ΤΗ ΙΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Θεοφάνους τής Σιγγριανής.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ θεόφρον Θεόφανες, θεοφανείας Χριστού, κεκλημένος επώνυμος, ζωηφόροις ίχνεσι, τοίς αυτού ηκολούθησας, καί τά τερπνά τού βίου κατέλιπες, ενατενίζων τώ ποθουμένω σοι κάλλει πανάριστε, καί ταίς θείαις νεύσεσι ταίς πρός αυτόν, άριστα θεούμενος, καί τελεώτατα.

Πάτερ θεόφρον Θεόφανες, υπερορίας πικράς, ασθενώς διακείμενος, καρτερώς υπήνεγκας, αφειδήσας τού σώματος, υπέρ σεπτών εικόνων πανεύφη με, θυμώ λεόντων εξ οριζόμενος, ών κατορχούμενος, τάς βουλάς εμώρανας, καί λογισμούς, όντας ματαιόφρονας, καί νούν αλάστορα.

Όντως αμοιβάς τών πόνων σου, τών αγαθών ο δοτήρ, δαψιλώς σοι δεδώρηται, απελαύνειν δαίμονας, θεραπεύειν νοσήματα, παρεσχηκως Τρισμάκαρ τήν δύναμιν, καί αξιώσας σε τής αφράστου χαράς, ένθα χορεύουσι, τών Αγγέλων τάγματα, διά παντός, πρόσωπον θεώμενoν, τού Παντοκράτορος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεύρο ψυχή μου στενάζουσα, καί τών δακρύων πηγάς, εκ καρδίας προσφέρουσα, τή Παρθένω βόησον, καί Μητρί τού Θεού ημών, Διά τό πλήθος τών οικτιρμών σου Αγνή, τής φοβεράς με ρύσαι κολάσεως, καί κατασκήνωσον, ένθα η ανάπαυσις καί η χαρά, η διαιωνίζουσα, καί η απόλαυσις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σέ καθηλούμενον βλέπουσα, εν τώ Σταυρώ Ιησού, καί τά πάθη δεχόμενον, εκουσίως Δέσποτα, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, Τέκνον εβόα, Τέκνον γλυκύτατον, πληγάς αδίκων πώς φέρεις, ο ιατρός, ο ιασάμενος, τήν βροτών ασθένειαν, καί τής φθοράς, άπαντας ρυσάμενος, τή ευσπλαγχνία σου;

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε καί σεμνότητος, τής οικουμένης ο φωστήρ, τών μοναζώντων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Θεόφανες σοφέ, υπέρ εικόνων αγίων ήθλησας, λύρα τού Πνεύματος, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τού Αγίου καί τού Τριωδίου κατά τήν τάξιν.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς, άνευ τών Θεοτοκίων.

Θεοφάνης μέλπει σε τόν Θεοφάνην.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αματήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Θεού, τού σαρκί φανέντος ίχνεσιν, επηκολούθησας, τή ευσεβεία Πάτερ πυρωθείς, ως εντεύθεν τήν κλήσιν πλουτείν, τήν αληθώς φερώνυμον, ως τή προνοία προτετύπωτο.

Εθέλχθης, ποθεινοτάτω έρωτι, τώ τού Δεσπότου σου, καταφρονήσας πόθου κοσμικού, συγκραθείς δέ τή θεία στοργή, βιωτικήν τερπνότητα, ουδέν ηγήσω Παμμακάριστε.

Ορμήσας, θηριωδώς εδίωξε, Λέων ο τύραννος, τούς εκλεκτούς, μή φέρων καθοράν, σεβομένους εικόνα Χριστού, μεθ' ών καί σέ Θεόφανες, υπερορία κατεδίκασεν.

Θεοτοκίον

Ασπόρως, τό τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός ενυποστάτω Σοφία Θεού, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Φωτός τού θείου, πεπλησμένος ωράθης Θεόφανες, δι' αγάπης συγκραθείς, τώ ποθουμένω μακάριε, διό σου τήν ένδοξον μνήμην γεραίρομεν.

Απαγορεύσας, τά δυσσεβή τού Λέοντος δόγματα, τούς θεσμούς πανευσεβώς τής Εκκλησίας εκράτυνας, διό σε τοίς θαύμασι, Χριστός εδόξασε.

Νενευρωμένη, δι' ελπίδος καί πίστεως Όσιε, σού σαρκός τό ασθενές, ψυχή στερρότητι ρώννυσι, Θεώ οικειώσασα, σώμα ομόβουλον.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως, η Θεόν σαρκωθέντα κυήσασα, τών παθών ταίς προσβολαίς, κλονούμενόν με στερέωσον, ου γάρ έχω Άχραντε, πλήν σου βοήθειαν.

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Ζήλον ένθεον προσκεκτημένος, δόγμα άθεον απεβδελύξω, καί κινδύνοις πολυτρόποις ωμίλησας, υπερορίαις αδίκως στελλόμενος, καί ευσεβώς παμμάκαρ τελειούμενος, Πάτερ Θεόφανες, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Θείας φύσεως ουκ εχωρίσθη, σάρξ γενόμενος έν τή γαστρί σου, αλλά Θεός ενανθρωπήσας μεμένηκεν, ο μετά τόκον Μητέρα Παρθένον σε, ως πρό τού τόκου φυλάξας Πανάμωμε, μόνος Κύριος, Αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος Αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, έν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαοτήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι τέκνον μου! πώς πάσχεις θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον;

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Η ουράνιος ητοίμασται βασιλεία, ως, Αθλητή σοι ένδοξε, τής γάρ επιγείου, χαίρων μετετέθης σκηνής, βοών τώ Δεσπότη σου, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στεφανηφόρος Θεόφανες ανεδείχθης, τό γάρ σεπτόν εικόνισμα, Χριστού θεοφόρε, μάκαρ ουκ ηρνήσω τιμάν, διό καί ανέκραζες, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Μεθιστάμενος προστάγματι τού τυράννου, τού δυσσεβούς ο Όσιος, σαρκός ασθενείας, όλως ουκ εφρόντισε, κραυγάζων τώ Κτίσαντι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εμεγαλύνθης τοίς θαύμασι θεοφόρε, ο γάρ Χριστός ημείψατο σέ τής καρτερίας, όθεν καί ιάματα πηγάζεις τοίς χρήζουσιν, ώσπερ εκ πηγής ιερώτατε.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως εκύησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό Χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Λόγω πανευσεβεί, ορθοδόξως εκήρυξεν, ο Όσιος Θεοφάνης, τό τής πίστεως δόγμα, τώ Πνεύματι λαμπόμενος.

Πλούτον παντοδαπή, θεοφρόνως διένειμας, προστάγματι τού Δεσπότου, τοίς πενία συζώσιν, επόμενος Πανεύφημε.

Έχων σου τήν ψυχήν, κατ' εικόνα τού Κτίσαντος, τήν άχραντον τού Δεσπότου, προσεκύνεις Εικόνα, τώ πόθω ασπαζόμενος.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Ίθυνον, πρό αρετήν τόν βίον μου Όσιε, τήν τής ασκήσεως τρίβον, ταίς ευχαίς σου Πάτερ εξομαλίζων, ήν συντόνως, ευθυπορείν με μάκαρ αξίωσον.

Σωφρόνως, σού τήν ζωήν διήνυσας Όσιε, μετά φρονήσεως έσχες, σύν ανδρεία γάρ τήν δικαιοσύνην, καί τώ κύκλω, τών αρετών εφάνης κοσμούμενος.

Ευκλείας μαρτυρικής επέβης Θεόφανες, τής Θεομήτορος Κόρης, καί Μαρτύρων Πάτερ τούς χαρακτήρας, ως τιμήσας, καί τοίς διώκταις αντιταξάμενος.

Θεοτοκίον

Ωθαύμα, τών απάντων θαυμάτων καινότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα ουκ εστενοχώρησε.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Εξ ύψους λαβών, τήν θείαν αποκάλυψιν, εξήλθες σπουδή, εκ μέσου τών θορύβων, καί μονάσας Όσιε, ενεργείας θαυμάτων είληφας, καί προφητείας χαρίσματα, συμβίου καί πλούτου στερούμενος.

Ο Οίκος

Επί τής γής μηδέν προτιμήσας, η κολούθησας χαίρων τώ καλούντί σε Χριστώ, καί τόν ζυγόν αυτού έλαβες επί τών ώμων τών σών προθύμως, καί ανάπαυσιν εύρες τή ψυχή σου, ήν περ καμοί τώ πτωχώ καί ραθύμω κατάπεμψον τώ λέγοντι, καί μηδόλως εκτελούντι, αλλ' έτι σχολάζοντι, εν τοίς τού βίου πράγμασι, καί θαυμάζοντι, πώς πάντα έφυγες, συμβίου καί πλούτου στερούμενος.

Συναξάριον

Τή ΙΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου, Πατρός ημών καί Ομολογητού Θεοφάνους τής Σιγγριανής, τού εν τώ μεγάλω αγρώ κειμένου.

Στίχοι

· Θεόφανες, φάνηθι πιστοίς προστάτης,

· Τιμώσι πιστώς σόν μετ' ειρήνης τέλος,

· Δωδεκάτη φθινύθοντος απήρε βίου Θεοφάνης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης τού Διαλόγου.

Στίχοι

· O Γρηγόριος εκ μέσου μέν τού βίου.

· Εν τώ μέσω δέ τού χορού τών Αγγέλων.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι εννέα Μάρτυρες πυρί τελειούνται.

Στίχοι

· Πρός τήν κάμινον θαρσύνει τούς εννέα,

· Θείου πόθου κάμινος εκκεκαυμένη.

Τή αυτή ημέρα, ο δίκαιος Φινεές έν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Έστι Φινεές, άλλά τού Θεού πέλας,

· Ημίν ιλασμώ ψυχικήν θραύσιν λύων.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος καί θεοφόρος Πατήρ ημών Συμεών ο νέος θεολόγος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Πρώην μέν είχες γλώτταν αντί τής βίβλου,

· Γλώττης δέ αντί, σήν έχεις ήδη βίβλον.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Eν τή καμίνω,, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολού μενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε».

Τό κατ' εικόνα, σύ κεκτημένος καί ομοίωσιν, βίω λαμπροτάτω, Πάτερ προσειληφώς, δι' αμφοτέρων υπερέλαμψας, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου κραυγάζων καί Κύριος.

Ομολογίας, σύ τώ στεφάνω Πάτερ διέπρεψας, έργω διελέγξας λόγους τών δυσσεβών, τούς πιστούς δέ εβεβαίωσας, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου κραυγάζων καί Κύριος.

Νού στερροτάτη, εν προθυμία τάς τού σώματος, Πάτερ, αλγηδόνας ήνεγκας καρτερώς, ευχαρίστως τώ Δεσπότη σου, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου κραυγάζων καί Κύριος.

Θεοτοκίον

Τό τού υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν, Ευλογημένη σύ, εν γυναιξί πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Θεώμενος Μάκαρ τό στερρόν, τής σής ενστάσεως, Λέων ο τύρραννος, υπερορία σε έπεμψε, πικροτάτη παμπόνηρος, εν ευφροσύνη δέ βοών, ταύτην υπήνεγκας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Επί τό πρωτότυπον ειδώς, τήν τής εικόνος τιμήν διαβιβάζεσθαι, επί τό στάδιον έδραμες, Αθλητής ως εννομώτατος, καί νικητής αναδειχθείς, στέφανον είληφας, αναμέλπων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ουράνιον αντί τής εν γή, σκηνήν σοι δέδωκεν, ο πάντων Κύριος, αντί στενώσεως εύρες γάρ, πλατυσμόν αγαλλιάσεως, εν Παραδείσω τής τρυφής, μετά Μαρτύρων βοών, ευλογείτε, πάντα τά

έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Φωτί ελαμπρύνθης νοητώ, τού θείου Πνεύματος, μάκαρ Θεόφανες, όθεν ιάματα βρύεις νύν, τοίς εν πίστει σοι προστρέχουσι, καί τήν αγίαν σου σορόν, πόθω γεραίρουσι, καί βοώσι, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν Μαρία Θεόνυμφε.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Άπαντα τόν βίον σκορπίσας, τοίς δεομένοις θεοφόρε, τήν δικαιοσύνην σου σαφώς, αντικομίζη σοι ανατέλλουσαν, αντί φθαρτών δρεπόμενος, τά δι' αιώνος διαμένοντα.

Νόσους θεραπεύεις Παμμάκαρ, τού Παρακλήτου τή δυνάμει, δαίμονας σαφώς απελαύνεις, τή ενεργεία τούτου πανόλβιε, διό πιστοί θεώμενοι, σέ θεοφόρε μακαρίζομεν.

Η σή φωτοφόρος θεόφρον, τής μεταστάσεως ημέρα, πάντας προσκαλείται τούς πιστούς, πρός μετουσίαν τού αγιάσματος, ήν περ καί νύν γηθόμενοι, επιτελούμεν ιερώτατε.

Νέμοις τήν σήν άφθονον χάριν, τώ τών επαίνων σου τούς λόγους, πλέξαντι θεόφρον προθύμως, ομότροπόν σοι ώσπερ ομώνυμον, τούτον δεικνύς πρεσβείαις σου, ταίς ευπροσδέκτοις Ιερώτατε.

Θεοτοκίον

Δέχου τάς λιτάς τού Λαού σου, πρός τόν Υιόν σου Θεοτόκε, ιλεωσαμένη ευμενώς, ημάς κινδύνων καί περιστάσεων, ρυσθήναι τούς υμνούντάς σε σύ γάρ προστάτις τής ζωής ημών.

Τό Φωταγωγικόν τού Ήχου.

Τό Ιδιόμελον τής ημέρας, καί τό Μαρτυρικόν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η Σταυροθεοτοκίον

Αι μετάνοιαι, καί η α' Ώρα, καί Απόλυσις.