ΤΗ Β' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ησυχίου τού Συγκλητικού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν τρία Προσόμοια Στιχηρά τού Αγίου.

Ήχος δ' Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Καί εν βίω εν περίδοξος, και Μάρτυσι μέγιστος, Αθλητά Ησύχιε γνωριζόμενος, ταίς ουρανίαις Δυνάμεσι, συνων παμμακάριστε, τώ τών όλων Βασιλεί, μετά δόξης παρίστασαι, όθεν πίστει σου, τούς γενναίους αγώνας ευφημούμεν, καί τήν μνήιμην εκτελούμεν, τόν Ευεργέτην δοξάζοντες.

Βασιλεί τών Δυνάμεων, στρατευθείς διά πίστεως, αθλητά Ησύχιε, δόγμα άθεον, παρανομούντων ηκύρωσας, Βασιλέων ένδοξε, καί προείλου τό θανείν διά πόθον τόν ένθεον, όθεν άπασα, η σεπτή Εκκλησία εορτάζει, τήν πανέορτόν σου μνήμην, καί θυμηδίας ανάπλεων.

Ποταμίοις εν ρεύμασιν, απερρίφης Ησύχιε, εν αυτοίς τόν δράκοντα τόν πολέμιον, εναποπνίξας πανόλβιε, καί νύν ανελήλυθας εις αυτούς τούς ουρανούς, τούς στεφάνους ληψόμενος καί παρίστασαι, εφετών ακροτάτω Αθλοφόρε, τών Αγγέλων συμπολίτα, τής ευσεβείας εδραίωμα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η Θεόν τόν αχώρητον, εν γαστρί σου χωρήσασα, φιλανθρώπως άνθρωπον χρηματίσαντα, καί τό ημέτερον φύραμα, εκ σού προσλαβόμενον καί θεώσαντα σαφώς, μή παρίδης με Πάναγνε, νύν θλιβόμενον, αλλ' οικτείρησον τάχος καί παντοίας, δυσμενείας τε καί βλάβης, τού πονηρού ελευθέρωσον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ ως εώρακε, καθηλούμενον Κύριε, η Αμνάς καί Μήτηρ σου εξεπλήττετο, καί Τί τό όραμα, έκραζεν, Υιέ ποθεινότατε; ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο παράνομος, ο πολλών σου θαυμάτων απολαύσας; Αλλά δόξα τή αρρήτω, συγκαταβάσει σου, Δέσποτα.

Καί τά λοιπά τού Εσπερινoύ, ως σύνηθες.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ο Μάρτυς σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, Έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, Αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγονται οι Κανόνες κατά τήν τάξιν.

Ο Κανών τού Αγίου έχων Ακροστιχίδα.

Τόν παμμέγιστον Ησύχιον αινέσω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι εξήγαγες λαόν, δουλείας Αιγύπτου, εκάλυψας δέ άρματα, Φαραώ καί τήν δύναμιν».

Ταίς θείαις λαμπρότησι τού Σωτήρος, λελαμπρυσμένος, Αθλητά, τούς πίστει τελούντας, τήν σήν αγίαν άθλησιν, φωτός ενθέου πλήρωσον.

Όλος ανακείμενος τώ Σωτήρι, τόν δι' αυτόν καρτερικώς, θάνατον υπέστης, Ησύχιε πανόλβιε καί θείας ζωής έτυχες.

Νόμοις τού Δεσπότου συμπεφραγμένος, τών ανομούντων, πονηράς, απώσω θωπείας, Ησύχιε πανόλβιε αθλών καρτερικώτατα.

Θεοτοκίον

Παρθένος διέμεινας μετά τόκον, ως πρό τού τόκου αληθώς, τόν Κτίστην τεκούσα, όν αίτησαι Πανάμωμε, σωθήναι τούς υμνούντάς σε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, έν Κυρίω η καρδία μου».

Άνω πρός Θεόν τό φρόνημα, έχων Αθλοφόρε, τών διωκτών κατεπάλαισας, δυναστείαν ολεθροτόκον, εναθλών καρτερικώτατα.

Μόνον τού Χριστού εράσμιον, κάλλος αγαπήσας, κάλλη τού κόσμου παρέδραμες, καί αθλήσας δικαιοσύνης, ανεδήσω, Μάκαρ στέφανον.

Μίαν επιγνούς θεότητα, τής πολυθεϊας απεβδελύξω τό άστατον, Αθλοφόρε, καί μαρτυρίω ελαμπρύνθης, αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Έστη μέχρι σού ο θάνατος, τής αθανασίας γάρ τήν πηγήν απεκύησας, Παναγία, Χριστόν τόν μόνον, υπεράγαθον Θεόν ημών.

Κάθισμα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Ακαταγώνιστος Αθλητής γέγονας, τού Παντοκράτορος, μάκαρ Ησύχιε, εν τώ καιρώ τών διωγμών, τής σαρκός μή φεισάμενος, όθεν θανατούμενος, ποταμίοις εν ύδασι, τούτοις εναπέπνιξας, τόν πολέμιον δράκοντα, διό εν ευφροσύνη, τήν θείαν μνήμην σου Μάρτυς εορτάζομεν.

Θεοτοκίον

Ακατανόητον, καί ακατάληπτον, υπάρχει Δέσποινα, θεοχαρίτωτε, τό πεπραγμένον επί σοί, φρικτόν όντως μυστήριον! τόν γάρ απερίληπτον, συλλαβούσα εκύησας, σάρκα περιθέμενον, εξ αχράντων αιμάτων σου, όν πάντοτε Αγνή ως Υιόν σου, δυσώπει τού σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η απειρόγαμος, Αγνή καί Μήτηρ σου, Χριστέ ορώσά σε, νεκρόν κρεμάμενον, επί τού ξύλου μητρικώς, θρηνούσα απεφθέγγετο, Τί σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων ο άνομος, δήμος καί αχάριστος, ο πολλών καί μεγάλων σου, Υιέ μου δωρεών απολαύσας; Υμνών σου τήν θείαν συγκατάβασιν.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Δι' αγάπησιν Οικτίρμον τής σής εικόνος, επί Σταυρού σου έστης, καί ετάκησαν έθνη, σύ γάρ εί φιλάνθρωπε, ισχύς μου καί ύμνησις».

Γενναιότητι πανόλβιε διανοίας, τώ δυσσεβεί Τυράννω, αντετάξω ξοάνοις, θύειν σε προστάσσοντι, Ησύχιε ένδοξε.

Ιερείον ώσπερ άμωμον προσηνέχθης, τώ υπέρ σού τυθέντι, διά σπλάγχνα ελέους μέγιστε Ησύχιε, Μαρτύρων αγλάϊσμα.

Στηριγμός σοι καί κραταίωμα ο Δεσπότης, εν τώ καιρώ τών άθλων, Παναοίδιμε ώφθη, όθεν τόν επίκηρον, ουκ έπτηξας θάνατον.

Θεοτοκίον

Τόν ακήρατον βλαστήσασα Κόρη βότρυν, αθανασίας γλεύκος αποστάζοντα πάσιν, ώφθης παναναμώμητε, καί Μήτηρ αλόχευτος.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Σύ Κυριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Ο νούς σου τώ φωτί, τώ αϋλω λαμπόμενος, διέλυσε τής απάτης, τήν πολύθεον πλάνην, Ησύχιε μακάριε.

Νοήσεσι φαιδραίς, καί καλαίς αναβάσεσι, θεούμενος αθεϊας, Αθλοφόρε Παμμάκαρ, τό άστατον διέφυγες.

Ησύχασας λιπών, πολυτάραχον άγνοιαν, καί είληφας Αθλοφόρε, αντί κόπων καί πόνων, τήν θείαν αγαλλίασιν.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη επί γής, τόν ουράνιον τέτοκας, Πανάμωμε Θεόν Λόγον, όν υμνεί πάσα κτίσις, ως ποιητήν καί Κύριον.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων.

Υψώσας σου, πρός Θεόν τής καρδίας τόν έρωτα, απερρίφης, ποταμίοις εν ρείθροις Ησύχιε, εν αυτοίς τό τέλος, τό μακάριον Μάρτυς ευράμενος.

Χειμάρρους σε, τής τρυφής επαξίως εδέξατο, δεδεγμένον, τό μακάριον τέλος Ησύχιε, ποταμού εν ρείθροις, ώ στίφος δαιμόνων απέπνιξας.

Ισχύϊτε, καί δυνάμει παμμάκαρ τού Πνεύματος, μυριάδας, αοράτων εχθρών κατεπάτησας, καί στεφθείς ταίς νίκαις, τών Αγγέλων χοροίς συνηρίθμησαι.

Θεοτοκίον

Οικήσας σου, τήν αγίαν γαστέρα ο Κύριος Θεοτόκε, τής Τριάδος τερπνά καταγώγια, εκτελεί τούς πίστει, αληθείας σε νύν μακαρίζοντας.

Ει έστι Τεσσαρακοστή, λέγεται τό Μαρτυρικόν τού ήχου.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Β' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ησυχίου τού Συγκλητικού.

Στίχοι

· Ποταμόν Ησύχιος υδάτων έδυ,

· Όπως ποταμόν τού πυρός διεκφύγη.

· Δευτερίη προσέβη Ησύχιος εν πόλου όρμοις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Θεοδότου, Επισκόπου Κυρηνίας τής Κύπρου.

Στίχοι

· Άθλου πέπλησαι, Θεόδοτε, στιγμάτων,

· Ει καί μετ ειρήνης σε Χριστός λαμβάνει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Κοϊντου τού θαυματουργού.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Νέστορος καί Τριβιμίου.

Στίχοι

· Ο τράχηλον Νέστορος πλήξας τώ ξίφει,

· Πληγήν ομοίαν εντρίβει Τριβιμίω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Τρωαδίου καί τών σύν αυτώ μαρτυρησάντων επί Δεκίου Βασιλέως.

Στίχοι

· Μή μέλλε, Τρωά διε, θνήσκειν έκ ξίφους,

· Μή μέλλε, καί μέλλησιν ουχ έξει στέφος.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Παρθένος Ευθαλία ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Υιόν φιλούσα Μητροπαρθένου Κόρης,

· Τομήν υπέστη καλλιπάρθενος Κόρη.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες Ανδρόνικος καί Αθανασία ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Αθανασία συνθανόντα τή πάνυ,

· Πεπείσμεθα ζήν Ανδρόνικον τόν πάνυ.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Αβραμιαίοι ποτέ, εν Bαβυλώνι Παίδες, καμίνου φλόγα κατεπάτησαν, εν ύμνοις κραυγάζοντες, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί».

Νεανικώς τώ εχθρώ, περιπλακείς τήν τούτου, ισχύν Παμμάκαρ εταπείνωσας, κραυγάζων Ησύχιε, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Από περάτων τής γής, έως περάτων Μάρτυς, η σή ανδρεία καταγγέλλεται, καί τά κατορθώματα, καί η βεβαία πίστις, Ησύχιε θεόφρον.

Ισχυροτάταις νευραίς, απαγχονήσας Μάρτυς, τών σών αγώνων τόν αντίπαλον, επίδοξον θάνατον εν πνιγμονή υδάτων, Ησύχιε εδέξω.

Θεοτοκίον

Νενεκρωμένους ημάς, τή αμαρτία πάντας, ζωήν τεκούσα ανεζώωσας, διό σοι κραυγάζομεν, Θεοκυήτορ Κόρη, αεί δεδοξασμένη.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Πάντα τά έργα τού Θεού καί πάσα κτίσις, ευλογείτε τόν Κύριον, Όσιοι καί ταπεινοί τή καρδία, υμνείτε λαοί, καί υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας.

Εναπεδύσω ανδρικώς πρός τούς αγώνας, Χριστόν έχων συλλήπτορα Ένδοξε, καί κατά κράτος νικήσας, εδέξω στέφος άφθαρτον, καί ζής εις τούς αιώνας.

Στήσας τά ρεύματα Σοφέ τής αθεϊας, ιεροίς αγωνίσμασιν, εμβληθείς εν ποταμώ, εν τούτω εδέξω τό τέλος υμνών, τόν Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ως βασιλεύσας ευκλεώς κατά τής πλάνης, βασιλείοις κατέλιπες, ένδοξε, διατριβάς τε καί μέγα αξίωμα, καί τώ Βασιλεί, τού παντός προσεκολλήθης.

Θεοτοκίον

Ιερώτατός σε καλεί Προφήτης πύλην, αδιόδευτον Άχραντε, ο Κτίστης δι' ής διήλθεν, ως μόνος επίστασαι, πάλιν κεκλεισμένην, λιπών ως πρό τού τόκου.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Ευα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν είσω κίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Ωραίος τώ είδει τής ψυχής Ησύχιε, εγνωρίσθης καί τού σώματος, σύ γάρ αξίωμα καί πλούτον, κατέλιπες καί δόξαν επίκηρον, καί μόνω τώ Χριστώ ηκολούθη σας, δήμοις Μαρτύρων συναπτόμενος.

Συνέτριψας ξόανα σοφέ Ησύχιε, απωλείας καί ηγάπησας, μάλλον θανείν βιαιοτάτως, ζωήν όπως κερδήσης τήν μέλλουσαν, σύν πάσι τοίς καλώς εναθλήσασιν, όθεν σε πίστει μακαρίζομεν.

Η μνήμη σου σήμερον ημίν Ησύχιε, Θεομάκαρ επεδήμησε, πάντων φωτίζουσα καρδίας, εν ταύτη τών πιστώς ευφη μούντων σου, τούς πόνους, τά γενναία παλαίσματα, καί τά τών πόνων αγωνίσματα.

Θεοτοκίον

Φώς ημίν ανέτειλεν εκ σού Πανάμωμε, ο τών όλων μόνος Κύριος, καί κατελάμπρυνε τάς πάντων καρδίας, θεϊκαίς επιγνώσεσι, καί σκότος αγνωσίας εμείωσεν, Όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Καί η λοιπή τού Όρθρου Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.