ΤΗ ΚΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Ο Ευαγγελισμός τής Υπεραγίας Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας.

Ει τύχοι ο Ευαγγελισμός εν Κυριακή.

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος δ' Ο εξ υψίστου κληθείς

Κατοικτειρήσας τό ποίημα ο Πλάστης, σπλάγχνοις τοίς οικείοις τε κατακαμπτόμενος, Κόρης εν μήτρα θεόπαιδος, οικήσαι σπεύδει, προς ήν ο μέγας ήλθεν Αρχάγγελος, Χαίρε προσφθεγγόμενος, θεοχαρίτωτε, νύν μετά σού ο Θεός ημών, μή πτοηθής με, τού Βασιλέως τόν Αρχιστράτηγον, εύρες γάρ χάριν, ήν απώλεσεν, Εύα τό πρίν η Προμήτωρ σου, καί συλλήψη καί τέξη, τού Πατρός τον ομοούσιον.

Ξένος εστί σου ο λόγος καί η θέα, ξένα σου τά ρήματα καί τά μηνυματα, η Μαριάμ πρός τόν Άγγελον, μή με πλανήσης, Κόρη υπάρχω γάμου αμύητος, λέγεις ως συλλήψομαι τόν απερίληπτον, καί πώς χωρήσει η μήτρα μου, όν τά μεγέθη, τών ουρανών χωρήσαι ου δύνανται; Τού Αβραάμ σε διδαξάτω πρίν, η καλύβη, Θεόν η χωρήσασα, Προτυπούσα Παρθένε, τήν θεόδεκτον γαστέρα σου.

Εις Ναζαρέτ νύν τήν Πόλιν επιφθάσας, Πόλιν σε τήν έμψυχον τού Βασιλέως Χριστού, ο Γαβριήλ κατασπάζεται, βοών σοι, Χαίρε, ευλογημένη θεοχαρίτωτε, έξεις εν νηδύϊ σου Θεόν σαρκούμενον, καί διά σού τό ανθρώπινον, πρός τό αρχαίον, δι' ευσπλαγχνίαν ανακαλούμενον, Ευλογημένος τής κοιλίας σου, θείος καρπός ο αθάνατος, ο παρέχων τώ κόσμω, διά σού τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Τώ έκτω μηνί, ο Αρχιστράτηγος απεστάλη πρός σέ τήν Παρθένον Αγνήν, μηνύσαί σοι τόν λόκαι γον τής σωτηρίας, άμα δέ καί καλέσαι σε, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, τέξης Υιόν, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός, ός σώσει τόν λαόν αυτού, εκ τών πταισμάτων αυτών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ω τού παραδόξου θαύματος

Άρχων τών άνω Δυνάμεων, ο Γαβριήλ καταπτάς, τήν Παρθένον ασπάζεται, χαίρε λέγων όχημα, καθαρόν τής θεότητος, σέ εξ αιώνος Θεός ηγάπησεν, εις κατοικίαν τε ηρετίσατο, δούλος Δεσπότου σου, παρουσίαν πάρειμι, αναβοών, τέξη ουντόν Κύριον, άφθορος μένουσα.

Στίχ. Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας τό σωτήριον τού Θεού ημών.

Τί σου τό είδος τό πύρινον, τώ Γαβριήλ η Σεμνή, μετ' εκπλήξεως έφησε, τί σου τό αξίωμα, καί τών λόγων η δύναμις; παιδοποιϊαν προσεπαγγέλλη μοι, εγώ δέ πείραν ανδρός ου κέκτημαι, άπιθι πόρρωθεν, μή πλανήσης άνθρωπε, ώς περ τό πρίν, Εύαν τήν Προμήτορα, όφις ο δόλιος.

Στίχ. Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.

Πνεύμα Θεού τό πανάγιον, ήξει αγνή επί σέ, θεοχώρητε Δέσποινα, καί επισκιάσει σοι, τού Υψίστου η δύναμις, καί τέξη παίδα διατηρούντά σου, τήν παρθενίαν απαρασάλευτον, ούτος Υιός εστιν, αγενεαλόγητος, ούτος οφθείς, σώσει τόν λαόν αυτού, καθώς ηυδόκησε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Τώ έκτω μηνί, απεστάλη ο Αρχάγγελος πρός Παρθένον αγνήν, καί χαίρειν αυτή προσειπών, ευηγγελίσατο εξ αυτής τόν Λυτρωτήν προελθείν, Όθεν δεξαμένη τόν ασπασμόν, συνέλαβέ σε τόν προαιώνιον Θεόν, τόν αφράστως ευδοκήσαντα ενανθρωπήσαι, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Αρχόμεθα τού μεγάλου Εσπερινού, άνευ μετανοιών καί Στιχολογίας.

Εις δέ τό Κύριε εκέκραξα ιστώμεν στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια γ' δευτερούντες αυτά.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Βουλήν προαιώνιον, αποκαλύπτων σοι Κόρη, Γαβριήλ εφέστηκε, σέ κατασπαζόμενος, καί φθεγγόμενος, Χαίρε γή άσπορε, χαίρε βάτε άφλεκτε, χαίρε βάθος δυσθεώρητον, χαίρε η γέφυρα, πρός τούς ουρανούς η μετάγουσα, καί κλίμαξ η μετάρσιος, ήν ο lακωβ εθεάσατο, χαίρε θεία στάμνε τού Μάννα, χαίρε λύσις τής αράς, χαίρε Αδάμ η ανάκλησις, μετά σού ο Κύριος.

Φαίνη μοι ως άνθρωπος, φησίν η άφθoρος Κόρη, πρός τόν Αρχιστράτηγον, καί πώς φθέγγη ρήματα υπέρ άνθρωπον, μετ' εμού έφης γάρ, τόν Θεόν έσεσθαι, καί σκηνώσειν εν τή μήτρα μου, καί πώς γενήσομαι, λέγε μοι χωρίον ευρύχωρον, καί τόπος αγιάσματος, τού τοίς Χερουβίμ επιβαίνοντος; Μή με δελεάσης απάτη, ου γάρ έγνων ηδονήν, γάμου υπάρχω αμύητος, πώς ούν παίδα τέξομαι!

Θεός όπου βούλεται, νικάται φύσεως τάξις, φησίν ο Ασώματος, καί τά υπέρ άνθρωπον διαπράττεται. Τοίς εμοίς πίστευε, αληθέσι ρήμασι, Παναγία υπεράμωμε. Η δέ εβόησε, Γένοιτό μοι νύν ως τό ρήμά σου, καί τέξομαι τόν άσαρκον, σάρκα εξ εμού δανεισάμενον, όπως αναγάγη τόν άνθρωπον, ως μόνος δυνατός, εις το αρχαίον αξίωμα, διά τής συγκράσεως.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος πλ. β' Ιωάννου Μοναχού

Απεστάλη εξ ουρανού Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, ευαγγελίσασθαι τή Παρθένω τήν σύλληψιν, καί ελθών εις Ναζαρέτ, ελογίζετο εν εαυτώ, τώ θαύμα εκπληττόμενος, ότι, Πώς ο εν υψίστοις ακατάληπτος ών, εκ παρθένου τίκτεται! ο έχων θρόνον ουρανόν, καί υποπόδιον τήν γήν, εν μήτρα χωρείται γυναικός! ώ τά Εξαπτέρυγα καί Πολυόμματα ατενίσαι ού δύνανται, λόγω μόνω εκ ταύτης σαρκωθήναι ηυδόκησε, Θεού εστι Λόγος ο παρών. Τί ούν ίσταμαι, καί ου λέγω τή Κόρη; Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού, χαίρε αγνή Παρθένε, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε, χαίρε Μήτηρ τής ζωής, ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου.

Είσοδος τό Φώς ιλαρόν, τό Προκείμενον, καί τά Αναγνώσματα.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 28, 10-17)

Εξήλθεν Ιακώβ από τού φρέατος τού όρκου καί επορεύθη εις Χαρράν. Καί απήντησε τόπω, καί εκοιμήθη εκεί, έδυ γάρ ο ήλιος, καί έλαβεν από τών λίθων τού τόπου, καί εθηκεπρός κεφαλής αυτού, καί εκοιμήθη εν τώ τόπω εκείνω, καί ενυπνιάσθη. Καί ιδού κλίμαξ εστηριγμένη εν τή γή, ής η κεφαλή αφικνείτο εις τόν Ουρανόν, καί οι Άγγελοι τού Θεού ανέβαινον καί κατέβαινον επ' αυτής. Ο δέ Κύριος επεστήρικτο επ' αυτής, καί είπεν. Εγώ ειμι ο Θεός Αβραάμ τού πατρός σου, καί ο Θεός Ισαάκ, μή φοβού, η γή, εφ' ής σύ καθεύδεις επ' αυτής, σοί δώσω αυτήν, καί τώ σπέρματί σου. Καί έσται τό σπέρμα σου ωσεί άμμος τής γής καί πλατυνθήσεται επί θάλασσαν, καί λίβα, καί βορράν, καί επί ανατολάς, καί ενευλογηθήσονται εν σοί πάσαι αι φυλαί τής γής, καί εν τώ σπέρματί σου. Καί ιδού εγώ ειμι μετά σού, διαφυλάσσων σε εν τή οδώ πάση, ού εάν πορευθής, καί επιστρέψω σε εις τήν γήν ταύτην, ότι ου μή σε εγκαταλίπω, έως τού ποιήσαι με πάντα όσα ελάλησά σοι. Καί εξηγέρθη Ιακώβ εκ τού ύπνου αυτού καί είπεν. Ότι εστί Κύριος εν τώ τόπω τούτω, εγώ δέ ουκ ήδειν. Καί εφοβήθη, καί είπεν. Ως φοβερός ο τόπος ούτος! Ουκ έστι τούτο, αλλ' ή οίκος Θεού, καί αύτη η πύλη τού ουρανού.

Προφητείας, Ιεζεκιήλ τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 43, 27 & 44, 1-4)

Έσται από τής ημέρας τής ογδόης καί επέκεινα, ποιήσουσιν οι Ιερείς επί τό θυσιαστήριον τά ολοκαυτώματα υμών, καί τά τού σωτηρίου υμών, καί προσδέξομαι υμάς, λέγει Κύριος (μδ' 1). Καί επέστρεψέ με κατά τήν οδόν τής πύλης τών Αγίων τής εξωτέρας τής βλεπούσης κατά ανατολάς, καί αύτη ήν κεκλεισμένη. Καί είπε Κύριος πρός με. Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, καί ουδείς ου μή διέλθη δι' αυτής, ότι Κύριος ο Θεός, Ισραήλ εισελεύσεται δι' αυτής, καί έσται κεκλεισμένη. Διότι ο Ηγούμενος ούτος κάθηται επ' αυτήν τού φαγείν άρτον ενώπιον Κυρίου, κατά τήν οδόν τού Αιλάμ τής πύλης εισελεύσε ται, καί κατά τήν οδόν αυτού εξελεύσεται. Καί εισήγαγέ με κατά τήν οδόν τής πύλης τών Αγίων τής πρός βορράν, κατέναντι τού οίκου, καί είδον καί ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 9, 1-11)

Η σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον καί υπήρεισε στύλους επτά. Έσφαξε τά εαυτής θύματα, καί εκέρασεν εις κρατήρα τόν εαυτής οίνον, καί ητοιμάσατο τήν εαυτής τράπεζαν. Απέστειλε τούς εαυτής δούλους, συγκαλούσα μετά υψηλού κηρύγματος, ως επί κρατήρα, λέγουσα. Ός εστιν άφρων, εκκλινάτω πρός με, καί τοίς ενδεέσι φρενών είπεν. Έλθετε φάγετε τόν εμόν άρτον, καί πίετε οίνον, όν κεκέρακα υμίν, απολίπετε αφροσύνην, καί ζήσεσθε, καί ζητήσατε φρόνησιν, ίνα βιώσητε, καί κατορθώσητε σύνεσιν εν γνώσει, ο παιδεύων κακούς, λήψεται εαυτώ ατιμίαν, ελέγχων δέ τόν ασεβή, μωμήσεται εαυτόν, (οι γάρ έλεγχοι τώ ασεβεί, μώλωπες αυτώ). Μή έλεγχε κακούς, ίνα μή μισήσωσί σε, έλεγχε σοφόν καί αγαπήσει σε. Δίδου σοφώ αφορμήν, καί σοφώτερος έσται, γνώριζε δικαίω, καί προσθήσει τού δέχεσθαι. Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου, καί βουλή Αγίων, σύνεσις, (τό γάρ γνώναι Νόμον, διανοίας εστίν αγαθής), τούτω γάρ τώ τρόπω πολύν ζήσεις χρόνον, καί προστεθήσεταί σοι έτη ζωής.

Εις τήν Λιτήν, ψάλλομεν τά παρόντα Ιδιόμελα Στιχηρά.

Ήχος α' Βύζαντος

Τώ έκτω μηνί, ο Αρχιστράτηγος απεστάλη πρός σέ τήν Παρθένον καί Αγνήν, μηνύσαί σοι τόν λόγον τής σωτηρίας, άμα δέ καί καλέσαι σε, Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού, τέξη Υιόν, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός, ός σώσει τόν λαόν αυτού, εκ τών πταισμάτων αυτών.

Ο αυτός Ανατολίου

Εν τώ μηνί τώ έκτω, απεστάλη ουρανόθεν Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, εν πόλει τής Γαλιλαίας Ναζαρέτ, κομίσαι τή Κόρη χαράς ευαγγέλια, καί προσελθών πρός αυτήν εβόησε λέγων, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, χαίρε δοχείον τής αχωρήτου φύσεως, όν γάρ ουρανοί ουκ εχώρησαν, η νηδύς σου κεχώρηκεν ευλογημένη, Χαίρε σεμνή, τού Αδάμ η ανάκλησις, καί τής Εύας η λύτρωσις, καί χαρά τού κόσμου, καί αγαλλίασις τού γένους ημών.

Ο αυτός

Απεστάλη Άγγελος Γαβριήλ, ουρανόθεν εκ Θεού, πρός Παρθένον αμόλυντον, εις πόλιν τής Γαλιλαίας Ναζαρέτ, ευαγγελίσασθαι αυτή τού ξένου τρόπου τήν σύλληψιν, Απεστάλη δούλος ασώματος, πρός έμψυχον πόλιν καί πύλην νοεράν, μηνύσαι Δεσποτικής παρουσίας τήν συγκατάβασιν, Απεστάλη στρατιώτης ουράνιος, πρός τό έμψυχον τής δόξης Παλάτιον, προετοιμάσαι τώ Κτίστη κατοικίαν άληκτον, καί προσελθών πρός αυτήν εκραύγαζε, Χαίρε θρόνε πυρίμορφε, τών τετραμόρφων υπερενδοξοτέρα, Χαίρε καθέδρα, Βασιλική ουράνιε, χαίρε Όρος αλατόμητον, δοχείον πανέντιμον, εν σοί γάρ πάν τό πλήρωμα κατώκησε, τής θεότητος σωματικώς, ευδοκία Πατρός αϊδίου, καί συωεργεία τού Αγίου Πνεύματος, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σού.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος β' Κοσμά Μοναχού

Ευαγγελίζεται ο Γαβριήλ τή κεχαριτωμένη σήμερον, Χαίρε ανύμφευτε Κόρη καί απειρόγαμε, μή καταπλαγής τή ξένη μου μορφή, μηδέ δειλιάσης, Αρχάγγελός ειμι, όφις εξηπάτησεν Εύαν ποτέ, νύν ευαγγελίζομαί σοι τήν χαράν, καί μενείς άφθορος, καί τέξη τόν Κύριον Άχραντε.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος δ'

Τώ έκτω μηνί, απεστάλη ο Αρχάγγελος πρός Παρθένον αγνήν, καί χαίρειν αυτή προσειπών, ευηγγελίσατο εξ αυτής τόν Λυτρωτήν προελθείν, Όθεν πιστώς δεξαμένη τόν ασπασμόν, συνέλαβέ σε τόν προαιώνιον Θεόν, τόν αφράστως ευδοκήσαντα ενανθρωπήσαι, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Στίχ. Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας τό σωτήριον τού Θεού ημών.

Γλώσσαν ήν ουκ έγνω, ήκουσεν η Θεοτόκος, ελάλει γάρ πρός αυτήν ο Αρχάγγελος, τού Ευαγγελισμού τά ρήματα, όθεν πιστώς δεξαμένη τόν ασπασμόν, συνέλαβέ σε τόν προαιώνιον Θεόν, Διό καί ημείς αγαλλόμενοι βοώμέν σοι, ο εξ αυτής σαρκωθείς ατρέπτως Θεός, ειρήνην τώ κόσμω δώρη σαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στίχ. Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.

Ιδού η ανάκλησις νύν επέφανεν ημίν, υπέρ λόγον ο Θεός τοίς ανθρώποις ενούται, Αρχαγγέλου τή φωνή η πλάνη εκμειούται, η Παρθένος γάρ δέχεται τήν χαράν, τά επίγεια γέγονεν ουρανός, ο κόσμος λέλυται τής αρχαίας αράς, Αγαλλιάσθω η κτίσις καί φωναίς καί λυτρωανυμνείτω, Ο ποιητής τής ημών, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Ανδρέου Ιεροσολυμίτου

Σήμερον χαράς Ευαγγέλια, παρθενική πανήγυρις, τά κάτω τοίς άνω συνάπτεται, ο Αδάμ καινουργείται, η Εύα τής πρώτης λύπης ελευθερούται, καί η σκηνή τής καθ' ημάς ουσίας τή θεώσει τού προσληφθέντος φυράματος, ναός Θεού κεχρημάτικεν, Ώ Μυστήριον! ο τρόπος τής κενώσεως άγνωστος, ο τρόπος τής συλλήψεως άφραστος, Άγγελος λειτουργεί τώ θαύματι, παρθενική γαστήρ τόν Υιόν υποδέχεται, Πνεύμα Άγιον καταπέμπεται, Πατήρ άνωθεν ευδοκεί, καί τό συνάλλαγμα, κατά κοινήν πραγματεύεται βούλησιν, εν ώ, καί δι' ού σωθέντες, συνωδά τώ Γαβριήλ, πρός τήν Παρθένον βοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, εξ ής η σωτηρία, Χριστός ο Θεός ημών, τήν καθ' ημάς προσλαβόμενος φύσιν, πρός εαυτόν επανήγαγεν, Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τρισάγιον

Απολυτίκιον Ήχος δ' εκ τρίτου

Σήμερον τής σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον, καί τού απ' αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις, ο Υιός τού Θεού, Υιός τής Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν ευαγγελίζεται, Διό σύν αυτώ τή Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Kάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο μέγας Στρατηγός, τών αϋλων ταγμάτων, εις πόλιν Ναζαρέτ, επιστάς Βασιλέα, μηνύει σοι Άχραντε, τών αιώνων καί Κύριον, Χαίρε, λέγων σοι, Ευλογημένη Μαρία, ακατάληπτον, καί ανερμήνευτον θαύμα, βροτών η ανάκλησις.

Δόξα... Καί νύν... πάλιν τό αυτο

Μετά τή β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Σήμερον άπασα κτίσις αγάλλεται, ότι τό χαίρέ σοι φωνεί Αρχάγγελος, ευλογημένη σύ Σεμνή, καί Άχραντε πανάμωμε, Σήμερον τού όφεως, αμαυρούται τό φρύαγμα, αράς γάρ διαλέλυται, τού Προπάτορος σύνδεσμος, Διό καί κατά πάντα βοώμέν σοι, Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Μετά δέ τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Γαβριήλ εξ ουρανού, τό Χαίρε κράζει τή σεμνή, ότι συλλήφη εν γαστρί, τόν προαιώνιον Θεόν, τόν διά λόγου τά πέρατα συστησάμενον, όθεν Μαριάμ απεφθέγγετο, Άνανδρός ειμι, καί πώς τέξω Υιόν; άσπορον γονήν τίς εώρακε; καί ερμηνεύων έλεγεν ο Άγγελος, τή Θεοτόκω καί Παρθένω, Ελεύσεταί σοι, Άγιον Πνεύμα, καί δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... όμοιον

Απεστάλη Γαβριήλ, πρός τήν Παρθένον καί αγνήν, καί εμήνυσεν αυτή, τήν ανεκλάλητον χαράν, ότι ασπόρως συλλήψη καί ου φθαρήση, τέξη γάρ Υιόν, τόν πρό αιώνων Θεόν, ός σώσει τόν λαόν, εκ τών πταισμάτων αυτών, καί μαρτυρεί ο πέμψας με ειπείν σοι, Ευλογημένη τό Χαίρε, Παρθένος τίκτεις, καί μετά τόκον, πάλιν μένεις Παρθένος.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας τό σωτήριον τού Θεού ημών.

Στίχ. Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.

Τό, Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον εκ τού κατά Λουκάν.

Αναστάσα Mαριάμ επορεύθη...

Δόξα... Ταίς τής Θεοτόκου...

Καί νύν... τό αυτό

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου...

Ήχος β' Κοσμά Μοναχού

Ευαγγελίζεται ο Γαβριήλ τή κεχαριτωμένη σήμερον, Χαίρε ανύμφευτε Κόρη καί απειρόγαμε, μή καταπλαγής τή ξένη μου μορφή, μηδέ δειλιάσης, Αρχάγγελός ειμι, όφις εξηπάτησεν Εύαν ποτέ, νύν ευαγγελίζομαί σοι τήν χαράν, καί μενείς άφθορος, καί τέξη τόν Κύριον Άχραντε.

Ο Κανών, ού η Ακροστιχίς, κατά Αλφάβητον.

Ποίημα Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Ανοίξω τό στόμα μου καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τήν Σύλληψιν».

Αδέτω σοι Δέσποινα, κινών τήν λύραν τού Πνεύματος, Δαυίδ ο Προπάτωρ σου, Άκουσον θύγατερ, τήν χαρμόσυνον, φωνήν τήν τού Αγγέλου, χαράν γάρ μηνύει σοι, τήν ανεκλάλητον.

Ο Άγγελος

Βοώ σοι γηθομενος, κλίνον τό ούς σου καί πρόσχες μοι, Θεού καταγγέλλοντι, σύλληψιν άσπορον, εύρες χάριν γάρ, ενώπιον Κυρίου, ήν εύρεν ουδέποτε, άλλη τις Πάναγνε.

Η Θεοτόκος

Γνωσθήτω μοι Άγγελε, τών σών ρημάτων η δύναμις, πώς έσται ο είρηκας; λέγιε σαφέστατα, πώς συλλήψομαι, Παρθένος ούσα Κόρη; πώς δέ καί γενήσομαι, Μήτηρ τού Κτίστου μου;

Ο Άγγελος

Δολίως με φθέγγεσθαι, διαλογίζη ως έοικε, καί χαίρω θεώμενος, τήν σήν ασφάλειαν, θάρσει Δέσποινα, Θεού γάρ βουλομένου, ραδίως περαίνεται, καί τά παράδοξα.

Καταβασία

Ανοίξω τό στόμα μου καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τήν Σύλληψιν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθορος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν στερέωσον, κάν τή σεπτή Συλλήψει σου, στεφάνων δόξης αξίωσον».

Η Θεοτόκος

Εξέλιπεν Άρχων εξ Ιούδα, ο χρόνος εφέστηκε λοιπόν, καθ' όν αναφανήσεται, η τών εθνών ελπίς ο Χριστός, σύ δέ πώς τούτον τέξομαι, Παρθένος ούσα, σαφήνισον.

Ο Άγγελος

Ζητείς παρ' εμού γνώναι Παπθένε, τόν τρόπον συλλήψεως τής σής, αλλ' ούτος ανερμήνευτος, τό Πνεύμα δέ τό Άγιον, δημιουργώ δυνάμει σοι, επισκιάσαν εργάσεται.

Η Θεοτόκος

Η εμή Προμήτωρ δεξαμένη, τήν γνώμην τού όφεως Τρυφής, τής θείας εξωστράκισται, διό περ καγώ δέδοικα, τόν ασπασμόν τόν ξένον σου, ευλαβουμένη τόν όλισθον.

Ο Άγγελος

Θεού παραστάτης απεστάλην, τήν θείαν μηνύσων σοι βουλήν, τί με φοβή Πανάμωμε, τόν μάλλόν σε φοβούμενον, τί ευλαβή με Δέσποινα, τόν σέ σεπτώς ευλαβούμενον;

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθορος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν στερέωσον, κάν τή σεπτή Συλλήψει σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Αυλών ποιμενικών

Ο Λόγος τού Θεού, επί γής νύν κατήλθεν, ο Άγγελος βοών, τή Παρθένω επέστη, Χαίρε Ευλογημένη, η τήν σφραγίδα μόνη φυλάξασα, εν μήτρα δεξαμένη, τόν Πρό αιώνων Λόγον καί Κύριον, ίνα εκ πλάνης σώση ώς Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου».

Η Θεοτόκος

Ιεράν τινα Παρθένον, τεξομένην ακήκοα, τού Προφήτου πάλαι, τόν Εμμανουήλ προθεσπίσαντος, επιποθώ δέ τού γνώναι, πώς θεότητος, τήν ανάκρασιν, φύσις βροτών υποστήσεται;

Ο Άγγελος

Κατεμήνυσεν η βάτος, ακατάφλεκτος μείνασα, δεξαμένη φλόγα, Κεχαριτωμένη ανύμφευτε, τού κατά σέ Μυστηρίου τό απόρρητον, μετά τόκον γάρ, μενείς Αγνή, αειπάρθενος.

Η Θεοτόκος

Λαμπρυνόμενος τώ φέγγει, τού Θεού παντοκράτορος, αληθείας κήρυξ, λέγε, Γαβριήλ, αληθέστατα, πώς, ακηράτου μενουσης τής αγνείας μου; Λόγον τέξομαι, μετά σαρκός τόν ασώματον.

Ο Άγγελος

Μετά δέους σοι ως δούλος, τή Κυρία παρίσταμαι, μετά φόβου Κόρη, νύν κατανοείν ευλαβούμαί σε, ώς υετός επί πόκον καταβήσεται, επί σέ Λόγος, ο τού Πατρός ως ηυδόκησε.

Καταβασία

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί παντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

Η Θεοτόκος

Νοείν σου ού δύναμαι, τών λόγων τήν ακρίβειαν, θαύματα γάρ γέγονε πολλάκις, θεία δυνάμει τερατουργούμενα, σύμβολα καί τύποι νομικοί, τέτοκε Παρθένος δέ, απειράνδρως ουδέποτε.

Ο Άγγελος

Ξενίζη Πανάμωμε, καί ξένον γάρ τό θαύμά σου, μόνη γάρ τόν πάντων Βασιλέα, δέξη εν μήτρα σαρκωθησόμενον, καί σέ προτυπούσι Προφητών, ρήσεις καί αινίγματα, καί τού Νόμου τά σύμβολα.

Η Θεοτόκος

Ο πάσιν αχώρητος, καί πάσιν αθεώρητος, πώς ούτος δυνήσεται Παρθένου, μήτραν οικήσαι, ήν αυτός έπλασε; πώς δέ καί συλλήψομαι Θεόν, Λόγον τόν συνάναρχον, τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι;

Ο Άγγελος

Πρός τόν σόν Προπάτορα, Δαυϊδ επαγγειλάμενος, θήσειν εκ καρπού τού τής κοιλίας, επί τόν θρόνον τής Βασιλείας αυτού, τήν τού Ιακώβ σε καλλονήν, μόνην εξελέξατο, λογικόν ενδιαίτημα.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί παντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Eβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων».

Η Θεοτόκος

Ρημάτων σου, τήν φωνήν Γαβριήλ, τήν χαρμόσυνoν, δεξαμένη, ευφροσύνης ενθέου πεπλήρωμαι, χαράν γαρ μηνύεις, καί χαράν καταγγέλλεις τήν άληκτον.

Ο Άγγελος

Σοί δέδοται, η χαρά Θεομήτορ η ένθεος, σοί τό Χαίρε, πάσα κτίσις κραυγάζει Θεόνυμφε, σύ γάρ μόνη Μήτηρ, τού Υιού τού Θεού προωρίσθης Αγνή.

Η Θεοτόκος

Τής Εύας νύν, δι εμού καταργείσθω κατάκριμα, αποδότω, δι' εμού τό οφείλημα σήμερον, δι' εμού τό χρέος, τό αρχαίον δοθήτω πληρέστατον.

Ο Άγγελος

Υπέσχετο, ο Θεός, Αβραάμ τώ προπάτορι, ευλογείσθαι, εν τώ σπέρματι τούτου τά Έθνη Αγνή, διά σού δέ πέρας, η υπόσχεσις δέχεται σήμερον.

Καταβασία

Eβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε, Αλλ' ως έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι, Χαίρε νύμφη ανύμφευτε.

Ο Οίκος

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω τό Χαίρε καί σύν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα.

· Χαίρε, δι' ής η χαρά εκλάμψει, χαίρε, δι' ής η αρά εκλείψει.

· Χαίρε, τού πεσόντος , Αδάμ η ανάκλησις, χαίρε τών δακρύων τής Εύας η λύτρωσις.

· Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς.

· Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα.

· Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τόν Ήλιον, χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.

· Χαίρε, δι' ής νεουργείται η κτίσις, χαίρε, δι' ής βρεφουργείται Κτίστης.

· Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Συναξάριον

Τή ΚΕ' τού αυτού μηνός, ο Ευαγγελισμός τής Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας.

Στίχοι

· Ήγγειλεν Υιόν Άγγελος τή Παρθένω,

· Πατρός μεγίστης Βουλής μέγαν.

· Γήθεο τή Μαρίη έφατ' Άγγελος εικάδι πέμπτη.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίστει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Η Θεοτόκος

Φώς τό άϋλον, μηνύων ύλη σώματος, ενωθησόμενον, δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν, φαιδρόν Ευαγγέλιον, θεία κηρύγματα, νύν κραυγάζεις μοι, Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ο Άγγελος

Χαίρε δέσποινα, Παρθένε χαίρε πάναγνε, χαίρε δοχείον Θεού, χαίρε λυχνία φωτός, Αδάμ η ανάκλησις, Εύας η λύτρωσις, όρος άγιον, περιφανές αγίασμα, καί νυμφών αθανασίας.

Η Θεοτόκος

Ψυχήν ήγνισε, καί σώμα καθηγίασε, ναόν ειργάσατο, χωρητικόν με Θεού, σκηνήν θεοκόσμητον, έμψυχον τέμενος, η επέλευσις, τού Παναγίου Πνεύματος, καί ζωής αγνήν Μητέρα.

Ο Άγγελος

Ως πολύφωτον, λαμπάδα καί θεότευκτον, παστάδα βλέπω σε, νύν ώς χρυσή Κιβωτός, τού Νόμου τόν πάροχον, δέχου Πανάμωμε, ευδοκήσαντα, τήν τών ανθρώπων ρύσασθαι, διά σού φθαρτήν ουσίαν.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίστει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ιστέον ότι αύται αι β' ωδαί περιέχουσιν Ακροστιχίδα τήν κατά Αλφάβητον, η μέν η' ορθώς, η δέ θ' αντιστρόφως.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Ο Άγγελος

«Άκουε Κόρη Παρθένε αγνή, ειπάτω δή ο Γαβριήλ, Βουλήν Υψίστου αρχαίαν αληθινήν, Γενού πρός υποδοχήν ετοίμη Θεού, διά σού γάρ ο αχώρητος, βροτοίς αναστραφήσεται, διό καί χαίρων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Η Θεοτόκος

Έννοια πάσα ηττάται βροτών, αντέφησεν η Παρθένος, Ζητούσα άπερ μοι φθέγγη παράδοξα, Ήσθην σου τοίς λόγοις, αλλά δέδοικα, θαμβηθείσα μή απάτη με, ως Εύαν πόρρω πέμψης Θεού, αλλ' όμως ίδε βοάς, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ο Άγγελος

Ίδε σοι τό άπορον λέλυται, φησί πρός ταύτα ο Γαβριήλ, Καλώς γάρ έφης τό πράγμα δυστέκμαρτον, Λόγοις σών χειλέων πειθαρχούσα λοιπόν, Μή αμφίβαλλε ως πλάσματι, ως πράγματι δέ πίστευε, εγώ γάρ χαίρων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Η Θεοτόκος

Νόμος ούτος θεόθεν βροτοίς, η άμεμπτος αύθις φησί, Ξυνού εξ έρωτος τόκον προέρχεσθαι, Ουκ οίδα συζύγου παντελώς ηδονήν, Πώς ούν λέγεις ότι τέξομαι; φοβούμαι μή απάτη λαλής, αλλ όμως ίδε βοάς, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ο Άγγελος

Ρήματα άπερ μοι φθέγγη Σεμνή, ο Άγγελος πάλιν βοά, Συνήθους πέλει λοχείας ανθρώπων θνητών, τόν όντως Θεόν σοι επαγγέλλομαι, Υπέρ λόγον τε καί έννοιαν, σαρκούμενον ως οίδεν εκ σού, διό καί χαίρων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Η Θεοτόκος

Φαίνη μοι αληθείας ρήτωρ, κατέθετο η Παρθένος, Χαράς κοινής γάρ ελήλυθας Άγγελος, Ψυχήν ούν επεί καθήγνισμαι Πνεύματι Ως τό ρήμά σου γενέσθω μοι, σκηνούτω εν εμοί ο Θεός, πρός όν βοώ μετά σού, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Καταβασία

Άκουε Κόρη Παρθένε αγνή, ειπάτω δή ο Γαβριήλ, Βουλήν Υψίστου αρχαίαν αληθινήν, Γενού πρός υποδοχήν ετοίμη Θεού, διά σού γάρ ο αχώρητος, βροτοίς αναστραφήσεται, διό καί χαίρων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Μ ε γ α λ υ ν ά ρ ι ο ν

Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

Αλφάβ. αντιστρόφως, Ο Ειρμός

«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων, Χείλη δέ πιστών τή Θεοτόκω ασιγήτως, Φωνήν τού Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω, Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού».

Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

Υπέρ έννοιαν συλλαβούσα Θεόν, τής φύσεως θεσμούς έλαθες Κόρη, Σύ γάρ εν τώ τίκτειν τά μητέρων διέδρας, Ρευστή φύσις περ καθεστηκυία, όθεν επαξίως ακούεις, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

Πώς πηγάζεις γάλα Παρθένε αγνή; Ού φέρει εξειπείν γλώσσα βροτεία, Ξένον γάρ φύσεως επιδείκνυσαι πράγμα, Nομίμου γονής όρους υπερβαίνον, όθεν επαξίως ακούεις, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

Μυστικώς ταίς Ιεροτεύκτοις Γραφαίς, Λαλείται περί σού, Μήτερ Υψίστου, Κλίμακα γάρ πάλαι Ιακώβ σε προτυπούσαν, Ίδων έφη, Βάσις Θεού αύτη, όθεν επαξίως ακούεις, Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

Θαυμαστόν τώ Ιεροφάντη Μωσεί, Η βάτος καί τό πύρ έδειξε τέρας, Ζητών δέ τό πέρας εις διάβασιν χρόνου, Εν Κόρη αγνή, έψη, κατοπτεύσω, ή ως Θεοτόκω λεχθείη, Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

Δανιήλ σε όρος καλεί νοητόν, Γεννήτριαν Θεού ο Ησαίας, Βλέπει δέ ως πόκον Γεδεών, ο Δαυίδ δέ, Αγίασμα φάσκει, πύλην δέ σε άλλος, ο δέ Γαβριήλ σοι κραυγάζει, Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Καταβασία

Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων, Χείλη δέ πιστών τή Θεοτόκω ασιγήτως, Φωνήν τού Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω, Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού.

Ε ξ α π ο σ τ ε ι λ ά ρ ι ο ν

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Αγγελικών δυνάμεων, Στρατηγός απεστάλη, εκ Θεού Παντοκράτορος, πρός Αγνήν καί Παρθένον, ευαγγελίσασθαι ξένον, καί απόρρητον θαύμα, ότι Θεός ως άνθρωπος, εξ αυτής βρεφουργείται, άνευ σποράς, αναπλάττων βρότειον άπαν γένος, Λαοί ευαγγελίζεσθε, τήν ανάπλασιν κόσμου.

Όμοιον

Χαίρε κατάρας λύτρωσις, τού Αδάμ Θεοτόκε, χαίρε σεμνή Μητρόθεε, χαίρε έμψυχε βάτε, χαίρε λαμπάς, χαίρε θρόνε, χαίρε κλίμαξ καί πύλη, χαίρε τό θείον όχημα, χαίρε κούφη νεφέλη, χαίρε ναέ, χαίρε στάμνε πάγχρυσε, χαίρε όρος, χαίρε σκηνή καί τράπεζα, χαίρε Εύας η λύσις.

Εις τούς Αίνους ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τών ουρανίων αψίδων, ο Γαβριήλ καταπτάς, εις Ναζαρέτ επέστη, πρός Παρθένον Μαρίαν, βοών αυτή τό Χαίρε, συλλήψη Υιόν, τού Αδάμ αρχαιότερον, τόν ποιητήν τών απάντων καί λυτρωτήν, τών βοώντων σοι τό Χαίρε Αγνή.

Ο Γαβριήλ τή Παρθένω, τό Ευαγγέλιον, εξ ουρανού κομίσας, ανεβόα τό Χαίρε, συλλήψη εν γαστρί σου τόν σοί χωρητόν, καί τώ κόσμω αχώρητον, καί κυοφόρος οφθήση τού εκ Πατρός, πρό εωσφόρου ανατείλαντος.

Ο συναϊδιος Λόγος, τού προανάρχου Πατρός, μή χωρισθείς τών άνω, νύν επέστη τοίς κάτω, δι' άκραν ευσπλαγχνίαν οίκτον λαβών, τού καθ' ημάς ολισθήματος, καί τού Αδάμ τήν πτωχείαν αναλαβών, εμορφώθη τό αλλότριον.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος β' Θεοφάνους

Το απ' αιώνος μυστήριον, ανακαλύπτεται σήμερον, καί ο Υιός τού Θεού, Υιός ανθρώπου γίνεται, ίνα τού χείρονος μεταλαβών, μεταδώ μοι τού βελτίονος, Εψεύσθη πάλαι Αδάμ, καί Θεός επιθυμήσας ου γέγονεν, άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τόν Αδάμ απεργάσηται, Ευφραινέσθω η κτίσις, χορευέτω, η φύσις, ότι Αρχάγγελος Παρθένω, μετά δέους παρίσταται, και τό Χαίρε κομίζει, τής λύπης αντίθετον, Ο διά σπλάγχνα ελέους ενανθρωπήσας, Θεός ημών δόξα σοι.

Δοξολογία μεγάλη

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τά Τυπικά καί εκ τού Κανόνος, Ωδή γ' καί ς'. Ει δέ βούλει, λέγε τά παρόντα Αντίφωνα.

Αντίφωνον Α'

Στίχος α'. Ο Θεός τό κρίμά σου τώ Βασιλεί δός, καί τήν δικαιοσύνην σου τώ υιώ τού βασιλέως.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχος β'. Αναλαβέτω τά όρη ειρήνην τώ λαώ, καί οι βουνοί δικαιοσύνην.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχος γ'. Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας, τό σωτήριον τού Θεού ημών.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχος δ'. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν καί ου μή αθετήσει αυτήν.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Αντίφωνον Β'

Στίχος α'. Καταβήσεται ως υετός επί πόκον, καί ωσεί σταγών η στάζουσα επί τήν γήν.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο δι' ημάς σαρκωθείς...

Στίχος β'. Ηγίασε τό σκήνωμα αυτού ο Ύψιστος.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο δι' ημάς...

Στίχος γ'. Ο Θεός εμφανώς ήξει, ο Θεός ημών καί ου παρασιωπήσεται.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο δι' ημάς...

Στίχος δ'. Ανατελεί εν ταίς ημέραις αυτού δικαιοσύνη, καί πλήθος ειρήνης.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο δι' ημάς...

Δόξα... Καί νύν...

Ο μονογενής Υιός καί Λόγος,..

Αντίφωνον Γ'

Στίχος α'. Έσται τό όνομα αυτού ευλογημένον εις τούς αιώνας.

Ήχος δ'

Σήμερον τής σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον, καί τού απ' αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις, ο Υιός τού Θεού, Υιός τής Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν ευαγγελίζεται, Διό σύν αυτώ τή Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Στίχος β'. Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, ο ποιών θαυμάσια μόνος.

Σήμερον τής σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον, καί τού απ' αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις, ο Υιός τού Θεού, Υιός τής Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν ευαγγελίζεται, Διό σύν αυτώ τή Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Στίχος γ'. Ευλογημένον τό όνομα αυτού εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.

Σήμερον τής σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον, καί τού απ' αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις, ο Υιός τού Θεού, Υιός τής Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν ευαγγελίζεται, Διό σύν αυτώ τή Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Ε ι σ ο δ ι κ ό ν

· Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας τό σωτήριον τού Θεού ημών.

· Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο δι' ημάς σαρκωθείς.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Σήμερον τής σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον, καί τού απ' αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις, ο Υιός τού Θεού, Υιός τής Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν ευαγγελίζεται, Διό σύν αυτώ τή Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε, Αλλ' ως έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι, Χαίρε νύμφη ανύμφευτε.

Εις τό, Εξαιρέτως

Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.

«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων, Χείλη δέ πιστών τή Θεοτόκω ασιγήτως, Φωνήν τού Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω, Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού».

Kοινωνικόν

Εξελέξατο Κύριος τήν Σιών, ηρετίσατο αυτήν εις κατοικίαν εαυτώ. Αλληλούϊα.

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙ TΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ

Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Σήμερον τής σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον, καί τού απ' αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις, ο Υιός τού Θεού, Υιός τής Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν ευαγγελίζεται, Διό σύν αυτώ τή Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε, Αλλ' ως έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι, Χαίρε νύμφη ανύμφευτε.

καί Δοξολογία

Δόξα σοι τώ δείξαντι το Φώς...

- Ελέησον ημάς, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον καί ελέησον.

- Have mercy on us, O God, according to Your great love, we pray You, hearken, and have mercy.

- Έτι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί Ορθοδόξων Χριστιανών.

- Again we pray for pious and Orthodox Christians.

- Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών __, καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

- Again we pray for our Archbishop __, and all our brotherhood in Christ.

- Έτι δεόμεθα υπέρ τού ευσεβούς ημών Έθνους καί πάσης Αρχής καί εξουσίας εν αυτώ, τού κατά ξηράν, θάλασσαν και αέρα φιλοχρίστου ημών Στρατού, και υπέρ τού Κύριον τον Θεόν ημών επί πλέον συνεργήσαι καί κατευοδώσαι αυτούς εν πάσιν.

- Again we pray for this country, those in authority, all those in public service, and for our Christ loving forces on land, sea and air, and that the Lord our God would assist and accompany them in all.

Έτι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης καί αιωνίου αναπαύσεως πάντων τών εν τοίς ιεροίς ημών αγώσιν υπέρ πίστεως καί πατρίδος αγωνισαμένων καί πεσόντων καί υπέρ τού συγχωρηθήναι αυτοίς πάν πλημμέλημα εκούσιόν τε καί ακούσιον.

- Again, let us pray the blessed memory and eternal repose of all those involved in the heroic struggles for the faith and our Homeland and who have gloriously fallen, and for the forgiveness of all their sins and transgressions both voluntary and involuntary.

- Again, let us pray for the blessed memory and eternal repose of the souls of the servants of God: Hellenes and Phil-hellenes who heroically fought and have fallen asleep for the liberation of Greece, for whom this prayer is offered and for the forgiveness of their sins and transgressions both voluntary and involuntary.

- Έτι δεόμεθα υπέρ τού διαφυλαχθήναι τήν αγίαν Εκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πάσαν πόλιν και χώραν από οργής, λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφιλίου πολέμου, καί αιφνιδίου θανάτου, υπέρ τον ίλεων, ευμενή καί ευδιάλακτον, γενέσθαι τόν αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, τού αποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον, τήν καθ' ημών κινουμένην, καί ρύσασθαι ημάς εκ τής επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, καί ελέησαι ημάς.

- Again we pray for the safekeeping of this holy church and this city, and of all cities and towns from pestilence, famine, earthquake, flood, fire and the sword, from invasion of enemies, civil war, and unforeseen death; for His mercy, that He will be kind to entreat as our good God, Who loves mankind and that He may turn away and scatter all wrath and disease that moves against us, and deliver us from His impending, justified chastisement, and have mercy on us.

- Έτι δεόμεθα καί υπέρ τού εισακούσαι Κύριον τόν Θεόν φωνής τής δεήσεως ημών τών αμαρτωλών, και ελέησαι ημάς.

- Again we pray that the Lord God will hear the voice of the petitions of us sinners and have mercy on us.

- Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών, η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής καί τών εν θαλάσση μακράν, καί ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα επί ταίς αμαρτίαις ημών, καί ελέησον ημάς.

- Hear us, O God, our Saviour, the hope of all the ends of the earth, and of those who are far off upon the sea; and show compassion on us, O Master, on our many sins, and have mercy upon us.

-Τού Κυριαυ δεηθώμεν.

Kύριε ο Θεός ημών, ο τά σύμπαντα τώ σώ κράτει συνέχων τή θεία σου καί πανσθενεί βουλή κυβερνών, ο εκάστω έθνει τάς ιδίας οροθεσίας θέμενος, τό δέ ευσεβές ημών Έθνος εξαιρέτως ευεργετήσας, τήν επίγνωσιν τής σής αληθείας αυτώ χαρισάμενος, καί πρός τό φώς τής αληθούς ημών θρησκείας καθοδηγήσας, έξ αυτού δέ μεγάλους τής Εκκλησίας πατέρας καί διδασκάλους αναδείξας, καί ελεύθερον μέν αυτό επί αιώνας διατηρήσας τή θεία σου χάριτι, δουλωθέν δέ στηρίξας καί διασώσας καί εις ελεύθερον αύθις βίον αυτό εξαναστήσας, Αυτός, πανάγιε Δέσποτα, πρόσδεξαι τάς ευχαριστηρίους ημών δεήσεις επί τή απελευθερώσει καί τή παλιγγενεσία αυτού. Καί τάς μέν ψυχάς τών υπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ηρωϊκώς αγωνισαμένων καί ενδόξως εν τοίς ιεροίς ημών αγώσι πεσόντων ή υπό τών πολεμίων αναιρεθέντων πατέρων καί αδελφών ημών μετά τών απ' αιώνός σοι ευαρεστησάντων ανάπαυσον, Ημάς δέ πάντας αξίους τής ελευθερίας ανάδειξον, εν ειρήνη καί ομονοία διατήρησον καί εις πάν έργον αγαθόν καί σοί ευάρεστον καθοδήγησον, τούς πιστούς άρχοντας ημών εν ειρήνη καί ομονοία διατήρησον καί λάλησον αγαθά εν ταίς καρδίαις αυτών υπέρ τής Εκκλησίας σου καί παντός τού λαού σου. Σύ γάρ εί ο Βασιλεύς τής ειρήνης καί Σωτήρ τών ψυχών ημών, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων, Αμήν.

Aπόλυσις

Στιχηρόν Ιδιόμελον, ψαλλόμενον όταν Τυπική διάταξις απαιτήση αυτό.

Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Ευφραινέσθωσαν οι ουρανοί, καί αγαλλιάσθω η γή, ο γάρ τού Πατρός συναϊδιος καί συνάναρχος καί σύνθρονος Υιός, οίκτον λαβών καί φιλάνθρωπον έλεον, εαυτόν καθήκεν εις κένωσιν κατ' ευδοκίαν καί βούλησιν Πατρικήν, καί μήτραν ώκησε Παρθενικήν, προαγνισθείσαν τώ Πνεύματι. Ώ τού θαύματος! ο Θεός εν ανθρώποις, ο αχώρητος εν μήτρα, ο άχρονος εν χρόνω, καί τό παράδοξον, ότι καί η σύλληψις άσπορος, καί η κένωσις άφραστος, καί τό μυστήριον όσον! Ο Θεός γάρ κενούται, καί σαρκούται καί πλάττεται, Αγγέλου πρός τήν Αγνήν, τήν σύλληψιν λέξαντος, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ο έχων τό μέγα έλεος.