ΤΗ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Οσιομάρτυρος Κόνωνος τού εν Ισαυρία.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν τού Αγίου Στιχηρά προσόμοια τρία.

Ήχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες

Μάρτυς παναοίδιμε πολλαίς, ομιλήσας θλίψεσι, καί ανυποίστοις κολάσεσι τόν πολυμήχανον, ετροπώσω όφιν, καί τούτον υπέταξας, ποσίν ωραιοτάτοις σου ένδοξε, Χριστού δεόμενος, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Κόνων παναοίδιμε φωτί, τού Αγίου Πνεύματος, καταυγασθείς τήν, διάνοιαν, σκότος εμείωσας, πονηρών δαιμόνων, καί πρός φέγγος άδυτον, μετέβης εν Θεώ ευφραινόμενος, όν νύν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Κόνων αξιάγαστε ναός, τής Τριάδος γέγονας, καί τόν ναόν τόν πανάγιον, έν ώ τό σώμά σου, ευσεβώς ετέθη, ποταμόν ανέδειξας, απείρων ιαμάτων πανόλβιε, διό ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε ξένον άκουσμα Αγνή, χαίρε ξύλον άγιον, τού Παραδείσου θεόφυτον, χαίρε εξάλειψις, πονηρών δαιμόνων, χαίρε ξίφος δίστομον, εχθρού τήν κεφαλήν αποτέμνουσα, τώ ξένω τόκω σου, Παναγία υπεράμωμε, ξενωθέντας, ημάς ανακάλεσαι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν ίδιον Άρνα η Αμνάς, καί άμωμος Δέσποινα, εν τώ Σταυρώ ως εώρακεν, είδος ουκ έχοντα, ουδέ κάλλος, Οίμοι! θρηνω δούσα έλεγε, πού σου τό κάλλος έδυ γλυκύτατε; πού η ευπρέπεια; πού η χάρις η αστράπτουσα, τής μορφής σου, Υιέ μου παμφίλτατε;

Τά λοιπά τής τού Εσπερινού Ακολουθίας, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τή συνήθη Στιχολογίαν, λέγονται οι Κανόνες τού Τριωδίου, καί τού Αγίου ο παρών, ού ή Ακροστιχίς.

Ο Καλλίνικος Μάρτυς υμνείσθω Κόνων.

Ανευ τών Θεοτοκίων

Ωδή α' Ήχος πλ. α' Ο Ειρμός

«Tώ σωτήρι Θεώ, τώ εν θαλάσση λαόν, ποσίν αβρόχοις οδηγήσαντι, καί Φαραω πανστρατιά καταποντίσαντι, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται».

Ο Καλλίνικος νύν, Μάρτυς υμνείσθω Kόνων, κατά τής πλάνης ανδρισάμενος, ως στρατευσάμενος Χριστώ, τώ επί πάντων Θεώ, καί άφθαρτον στέφος αναδησάμενος.

Κεκρυμμένην ζωήν, καί τήν αγήρω δόξαν επιποθήσας αντηλλάξατο, Κόνων ο ένδοξος Μάρτυς, τής επικήρου χλιδής, όν ύμνοις τιμήσωμεν, ότι δεδόξασται.

Αφθαρσίας στολήν, περιβαλόμενος νύν, ενεκεντρίσθης Κόνων ένδοξε, αγριελαίου εκ ρίζης εις καλλιέλαιον, Χριστώ τε το ύς φύσαντας εκαρποφόρησας.

Λελυμένος αράς, τής τού Προπάτορος φθοράς, τήν πλάνης ζεύγλην απεσείσατο, ο παναοίδιμος Μάρτυς, καί τήν ομόζυγον, αγνείας συνόμιλον συναπειργάσατο.

Θεοτοκίον

Άχραντε μήτηρ Θεού, τόν σαρκωθέντα εκ σού, καί εκ τών κόλπων τού γεννήτορος, μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ, στερέωσόν μου τήν διάνοιαν, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σου, τήν εκούσιον νύν σταύρωσιν».

Λατρεύειν ηρετίσω Θεώ, τό φώς ποθήσας, εβδελύξω δέ, τήν ζοφεράν Κόνων ένδοξε, τών ειδώλων αθεότητα.

Ιέρευσας προθύ μως Χριστώ, ψυχήν καί σώμα, καί ευπρόσδεκτος, ως μόνος μόνω ωμίλησας, τώ Δεσπότη παμμακάριστε.

Νομίμων τών πατρώων σοφώς, λαούς απείρους ηλευθέρωσας, τόν απωλείας φερώνυμον, θριαμβεύων Kόνων ένδοξε.

Ικέτευε παθών ψυχικών, σωματικών τε λύσιν Ένδοξε, παρασχεθήναι τοίς εν πίστει, εορτάζουσι τήν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Ικέτευε απαύστως Αγνή, τόν προελθόντα εκ λαγόνων σου, ρυσθήναι πλάνης διαβόλου, τούς υμνούντάς σε Μητέρα Θεού.

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Εκ βρέφους τώ Θεώ, κολληθείς θεοφόρε, τού Πνεύματος σεπτόν, ανεδείχθης δοχείον, καί τά πονηρότατα, καθυπέταξας πνεύματα, εναθλήσας δέ, εμεγαλύνθης αξίως, όθεν άπαντες, τήν παναγίαν σου μνήμην, πιστώς εορτάζομεν.

Θεοτοκίον

Κυβέρνησον Αγνή, τήν αθλίαν ψυχήν μου, καί οίκτειρον αυτήν, υπό πλήθους πταισμάτων, βυθώ ολισθαίνουσαν, απωλείας Πανάμωμε, καί εν ώρα με, τή φοβερά τού θανάτου, ελευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων, καί σώσόν με δέομαι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τήν σήν τής καθαράς, καί αμώμου Παρθένου, διήλθεν αληθώς, τήν καρδίαν ρομφαία, Σταυρώ ώς εώρακας, τόν Υιόν σου υψούμενον, Παναμώμητε, ευλογημένη Μαρία, τό προσφύγιον, αμαρτωλών Θεοτόκε, πιστών τό κραταίωμα

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Ακήκοα Κύριε, τήν εκ τού τάφου σου έγερσιν, καί εδόξασά σου, τήν αήττητον δύναμιν».

Καθείλες Μακάριε, τό τών λαών απατήλιον, καί υπέφηνας, τού Ιησού τήν θεότητα.

Ο λίθινος φρίξας σου, ψευδής Θεός τό εμβρίμημα, τόν Ιησούν μόνον, καθωμολόγησεν είναι Θεόν.

Συνήκαν οι άφρονες, τήν υπέρ φύσιν δεξάμενοι, εκ λιθίνου χείλους, αληθεστάτην μετάθεσιν.

Μυστήριον άρρητον, τό διά σού κηρυττόμενον, επιστρέφεις γάρ Μάρτυς, πεπλανημένους πρός Κύριον.

Θεοτοκον

Κυρίως δοξάζομεν, σέ Θεοτόκον, Ανύμφευτε, καί τώ σώ λιμένι, οι πιστοί καταφεύγομεν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε, σώσον ημάς, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν».

Άχράντου σε δοχείον η χάρις, καί ακηράτου φωτός απειργάσατο, Μαρτύρων κλέος καί καύχημα.

Ρημάτων επλουτίσθης αρρήτων, τήν θείαν γνώσιν, καί ταύτην εμύησας, λαούς απείρους υπέρτιμε.

Τήν χάριν σου ορώντες οι άνομοι, τών θαυμάτων εβόων, ο Κόνωνος Θεός, τήν πλάνην ενίκησε.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ κόσμω εκύησας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Εκύκλωσέ με άβυσσος, ταφή μοι τό κήτος εγένετο, εγώ δέ εβόησα, πρός σέ τόν φιλάνθρωπον, καί έσωσέ με, η δεξιά σου Κύριε».

Υπήρξε τοίς πιστεύσασιν, η χάρις τού πλούτου επαύξησις, τοίς δέ απειθήσασιν, η ένστασις όλεθρος, ταίς ικεσίαις, σού Κόνων παμμακάριστε.

Σαφώς σοι υποτέτακται, δαιμόνων τά στίφη μακάριε, σαυτόν υποτάξαντι, Θεώ τώ ποιήσαντι, αυτεξουσίως, ώ Μάρτυς Κόνων ένδοξε.

Υπό σού επαιδεύετο, τά πλήθη αιρείσθαι τόν έλεον, καί τρόπον βδελύττεσθαι, ενθέως φιλάργυρον, Παμμάκαρ έργω, καί λόγω διδασκόμενα.

Θεοτοκίον

Βάτον σε ακατάφλεκτον, καί όρος καί κλίμακα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, αξίως δοξάζομεν, Μαρία ένδοξε, Ορθοδόξων καύχημα.

Τό Μαρτυρικόν τού ενδιατάκτου ήχου.

Συναξάριον

Τή Ε' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Οσιομάρτυρος Κόνωνος τού εν lσαυρία.

Στίχοι

· Ήκεις πρός αυτόν τόν Θεόν, Θεός θέσει,

· Εις γήν άφείς σου τήν κόνιν, Κόνων Πάτερ.

· Πέμπτη καρτερόφρων ψυχήν ο Κόνων αφέηκεν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Κόνωνος τού Κηπουρού.

Στίχοι

· Ήλων τύπους φέροντι Κυρίω Kόνων,

· Ήλων τύπους πρόσεισιν εις πόδας φέρων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Μάρκου Μοναχού τού θαυματουργού.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ευλογίου τού εν Παλαιστίνη.

Στίχοι

· Τόν Ευλόγιον ευλογεί πάσα κτίσις,

· Κτίστου χάριν σού τήν κάραν τετμημένου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ευλαμπίου.

Στίχοι

· Τράχηλον Ευλάμπιος εκτμηθείς ξίΦει,

· Τραχηλιώσαν δυσσέβειαν αισχύνει.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Αρχέλαος καί οι σύν αυτώ εκατόν τεσσαράκοντα δύο Μάρτυρες ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Θείς πρώτος Αρχέλαος αυχένα ξίφει,

· Άρχει τομής σοι, λαέ θείε Κυρίου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο εν καμίνω πυρός, τούς υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Μαρτυρικώς Αθλητά, ηγωνισμένος ανεβόας, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Νενικηκώς τόν εχθρόν, σύ ανεδείχθης Αθλοφόρος, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων βοών.

Επί τής γής νικητής, εν ουρανοίς δέ στεφανίτης, ανηγορεύθης τού Χριστού, Μάρτυς αήττητε.

Ιερουργήσας Θεώ, τήν τών εν πλάνη σωτηρίαν, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων βοάς.

Θεοτοκίον

Ο εκ Παρθένου τεχθείς, ήν Θεοτόκον απειργάσω, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων γεννηθέντα Υιόν καί Θεόν, καί επ' εσχάτων τών χρόνων, σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Σεσυλημένον ορώντες, τόν τού σκότους κοσμοκράτορα, τήν δεισιδαίμονα πλάνην, τού Αγίου ταίς εντεύξεσιν, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοπρεπώς σοι Παμμάκαρ, τών Κακούργων τά συστήματα, δι' ολεθρίων πνευμάτων, τιμωρούμενα εκραύγαζον, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ως μητρικαίς αγκάλαις, ασινές τό βρέφος έσωσας, τή ενεργεί σου προστάξει, έν ταίς μύλαις τού αγρίου θηρός, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, Xριστόν βοών απαύστως.

Κατελαμπρύνθης αφθόνως, Αθλητά τώ τρισηλίω φωτί, τήν τρισυπόστατον φύσιν, αναμέλπων γάρ εκραύγαζες, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ υπερτέρα, ανεδείχθης υπερένδοξε, Θεογεννήτορ Μαρία, εν γαστρί σου γάρ εσκήνωσεν, όν σύν Ασωμάτοις, βροτοί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Σέ τήν υπέρ νούν καί λόγον μητέρα Θεού, τήν εν χρόνω τόν άχρονον, αφράστως κυήσασαν, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν».

Όλος τού αϋλου πόθου γενόμενος, τού Χριστού επεπόθησας, πιείν τό ποτήριον, διό πάντες σε Μάκαρ μακαρίζομεν.

Νόμω θείω θεαρέστως επόμενος, ου θωπείαις Μακάριε, τού Χριστού τό ποτήριον, ολοψύχως ώφθης αρυσάμενος.

Ώφθης τών Μαρτύρων ένδοξε καλλονή, τοίς Χριστού καλλυνόμενος, σεπτοτάτοις στίγμασι, διά τούτό σε, άπαντες γεραίρομεν.

Νύν εν ουρανίω λήξει γενόμενος, τών τού βίου με λύτρωσαι, δεινών περιστάσεων, Αθλητά Κυρίου Κόνων ένδοξε.

Θεοτοκίον

Χαίρε Θεοτόκε Μήτερ Χριστού τού Θεού, χαίρε όρος τό άγιον, χαίρε τό κεφάλαιον, τής σεπτής παρθενίας, χαίρε Δέσποινα.

Τό Φωταγωγικόν τού ήχου.

Εις τόν Στίχον, τό Ιδιόμελον τής ημέρας καί τό Μαρτυρικόν.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον ή Σταυροθεοτοκίον

Αι μετάνοιαι, ως σύνηθες, η α' Ωρα, καί Απόλυσις.