ΤΗ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Οσίων Πατέρων ημών τών εν τή Μονή τού Αγίου Σάββα αναιρεθέντων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εφετών τό ακρότατον, ολικώς αγαπήσαντες, τά τού βίου Όσιοι, ώσπερ σκύβαλα, τερπνά ηγήσασθε άπαντα, καί μόνα τά μένοντα, αγρυπνία καί ευχή, νιφετώ τε καί καύσωνι, εποθήσατε, σπηλοδίαιτοι άμα γεγονότες, συμπολίται τών Αγγέλων, αναδειχθέντες εν χάριτι.

Καί ροπάλοις τυπτόμενοι, καί τοίς λίθοις βαλλόμενοι, καί πυγμαίς κοπτόμενοι τήν ομόνοιαν, ου διελύσατε Μάρτυρες, αγάπη συνδούμενοι, καί στοργή αδελφική, αλλ' υφ' έν θανατούμενοι, καί τεμνόμενοι, μεληδόν Αθλοφόροι τή τραπέζη, προσηνέχθητε τή θεία, ως Ιερεία αμώμητα.

Καί πνιγμώ συγκλειόμενοι, καί πυρί δαπανώμενοι, τάς ψυχάς παρέθεσθε ως αμώμητα, Μάρτυρες ένδοξοι θύματα, χειρί τού Παντάνακτος, καί συνήφθητε χοροίς, ασωμάτων Δυνάμεων, αιωνίζουσαν, κληρωσάμενοι δόξαν, ής μεθέξειν, τούς ημάς ανευφημούντας, αδιαλείπτως πρεσβεύσατε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μετανοίας τό άριστον, καί σωτήριον φάρμακον, η Θεόν κυήσασα τόν Σωτήρά μου, καί τών δακρύων τά ρεύματα, καί ώρας τήν έννοιαν, τής φρικτής καί φοβεράς, αδεκάστου τε κρίσεως, σύ μοι δώρησαι, καί φυγείν ταίς ευχαίς σου, ώ Παρθένε, τών κολάσεων τόν τρόμον καί θείας τεύξασθαι χάριτος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η Αμνάς η κυήσασα, τό Αρνίον τό άκακον, τό τήν αμαρτίαν ελθόν ιάσασθαι, παντός τού κόσμου Πανάμωμε, οικείω εν αίματι, τό σφαγέν υπέρ ημών, καί ζωώσαν τά σύμπαντα, σύ με ένδυσον, γυμνωθέντα τής θείας αφθαρσίας, εξ ερίου τού σού τόκου, περιβολήν θείας χάριτος.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Αθλοφόροι Κυρίου μακαρία η γή η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί αι δεξάμεναι τά πνεύματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε, Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε, Αυτόν ώς αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες, ως σύνηθες, καί τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς άνευ τών Θεοτοκίων.

Ύμνοις γεραίρω Μάρτυρας μονοτρόπους.

Στεφάνου Σαββαϊτου.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Άσμα αναπέμψωμεν λαοί, τό θαυμαστώ Θεώ ημών, τώ απαλλάξαντι τόν Ισραήλ δουλείας, ωδήν επινίκιον, άδοντες καί βοώντες, Άσωμέν σοι τώ μόνω Δεσπότη».

Ύμνοις τήν θεόπνευστον πληθύν, τών Ιερών Μαρτύρων σου, ποθούντι ευφημήσαι, Χριστέ μοι ουρανόθεν, παράσχου φώς γνώσεως, τούτων ταίς ικεσίαις, ίνα μέλψω θεόφθεγκτον άσμα.

Νόμω τώ τού Πνεύματος σοφοί, τά μέλη κυβερνήσαντες, ημών καί τάς αισθήσεις, ναοί ηγιασμένοι, Θεού ανεδείχθητε, Μάρτυρες θεοφόροι, εν υμίν γάρ Χριστός ενηυλίσθη.

Όλβον τόν φθειρόμενον εν γή, καταλιπόντες Άγιοι, καί τά τερπνά τού βίου ως όναρ παριδόντες, Χριστού ηρετίσασθε, τήν μή σαλευομένην Βασιλείαν, ής νύν εμφορείσθε.

Θεοτοκίον

Κλίμαξ ανεδείχθης μυστική, ήν, Ιακώβ τεθέαται, ο εκλεκτός τού Θεού εξ ής αρρήτω λόγω, προήλθεν ο άσαρκος, σάρξ ατρέπτως υπάρξας, υπέρ λόγον εκ σού Θεοτόκε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Ιερευσαντες όλον, τόν εαυτών Άγιοι, βίον ακηλίδωτον όλως, τώ παντεπόπτη Θεώ, προσενηνόχατε, ολοκαυτώματα θεία, εαυτούς καί τέλειον, στέφανον ήρασθε.

Σάββα τού θεοφόρου, ως φοιτηταί γνήσιοι, τήν εκ τών θορύβων ποθήσαντες αναχώρησιν, ανεmστρόφως οδόν, τήν τεθλιμμένην πατούντες, πρός ζωήν εφθάσατε, τήν ατελεύτητον.

Γεωργήσαντες σπόρον, τόν εν υμίν Όσιοι, εγκαταβληθέντα τού λόγου, καί τών δακρύων ροαίς, άγαν αρδεύοντες, εκατοστεύοντα στάχυν, τώ Θεώ προσάγετε, καρποφορήσαντες.

Θεοτοκίον

Ενοικήσας Παρθένω σωματικώς Κύριε, ώφθης τοίς ανθρώποις, ως έπρεπε θεαθήναί σε, ήν καί ανέδειξας, ως αληθή Θεοτόκον, καί πιστών βοήθειαν, μόνε φιλάνθρωπε.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν

Δι' εγκρατείας τών παθών τάς πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες ορμάς, καί τάς κινήσεις, Ασκηταί θεόληπτοι, επόμενοι κατ' ίχνος, τώ πάντα τεκτηναμένω μόνω Θεώ, καθάπερ δεκτή θυσία καί ιερά, προσηνέχθητε σφάγια, διά χειρός βαρβαρικής, τυπτόμενοι σφαττόμενοι, καί βιαίως Κοπτόμενοι.

Θεοτοκίον

Θεοχαρίτωτε Αγνή ευλογημένη, τόν διά σπλάγχνα οικτιρμών εκ σού τεχθέντα, σύν ταίς άνω δυνάμεσι, καί τοίς Αρχαγγέλοις, καί πάσι τοίς Ασωμάτοις υπέρ ημών, δυσώπει ακαταπαύστως δούναι ημίν, πρό τού τέλους συγχώρησιν, καί ιλασμόν αμαρτιών, καί βίου επανόρθωσιν, όπως εύρωμεν έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τώ τού υιού σου Καί Θεού Σταυρώ Παρθένε, περιφρουρούμενοι αεί τάς τών δαιμόνων, προσβολάς τροπούμεθα, καί τάς μεθοδείας, κυρίως σε Θεοτόκον καί αληθώς, υμνούντες, καί πόθω πάσαι αι γενεαί, μακαρίζομεν Άχραντε, ως προεφήτευσας, διό, πταισμάτων ημίν άφεσιν, ταίς πρεσβείαις σου δώρησαι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Επέβης εφ ίππους, τους Αποστόλους σου Κύριε, καί εδέξω χερσί σου ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγονεν, η ιππασία σου, τοίς πιστώς μελωδούσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ερήμω ανίκμω, εγκαρτερούντας ορών ο εχθρός, αρεταίς τε ποικίλαις εμπρέποντας, τούς αηττήτους Μάρτυρας, επυρπολείτο δεινώς, τώ φθόνω βεβλημένoς, καί πρός παρατάξεις ετρέπετο.

Ριζώσας τήν πλάνην, εν τοίς ιδίοις αυτού μαθηταίς, πρός αλληλοφονίαν ηρέθισε, τά τών βαρβάρων φύλα ο Δράκων ο δόλιος, δι' ών καί τής ερήμου, εξώσαι τούς Οσίους ηπείγετο.

Αγρίως τά κύκλω, περιλαβών ως επόθησε, φυγαδεύσαι μέν τούτους, ουκ ίσχυσε τούς αηττήτους, ο τών Δικαίων αντίπαλος, νικηθείς δ' αοράτως, όφθαλμοφανώς επεστράτευσεν.

Ιού καί μανίας, εμπεπλησμένος εφώρμησε, σύν τοίς υπασπισταίς ο αρχέκακος, θηριωδώς δέ τοίς μακαρίοις εφήλατο, καί πληγαίς ανηκεστοις, αίματος λιβάδας εξέχεε.

Ρεούσης απήτουν, ύλης χρυσίου φθαρτού θησαυρός, οι τή γή τάς ελπίδας ερείσαντες, οι δέ γενναίοι εν ουρανoίς αναθέμενοι, τάς ελπίδας εβόων, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ως θήρες ροπάλοις, ανηλεώς καί τοίς ξίφεσι, τούς Οσίους καί λίθοις ηκίζοντο, τούς σφών προκρίτους καταμηνύειν κελεύοντες, αλλ' ανένευον Πάντες, νόμω τής αγάπης νευρού μενοι.

Θεοτοκίον

Παρθένε καί Μήτηρ, σύ Αποστόλων καλλώπισμα, καί Μαρτύρων Αγίων κραταίωμα, καί τών Οσίων καύχημά τε καί διάσωσμα, τών πιστώς μελωδούντων, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Μυηθέντες αγάπης, Σώτερ, τόν θεσμόν τής τελείας οι Όσιοι, καί πεπαιδευμένοι, υπό σού τάς ψυχάς προετίθεσαν, υπέρ τών ιδίων, φίλων, τό σόν υπέρ ανθρώπων, εθελούσιον πάθος μιμούμενοι.

Άγαν υπέρ τήν φύσιν, τήν εκ θελημάτων σαρκός γεννηθείσαν Χριστέ, τό διάταγμά σου, τού θανάτου εφάνη στερρότερον, τώ γάρ σώ στοιχούντες, Νόμω θανείν υπέρ τών φίλων, ευκλεώς οι θεόφρονες εϊλοντο.

Ραντισθέντες υσσώπω, διά τού Βαπτίσματος τώ νoητω τάς ψυχάς, τοίς οικείοις αύθις, ερραντίσθητε αίμασιν Όσιοι, εν φορά πυρός δέ, οία χρυσός δοκιμασθέντες, προσηνέχθητε θύμα ευώδες Χριστώ.

Θεοτοκίον

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Πρός τόν δυνάμενον σώζειν με Κύριον, εκ βυθού αμαρτιών εβόησα, καί εκ φθοράς ανήγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος».

Τάς απειλάς τών τυράννων ουκ έπτηξαν, οι θεράποντες Χριστού, τόν βίον γάρ διηνεκώς μελέτημα, τού θανάτου προκατέστησαν.

Υπονοούντες πλουτείν τούς ακτήμονας, αφειδώς οι ασεβείς εκόλαζον, τούς τά φθαρτά μέν ρίψαντας, κτησαμένους δέ τά άφθαρτα.

Ρώμην ανίκητον αμφιασάμενοι, τού Χριστού οι Αθληταί ετρέψαντο, τού νοητού αλάστορος, καί βαρβάρων τά φρυάγματα.

Θεοτοκίον

Ως επί κούφης νεφέλης ελήλυθεν, επί σοί ο βασιλεύων Κύριος, τού καθελείν Αιγύπτια, χειροποίητα Πανάμωμε.

Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Κ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Aββάδων τών αναιρεθεντων υπό τών Μαύρων εν τή Μονή τού Αγίου Σάββα τού Ηγιασμένoυ.

Στίχοι

· Διπλούς στεφάνους χειρός εκ τού Κυρίου,

· Πόνων χάριν δέχεσθε καί τών αιμάτων.

· Εικάδι Αββάδες εκ χθονός ουρανόν ήλυθον ευρύν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Νικήτα, Επισκόπου Απολλωνιάδος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων επτά Μαρτύρων γυναικών, τών εν Αμινσώ, Αλεξανδρείας, Κλαυδίας, Ευφρασίας, Ματρώνης, Ιουλιανής, Ευφημίας, καί Θεοδοσίας.

Στίχοι

· Δηλοί γυναικών τών πεπυρπολημένων,

· Αριθμός επτά παρθένος τών Παρθένων.

Τή αυτή ημέρα, ο άγιος Μάρτυς Ροδιανός ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Ο Ροδιανός, ως ερυθρόν σοι ρόδον,

· Χριστέ προσήχθη, τό σώμα βεβαμμένος.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Ακύλας ο Έπαρχος ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Άμωμον ιερείον ώφθης Ακύλα,

· Τμηθείς αμώμω Δεσπότη διά ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Λολλίων πυγμαίς βαλλόμενος τελειούται.

Στίχοι

· Ο Λολλίων έστηκε τάς πυγμάς φέρων,

· Καί μή στεναγμόν, μηδέ μυγμόν εκφέρων.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Εμμανουήλ ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Ξίφει χεθήτω, κάν κοτύλη φησί μοι,

· Εμμανουήλ πέφυκεν αίματος μία.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Οι τής Χαλδαίας καμίνου, τήν πανώλεθρον δύναμιν σβέσαντες, μορφή Αγγέλου συγκαταβάντος, τώ Δημιουργώ Νεανίαι εκραύγαζον, Ευλογητός εί καί αινετός, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών».

Απηνεώθησαν άμφω, τά πολέμια τών εναντίων στίφη, τών ορωμένων καί αοράτων, εν τοίς αικισμοίς καθορώντες τούς Μάρτυρας, υμνολογούντας, Ευλογητός, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Σοί τώ Χριστώ νυμφευθέντες, καί τώ έρωτί σου τιτρωσκόμενοι, τού μόνου όντως ηγαπημένου, γένος καί πατρίδα καί πλούτον ηθέτησαν, οι πρόσφυγές σου ώ Λυτρωτά, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Μιαιφονία βαρβάρων, ου μετέστησε τούς εραστάς σου Χριστέ, τής εν ερήμω θεολατρίας, τούς γάρ αναιρούντας τό σώμα ουκ έπτηξαν, τάς σάς κατέχοντες εντολάς, ως ακοάδαντον θεμέλιον.

Όλον πρός σέ μεταθέντες, εκ τού κόσμου τήν επιθυμίαν Χριστέ, θυμόν δέ κατά τής αμαρτίας μόνης ανθοπλίσαντες, σοί ευηρέστησαν πανσόφω χρώμενοι λογισμώ, οι θεράποντές σου Κύριε.

Νόμον θεόγραφον ένδον, εν πλαξί τών καρδιών υμών, θεόθεν Μάρτυρες δεδεγμένοι, ένα εν Τριάδι Θεόν εκηρύττετε, αυτώ βοώντες, Ευλογητός, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Εν τώ φωτί τού Κυρίου, πορευόμενοι, δεύτε υμνήσωμεν, τήν θείαν πύλην τού Βασιλέως, τών βασιλευόντων, Μαρίαν τήν άχραντον, τήν Θεοτόκον ως αληθώς, καί ελπίδα τών ψυχών ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Ασεβείας όργανα άλιον μέλος, ευσεβείας δέ αι θεόφθογγοι, εκελάδουν φόρμιγγες, Ευλογείτε πάντα τά έργα, Χριστόν εις τούς αιώνας».

Ουρανίαις τάξεσιν ημιλλημένοι, οι ισάγγελοι ολονύκτοις, εν αγρυπνίαις έψαλλον, Ευλογείτε πάντα τά έργα, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τόν Σταυρόν αράμενοι σοί τώ Δεσπότη, ηκολούθησαν ολοψύχως, οι Μάρτυρες ψάλλοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα, Xριστόν εις τούς αιώνας.

Ράβδοις συνθλαττόμενοι, λίθων νιφάδας, υφιστάμενοι οι Πανόλβιοι, αρετής αντείχοντο, Υμνείτε βοώντες τά έργα, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ολοτρόπως σώμά τε ψυχήν καί πνεύμα, καθηράμενοι οι Μακάριοι, τώ Χριστώ ανέμελπον, Ευλογείτε πάντα τά έργα, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Οι διττήν υπόστασιν σέ βλασφημούντες, τόν αμέριστον αισχυνέσθωσαν, ως τετράδα σέβοντες, ημείς γάρ σε ένα τής θείας, Τριάδος προσκυνούμεν.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Ποικίλως γυμνασθέντες οι Αθληταί, καί νικήσαντες τού κοσμοκράτορος, τάς μηχανάς, ήσχυναν ανδρείως καί ευσεβώς, βαρβαρικήν απόνοιαν, τούτων υπομείναντες τάς ορμάς, διό καί τούς στεφάνους, διπλούς εκ τού δικαίου, Αγωνοθέτου εκομίσαντο.

Ο παίς καί εν σπηλαίοις ασκητικώς, τήν ζωήν διελθόντες Μακάριοι, άντρου στενού, χάσματι καθείρχθητε αφεγγεί, πεφοινιγμένοι αίμασι, καύσει τε πυρός καί τή εκ καπνού, δεινώς αποσμυχούση, ατμίδι εκπνιγέντες, τροπαιοφόροι απεφάνθητε.

Υμνούμεν τούς αγώνας υπερφυώς, ούς πρός τήν αμαρτίαν ηθλήσατε, νεανικώς, αντικαθιστάμενοι τού Χριστού, ως στρατιώται ένδοξοι, καί γάρ ενικήσατε ευκλεώς, καί νύν παρεστηκότες, σύν τάγμασι Αγίων, τώ πανυψίστω ημών μέμνησθε.

Σύν Σάββα τώ Πατρί καί Καθηγητή, ως ανόθευτα τέκνα Μακάριοι, εν ουρανοίς, αίγλης εμφορούμενοι τριλαμπούς, υπέρ ημών πρεσβεύσατε, τών συμφοιτητών τε καί υμνητών, ειρήνην δωρηθήναι, κοινώς ταίς Εκκλησίαις, καί σωτηρίαν ταίς ψυχαίς ημών.

Θεοτοκίον

Οφρύν καί θράσος άμα τών δυσμενών, ο τεχθείς εκ Παρθένου κατάβαλε, καί τάς βουλάς, τών κακοδοξούντων Δημιουργέ, τών δέ Πιστών τό σύστημα, στήριξον ακράδαντον ως Θεός, τό κέρας ανυψώσας, καί πίστει κραταιώσας, ίνα σε πάντες μεγαλύνωμεν.

Τό Φωταγωγικόν τού Ήχου.

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.