ΤΗ Λ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήιμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού Συγγραφέως τής Κλίμακος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ Ιωάννη Όσιε, διά παντός αληθώς, τού Θεού εν τώ λάρυγγι, τάς υψώσεις έφερες, μελετών πρακτικώτατα, τά θεόπνευστα λόγια πάνσοφε, καί τήν εκείθεν αναπηγάζουσαν, χάριν επλούτησας, γεγονώς μακάριος, τών ασεβών, πάντων τά βουλεύματα, Καταστρεψάμενος.

Πάτερ Ιωάννη ένδοξε, ταίς τών δακρύων πηγαίς, τήν ψυχήν καθαιρόμενος, καί παννύχοις στάσεσι, τόν Θεόν ιλασκόμενος, ανεπτερώθης πρός τήν αγάπησιν, τήν τούτου μάκαρ καί ωραιότητα, ής επαξίως νύν, απολαύεις άληκτα, χαρμονικώς, μετά τών συνάθλων σου, θεόφρον Όσιε.

Πάτερ, Ιωάννη ένδοξε, αναπτερώσας τόν νούν, πρός Θεόν διά πίστεως, κοσμικής συγχύσεως, εβδελύξω τό άστατον, καί τόν Σταυρόν σου αναλαβόμενος, τώ παντεπόπτη κατηκολούθησας, σώμα δυσήνιον, αγωγαίς ασκήσεως τώ λογισμώ, σθένει δουλωσάμενος, τού θείου Πνεύματος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεύρο ψυχή μου στενάζουσα, καί τών δακρύων πηγάς, εκ καρδίας προσφέρουσα, τή Παρθένω βόησον, καί Μητρί τού Θεού ημών, διά τό πλήθος τών οικτιρμών σου Αγνή, τής φοβεράς με ρύσαι κολασεως, καί κατασκήνωσον, ένθα η ανάπαυσις, καί η χαρά, η διαιωνίζουσα, καί η απόλαυσις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σέ καθηλούμενον βλέπουσαν, εν τώ Σταυρώ Ιησού, καί τά πάθη δεχόμενον, εκουσίως Δέσποτα, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, Τέκνον εβόα, Τέκνον γλυκύτατον, πληγάς αδίκως, πώς φέρεις ο ιατρός, ο ιασάμενος, τήν βροτών ασθένειαν καί τής φθοράς, άπαντας ρυσάμενος, τή ευσπλαγχνία σου.

Απολυτίκιον

Ήχος πλ. δ'

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ τή οικουμένη, λάμπων τοίς θαύμασιν, Ιωάννη, πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ηιμών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τού Αγίου καί τού Τριωδίου.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Κλίμαξ πέφηνας τών αρετών παμμάκαρ.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις Κλήμεντος

Ωδή α' Ήχος α'

Ο Ειρμός

«Ωδήν επινίκιον άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, καί σώσαντι τόν Ισραήλ, ότι δεδόξασται».

Καλώς βδελυξάμενος τόν κάτω κόσμον, τόν άνω απείληφας, Ιωάννη πάνσοφε, διό διδάσκεις ημάς, τού κόσμου είναι τήν φυγήν, Θεού οικείωσιν.

Λιμού πρoσπαθεία σου λύσας τήν νόσον, τόν άρχοντα έδησας τών παθών μακάριε, σειραίς αγώνων σου, καί απαθείας έπαθλα, εστέφθης παρά Χριστού τού Θεού.

Ισάγγελον φρόνημα λαβων θεόφρον, τού κόσμου απέρρηξας, σεαυτόν πανόλβιε, τού γεηρού καί φθαρτού, διό αυλίζη προφανώς, εις τάς αϋλους μονάς.

Μακρόν συγγραψάμενος τοίς υπηκόοις, τόν λόγον μακάριε, Ιωάννη πάνσοφε, ταίς διδαχαίς σου αυτούς, πρός μακαρίαν εκ τής γής, αναβιβάζεις ζωήν.

Θεοτοκίον

Κηρύττει τόν τόκον σου η Εκκλησία, Παρθένε Θεόνυμφε, ορθοδόξω στόματι, καί δόγμασι θεϊκοίς, τά σύμβολα δέ τής σαρκός, τού σού Υιού Προσκυνεί.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Λίθον όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας, αυτός εστιν η πέτρα, εν ή εστερέωσε τήν Εκκλησίαν ο Χριστός, ήν εξ εθνών εξηγοράσατο».

Εύρες ως τερπνόν θυμίαμα, τήν αοργησίαν, πάσαν εκδιώξας θυμού τήν δυσωδίαν, εκ βάθους τής ψυχής σου, διό νύν θεσπέσιε, υπέρ ημών τώ Λυτρωτή, αμαρτιών τήν λύσιν αίτησαι.

Φλέξας τώ πυρί μακάριε, τής Χριστού αγάπης, νούν μνησικακίας έλαμψας ακτίσι, πιστώς φιλαδελφίας, καί ράστην υπέδειξας Οδόν Μακάριε, πρός σωτηρίαν πάσι, τρανών τό αμνησίκακον.

Ήρας πρακτικής ασκήσεως, ουρανόθεν χάριν, όθεν αποφράττεις χείλη καταλάλων, σοφαίς διδασκαλίαις, εν αίς ποδηγούμεθα, πρός αρετών πορείαν, ής καί τυχείν αξιωθείημεν.

Θεοτοκίον

Ήσε παρθενία τίκτειν σε ο Προφήτης πάλαι, άχρονον εν χρόνω, καί υπέρ νούν καί λόγον, τόν ένα τής Τριάδος, Χριστόν Θεόν ημών, όν εξιλέωσας Αγνή, υπέρ ημών τών ευφημούντων σε.

Κάθισμα Ήχος δ'

ο υψωθείς

Τάς αρετάς πρός ουρανόν αναβάσεις, καταπηξάμενος σαφώς επανήλθες, πρός θεωρίας άπλετον βυθόν ευσεβώς, πάσας στηλιτεύσας μέν, τών δαιμόνων ενέδρας, σκέπεις αλωβήτους δέ, τούς ανθρώπους εκ τούτων, ώ Ιωάννη κλίμαξ αρετών, πάντας σωθήναι ικέτευε Όσιε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ σύ προϊστατο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων, τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ' εσχάτων σε σαρκί τετοκυία, επί Σταυρού κρεμάμενον ορώσά σε Χριστέ, Οίμοι ποθεινότατε, Ιησού, άνεβόα, πώς ο δοξαζόμενος, ως Θεός υπ', Αγγέλων, υπό ανόμων νύν βροτών Υιέ, θέλων σταυρούσαι; Υμνώ σε μακρόθυμε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εν πνεύματι προβλέπων Προφήτα Αββακούμ, τήν τού Λόγου σάρκωσιν εκήρυττες βοών, Εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Νηστεία χαλινώσας τής γλώττης τάς ορμάς, ησυχία ίθυνας τόν βίον σου Σοφέ, ως οσμήν δέ πυρός γευσάμενος χάριν Υψίστου, πολυέπειαν ως αχλύν τής αμαρτίας έφυγες, αμέμπτως λατρεύων Θεώ.

Αφθόνως αληθεία γλυκάνας τήν ψυχήν, τήν πικράν εξέφυγες τού ψεύδους μετοχήν, διό ασκήσει ενθέω καταδουλώσας, δαιμόνων δούλους θεορρήμον Ιωάννη, ώφθης Mοναστών οδηγός απλανής.

Στενούμενος τώ τόνω ασκήσεως στερρώς, ακηδίας λέλυκας τήν πάρεσιν Σοφέ, καί προθυμίας τώ δόρατι θανατώσας, τής αθυμίας τήν ισχύν, Θεώ πρεσβεύεις, πάσιν ιλασμόν δωρηθήναι ημίν.

Θεοτοκίον

Μακάριον τό έθνος πανύμνητε Αγνή, ο τιμάν ηξίωται τόν τόκον σου πιστώς, ορθοδοξία καί δόγμασι καί τοίς έργοις, τής αληθείας εν συμβόλοις εμφανίζον, πάσαν τού Υιού σου τήν σάρκωσιν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Νύξ περιέσχε με Σωτήρ, αμαρτίας καί αχλύς, διό μοι ανάτειλον, τής μετανοίας Κύριε, τόν όρθρον ως εύσπλαγχνος, πρό τού με φθάσαι τό πέρας τό άδηλoν, τό τής ζωής μου Χριστέ, η ζωή καί τό φώς».

Τής εγκρατείας τή τρυφή, πιαινόμενος τόν νούν, ουκ έδωκας χείλη σου, τής ηδονής τοίς βρώμασι, διό απηγχόνισας λιμώ τά πάθη, καί δαίμονας ήσχυνας, καί γάρ ο θλίβων λοιμόν, θανατοί ηδονάς.

Ώφθης αγνείας εραστής, καί λαγνείας μισητής, τώ φωτί εξέφυγες, πιστής εξαγορεύσεως, παθών τήν σκοτόμαιναν, καί γάρ ο θέλων καθάραι σώμα καί νούν, θριαμβεύσει θερμώς τά τού σκότους κρυπτά.

Νώ καί ψυχή καί τή σαρκί, τή Τριάδι λειτουργών, ειδώλων προσκύνησιν, σαφώς απεσκοράκισας, ελέω φιλόπτωχε, καί αναγκαίων τή σπάνει, καί γέγονας φιλόθεος αληθώς, ή φιλάργυρος.

Άχθος τής ύλης ευσεβώς, απορρίψας επί γής, ανέπτης πρός άϋλα, πτεροίς ακτημοσύνης σου, διό παριστάμενος, αϋλως Πάτερ Χριστώ σύν Αϋλοις πιστώς, αίτησαι ιλασμόν, ταίς ψυχαίς ημών.

Θεοτοκίον

Έχθιστοι ώφθησαν ημίν, καί επάρατοι ομού, τής σής Αειπάρθενε, οι προσκυνείν μή θέλοντες, μορφής τό Εικόνισμα, καί τού Υιού σου, διότι ού πείθονται, τοίς άνωθεν πατρικοίς θείοις δόγμασι.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τόν Προφήτην Ιωνάν, εκμιμούμενος βοώ, Τήν ζωήν μου Αγαθέ, ελευθέρωσον φθοράς, καί σώ σόν με, Σωτήρ τού κόσμου, κράζοντα, Δόξα σοι».

Ρώμη νήψεως αγνής, καί αγώσι προσευχής, τό αναίσθητον παθών, εξεδίωξας στερρώς, τής σής ψυχής, καί όλος ώφθης, Πάτερ νηφάλιος.

Εν αϋπνω προσευχή, τόν φιλόϋπνον εχθρόν, υποτάξας ανδρικώς, ώφθης γρήγορος ποιμήν, θεόληπτε, Χριστού τής ποίμνης, καί διδασκάλων φωστήρ.

Τού νοός τόν οφθαλμόν, καθαγνίσας ευσεβώς, ανυστάκτως τώ Χριστώ, λειτουργών διά παντός, προέβλεψας, τά θεία κάλλη, τής μακαρίας τρυφής.

Θεοτοκίον

Ναυτιώσι σάλω νύν, απιστίας τής Πικράς, Καθορώντες ευλαβώς, Ορθοδόξων τούς χορούς, οι άνομοι, ασπαζομένους, τήν σήν Παρθένε μορφήν.

Τό Μαρτυρικόν τού Ηχου

Κοντάκιον τού Αγίου

Χορός αγγελικός

Καρπούς αειθαλείς, εκ σής βίβλου προσφέρων, διδάγματα Σοφέ, καθηδύνεις καρδίας, τών τουτοις μετά νήψεως, προσεχόντων μακάριε, κλίμαξ γάρ εστι, ψυχάς ανάγουσα γήθεν, πρός ουράνιον, καί διαμένουσαν δόξαν, τών πίστει τιμώντων σε.

Συναξάριον

Τή Λ' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού Συγγραφέως τής Κλίμακος.

Στίχοι

· Επί κλίμαξι κλίμακας πυκνώς, Πάτερ,

· Τάς σάς αρετάς θείς, έφθασας πόλου μέχρι.

· Χαίρεν Ιωάννης τριακοστή εξαναλύων.

Τή αυτή ημέρα, Mνήμη τού Αγίου Προφήτου Ιωάδ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού εν τώ Φρέατι.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Ευβούλη, η μήτηρ τού Αγίου Παντελεήμονος, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Εν ουρανοίς σύνεστιν αθλητή Τέκνω,

· Αθλητομήτωρ καλλίτεκνος Ευβούλη.

Τή αυτή ημέρα ο Άγιος, Ιωάννης, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Τούς εν καμίνω Παίδάς σου Σωτήρ, ουχ ήψατο, ουδέ παρηνώχλησε τό πύρ, τότε οι Τρείς ως εξ ενός στόματος, ύμνουν καί ευλόγουν λέγοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Ως τής ανδρείας ξίφει καθελών, Πανεύφημε, θράσους νηπιώδους δειλίας, ώφθης στερρός καί φοβερός, πνεύμασιν όντως ακαθάρτοις άπασιν, Ευλογητός ο Θεός, ο θαυμαστώσας σε.

Νόμω Χριστού ενθέως πειθαρχών, επάτησας δόξαν φερωνύμως τήν κενήν, μόνω Θεώ τώ εν κρυπτώ, φέρων τούς κόπους τής στερράς ασκήσεως, ός αποδίδωσιν εις φανερόν τούς μισθούς.

Πρός αοράτους φάλαγγας παθών, αράμενος πόλεμον, εδείχθης νικητής, ως ταπεινός τώ λογισμώ καί τή καρδία, τόν γάρ υπερήφανον καί αλαζόνα εχθρόν, τούτοις κατέτρωσας.

Θεοτοκίον

Τής σής Χριστέ σαρκώσεως τιμών, τήν ένωσιν ταύτης καί τό είδος προσκυνώ, θεοπρεπώς, ότι Θεός ών πρό αιώνων, εκ Παρθένου γέγονας, βροτός αφύρτως αυτός, κατ' άμφω τέλειος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Ον φρίττουσιν Άγγελοι, καί πάσαι στρατιαί, ώς Kτίστην καί Κύριον, υμνείτε Ιερείς, δοξάσατε Παίδες, ευλογείτε λαοί, καί υπερυψούτε, είς πάντας τούς αιώνας».

Απλάστοις σου ήθεσι μειώσας ακραιφνώς, τόν τρόπον τόν ύπουλον, ως δύσχρηστον φυγών, πραέων τοίς τόποις επαυλίζη σαφώς, ως πράως βιώσας, θεόφρον Ιωάννη.

Μητέρα καί φύλακα πασών τών αρετών, τήν θείαν ταπείνωσιν, υπέγραψας ημίν, καί γάρ ως υπάρχων, αρχιτέκτων σοφός, τής θείας ανόδου, τήν βάσιν κατεπήξω.

Μετέσχες τής χάριτος τού Πνεύματος σαφώς, καί πάντας επλήρωσας, τού θείου φωτισμού, διάκρισιν όντως ημίν ευδιάκριτον, τή πράξει διδάξας, καί παιδεύσας τοίς λόγοις.

Θεοτοκίον

Ου γράφω θεότητα, μή ψεύδεσθε τυφλοί, απλή γάρ αόρατος, ανείδεός εστι, σαρκός δέ τόν τύπον ιστορών προσκυνώ, καί πίστει δοξάζω, τήν τεκούσαν Παρθένον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Τήν ζωοδόχον πηγήν τήν αέναον, τήν φωτοφόρον λυχνίαν τής χάριτος, τόν ναόν τόν έμψυχον, Τήν σκηνήν τήν άχραντον, τού ουρανού καί τής γής τήν πλατυτέραν, τήν Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Αϋλω νώ αναπτάς πρός τά άϋλα, θεωρημάτων βυθόν σύ κατείληφας, καί τυχών τής χάριτος τού Αγίου Πνεύματος, δι' εκτενούς προσευχής κατηξιώθης, τού προοράν τών μελλόντων τήν ήλωσιν.

Καταναλώσας τό ένυλον φρόνημα, τής προσευχής τή φλογί Οσιώτατε, Όλος πύρ ενέφηνας, Ιωάννη πάνσοφε θεόφρον, διό εκστάς ευσεβώς ταίς θεωρίαις, τήν αγαθήν ηλλοιώθης αλλοίωσιν.

Απονεκρώσας τά πάθη ασκήσει σου, πρός τελειότητα Πάτερ ανέδραμες, απαθείας Όσιε, διό νύν δεήθητι Θεού, υπέρ ειρήνης παντός τού κόσμου, καί σωτηρίας ημών τών τιμώντων σε.

Ρώμην λαβών εν τή πίστει Πατήρ ημών, καί πτερωθείς τή αγάπη ανέδραμες, αρετών πρός κλίμακα, ευσθενώς καί βέβηκας, εν τή Αγάπη Χριστού, καί γάρ εν ταύτη, τών ορεκτών εστι πάντων τό πλήρωμα.

Θεοτοκίον

Σού τής λοχείας Αγνή τό παράδοξον, καί επί τοίχων γραφαίς ασπαζόμεθα, ού τό έργον σέβομεν, καί τό είδος τιμώμεν, τό αληθές εξ αμφοίν ομολογούντες, ορθοδοξίας εικότως πληρούμεθα.

Τό Φωταγωγικόν τού Ηχου.

Καί η λοιπή, Ακολουθία, κατά τήν τάξιν, η α' Ώρα, καί Απόλυσις.