ΤΗ ΙΣΤ' ΤΟ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Σαβίνου τού Αιγυπτίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, ει καί κριτηρίω

Κύριε, σύ τό ασθενές τής ανθρώπων, ως επιστάμενος φύσεως, ζώσον εν καιρώ τής νηστείας, ισχύν ημάς καί κραταίωσον, κατά παθών καί εχθρών, νοουμένων ως εύσπλαγχνος, απαθεία ψυχής τειχίσας, τού δοξάζειν σου τό έλεος.

Κύριε σύ τόν Αθλοφόρον εκ σκότους, πρός φως τής θείας σκηνώσεως τή τού Παρακλήτου εμπνεύσει, ως αγαθός μετεποίησας, καί κραταιόν κατ' εχθρών, ανέδειξας οπλίτην σου, διά τούτο αριστεύων, εδόξασέ σε φιλάνθρωπε.

Κύριε, σύ ταίς τών Μαρτύρων πρεσβείαις, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος, φύλαξον ημάς εν τή σκέπη τών νοουμένων πτερύγων σου, καί καθαρώς καί αγνώς, αξίωσον θεάσασθαι, τήν τριήμερόν σου Λόγε, εξανάστασιν ως εύσπλαγχνος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κύριε, δέξαι σής Μητρός ικεσίας, καί σπλαγχνισθείς επικάμφθητι, σώσον άπαν γένος ανθρώπων, τών δοξαζόντων τό κράτος σου, καί εκλύτρωσαι ημάς, τής πλάνης τού αλάστορος, καί ελέησον ελεήμον, καί σφαλμάτων δίδου άφεσιν.

Η Σταυροθεοτοκίον

Κύριε, ότε σε ο ήλιος είδεν, επί ξύλου κρεμάμενον, Ήλιε τής Δικαιοσύνης, τάς ακτίνας εναπέκρυψε, καί η σελήνη τό φώς, εις σκότος μετεβάλετο, η δέ πανάμωμός σου Μήτηρ, τά σπλάγχνα διετέτρωτο.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες κατά τάξιν, ως σύνηθες.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς, εν τοίς Θεοτοκίοις.

Γεωργίου

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν, μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν».

Τό όμμα καθάραντες τής ψυχής, εγκρατείας πόνοις καί δακρύων καταρροαίς, νοητώς τόν Ήλιον τής δόξης, εξαναστάντα θεασώμεθα.

Εν ύψει τής γνώσεως τού Χριστού, σοφή διανοία, Αθλοφόρε αναδραμών, τού ψεύδους κατέλιπες τήν πλάνην, καί ουρανίου δόξης έτυχες.

Χρυσορρόας Μάρτυς άλλος Χριστού, εν γή Αιγυπτίων, καί εν κόσμω αθλητικώς, πλημμυρήσας αίμασι Σαβίνε, θεογνωσία ανθρώπους κατήρδευσας.

Θεοτοκίον

Γαλήνης Πανάχραντε ο εκ σού, τεχθείς υπέρ λόγον, ταίς πρεσβείαις σου εκπληροί, τόν παρόντα χρόνον καί ιθύνει, τούς σέ δοξάζοντας πανάμωμε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Σύ ημάς ενίσχυσον, διά νηστείας σοι Κύριε, ευαρεστείν, καί πληρούν προθύμως, τά σεπτά σου θελήματα.

Κράτος απροσμάχητον, θωρακισάμενος Ένδοξε, τήν τού Χριστού, πίστιν καί αγάπην, κατ' εχθρών σύ ηρίστευσας.

Πλάνης τά θεμέλια, τή καρτερία σου έσεισας, καί εις βυθόν, βωμούς τών ειδώλων, Σαβίνε καταβέβληκας.

Θεοτοκίον

Εν σοί δυναμούμενοι, καί κραταιούμενοι, Άχραντε, εν τώ καιρώ τώ τής εγκρατείας, παθών νικώμεν τόν πόλεμον.

Κάθισμα Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Αθλοφόρε μέγιστε, τής αληθείας οπλίτα, Χριστομάρτυς ένδοξε, Κήρυξ τής θείας Τριάδος, αίτησαι, τοίς σέ τιμώσιν εξ ύψους χάριν, δώρησαι, ταίς σαίς πρεσβείαις πάσιν ειρήνην, τοίς απαύστως ανυμνούσι, τήν θείαν μνήμην, τής σής αθλήσεως.

Θεοτοκίον

Έκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, καί ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ως σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ράβδον δυνάμεως κεκτημένοι, τόν Σταυρόν τού Υιού σου Θεοτόκε, εν αυτώ καταβάλλομεν, τών εχθρών τά φρυάγματα, οι πόθω σε απαύστως μεγαλύνοντες.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Τής σαρκός τά σκιρτήματα, νηστεία καί πόνοις καθυποτάξαντες, απαθώς Χριστού οψόμεθα, καί αγνώς τά πάθη τά σωτήρια.

Ώσπερ μάστιγι έπληξας, ρήμασι Σαβίνε ομολογίας σου, τής ενθέου τούς διώκοντας, καί αυτός εσώθης απαράτρωτος.

Τούς τή κτίσει λατρεύοντας, έπεισας Σαβίνε καί καθωδήγησας, εις λατρείαν τού τών δλων Θεού, Οδηγόν σε Μάρτυς καταγγέλλοντας.

Θεοτοκίον

Ως αγκύρας δεξάμενοι, τής σής προστασίας μόνη Πανύμνητε, τού Υιού σου καί Θεού ημών, εις λιμένα θείον αναγόμεθα.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Φώτισον ημάς, τοίς προστάγμασί σου Κύριε, καί τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, τήν σήν ειρήνην παράσχου ημίν φιλάνθρωπε».

Λάμπρυνον ημάς, τής νηστείας ταίς ελλάμψεσι, καί αξίωσον αγνώς κατιδείν σε, τής Δόξης καί Δικαιοσύνης τόν Ήλιον.

Έχων εν ψυχή ώσπερ λύχνον φαεινότατον, τήν Χριστού θείαν αγάπησιν, πρός τούτον Μάρτυς, ωδηγήθης δι' αθλήσεως.

Έκτεινας Σοφέ, Αιγυπτίων τά σεβάσματα, εν τή ράβδω τής σοφίας σου, τόν τών απάντων Ποιητήν δοξάζων Κύριον.

Θεοτοκίον

Ρώμην τήν ημών, περιβάλλουσα ασθένειαν, εν καιρώ τής εγκρατείας Αγνή, κατά πολέμων, καί παθών ημάς ενίσχυσον.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Απόλαυσιν αγαθών, καί μέθεξιν ακηράτου τρυφής, η νηστεία προξενεί τοίς ταύτης μετέχουσι, καί Χριστόν δοξάζουσι, καθαρά καρδία σωτηρίας μόνον πρόξενον.

Ευπρέπειαν ορατήν, καί κοσμικήν περιφάνειαν, εβδελύξω ευσεβώς, καί δόξης τής κρείττονος, καί πλούτου τού μένοντος, εραστής εδείχθης, Αθλοφόρε παναοίδιμε.

Τήν ζάλην τού μοχθηρού, Σαβίνε βίου κατέλιπες, εις όρμον δέ τής Χριστού κατήντησας πίστεως, δι' ής τής αθλήσεως, τόν πλούτον εις θεία, ταμεία εναπέθηκας.

Θεοτοκίον

Γευσάμενοι τού φυτού, παρακοή οι Πρωτόπλαστοι, εξόριστοι τής τρυφής, γεγόνασιν Άχραντε, ημείς δέ μετέχοντες, τού εκ σού τεχθέντος, εντρυφώμεν ακηράτω ζωή.

Τό Μαρτυρικόν τού ήχου.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Σαβίνου τού Αιγυπτίου.

Στίχοι

· Ρείθρον Σκαμάνδρου, ως ελέγξεως ύδωρ,

· Ευανδρίας έλεγχος ήν τής Σαβίνου.

· Τή δεκάτη έκτη εντεύθεν απήρε Σαβίνος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Πάπα.

Στίχοι

· Δεσμή πέδαις εις δένδρον, ώ προσβάς Πάπα,

· Ζακχαίος οία Χριστόν εκπνεύσας βλέπεις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ιουλιανού τού εν Κιλικία.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Ιωάννης, ο εν Ρουφιαναίς, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Τιμώμεν, Ιωάννη, σήν εκδημίαν,

· Ενδημίαν δέ πρός Θεόν μάλλον φάναι.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Ρωμανός ο εν τώ Παρίω, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Τό πρό σέ φίλτρον εις αγώνας δεικνύει,

· Ο Ρωμανός σου, Σώτερ, ορμών πρός ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Δέκα Μάρτυρες, οι έν Φοινίκη ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Χορόν δέκανδρον Μαρτύρων διά ξίφους,

· Ανδροκτόνοι κτείνουσι Μαρτυροκτόνοι.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Αλεξανδρίων Πάπας Ρώμης, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Ρώμης παλαιάς Aλεξανδρίων Πάπας,

· Εδέμ κατοικεί τήν παλαιάν Πατρίδα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ανίνα τού θαυματουργού.

Στίχοι

· Σορώ καλυφθείς θαυματουργός Ανίνας,

· Ου συγκαλύπτει τήν χάριν τών θαυμάτων.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Οι εκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί».

Τήν αχλύν τών ομμάτων, τής ψυχής, αφελόντες διά νηστείας τό φώς, τό ένθεον τή πίστει, δεξώμεθα εν φόβω καί αγνεία κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Τής ψυχής τό ωραίον, τώ τού σώματος Μάρτυς, κάλλει ενέφηνας, φαιδρός γάρ θεωρίαις, ηδύς τε εν τοίς λόγοις, ανεδείχθης καί έψαλλες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Γενναιότητι Μάρτυς, τής ψυχής καί ανδρεία θράσος αντίπαλον, τυράννων ανομούντων, διήλεγξας Σαβίνε, καί Χριστώ ανεκραύγαζες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ιδείν Θεοκυήτορ, τού Υιού καί Θεού σου τήν θείαν έγερσιν, νηστεία καθαρθέντας, αξίωσον τούς πίστει, ευλογούντας καί λέγοντας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν Βασιλέα τών ουρανών, όν υμνούσι, στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τόν Βασιλέα τών ουρανών κοσμηθέντες, τάς ψυχάς νηστεία καί δεήσει, πίστει αδιστάκτω, δεξώμεθα ενθέως.

Τού Παρακλήτου ταίς νοηταίς Αθλοφόρε, αρδευθείς ροαίς, καρπούς προσήξας, τούς τού Μαρτυρίου, Σαβίνε τώ Κυρίω.

Οι τών αιμάτων σοι ποταμοί πλημμυρούντες, επί γής Σαβίνε ιαμάτων, νάματα τοίς πάσι, προχέουσιν ανθρώποις.

Θεοτοκίον

Οι εγκαυχώμενοι επί σοί Θεοτόκε, τύχοιμεν τής δόξης τού Υιού σου, καί ταίς σαίς ικεσίαις, εν τή αυτού εγέρσει.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε Αγνή, σύν Ασωμάτων χορείαις σέ μεγαλύνοντες».

Τά πάθη χαλινούντες, διά εγκρατείας, καθυποτάξωμεν νοϊ καθαρώ, ίνα τώ πάντων Δεσπότη συμβασιλεύσωμεν.

Κρατήσας Αθλοφόρε, νοητών πολέμων, καί υποτάξας τυράννους γενναία ψυχή, τώ Ποιητή τών απάντων συμβασιλεύεις Χριστώ.

Απάρας πρός τόν πόλον, εκ τής γής Σαβίνε, υπέρ ημών τών τιμώντων σε πρέσβευε, τώ Ποιητή τών απάντων καί στεφοδότη σου.

Θεοτοκίον

Υπάρχεις Θεοτόκε, δόξα τών σών δούλων, καί παρρησία καί σθένος καί καύχημα, καί ασφ, αλής απαρτία τής προσδοκίας μου.

Τό Φωταγωγικόν τού ήχου.

Εις τόν Στίχον τό Iδιόμελον σύν τώ Μαρτυρικώ, καί Θεοτοκίον ή Σταυροθεοτοκίον.

Καί η λοιπή Ακολουθία, ώς σύνηθες, η α' Ώρα, καί Απόλυσις.