ΤΗ Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου καί Μαύρας

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τών Αγίων γ'.

Στιχηρά τών Αγίων

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Τό ζεύγος τό άγιον Χριστού, ξυνωρίς η ένθεος, τό τών Μαρτύρων καλλώπισμα, μέγιστοι Μάρτυρες, οι τήν θείαν ζεύγλην, εν βασάνοις στέρξαντες, καί μάστιγας τυράννων μή πτήξαντες, καί νύν πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Μορφή αστραπτούση ώ σεμνή, Μαύρα παμμακάριστε, καί τώ φωτί τής σής χάριτος, όψεις ημαύρωσας, τού δεινού τυράννου, καί Θεώ ασπασμοίς τριχών τών σών, ναφανδόν προσωμίλησας, εντεύθεν έφλεξας, τών λεβήτων εν τοίς βράσμασι, τού Βελίαρ, τήν κάραν τήν άδικον.

Ισχύϊ Τιμόθεε ψυχής, καί καρδίας όλης σου, Θεόν τιμών τόν υπέρτιμον, πυρί φλεγόμενος, καί τοίς οβελίσκοις, είληφας φωνής Θεού, καρδίας εν ωσί τήν τερπνότητα, καί εν κρεμάσματι, αντιστρόφω πρός ουράνιον, δρόμον τρέχων, το στέφος εισδέδεξαι.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Eις τόν Στίχον Στιχηρά τής Εορτής.

Απολυτίκιον

Ταχύ Προκατάλαβε

Τιμόθεον σήμερον σύν τή συνάθλω πιστοί, συζύγω τιμήσωμεν Μαύρα τή νύμφη Χριστού, τήν τούτων γεραίροντες, εύτολμον καρτερίαν, Ούτοι γάρ σταυρωθέντες, ίχνεσι τού σφαγέντος, ηκολούθησαν πόθω, καί πάντων τάς αμαρτίας Σταυρώ προσηλώσαντος.

Καί νύν... τής Εορτής

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής, καί τών Αγίων.

Ο Κανών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Τιμοθέου Μαύρας τε τούς πόνους σέβω.

Ποίημα Ιωσηφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ως εν ηπείρω πεζεύσας

Τών ιερών αθλοφόρων τήν ιεράν, καί σεπτήν πανήγυριν, ο λαός ο ιερός, Ιερώς τιμήσωμεν αυτών, ταίς δεήσεσι δεινών όπως ρυσθείημεν.

Ιερονίκους στεφάνους παρά Χριστού, ειληφέναι σπεύδοντες, τό θανείν υπέρ τό ζήν, οι γενναίοι Μάρτυρες σαφώς, ηρετίσαντο, διό δόξης επέτυχον.

Μή δειλιάσαντες πόνους τούς τής σαρκός, μή κολάσεις πτήξαντες, μή τό πύρ τών διωκτών, αθλοφόροι Μάρτυρες Χριστόν, εν σταδίω ανδρικώς ανεκηρύξατε.

Θεοτοκίον

Ο υπερούσιος Λόγος ουσιωθείς, εξ αγνών αιμάτων σου, εθεούργησεν ημάς, καί φθοράς ερρύσατο Αγνή, διά τούτό σε πιστώς αεί δοξάζομεν.

Ωδή γ

Ουκ έστιν Άγιος ώς σύ

Θεού τάς βίβλους τώ λαώ, ιερώς υπανοίγων, καί φωτίζων καρδίας, στρατιώτα τού Χριστού, Τιμόθεε τώ σεπτώ μαρτυρίω, χαίρων επιβέβηκας.

Ενθέω πόθω τήν ψυχήν, πυρπολούμενος Μάρτυς, τώ πυρί τών βασάνων, προσωμίλεις καρτερώς, διό σε η τού Χριστού, θεία δρόσος, μάκαρ επανέψυχεν.

Ο νούς σου νεύσει πρός Θεόν, λαμπρυνόμενος Μάρτυς, ουκ ησθάνετο όλως, τών σιδήρων τάς δεινάς, προσψαύσεις διά πυρός, γινομένας, ένδοξε Τιμόθεε.

Θεοτοκίον

Υπάρχων φύσει απαθής, ο Υιός σου Παρθένε, προσελάβετο σάρκα, εξ αιμάτων σου αγνών, καί διά πάθους Σταυρού, τών παθών με, άχραντε ερρύσατο.

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε, ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής ομολογίας σου».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τιμήσαντες Θεόν, απημαύρωσαν πλάνην, Τιμόθεος σαφώς, καί η ένδοξος Μαύρα, καί πάσαν υπομείναντες, οι πανένδοξοι βάσανον, ελαμπρύνθησαν, υπέρ ακτίνας ηλίου, καί γεγόνασι, συλλειτουργοί τών Αγγέλων, ούς πίστει δοξάσωμεν.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Χριστός μου δύναμις

Μεγίστην εύκλειαν, επιποθήσαντες, ηξιώθητε ταύτης, τέκνα φωτός, θείου χρηματίσαντες, Μεγαλομάρτυρες Χριστού, τών Άγγέλων ισοστάσιοι.

Αγίων τάγμασι, συναριθμούμενος, καί ευήκοα ώτα πρός θεϊκούς, νόμους έχων ένδοξε, τάς διατρήσεις σταθερώς, εκαρτέρησας Τιμόθεε.

Υψούντες ξύλω σε, οι ματαιόφρονες, προσβαρύνουσι λίθω τήν κεφαλήν, ένδοξε Τιμόθεε, αλλ' εδυνάμου σε Χριστός, θείω πάθει σεμνυνόμενον.

Ρεόντων άστατον, φοράν Μακάριοι, εβδελύξασθε όντως, καί εαυτούς, πόνοις εξεδώκατε, τά δι' αιώνος αγαθά, διά τούτων κληρωσάμενοι.

Θεοτοκίον

Αγνείας σκήνωμα, κατοικητήριον, τού Δεσπότου τών όλων, καί Προφητών, πάντων περιήχημα, θεοχαρίτωτε Ναέ, τούς υμνούντάς σε οικτίρησον.

Ωδή ε'

Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ

Συζύγου Μαύρα φωτοειδείς, λόγους ηκροάσω ευμενώς, καί τήν ζοφώδη κακόνοιαν, απορριψαμένη φώς εχρημάτισας, διά τού μαρτυρίου θεομακάριστε.

Τώ θείω Πνεύματι σεαυτήν, Μαύρα θωρακίσασα σεμνή, πρός συμπλοκήν τού αλάστορος, χαίρουσα εξήλθες, καί τούτον έτρεψας, καί νίκης τούς στεφάνους Μάρτυς απείληφας.

Ένα σε Κύριον Ιησούν, καθομολογούσα η Σεμνή, χειρί τόν άνθρωπον πλάσαντα, τέμνεται δακτύλους χειρός τήν άδικον, ανδρείως τιμωρίαν καθυποφέρουσα.

Θεοτοκίον

Τήν καταιγίδα τών λογισμών, τάς επαναστάσεις τών παθών, τών πειρασμών τό κλυδώνιον, κόπασον Παρθένε θεοχαρίτωτε, καί σώσόν με υμνούντα τά μεγαλεία σου.

Ωδή ς'

Τού βίου τήν θάλασσαν

Οι άγιοι Μάρτυρες, τώ ιστίω τού Σταυρού, πνευματικώς πτερούμενοι, τών πειρασμών τό πέλαγος αβλαβώς, εν πίστει παρέδραμον, καί πρός θείους λιμένας ανεπαύσαντο.

Υφάψαντες λέβητα, εν αυτώ σε τόν Χριστόν, ομολογούσαν ρίπτουσιν, οι δυσσεβείς, αλλ' έμεινας αβλαβής, τήν δρόσον τού Πνεύματος, ευραμένη σέ Μαύρα αναψύχουσαν.

Στρεβλούμενοι Μάρτυρες, πάσας στρέβλας τού εχθρού, ανδρείως διελύσατε, καί τή αγάπη τέλεον τού Χριστού, ψυχάς συνεδήσατε, τής σαρκός αποθέσει παναοίδιμοι.

Θεοτοκίον

Πανάγαθε Δέσποινα, τόν πανάγαθον Θεόν, η εν σαρκί κυήσασα, κεκακωμένην πάθεσι τήν εμήν, καρδίαν αγάθυνον, ίνα πίστει καί πόθω μεγαλύνω σε.

Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Κοντάκιον τής Εορτής

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Γ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγ. Μαρτύρων Τιμοθέου καί Μαύρας.

Στίχοι

· Ήπλωσε Χριστός χείρας εν Σταυρώ πάλαι,

· Ήπλωσε καί νύν Μαύρα σύν Τιμοθέω.

· Σταυρώ Τιμόθεος τριτάτη τανύθη άμα Μαύρα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής αθλήσεως τών Αγίων Μαρτύρων, Διοδώρου καί Ροδοπιανού διακόνου.

Στίχοι

· Ροδοπιανώ καί Διοδώρω ρόδα,

· Η δώρα μάλλον ήσαν οι πλήκται λίθοι.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου πατρός ημών Πέτρου τού σημειοφόρου (θαυματουργού), Επισκόπου Άργους.

Οι άγιοι είκοσιν επτά μάρτυρες πυρί τελειούνται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Δροσοβόλον μέν

Ουκ ησθάνου ταίς λαμπάσι παναοίδιμε, φλογιζομένη πάντοθεν, πύρ εγκάρδιον, τήν αγάπην, φέρουσα Χριστού, καί τούτω βοώσα εμμελώς, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Νυσταγμόν από βλεφάρων απωσάμενος, κακίας ώ Τιμόθεε, εκαρτέρησας, οφθαλμών πηρώσεις τόν Xριστόν, καρδίας τοίς όμμασιν ορών, καί μελωδών, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Οι τά κάτω παριδόντες θείοι Μάρτυρες, τών άνω δέ τήν οίκησιν, κληρωσάμενοι, ιεραίς τιμάσθωσαν ωδαίς, βοώντες απαύστως σύν ημίν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Υπερύμνητε Παρθένε, υπερύμνητον Θεόν αποκυήσασα, τούς υμνούντάς σε, κοινωνούς ανάδειξον φωτός, καί ρύσαι γεέννης καί φλογός, καί πάσης βλάβης τού εχθρού ταίς ικεσίαις σου.

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς οσίοις

Συντηρούντες τούς νόμους τού Παντοκράτορος, ανομούντων τώ κράτει ουχ υπεκύψατε, σέβας πονηροίς, ουκ ενείματε δαίμοσι, Μάρτυρες γενναίοι, Κυρίου κληρονόμοι.

Συζυγία αρίστη σαφώς συνδούμενοι, τόν ζυγόν τού Κυρίου τόν ελαφρότατον, ήρατε ομού, επαυχένιον Μάρτυρες, καί ταίς τών Μαρτύρων, συνήφθητε αγέλαις.

Επί ξύλου ταθέντες σταυρού Πανεύφημοι, επί πλείστας ημέρας εξεικονίσατε, πάθος τό σεπτόν, τού παθόντος βουλήματι, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Βιαιότατον όντως θάνατον Άγιοι, παραστάσει τών πόνων καθυπεμείνατε, άπονον διό, πρός ζωήν μετετέθητε, ανυμνολογούντες, Xριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ωραιώθης Παρθένε αποκυήσασα, ωραιότατον κάλλει Χριστόν τόν Κύριον, θείαις τούς πιστούς, αγλαϊαις φαιδρύνοντα, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Θεόν ανθρώποις

Ιδείν τήν δόξαν κατηξιώθητε, τού εαυτόν κενώσαντος δι' οίκτον Πανεύφημοι, τούς αυτού γάρ νόμους εφυλάξατε, καί κοινωνοί τών τούτου, παθημάτων γεγόνατε, όθεν συνελθόντες, ευσεβώς ημάς γεραίρομεν.

Ωρών ισάριθμον διηνύσατε, μέτρον Σοφοί, νυκτών καί ημερών προσκαλούμενοι, τού δι' οίκτον Σταυρώ ομιλήσαντος, όν καθομολογούντες πάντων δεσπόζοντα, τούτου εν χερσί, τά εαυτών πνεύματα έθεσθε.

Στρατός Αγγέλων χορός μακάριος, τών Προφητών Μαρτύρων Αποστόλων Οσίων τε, τή ανόδω υμών επεκρότησε, πάντων δέ ο Δεσπότης, στέφει κατέστεψε, Μάρτυρες ημάς νικητικώ ως υπεράγαθος.

Ημίν τοίς πόθω υμάς γεραίρουσι, καί τήν σεπτήν υμών επιτελούσι πανήγυριν Αθλοφόροι Χριστού γενναιότατοι, λύσιν αμαρτημάτων, βίου διόρθωσιν πάντων τε δεινών απαλλαγήν σοφοί αιτήσασθε.

Θεοτοκίον

Φωτί τώ σώ με Θεοχαρίτωτε, εν γυναιξί Παρθένε καταλάμπρυνον δέομαι, καί πυρός αιωνίου με λύτρωσαι όπως σε μεγαλύνω, όπως δοξάζω σε, όπως κατά χρέος, ανυμνώ τά μεγαλείά σου.

Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις, στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Εξαποστειλάριον, τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής. Καί τά λοιπά καί Απολυσις.