ΤΗ Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ευτροπίου, Κλεονίκου καί Βασιλίσκου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια τών Μαρτύρων.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Τρισάριθμοι Μάρτυρες στερρώς, ανταγωνισάμενοι, τοίς ωμοτάτως δικάζουσι, καί πείραν άπασαν, δριμυτάτων πόνων, πίστει υπομείναντες, τής άνω βασιλείας τύχετε, Διό πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Εύτροπον, Κλεόνικον στερρόν, Bασιλίσκον ά σμασι, πνευματικοίς ευφημήσωμεν, πυρί γάρ έφλεξαν, αθεϊας ύλην, ευσεβείας χάριτι, καί νύν φωταγωγούσι τά πέρατα, θείοις πυρσεύμασιν, ως φωστήρες διαυγέστατοι, ως τήν πλάνην πάσαν αμαυρώσαντες.

Κάρας εκτεμνόμενοι εχθρού, κάραν συνετρίψατε, ωραιοτάτοις ποσίν υμών, γενναίοι Μάρτυρες, απλανείς αστέρες, Ιερεία έμψυχα, ναού επουρανίου κειμήλια, Εύτροπε ένδοξε, Βασιλίσκε καί Κλεόνικε, τήν ειρήνην πάσιν εξαιτούμενοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Νοσούσαν, Πανύμνητε, δεινώς, τήν ψυχήν μου πάθεσι, πονηροτάτοις θεράπευσον, η τόν ακέστορα, καί Σωτήρα πάντων, τόν Χριστόν κυήσασα, τόν πάσαν μαλακίαν ιώμενον, τόν τραυματίσαντα διαβόλου την κακόνοιαν, καί θανάτου ημάς απαλλάξαντα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σφαγήν σου τήν άδικον Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι, Τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως θνήσκεις; πώς τώ ξύλω, κρέμασαι, ο πάσαν γήν κρεμάσας τοίς ύδασι; Μή λίπης μόνην με, Ευεργέτα πολυέλεε, τήν Μητέρα καί δούλην σου δέομαι.

Καί ή λοιπή τού Εσπερινού Ακολουθία κατά τήν τάξιν.

Απολυτίκιον τών Αγίων

Ήχος δ'

Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγονται οι Κανόνες τού Τριωδίου είτα τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Τριών Αθλητών συμφρόνων μέλπω πόνους.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Θαλάσσης τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Τής θείας, φωτοχυσίας λάμψεσι, καταστραπτόμενοι, καί αθλητών στεφάνοις αληθώς, λαμπρυνόμενοι Αγιοι, Τριάδος οι ισάριθμοι, ταύτην ημίν εξευμενίσασθε.

Ρημάτων, ενηχηθέντες Μάρτυρες, πνευματικώς θεϊκών, καί συνημμένοι επί τό αυτό, τής ειρήνης τόν σύνδεσμον, εν εαυτοίς κατέχοντες, εχθρού τήν πλάνην ετροπώσασθε.

Ισάριθμοι, τής Τριάδος Μάρτυρες, αναδειχθέντες τρανώς, ίσα φρονούντες πίστει εις αυτήν, ίσον εύρατε στέφανον, Ευτρόπιε Κλεόνικε, σύν Βασιλίσκω οι καλλίνικοι.

Θεοτοκίον

Ωραίος, ο εκ γαστρός σου Δέσποινα, υπέρ υιούς τών βροτών, ο πρό αιώνων Λόγος προελθών, σκυθρωπόν εξηφάνισε, τό τού θανάτου άχραντε, ζωήν αιώνιον ημίν δεδωκώς.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Νευρούμενος εν Χριστώ, φερωνυμών τε αψευδώς Εύτροπε, τροπαιοφόρος γέγονας, κατά δυσμενών Μάρτυς ένδοξε.

Αθάνατον εναθλών, κλέος τής νίκης εμφανώς είληφας, Μάρτυς σοφέ Κλεόνικε, τώ σταυρώ γενναίως ηλούμενος.

Θωρακισθείς τώ Σταυρώ, βασιλικώς Ελληνικην έτρεψας, πολυθείαν ένδοξε, Μάρτυς Βασιλίσκε αοίδιμε.

Θεοτοκίον

Λιμένα σε γαληνόν, καί αδιάσπαστον Πιστοί άγκυραν, Θεογεννήτορ έχοντες, πλάτης τών δεινών λυτρωθείημεν.

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τριάδα τήν σεπτήν, η τριάς τών Μαρτύρων, ενώπιον πολλού, ωμολόγησε δήμου, καί δήμοις συνηρίθμηται, Ασωμάτων αθλήσασα, Τούτους σήμερον, ανευφημήσωμεν πίστει, εορτάζοντες, τήν ιεράν αυτών μνήμην, καί κοσμοχαρμόσυνον.

Θεοτοκίον

Ελπίς Χριστιανών, Παναγία Παρθένε, όν έτεκες Θεόν, υπέρ νούν τε καί λόγον, απαύστως ικέτευε, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, δούναι άφεσιν, αμαρτιών ημίν πάσι, καί διόρθωσιν, βίου τοίς πίστει καί πόθω, αεί σε δοξάζουσιν.

Η Σταυροθεοτoκίον

Ωθαύματος καινού! ώ φρικτού μυστηρίου! εβόα η αγνή, καί πανάμωμος Μήτηρ, εν ξύλω ως έβλεψεν, απλωθέντα τόν Κύριον, ο τά σύμπαντα, εν τή δρακί περιέχων, ως κατάκριτος, υπό κριτών παρανόμων, σταυρώ κατακρίνεται.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ηδρασμένοι εν τή πέτρα τής αληθείας, ταίς προβολαίς ακλόνητοι, ώφθητε βασάνων, Μάρτυρες πολύαθλοι, τής πλάνης οχύρωμα, άπαν εμφανώς εκμοχλεύσαντες.

Τετακότες όλην έφεσιν πρός τόν Κτίστην, δεσμοίς περιτεινόμενοι, καί ξεσμοίς αλγούντες, ώφθητε ανάλωτοι, Κλεόνικε Εύτροπε, σύν τώ Βασιλίσκω εν σκάμματι.

Ωραιοτάταις ακτίσι διηυγασμένοι, ως τόν Χριστόν προβλέποντες, ένθεν Αθλοφόροι, θάττον υπεμείνατε, πυρός τήν επίχυσιν, τούς υπεναντίους συμφλέξαντες.

Θεοτοκίον

Νεμομένην ρύμην έστησας τού θανάτου, ρείθρον ζωής κυήσασα, Χριστόν, όν δυσώπει, αμαρτίας κάμινον, ψυχής κατασβέσαι μου, Μήτερ τού ελέους πανάχραντε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Στερρότητι νοός, φληναφίαν εθραύσατε, ώμότητος αικιζόντων, καταπτύσαντες θράσους, Μάρτυρες καρτερώτατοι.

Υπέρ τά γεηρά, ουρανίων φροντίσαντες, ευγένειαν επανθούσαν, καί στρατείαν καί πλούτον, καί δόξαν κατελίπετε.

Μανίαν απηνή, τυραννούντων ού πτήξαντες, πυρός τε καί τών μαστίγων, καί ξεσμών καί βασάνων, ανδρείως κατεπτύσατε.

Θεοτοκίον

Φορέσας με εκ σού, Θεοτόκε ο πλάσας με, προήλθε διπλούς τή φύσει, εν μιά υποστάσει, αφύρτως γνωριζόμενος.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής Πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Ρωσθείσα, ξυνωρίς τών Μαρτύρων αυτάδελφος, μετά πολλάς τάς βασάνους, τώ Σταυρώ παγείσα εστέφθη στέφει, ακηράτω, σύν Ευτροπίω ο θείος Κλεόνικος.

Οδεύσας Μαρτυρίου πορείαν ακλόνητον, ήλοις πειρόμενος άμα, Βασιλίσκος πόδας συνέθλασε, τών δαιμόνων, τάς κεφαλάς πατήσας ο ένδοξος.

Ναόν σου, τήν καρδίαν λαξεύσας ανέτρεψας, άγαλμα πλάνης συμφλέξας καί τό στέφος ξίφει, Μάρτυς εδέξω εκτμηθείς σου, κεφαλήν Βασιλίσκε αοίδιμε.

Θεοτοκίον

Ως ρόδον, τών ακανθών εν μέσω ευράμενος, καί καθαρώτατον κρίνον, καί κοιλάδων άνθος ώ Θεομήτορ, ο Νυμφίος, εν τή γαστρί σου Λόγος εσκήνωσε.

Τό Mαρτυρικόν τού ενδιατάκτου ήχου.

Σ υ ν α ξ α ρ ι ο ν

Τή Γ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Ευτροπίου, Κλεονίκου καί Bασιλίσκου.

Στίχοι

· Ο χρηστός ημίν Ευτρόπιος τούς τρόπους,

· Εφεύρε Χριστόν καί τέλους διά ξίφους.

· Καί Κλεόνικος ευκλεά νίκην έχει,

· Σταυρώ κρεμασθείς, ως Χριστός μου πάλαι.

· Ειρκτήν τό σώμα καί πρό τής ειρκτής έχων,

· Ειρκτών λυτρούται Βασιλίσκος εκ δύο.

· Εν ξύλω Ευτρόπιος σταυροίο τρίτη πρoσεπήχθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Θεοδωρήτου, Πρεσβυτέρου Αντιοχείας.

Στίχοι

· Χωρείν έχει που τής Εδέμ τό χωρίον,

· Καί τόν Θεοδώρητον ένδον τόν μέγαν.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Zήνων καί Ζώϊλος εν ειρήνη τελειούνται.

Στίχοι

· Ζωής λύσις Zήνωνι καί τώ Ζωϊλω

· Ζωής υπήρξε κρείττονος παραιτία.

Τή αυτή ημέρα, η Οσία Πιαμούν η παρθένος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Κροσσωτά χρυσά Πιαμούν μελαμφόρος,

· Τάς αρετάς άπεισιν ημφιεσμένη.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε».

Νύν επαξίως τής αιωνίου ζωής λαβόμενοι, ώσπερ εναθλούσιν έφη ο Ποιητής, Αθλοφόροι αναμέλπετε, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Μυσταγωγίαν τήν υπέρ νούν καί κλέος καί στέφανον, κάλλος διαμένον άλυπον χαρμονήν, κληρωσάμενοι κραυγάζετε, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Εν τή καμίνω τή τών βασάνων καρτερήσαντες, πλάνης υπηρέτας Μάρτυρες ακλινείς, κατεφλέξατε κραυγάζοντες, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Λύσον Παρθένε, αμαρτιών μου τό χειρόγραφον, σώσον εκ παντοίας βλάβης καί προσβολής, τού δολίου, ίνα κράζω σοι, Ευλογημένη σύ, εν γυναιξί πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Πλήρης ευφροσύνης καί χαράς, φαιδράς εφέστηκε, νύν η ετήσιος, υμών πατήγυρις Άγιοι, εν ή πόθω ευφημούντες υμάς, τώ στεφοδότη καί Θεώ, ύμνοις κραυγάζομεν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωραίοι οι μώλωπες υμών, ώσπερ χρυσίον γάρ, καί λίθος τίμιος, Θεώ εδείχθητε Μάρτυρες, ούς εν πίστει προσκυνούμεν ημείς, τώ ενισχύσαντι υμάς, Θεώ κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Πηγή χαρισμάτων αψευδής, Χριστώ ενδέδοται, σαφώς τοίς Μάρτυσι, καρπογονεί γάρ η άνικμος, καί η άνυδρος εκβλύζει κρουνούς, καί η αλόγων λογικώς, φύσις εφέστηκεν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα βοώσα τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ο λόγος οικήσας εν τή σή, κοιλία Άχραντε σάρξ εχρημάτισε, φύσιν θεώσας μου Δέσποινα, ο υπέρθεος τή άκρα αυτού φιλανθρωπία, όν πιστώς υμνούντες ψάλλομεν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώτας φύσεις, Διό επαγαλλόμενοι σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Νύν τρανώς τήν δόξαν Κυρίου, στεφανηφόροι καθορώντες, σύν ταίς Ασωμάτοις χορείαις, καί τών Μαρτύρων καί τών Δικαίων αυτού, Μάρτυρες οι τρισάριθμοι, υπέρ υμών θερμώς πρεσβεύσατε.

Όλον εαυ τοίς τόν Σωτήρα, εισοικισάμενοι αξίως, πόλις εγνωρίσθητε Θεού, εδραιουμένη θείαις επάλξεσιν, Ευτρόπιος καί Κλεόνικος, σύν Βασιλίσκω οι θεόφρονες.

Υπέρ τών πιστώς εκτελούντων, την παναγίαν υμών μνήμην, καί τούς Ιερούς ευφημουντων, αγώνας θείους, Μάρτυρες ένδοξοι, τόν Κτίστην ικετεύσατε, αμαρτιών ευρείν συγχώρησιν.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη αντίληψις ώφθης, καί η ελπίς καί σωτηρία, σύ καταφυγή μου καί τείχoς, καί τής ψυχής μου θεία παράκλησις, διό με, Αειπάρθενε, εκ πάσης λύτρωσαι κολάσεως.

Τό Φωταγωγικόν τού ήχου

Καί η λοιπή, Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.