ΤΗ ΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων τεσσαράκοντα δύο Μαρτύρων τών εν τώ Αμορίω, Θεοδώρου, Κωνσταντίνου, Καλλίστου, Θεοφίλου, Βασσώη καί τής συνοδίας αυτών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλο μεν τών Μαρτύρων Στιχηρά Προσόμοια τρία.

Ήχος δ'

Ο εξ Υψίστου κληθείς

Οι εν εσχάτοις καιροίς αναφανέντες, καλλίνικοι Μάρτυρες, αστέρες άδυτοι, εν τώ σεπτώ στερεώματι, τής Εκκλησίας, άθλων λαμπρότησιν εφωτίσατε, πάσαν τήν υφήλιον, καί διελύσατε, πλάνης τό σκότος πανεύφημοι, καί νύν πρός φέγγος, τό αιωνίζον μετεβιβάσθητε, όθεν έν πίστει, τήν φωσφόρον τε, καί ιεράν υμών άθλησιν, εκτελούμεν προστάτας, αγαθούς ημών πλουτήσαντες.

Απαγωγή Χριστομάρτυρες βιαία, δέσμιοι γεγόνατε, καί απετέθητε, εν φυλακή επί μήκιστον, άπαντες χρόνον, θείοι τής πίστεως, όντως φύλακες, εντεύθεν μαινόμενος, θήρ ο δυσώνυμος, ξίφει υμάς εθανάτωσε, μή βουληθέντας, είξαι τοίς τούτου δεινοίς προστάγμασι, καί νύν τά άνω, εκληρώσασθε, χαρμονικώς τεσσαράκοντα, πρός δυσί πεφυκότες, παναοίδιμοι βασίλεια.

Σύν Κωνσταντίνω Βασσώη καί Καλλίστω, Θεόφιλον άπαντες, καί τόν Θεόδωρον, καί τόν λοιπόν θείον όμιλον, τών Αθλοφόρων, μεγαλοφώνως ανευφημήσωμεν, θανείν γάρ προείλοντο, υπέρ τής πάντων Ζωής, σφαγιασθέντες γηθόμενοι, καί νύν εν πόλει, Θεού τού ζώντος επαναπαύονται, καί εξαιτούνται τού ευρείν ημάς, αμαρτημάτων τήν άφεσιν, εν ημέρα τής δίκης, καί τελείαν απολύτρωσιν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότι εις βάθη πολλών παραπτωμάτων, αθλίως κατήντησα, εξ αμελείας μου, καί ραθυμίας ο δείλαιος, καί απορία καί απογνώσει νυνί συνέχομαι, γενού μοι βοήθεια, καί ιλαστήριον, καί σωτηρία Πανάχραντε, παραμυθίαν, ευμενεστάτην παρεχομένη μοι, σέ ικετεύω και σού δέομαι, καί προσπίπτω καί πίστει κραυγάζω σοι, Μή δε, τέλος, τώ αλάστορι εχθείην εις πίχαρμα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Μή εποδύρου μου Μήτερ καθορώσα, εν ξύλω κρεμάμενον τόν σόν Υιόν καί Θεόν, τόν εφ' υδάτων κρεμάσαντα, τήν γήν ασχέτως, καί πάσαν κτίσιν δημιουργήσαντα, καί γάρ αναστήσομαι καί δοξασθήσομαι, καί τά τού Άδου βασίλεια, συντρίψω σθένει, καί αφανίσω τούτου τήν δύναμιν, καί τούς δεσμίους εκλυτρώσομαι, τής αυτού κακουργίας, ως εύσπλαγχνος, καί Πατρί τώ ιδίω, προσαγάγω ώς φιλάνθρωπος.

Εάν δέ τύχη εν Σαββάτω, λέγε τά εξής, Ιδιόμελα.

Δόξα... Ήχος β' Μεθοδίου

Η Εκκλησία σήμερον πανηγυρίζει μυστικώς, νέαν στολήν ενδυσαμένη, ως πορφύραν καί βύσσον, τά αίματα τών νέων Αθλοφόρων, τούτους γάρ εν ευσεβεία εκθρεψαμένη, θυσίαν άμωμον δέ τήν καί ευάρεστον, Χριστώ προσήγαγε, Διό νικητάς ο τούτους τών παρανόμων αναδείξας, καί στεφανώσας καί δοξάσας, καί ημίν κατάπεμψον, ταίς αυτών πρεσβείαις τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος β’

Τήν πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε

Ύβρεις υπομείναντα πολλάς, καί επί Σταυρού υψωθέντα, τόν τού παντός Ποιητήν, βλέψασα, Πανάχραντε, έστενες λέγουσα, Υπερύμνητε Κύριε, Υιέ καί Θεέ μου, πώς τιμήσαι θέλων σου, τό πλάσμα Δέσποτα, φέρεις εν σαρκί ατιμίαν; Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία, καί συγκαταβάσει σου φιλάνθρωπε.

Εις τόν Στίχον, τό Ιδιόμελον τής ημέρας, καί τό Μαρτυρικόν.

Δόξα... Ήχος πλ. β' Συκεώτου

Φάλαγγα θεοστεφή, αρτιφανών Μαρτύρων, σφάγιον άμωμον, υπέρ Χριστού τυθέντων προθύμως, τόν αγιόλεκτον συνασπισμόν τών τεσσαράκοντα δύο, φιλομάρτυρες δεύτε τιμήσωμεν, καί τήν πανίερον μνήμην πνευματικώς τελέσαντες, βοήσωμεν πρός αυτούς, θραύσατε θράσος τών ασεβών καί βαρβάρων, καί ρύσασθε λαόν ευσεβόφρονα, ευχαίς ημών, πάσης περιστάσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Μεγάλων χαρισμάτων Αγνή, Παρθένε Μήτηρ μόνη Θεού, ηξιώθης, ότι έτεκες σαρκί, τόν ένα τής Τριάδος, Χριστόν τόν ζωοδότην, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η Πάναγνος ως είδέ σε, επί Σταυρού κρεμάμενον, θρηνωδούσα, ανεβόα μητρικώς, Υιέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον;

Η λοιπή τού Εσπερινού Ακολουθία ως σύνηθες.

Απολυτίκιον τών Αγίων

Ήχος πλ. α'

Τών αγίων Μαρτύρων τά κατορθώματα, ουρανών αι δυνάμεις υπερεθαύμασαν, ότι εν σώματι θνητώ τόν ασώματον εχθρόν, τή δυνάμει τού Σταυρού, αγωνισάμενοι καλώς, ενίκησαν αοράτως, καί νύν πρεσβεύουσι τώΚυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες κατά τήν τάξιν.

Ο Κανών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Άθλους επαινώ καλλινίκων Μαρτύρων. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω, ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενoν Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα, άσωμεν».

Αναφανέντες τώ ύψει τής τού Χριστού, Εκκλησίας Ένδοξοι ως αστέρες φαεινοί, τών πιστών φωτίζετε ψυχάς, τόν τής πλάνης σκοτασμόν αποδιώκοντες.

Θαρσαλεότητι γνώμης τώ δυσμενεί, συμπλακέντες Μάρτυρες, κατεβάλετε αυτόν, καί θανόντες εύρατε ζωήν, ατελεύτητον ομού μακαριώτατοι.

Λελαμπρυσμένοι τώ κάλλει τής φωταυγούς, καί στερράς αθλήσεως, προσηνέχθητε Χριστώ, τώ τυθέντι Μάρτυρες σαρκί, καί χοροίς μαρτυρικοίς συνηριθμήθητε.

Οι τεσσαράκοντα δύο πανευκλεείς, τού Κυρίου Μάρτυρες, μυριόλεκτον πληθύν, ανομούντων τρέψαντες πολλών, αγαθών εν ουρανοίς κατηξιώθητε.

Θεοτοκίον

Υπεραγία Παρθένε τών Αθλητών, θείον εγκαλλώπισμα, η κυήσασα Χριστόν, τόν ωραίον κάλλεσιν αυτόν, ωραϊσαι τήν εμήν ψυχήν ικέτευε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής όμολογίας σου».

Σταδίου μέσον παραστάς, τόν σωτήριον Λόγον, δι' ημάς σαρκωθέντα, ελευθέρα τή φωνή, εκήρυξας ανδρικώς, καρτερόφρον, μέγιστε Θεόδωρε.

Εμφρόνως πίστει εναθλών, απηρνήσω τό σώμα, καί τομή τή τού ξίφους, υποκλίνας σεαυτόν, ετύθης ώσπερ αμνός, Κωνσταντίνε Μάρτυς αξιάγαστε.

Πιστόν σε φίλον τού Θεού, ο καιρός τών αγώνων, εφανέρωσε πάσι, τής πρός σάρκα βλαβεράς φιλίας τόν λογισμόν, αποσπώντα, κράτιστε Θεόφιλε.

Θεοτοκίον

Αγίων δήμος εναθλών, τεσσαράκοντα δύο, σέ Θεού τού Υψίστου, Μητέρα παναληθή, εκήρυττεν εμφανώς, δυναμούσαν, τούτους μεσιτείαις σου.

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς

Συμπεφραγμένοι ανδρικώς πρός ανόμους, συντεταγμένοι λογικώς πρός αθέους, τήν πανοπλίαν ήρασθε Χριστού τού Θεού, πίστιν μέν ως μάχαιραν, επί χείρα λαβόντες, ασπίδα τήν ελπίδα δέ, τεθεικότες επ' ώμων, καί τής αγάπης θώρακα σαφώς, ενδεδυμένοι, εχθρούς ετροπώσασθε.

Έτερον Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Απαχθέντες δεσμώται υπό εχθρού, καί φρουρά συγκλεισθέντες χρόνοις πολλοίς, τή πίστει φρουρούμενοι, ασινείς διεμείνατε, καί τώ ξίφει λυθέντες, τού σώματος Άγιοι, τώ ενθέω πόθω σαφώς συνεδέθητε, όθεν ως φωστήρες, διελάμψατε κόσμω, τούς πάντας φωτίζοντες, τή τού Πνεύματος χάριτι, Αθλοφόροι μακάριοι, Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Θεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον εν σή γαστρί, συλλαβούσα αφράστως Μήτηρ Θεού, τώ κόσμω εκύησας, τόν τόν κόσμον συνέχοντα, καί εν αγκάλαις φέρεις, τόν πάντα κατέχοντα, τόν τροφοδότην πάντων, καί πλάστην τής κτίσεως, όθεν δυσωπώ σε, Παναγία Παρθένε, Εν ώρα τής κρίσεως, όταν μέλλω παρίστασθαι, πρό προσώπου τού Κτίστου μου, δώρησαί μοι τότε τήν σήν, προστασίαν Δέσποινα πανάχραντε, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα καί Λυτρωτήν, η Αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζεν, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε Κύριε, τού ελέους η άβυσσος, καί πηγή ανεξαντλητος, Σπλαγχνίσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσί σου πίστει, τά θεία παθήματα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, Εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Ισχύϊ Μάρτυρες, τού θείου Πνεύματος, κατεβάλετε πάσαν τού δυσμενούς, δύναμιν ανίσχυρον, θανατωθέντες καί ζωήν, κληρωσάμενοι αιώνιον.

Νευρώσας κάλλιστα, ψυχήν ο Κάλλιστος, ταίς ενθέοις μελέταις νεανικώς, χαίρων προσεχώρησε, πρός τήν τού ξίφους εκτομήν, τά ουράνια κληρούμενος.

Ωραίως έστησας, εν πέτρα γνώσεως, τού νοός σου Βασσώη τάς νοητάς, βάσεις καί εσκέλισας, καταδιώξας ανδρικώς, τούς εχθρούς σου παμμακάριστε.

Κενούντες αίματα, λαμπρώς τά πνεύματα, παρεδώκατε άμα τώ δι' ημάς, πλούτω αγαθότητος, αίμα τό ίδιον Σταυρώ, Παναοίδιμοι κενώσαντι.

Θεοτοκίον

Αγνήν Μητέρα σε, οι θείοι Μάρτυρες, επιστάμενοι Κόρη, καί τήν εν σοί, δόξαν κλεϊζόμενοι, τάς αθανάτους δωρεάς, εν υψίστοις εκληρώσαντο.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Λαμπάδες ώφθητε μυστικαί, φέγγει ευσεβείας τάς ψυχάς, τών ευσεβών σελαγίζουσαι, καί τής αγνωσίας τό σκότος λύουσαι, Κυρίου Αθλοφόροι μακαριώτατοι.

Λεόντων χάσματα νοητών, Μάρτυρες Κυρίου ευλαβώς, παραδραμόντες γεγόνατε, βρώμα τού Δεσπότου τών όλων ήδιστον, τρυφής αδιαρρεύστου καταξιούμενοι.

Ικετηρίαν υπέρ ημών, Μάρτυρες προσάξατε Θεώ, οι δύο καί τεσσαράκοντα, όπως λυτρωθώμεν πάσης κολάσεως, καί τών επερχομένων απείρων θλίψεων.

Θεοτοκίον

Νοός μου ίθυνον δυσωπώ, Άχραντε κινήσεις πρός Θεόν, οδόν ζωής χρηματίζοντα, καί τών αθλοφόρων εξομαλίσαντα, τάς τρίβους τάς φερούσας πρός τά ουράνια.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Ιστίω πτερούμενοι, τού Σταυρού οι Αθληταί, παρανομίας θάλασσαν, υπέπλευσαν αβρόχως καί γαληνούς, λιμένας κατέλαβον, ευσεβών κυβερνήται χρηματίζοντες.

Κυρίου τούς Μάρτυρας, Κωνσταντίνον ευσεβώς, καί τόν κλεινόν Θεόδωρον, Κάλλιστόν τε Βασσώην καί σύν αυτοίς, τόν μέγαν Θεόφιλον, καί τούς τούτων συνάθλους ευφημήσωμεν.

Ως άνθη ηδύπνοα, εν λειμώνι μυστικώς, τών Αθλητών ανθήσαντες, τήν Εκκλησίαν άπασαν νοητής, οσμής επληρώσατε, τό δυσώδες τής πλάνης απελάσαντες.

Θεοτοκίον

Νομίμων σε άνευθεν, τών τής φύσεως Χριστέ, υπερφυώς εκύησεν, η Θεοτόκος Κόρη ως αληθώς, νομίμως τούς Μάρτυρας, εναθλήσαντας πίστει στεφανώσαντα.

Ει τύχοι εν Σαββάτω, λέγε τό παρόν Κοντάκιον, καί τόν Οίκον ειδ' ού, τό εν τώ Τριωδίω Μαρτυρικόν τού ήχου.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Τούς νεοφανείς, οπλίτας τής Πίστεως, ως υπέρ Χριστού, προθύμως εναθλήσαντας, εγκωμίων στέμμασιν, επαξίως πάντες στεφανώσωμεν, υπέρ ημών πρεσβεύοντας Χριστώ, ως πύργους καί φυλακας τής Ρωμαίων αρχής.

Ο Οίκος

Τό τού Χριστού αμήχανον κάλλος, καί τήν άφραστον δόξαν, ήν Αγγέλων χοροί επιθυμούσι θεάσασθαι, εν παρρησία ημείς ορώντες, μετά πάντων Αγίων τών απ' αιώνος, οι τού Χριστού τεσσαράκοντα καί δύο Αθληταί, ταίς αγίαις ημών πρεσβείαις, τούς υμάς ευφημούντας φωτίσατε, αμαρτιών τό σκότος διώκοντες, καί υιούς φωτός εργαζόμενοι, ως πύργοι καί φύλακες τής Ρωμαίων αρχής.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΣΤ' τού αυτού μηνός, Mνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, τών εν τώ Αμορίω αθλησάντων, Θεοδώρου, Κωνσταντίνου, Καλλίστου, Θεοφίλου, Βασσώη καί τών σύν αυτοίς.

Στίχοι

· Τήν εξάριθμον συντεθειμένην φέρει,

· Σύν επταρίθμω η τετμημένη φάλαγξ.

· Τεσσαράκοντα κάρηνα δυοίν άμα έκτη ετμήθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αρκαδίου.

Στίχοι

Οσφύν νοητήν αρεταίς εζωσμένος, Εύζωνος, Αρκάδιε, πρός πόλον τρέχεις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Ησυχίου τού θαυματουργού.

Στίχοι

· Δούς, Ησύχιε, σαυτόν η σύχω βίω,

· Τέλους φθάσαντος, ησυχάζεις εκ βίου.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Μάξιμος λιθοβοληθείς τελειούται.

Στίχοι

· Όλω βλέπων νώ Μάξιμος πρός τά στέφη,

· Πρός τάς βολάς υπήρχε τών λίθων λίθος.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Ευφρόσυνος, ύδωρ κοχλάζον ποτισθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Ζέον πεπωκως φιάλη κοίλη πόμα,

· Ο Μάρτυς Ευφρόσυνος ευφράνθη μάλα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής ευρέσεως τού τιμίου Σταυρού, υπό τής μακαρίας Ελένης.

Στίχοι

· Δίδωσιν ημίν Ελένη ταύτην χάριν,

· Βλέπειν τό σώσαν εκ φθοράς ημάς ξύλον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής ευρέσεως τών τιμίων ήλων.

Στίχοι

· Φανέωτες ήλοι Βασιλεί, τού μέν κράνους,

· Άγαλμα κείνται, τού χαλινού δέ κράτος.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Ιουλιανός καί Εύβουλος ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Δεύρο, ξίφει θάνωμεν, Ευβούλω λέγει,

· Ιουλιανός, εισφέρων ευβουλίαν.

Ταίς τών σών Αγίων πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον επεισε βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Μετά χρόνιον ειρκτήν οι τεσσαράκοντα, καί δύο Χριστού Μάρτυρες, τής τού σώματος φυλακής λυθέντες ως αυτού, φυλάξαντες νόμους αληθείς, φύλακες ώφθησαν ημών, οικούντες τούς ουρανούς.

Αιχμαλώτους θείους παίδας έμιμήσασθε, τρείς τούς εν Βαβυλώνι ποτέ, ως αιχμάλωτοι απαχθέντες, χώραν εις μακράν, καλλίνικοι Μάρτυρες, εν ή τόν πολυτάραχον εχθρόν ηχμαλωτεύσατε.

Ρείθροις αίματος υμών τής ματαιότητος, χειμάρρους εξηράνατε, ποταμίοις δέ εμβληθέντες ρεύμασι Σοφοί, προς ύδωρ μετέβητε ζωής, εποχετεύοντες ημίν, αθανασίας κρουνούς.

Θεοτοκίον

Νόμος Άχραντε καινότατος ύπάρχουσα, τόν Λόγον εγγραφόμενoν, εν σοί έσχηκας, τόν εν βίβλω ζώντων τούς αυτού, εγγράψαντα θείους Αθλητάς, τά γεγραμμένα εμμελώς αποπληρώσαντα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Υπελθόντες Μαρτύρων τό θείον στάδιον, σταθερώς τούς αγώνας προσεπεδείξασθε, τρέποντες εχθρόν, ταίς ατρέπτοις ενστάσεσιν, όθεν ευφημούμεν, υμάς Χριστού οπλίται.

Ρωμαλέως αντέστης τοίς ματαιόφροσιν, Αθλητά Κωνσταντίνε τοίς αναγκάζουσι, σέ τής τού Χριστού, αποσπάν αγαπήσεως, καί ταίς τών Μαρτύρων, αγέλαις ηριθμήθης.

Ωσπερ άκακοι άρνες ομού θυόμενοι, πρός δυισίν Αθλοφόροι οι τεσσαράκοντα, πάθος τό σεπτόν, τού τυθέντος ως πρόβατον, χαίροντες μιμούνται, πολλή σύν παρρησία.

Θεοτοκίον

Νυμφοστόλιστος φανείς σοι θείος Αρχάγγελος, Χαίρε πύρινε θρόνε Θεού εβόα σοι, Άχραντε Αγνή, αθλοφόρων κραταίωμα, ομολογησάντων Θεόν σαρκί φανέντα.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν».

Ιδείν τόν Κύριον ηξιώθητε, στέφος υμίν δωρούμενον τής δόξης τό άφθαρτον, Κωνσταντίνε, Βασσώη, Θεόδωρε, Κάλλιστε γενναιόφρον, μάκαρ Θεόφιλε, άμα τοίς λοιποίς, υπέρ ημών αεί πρεσβεύσατε.

Ως φώς ως όρθρος ως μέγας Ήλιος, τών Αθλητών η μνήμη αναλάμψασα σήμερον, τών πιστών τάς ψυχάς κατελάμπρυνε, ταύτην επιτελούντες, τούτους αινέσωμεν, μέλεσιν αυτών, τόν Λυτρωτήν Χριστόν δοξάσαντας.

Στρατός Μαρτύρων θείος κατάλογος, αθλητικός δυσί πρός τεσσαράκοντα χάριτι, μυριάσιν Αγγέλων ηρίθμηται, λύσιν ημίν πταισμάτων, νύν εξαιτούμενος, μέτρω τής νηστείας, ημερών τών τεσσαράκοντα.

Η γή τό αίμα υμών εδέξατο, καί ποταμός τά σώματα ριφθέντα συνήνωσε, κεφαλαίς ταίς τμηθείσαις Πανόλβιοι, ύπερθεν φερομένης, θείας λαμπρότητος, καί προηγουμένης, εμφανώς δυνάμει κρείττονι.

Θεοτοκίον

Φωτός δοχείον θεοχαρίτωτε, φωτιστικαίς αυγαίς σου τήν καρδίαν μου φώτισον, ραθυμίας τά νέφη διώκουσα, καί τό τής αμαρτίας, σκότος εξαίρουσα, η τόν αναμάρτητον Θεόν αποκυήσασα.

Ει τύχοι εν Σαββάτω, λέγε τό εξαποστειλάριον, ει δέ ενάλλη ημέρα, τό Φωταγωγικόν τού τυχόντος ήχου.

Εξαποστειλάριον

Εν Πνεύματι τώ Ιερώ

Τετραδεκάριθμος χορός, συν δυσίν ομοψύχοις, ενήθλησε στερρότατα, μέχρι τέλους καί πάσας, τάς μηχανάς κατέβαλε, τού εχθρού καί πέφυκε, πρός ουρανίους σκηνώσεις, τό δέ στέφος τής νίκης, εκομίσατο φαιδρόν, εκ δεξιάς τού Υψίστου.

Θεοτοκίον

Ως έχουσα τό συμπαθές, καί τό έλεος μέγα, επίβλεψον πανύμνητε, Θεοτόκε Παρθένε, εις τήν εμήν ταπείνωσιν, καί παθών τόν θόρυβον, καί τών σκανδάλων τού βίου, διασκέδασον Κόρη, καί πυρός τής γεέννης, ρύσαί με σαίς πρεσβείαις.

Εις τόν Στίχον, τών Αίνων ψάλλομεντόεντώ Τριωδίω Ιδιόμελον τής ημέρας, καί τά λοιπά. Αι συνήθεις μετάνοιαι, η α' Ώρα, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.