ΤΗ Θ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ησαϊου, καί τού Αγίου Μάρτυρος Χριστοφόρου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κυριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηχά αμφοτέρων ανά γ'.

Στιχηρά τού Προφήτου

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Άνθρακι θεότητος, τού σαρκωθέντος ριπτόμενος, προφητείαν πιστεύεται, ο μέγας καί ένδοξος, καί τήν θείαν δόξαν, βλέπει Ησαϊας, διά πολλήν τής αρετής, περιουσίαν καί καθαρότητα, καί κήρυξ προχειρίζεται, καί προμηνύει τήν μέλλουσαν, σωτηρίαν τοίς έθνεσι, καί τήν θείαν εμφάνειαν.

Νούν τε καί διάνοιαν, εκκαθαρθείς αξιάγαστε, Ησαϊα τού Πνεύματος, ευάρμοστον όργανον ενεργείαις τούτου, καί ταίς επιπνοίαις, ανακρουόμενον αεί, καί θεοφρόνως μεθαρμοζόμενον, εγένου παναοίδιμε, τόν επί θρόνου καθήμενον, επηρμένου θεώμενος, καί τά θεία μυούμενος.

Μίαν κυριότητα, τρισυποστάτου θεότητος, τρισαγίω φωνήματι, απαύστως δοξάζοντα, Σεραφίμ τά θεία, Μάκαρ θεωρήσας, καί μυηθείς προφητικήν, ενεπιστεύθης χάριν θαυμάσιε, διό σου τό πανίερον, επιτελούντες μνημόσυνον, τώ Χριστώ σε προσάγομεν, πρεσβευτήν δυνατώτατον.

Έτερα Στιχηρά τού Μάρτυρος

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τού Χριστοφόρου τούς άθλους, δεύτε τιμήσωμεν, δι' ών ημίν πηγάζει η αέναος χάρις, Χριστού τού ζωοδότου, καί γάρ κραταιώς, τούς εχθρούς τροπωσάμενος, κατά παθών καί δαιμόνων καί οδυνών, τήν εξουσίαν εκομίσατο.

Η τών λειψάνων σου κόνις, θαυμάτων βλύζει πηγάς, τών κεραυνών τήν λύσιν, καί λοιμών καί κινδύνων, τήν λύτρωσιν παρέχει, διό σε καί νύν, Χριστοφόρε πολύαθλε, ο σός λαός ικετεύει, όπως αεί, διασώζηται τής βλάβης αυτών.

Σού τό μνημόσυνον Μάρτυς, ευωδιάζει τρανώς, εαρινά ως ρόδα, τά πολύαθλα πάθη, τών σών αγωνισμάτων, δι' ών ασθενείς, εμπαθείς τε καί άρρωστοι, τήν ευρωστίαν πλουτούντες, ταίς σαίς ευχαίς, ανυμνούσι τόν δοτήρα Χριστόν.

Δόξα... Τού Μάρτυρος

Ήχος δ' Ιωάννου Μοναχού

Κογχύλη αίματος τού μαρτυρίου σου, κοσμηθείσα η Εκκλησία τού Θεού, ηλιακάς ακτίνας εκπέμπει, Χριστοφόρε πολύαθλε, τώ γάρ Σταυρώ, καθοπλίσας σεαυτόν, καί τό θανείν υπέρ Χριστού προθύμως ελόμενος, γενναίως πρός παράταξιν τού αλλοτρίου αντικατέστης, καί καταισχύνας πάσας τάς επινοίας τών παρανόμων, νικητής στρατιώτης ώφθης τού Χριστού, Διό δυσωπούμέν σε, ως παρρησίαν έχων, Μαρτύρων εγκαλλώπισμα, πρέσβευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Δόξα... τού Μάρτυρος

Ήχος δ' Ανατολίου

Δεύτε τών Πιστών τό σύστημα, πνευματικήν χορείαν επικροτήσωμεν, καί τόν αθλοφόρον Χριστού τού Θεού, εν ύμνοις τιμήσωμεν, Χριστοφόρον τόν ένδοξον, Σήμερον γάρ ως εωσφόρος ανέτειλε, καί καταφωτίζει τάς διανοίας τών πιστών, τών εν πίστει καί πόθω, επιτελούντων τήν μνήμην αυτού τήν σεβάσμιον.

Καί νύν... Τής Εορτής

Απολυτίκιον τού Προφήτoυ

Ήχος β'

Τού Προφήτου σου Ησαϊου, τήν μνήμην Κύριε εορτάζοντες, δι' αυτού σε δυσωπούμεν, Σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... τού Μάρτυρος

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Στολαίς ταίς εξ αίματος, ωραϊζόμενος, Κυρίω παρίστασαι, τώ Βασιλεί ουρανών, Χριστοφόρε αοίδιμε, όθεν σύν Ασωμάτων, καί Μαρτύρων χορείαις, άδεις τή τρισαγίω, καί φρικτή μελωδία, διό ταίς ικεσίαις ταίς σαίς, σώζε τούς δούλους σου.

Καί νύν... Τής Εορτής

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής ημέρας, καί τών Αγίων κοινός.

Ποίημα Θεοφάνους.

Τού Προφήτου

Ωδή α' Ήχοςδ'

Άσομαί σοι Κύριε

Φώτισόν με Κύριε ο Θεός μου, καί καθοδήγησον φαιδρώς, τού θείου Προφήτου, τήν ένδοξον καί έντιμον, ευφημήσαι πανήγυριν.

Θεόφθογγος σάλπιγξ τού Ησαϊου, περιηχήσασα τήν γήν, τούς τής Εκκλησίας, τροφίμους συνεκάλεσεν, εορτάσαι τήν μνήμην αυτού.

Τά πάθη τού σώματος θεοφόρε, τώ λογισμώ τώ τής ψυχής, σαφώς υποτάξας, τήν δόξαν κατηξίωσαι, ιδείν τού Παντοκράτορος.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Δεύτε πάντες σήμερον χριστοφόροι, τού Χριστοφόρου τήν μνήμην, τού τής αληθείας, Μάρτυρος θεόφρονες, ευσεβώς ανυμνήσωμεν.

Ανδρείως ηγωνίσω κατά τής πλάνης, καί τάς Τυράννων απειλάς, Μάρτυς αθλοφόρε, ισχύϊ ρωννύμενος, τού Σταυρού κατεπάτησας.

Θεοτοκίον

Ράβδον προορών σε τήν Θεοτόκον, άνθος δέ πάλιν τό εκ σού, σαρκούμενον Λόγον, προήγγειλεν ο ένδοξος, Ησαϊας Πανάχραντε.

Ωδή γ'

Τόξον δυνατών ησθένησεν

Όλην τήν αυγήν τού Πνεύματος, υποδεδεγμένος προηγόρευσας Ένδοξε, τής τού Λόγου οικονομίας, τό απόρρητον μυστήριον.

Ήρθης πρός ύψος ουράνιον, καί τής ευσεβείας τήν λαμπρότητα έδειξας, τών ειδώλων ματαιοτάτην, διελέγξας τήν ασθένειαν.

Λίθον εν Σιών υπέρτιμον, ακρογωνιαίον, τήν οικουμένην συνδέοντα, τόν Δεσπότην ο Ησαϊας, προφητεύει τεθησόμενον.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Όπλω τού Σταυρού φραξάμενος, Μάρτυς αθλοφόρε, τάς αλγηδόνας υπέμεινας, αενάως τώ ποθουμένω, εντρυφών καί αγαλλόμενος.

Σάρξ μέν αικισμοίς ετέμνετο, η θεοφιλής δέ σου ψυχή, δι' αγάπης ετρέφετο, μελετώσα τής βασιλείας, Χριστοφόρε τήν απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Ρήσις αληθώς πεπλήρωται, η τού Ησαϊου, η Παρθένος γάρ τέτοκε, σαρκωθέντα τόν ζωοδότην, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Θείας χάριτος κατηξιώθης, ότι ήκουσας φωνής Κυρίου, Ησαϊα ώ Προφήτα πανένδοξε, τής αληθείας προρρήσεις εκήρυξας, καί ανομούντας τυράννους διήλεγξας, όθεν πρίονι, ξυλίνω πρισθείς παρίστασαι Χριστώ, εκλιπαρών υπέρ τών δούλων σου.

Τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ευσεβείας τήν γνώσιν καταλαβών, αγνωσίας τόν ζόφον αποβαλών, Μάρτυς κατεπάτησας, τόν αρχέκακον όφιν, τώ γάρ θείω πόθω, τόν νούν πυρπολούμενος, τών ειδώλων έσβεσας, τό άθεον φρύαγμα, όξεν επαξίως, αμοιβήν τών αγώνων, εδέξω τόν στέφανον, καί παρέχεις ιάματα, Χριστοφόρε πολύαθλε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί τής Εορτής

Τού Προφήτου

Ωδή δ

Τής σής επί γής παρουσίας

Τής αρετής ανυψώθης πρός τήν ακρότητα, καί καθαρώς τώ ποθουμένω προσωμίλησας, καί γεγηθότως έψαλλες, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Προφητικήν Ησαία χάριν πεπίστευσαι, καί Θεού ενδιαίτημα θείον δέδειξαι, καί ουρανών σκηνώμασι, δόξης ακηράτου ηξίωσαι.

Εγκαινίζεσθαι νήσους έφης αινιττόμενος, τάς εθνών Εκκλησίας, τού θείου Πνεύματος, πλησθησομένας Ένδοξε, μύστης αρρήτων γενόμενος.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Τών ουρανών τήν κληροοχίαν Μάρτυς είληφας, επί γής υπέρ Χριστού αγωνισάμενος, καί τών ειδώλων έσβεσας, πλάνην ανδρικώς δεισιδαίμονα.

Τών γυναικών σοι τήν πείραν Μάρτυς προσέφερεν, ως Αδάμ τώ προπάτορι, ο όφις ποτέ, αλλ' ηττηθείς ησχύνετο, βρόχους καθεαυτού τεκταινόμενος.

Θεοτοκίον

Παιδίον ηιμίν εδόθη εκ τής Προφήτιδος, τό τεχθέν πρό ώδίνων τής Θεομήτορος, ού η αρχή επώμιος, θείος Ησαίας εκήρυξεν.

Τού Προφήτου

Ωδή ε'

Τόν φωτισμόν σου Κύριε

Τό κεκρυμμένον άνωθεν, μυστήριον ορών, καί τήν αρχαίαν βουλήν τού Υψίστου, τής περί ημάς οικονομίας, θεορρήμον κατήγγειλας.

Η τών παθών σου Κύριε, αέναος πηγή, τών παθημάτων ημάς αποπλύνει, ήκεις γάρ Σωτήρ, ως Ησαϊας, ο Προφήτης εδίδαξε.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Τώ φωτισμώ τής πίστεως, σαφώς εζώγρησας λαούς, καί τήν μανίαν αθέων τυράννων, έλυσας, ενδεδυμένος, τήν εξ ύψους ενέργειαν.

Ουρανών ως προέκρινας, απόλαυσιν σαφώς, τής επιγείου, σοφέ Χριστοφόρε, έφερες στερρώς βασάνων πόνους, τώ Σταυρώ δυναμούμενος.

Θεοτοκίον

Επί νεφέλης Κύριε, καθήμενον αγνής, τής πανυμνήτου Μητρός, Ησαίας βλέπει σε τρανώς, τών Αιγυπτίων καθαιρούντα τά ξόανα.

Τού Προφήτου

Ωδή ς'

Εβόησε προτυπών

Τώ Πνεύματι, τυπωθείς Ησαίας εώρακεν, επί θρόνου, κυριότητα δόξης αστράπτουσαν, υμνολογουμένην, τρισαγία φωνή τήν τρισάριθμον.

Τώ στόματι, δεδοικός σοι προσάγει τόν άνθρακα, Ησαϊα, Σεραφίμ τή λαβίδι δραξάμενον, καί Θεού Προφήτην, εκτελεί μυστικώς ιερώτατον.

Τήν έκβασιν, τηλαυγώς θεωρών τών προρρήσεων, Ησαϊας, νοερώς σύν Αγγέλοις αγάλλεται, καί σκιρτών δοξάζει, τόν πληρούντα αυτού τά κηρύγματα.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Ού πρός αίμα, ου πρός σάρκα τήν πάλην αράμενος ο γενναίος, αλλ' αρχάς ετροπούτο καί δαίμονας, αοράτω σθένει, τού Υιού τού Θεού κρατυνόμενος.

Αγαπήσας, ευπρεπώς ορεκτών τήν ακρότητα, Αθλοφόρε, ουκ ησθάνου τών πόνων ξεόμενος, τήν διάνοιάν σου, επερείδων αεί τώ Δεσπότη σου.

Θεοτοκίον

Τήν Παρθένον, εν γαστρί συλλαβούσαν θεώμενος, καί τεκούσαν, Ησαίας ως έφη ο ένδοξος, σαρκωθέντα Λόγον, καί Υιόν τού Θεού νύν αγάλλεται.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τήν εν πρεσβείαις ακοίμητον

Τής Προφητείας τό χάρισμα δεδεγμένος, προφητομάρτυς Ησαία θεοκήρυξ, πάσιν ετράνωσας τοίς υφ' ήλιον, τήν τού Θεού φωνήσας μεγαλοφώνως σάρκωσιν, Ιδού η Παρθένος εν γαστρί λήψεται.

Ο Οίκος

Όλος υπάρχων νενεκρωμένος καί ακάθαρτα χείλη κεκτημένος Χριστέ, πώς οίσω σοι αίνον επάξιον, Όντως γινώσκων τήν σήν ευσπλαγχνίαν, ότι σώζει τούς πίστει σοι προσιόντας, ώσπερ ποτέ καί η χήρα εκείνη τά δύω λεπτά, προσφέρω λόγους χειλέων ρυπαρών, καί προσπίπτω κραυγάζων σοι, Τόν νούν μου φώτισον Δέσποτα, ίνα λέγω μετά τού Προφήτου σου, Ιδού η Παρθένος εν γαστρί λήψεται.

Συναξάριον

Τή Θ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής αθλήσεως τού Αγίου ενδόξου Προφήτου Ησαϊου.

Στίχοι

· Ός άσπορον προείδεν υιομητρίαν,

· Πρισθείς άναρχον είδεν υιοπατρίαν.

· Ησαϊας δ' ορόων μέλλοντ' ενάτη χερί πρίσθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Χριστοφόρου.

Στίχοι

· Τόν Χριστοφόρον οίδά σε Χριστοφόρος,

· Χριστώ τυθέντα τώ Θεώ διά ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Επιμάχου καί Γορδιανού.

Τή αυτή ημέρα, αι άγιαι μάρτυρες Καλλινίκη καί Ακυλίνα, αι διά τού αγίου Χριστοφόρου πιστεύσασαι τώ Χριστώ, σούβλαις από ποδών έως ώμων διαπαρείσαι τελειούνται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αβραμιαίοι ποτέ

Τήν τού Σωτήρος ημίν, παρεσομένην βλέπων, ο Ησαίας απολύτρωσιν, Ήξει ανεβόησεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογημένος.

Καί προφητείας χάριν, καί μαρτυρίου στέφος, ο Ησαίας ανεδήσατο, ισχύς μου καί ύμνησις, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Τής ευσεβείας όρους, καί πολιτείας νόμους, θεοφορήτω γλώσση τέθεικας, Προφήτα θεσπέσιε, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Τής μαρτυρίας οδόν, τή καρτερία τρέχων, ο Χριστοφόρος τά ουράνια, πολεύει σκηνώματα, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Τής ασεβείας φλόγα, τής ευσεβείας δρόσω, ο Χριστοφόρος κατεμάρανε, καί ύμνοις εκραύγαζεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητόςεί.

Θεοτοκίον

Τής παρθενίας ορών, τόν υπέρ φύσιν τόκον, καί τής αγνείας τήν λαμπρότητα, Ησαϊα βόησον, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Τού Προφήτου

Ωδή η'

Οι εν Βαβυλώνι παίδες

Ευφροσύνης τόν χιτώνα, νυμφίου περικείμενος τρόπον, αγάλλεται νύν χαρμονικώς, Ησαϊας ο ένδοξος, καί θείας τρυφής απολαύων, τοίς Αγγέλοις συμφθέγγεται, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Οι Θεού πρίν χωρισθέντες, δαιμόνων απατώμενοι λόγοις, ενδίκως απανίστανται γής, τής αγίας οι τάλανες, Προφήτου φωναίς ακολούθως, καί νύν μέλπειν ού δύνανται, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τήν πλάνην καταλιπόντα, τώ θείω προσεπέδραμον φέγγει, τά πλήθη τών εθνών, καί Χριστού, τώ κλήρω Προσηρμόσθησαν, ως πάλαι φησίν Ησαϊας, καί υμνούντες νύν μέλπουσιν, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Τό τής ειδωλομανίας, θρασέως προσρηγνύμενον κύμα, Μαρτύρων προσεθραύσθη στερραίς, αντιτύποις ενστάσεσι, τών υπέρ Χριστού ελομένων, κινδύνους καί μελπόντων αυτώ, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Βασιλικήν αλουργίδα, βαφείσαν εξ αιμάτων σου Μάρτυς, ωραίως ενδυσάμενος νύν, Χριστοφόρε αήττητε, Αγγέλων χοροίς συγχορεύεις, καί συμμέλπεις τώ Κτίστη σου, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Η παρθενομήτωρ Κόρη, ως βρέφος αγκαλίζεται Λόγον, τόν πάσι διδόντα τήν ζωήν, καί τά πάντα ποιήσαντα, ως έφη τό πρίν Ησαϊας, ός καί χαίρων εκραύγαζεν, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Οι εν Βαβυλώνι Παίδες, τώ θείω πυρπολούμενοι ζήλω, τυράννου καί φλογός απειλήν, ανδρείως κατεπάτησαν, καί μέσον πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Τού Προφήτου

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Βήματι παρέστηκας φαιδρώς θεόληπτε, τού Δεσπότου τών Δυνάμεων, δόξη δέ τούτου επευφραίνη τάς τής σής ευσεβείας καρπούμενος, επικαρπίας παμμάκαρ αοίδιμε, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Δεύτε νύν φωτός προφητικού χαρίσματος, οι ποθούντες απαρύσασθε, βίβλω προθύμως Ησαϊου, τή τής θεογνωσίας εγκύμονι, συντόνω επιθυμία προσέλθωμεν, καί θείας αίγλης πλησθησόμεθα.

Πνεύματι φωτιστικώ σαφώς λαμπόμενος, Ησαϊα θεοφόρητε, πάντας φωτίζεις τούς τελοϋντας, το θείον καί σεπτόν σου μνημόσυνον, πρεσβεύων τής σωτηρίας τυχείν αυτούς, καί τής τερπνής αγαλλιάσεως,

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Στέφανον ως νικητής λαμπρόν δεξάμενος, Χριστοφόρε παναοίδιμε, συμβασιλεύεις τώ Δεσπότη, τώ σέ εν ταίς βασάνοις κρατύναντι, καί χείρα ζωηφόρον ορέξαντι, καταπαλαίσαι τόν αρχέκακον.

Aίματι μαρτυρικώ φαιδρώς λουσάμενος, κατηυγάσθης Υπερένδοξε, νύν δέ παρθένων εν νυμφώνι, σύν τώ νυμφίω χαίρων εισέδραμες, ειρήνην δέ τώ κόσμω αιτσύμενος, μή διαλίπης Μάρτυς ένδοξε.

Θεοτοκίον

Άνθρακα τόν νοητόν αγνή Θεόνυμφε, Ησαϊας όν τεθέαται, φέρεις αγκάλαις Θεομήτορ, μορφή τή ημετέρα ενούμενον, καί κόσμω τήν σωτηρίαν δωρούμενον, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Ο Ειρμός

«Eύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.