ΤΗ ΚΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μάρκου, Επισκόπου Αρεθουσίων, Κυρίλλου Διακόνου καί τών σύν αυτοίς, καί τών Αγίων Μαρτύρων, Ιωνά, Βαραχησίου καί τών σύν αυτοίς.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Σταυρός κατεπάγη εν Κρανίω

Ενστάσει γενναία Ιεράρχα, κατέβαλες εχθρού τάς παρατάξεις, καί λαούς εκ τής πλάνης τών ειδώλων ερρύσω.

Εκτάσει χειρών σου Ιεράρχα, κρατύνας τούς συνάθλους σου εν πόνοις, ως ανίσχυρον εχθρού ανέδειξας τό κράτος.

Ως Μύστης καί Μάρτυς τού Δεσπότου, καί Διδάσκαλος σοφός τής Εκκλησίας, Ιεράρχα δυσώπει υπέρ ημών απαύστως.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια τών Μαρτύρων.

Ήχος α' Πανεύφημοι Mάρτυρες

Μάρτυς Βαραχήσιε πολλών, πόνων επιδόσεσι, φωτοειδής εχρημάτισας, πυρός νικήσας γάρ, τήν φλογώδη φύσιν, τή θερμή πρός Κύριον, αγάπη εκρεμάσθης μετέωρος, καί πιεζόμενος, τά οστά πάντα συντέτριψαι, διά τούτο, πίστει σε γεραίρομεν.

Ιωνά θεσπέσιε δεθείς, ραβδισμούς υπήνεγκας, καί τών δακτύλων αφαίρεσιν, γλωσσοτομούμενος, καί βραζούση πίσση, συγκατακαιόμενος, καί πρίοσι δεινώς μεριζόμενος, διό ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Ύμνοις Βαραχήσιον Πιστοί, Λάζαρον καί Άβιβον, καί Ιωνάν ευφημήσωμεν, Ναρσήν Ηλίαν τε, Μάρην Σηβεήθην, Μαρουθάν τόν ένδοξον, καί Σάββαν Ζανιθάν τε, αιτούμενοι, τούτων δεήσεσι, τών κακών λαβείν συγχώρησιν, καί ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αμαρτωλών τάς δεήσεις προσδεχομένη, καί θλιβομένων στεναγμόν μή παρορώσα, πρέσβευε τώ εξ αγνών λαγόνων σου, σωθήναι ηιμάς παναγία Παρθένε.

Η Σταυροθεοτοκίoν

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Σταύρωσιν τήν άδικον Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι, Τέκνον γλυκύτατον, πώς νεκρός οράσαι; πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γήν εδράσας τοίς ύδασι; Μή ούν εάσης με, ευεργέτα μόνην εύσπλαγχνε, τήν σήν δούλην, καί Μητέρα δέομαι.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν

Δι' εγκρατείας τών παθών τάς πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες ορμάς καί τάς κινήσεις, τού Χριστού οι Μάρτυρες έλαβον τήν χάριν, τάς νόσους αποδιώκειν τών ασθενών, καί ζώντες καί μετά τέλος θαυματουργείν, όντως θαύμα παράδοξον! ότι οστέα γυμνά, εκβλύζoυσιν ιάματα, Δόξα τώ μόνω Θεώ ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι συνήθεις Κανόνες, καί τών Αγίων εις η'.

Ο Κανών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς εν τοίς Θεοτοκίοις. Γεωργίου.

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

«Τώ βοηθήσαντι Θεώ, εν Αιγύπτω τώ Μωσεί, καί δι' αυτού τόν Φαραώ, πανστρατί βυθίσαντι, επινίκιον ωδήν άσωμεν, ότι δεδόξασται».

Τής Εκκλησίας τού Χριστού, τόν λαμπτήρα τόν φαιδρόν, ανευφημήσωμεν πιστοί, ώς τής πίστεως φωτί, καταυγάσαντα λαούς, δοξάζοντας τόν Ποιητήν τού παντός.

Εν τώ λειμώνι νοητώς, τώ τής Πίστεως Χριστού, ανατραφείς καί αυξηθείς, Ιεράρχα πρός αυτόν, τώ τής αθλήσεως ύψει, ανέδραμες μάκαρ φαιδρότατος.

Κήρυξ καί Μύστης τού Χριστού, καθαρός τε λειτουργός, υπάρχων Μάρκε τήν ψυχήν, υπέρ τούτου τέθεικας, καί προσήνεγκας αυτώ, ως θύματα τούς συνανθλούντάς σοι.

Θεοτοκίον

Γένος ανθρώπων διά σού, τής φθοράς απαλλαγήν, καί αφθαρσίας καί ζωής, ακηράτου εν Χριστώ, κληρωσάμενον τιμήν, δοξάζει σε θεοχαρίτωτε.

Έτερος Κανών τών Μαρτύρων, οή η' Ακροστιχίς.

Αίνον προσοίσω τοίς Θεώ παραστάταις. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

«Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε, ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα».

Αίγλη φωτιζόμενοι αεί, τής Τρισηλίου λαμπάδος Μακάριοι, όλον με φωτίσατε, καί τήν αχλύν τής αγνωσίας λύσατε, όπως τήν φωσφόρον, υμών υμνήσω πανήγυριν.

Ιερολογούντες Ιερώς, τά τού Θεού Ιερώτατα λόγια, πάσαν τήν ανίερον, τών διωκτών κακίαν απεκρούσασθε, καί ιερωτάτως, αθλήσαντες εδοξάσθητε.

Νόμοις ασεβέσιν αθληταί, τούς ευσεβείς ανδρικώς αντεθήκατε, τών παρανομούντων τε, τά χαλεπά υπενεγκόντες βάσανα, Μάρτυρες νομίμως, παρά Κυρίου εστέφθητε.

Θεοτοκίον

Όρος σε κατάσκιον ποτέ, ο Αββακούμ ελλαμφθείς εθεάσατο, Μήτηρ απειρόγαμε, εξ ής Θεός σωματωθείς επέφανεν, αρετή καλύψας, ως αληθώς τά ουράνια.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Στερέωμά μου γενού, ο θεμελιώσας τήν γήν επί τών υδάτων, ότι ουκ έστιν Άγιος πλήν σου Κύριε».

Εξήρανας θολερούς, χειμάρρους τής πλάνης πυρί τών σών λόγων, καί νάματα γνώσεως Χριστού, Μάρκε επήγασας.

Εχθρών τήν παρεμβολήν, εσκέδασας Μάρκε Χριστού επικλήσει, καί ήθροισας λόγοις σου λαούς, εις τήν αγάπην αυτού.

Μαρτύρων συνασπισμος, έχων στρατηγούντα Χριστόν τόν Σωτήρα, τής πλάνης τόν πόλεμον, τόν άσπονδον ενίκησε.

Θεοτοκίον

Εν θλίψεσι πλατυσμόν, έχοντες Παρθένε τήν σήν μεσιτείαν, οί πόθω τιμώντές σε, εκ κινδύνων λυτρούμεθα.

Tών Μαρτύρων

Ειρμός άλλος

«Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης Φιλάνθρωπε».

Νευρούμενοι πόθω θεϊκώ, ασκήσει υπετάξατε, τό τής σαρκός Μακάριοι φρόνημα, αθλήσαντες δέ κατεπαλαίσατε, δυσμενή ασώματον, πόνων επιδόσεσι, καί νoμίμως εστέφθητε Άγιοι.

Ποθών τό παθείν υπέρ Χριστού, υπήνεγκας στερρότατα, τούς ραβδισμούς παμμάκαρ τού σώματος, Τυπτόμενός τε καί συντριβόμενος, καί κατατεινόμενος, Ιωνά πανόλβιε, τών Αγίων Αγγέλων συνόμιλε.

Ρωννύμενος σθένει θεϊκώ, πυρούμενος εν χάριτι, τού παντουργού πανόλβιε Πνεύματoς, τάς αναρτήσεις, τό πύρ, τάς μάστιγας, ανδρικώς υπήνεγκας, Μάρτυς Βαραχήσιε, υπό πάντων πιστών θαυμαζόμενος.

Θεοτοκίον

Ο μόνος οικών τούς ουρανούς, τήν μήτραν σου κατώκησεν, υπερβολή Παρθένε χρηστότητος, καί σάρξ ωράθη εκ σού τικτόμενος, αλλ' αυτόν ικέτευε, πάσης Περιστάσεως, Παναγία ρυσθήναι τούς δούλους σου.

Κάθισμα Ήχος α'

Ο μόνος ειδώς

Αθλήσεως καύχημα, καί στεφάνων αξίωμα, οι ένδοξοι Αθλοφόροι περιβέβληνταί σε Κύριε, καρτερία γάρ αικισμών, τούς ανόμους ετροπώσαντο, καί δυνάμει θεϊκή, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξαντο, Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι ημίν ο Θεός, τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Ήχος ο αυτός

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Μαρτύρων καρτερούς, υπομείναντες πόνους, πρός άπονον ζωήν, μετηνέχθητε όντως, καί νύν ταίς ευχαίς υμών, πάντα πόνον κουφίζετε, Μεγαλώνυμοι, εκ τών πιστώς προσιόντων, τή σορώ υμών, ήν ασπαζόμενοι πόθω, υμάς μακαρίζομεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Συλλαβούσα αφλέκτως, τό πύρ τής θεότητος, καί τεκούσα ασπόρως πηγήν ζωής τόν Κύριον, Κεχαριτωμένη Θεοτόκε, περίσωζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Οι τήν σήν προστασίαν κεκτημένοι Άχραντε, καί ταίς σαίς ικεσίαις τών δεινών εκλυτρούμενοι, τώ Σταυρώ τού Υιού σου εν Παντί φρουρούμενοι, καπά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Κατενόησα παντοδύναμε τήν σήν οικoνομίαν, καί μετά φόβου εδόξασά σε Σωτήρ».

Εξήρανας θολερούς χειμάρρους τής πλάνης, καί τό ψεύδος Μάκαρ σύ Κατεπολέμησας.

Εν πελάγει τής σοφίας σου τήν Ελλήνων μωρίαν, Ιερομάρτυς Μάρκε κατέδυσας.

Τών συνάθλων σου τήν παράταξιν, Ιεράρχα Κυρίου, στερρώς καθώπλισας τοίς διδάγμασιν.

Θεοτοκίον

Ως υπέρμαχος ούσα Άχραντε ημών τών σέ υμνούντων, τών πολεμίων θράση κατάβαλε.

Τών Μαρτύρων

Ειρμός άλλος

«Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν».

Συμφώνως Ηλίαν, Σηβεήθην καί Άβιβον, Λάζαρον Μάρην Μαρουθάν, Ναρσήν καί Σάββαν Ζανιθάν, καί τόν Βαραχήσιον καί Ιωνάν, θεοπρεπώς ανυμνήσωμεν, υπέρ Χριστού τού Θεού εναθλήσαντας.

Οσίως παμμάκαρ, Ιωνά σε γεραίρομεν, μετά γάρ πλείστους αικισμούς, εις παγετόν απορριφείς, γενναίως υπέμεινας, τή τού Θεού καταθαλπόμενος χάριτι, καί τόν χειμώνα τής πλάνης τροπούμενος.

Ισχύϊ παμμάκαρ, θεϊκή Βαραχήσιε, τάς πυρακτώσεις ενεγκών, τάς εκ μολύβδου ανδρικώς, τό όμμα ανέτεινες, πρός τόν Χριστόν, αναψυχήν εισδεχόμενος, σωτηριώδη, διό σε γεραίρομεν.

Σοφίας οι Μάρτυρες, πλησθέντες τού Πνεύματος, πάντας σοφους καί δυνατούς, πυρσολατρών τών δυσμενών, σαφώς ετροπώσαντο, τό τού Θεού ανακηρύττοντες όνομα, ούς έν αινέσει πιστοί μακαρίσωμεν.

Ωραίοι τοίς στίγμασι, τοίς θείοις εδείχθητε, Μάρτυρες ένδοξοι Χριστού, όθεν τά στίγματα βροτών, καί πάθη ανίατα, ανελλιπώς ιάσθε καί θεραπεύετε, τάς ασθενείας καί νόσους εν χάριτι.

Θεοτοκίον

Τό Όρος Προφήτης, Δανιήλ ο τεθέαται, εξ ού ο λίθος ο Χριστός, ετμήθη άνευθεν χειρός, συντρίψας τά είδωλα, καί καθελών τά τών δαιμόνων φρυάγματα, σύ εί Παρθένε, διο σε δοξάζομεν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Χριστέ ο Θεός, τόν δι' ημάς πτωχεύσαντα, καί σταυρόν καί θάνατον, εν τή σαρκί σου υπομείναντα».

Εν θυμώ αντέστησας, πολεμίων Χριστού ώς μιμητής, μακροθυμίαν Όσιε, δι' ής εταπείνωσας, τούτων τά θράση καί ενίκησας.

Ταίς πυκναίς πληττόμενος, τών βελών αικίσεσιν Όσιε, τούς βάλλοντας κατέτρωσας, σύ δέ απαράτρωτος, χάριτι θεία συντετήρησαι.

Ως στερροί τής πίστεως, καί αήττητοι υπέρμαχοι σοφοί, γενναίως αντετάξασθε, τοίς απειθούσιν Αγιοι, καί πολεμούσι τήν αλήθειαν.

Θεοτοκίον

Ρυπωθείσαν πάθεσι, τών ανθρώπων Άχραντε, εκ σού τήν φύσιν, ο Κτίστης προσλαβόμενος, απέπλυνεν εκαίνισε, καί θεία χάριτι εθέωσεν.

Τών Μαρτύρων

Ειρμός άλλος

«Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύ νας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον φωτί, τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε».

Ο μιιλήσας τώ φωτί, τώ μεγάλω φώς δεύτερον, εγνωρίσθης αμαυρούν, δυσσεβούντων προστάγματα, Ιωνά θεσπέσιε, δεθείς σχοινίω δέ, τήν πλάνην πάσαν, διέλυσας χάριτι.

Ιώμενος τά ημών, ο Χριστός παραπτώματα, εκρεμάσθη επί ξύλου Σταυρού αγαθότητι, τούτον δέ μιμούμενος, ο Βαραχήσιος κρεμάται, πάθει σεπτώ καλλυνομενος.

Στρεβλούμενος, Ιωνά, καί δακτύλους κοπτόμενος, ανέμελπες τώ Θεώ, υμνωδίαν γηθόμενος, τώ ενδυναμούντί σε, μετά σαρκός εχθρούς ασάρκους, καταπατείν διά πίστεως.

Θεοτοκίον

Θαυμάζουσα τόν εκ ταύτης, αρρήτως τικτόμενον, η Πάναγνος κατεπλήττετο, καί εμεγάλυνε, καί βοώσα έλεγιε, Πώς εν αγκάλαις σε κατέχω, τέκνον, τόν πάντα κατέχοντα;

Τού Ιεράρχου

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τόν Προφήτην διέσωσας, εκ τού κήτους Φιλάνθρωπε, Καμέ τού βυθού τών πταισμάτων, ανάγαγε δέομαι».

Αθεϊας εξήλεγξας, τήν απάτην Αοίδιμε, καί θεογνωσίας τώ φέγγει, ανθρώπους εφώτισας.

Τών ειδώλων κατέσεισας, τά τεμένη Mακάριε, καί σαλευομένους ανθρώπους, εις Χριστόν εστήριξας.

Τούς συνάθλους καθώπλισας, καί εχθρούς επολέμησας, Μάρκε σύν Kυρίλλω, καί νίκης, βραβεία ειλήφατε.

Θεοτοκίον

Γηγενείς ανυψώθημεν, ο εχθρός τεταπείνωται, διά τού αφράστου καί θείου, τόκου σου Άχραντε.

Τών Μαρτύρων

Ειρμός άλλος

«Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς, τών ασθενούντων καί επανόρθωσις».

Ενεύρου σε Χριστός αγωνιζόμενον, δοράν γάρ αφαιρούμενος, παναοίδιμε τής κάρας Ιωνά, έφερες ανδρείως τήν τού όφεως, καταπατών, δολίαν κάραν καί νούν αλάστορα.

Ο νούς σου ακλινής αποτμηθείσης σου, τής γλώττης μένει Όσιε, καί τοίς αίμασιν ηγίασται η γή, τοίς έκκενωθείσι δι' αγάπησιν, τού εν Σταυρώ, τό θείον Αίμα κενώσαντος.

Υμνήσωμεν πιστοί Ηλίαν Αβιβον, Ναρσή καί Μάρην Λάζαρον, Σηβεήθην Μαρουθάν καί Ζανιθάν, Σάββαν καί τόν μέγαν Βαραχήσιον, καί Ιωνάν, τούς καλλινίκους καί Mάρτυρας.

Θεοτοκίον

Παλάτιον Θεού εδείχθης Δέσποινα, τού πάντων βασιλεύοντος, όν ικέτευε, ληστών με πονηρών, ήδη γεγονότα καταγώγιον, αποκαθάραι, καί σώσαί με άχραντε.

Ο Ειρμός

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς, τών ασθενούντων καί επανόρθωσις.

Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Κθ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μάρκου Επισκόπου Αρεθουσίων, Κυρίλλου Διακόνου, καί ετέρων πολλών.

Στίχοι

· Επαγρυπνήσας πρώτα πολλαίς αικίαις,

· Ύπνωσε Μάρκος, θείον ειρήνης ύπνον,

· Γαστήρ Κυρίλλου Λευϊτου διά ξίφους,

· Ωσεί πάχος γής, είπε Δαυϊδ, ερράγη.

· Κείνται γύναια βρώσεως χοίροις σκάφαι,

· Γαστρός παθούσαι ρήξιν εκχοιροφρόνων.

· Εικάδι ηδ' ενάτη Αθληταί εις πόλον ίκον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ιωνά, Βαραχησίου καί τών σύν αυτοίς εννέα Μαρτύρων.

Στίχοι

· Έχεις Ιωνάν καί σύ, γή, πάντως μέγαν,

· Κατ' ουδέν ενδέοντα τού θαλαττίου.

· Διψών Βαραχήσιος Αθλητών τέλους,

· Χανδόν ζεούσης εκπίνει πίσσης σκύφον.

· Χριστού υπετμηθέντες άνδρες εννέα,

· Σύνεισιν ήδη τάξεσι ταίς εννέα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Ευσταθίου Βιθυνίας.

Στίχοι

· Τόν πηλόν εκδύς, Ευστάθιε παμμάκαρ.

· Χριστώ παρέστης τώ δι' ημάς πηλίνω.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο εν τή βάτω οφθείς, εν πυρί τώ Νομοθέτη, καί τόν τόκον τής αειπαρθένου εν αυτή προτυπώσας, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών».

Οι τών αιμάτων κρουνοί, τής αθλήσεώς σου Μάρκε, απέπνιξαν τούς τριστάτας τής απάτης, καί θείον ίαμα πάσιν έβλυσαν, τοίς υμνούσι Χριστόν τόν Θεόν.

Αι προσβoλαί τού εχθρού, εξησθένησαν εις τέλος, αι κατά σού μηχανώμεναι, αήττητε Μάρκε, σύ δέ θεόθεν δύναμιν, απροσμάχητον είληφας.

Θύμα σαυτόν λογικόν, ιερούργησας Kυρίω, τή μαχαίρα τής αθλήσεως τυθείς, καί ενθέου Κύριλλε τελειώσεως, πυρί δειχθείς ολοκαύτωμα.

Θεοτοκίον

Ισχύν καί κράτος ημάς, ικεσίαις σου Παρθένε, τούς απαύστως σε Κυρία, ως Θεοτόκον υμνούντας, κατά παθών επένδυσον, καί προσβολών νοουμένων εχθρών.

Τών Μαρτύρων

Ειρμός άλλος

«Σέ νοητήν Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, κόσμον ανεκαίνισεν εν τή ο γαστρί σου ολόκληρον, αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος».

Αποσκοπών εις τόν μόνον Κύριον, σώζειν δυνάμενον σοφέ, ουκ εφλέχθης προσομιλών, πίσσης πυρακτώσεσι, δρόσον θείας χάριτος, ώ Ιωνά κομιζόμενος, ώσπερ οι τρείς νεανίαι ποτέ, όθεν υμνούμέν σε.

Ρώμη Θεού, Ιωνά ρωννύμενος, ήνεγκας βάσανα πικρά, Ησαίας δέ ως τό πρίν, έχαιρες πριζόμενος, τέλος τό μακάριον, αναβοών καί δεχόμενος, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Άδει τά σά, Μάρτυς προτερήματα, η Εκκλησία τού Θεού, μεγαλύνουσα τούς μακρούς, άθλους ούς υπήνεγκας, θάνατον τόν τίμιον, καί προσκυνεί τών λειψάνων νύν, τήν σορόν εξ ής βρύει, ημίν ψυχών ιάματα.

Σύ ανδρικώς, Μάρτυς Βαραχήσιε, καταπατών τού πονηρού, ακανθώδεις επιβουλάς, έφερες συρόμενος, καί κατακεντούμενος, τοίς ακανθώδεσι βέλεσι, τόν αινετόν αναμέλπων, Θεόν τόν υπερένδοξον.

Θεοτοκίον

Τήν εν εμοί, ραθυμίαν Δέσποινα, καί νυσταγμόν τόν χαλεπόν, ταίς αγρύπνοις σου Πρός Θεόν, ταίς σεπταίς δεήσεσιν, Άχραντε απέλασον, καί μελωδούντά με οίκτειρον, Ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Τού Ιεράρχου

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Ύμνον σοι προσφέρομεν τών Ασωμάτων, ώσπερ οι παίδες εν τή καμίνω, καί υμνούντες λέγομεν, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον».

Λόγοις κατεκόσμησας τήν Εκκλησίαν, καί αιμάτων τοίς ρείθροις, φαιδρώς κατηγλάϊσας Iεράρχα, Χριστόν υμνούσαν τόν σέ ενισχύσαντα.

Άγρυπνα τά όμματα τής ψυχής σου έχων, τήν ποίμνην τού Χριστού, ασινή φυλάττεις Ιεράρχα, τήν απαύστως εν ύμνοις σε δοξάζουσαν.

Μύρα ευωδέστατα οι Αθλοφόροι, τά τών αιμάτων ρείθρα, προσήξαν τώ Δεσπότη λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ολάγαθον έχοντες σέ προστασίαν, Θεογεννήτορ αγαθότητος, διά σού τυγχάνομεν βοηθείας, παρά τού αγαθοδότου Θεού.

Τών Μαρτύρων

Ειρμός άλλος

«Εν καμίνω παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ακαθέκτοις χρώμενος Ορμαίς, εχθρός ο δολιόφρων, καλάμοις σου περιάπτει, παναοίδιμε πλευράς, δεσμών καί συνθλίβων σε, καί τάς σάρκας ξαίνων καί τέμνων, καί Μάρτυρα δεικνύων, τού Παμβασιλέως, Χριστού εις τούς αιώνας.

Τοίς δεσμοίς σου λύεις πονηρά, δεσμά τής αθεϊας, ταθείς καί συντριβείς σου, τά τού σώματος Οστά, Μάρτυς Βαραχήσιε, τήν απάτην πάσαν συντρίβεις, καί ωσεί χούν λεπτύνεις, μέλπων, Σέ δοξάζω, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Απορήσας σου τή καρτερά, ενστάσει ο παράφρων, βραζούσαις σε καταφλέγει, Καταπόσεσι θερμώς, Μάρτυς Βαραχήσιε, μελωδούντα, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ιερεία τέλεια Θεώ, καί θύματα ευώδη, ολόκληροι Προσφοραί τε, προσηνέχθητε ομού, κραυγάζοντες Μάρτυρες, Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν κυριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Συντριβείσαν φύσιν τών βροτών, τή πάλαι παραβάσει, ανέπλασας υπέρ φύσιν, καί εθέωσας Αγνή, τώ τόκω σου ψάλλουσαν, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

Εν καμίνω παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν κυριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Ιεράρχου

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Σέ τήν οραθείσαν πύλην, υπό Ιεζεκιήλ τού Προφήτου, εν ή ουδείς διήλθεν, εί μή Θεός μόνος, Θεοτόκε Παρθένε, εν ύμνοις τιμώμέν σε.

Σύ τάς λογικάς λατρείας, καί θυσίας Πάτερ αναιμάκτους, προσφέρων Κυρίω, καρδία αγνοτάτη, καθαρόν Ιερείον, προσήχθης δι' αθλήσεως.

Σύ τή νοητή μαχαίρα τών λόγων σου, τού ψεύδους Κεφαλάς πολυμόρφους, Μάρκε τεμών, ανθρώποις τήν αλήθειαν πάσι, κηρύξας εμεγάλυνας.

Σού τών αθλητών πρεσβείαις, καί Μυσταγωγών σου ικεσίαις ευεργέτα, Μάρκου τε καί Κυρίλλου, καί τών συναθλοφόρων, καί ημάς τών θείων χαρίτων καταξίωσον.

Θεοτοκίον

Υπό οικτιρμών οικείων, καί φιλανθρωπίας απορρήτου, καμφθείς ο πάντων Κτίστης, εκ σού Αγνή ετέχθη, καί φθαρέντας ανθρώπους, ανέπλασε καί εκαινούργησε.

Τών Μαρτύρων

Ειρμός άλλος

«Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν».

Ίδε φωταυγής πανήγυρις, φωτοειδών Μαρτύρων έλαμψε σήμερον, νέφη πονηρά τής αμαρτίας σκεδάζουσα, καί φωτίζουσα θείω εν Πνεύματι, πιστών τάς διανοίας, ταύτην προθύμως εορτάσωμεν.

Ώσπερ δύο ανατέλλοντες, φωτοειδείς αστέρες πάσαν φωτίζετε, τήν υπ' ουρανόν, ταίς τών αγώνων λαμπρότησιν, Ιωνά καί σοφέ Βαραχήσιε, διό με τόν εν σκότει τής αμαρτίας καταυγάσατε.

Στύλοι Εκκλησίας ώφθητε, απεριτρέπτως ταύτην διαβαστάζοντες, Άβιβος ομού, Ναρσής καί Μάρης Ηλίας τε, Ιωνάς Σηβεήθης καί Λάζαρος, καί Zανιθάς καί Σάββας, καί Μαρουθάς καί Βαραχήσιος.

Ήδη, μετ' Αγγέλων Άγιοι, παρεστηκότες θρόνω τής δόξης πάντοτε, καί ταίς αστραπαίς, τής Τρισηλίου λαμπρότητος, αυγαζόμενοι πάντας φωτίσατε, τούς πίστει τήν φωσφόρον, υμών γεραίροντας πανήγυριν.

Θεοτοκίον

Φείσαι τού λαού σου Κύριε, καί ής εκτήσω ταύτης κληρονομίας σου, ταίς υπέρ υμών, τής σέ τεκούσης θεόπαιδος, παρακλήσεσιν επικαμπτόμενος, ίνα σε ως Δεσπότην, καί Πανοικτίρμονα δοξάζωμεν.

Ο Ειρμός

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.