ΤΗ Α' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Iερεμίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Εορτής γ' καί τού Αγίου γ'.

Στιχηρά τού Αγίου

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, εί καί κριτηρίω

Κύριε, σύ πρό τού πλασθήναι προέγνως, Ιερεμίαν τόν ένδοξον, καί πρό τού τεχθήναι εκ μήτρας, υποφήτην καθηγίασας, ως προειδώς αληθώς, τής γνώμης τό ελεύθερον, ού ταίς πρεσβείαις ημάς σώσον, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Κύριε, ει καί εν βορβόρω εβλήθη, Ιερεμίας ο ένδοξος, αλλά τής τερπνής ευωδίας, νοητώς αντελαμβάνετο, εν Παραδείσου σκηναίς, οίά περ αυλιζόμενος, ού ταίς πρεσβείαις ημάς σώσον, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Κύριε, ει καί θρηνωδίας ελάλει, Ιερεμίας ο δούλός σου, αλλά τήν πρός σέ ευφροσύνην, ως Προφήτης ουκ ημαύρωσε, τήν γάρ Ψυχήν σοι Χριστέ, τώ πόθω συνηρμόσατο, καί θυμηδίας της ανεκφράστου, διαπαντός ενεπίμπλατο.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Τού προφήτου σου Ιερεμίου τήν μνήμην, Κύριε, εορτάζοντες, δι' αυτού σε δυσωπούμεν, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... τό τής Εορτής

καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής καί τού Αγίου.

Ο Κανών τού Αγίου.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Υγράν διοδεύσας

Πρό τού σε πλασθήναι προγνωστικώς, μητρός εκ κοιλίας, ηγιάσθης καί τών εθνών, Προφήτης εχρίσθης ανακράζων, Τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Ο πάντων τήν γνώσιν προειληφώς, σού τής διανοίας, τάς κινήσεις προθεωρών, ώ Ιερεμία θεοφάντορ, καθηγητήν σε λαού προχειρίζεται.

Σού τής διανοίας τό οπτικόν, σαφώς εκκαθάρας, μολυσμάτων τών τής σαρκός, αληθείας μάρτυς ανεδείχθης, τώ Ποιητή σου ποθεινότατος.

Θεοτοκίον

Σκηνώσαντα Λόγον τόν τού Πατρός, επί σοί Παρθένε, Θεοτόκε, υπερφυώς, εν σαρκί τεκούσα ανεφάνης, τών ποιημάτων απάντων δεσπόζουσα.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Σύ προκαθηγίασας, τόν υποφήτην σου Δέσποτα, πρό τοκετού, καί τοίς πλανωμένοις, οδηγόν εξαπέστειλας.

Χάρις σού τοίς χείλεσιν, εγκατοικήσασα Πνεύματος, φωτιστικήν, οίά περ λαμπάδα, τοίς εν σκότει σε ανέδειξε.

Μύρον ευωδίας σου, μή υποφέροντες δήμός σε, τού Ισραήλ, βεβορβορωμένος, εν τώ λάκκω καθείργνυσι.

Θεοτοκίον

Διά σού Πανάχραντε, ο υπερούσιος άναρχος, Υιός Θεού, συναναστραφήναι, τοίς ανθρώποις ευδόκησε.

Ο Ειρμός

«Συ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο άνομος λαός, σέ τόν νόμους δικαίους, κρατύνοντα σοφέ, υποβάλλει βορβόρω, οσμήν θείας γνώσεως, μή βουλόμενος δέξασθαι, όν εθρήνησας, υπό βαρβάρων αθέων, απαγόμενον, αιχμαλωσία βιαία, Προφήτα μακάριε.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Η υπέρφωτος έλλαμψις, η τού παναγίου καί θείου Πνεύματος, τή καρδία σου αστράψασα, τοίς εν σκότει φαίνειν απειργάσατο.

Προφητών συμπαθέστατος, πάντων πεφηνώς παμμάκαρ θεόληπτε, συμπαθείας με αξίωσον, τόν απεγνωσμένον πολλοίς πάθεσιν.

Ως μεσίτης γενόμενος, εκφαντορικής καί θείας ελλάμψεως, μεσιτείαις σου ειρήνευσον, πολυτάραχόν μου βίου κλύδωνα.

Θεοτοκίον

Ισραήλ ευρών δέδωκε, τώ ηγαπημένω Θεός νύν άπασαν, επιστήμης τήν επίγνωσιν, καί εκ σού Παρθένε ημίν έλαμψεν.

Ωδή ε'

Φώτισον ήμάς

Ώσπερ αστραπήν, τόν Προφήτην σου απέστειλας, Ιερεμίαν τόν ιερώτατον, τοίς εν τώ σκότει, τό φώς σε Χριστέ μηνύοντα.

Βέλος έκλεκτόν, εν φαρέτρα σε κρυπτόμενον, Ιερεμία τή προγνώσει αυτού, ο σός Δεσπότης, οίς έδει καιροίς ανέδειξεν.

Ώτα καθαρά, διανοίας έχων ένδοξε, προσομιλούντός σοι τού Πνεύματος, κατηξιώθης, Προφήτα επακροάσασθαι.

Θεοτοκίον

Μέγα καί φρικτόν, τής Παρθένου τό μυστήριον, τόν γάρ οφθέντα επί γής δι' αυτής, Θεόν ανθρώποις, μητρικώς ετιθηνήσατο.

Ωδή ς'

Άβυσσος αμαρτιών

Είλκυσας τόν φωτισμόν, καί τήν χάριν δαψιλώς θεοφόρε, πνευματικώς τό στόμα, τής ψυχής ως επλάτυνας, καί πλησθείς κοινωνικώς, πάσι μετέδωσας, ώ Προφήτα, τοίς βουλομένοις τής ελλάμψεως.

Θάλασσαν τήν κοσμικήν, υψουμένην πειρασμών Τρικυμίαις, εωρακώς εσχάτους, τούς σταθμούς επεπόθησας, καί πηγήν ποταμηδόν, βρύουσαν δάκρυα, τόν λαόν σου, τόν δυσμενή πικρώς οδύρεσθαι.

Θάνατον τού Λυτρωτού, προεδήλους μυστικώς θεηγόρε, ως γάρ αμνόν τώ ξύλω, τόν Χριστόν απηώρησε, τής ζωής τόν αρχηγόν, δήμος ο άνομος Ιουδαίων, τόν ευεργέτην πάσης κτίσεως.

Θεοτοκίον

Λόγος ο εκ τού Πατρός, πρό αιώνων γεννηθείς ασωμάτως, εκ σού Αγνή εν χρόνω, σαρκικώς αποτίκτεται, καί αυτού εν τή σκιά, πάντως ζησόμεθα, ώσπερ πάλαι, Ιερεμίας προεφήτευσεν.

Ο Ειρμός

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως, συνωθεί απογνώσεως, αλλά σύ τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, καί εκ φθοράς με ανακάλεσαι».

Κοντάκιον τής Εορτής

Συναξάριον

Τή Α' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ιερεμίου.

Στίχοι

· Ψυχαί λιθώδεις καί ξέναι θείου φόβου,

· Λίθοις ανείλον θείον Ιερεμίαν.

· Πρώτη εν Μαϊοιο λίθοις κτάνον Ιερεμίαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής αθλήσεως τού Αγίου Ιερομάρτυρος Βατά τού Πέρσου.

Στίχοι

· Καί τώ Βατά, τμηθέντι τήν κάραν ξίφει,

· Βατά πρεπόντως ουρανού τά χωρία.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Σύ νύν ουκέτι εν ελπίσιν, αλλά πράγματι, Προφήτα τάς προρρήσεις, πληρουμένας τάς σάς, θεώμενος κραυγάζεις, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Όργανον θείον ανεδείχθης, κυβερνώμενον, χειρί τού Παρακλήτου, ουρανίους φωνάς, φθεγγόμενος καί μέλπων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θρήνους συγγράφων ώ Προφήτα, ουκ ημαύρωσας, τήν θείαν ευφροσύνην, ή εκ βρέφους τρανώς, συνήκμασας κραυγάζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Μήτραν Παρθένου υπεισδύναι, ως ευδόκησας, ανθρώπους θέλων σώσαι, τούς Προφήτας σαφώς, εδίδαξας τό θαύμα, Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ωδή η'

Νικηταί τυράννου

Ουρανούς επέβης, γεγηθώς θεόπνευστε Ιερεμία, καί σύν ασωμάτοις, θρόνον τού Παντάνακτος περιπολεύεις, Ευλογείτε μέλπων, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας.

Θεϊκής ακτίνος, τώ πυρσώ λαμπόμενος αντανακλάσεις, τοίς ποθούσι πέμπεις, έσοπτρον πολύφωτον ως δεδειγμένος, Ευλογείτε μέλπων, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας.

Ευσεβείας κήρυξ, οραθείς πανεύφη, με ιερωμένος, τήν τής αθεϊας, ήλεγξας ασθένειαν Ιερεμία, Ευλογείτε μέλπων, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τήν εμήν ουσίαν, εκ σού ανεδέξατο ο Ζωοδότης, καί τών πρίν κηλίδων, ταύτην εξεκάθηρεν ώ Θεομήτορ, Ευλογούμεν τοίνυν, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούμεν, αυτόν εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Nικηταί τυράννου, καί φλογός τή χάριτί σου γεγονότες, οι τών εντολών σου, σφόδρα αντεχόμενοι, Παίδες εβόων, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Κυρίως Θεοτόκον

Φωτί συνανεκράθης, τώ ακραιφνεστάτω, τή τής θεότητος αίγλη Μακάριε, ής επί γής τάς εμφάσεις τρανώς εκέκτησο.

Πηγής τής ακηράτου, μέχρι καταντήσας, απαυγασμάτων τών τήδε θεόπνευσε, τού ποθουμένου σοι τέλους σαφώς επέτυχες.

Τή αίγλη τή φωσφόρω, ής νύν απολαύεις, τούς ανυμνούντας σήν μνήμην φαιδρύνεσθαι, Ιερεμία παμμάκαρ πάντας αξίωσον.

Θεοτοκίον

Λιμένα σωτηρίας, οι πεπιστευκότες, τώ παναχράντω σου τοκωγινώσκοντες, εκ τών κινδύνων ρυσθήναι σέ ικετεύομεν.

Ο Ειρμός

«Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, σύν ασωμάτοις χορείαις σέ μεγαλυνοντες».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Καί ή λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.