ΤΗ ΚΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η σύναξις τού Αρχιστρατήγου Γαβριήλ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ', Βουλήν προαιώνιον, καί τά λοιπά δύο.

Στιχηρά Προσόμοια τού Αρχαγγέλου

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Γαβριήλ ο μέγιστος νούς, ο θεοειδέστατος, ο φωταυγής καί ουράνιος, φώς τό Τρισήλιον, καθορών καί βλέπων, σύν ταίς άνω τάξεσι, τό θείον καί φρικώδες μυστήριον, ευηγγελίσατο, τή Παρθένω αφικόμενος, καί πρεσβεύει υπέρ τών ψυχών ημών.

Τό μέγα μυστήριον τό πρίν, τοίς Αγγέλοις άγνωστον, καί πρό αιώνων απόκρυφον, μόνος πεπίστευσαι, Γαβριήλ καί τούτο, τή μόνη τεθάρρηκας, Αγνή εις Ναζαρέτ αφικόμενος, μεθ' ής ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Φωτός ών ανάπλεως αεί, καί ποιών τό θέλημα, καί εκτελών τά προστάγματα, τού Παντοκράτορος, Αρχηγέ Αγγέλων, Γαβριήλ πανάριστε, τούς πόθω σε τιμώντας περίσωζε, αεί αιτούμενος, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Απεστάλη εξ ουρανού Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, ευαγγελίσασθαι τή Παρθένω τήν σύλληψιν, καί ελθών εις Ναζαρέτ, ελογίζετο εν εαυτώ τό θαύμα εκπληττόμενος, ότι πώς ο εν υψίστοις ακατάληπτος ών, εκ Παρθένου τίκτεται! ο έχων θρόνον ουρανόν, καί υποπόδιον τήν γήν, εν μήτρα χωρείται γυναιΚός! ώ τά Εξαπτέρυγα καί Πολυόμματα, ατενίσαι ου δύνανται, λόγω μόνω εκ ταύτης σαρκωθήναι ηύδόκησε! Θεού εστι Λόγος ο παρών. Τί ούν ίσταμαι, καί ου λέγω τή Κόρη; Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, χαίρε Αγνή Παρθένε, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε, χαίρε Μήτηρ τής ζωής, ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου.

Είσοδος. Τό Φώς ιλαρόν, καί τά Αναγνώσματα.

Τής Εξόδου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Εισήλθε Μωσής εις τό όρος τού Θεού Χωρήβ. Ώφθη δέ αυτώ Άγγελος Κυρίου, εν φλογί πυρός εκ τής βάτου, καί ορά, ότι η βάτος καίεται πυρί, η δέ βάτος ου κατεκαίετο. Είπε δέ Μωσής. Παρελθών όψομαι τό όραμα τό μέγα τούτο, τί ότι ου κατακαίεται η βάτος. Ως δέ είδε Κύριος ότι προσάγει ιδείν, εκάλεσεν αυτόν Κύριος εκ τής βάτου, λέγων. Μωσή, Μωσή. Ο δέ είπε. Τί εστι, Κύριε; Ο δέ είπε. Μή εγγίσης ώδε, λύσον τά υποδήματα εκ τών ποδών σου, ο γάρ τόπος εν ώ σύ έστηκας γή αγία εστί. Καί είπεν αυτώ. Εγώ ειμι ο Θεός τού πατρός σου, Θεός Αβραάμ, καί Θεός Ισαάκ, καί Θεός Ιακώβ. Απέστρεψε δέ Μωσής τό πρόσωπον αυτού, ηύλαβείτο γάρ καταβλέψαι ενώπιον τού Θεού. Είπε δέ Κύριος πρός Μωσήν. Ιδών είδον τήν κάκωσιν τού λαού μου, τού εν Αιγύπτω. Καί τής κραυγής αυτών ακήκοα από τών εργοδιωκτών. Οίδα γάρ τήν οδύνην αυτών, καί κατέβην τού εξελέσθαι αυτούς εκ χειρός τών Αιγυπτίων, καί εξαγαγείν αυτούς εκ τής γής εκείνης καί εισαγαγείν αυτούς εις γήν αγαθήν καί πολλήν, εις γήν ρέουσαν γάλα καί μέλι.

Παροιμιών τό Άνάγνωσμα

(Κεφ. 8, 22-30)

Κύριος έκτισέ με αρχήν οδών αυτού, εις έργα αυτού. Πρό τού αιώνος εθεμελίωσέ με, εν αρχή πρό τού τήν γήν ποιήσαι, καί πρό τού τάς αβύσσους ποιήσαι, πρό τού προσελθείν τάς πηγάς τών υδάτων, πρό τού όρη εδρασθήναι, πρό δέ πάντων τών βουνών γεννά με. Κύριος εποίησε χώρας καί αοικήτους καί άκρα οικούμενα τής υπ' ουρανόν. Ηνίκα ητοίμαζε τόν ουρανόν, συμπαρήμην αυτώ, καί ότε αφώριζε τόν εαυτού θρόνον επ' ανέμων, ηνίκα ισχυρά εποίει τά άνω νέφη, καί ως ασφαλείς ετίθη πηγάς υδάτων τής υπ' ουρανόν, εν τώ τιθέναι τή θαλάσση ακριβασμόν αυτού, καί ύδατα, ά ού παρελεύσεται στόματος αυτού, καί ισχυρά εποίει τά θεμέλια τής γής, ήμην παρ' αυτώ αρμόζουσα. Έγω ήμην, ή προσέχαιρε. Καθ' ημέραν δέ ευφραι νόμην εν προσώπω αυτού, εν παντί καιρώ.

Εις τόν Στίχον ψάλλομεν τά εξής:

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Άρχων τών άνω δυνάμεων, ο Γαβριήλ καταπτάς, τήν Παρθένον ασπάζεται, χαίρε λέγωνόχημα, καθαρόν τής θεότητος, σέ εξ αιώνος Θεός ηγάπησεν, εις κατοικίαν τε ηρετίσατο, δούλος Δεσπότου σου, παρουσίαν πάρειμι, αναβοών, τέξη ούν τόν Κύριον, άφθορος μένουσα.

Στίχ. Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας τό σωτήριον τού Θεού ημών.

Τί σου τό είδος τό πύρινον, τώ Γαβριήλ η Σεμνή, μετ' εκπλήξεως έφησε, τί σου τό αξίωμα, καί τών λόγων η δύναμις; παιδοποιϊαν προσεπαγγέλλη μοι, έγω δέ πείραν, ανδρός ου κέκτημαι, άπιθι πόρρωθεν, μή πλανήσης άνθρωπε, ώς περ τό πρίν, Εύαν τήν προμήτορα, όφις ο δόλιος.

Στίχ. Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.

Πνεύμα Θεού τό πανάγιον, ήξει Αγνή επί σέ, Θεοχώρητε Δέσποινα, καί επισκιάσει σοι, τού Υψίστου η δύναμις, καί τέξη παίδα διατηρούντά σου, τήν παρθενίαν απαρασάλευτον, ούτος Υιός εστιν, αγενεαλόγητος, ούτος οφθείς, σώσει τόν λαόν αυτού, καθώς ηυδόκησε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τώ έκτω μηνί, απεστάλη ο Αρχάγγελος πρός Παρθένον αγνήν, καί χαίρειν αυτή προσειπών, ευηγγελίσατο εξ αυτής τόν Λυτρωτήν προελθείν. Όθεν δεξαμένη τόν ασπασμόν, συνέλαβέ σε τόν προαιώνιον Θεόν, τόν αφράστως ευδοκήσαντα ενανθρωπήσαι, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τών ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγε, δυσωπούμέν σε αεί ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταίς σαίς δεήσεσι τειχίσης ημάς, σκέπη τών πτερύγων τής αϋλου σου δόξης, φρουρών ημάς προσπίπτοντας εκτενώς καί βοώντας, εκ τών κινδύνων λύτρωσαι ημάς, ως Ταξιάρχης τών άνω δυνάμεων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Ο Κανων τού Αρχαγγέλου, ού η ακροστιχίς.

Ως παμμέγιστον τόν Γαβριήλ αινέσω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Ως φώς χρηματίζοντα, ταίς πρός τό φώς τό ακρότατον, αϋλοις μεθέξεσι, θείον καί άϋλον, ικετεύω σε, Αρχάγγελε τόν νούν μου, φώτισον πρεσβείαις σου, όπως υμνήσω σε.

Στησώμεθα σήμερον, χορούς ενθέους γηθόμενοι, τόν πρώτον γεραίροντες, τών ασωμάτων Νοών, τόν τήν άρρητον, χαράν μεμηνυκότα, εν κόσμω φοιτήσασαν δι' αγαθότητα.

Προστάτην σε μέγιστον, καί πρός Θεόν αντιλήπτορα, καί τείχος καί στήριγμα, Γαβριήλ έχοντες, οι ποθούντές σε, ρυόμεθα κινδύνων, καί βλάβης τού όφεως ανευφημούντές σε.

Θεοτοκίον

Αγνήν σε πανάμωμον, ο Γαβριήλ ως εώρακε, τό Χαίρέ σοι Δέσποινα, λαμπρώς εβόησεν, απειρόγαμε, βροτών η σωτηρία, Αγγέλων τό καύχημα, καί σεμνολόγημα.

Ωδή γ'

Τούς σούς υμ νολόγους

Μεθέξει φωτός αϋλοτάτου, ως άϋλος όντως Γαβριήλ, αϋλως φωτιζόμενος, φώς καθωράθης δεύτερον, τούς υλικούς εκάστοτε, βροτούς φωτίζων υμνούντάς σε.

Μεγίστης ευκλείας ηξιώθης, τό μέγα μυστήριον ημίν, ανακαλύψας μέγιστε, Αγγέλων δι' ού ήρθημεν, οι από γής πρός μέγιστον, ύψος μεγάλως τιμώντές σε.

Επίφανον πάσιν ουρανόθεν, τοίς πόθω ζητούσί σε αεί, καί παύσον τό τό κλυδώνιον, καθ' ημών κινούμενον, τών πειρασμών καί θλίψεων, ώ Γαβριήλ Αρχιστράτηγε.

Θεοτοκίον

Γνωρίζων τό πάλαι κεκρυμμένον, Μυστήριον Κόρη σοι ποτέ, ο Γαβριήλ εκραύγαζε. Χαίρε Θεού παλάτιον, εν ώ οικήσας άπαντας, βροτούς θεώσει ως εύσπλαγχνος.

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο μέγας Γαβριήλ, Αρχηγός τών Αγγέλων, δεικνύμενος αεί, σύν αυτοίς ανακράζει, τό θείον μελώδημα, τή Τριάδι γηθόμενος. Τούτον άπαντες, μεγαλοφώνως εν πίστει, ανυμνήσωμεν, καί καθαρά διανοία, αισίως δοξάσωμεν.

Έτερον Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Των ασωμάτων Λειτουργών ως πρωτεύων, τό πρό αιώνων ορισθέν φρικτόν όντως, σοί Γαβριήλ πεπίστευται Μυστήριον, τόκον τόν απόρρητον, τής Αγίας Παρθένου, Χαίρε προσφωνών αυτή, η Κεχαριτωμένη, χρεωστικώς σε όθεν οι πιστοί, εν ευφροσύνη αεί μακαρίζομεν.

Ωδή δ'

Τήν ανεξιχνίαστον

Ίστασο μεθέξεσι θεαρχικαίς, πάλαι Γαβριήλ αξιάγαστε, καταφαιδρύνων, τόν Προφήτην Δανιήλ, καί εντιθείς τήν δήλωσιν, τών αγνοουμένων εν πνεύματι.

Στόμασι πηλίνοις σε χαρμονικώς, πύρινον τή φύσει υπάρχοντα, ανευφημούμεν, εξελού ημάς πυρός, διηνεκώς φλογίζοντος, θείαις Γαβριήλ μεσιτείαις σου.

Τήν υπέρ τόν ήλιον θείαν στολήν, δόξη απορρήτω αστράπτουσαν, ημφιεσμένος, Στρατηγέ τών Λειτουργών, τώ Βασιλεί παρίστασαι, τώ επουρανίω γηθόμενος.

Θεοτοκίον

Όλην σε τώ Πνεύματι ο Γαβριήλ, περιηγνισμένην Πανάμωμε, κατανοήσας, εκβοά σοι εμφανώς. Χαίρε αράς η λύτρωσις, καί τών Προπατόρων ανάκλησις.

Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Νοός κατά μέθεξιν, τού πρώτου φωτιζόμενος, δεύτερον ωράθης φώς κραυγάζων, σύν ταίς απείροις Αγγέλων τάξεσιν. Άγιος ο Θεός ο παντουργός, Υιός ο συνάναρχος, καί τό Πνεύμα τό σύνθρονον.

Τό είδός σου πύρινον, τό κάλλος υπερθαύμαστον, άπασαν διάνοιαν εκπλήττον, μέγα τό κλέος Γαβριήλ μέγιστε, θείων Ασωμάτων αρχηγέ, πάντων εγκαλλώπισμα, τών πιστώς ανυμνούντων σε.

Ο θείος ως ειδέ σε, καιρώ τού θυμιάματος, παλαι συνεστώτα Ζαχαρίας, μένει κωφεύων, ου γάρ επίστευσε, σού τή αγγελία τή φρικτή, ήν περ εξεφώνησας, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε.

Θεοτοκίον

Ναός αγιάσματος, υπάρχουσα Πανάμωμε, φωνή Γαβριήλ τού Αρχαγγέλου, τόν εν Αγίοις αναπαυόμενον, τέτοκας πανάγιον Θεόν, πάντας αγιάζοντα, καί δεινών εξαιρούμενον.

Ωδή ς'

Tήν θείαν ταύτην

Γεώδεις γλώσσαι γεραίρειν σε, τόν νούν τόν φωταυγή καί ουράνιον, ουκ εξισχύουσι, περιφανώς λαμπρυνόμενον, ταίς υπέρ νούν καί λόγον, θείαις λαμπρότησιν.

Ακτίς Ηλίου πoλύφωτε, πυρίνων Λειτουργών Αρχιστράτηγε, ταίς σελασφόροις σου, πρός τόν Δεσπότην δεήσεσι, τούς υμνητάς σου σκότους, παθών εξάρπασον.

Βουλάς εθνών διασκέδασον, τήν Πίστιν τήν ορθόδοξον κράτυνον, παύσον τά σχίσματα, τής Εκκλησίας, Αρχάγγελε, ταίς πρός τόν Κτίστην πάντων, σού παρακλήσεσι.

Θεοτοκίον

Ρημάτων θείων υπήκοος, Αγνή τού Γαβριήλ εχρημάτισας, καί τόν προάναρχον, Λόγον σαρκί ά πεκύησας, τής αλογίας κόσμον απολυτρούμενον.

Εάν τύχη εν Σαββάτω ή Κυριακή, λέγε τό Κοντάκιον τής Εορτής.

Κοντάκιον Ήχος δ'

Αρχιστράτηγε Θεού λειτουργέ θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγέ καί αρχηγέ ασωμάτων, τό συμφέρον ημίν πρέσβευε, καί τό μέγα έλεος, ως τών ασωμάτων Αρχιστράτηγος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΣΤ' τού αυτού μηνός, τήν Σύναξιν επιτελούμεν τού Αρχαγγέλου Γαβριήλ, εξ αρχής καί άνωθεν Παραδεδομένην, ως τώ θείω καί υπερφυεί Μυστηρίω καί απορρήτω καθυπουργήσαντος.

Στίχοι

· Τόν σήν απαγγείλαντα σάρκωσιν Νόα,

· Τιμή πρεπούση πάσα σάρξ τιμά, Λόγε.

· Εικάδι αμ' ύμνους Γαβριήλ κτίσιν έκτη εγείρει.

Τή αυτή ημέρα, Mνήμη τών Αγίων κς, Μαρτύρων, τών εν Γοτθία μαρτυρησάντων, εξ ών εισι Πρεσβύτεροι δύο, Βαθούσις καί Ουϊρκας, μετά δύο υιών αυτού καί τριών θυγατέρων, καί Αρπύλας μονάζων, λαϊκοί δέ, Αβήπας, Αγνάς, Ρύαξ, Ηγάθραξ, Ησκόος, Σύλλας, Σίγητζας, Σουηρίλλας, Σεϊμβλας, θέρμας, Φίλγας, καί εκ τών γυναικών Άννα, Αλλάς, Βάρις, Μωϊκώ, Μαμύκα, Ουϊρκώ, καί Ανιμάϊς.

Στίχοι

· Τόσην πυρί φλέγουσι πληθύν Μαρτύρων,

· Όσας άγει Μήν σήμερον τάς ημέρας.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Κοδράτου, θεοδοσίου, Eμμανουήλ, καί ετέρων Μ' τών εν Ανατολή.

Στίχοι

· Κοδράτε, θαυμάζω σε τής ευανδρίας!

· Πώς υπτιάζων ανδρικώς σφάττη μάκαρ.

· Θεοδόσιος τώ Θεώ ζών καί μόνω,

· Ζωήν δι' αυτόν εκ ξίφους καταστρέφει.

· Ξίφει χεθήτω, κάν κοτύλη φησί μοι,

· Εμμανουήλ, πέφυκεν αίματος μία.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ηιμών Στεφάνου τού Ομολογητού, τού Τριγλίας Ηγουμένου.

Στίχοι

· Θείου Στέφανος αμπελώνος εργάτης,

· Θεώ παραστάς, καμάτου μισθόν λάβη.

Τή αυτή ημέρα αναγινώσκεται διήγησις ωφέλιμος Μάλχου μοναχού αιχμαλωτισθέντος.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει

Ιωάννου τόκον Ένδοξε εμήνυσας, τώ Ζαχαρία ποτέ, ένδον τού θείου Ναού, εστώτι καί ψάλλοντι, τώ λυτρωτή καί Θεώ, Yπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Η περίδοξος τού οίκου σου ευπρέπεια, περιφανώς Γαβριήλ, καθαγιάζει ψυχάς πιστών, καί προτρέπεται μεγαλοφώνως βοάν, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Λαμπρυνόμενος μεθέξει Αρχιστράτηγε, πρώτου φωτός μυστικώς, δεύτερον φώς αληθώς, ωράθης τούς μέλποντας, φωτίζων πάντοτε Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Απεστάλη Γαβριήλ ο Αρχιστράτηγος, χαράν μηνύων σοι, Παρθενομήτορ αγνή, δι' ής λύπη πέπαυται, καί η αρά αληθώς, απεστείρωται, καί ευλογία ήνθησε, τοίς πιστοίς εις τούς αιώνας.

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω

Ιερολογίαις Ιεραίς σε, λαός Ιερός υμνεί γηθόμενος, σύ γάρ τόν παναίτιον, Λόγον σωματούμενον, τό καθ' ημάς Αρχάγγελε, τή εξ ημών προσφωνείς, Παρθένω υπέρ νούν τε καί λόγον, όθεν σε τιμώμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Νοϊ τώ μεγάλω τε καί πρώτω, αϋλως Αρχάγγελε ενούμενος, στόματι πυρίνω σου, μέλπεις τό μελώδημα, τό φοβερόν, ο μέλπουσι, πάντων Αγγέλων χοροί, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ευκλείαις σαφώς πεποικιλμένος, ταίς θείαις διέρχη τά ουράνια, είτα τά επίγεια, εκπληρών ως άϋλος, τά Ιερά θελήματα, Χριστού τού πάντων Θεού, Αγγέλων Γαβριήλ Αρχηγέτα, κλέος τών εν πίστει, αεί σε ευφημούντων.

Σαρκί καθ' υπόστασιν ο Λόγος, ανθρώποις προσομιλήσαι προελόμενος, έσχε σε προτρέχοντα, καί προετοιμάζοντα τό Ιερόν παλάτιον, ώ Ιερέ Γαβριήλ, καί Κύριον υμνείτε βοώντα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ως θρόνον τερπνόν τού Βασιλέως, ως πάντων τών ποιημάτων υπερέχουσαν, ως τόν υπερούσιον, μόνην ουσιώσασαν, τόν τούς βροτούς θεώσαντα, ενώσει κρείττονι, γεννήσεως αρρήτου καί ξένης, τήν ευλογημένην, υμνήσωμεν Παρθένον.

Ωδή θ'

Άπας γηγενής

Ίσταται φρικτώς, τώ θρόνω τής χάριτος διακονούμενος, καί καταστραπτόμενος, φωτοχυσίαις ταίς υπέρ έννοιαν, καί Ιερώς θεούμενος, καί φώς ορώμενος, καί φωτίζων, πίστει τούς τιμώντάς σε, Ιερέ Γαβριήλ Αρχιστράτηγε.

Ώσπερ ουρανός, υπάρχεις κατάστερος, θείαις λαμπρότησιν, ώσπερ Στρατηγέτης δέ, χερσί κατέχεις σκήπτρον υπέρλαμπρον, καί διαθέεις άπασαν τήν γήν, τό βούλημα τού Δεσπότου, πάντοτε ποιούμενος, καί δεινών τούς πιστούς εξαιρούμενος.

Στήσον τό δεινόν, βαρβάρων κλυδώνιον, επεγειρόμενον, πάντοτε τοίς δούλοις σου, τής Εκκλησίας παύσον τά σχίσματα, τοίς υμνηταίς σου βράβευσον πταισμάτων λύτρωσιν, Βασιλεί τε, δώρησαι τά τρόπαια, Γαβριήλ τή θερμή προστασία σου.

Η περικαλής, δυάς καί περίδοξος Μιχαήλ καί Γαβριήλ, θρόνω παριστάμενοι, τής θείας δόξης, πάσιν αιτήσασθε, αμαρτιών συγχώρησιν, απαλλαγήν τών δεινών, ώς προστάται, ως τήν αγαθότητα, τού Δεσπότου εν πάσι μιμούμενοι.

Θεοτοκίον

Φέγγος αστραπής, τού τόκου σου έλαμψε καί κατεφαίδρυνε, πάσαν τήν υφήλιον, καί τόν προστάτην τού σκότους ώλεσε, Θεογεννήτορ Πάναγνε, Αγγέλων καύχημα, καί ανθρώπων, πάντων τό διάσωσμα, τών απαύστοις φωναίς ευφημούντων σε.

Ει τύχοι εν Σαββάτω ή Κυριακή, λέγε τό Εξαποστειλάριον τής Εορτής, καί εις τούς Αίνους, εκ τών Προσομοίων τής Εορτής.

Καί η λοιπή, Ακολουθία καί η α' Ώρα, καί Απόλυσις.