ΤΗ ΚΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Προεόρτια τού Ευαγγελισμού τής Υπεραγίας Θεοτόκου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν τό Ιδιόμελον τής ημέρας δίς, καί τό Μαρτυρικόν, καί τά προσόμοια τού Τριωδίου καί τής Εορτής δ'.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Κεκρυμμένον μυστήριον, καί Αγγέλοις αγνώριστον, Γαβριήλ πιστεύεται ο Αρχάγγελος, καί επί σέ νύν ελεύσεται, τήν μόνην ακήρατον, καί καλήν περιστεράν, καί τού γένους ανάκλησιν, καί βοήσει σοι, Παναγία τό, Χαίρε, ετοιμάζου, διά λόγου Θεόν Λόγον, σού ταίς λαγόσιν εισδέξασθαι. (Δίς)

Φωτοφόρον Παλάτιον, ητοιμάσθη σοι Δέσποτα, η νηδύς η άφθορος τής θεόπαιδος, δεύρο πρός τούτο κατάβηθι, οικτείρας τό πλάσμα σου, φθονερώς πολεμηθέν, καί δουλεία κρατούμενον τού αλάστορος, καί τό κάλλος τό πρώην απολέσαν, καί τήν σήν σωτηριώδη, προσαναμένον κατάβασιν.

Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, επί σέ Παναμώμητε, εμφανώς ελεύσεται καί βοήσει σοι, Χαίρε κατάρας λυτήριον, πεσόντων ανόρθωσις, χαίρε μόνη εκλεκτή, τώ Θεώ χρηματίσασα, χαίρε έμψυχε, τού Ηλίου νεφέλη υποδέχου, τόν ασώματον εν μήτρα, τή σή οικήσαι θελήσαντα.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ευαγγελίζεται ο Γαβριήλ, τή Κεχαριτωμένη σήμερον, Χαίρε ανύμφευτε Κόρη καί απειρόγαμε, μή καταπλαγής τή ξένη μου μορφή, μηδέ δειλιάσης, Αρχάγγελός ειμι όφις εξηπάτησεν Εύαν ποτέ, νύν ευαγγελίζομαί σοι τήν χαράν, καί μενείς άφθορος, καί τέξη τόν Κύριον Άχραντε.

Είσοδος, τά Αναγνώσματα καί η λοιπή Ακολουθία τών Προηγιασμένων.

Απολυτίκιον Προεόρτιον

Ήχος δ'

Σήμερον τής παγκοσμίου χαράς τά προοίμια, τήν πρoεόρτιον άσαι προτρέπεται, ιδού γάρ Γαβριήλ παραγίνεται, καί πρός αυτήν εκβοήσεται, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Ει δέ ου τελείται Λειτουργία ψάλλομεν εις τόν Στίχον τό Ιδιόμελον τής ημέρας, καί τό Μαρτυρικόν.

Δόξα, καί νύν, τής Εορτής, οίον βούλει

Τό, Θεοτόκε Παρθένε, καί αι γ' μεγάλαι μετάνοιαι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες, ο Προεόρτιος, κα τού Τριωδίου εις τήν τάξιν αυτών.

Ο Προεόρτιος Κανών εις ς'

Ποίημα Γεωργίου, οι δέ Θεοφάνος.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαληκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Ο κόσμος, περιχαρώς ευφράνθητι, ώσπερ αισθόμενος, τήν τού Κυρίου κάθοδον εν σοί, διά σπλάγχνα ελέους γάρ, εξ ουρανού κατέρχεται, γαστρί Παρθένου σωματούμενος.

Ιδού σοι, τή Βασιλίδι στέλλεται, θείος Αρχάγγελος, τού Βασιλέως πάντων καί Θεού, προμηνύσαι τήν έλευσιν, καί προσφωνήσει Χαίρέ σοι, επ' ανακλήσει τού Προπάτορος.

Η στάμνος, η φωταυγής καί πάγχρυσος, διευτρεπίσθητι, πρός εισδοχήν τού μάννα τής ζωής, επί σέ γάρ ελεύσεται, διά φωνής Αγγέλου σοι, υπερφυώς εισοικιζόμενος.

Θεοτοκίον

Λαγόσι, σού τής Αγνής οικίζεσθαι, μέλλει ο Κύριος, ο κατοικών αεί τούς ουρανούς, ουρανώσαι γάρ έρχεται, τών γηγενών τό φύραμα, τούτο σαφώς επενδυσάμενος.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω Σοφία Θεού, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Γή τάς ακάνθας, τών παθών λυπηρώς η βλαστήσασα, σκίρτα χόρευε, ιδού, ο γεωργός ο αθάνατος, κατάρας εξαίρων σε, νύν επελεύσεται.

Ο θείος πόκος, ετοιμάζου Παρθένε αμόλυντε, επί σέ γάρ ο Θεός, ώς υετός καταβήσεται, ξηράναι τά ρεύματα, τής παραβάσεως.

Τόμος ο θείος, ευτρεπίζου, Πατρός τώ δακτύλω γάρ, εγγραφήσεται εν σοί, ο θείος Λόγος σαρκούμενος, τήν εξ αλογίας μου, λύων παράβασιν.

Χρυσή λυχνία, υποδέχου τό πύρ τής θεότητος, αναλάμπον διά σού, καί φώς τώ κόσμω δωρούμενον, δι' ού τών κακών ημών, σκότος λυθήσεται.

Κάθισμα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Σήμερον άπασα κτίσις αγάλλεται, ότι το Χαίρέ σοι φάσκει ο Άγγελος, ευλογημένη σύ Αγνή, τού Χριστού Μήτηρ άχραντε, Σήμερον τού όφεως, αμαυρούται τό φρύαγμα, αράς γάρ διαλέλυται, ο δεσμός τού Προπάτορος, Διό σοι καί ημείς εκβοώμεν, Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Eπαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Τό Μυστήριον τό πάλαι πρό τών αιώνων, προορισθέν φανέρωσιν, άρχεται λαμβάνειν, γή καί τά ουράνια, συμφώνως ευφράνθητε, καί χαρμονικώς αλαλάξατε.

Το Παλάτιον τό μέγα τού Βασιλέως, τών ακοών διάνοιξον τάς θείας εισόδους, ήδη γάρ ελεύσεται, Χριστός η αλήθεια, καί κατασκηνώσει εν μέσω σου.

Τής Προμήτορος τόν όλισθον ανορθώσων, ο λυτρωτής οφθήσεται, εν απειρογάμω, μήτρα οικιζόμενος, Αυτώ μελωδήσωμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Αββακούμ, σε προηγορευσε πάλαι Όρος, ταίς αρεταίς κατάσκιον, εξ ού φανερούσθαι, μέλλει ο Θεός ημών, Παρθένε πανάμωμε, μόνη τών βροτών εγκαλλώπισμα.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Ω άσπιλε Αμνάς, ο Αμνός τού Θεου ημών, τήν μήτραν σου υπεισδύναι, κατεπείγεται αίρων, ημών τά αμαρτήματα.

Ράβδος η μυστική, μετ' ολίγον ανθήσειεν, ως γέγραπται, θείον άνθος, Iεσσαί εκ τής ρίζης, ημίν εμφανιζόμενον.

Αγγέλου τή φωνή, πιανθείσα ως άμπελος, πρός βλάστησιν ετοιμάζου, τού πεπείρου Παρθένε, καί ακηράτου βότρυος.

Μέγιστε Προφητών, Ησαϊα ευφράνθητι, Παρθένος γάρ ήν προέφης, εν γαστρί συλλαμβάνει, Βουλής μεγάλης Άγγελον.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Χαίρέ σοι, Γαβριήλ ο Αρχάγγελος φθέγγεται, τήν γάρ χαράν εν γαστρί σου, συλλαμβάνειν μέλλεις ανερμηνεύτως, ήν η Εύα, παραβάσει Παρθένε απώλεσεν.

Ού φλέξει, μή δειλιάσης όλως, τήν μήτραν σου, πύρ τής θεότητος Κόρη, η γάρ βάτος πάλαι σέ προετύπου, καιομένη, ουδαμώς φλεγομένη δέ Πάναγνε.

Τό Όρος, Δανιήλ ο προείδεν εν Πνεύματι, χαίρε Παρθένε, εκ σού γάρ, ο νοητός λίθος αποτμηθήσεται, καί συντρίψει, τών δαιμόνων τά άψυχα ξόανα.

Ειρήνης, ο Βασιλεύς εν σοί επελεύσεται, τού διά σού ειρηνεύσαι, τούς πολεμηθέντας καί ηττηθέντας, Θεομήτορ, πονηρά συμβουλία τού όφεως.

Κοντάκιον Προεόρτιον

Ήχοςδ'

Επεφάνης σήμερον

Επελεύσει Πνεύματος τού Παναγίου, τού Πατρός τόν σύνθρονον, καί ομοούσιον φωνή, τού Αρχαγγέλου συνέλαβες, Θεοκυήτορ, Αδάμ η ανάκλησις.

Συναξάριον

Τή ΚΔ' τού αυτού μηνός, Προεόρτια τού Ευαγγελισμού τής Υπεραγίας Θεοτόκου, καί Mνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αρτέμονος, Επισκόπου Σελευκείας τής Πισιδείας.

Στίχοι

· Τήν σάρκα ρίψας, ως έλυτρον, Αρτέμων,

· Ου γής έχων τι στέλλεται τήν πρός πόλον.

· Εικάδι αμφί τετάρτη εδέξατο Αρτέμον Εδέμ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος, Αρτέμονος, Πρεσβυτέρου Λαοδικείας.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Ζαχαρίας εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Θεώ πρός ισχύν εξομοιωθείς, Πάτερ,

· Υιώ Θεού σύγκληρος εκστάς γής γίνη.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι οκτώ Mάρτυρες, οι εκ Καισαρείας τής Παλαιστίνης, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Σωτήρος οκτάριθμος ετμήθη φάλαγξ,

· Τού πρίν περιτμηθέντος οκταημέρου.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Μαρτίνος ο θηβαίος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Καλώ τραφείς κάλλιστα γήρα, Μαρτίνε,

· Θανών θανούσι προστέθεισαι Πατράσι.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί».

Η κιβωτός η λογική, ήν ο αληθής Νομοθέτης, ήγαπηκως τήν επί σοί, κατασκήνωσιν μέλλει ποιήσασθαι, θυμηδίας εμπλήσθητι, διά σού γάρ τούς φθαρέντας ανακαινίσει.

Προφητικός θείος χορός, ώσπερ επαισθόμενος Κόρη, τήν επί σοί τού Λυτρωτού, ειρηναίαν επέλευσιν κράζει σοι, Χαίρε πάντων η λύτρωσις, χαίρε μόνη τών ανθρώπων η σωτηρία.

Μή δειλιάσης τήν φωνήν, μή καταπλαγής τόν λαλούντα, Θεού διάκονός εστι, φανερώσαί σοι ήκει Μυστήριον, τό Αγγέλοις απόρρητον, απειρόγαμε Μαρία ευλογημένη.

Οράς τήν κτίσιν τώ εχθρώ, πάσαν δουλωθείσαν Παρθένε, Κατελεήσαι δέ αυτήν, διά σπλάγχνα ελέους βουλόμενον, διά σού τόν φιλάγαθον, μή ούν λόγοις Τού Αγγέλου προσαπιστήσης.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Η κούφη νεφέλη τού φωτός, η απειρόγαμος, διευτρεπίσθητι, ιδού ο Ήλιος άνωθεν, επιλάμψει σοι ο άδυτος, πρός μέν ολίγον επί σοί κατακρυπτόμενος, τώ δέ κόσμω, φαίνων καί λύων κακίας τήν ζόφωσιν.

Αγγέλων ο πρώτος λειτουργός, προσεπαφίησι σοι, φωνήν χαρμόσυνον, καταμηνύων σοι Άχραντε, τόν μεγάλης βουλής Άγγελον, σαρκωθησόμενον εκ σού δι' αγαθότητα, ώ βοώμεν, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ως ρόδον κοιλάδων καθαρόν, ως κρίνον εύοσμον κατανοήσας σε, ο πλαστουργός ημών Κύριος, νύν ηράσθη σου τού κάλλους Αγνή, καί σαρκωθήναι εκ τών σών, αιμάτων βούλεται, τό δυσώδες, όπως διώξη τής πλάνης χρηστότητι.

Πατρός δεξιόθεν ουκ εκστάς, εν σοί τήν οίκησιν, μέλλει ποιήσασθαι, ο υπερούσιος Άχραντε, όπως στήση δεξιά αυτού, σέ τήν πλησίον καί καλήν, οία Βασίλισσαν, δεξιάν τε, πάσι προτείνη πεσούσι, καί σώση ημάς.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εύα μέν ετρύγησε καρπόν, τόν θάνατον, γεωργούντα τόν ολέθριον, σού δέ εν μέσω εκβλαστήσει, Καρπός αθανασίας ο πρόξενος, Χριστός, ο γλυκασμός ημών Δέσποινα, όν ανυμνούντες, σέ δοξάζομεν.

Κλίνας ουρανούς νύν πρός ημάς κατάβηθι, θρόνος ήδη ητοιμάσθη σοι, Λόγε, η μήτρα τής Παρθένου, εν ώ ως Βασιλεύς ωραιότατος καθίσεις εξεγείραι τού πτώματος, τής δεξιάς σου τό πλαστούργημα.

Ηράσθη τού κάλλους σου Χριστός, Πανάμωμε, καί τήν μήτραν σου κατώ κησεν, όπως παθών εξ αμορφίας, τό γένος τών ανθρώπων λυτρώσηται, καί κάλλος τό αρχαίον δωρήσηται, όν προσκυνούντες, σέ δοξάζομεν.

Η χώρα η άσπορος Αγνή υπόδεξαι, διά λόγου τόν ουράνιον Λόγον, ως σίτον καρπορόρον, βλαστάνοντα εκ σού καί τά πέρατα, εκτρέφοντα τώ άρτω τής γνώσεως, όν προσκυνούντες, σέ δοξάζομεν.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ως δώρα προεόρτια, προσφέρομέν σοι Πάναγνε, φιλοπτωχείας τόν πλούτον, αγνείαν καί σωφροσύνην, ύμνους ευχάς καί δάκρυα, νηστείαν καί ταπείνωσιν, εφ' οίς συμπράττοις Δέσποινα, καί άπαντας εποπτεύοις ευσπλάγχνως, ώ Θεομήτορ.

Εις τόν Στίχον, τό Ιδιόμελον τής ημέρας, καί τό Μαρτυρικόν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Γλώσσαν ήν ουκ έγνω, ήκουσεν η Θεοτόκος, ελάλει γάρ πρός αυτήν ο Αρχάγγελος, τού Ευαγγελισμού τά ρήματα, όθεν πιστώς δεξαμένη τόν ασπασμόν, συνέλαβέ σε τόν προαιώνιον Θεόν, Διό καί ημείς αγαλλόμενοι βοώμέν σοι, ο εξ αυτής σαρκωθείς ατρέπτως Θεός, ειρήνην τώ κόσμω δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Τό Αγαθόν τό εξομολογείοθαι τώ Κυρίω.

Τό Τρισάγιον, τό Τροπάριον καί αι τρείς μεγάλαι μετάνοιαι, κατά τήν τάξιν.

Περί δέ τήν τρίτην Ώραν τής ημέρας συναγόμεθα εν τή Εκκλησία, καί ψάλλομεν, κατά τήν συνήθειαν, τήν γ' ώραν καί τήν ς' καί μικρόν παρατηρήσαντες, συνάπτο μεν καί τήν θ' καί μετά τούτο ο Εσπερινός ταχύτερον, διά τόν κόπον τής Αγρυπνίας.