ΤΗ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Αγίας καί ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τής Αγίας γ'.

Στιχηρά τής Αγίας

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Πορφύραν εξ αίματος λαμπράν, τού οικείου Πάνσεμνε, περιθεμένη ανέδραμες, πρός όν επόθησας, Βασιλέα Κτίστην, τού παντός καί Κύριον, πρός τούτου τε τής νίκης τόν στέφανον, όντως απείληφας, σύν αυτώ νύν βασιλεύουσα, ως παρθένος, καί Μάρτυς πολύαθλος.

Πυρός καταφλέγοντος ορμήν, ήνεγκας Πανεύφημε, ξέσεις τε πάσας τού σώματος, ενατενίζουσα, πρός τάς αντιδόσεις, τάς εκείσε πάνσεμνε, άς μόνοις Ιησούς προητοίμασε, τοίς αγαπήσασι, καί θερμώς αυτόν ποθήσασιν, ως νυμφίον, ψυχών ωραιότατον.

Εθέλχθης τώ έρωτι Χριστού, καί θεούς εμίσησας, εθνών καί άψυχα ξόανα, Ειρήνη ένδοξε, καί θεογνωσίας, στήλην εμφανέστατα, σαυτήν τοίς καθορώσιν ανέστησας, ως τόν δρόμον τεεναθλήσασα, καί λειώσασα, καί τήν πίστιν, άμωμον τηρήσασα.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον Στιχηρά τής Εορτής.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ο Χριστός η ειρήνη σέ Ειρήνην εκάλεσε, σύ γάρ τήν ειρήνην βραβεύεις τοίς τελούσι τήν μνήμην σου, καί ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, προστρέχουσι τώ θείω σου ναώ, καί πρεσβεύεις υπέρ πάντων, τή τρισηλίω παρισταμένη θεότητι, Άπαντες ούν χαρμονικώς, τήν μνήμην αυτής τελέσωμεν, τόν αντιδοξάσαντα αυτήν, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Καί τής Εορτής

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής καί τής Αγίας.

Ο Κανών τής Αγίας, ού η Ακροστιχίς.

Σαίς με προσευχαίς μάρτυς Ειρήνη σκέπε.

Ωδή α' Ήχος δ'

Άσομαί σοι Κύριε

Στέφανος υπάρχων τής Αθληφόρου, ταύτης Χριστέ ταίς πρεσβείαις, ειρήνην τώ κόσμω, καί δόξαν τήν αμάραντον, τοίς υμνούσί σε δώρησαι.

Αίγλη διαλάμπουσα παρθενίας, καί κοσμουμένη τώ κάλλει, τής σής μαρτυρίας, Ειρήνη μεγαλώνυμε, σώ νυμφίω παρίστασαι.

Ίλεων γενέσθαι ταίς Εκκλησίαις, τόν σόν δυσώπει νυμφίον, Ειρήνη θεόφρον, καί πταισμάτων τήν άφεσιν, παρέχειν τοίς υμνούσί σε.

Θεοτοκίον

Σάρκα γεγονότα τόν Θεόν Λόγον, καί πεφηνότα καθ' ημάς, αγία Παρθένε, αφράστως απεκύησας, υπέρ λόγον καί έννοιαν.

Ωδή γ'

Τόξον δυνατών ησθένησε

Μύρου κενωθέντος αίσθησιν, τού τήν οικουμένην ευωδιάσαντος χάριτι, δεξαμένη ανεπτερώθης, πρός τόν τούτου πόθον Ένδοξε.

Έσχες τόν Θεόν συλλήπτορα, εν τοίς σοίς αγώσι, καί συνασπίζοντα Πάνσοφε, διά τούτο στεφανωθείσα, τούς τυράννους κατεπάλαισας.

Πύργος αρετών ακλόνητος, καί θεοσεβείας κατοικητήριον γέγονας, καί ανδρείας καί σωφροσύνης, ενδιαίτημα Πανεύφημε.

Θεοτοκίον

Ρέων μέχρι σού, ο θάνατος, έστη προσβαλών τώ εκ σού τεχθέντι Πανάμωμε, διά τούτο αθανασίας, απαρχήν σε ονομάζομεν.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τώ κάλλει σου Χριστέ, η παρθένος τρωθείσα, παρέδραμε σπουδή, τά ορώμενα πάντα, καί πάσαν τήν τού σώματος, ευμορφίαν εκδέδωκε, ταίς κολάσεσι, καί ταίς πικραίς τιμωρίαις, αφανίζεσθαι, ήν εις ωραίους νυμφώνας, εισήγαγες Δέσποτα.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ωδή δ'

Τής σής επί τής γής παρουσίας

Ο τήν ειρήνην σοι βραβεύων ειρηνώνυμε, δι' αυτόν μαχομένην σε θεώμενος, ανδροπρεπούς φρονήματος, Μάρτυς καί δυνάμεως έπλησε.

Συντονωτάταις προθυμίαις υπερβέβηκας, τό τού θήλεος χαύνον παμμακάριστε, καί σταθερώς διήλεγξας, Μάρτυς τούς τή πλάνη δουλεύοντας.

Ενθεωτάτην καρτερίαν επιδέδειξαι, καί τυράννων τό θράσος καταβέβληκας, τώ σώ νυμφίω κράζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε

Υμνολογίαις ασιγήτοις καί δεήσεσι, τόν Δεσπότην θεόφρον υμνολόγησας, καί πρός αυτόν ανέδραμες, δόξαν οψομένη τήν άφραστον.

Θεοτοκίον

Χαρμονικήν σοι γεγηθότες φωνήν πάναγνε, διά σού οι σωθέντες ανακράζομεν, Χαίρε Παρθένε πάνσεμνε, χαίρε Θεοτόκε πανύμνητε.

Ωδή ε'

Τόν φωτισμόν σου Κύριε

Αδρειοτέρω Ένδοξε, φρονήματι Χριστόν, Θεόν τών όλων, τρανώς ωμολόγεις, λόγω δέ στερρώ τούς αντιπάλους, αθληφόρε κατήσχυνας.

Ιχνηλατείν επόθησας τό πάθος τού Χριστού, καί τή μιμήσει θερμώς ηκολούθεις, αγωνιστικώς ύπεραθλούσα, τού Δεσπότου πανόλβιε.

Στίφη Μαρτύρων Ένδοξε, προσήνεγκας Χριστώ, τή σή σοφία καί θεολογία, τούτους αληθώς μυσταγωγούσα, καί τώ λόγω τής χάριτος.

Θεοτοκίον

Μεμυημένοι μυστήριον συλλήψεως τής σής, καί τού αφράστου καί θείου σου τόκου, σέ πανευσεβώς υμνολογούμεν, Θεοτόκε πανύμνητε.

Ωδη ς'

Εβόησε, προτυπών

Ανώρθωσας, τής προμήτορος Εύας τήν έκπτωση Αθληφόρε, τού εχθρού καθελούσα τήν δύναμιν, καί καταβαλούσα, τήν εκείνου οφρύν θεία χάριτι.

Ρωμαλέον, κεκτημένη Ειρήνη τό φρόνημα, τοίς τυράννοις, αντετάξω ψυχής γενναιότητι, καί στεφάνω νίκης, πρός Χριστού τού Θεού εστεφάνωσαι.

Τώ αίματι, τής αθλήσεως Μάρτυς φαιδρότερον, απειργάσω, τό τής φύσεως κάλλος τό άχραντον, γενικούς αγώνας, υποστάσα στερρώς καλλιπάρθενε.

Θεοτοκίον

Υπέφηνε, τό μυστήριον σού τής κυήσεως, ο θεόπτης, καιομένην τήν βάτον θεώμενος, καί μή φλεγομένην, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Ο υψωθείς

Τήν καλλιπάρθενον υμνήσωμεν πάντες, νύμφην Χριστού, εκ τών νεκρών αναστάσαν, ήν ο Θεός εδόξασε σημείοις φρικτοίς, Είλκυσε γάρ πλήθος άπειρον, ασεβών εν τή πίστει, καί θεόθεν έλαβε, τήν Χριστώνυμον κλήσιν, ο τού Θεού γάρ Άγγελος ελθών, εκ Πηνελόπης Ειρήνην εκάλεσε.

Ο Οίκος

Τού νυμφίου Χριστού έρωτι, Παναοίδιμε, από βρέφους σεμνή πυρποληθείσα έδραμες, δορκάς ως διψώσα πηγαίς αειρύτοις, καί τή αθλήσει σαυτήν συντηρήσασα, εντώ αφθάρτω, όντως τού Κτίστου σου θαλάμω ένδοξε, ως νύμφη ευκλεής, εστολισμένη, πεποικιλμένη, εισήλθες ως εκλεκτή, στεφανηφόρος οραθείσα, εξ αφθάρτου νυμφίου δεξαμένη, ως χρυσίον, βραβείον νίκης τής σής αθλήσεως.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Ε' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης.

Στίχοι

· Ξίφει θανούσα καί βιώσασα ξένως,

· Ειρηνικώς τέθνηκας αύθις, Ειρήνη.

· Ειρήνη τμηθείσα ανέγρετο καί θάνε πέμπτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής αθλήσεως τών Αγίων Μαρτύρων Νεοφύτου, Γαϊου καί Γαϊανού.

Τελείται δέ η αυτών σύναξις εν τώ σεπτώ καί σεβασμίω ναώ τών Αγίων ενδόξων καί θαυματουργών Αναργύρων Κοσμά καί Δαμιανού, τώ όντι εν τοίς Δαρείου.

Τή αυτή ημέρα, Ανάμνησις τών εγκαινίων τού ναού τής Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοίς Κύρου.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αβραμιαίοι ποτέ

Στεφανηφόρος Σεμνή, παρισταμένη θρόνω, τού σού Δεσπότου περιφρούρησον, τούς πίστει κραυγάζοντας, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Εν ουρανίαις σκηναίς, περιχορεύειν Μάρτυς, κατηξιώθης αξιάγαστε, Ειρήνη κραυγάζουσα, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Ιμειρομένη τυχείν, τού εραστού σου κάλλους, βασάνων πόνους εκαρτέρησας, Ειρήνη κραυγάζουσα, ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ρήσει χειλέων τών σών, ακολουθούντες πίστει, σέ Θεομήτορ μακαρίζομεν, βοώντες τώ τόκω σου, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς

Ήθλησας Ειρήνη μακαρία, γενναίως καί τούς τυράννους καταβέβληκας, έχουσα συμπράττουσαν, τήν ακαταμάχητον, τού σού Δεσπότου δύναμιν, καί συνεργούσάν σοι καί, Κύριον υμνείτε, εβόας, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Νεάνις αγάπη τετρωμένη, οπίσω τού σού νυμφίου ηκολούθησας, Ειρήνη πανένδοξε, τούτου τά παθήματα, εν τή σαρκί σου φέρουσα, καί αναμέλπουσα, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Η σή εν βασάνοις καρτερία, Ειρήνη στεφανηφόρε κατεγέλασε, τών τής ματαιότητος, καί τής αθεότητος, αντεχομένων ένδοξε, πίστει δέ έψαλλες, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Σοφία Θεού πάντων τεχνίτις, γαστρί σου Παρθενομήτορ ενσκηνώσασα, οίκον ω κοδόμησεν, έννουν τε καί έμψυχον, τόν εαυτής καί έσωσε, κόσμον κραυγάζοντα, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσωσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Κύκλω περί τόν σόν εραστήν χορεύουσα, εν υψίστοις καλλιπάρθενε, αίτησαι κόσμω τήν ειρήνην, Ειρήνη, καί πταισμάτων τήν άφεσιν, τοίς πίστει εκτελούσι τήν μνήμην σου, τήν φωτοφόρον καί πανίερον.

Ένδον τής παστάδος σε Χριστός ως Μάρτυρα, καί Παρθένον κατεσκήνωσεν, ένθα Παρθένοις συναγάλλη, καί σύν τοίς τών Μαρτύρων στρατεύμασιν, Ειρήνη, στεφανηφόρε πανεύφημε, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Πύλας διανοίξας ουρανών εδέξατο, τήν ψυχήν σου τήν πανάμωμον, μόνος ο πάντων βασιλεύων, καί τής δικαιοσύνης ο πρύτανις, Ειρήνη, θείας ειρήνης επώνυμε, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Έχουσα πρός τόν εκ σού Υιόν πανάχραντε, παρρησίαν ανεπαίσχυντον, τούτον δυσώπει Παναγία, τώ κόσμω τήν ειρήνην δωρήσασθαι, καί πάσαις Εκκλησίαις ομόνοιαν, ίνα σε πάντες μεγαλύνωμεν.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουπίσθητε

Ρωσθείσα καλλιπάρθενε, Σταυρώ τώ τού Κυρίου σου, τυράννων έλυσας θράσος, αθλούσα Μάρτυς γενναίως, καί πρός Χριστού απείληφας, βραβεία νίκης πάνσοφε, Ειρήνη μεγαλώνυμε, υπέρ υμών δυσωπούσα, τών σέ τιμώντων εκ πόθου.

Καί τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής. Καί η λοιπή Ακολουθία, καί Απόλυσις.