ΤΗ Η' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου ενδόξου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Ιωάννου τού θεολόγου, Καί τού Οσίου Πατρός ημών Αρσενίου τού Μεγάλου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχολογείται η α' στάσις τού. Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αποστόλου γ'.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Ο θεατής τών αρρήτων αποκαλύψεων, καί ερμηνεύς τών άνω, τού Θεού μυστηρίων, ο παίς τού Ζεβεδαίου, γράψας ημίν, τό Χριστού Ευαγγέλιον, θεολογείν τόν Πατέρα, καί τόν Υιόν, καί τό Πνεύμα εξεπαίδευσεν.

Η θεοκίνητος λύρα τών ουρανίων ωδών, ο μυστογράφος ούτος, τό θεόφραστον στόμα, τό άσμα τών ασμάτων, άδει τερπνώς, τά μέν χείλη κινών ως νευράς, ώσπερ δέ πλήκτρον τήν γλώτταν ανακινών, καί πρεσβεύει τού σωθήναι ημάς.

Τή βροντοφώνω σου γλώττηανα φθεγγόμενος, της τού Θεού σοφίας, τόν απόκρυφον λόγον, Θεώ Ηγαπημένε, κράζεις αεί, αναπτύσσων τά χείλη πυκνώς, το εν αρχή ήν ο Λόγος, καί δαδουχείς, πάντα άνθρωπον πρός γνώσιν Θεού.

Έτερα τού Οσίου γ'

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ θεόφρον Αρσένιε, ταίς τών δακρύων πηγαίς, λαμπρυνθείς τήν διάνοιαν, τώ Θεώ ωμίλησας, ανενδότοις καθάρσεσι καί τή ελλάμψει, στύλος ολόφωτος, θεοσεβείας πυρσώ λαμπόμενος, ώφθης μακάριε, μοναστών τό καύχημα, καί νύν ημάς, πάντας περιφρούρησον, ταίς ικεσίαις σου.

Όσιε Πάτερ Αρσένιε, σύ τόν Θεόν εκζητών, καί ταίς τούτου ελλάμπεσθαι, φωτοβόλοις λάμψεσιν, ευσεβώς εφιέμενος, περιφανείας πάσαν λαμπρότητα, καί βασιλείους αυλάς κατέλιπες, καί τήν αθάνατον, κληρουχίαν είληφας, μετά Χριστού, νύν συναυλιζόμενος θεομακάριστε.

Λόγου καί γνώσεως έμπλεως, είπερ τις άλλος οφθείς, αρεταίς τε κατάκοσμος, πάσης δόξης γέγονας, τής εντεύθεν ανάπλεως, αλλά τώ θείω ζήλω πυρούμενος, καί τών αρρήτων καταγλιχόμενος, φεύγεις εις Αίγυπτον, ένθα βίον έζησας, ασκητικόν, βάρος δόξης άρρητον, ανταλλαττόμενος.

Δόξα... Ήχος β' Γερμανού

Τόν υιόν τής βροντής, τόν θεμέλιον τών θείων λόγων, τόν αρχηγόν τής θεολογίας, καί κήρυκα πρώτιστον, τής αληθούς δογμάτων Θεού σοφίας, τόν ηγαπημένον Ιωάννην καί παρθένον, μερόπων γένος κατά χρέος ευφημήσωμεν, Ούτος γάρ άληκτον έχων τό θείον εν εαυτώ, τό εν αρχή μέν έφησε τού Λόγου, αύθις δέ, τό πρός τόν Πατέρα αχώριστον, καί τό ίσον μετά ταύτα τής τού Πατρός ουσίας, δεικνύων ημίν δι' αυτού, τήν ορθοδοξίαν τής Αγίας Τριάδος, δημιουργόν τε όντα σύν τώ Πατρί, καί ζωήν φέροντα, καί φώς αληθινόν, τόν αυτόν έδειξεν ημίν, Ώ θαύματος εκστατικού, καί πράγματος, σοφιστικού ότι πλήρης ών τής αγάπης πλήρης γέγονε καί τής θεολογίας, δόξη καί τιμή καί πίστει, θέμεθλος υπάρχων, τής ακραιφνούς ημών πίστεως, δι' ής τύχοιμεν τών αιωνίων αγαθών, εν τή ημέρα τής κρίσεως.

Καί νύν... Τής εορτής

Είσοδος, Προκείμενον τής ημέρας καί τά Αναγνώσματα.

Καθολικής Α' Επιστολής Ιωάννου

τό Ανάγνωσμα (Κεφ. 3,21-24 & 3,1-6)

Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών μή καταγινώσκη ημών, παρρησίαν έχομεν πρός τόν Θεόν, καί ο εάν αιτώμεν, λαμβάνομεν παρ' αυτού, ότι τάς εντολάς αυτού τηρούμεν, καί τά αρεστά ενώπιον αυτού ποιούμεν. Καί αύτη εστίν η εντολή αυτού, ίνα πιστεύσωμεν τώ ονόματι τού Υιού αυτού Ιησού Χριστού, καί αγαπώμεν αλλήλους, καθώς έδωκεν ημίν εντολήν. Καί ο τηρών τάς εντολάς αυτού, εν αυτώ μένει, καί αυτός εν αυτώ, καί εν τούτω γινώσκομεν, ότι μένει εν ημίν, εκ τού Πνεύματος, ού έδωκεν ημίν, Αγαπητοί, μή παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα, εί εκ τού Θεού εστιν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τόν κόσμον. Εν τούτω γινώσκετε τό πνεύμα τού Θεού, πάν πνεύμα, ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τού Θεού εστιν. Καί πάν πνεύμα ο μή ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τού Θεού ουκ έστι, καί τού τό εστι το τού Aνnχρίστου, ο ακηκόατε, ότι έρχεται, καί νύν εν τώ κόσμω εστίν ήδη. Υμείς εκ τού Θεού εστε, τεκνία, καί νενικήκατε αυτούς, ότι μείζων εστίν ο εν υμίν, ή ο εν τώ κόσμω. Αυτοί εκ τού κόσμου εισί, διά τούτο εκ τού κόσμου λαλούσι, καί ο κόσμος αυτών ακούει. Ημείς εκ τού Θεού εσμεν, ο γινώσκων τόν Θεόν, ακούει ημών, ός ουκ έστιν εκ τού Θεού, ουκ ακoύει ημών.

Καθολικής Α' Επιστολής Ιωάννου

τό Ανάγνωσμα (Kεφ. 4,11-16)

Αγαπητοί, εί ούτως ο Θεός ηγάπησεν ημάς, καί ημείς οφείλομεν αλλήλους αγαπάν, Θεόν ουδείς πώποτε τεθέαται. Εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός εν ημίν μένει, καί η αγάπη αυτού τετελειωμένη εστίν εν ημίν. Εν τούτω γινώσκομεν ότι εν αυτώ μένομεν, καί αυτός εν ημίν, ότι εκ τού Πνεύματος αυτού δέδωκεν ημίν. Καί ημείς τεθεάμεθα καί μαρτυρούμεν ότι ο Πατήρ απέσταλκε τόν Υιόν Σωτήρα τού κόσμου. Ός άν ομολογήση, ότι Ιησούς εστιν ο Υιός τού Θεού, ο Θεός εν αυτώ μένει, καί αυτός εν τώ Θεώ. Καί ημείς εγνώκαμεν καί πεπιστεύκαμεν τήν αγάπην, ήν έχει ο Θεός εν ημίν, ο Θεός αγάπη εστί, καί ο μένων εν τή αγάπη, εν τώ Θεώ μένει, καί ο Θεός εν αυτώ.

Καθολικής Α' Επιστολής Iωάννου

τό Ανάγνωσμα (Κεφ. 4,20-21 & 5,1-5)

Αγαπητοί, εάν τις είπη, ότι αγαπά τόν Θεόν, καί τόν αδελφόν αυτού μισή, ψεύτης εστίν, ο γάρ μή αγαπών τόν αδελφόν αυτού όν εώρακε, τόν Θεόν, όν ουχ εώρακε, πώς δύναται αγαπάν. Καί ταύτην τήν εντολήν έχομεν απ' αυτού, ίνα ο αγαπών τόν Θεόν αγαπά καί τόν Αδελφόν αυτού. Πάς ο πιστεύων, ότι Ιησούς εστιν ο Χριστός, εκ τού Θεού γεγένηται, καί πάς ο αγαπών τόν γεννήσαντα, αγαπά καί τόν γεγεννημένον εξ αυτού. Εν τούτω γινώσκομεν, ότι αγαπώμεν τά τέκνα τού Θεού, όταν τόν Θεόν αγαπώμεν, καί τάς εντολάς αυτού τηρώμεν, καί αι εντολαί αυτού βαρείαι ουκ εισίν. Ότι πάν τό γεγεννημένον εκ τού Θεού, νικά τόν κόσμον, καί αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τόν κόσμον, η πίστις ημών. Τίς εστιν ο νικών τόν κόσμον, ειμή ο πιστεύων, ότι Ιησούς εστιν ο Υιός τού Θεού;

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α' Γερμανού

Ποταμοί θεολογίας, εκ τού τιμίου σου στοματος ανέβλυσαν Απόστολε, εξ ών η Εκκλησία τού Θεού αρδευομένη, προσκυνεί ορθοδόξως Τριάδα ομοούσιον, ήν καί νύν αίτησαι, Ιωάννη θεολογε, στηριχθήναι, καί σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τού αυτού, ο αυτός

Τό φυτόν τής αγνείας, τό μύρον τής ευωδίας, πάλιν ανέτειλεν ημίν, εις τήν παρούσαν εορτήν, βοήσαι πρός αυτόν, ο αναπεσών επί τό στήθος τό δεσποτικόν, καί επομβρίσας τώ κόσμω τόν λόγον, Ιωάννη Απόστολε, ο τήν Παρθένον φυλάξας ως κόρην οφθαλμού, αίτησαι ημίν παρά Χριστού τό μέγα έλεος.

Τού αυτού, ο αυτός

Ως τών απορρήτων μυστηρίων αυτόπτης, εκέκραγες βοών, τόν προαιώνιον Λόγον, εν αρχή υπάρχειν πρός Θεόν, καί αυτόν είναι τόν Θεόν, Ιωάννη Απόστολε, επιστήθιε Χριστού, καί φίλε γνήσιε, τής Τριάδος τό ήδυσμα, τής Εφέσου καί Πάτμου τό στήριγμα το άσειστον, ημών δέ βοήθεια, Πρέσβευε, Θεολόγε παμμακάριστε, εκ δυσσεβών εχθρών, αισθητών καί νοητών, λυτρωθήναι λαόν, τόν τήν μνήμην σου αεί εκτελούντα πιστώς.

Ήχος β'

Τήν τών Αποστόλων ακρότητα, τής θεολογίας τήν σάλπιγγα, τόν πνευματικόν στρατηγόν, τόν τήν οικουμένην Θεώ καθυποτάξαντα, δεύτε οι πιστοί μακαρίσωμεν, Ιωάννην τόν αοίδιμον, εκ γής μεθιστάμενον, καί γής ουκ αφιστάμενον, αλλά ζώντα καί μένoντα, τήν φοβεράν τού Δεσπότου δευτέραν έλευσιν, εις ήν ακατακρίτως υπαντήσαι ημάς, αίτησαι φίλε μυστικέ, Xριστού επιστήθιε, τούς εκ πόθου τελούντας τήν μνήμην σου.

Τού Οσίου

Ήχος πλ. β'

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, δι' ών εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου, τών δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας, Παρρησίαν έχων πρός Κύριον, αίτησαι ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών.

Δόξα... Ήχος δ'

Αναπεσών εν τώ στήθει τού διδασκάλου Χριστού, εν τώ δείπνω Κυρίου, ηγαπημένε Μαθητά, εκείθεν έγνως τά άρρητα, καί τήν ουράνιον πάσιν εβρόντησας φωνήν, Εν αρχή ήν ο Λόγος, καί ο Λόγος ήν πρός τόν Θεόν, καί Θεός ήν ο Λόγος, τό φώς τό αληθινόν, τό φωτίζον πάντα άνθρωπον εις τόν κόσμον ερχόμενον, Χριστός ο Θεός καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Δεύτε, τής σοφίας τόν βυθόν, κα τών ορθοδόξων δογμάτων, τόν συγγραφέα πιστοί, ύμνοις στεφανώσωμεν ενθέοις σήμερον, Ιωάννην τόν ένδοξον, καί ηγαπημένον ούτος γάρ εβρόντησν, ο Λόγος ήν εν αρχή, Όθεν, βροντόφωνος εδείχθη, ως τό Ευαγγέλιον κόσμω γράψας πολυσόφως ο αοίδιμος.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Όντως, σύ εφάνης αληθώς, φίλος επιστήθιος μέγας, τώ διδασκάλω Χριστώ, στήθει γάρ ανέπεσας, όθεν εξήντλησας, τής σοφίας τά δογματα, εν οίς καί πλουτίζεις, πάσαν τήν περίγειον, ως θεηγόρος Θεού, όθεν καί κατέχουσα ταύτα, η τερπνή Χριστού Εκκλησία, νύν ευφραινομένη επαγάλλεται.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Χαίροις, Θεολόγε αληθώς, χαίροις τής μητρός τού Κυρίου, υιός παμπόθητος, σύ γάρ παριστάμενος, εν τώ Σταυρώ τού Χριστού, τής ενθέου ακήκοας, φωνής τού Δεσπότου, Ίδε νύν η Μήτηρ σου, πρός σέ βοήσαντος, όθεν επαξίως σε πάντες, ως Χριστού, Απόστολον θείον, καί ηγαπημένον μακαρίζομεν.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Λέοντος Μαϊστορος

Απόστολε Χριστού, Ευαγγελιστά Ιωάννη, τών απορρήτων μύστης γενόμενος, τής σοφίας τά απόρρητα ημίν εβρόντησας δόγματα, τό, Εν αρχή ήν τρανώσας τοίς πιστοίς, καί τό, Ουκ ήν αποβαλών, τών αιρετιζόντων απεκρούσω τούς λόγους, επιστήθιος φανείς, καί φίλος ηγαπημένος, ως Ησαϊας ο μεγαλοφωνότατος, καί Μωσής ο θεόπτης, Παρρησίαν έχων πρός Θεόν, εκτενώς ικέτευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος β'

Απόστολε Χριστώ τώ Θεώ ηγαπηπημένε, επιτάχυνον, ρύσαι λαόν αναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ο επιπεσόντα τώ στήθει καταδεξάμενος, όν ικέτευε, Θεολόγε, καί επίμονον νέφος εθνών διασκεδάσαι, αιτούμενος ημίν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Καί τής Εορτής

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν, Κάθισμα τής τυχούσης Eορτής, μετά τήν Β' Στιχολογίαν, Κάθισμα τού Αγίου.

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Αναπεσών εν τώ στήθει τού Ιησού, παρρησίας τυγχάνων ως μαθητής, ηρώτησας, Τίς εστιν, ο προδότης σου Κύριε; καί ως ηγαπημένω, υπάρχοντι ένδοξε, διά τού άρτου ούτος, σαφώς υπεδείχθη σοι, όθεν καί ως μύστης, γεγονώς τών αρρήτων, τού Λόγου τήν σάρκωσιν, εκδιδάσκεις τά πέρατα, Θεολόγε Απόστολε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... τής Εορτής

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τήν μνήμην τιμήσωμεν, τού Αποστόλου πιστοί, επέστη γάρ σήμερον, πάσι τοίς πέρασι, φωτίζουσα άπαντας, Ούτος γάρ τού Κυρίου, αληθής θεολόγος, καί εν Ευαγγελίω, αναδέδεικται φίλος, διό καί τοίς τιμώσιν αυτόν, βρύει ιάματα.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... τής Εορτής

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Τό, Πάσα πνοή. Ευαγγέλιον, Εωθινόν ια'.

Τό, Aνάστασιν Χριστού θεασάμενοι καί ο Ν' ψαλμός.

Δόξα... Ταίς τού Αποστόλου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Ήχος β'

Τήν τών Αποστόλων ακρότητα, τής θεολογίας τήν σάλπιγγα, τόν πνευματικόν στρατηγόν, τόν τήν οικουμένην Θεώ καθυποτάξαντα, δεύτε οι πιστοί μακαρίσωμεν, Ιωάννην τόν αοίδιμον, εκ γής μεθιστάμενον, καί γής ουκ αφιστάμενον, αλλά ζώντα καί μένoντα, τήν φοβεράν τού Δεσπότου δευτέραν έλευσιν, εις ήν ακατακρίτως υπαντήσαι ημάς, αίτησαι φίλε μυστικέ, Xριστού επιστήθιε, τούς εκ πόθου τελούντας τήν μνήμην σου.

Σώσον ο Θεός τόν λαόν σου, τό, Κύριε ελέησον, ιβ' καί οι Κανόνες.

Κανών τού Αποστόλου. Ποίημα Θεοφάνους, οι δέ, Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α'

Αρματηλάτην Φαραώ

Ως καθαρός ηγαπημένος γέγονας, τώ ακροτάτω φωτί, καί τοίς αυτού στέρνοις, επαναπαυσάμενος, πεπαρρησιασμένη ψυχή, εξ αβύσσου σοφίας, τό φώς τής γνώσεως είλκυσας, μάκαρ Ιωάννη, Απόστολε.

Υπερφυώς θεολογών εβρόντησας, ηγαπημένε Χριστώ, Ήν εν αρχή Λόγος, ζών καί ενυπόστατος, πρός τόν αυτού Γεννήτορα, καί Θεός ήν ο Λόγος, καί σάρξ ο Λόγος εγένετο, καί Θεός διέμεινεν άτρεπτος.

Θεοτοκίον

Υπό τήν σκέπην σου αεί προσφεύγοντες, αποτρεπόμεθα, τών πειρασμών πάσαν, καταιγίδα άχραντε, διό καί νύν αιτούμεθα, πεπτωκότας εις βάθος, πλημμελημάτων ανάγαγε, θείαις σου Αγνή παρακλήσεσι.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τώ τού Δεσπότου πειθαρχών Αρσένιε, θείω προστάγματι, βασιλικού πλούτου, δόξαν καταλέλοιπας, ώσπερ ο νομοθέτης Μωσής, καί φυγών τούς ανθρώπους, Αγγέλοις γέγονας σύσκηνος, άμα σύν αυτοίς ευφραινόμενος.

Σύ τούς θορύβους εκφυγων Αρσένιε, ως αμαρτίας πηγάς, τή σιωπή γλώσσαν, εχαλιναγώγησας, όθεν εν αταράχω τόν νούν, ησυχία τηρήσας, τού θείου Πνεύματος γέγονας, αξιοπρεπές ενδιαίτημα.

Θεοτοκίον

Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Μαρία, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Καταβασία

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, εκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί εκ γής πρός ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Τού Αποστόλου

Ωδή γ'

Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Εξ αλιέων αλιεύς, ανθρώπων καί θεολόγος, εχρημάτισας σοφέ Ιωάννη, αφειδήσας πατρικής, καί τής τού κόσμου σχέσεως, καί τώ Δεσπότη Λόγω, έρωτι θείω επόμενος.

Κεκαθαρμένος τής ψυχής, τό όμμα ώ Θεολόγε, εθεάσω τήν απόρρητον δόξαν, εκ Πατρός μονογενούς, τού Λόγου καί Υιού τού Θεού, δι' ού σάφώς τά πάντα, θείω γεγένηται Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Επί τήν σήν προσπεφευγώς, Θεοκυήτορ Παρθένε, προστασίαν, απαλλάττομαι πάσης, επηρείας τού εχθρού, καί σώζομαι πρεσβείαις σου, αλλά καί τής μελλούσης, αγνή ρυσθείην κολάσεως.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Πάτερ Αρσένιε τής σής, χριστομιμήτου πτωχείας, τό τραχύ καί ευτελέστατον ράκος, τό περίδοξον τής πρίν, εσθήτος κατεκάλυπτε, τήν τής αφράστου δόξης, στολήν σοι περιποιούμενον.

Τάς προσβολάς τών δυσμενών, καί ακαθάρτων πνευμάτων, εκ Θεού συντετριμμένη καρδία, δεδεγμένος αρωγήν, Αρσένιε κατέρραξας, τροπαιοφόρος Πάτερ, τή ταπεινώσει γενόμενος.

Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ καί Σεραφίμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γάρ μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αγνή μακαρίζομεν.

Καταβασία

Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν, ουκ εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον, αλλ' αφθαρσίας πηγήν, εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού, εν ώ στερεούμεθα.

Κάθισμα τού Aποστόλου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τής σοφίας τώ στήθει αναπεσών καί τήν γνώσιν τών όντων καταμαθών, ενθέως εβρόντησας, Εν αρχή ήν ο Λόγος, καλλιγραφήσας πρώτος, τήν άναρχον γέννησιν, καί δογματίσας πάσι, τού Λόγου τήν σάρκωσιν, όθεν καί τή γλώττη, σαγηνεύσας τά έθνη, τήν χάριν τού Πνεύματος, εκδιδάσκεις τοίς πέρασι, Θεολόγε Απόστολε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Τού Οσίου, όμοιον

Τούς θορύβους τού βίου αποφυγών, καί ησύχως τόν βίον διατελών, τά πάθη ενέκρωσας, καί τόν νούν ανεπτέρωσας, πρός τόν Θεόν καί στύλος, πυρός εχρημάτισας, καί φωστήρ άπάντων, πιστών τών τιμώντων σε, όμβροις δέ δακρύων, πιαινόμενος ώφθης, ως δένδρον κατάκαρπον, εν αυλαίς τού Θεού ημών, θεοφόρε, Αρσένιε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Σέ τής βροντής, γόνον ο Κύριος έφησε, σέ βροντήσαι πνεύματι ηξίωσε, τής εαυτού, θείας εκ Πατρός, καί ακαταλήπτου, γεννήσεως τό απόρρητον, διό σου Θεολόγε, τήν πανέορτον μνήμην, εν ωδαίς επαξίως δοξάζομεν.

Σύ αρετών, ήρθης πρός ύψος, Απόστολε, σύ κατείδες, δόξη απαστράπτοντα, μονογενή Λόγον εν σαρκί, τόν εν τοίς πατρώοις, ανάρχως κόλποις καθήμενον, φωνής τε επακούσαι, πατρικής ηξιώθης, μαρτυρούσης αυτώ τήν υιότητα.

Θεοτοκίον

Επί τήν σήν, νύν καταφεύγων αντίληψιν, ο αχρείος, δούλός σου Πανάμωμε, μή αισχυνθώ, σέ γάρ πρός Θεόν, έχω προστασίαν, καί τείχος ακαταμαχητον, εν σοί καί τής μελλούσης, απoλαύσω γαλήνης, καί τής θείας ζωής επιτεύξομαι.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Σύ βιαστής, φύσεως ώφθης Αρσένιε, σύ τά πάθη, πάτερ, καθυπέταξας, τώ νοερώ ηγεμονικώ, καθάπερ οικέτη, τώ ύπνω εγκελευόμενος, διό καί εν παννύχοις, αγρυπνίαις εβόας, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Σύ τόν Θεόν, Όσιε πόθω εζήτησας, σύ φανέντα, πλείον επεπόθησας, καί τή καθάρσει θεοειδής, όλος χρηματίσας, τώ ποθουμένω ωμίλησας, καί έγνως τή ενώσει, τόν υπέρτερον πάσης, καταλήψεως Πάτερ, Αρσένιε.

Θεοτοκίον

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν, σε γινώσκοντας.

Καταβασία

Επί τής θείας φυλακής, ο θεηγόρος Αββακούμ, στήτω μεθ' ημών καί δεικνύτω, φαεσφόρον Άγγελον, διαπρυσίως λέγοντα, Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Εν τώ σκότει τού κόσμου, λάμψαν θεασάμενος, τό φώς τό άχραντον, καίκραθείς τώ πόθω, καί φωστήρ ευσεβείας γενόμενος, τά πολυσπόρων, γένη εθνών θεολογίας, Ιωάννη φωτί κατελάμπρυνας.

Επιγνούς ως ο νόμος, διά Μωϋσεως, ο σκιώδης δέδοται, η δέ θεία χάρις, εν Χριστώ τώ Θεώ ημών γέγονε, θεολόγω γλώττη, γόνε βροντής ηγαπημένε, ευηγγελίσω αυτού τήν θεότητα.

Θεοτοκίον

Σύ μου σκέπη καί κράτος, Πάναγνε καί στήριγμα, καί τείχος άρρηκτον, καί σέ προσκαλούμαι, Εν νυκτί καί ημέρα με φρούρησον, εκ Παντοίας βλάβης, επερχομένης τού Βελίαρ, ίνα πίστει καί πόθω δοξάζω σε.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τόν μεσίτην τής πρώτης, Πάτερ παραβάσεως τού πρωτοπλάστου Αδάμ, ευσεβώς απώσω, τού εχθρού εύ ειδώς, τά σοφίσματα, διό εν αχράντω, χοροβατών τρυφής λειμώνι, τόν Δεσπότην Χριστόν καθικέτευε.

Σεαυτόν απηρνήσω, πάσαν ηδυπάθειαν απαρνησαμενος, καί επί τών ώμων, τόν Σταυρόν σου βαστάσας Αρσένιε, καί Χριστόν ποθήσας, εν ουρανοίς συγκληρονόμος, επαξίως αυτού εχρημάτισας.

Θεοτοκίον

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Καταβασία

Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος, καί αντί μύρου τόν ύμνον προσοίσωμεν τώ Δεσπότη, καί Χριστόν οψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα.

Τού Αποστόλου

Ωδή ς'

Άβυσσος αμαρτιών

Άνθρακα θείου πυρός, προκατείδε Τυπικώς Ησαϊας, ώ καθαρθείς τά χείλη, προφητείας ηξίωται, σαρκωθέντος δέ Θεού, Λόγου μακάριε Ιωάννη, σύ ανεδείχθης επιστήθιος.

Λόγος ο μονογενής, ο εν κόλποις τού Πατρός ιδρυμένος, σωματωθείς ωράθη, Ιωάννη μακάριε, καί ως μύστη προσφιλεί, σοί εξηγήσατο, ασωμάτως, Θεόν ουδένα ιδείν πώποτε.

Θεοτοκίον

Φώτισον μου τήν ψυχήν, η τεκούσα τό απαύγασμα δόξης, τής τού Πατρός Παρθένε, Θεοτόκε πανύμνητε, τήν σήν γάρ οι αληθείς, χάριν κατέχοντες, θιασώται, τάς γλωσσαλγίας απεκρούσαντο.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Φρόνημα τό τής σαρκός, ευσεβώς δι' απαθείας νεκρώσας, ουχ ηρετίσω κλήρον τόν επίγειον Όσιε, τής Χριστού επιποθών, Πάτερ Αρσένιε, εν υψίστοις, κληροδοσίας τήν απόλαυσιν.

Ήλιος επιφανείς, τήν ολόνυκτόν σου έλυσε στάσιν, τού νοητού Ηλίου, τήν ασύγκριτον έλλαμψιν, μετά τούς εν τή νυκτί, βίου καμάτους σου, προμηνύων, περιαυγάσειν σοι Αρσένιε.

Θεοτοκίον

Έχουσα τό συμπαθές, η τεκούσα τόν φιλάγαθον Λόγον, σώσον ημάς βιαίας, καί δεινής περιστάσεως, σέ γάρ μόνην οι πιστοί, πάναγνε Δέσποινα, προστασίαν, ακαταμάχητον κεκτήμεθα.

Καταβασία

Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις τής γής, καί συνέτριψας μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων Χριστέ, καί τριήμερος, ως εκ κήτους Ιωνάς, εξανέστης τού τάφου.

Κοντάκιον αυτόμελον

Ήχος β'

Τά μεγαλείά σου Παρθένε τίς διηγήσεται; βρύεις γάρ θαύματα, καί πηγάζεις ιάματα, καί πρεσβεύεις υπέρ τών ψυχών ημών, ως θεολόγος καί φίλος Χριστού.

Ο Οίκος

Ύψη ουράνια εκμανθάνειν, καί θαλάσσης τά βάθη ερευνάν, τολμηρόν υπάρχει καί ακατάληπτον, ώσπερ δέ άστρα εξαριθμήσαι, καί παράλιον ψάμμον ουκ έστιν όλως ούτως ουδέ τά τού θεολόγου ειπείν ικανόν, τοσούτοις αυτόν στεφάνοις ο Χριστός, όν ηγάπησεν, έστεψεν, ού εν τώ στήθει ανέπεσε, καί εν τώ μυστικώ δείπνω συνειστιάθη, ως θεολόγος καί φίλος Χριστού.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Η' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ενδόξου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού, επιστηθίου, φίλου, ηγαπημένου καί παρθένου, Ιωάννου τού θεολόγου, ήτοι, η σύναξις τής Αγίας κόνεως, τής εκπεμπομένης εκ τού τάφου αυτού, ήγουν τού μάννα.

Στίχοι

· Ου βρώσιν, αλλά ρώσιν ανθρώποις νέμει

· Τό τού τάφου σου μάννα, μύστα Κυρίου.

· Ογδοάτη τελέουσι ροδισμόν βροντογόνοιο.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αρσενίου τού Μεγάλου.

Στίχοι

· Λαθείν βιώσας Αρσένιος ηγάπα,

· Ός ουδέ πάντως εκβιώσας λανθάνει.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Αποστόλου

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Προθύμως εκβέβηκας, δεσμού τής ύλης ώ Παμμακάριστε, ως Θεού παραστάτης, καί θεοπνεύστου γεγονώς άγγελος, θεολογίας βοάν εξεπαίδευσας, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ως χόρτον λελόγισαι, χρυσόν καί πλούτον ώ Παμμακάριστε, καί ο χόρτος χρυσός σοι, δι' ενεργείας θείας γεγένηται, θεολογούντι τόν Κτίστην, καί ψάλλοντι, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τό Πνεύμα τό Άγιον, Πατρός ανάρχου εκπορευόμενον, καί εκ σού αμερίστως, λαμβάνον Λόγε Μονογενές τού Θεού, τοίς Αποστόλοις κραυγάζειν ανήγγειλεν, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Αρρήτω κυήσει σου, φρικτών αρρήτων ημάς ηξίωσας, Θεοτόκε πραγμάτων, διό φρικτής με ρύσαι κολάσεως, καί τής αρρήτου χαράς καταδίωξον, ίνα υμνώ σε αεί τήν πολυϋμνητον.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τήν λύμην ιώμενος, τών πάλαι μύρων Πάτερ Αρσένιε, δυσωδίας ηνέσχου, καί ευωδίας μύρον Χριστού γεγονώς, τή μετουσία τής χάριτος έλεγες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τόν θείον εν σώματι, υπέδυς γνόφον Πάτερ Αρσένιε, εν Χριστώ μυηθείς δέ, Πατρός ανάρχου γνώσιν καί Πνεύματος, τήν εν Τριάδι μονάδα ανύμνησας, Ευλογητός εκβοών ο τών Πατέρων Θεός.

Τριαδικόν

Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντες σέ καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες σού εκπορευόμενον, Πνεύμα ευθές συμφυές καί συναϊδιον.

Καταβασία

Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, καί διά πάθους τό θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Τού Αποστόλου

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ως ευτρεπής καί εύσημος, η πανένδοξος μνήμη σου, Ευαγγελιστά, τής Ιησού θεότητος, ενθέως μυρίζουσα, τή Εκκλησία έλαμψεν, όθεν γεγηθότες οι πιστοί μελω δούμεν, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τόν θεολόγον έχοντες, τής χορείας ταξίαρχον, σέ τόν υπ' αυτού Χριστέ θεολογούμενον, Θεόν καταγγέλλομεν, σύν τώ Πατρί καί Πνεύματι, καί χαρμονικώς, υμνολογούντες βοώμεν, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Σωματωθέντα τέτοκας, Θεόν Λόγον πανάμωμε, τούτον εκδυσώπει, τού πυρός με ρύσασθαι, ιδού γάρ ο βίος μου, όλος εκδεδαπάνηται, όλος ταίς δειναίς, εκδουλωθείς αμαρτίαις, διόπρός σέ Παρθένε, καταφεύγω ο τάλας, καί σέ επικαλούμαι τήν Κεχαριτωμένην.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τών ηδονών Αρσένιε, τήν ψυχόλεθρον πύρωσιν, τήν κολαστικήν τε, τής γεέννης έκκαυσιν, ευτόνως κατέσβεσας, τοίς τών δακρύων ρεύμασιν, αλλά καί ημάς, εξ αμφοτέρων ρυσθήναι, μή παύση ικετεύων, τον Σωτήρα τού κόσμου, Χριστόν, όν ευλογούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Επταπλασίως Όσιε, κατανύξεως κάμινον, τής Βαβυλωνίας, σεαυτώ εξέκαυσας, εν ή δροσιζόμενος, τώ φωτισμώ τής χάριτος, τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόας, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς, τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, ομοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον, ομοούσιον Πνεύμα, οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

Αύτη η κλητή καί αγία ημέρα, η μία τών Σαββάτων, η βασιλίς καί κυρία, εορτών εορτή, καί πανήγυρις εστί πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τού Αποστόλου

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Σταυρώ τώ τού Δεσπότου παρεστηκώς, τήν Παρθένον τε καί Θεοτόκον αγνήν, τών Μαθητών, ο αγαπημένος τό καθαρόν, θεολογίας όργανον, οίά περ παρθένος εγχειρισθείς, καί φύλαξ τής αμέμπτου, υπάρξας Θεοτόκου, νύν επαξίως μακαρίζεται.

Αξίως αγαπήσας ο καθαρός, τόν σεμνόν καί ακίβδηλον βίον σου, αγγελικώς, πεπολιτευμένον επί τής γής, σέ αδελφόν προσήκατο, μάκαρ Ιωάννη τής εαυτού υιόν σε καταγγείλας, Μητρός τής Θεοτόκου, μεθ' ής σε πάντες μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Σωτήριος γενού μοι πύργος Αγνή, τών δαιμόνων απείργων τάς φάλαγγας, καί πειρασμών, όχλον καί κινδύνων αποσοβών, καί τών παθών τήν έφοδον, πόρρω απελαύνων καί καθαράν, διδούς ελευθερίαν, καί θείων χαρισμάτων, τήν αφθονίαν μοι παρέχουσα.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Μωσής εθαυμαστώθη αξιωθείς, κατιδείν τής Παρθένου τήν κύησιν, συμβολικώς, βάτω τυπουμένην φλογοειδεί, σύ δέ τώ θείω Πνεύματι, όλος δι' εκστάσεως συγκραθείς, πυρίμορφος ωράθης, διό καί επαξίως, σέ μακαρίζομεν Αρσένιε.

Ανέτειλε Χριστός σοι άδυτον φώς, ευφροσύνη δέ σέ υπεδέξατο, εν ουρανοίς, μνήμn γάρ θανάτου διηνεκεί, τόν σεαυτού προσήγαγες, βίον ακηλίδωτον εμμελώς, διό καί επαξίως, απείληφας τών πόνων, επικαρπίας Παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ως αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, εί καί τό σώμα περιβέβληται.

Καταβασία

Φωτίζου, φωτίζου η νέα Iερουσαλήμ, η γάρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε, Χόρευε νύν καί αγάλλου, Σιών, σύ δέ, αγνή, τέρπου, Θεοτόκε, εν τή εγέρσει τού τόκου σου.

Εξαποστειλάριον

Ήχος β'

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Θεολογών εβρόντησας, Εν αρχή ήν ο Λόγος, καί πρός Θεόν ο Λόγος ήν, καί ο Θεός ήν ο Λόγος, Απόστολε Ιωάννη, τού Χριστού γάρ τώ στήθει, επιπεσων κακείθεν δέ, πλήρες θεολογίας, ρείθρον ζωής, μάκαρ αρυσάμενος Θεολόγε, τήν κτίσιν άρδεις άπασαν, ήτις σε καί γεραίρει.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τώ τού Δεσπότου Όσιε, πειθαρχών θείω νόμω, πάντα τόν κόσμον έλιπες, καί λαβών τόν σταυρόν σου, Πάτερ Αρσένιε χαίρων, ηκολούθησας τούτω, νηστείαις καί τοίς δάκρυσι, θεοφόρε σχολάζων, καί προσευχή, στάσει τε παννύχω καί ησυχία, δι' ής εκράθης πάνσοφε, τή Αγία Τριάδι.

Καί τής Εορτής

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Προσόμοια τού Αποστόλου.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Μάκαρ Ιωάννη πάνσοφε, περιουσία θερμής, πρός Χριστόν αγαπήσεως, πλέον πάντων πέφηνας, Μαθητών αγαπώμενος, τώ παντεπόπτη Λόγω καί κρίνοντι, δικαίοις πάσαν τήν οικουμένην ζυγοίς, τής καθαρότητος, καί αγνείας κάλλεσι, καταυγασθείς, σώμα καί διάνοιαν, θεομακάριστε.

Τό παρθενίας απάνθισμα, τό τών σεmών αρετών, δεκτικόν ενδιαίτημα, τής σοφίας όργανον, τό τού Πνεύματος τέμενος, τό φωτοφόρον, στόμα τής χάριτος, τής Εκκλησίας, τό φαεινότατον, όμμα τό πάνσεπτον, Ιωάννην άσμασι πνευματικοίς, νύν ανευφημησωμεν, ως υπηρέτην Χριστού.

Θεολογίας τά νάματα, επί τού στήθους πεσών, τής σοφίας εξήντλησας, καί τόν κόσμον ήρδευσας, Iωάννη μακάριε, τή τής Τριάδος, γνώσει τήν θάλασσαν, καταξηράνας τής αθεότητος, στύλος γενόμενος, καί νεφέλη έμψυχος, καθοδηγών, πρός τήν επουράνιον, κληροδοσίαν ημάς.

Τού Οσίου

Ο όμοιον

Πάτερ θεόφρον Αρσένιε, τής κοσμικής σεαυτόν, αποστήσας συγχύσεως, πρός τήν υπερκόσμιον, ανηνέχθης ακρότητα, αυτήν ποθήσας, τών αγαθών τήν πηγήν, αυτό τό όντως, εφετόν έφθασας, ού ταίς ελλάμψεσι, μάκαρ πυρσευόμενος, αμαρτιών, ζόφου ταίς πρεσβείαις σου, ημάς εξάρπασον.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ευαγγελιστά Ιωάννη, Ισάγγελε παρθένε, Θεολόγε θεοδίδακτε, ορθοδόξως τώ κόσμω, τήν άχραντον πλευράν, τό αίμα καί τό ύδωρ, βλύζουσαν εκήρυξας, εν ώ τήν αιώνιον ζωήν ποριζόμεθα ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Δοξολογία Μεγάλη

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος, Ωδή γ' καί ς', Απόστολον καί Ευαγγέλιον τού Αποστόλου.

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.