ΤΗ ΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου καί δικαίου Ιώβ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Είς τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τού Αγίου γ'.

Στιχηρά τού Αγίου

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Έδωκας υπόδειγμα, υπομονής υπεράγαθε, καί ανδρείας τόν δίκαιον, Iωβ τόν πολύαθλον, αρεταίς καί λόγοις, καί τοίς θείοις έργοις, καί σωφρονίζεις αληθώς, τούς μετεώρους τοίς ατυχήμασι, διό σου τήν ανείκαστον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Δίκαιος καί άκακος, αληθινός τε καί άμεμπτος, καί παντός απεχόμενος, Ιώβ κακού πράγματος, εγνωρίσθης μάκαρ, κατηγλαϊσμένος, ταίς αρεταίς ως αληθώς, καί ευσεβεία καταλαμπόμενος, διό σε μακαρίζομεν, καί τήν αγίαν σου σήμερον, καί σεπτήν εορτάζομεν, γεγηθότες πανήγυριν.

Πλούτον τήν ευσέβειαν, καί ως πορφύραν πολύτιμον, στολιζόμενος άμεμπτε, Ιώβ τήν συμπάθειαν, τήν δικαιοσύνην, ώσπερ θείον στέφος, περιβαλλόμενος παθών, τών τυραννούντων σύ εβασίλευσας, διό πρός τά βασίλεια, τά νοητά αναβέβηκας, Βασιλεί τε αοίδιμε, αιωνίω παρίστασαι.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Εν ακριβεία τόν βίον τηρήσας, τών εν νόμω ού διήμαρτες, τήν γάρ εκ Θεού επαινετήν ευφημίαν σύμμαχον έχων, ως στρατιώτης καρτερώτατος, Πρός τό γυμνάσιον τής αρετής εξεδύσω, καί αφορήτοις μώλωψι τών ιχώρων καταπαλαίσας, τόν άμετρα καυχώμενον κατέβαλες, εντεύθεν τό νίκης βραβείον, παρά Χριστού αναδησάμενον, αυτόν ικέτευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Τού δικαίου σου Ιώβ τήν μνήμην, Κύριε, εορτάζοντες, δι' αυτού σε δυσωπούμεν, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί έτερον

Κατεπλάγη, Ιωσήφ

Κατεπλάγη αληθώς, άπας αγγέλων ο χορός, καί ανθρώπων ο εσμός, έφριξε δίκαιε ιδών, τήν υπεράνθρωπον όντως υπομονήν σου. Όθεν καί ημίν τύπος δέδοσαι, τοίς θλίψεσι τού βίου εκάστοτε, χειμαζoμένοις κρίμασι Κυρίου, καί πειρασμοίς περιπίπτουσιν, Αυτός γάρ είπεν, ο υπομείνας, μέχρι τέλους σωθήσεται.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι κανόνες τής Εορτής, καί τού Αγίου.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς, άνευ τών Θεοτοκίων.

Τόν μυρίαθλον άξιον μέλπειν Ιώβ.

Ποίημα τού Αγίου Κοσμά, οι δέ Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος δ'

Χοροί Ισραήλ ανίκμοις

Τόν καρτερικόν αδάμαντα, τής υπομονής, τώ στεφάνω κατακοσμούμενον, η Χριστού Εκκλησία, νοεροίς ορώσα οφθαλμοίς πανηγυρίζει, εν αγαλλιάσει μέλπουσα, Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Ου γλώσσα σοφών δυνήσεται, ουδέ νούς βροτών εφικέσθαι τών εγκωμίων σου η γάρ άκτιστος γλώσσα, σέ θεοσεβή αληθινόν άμεμπτον έφη, όθεν σοι συμφώνως βοώμεν, Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Νομίσας πλούτω φραττόμενον, ως ουκ ευχερές αυτώ ανατρέπειν τόν Δίκαιον, εξαιτεί ο αλάστωρ, καί γυμνώ βιαίως προσταλαίσας κατερράγη, δι' υπομονής γάρ εβόα, Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Χοροί Προφητών υμνούσιν Αγνή, καί τών Ασωμάτων σε τάξεις γεραίρουσι, τόν γάρ Κτίστην τών όλων, εκ νηδύος σου αφράστως προελθόντα καθορώντες, τούτω ασιγήτως βοώσιν Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Ωδή γ'

Τόξον δυνατών ησθένησε

Μένεις ακλινής τό φρόνημα, τών φιλτάτων τέκνων, καί τού πλούτου στερούμενος, αναμέλπων, Ευλογημένον, τού Κυρίου μου τό όνομα.

Ύλην αρετής πεποίησαι, πλούτον καί πενίαν, δι' αμφοίν γάρ πυρούμενος, ως χρυσίον επταπλασίως, ανεδείχθης δοκιμώτατος.

Ρήσει γυναικός προσέβαλεν, ως τό αρχεγόνω, ο αρχέγονος όφις σοι, αλλ' εφεύσθη τής πανουργίας, ο εις άμετρα καυχώμενος.

Θεοτοκίον

Χαίρε Μήτερ απειρόγαμε, η τόν Θεόν Λόγον εν γαστρί σου χωρήσασα, καί τεκούσα σεσαρκωμένον, ως Θεόν ομού καί άνθρωπον.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Ιώβ τόν άμεμπτον, καί καθαρώτατον, στύλον τόν άτρεπτον, καί καρτερώτατον, ταίς μεθοδείαις τού εχθρού, γενόμενον εν Πνεύματι, πάντες μακαρίσωμεν, καί πιστώς ευφημήσωμεν, μέγιστον θεράποντα, τού Χριστού χρηματίσαντα, καί τούτον εκτενώς δυσωπούντα, σώσαι κινδύνων τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ωδή δ'

Εισακήκοα τήν ένδοξον

Ικανώτατον υπόδειγμα, καί στήλη έμπνους, καί είκων αρετής, Ιώβ ο άμεμπτος ανεδείχθη, ού ζηλωτάς ημάς βοώντας ποίησον, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Αθλοθετεί σοι γυμνάσιον, ο πληρωτής τών αγαθών αθλητά, εξ υπογαίου ανακαλύπτων, τών αρετών σου πάσι τήν λαμπρότητα, άμεμπτε Ιώβ παμμακάριστε.

Θεραπεύει σοι τό εύτονον, καί καρτερικόν τής ακάκου ψυχής, εν τή σαπρία ο αθλοθέτης, τής εν Εδέμ υπάρχον παραβάσεως, ίαμα Ιώβ παμμακάριστε.

Λογισμώ κρίνων τό όσιον, ανεμελώδει ο Ιώβ, αγαθά οι δεδεγμένοι παρά Κυρίου, τά αλγεινά γενναίως ουχ υποίσομεν; Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Απειρόγαμε Θεόνυμφε, η τόν Σωτήρα τεξαμένη σαρκί, σέ ανυμνούμεν δεδοξασμένη, καί ασιγήτως ύμνον σοι κραυγάζομεν, Χαίρε προστασία τών δούλων σου.

Ωδή ε'

Ο ανατείλας τό φώς

Οι παρακλήτορες πρίν, τών δεινών προστιθέντες, τοίς τραυμασί σου άλγος, πλείονάς σοι έπλεξαν, τούς στεφάνους, Ιώβ ένδοξε.

Νεανικώς εν δεινοίς, ακατάπτωτος ώφθης, καί εν περιφανείαις, πρός τήν άτακτον ύβριν, ουκ επήρθης, Iώβ άμεμπτε.

Ακαταγώνιστον σύ, τής ψυχής τό φρούριον δειμάμενος, γενναίως έφερες Ένδοξε, τού εχθρού τόν δεινόν κλύδωνα.

Θεοτοκίον

Τήν τού Αγγέλου φωνήν, ασιγήτως ή κτίσις, προσφέρει σοι Παρθένε, Χαίρε Μήτερ άχραντε, Ιησού τού Υιού τού Θεού.

Ωδή ς

Εβόησε, προτυπών

Ξενίζεται, ακοή εντρυφώσα τοίς λόγοις σου, ότι στόμα, μυστηρίου εδείχθης ανάπλεων, τού ποιήσαντός σε καί διδάξαντος θείω εν Πνεύματι.

Ιώμενος, λυπουμένης καρδίας τό άλγημα, εκ βλεφάρων, συμπαθείας προέχεας δάκρυα, προϊστάμενος, ορφανών καί χηρών, Ιώβ ένδοξε.

Ο βίος σου, ευσεβής καί φιλόθεος πέφηνε, διά τούτο, καί ο θάνατος ώφθη ανάπαυσις, καί πρός άληκτον, ευφροσύνην Ιώβ μετέβηκας.

Θεοτοκίον

Δεόμεθα, υπέρ τών οικετών σου αλόχευτε, Θεοτόκε, τόν εκ σού σαρκωθέντα ικέτευε, ότι σέ καί μόνην, προστασίαν ημών επιστάμεθα.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς τής φύσεως

Ως αληθής καί δίκαιος, θεοσεβής καί άμεμπτος, ηγιασμένος τε ώφθης πανένδοξε, Θεού θεράπον γνήσιε, καί εδίδαξας κόσμον, εν τή σή καρτερία Ιώβ πολύαθλε, όθεν πάντες τιμώντες, υμνούμέν σου τό μνημόσυνον.

Ο Οίκος

Ο τών όλων Θεός τε καί Κύριος, σύν Υιώ βασιλεύων καί Πνεύματι, εν μιά τή θεότητι έλαμψε, καί πιστούς ευσεβείς απειργάσατο, ο αυτός καί τόν Ιώβ εμαρτύρησεν, η γλώσσα η άκακος, άκακον, θεοσεβή τε καί δίκαιον, πάντων τών κακών απεχόμενον, Διά τούτό σε Ιώβ, εν ψαλμωδίαις τιμώντες άπαντες, υμνούμέν σου τό μνημόσυνον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου καί δικαίου καί πολυάθλου Προφήτου Ιώβ.

Στίχοι

· Ει καί θανών, άληστος ανδρείας πέτρα,

· Καί πώς Ιώβ κρύψει σε τή λήθης πέτρα;

· Εκτη Ιώβ πολύτλαν θανάτου τέλος αμφεκάλυψε.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου καί θεοφόρου πατρός ημών Σεραφείμ, εν τώ όρει τού Δομπού ασκήσαντος.

Στίχοι

· Λιπών Σεραφείμ τόν κάτω καί τοίς άνω,

· Φλογοφόροις σύνεστι Σεραφείμ χώρον.

· Ήλατ' άημα ένθεν Σεραφείμ ουρανίων ες πόλον.

Τή αυτή ημέρα οι όσιοι Μάμας, Παχώμιος καί Ιαρίων εν ειρήνη τελειούνται.

Ο άγιος μάρτυς Δημητρίων τοξευόμενος τελειούται.

Οι άγιοι μάρτυρες Δάναξ, Μέσιρος καί θερινός ξίφει τελειούντα.

Ο άγιος μάρτυς Δονάτος τοξευόμενος τελειούται.

Ο άγιος μάρτυς Βάρβαρος ξίφει τελειούται.

Τελείται δέ τών ειρημένων αγίων η σύναξις εν τώ Μαρτυρείω αυτών τώ όντι εν τώ Δευτέρω.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ο διασώσας εν πυρί

Νομίμων άγευστος επών, αλλά προφητών τε καί νόμου, φέρων τό πλήρωμα Ιώβ, δι' αγάπης Θεώ

ευηρέστησας, μελωδών, Υπερύμνητε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Μή θησαυρίσας επί γής, αλλ' εν ουρανοίς τήν ελπίδα, ως χούν λελόγισαι χρυσόν, τώ Θεώ εκβοών αγαλλόμενος, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Έλκει σε παίσας πονηρώ. καί τών υπαρχόντων γυμνώσας, ο τών δικαίων δυσμενής, τής ψυχής σου τόν τόνον ουκ έκαμψε, μελωδών δέ εκραύγαζες, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Τριαδικόν

Λόγον καί Πνεύμα εκ Πατρός, μίαν τρισυπόστατον φύσιν, θεολογούντες ευσεβώς, οι θεόφρονες πίστει βοήσωμεν, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τήν αλοχεύτως εν γαστρί, καί υπερφυώς δεξαμένην, τόν αναλλοίωτον Θεόν, ευσπλαγχνία βροτοίς ομιλήσαντα, ευσεβώς ανυμνούμεν σε, ως μητέρα τού Υψίστου εις τούς αιώνας.

Ωδή η'

Τόν εν μορφή Αγγέλου

Πανηγυρίζει πάς εορταζόντων, εν υψίστοις ο χορός, τώ θεσπεσίω συμμέλπων Ιώβ, διό καί ανακράζων, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Εδιπλασίασέ σοι τούς στεφάνους, επί γής καί ουρανού, ο αθλοθέτης, θεόφρον Ιώβ, διό κραυγάζεις, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ιάματα ψυχών τε καί σωμάτων, οι Ιχώρες τής σαρκός Μακάριε βρύουσι τοίς μελωδούσιν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Νόσος υγεία, πλούτος καί πενία, εναμβρυνονται τή βιοτή σου Μακάριε, λαμπρός φανείς γάρ, διά πάντων κραυγάζεις, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τήν απορρήτω λόγω συλλαβούσαν, καί τεκούσαν τήν χαράν τή οικουμένη, Χριστόν τόν Θεόν, υμνείτε παίδες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν εν μορφή Αγγέλου οραθέντα, εν καμίνω πυρός τοίς υμνολόγοις, Χριστόν τόν Θεόν, υμνείτε παίδες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ιώβ μέν τή τής υπομονής λαμπρότητι, επαξίως εστεφάνωται, σύ δέ πενθείς καί σκυθρωπάζεις, ου φέρων τού Δικαίου τόν στέφανον, διακενής γάρ ελπίσας ησχύνθης Σατάν, μόνε Δικαίων δυσμενέστατε.

Ως θέμις ανθρώπω κατιδείν τήν δόξαν σου, κατοπτεύσας τήν αθέατον, φόβω κραθείς καί ευλαβεία, εβόησεν Ιώβ λίαν έντρομος, Σποδός υπάρχω καί γή, σύ δέ Κύριος, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Βίβλος σε αξίως τής ζωής εδέξατο, καί ταμεία επουράνια, σίτον ως ώριμον αχθέντα, καί πλήρη ημερών τών τού Πνεύματος, Ιώβ θεράπον Κυρίου μακάριε, όθεν ο πάντες μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Σοφίας χωρίον υπέρ νούν τής κρείττονος, ανεδείχθης Κόρη άμωμε, έμψυχος θρόνος τε καί πύλη, διό ώς βασιλίδα ηγάπησαν, παρθένοι σε Παρθένε οπίσω σου, απενεχθείσαι τής θεόπαιδος.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλαριον τής Εορτής.

Καί η λοιπή Ακολουθία ως σύνηθες, καί Απόλυσις.