματα.

Νόμου τού τής χάριτος, καταγγελεύς εχρημάτισας, θεοφάντορ μακάριε, φωτίζων τά πέρατα, ταίς τών σών δογμάτων, θείαις δαδουχίαις, καί τών αιρέσεων θερμώς, τάς γλωσσαλγίας καταστρεψάμενος, πανσόφως εστηλίτευσας, διδασκαλίας πανόσιε, καί τό κάλλος τό άχραντον, τό τής πίστεως έδειξας.

Ο βίος ο ένθεος, τώ ορθοδόξω φρονήματι, συνδραμών παρεσκεύασε, τελείν τά θαυμάσια, καί δαιμόνων θράσος, Πάτερ απελαύνειν, καί νοσημάτων χαλεπών, τάς αλγηδόνας παύειν εντεύξεσι, καί χάριτι κοσμούμενον, Ιεραρχίας σε έδειξεν, Ιησούς ο φιλάνθρωπος, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Τού Αγίου Γερμανού

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μαρτύρες

Λεόντιον φρόνημα στερρώς, Γερμανέ κατέβαλες, τό δυσσεβείας ανάμεστον, τήν γάρ προσκύνησιν, τών σεπτών εικόνων, τού Χριστού ο δείλαιος, καί πάντων τών Αγίων ηρνήσατο, αλλά τοίς λόγοις σου, θεοφάντορ εξελήλεγκται, καί ως άνους, ανόητος έμεινεν.

O Λέων ο άθεος, ο θήρ, ο Θεώ μισούμενος, τού Αντιχρίστου ο πρόδρομος, ο τήν προσκύνησιν, τής Χριστού εικόνος, αθετήσας Όσιε, τού κλήρου τών πιστών εξωστράκισται, διό αιτούμέν σε, Ως εκείνον ταίς πρεσβείαις σου, τόν παρόντα, κατεύνασον τάραχον.

Εφέσεως έτυχες τής σοί, θεοφάντορ πόρρωθεν, πεποθημένης σαφέστατα, τώ γάρ Δεσπότη σου, με τά παρρησίας, Γερμανέ μακάριε, νύν Ιεροπρεπώς προσεχώρησας, ώ παριστάμενος, απολαύεις τής θεώσεως, τήν ειρήνην, τώ κόσμω αιτούμενος.

Δόξα... Τού Αγίου Επιφανίου

Ήχος β'

Ει καί Μωσαϊκοίς νόμοις υπέκυψας, τής Ιουδαϊκής λατρείας υπάρχων βλάστημα, αλλ' η χάρις Πάτερ η τού Χριστού, εν σοί επιλάμψασα, μαθητήν τής ειρήνης τού Ευαγγελίου σαφώς απειργάσατο, εντεύθεν ως αγχίνους, τοίς αμφοίν διαθηκών, κατά νούν ειληφώς έκβασιν, από δουλείας, εις ελευθείαν μεταβέβηκας, Διό ικέτευε υπέρ ημών, λυτρωθήναι τής τυραννίδος τού εχθρού, καί σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον Στιχηρά τής Εορτής.

Δόξα... Τού Αγίου Επιφανίου

Ήχος πλ. α'

Τής ορθοδόξου πίστεως, διά τήν πνευματικήν σοφίαν, διδάσκαλος ώφθης, Επιφάνιε μακάριε, καί Χριστόν ευρών ποδηγέτην, τάς βουλάς τών κακοδόξων αιρετικών διεσκέδασας, Διο αιτούμέν σε Άγιε, πρεσβεύειν άχρι τέλους, τήν υπό σού βεβαιωθείσαν ορθήν πίστιν, ασάλευτον φυλαχθήναι ημίν, καί τό μέγα έλεος παρ' αυτού τού Σωτήρος τών όλων, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντο

Ξυνωρίδα τής θείας Εκκλησίας τάς σάλπιγγας, Γερμανόν σοφόν Ιεράρχην, καί κλεινόν Επιφάνιον, τιμήσωμεν προφρόνως οι πιστοί, τόν μέν ώς εν φρονήματι στερρώ υπέρ τής Χριστού εικόνος, τόν θεομάχον Λέοντα ελέγξαντα, ως μάστιγα δέ αιρέσεων δεινήν, τόν άγιον Επιφάνιον, Ούτοι γάρ εκτενώς υπέρ ημών, αεί πρεσβεύουσι.

Καί τής Εορτής, καί Απόλυσις

ΕΙΣ TΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, τά Καθίσματα τής Εορτής, καί οι Κανόνες τής Εορτής, καί τών Αγίων.

Κανών τού Αγίου Επιφανίου, ού η Ακροστιχίς (άνευ τών Θεοτοκίων).

Επιφανίου τό κύδος έπλησε χθόνα.

Ιωάννου τού Δαμασκηνού.

Ωδή α' Ήχος α'

Σού η τροπαιούχος

Εν τώ τού θεράποντος πιστώς, πολιτευσάμενος νόμω τού γράμματος, τώ δεσποτικω υποκύψας ζυγώ, διέπρεψας Πανόλβιε, καί φωστήρ εδείχθης, τής γής φωτίζων τά πέρατα.

Πόθω θείου νόμου συσχεθείς, καί τού αδίκου προκρίνας τό δίκαιον, Πάτερ Επιφάνιε, συμβολικώς εδέξω τήν σωτήριον, πίστιν τής Τριάδος, εκ θείας ώσπερ προγνώσεως.

Ιατήρ σαρκός τε καί ψυχής, θεοειδής σοι εγένετο άνθρωπος, τώ υποζυγίω σου, τό τών παθών συναποκτείνας όρμημα, καί σννθεραπεύσας, ψυχής τό άπιστον φρόνημα.

Θεοτοκίον

Όλην τήν μορφήν μου προσλαβών, ο εν μορφή Θεού πρίν καθορώμενος, όλην ανεκαίνισε, τή σή γαστρί θεοπρεπώς σκηνώσας Αγνή, όθεν Θεοτόκον πιστοί σε πάντες δοξάζομεν.

Έτερος Κανών τού Αγίου Γερμανού ού η Ακροστιχίς.

Τού ποιμενάρχου Γερμανού μέλπω κλέος.

Ωδή α'

Ήχος καί Ειρμός ο αυτός

Τής Ιερωσύνης τή στολή, κατακοσμούμενος Μάκαρ διέπρεψας, λόγω δέ τής χάριτος, τά τών πιστών πανευσεβώς συστήματα, ώφθης θεοφάντορ, καταφωτίζων τοίς δόγμασιν.

Όχημα υπήρξας αρετών, ού επιβάς τώ Θεώ προσεχώρησας, κόσμου τήν τερπνότητα, καταλιπών, καί τό σαθρόν δοξάριον, καί ουρανοφοίτης, τή σή σοφία γενόμενος.

Υπό τής προνοίας προγνωσθείς, ως Ιερεύς θεηγόρος εσόμενος, Πάτερ υπεξέφυγας, τυραννικήν μιαιφονίαν Όσιε, τού Θεού φρουρούντος, σέ δεξιά παντοκράτορι.

Θεοτοκίον

Ποίαν σοι επάξιον ωδήν, η ημετέρα προσοίσει ασθένεια, ειμή τήν χαρμόσυνον, ήν Γαβριήλ ημάς εμυσταγώγησε; Χαίρε Θεοτόκε, Παρθένε Μήτερ ανύμφευτε.

Τού Επιφανίου

Ωδή γ'

Ο μόνος ειδώς

Φαιόν περιβόλαιον ιδών, αιτήσαντι τόν έλεον, μεταδοθέν τοίς σώματος όμμασι, λαμπράν εσθήτα περιβαλλόμενον, νoητώς τεθέασαι, καί τή θεία χάριτι, εφωτίσθης πρός πίστιν αμώμητον.

Ακούσας ρημάτων ευσεβών, τήν ύλην εβδελύξω μέν, καί βίον επόθησας άϋλον, ως αίματος δέ συμμετασχούσάν σοι, καί τής γνώμης μέτοχον, προσλαβών τήν όμαιμον, ανεδείχθητε ζεύγος μακάριον.

Νεκρούς λογισμούς αποστραφείς, Παμμάκαρ Επιφάνιε, επιποθήσας ζώντι λατρεύειν Θεώ, τώ θείω δρόμω πιστώς προσέδραμες, καί εδέξω σύμβολον, τηλαυγές πανόλβιε, τών νεκρών σου πεδίλων τήν έκπτωσιν.

Θεοτοκίον

Αγίων τόν Άγιον Χριστόν, αγίως απεκύησας, αγιωσύνης άγιον σκήνωμα, τόν εν Αγίοις αναπαυόμενον, ώ βοώμεν, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης φιλάνθρωπε.

Τού Γερμανού

Ο αυτός

Ο θεία προγνώσει προειδώς, σής γνώμης τό ελεύθερον, καί τής ψυχής Σοφέ τήν ευγένειαν, χερσίν ανόμοις αναιρεθήναί σε, ως Θεός εκώλυσε, καί παρθένων τάγματι, ευνουχία πανσόφως κατέλεξεν.

Ιδείν εφιέμενος σαφώς, Παμμάκαρ τήν λαμπρότητα, τήν νοητήν τής θείας θεώσεως, ιεραρχίαν τήν σήν εκόσμησας, πολιτεία σώφρονι, καί σοφοίς διδάγμασιν, ορθοδόξως ιθύνας τό ποίμνιον.

Μεγάλης καθέδρας επιβάς, μεγάλως κατελάμπρυνας, τής Εκκλησίας Πάτερ τό πλήρωμα, διδασκαλίαις καί μελωδήμασι, Γερμανέ πανεύφημε, Ιεράρχα Όσιε, καί φωστήρ οικουμένης υπέρτιμε.

Θεοτοκίον

Εκ σού ανεβλάστησεν Αγνή, τό άνθος τό αμάραντον, ευωδιάζον τήν ανθρωπότητα, τώ θείω μύρω τής αυτού φύσεως, ο Πατρί συνάναρχος, καί εκ σού γενόμενος, υπό χρόνον, Παρθένε πανάμωμε.

Ο Ειρμός

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης φιλάνθρωπε».

Κάθισμα τού Επιφανίου

Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Θείοις δόγμασι, τήν Εκκλησίαν, Πάτερ έπλησας, ορθοδοξίας, ταίς διδαχαίς σου αιρέσεις τρεψάμενος, τής ευσεβείας τόν δρόμον επλήρωσας, καί σύν τώ Παύλω τήν πίστιν ετήρησας, Επιφάνιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... τού Γερμανού

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ιεράν αμπεχόμενος τήν στολήν, ανεδείχθης υπέρμαχος τού Χριστού, μή πτήξας παράνομον, Βασιλέα, Πατήρ ημών, τόν αυχένα μή κλίνας, αθέω προστάγματι, ραπισμούς υποφέρων, ονείδη καί σκώμματα, όθεν ο αλάστωρ, τώ θυμώ υπερζέσας, φρουρά σε κατέκλεισε, μέχρι τέλους μακάριε, διά τούτο βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... τής Εορτής

Τού Επιφανίου

Ωδή δ'

Όρος σε τή χάριτι

Ικέτης ως δούλος προσελθών τώ Βαπτίσματι, υιοθετήθης δι' αυτού, καί κληρονομος αληθώς, Θεού Επιφάνιε, καί τού Χριστού συγκληρονόμος γεγένησαι, θεοπρεπώς αυτώ πολιτευσάμενος.

Ορά σου πολλή ηγλαϊσμένον τό πρόσωπον, καί απορρήτω ο ποιμήν, δόξη καί στέφει ευπρεπεί, τήν ένδοξον κάραν σου υπερφυώς, κατεστεμμένην αοίδιμε, τής καθαράς σου καρδίας τά σύμβολα.

Υπήρξας δοχείον θείας χάριτος Όσιε, καί διεσκόρπισας σαφώς πλούτον τόν πρόσκαιρον Xριστώ καί όλβον αιώνιον, εν ουρανοίς ασύλητον εθησαύρισας, ώσπερ αγχίνους κριτής Επιφάνιε.

Τών νέων αμείψας εν νεότητι φρόνημα, στοιχειωθείς δέ πρεσβυτών, παρά σοφών καί συνετών, τώ φόβω Μακάριε, τώ θεϊκώ, μελέτη λόγων τού Πνεύματος, σύ εραστής τής σοφίας γεγένησαι.

Θεοτοκίον

Αγία Αγίων Θεοτοκε πανύμνητε, η προσδοκία τών εθνών, καί σωτηρία τών πιστών, εκ σού ανεβλάστησεν, ο λυτρωτής καί ζωοδότης καί Κύριος, εις σωτηρίαν ημών τών υμνούντων σε.

Τού Γερμανού

Ο αυτός

Νεκρώσας πανσόφως τής σαρκός τά σκιρτήματα, Ιερομύστα Γερμανέ, φιλοσοφίας φωτισμώ, τόν νούν κατελάμπρυνας, πνευματική μυσταγωγία κοσμούμενος, Χριστώ κραυγάζων, Δόξα τή δυνάμει σου.

Αρνείσθαι τό πάνσεπον Χριστού εξεικόνισμα, ο δυσμενέστατος εχθρός, παραφροσύνη προκληθείς, ταίς σαίς εξελήλεγκται, περιφανώς διδασκαλίαις αοίδιμε, αλλ' ανιάτως νοσών ουκ ησθάνετο.

Ρημάτων τόν έλεγχον τών σών υφορώμενος, ο θηριώνυμος, Σοφέ, καί θηριότροπος τον νούν, τού θρόνου κατάγει σε, τού Ιερού, αλλ' αντί τούτου επλούτησας, Ιερουργίαν Παμμάκαρ ουράνιον.

Θεοτοκίον

Χαράν σοι σαφώς απ' ουρανού αφικόμενος, ο Αρχιστράτηγος Αγνή, ευηγγελίσατο, ειπών, Θεός εξελεύσεται, μετά σαρκός, εκ σού Παρθένε πανάχραντε, εις σωτηρίαν τών πόθω υμνούντων σε.

Τού Επιφανίου

Ωδή ε'

Ο φωτίσας τή ελλάμψει

Οσίως σου τήν γαστέρα, εν άρτω καί ύδατι, εστένωσας, κεχρημένος ως όψω τώ άλατι, καί παθών εκράτησας σαρκός, εν σώματι τον βίον, τών Ασωμάτων μιμούμενος.

Κατώκτιρας τρυχομένους, τώ δίψει εν καύσωνι, καί ήμειψας ευπρεπώς τών σημείων αρχόμενος ως θεράπων άριστος, τόν σόν μιμούμενος Δεσπότην οίνον εις ύδωρ Μακάριε.

Υπέδρασας τόν κενόν, τών ανθρώπων δοξάριον, καί έρημον, ώσπερ ο σος Δεσπότης κατώκησας, πειρασμοίς δέ εχώρησας δαιμονικήν, πρός πάλην αοράτως, τό ασθενές σου νευρούμενος.

Θεοτοκίον

Λόγον θείον, διά λόγου εν μήτρα εχώρησας, υπέρ λόγον Θεοτόκε, αυτόν ούν δυσώπησον, εξ αλόγων πράξεων, καί ηδονών θανατηφόρων, ελευθερώσαι τούς δούλους σου.

Τού Γερμανού

Ο αυτός

Ο λοκλήρως τόν Χριστόν, αγαπήσας θεοληπτε, ηγαπήθης παρ' αυτού, επαξίως καί είληφας, χαρισμάτων πέλαγος, καί γάρ σοφώς ταίς διδαχαίς, σου, τήν Εκκλησίαν εφώτισας.

Υμνωδίαις Γερμανέ, θεοπνεύσοις εφαίδρυνας, τάς χορείας τών πιστών, καί τά θεία πληρώματα, η γάρ παναρμονιος νευρά, Πάτερ τής σής καρδίας, τους Ορθοδόξους ελάμπρυνε.

Γηθόμενος, τών Μαρτυρων τούς άθλους καί τρόπαια, στηλιτεύσας εγκωμίων καί λόγων συνθέσεσι, καί αύθις Αοίδιμε, εικονικαίς χρωματουργίαις, εις έν συνάπτων αμφότερα.

Θεοτοκίον

Ευφραίνονται, ουρανών αι δυνάμεις ορώσαί σε αγάλλονται, συν αυτοίς τών βροτών τά συστήματα, τώ γάρ τόκω ήνωνται τώ σώ, Παρθένε Θεοτόκε, όν επαξίως δοξάζομεν.

Τού Επιφανίου

Ωδή ς'

Εκύκλωσεν υμάς

Δαιμόνων σε οι μίμηται εκύκλωσαν, τής Άγαρ οι απόγονοι, τόν Δεσπότην δ' εκμιμούμενος τόν σόν, τόν αντιδικούντα ευηργέτησας, καί διφαή, έδειξας Πάτερ τόν ετερόφθαλμον.

Ο Πλάστης σου εν σοί αναπαυσάμενος, τού Πνεύματός σε όργανον, καί Θεόν ως Μωϋσήν τώ Φαραώ, έδειξεν Αράβων τοίς σκηνώμασι, παναληθώς, ώφθης τόν τρόπον τούτου μιμούμενος.

Συνέσεισε τών Ασσυριων άνακτα, τό πνεύμα διωκόμενον, εχρημάτισε δέ άγγελος τής σής, Πάτερ αρετής καί θείας χάριτος, τούς γάρ αυτόν οίδε δοξάζειν Θεός δοξάζοντας.

Θεοτοκίον

Ευφραίνονται εν σοί Παρθένε άχραντε, τού γένους οι προπάτορες, τήν Εδέμ απολαβόντες διά σού, ήν εκ παραβάσεως απώλεσαν, σύ γάρ αγνή, καί πρό τόκου καί μετά γέννησιν.

Τού Γερμανού

Ο αυτός

Ρυθμίζεται ταίς διδαχαίς σου Πάνσοφε, καί λόγοις τό βασίλειον ιεράτευμα, λαός τε τού Χριστού, ο ηγιασμένος καί θεόκλητος, καί πρός Θεόν, καθοδηγείται ταίς υποθήκαις σου.

Μνημόνευε τών σέ υμνούντων Όσιε, Θεώ νύν παριστάμενος, καί πληρούμενος τής θείας καλλονής, καί τής ακηράτου ωραιότητος, πρός τήν ζωήν, καθοδηγήσαι ταίς ικεσίαις σου.

Ανάβασιν σοφώς τού βίου τέθεικας, εκ δόξης καί δυνάμεως, πρός ουράνιον σύ δόξαν καί ισχύν, Ένδοξε προβαίνων ταίς ασκήσεσιν, έως Χριστώ, τώ ποθουμένω χαίρων ωμίλησας.

Θεοτοκίον

Νύν Πάναγνε τόν σόν οικέτην λύτρωσαι, εκ πάσης περιστάσεως, τρικυμίας τε καί ζάλης τών παθών, καί πρός σόν λιμένα καθοδήγησον, συ γάρ εμού, καί προστασία καί επανόρθωσις.

Ο Ειρμός

«Eκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς, τών ασθενούντων καί επανόρθωσις».

Κοντάκιον κοινόν

Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Ιεραρχών τήν θαυμαστήν ξυνωρίδα, ανευφημήσωμεν πιστοί κατά χρέος, σύν Γερμανώ τόν θείον Επιφάνιoν, ούτοι γάρ κατέφλεξαν, τών αθέων τάς γλώσσας, δόγματα σοφώτατα, διαθέμενοι πάσι, τοίς ορθοδόξως μέλπουσιν αεί, τής ευσεβείας τό μέγα μυστήριoν.

Ο Οίκος

Ως Ιερέων καλλονήν, καί δόξαν ορθοδόξων, δυάδα τήν αγίαν τιμήσωμεν αξίως, ούτοι γάρ ώφθησαν ημίν πύργοι ασφαλείας, κατ' εχθρών τών ορατών καί αοράτων πάντοτε, τής πίστεως στύλοι ακλόνητοι, καί τής Εκκλησίας θείος κόσμος, όν φορούσα ορθοτομεί, ευθύμως βοώσα, Ευφράνθη εν εμοί τό πνεύμά μου όντως, τήν στολήν μου ώσπερ πρίν απολαβούση, ήν αιρετικοί διέρρηξαν, μή υμνούντες τής ευσεβείας τό μέγα μυστήριον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Επιφανίου, Επισκόπου Κωνσταντίας τής Κύπρου.

Στίχοι

· Φανείς Επιφάνιος εν Κύπρω μέγας,

· Κλέος παρ αυτή καί θανών έχει μέγα.

· Τή δυοκαιδεκάτη Επιφάνιον μόροςείλε.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Γερμανού, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

· Χαίρων αφείς γήν Γερμανός καί γής θρόνον,

· Γής Δημιουργού τόν θρόνον χαίρει βλέπων.

Ταίς αυτών αγίαις, πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Επιφανίου

Ωδή ζ'

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον

Εκ θεϊκής, δεδεγμένος χάριτος, τήν τών θαυμάτων δωρεάν, τοίς αιτούσί σε δωρεάν, Πάτερ τά ιάματα, άπασι διένειμας, ως ο Δεσπότης προσέταξεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Πίπτει ποδών, σού προκυλινδούμενος, ο Ασσυρίων βασιλεύς, ευλαβείσθε γάρ αρετήν, οίδε καί πολέμιος, άπας υποπίπτει δέ, οίς ενοικών Χριστός αναπαύεται, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Λόγος σιγά, τών κατορθωμάτων σου, καί τών θαυμάτων τήν πληθύν, τό κατ' έπος ου δυνηθείς, φράσαι Παμμακάριστε, ψάμμον υπερέβη γάρ, ών ο Χριστός σοι δεδώρηται, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Τριαδικόν

Η τριφεγγής, ενιαία άληπτος, απείρου άβυσσος φωτός, εποπτεύοις σούς υμνητάς, ο υπερυψούμενος, άναρχος αρχή, Πατήρ, Υιός καί Πνεύμα συναϊδιον, οαινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Θεοτοκίον

Σέ Ιακώβ, Θεοτόκε κλίμακα, προφητικώς κατανοεί, διά σού γάρ επί τής γής, ο υπερυψούμενος, ώφθη τοίς ανθρώποις τε, συνανεστράφη ως ηυδόκησεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Τού Γερμανού

Ο αυτός

Όλην εν σοί, τήν αυγήν τού Πνεύματος, εισδεδεγμένος αληθώς, αναβρύεις ως ποταμός, Πάτερ αξιάγαστε, δόγματα σωτήρια, θεοτερπή τε διδάγματα, τόν αινετόν μεγαλύνων, Θεόν καί υπερένδοξον.

Υμνολογών, ευσεβώς εφαίδρυνας, τάς τού Δεσπότου εορτάς, αναμέλπων μελωδικώς, ένθεος, γενόμενος, πάντας τούς Αγίους τε, σαίς μουσικαίς εμεγάλυνας, πρός αρετήν επαλείφων, σοφώς τούς πίστει ψάλλοντας.

Τριαδικόν

Μίαν αρχήν, ενιαίαν άτμητον, εν υποστάσεσι τρισί, θεολόγω γλώσση βοών, πάσιν ανεκήρυξας, άναρχον Γεννήτορα, Μονογενή τε συνάναρχον, καί συμφυές θείον Πνεύμα, τρανώς καί ομοούσιον.

Θεοτοκίον

Εν σοί αγνή, Θεοτόκε τίθημι, πάσαν ελπίδα, καί πρός σέ, καταφεύγω διά παντός, Σώσόν με πανάμωμε, ρύσαι ταίς πρεσβείαις σου, τής κατεχούσης συγχύσεως, καί ταραχής, τών δεινών μου παθών καί παραπτώσεων.

Τού Επιφανίου

Ωδή η'

Εν καμίνω παίδες

Σύ τώ λόγω ήλεγξας σαφώς, αι ρέσεων τήν πλάνην, καί φέγγει τής ευσεβείας, εφυγάδευσας αυτήν, βοών Επιφάνιε, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Επί θρόνου ήρθης υψηλού, παθών γάρ βασιλεύσας, σαρκός τε επικρατήσας, σύ εποίμανας Χριστού, κραυγάζων τό ποίμνιον, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Χορευέτω πάσα νοερά, καί λογική ουσία, τή μνήμη τού Ιεράρχου, καί θεράποντος Χριστού, πιστώς ανακράζουσα, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεαρέστως σύ θεολογών, ως άγκυραν δογμάτων, τοίς πάσι θεολογίαν, καταλέλοιπας τήν σήν, δι' ής αναμέλπομεν, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χαίρε θρόνε ένδοξε Θεού, πιστών χαίρε τό τείχος, δι' ής φώς τοίς εν σκότει, εξανέτειλε Χριστός, τοίς σέ μακαρίζουσι καί βοώσιν, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Γερμανού

Ο αυτός

Λαμπηδόσι καί μαρμαρυγαίς, φωτός τής τρισηλίου, λαμπάδος Ιεροφάντορ, ενηδόμενος τανύν, κραυγάζεις γηθόμενος, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Πολυφώτου καί πλησιφαούς, Πάτερ ηξιωμένος, χορείας επουρανίου, εν σκηνώμασιν ημών, βοώντων μνημόνευε, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ως τηρήσας τό θεοειδές, καί Θεού κατ' εικόνα, εικόνας τάς τών Αγίων, ανεστήλωσας ειδώς, επί τό πρωτότυπον, διαβαίνειν πάσαν τιμήν τε καί δόξαν, πανεύφημε καί γέρας. Κύριον υμνείτε, βοών εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Καινώ τρόπω καί υπερφυεί, Παρθένε συλλαβούσα, τόν Λόγον τόν τώ Πατρί, συγκαθορώμενον Υιόν, Παρθένος διέμεινας, Σέ υμνούμεν πάντα τά έργα, τό Χαίρέ σοι βοώντες, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τού Επιφανίου

Ωδή θ'

Τύπον αγνής

Όρος πρακτικής ο βίος σου, καί θεωρίας θείας Πάτερ οι λόγοι σου, τώ θεόφρονι, όντως λαώ κατελείφθησαν, Επιφάνιε μάκαρ αοίδιμε, διό σε επαξίως, ανευφημούντες μακαρίζομεν.

Νύμφης τού Χριστού προϊστασο, τής Εκκλησίας ένδοξε επιφάνιε, καί κατεύνασον, τόν κατ' αυτής εγειρόμενον, ταίς πρεσβείαις σου άγριον κλύδωνα, ως έχων παρρησίαν, πρός τόν Δεσπότην καί φιλάνθρωπον.

Άναξ τών ανακτων Άγιε, μοναρχική Τριάς, η πάντων δεσπόζουσα, τοίς υμνούσί σε, τήν τών πταισμάτων συγχώρησιν, καί τού βίου παντός τήν κατάστασιν, απείραστον παράσχου, Επιφανίου ταίς εντεύξεσι.

Θεοτοκίον

Άπας εγκωμίων πάναγνε, νόμος ηττάται τώ μεγέθει τής δόξης σου. αλλά Δέσποινα, παρ' οικετών αναξίων σου, εξ ευνοίας δέ σοι προσφερόμενον, προσδέχου Θεοτόκε, μετ' ευμενείας τό εφύμνιον.

Τού Γερμανού

Ο αυτός

Λύειν καί δεσμείν τά πταίσματα, τήν εξουσίαν ουρανόθεν δεξάμενος, εννομώτατος, ως Ιερεύς παμμακάριστε, τοίς υμνούσί σε Πάτερ τήν άφεσιν, πρεσβείαις σου παράσχου, ίνα σε πάντες μακαρίζωμεν.

Εύρες αμοιβάς τών πόνων σου, Ιεροφάντορ Γερμανέ παμμακάριστε, τό μακάριον, απειληφως ενδιαίτημα, καί ζωής αιωνίου λαβόμενος, καί θείας θεωρίας, ακαταπαύστως εμφορούμενος.

Όλον σεαυτόν ανέθηκας, τώ παντεπόπτη Λόγω καί παντοκράτορι, καλλιέρημα, αναδειχθείς Ιερώτατον, καί θυσίαν δεκτήν καί ευάρεστον, προσάγων τώ Κυρίω, σών πονημάτων τά εφύμνια.

Θεοτοκίον

Στήσον τής σαρκός τό φρόνημα, καί τών παθών Παρθένε παύσον τόν τάραχον, τού προσφεύγοντος, Θεογεννήτορ τή σκέπη σου, καί ελπίδος κρηπίδά σε έχοντος, καί θείαν προστασίαν, πεπλουτηκότος καί αντίληψιν.

Ο Ειρμός

«Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν».

Εξαποστειλάριον κοινόν

Γυναίκες ακουτίσθητε

Δεύτε πιστοί τιμήσωμεν, τήν θείαν καί πανίερον, Ιεραρχών ξυνωρίδα, εν υμνωδίαις ασμάτων, τόν θείον Επιφάνιον, καί Γερμανόν τούς λύσαντας, αιρέσεων σκοτόμαιναν, καί ευσεβείας ακτίσι, φωτίσαντας πάσαν κτίσιν.

Καί τής Εορτής

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά τής Εορτής.

Δόξα... τού Αγίου Γερμανού

Ήχος πλ. δ'

Τή μελέτη τών θείων Γραφών σεαυτόν παρασχόμενος, καί ταίς εκείθεν ακτίσι τόν νούν καταυγασθείς, τής Ιερωτάτης ιεραρχίας σκεύος καθαρόν, καί φωτός έμπλεων ανεδείχθης, Γερμανέ Πατήρ ημών όθεν καί ταίς σοφαίς σου διδασκαλίαις, τό τού Χριστού ποίμνιον, εις νομάς ζωηφόρους οδηγήσας, καί Γραφικαίς αποδείξεσι, τήν τών Eικονομάχων αίρεσιν στηλιτεύσας, τής Ορθοδόξου πίστεως πρόμαχος εγένου, καί φυλακαίς καί θλίψεσι προσεπάλαισας, καί νύν παριστάμενος Χριστώ, πρέσβευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.