ΤΗ ΚΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων ενδόξων καί πανευφήμων Αποστόλων καί Πρωτοκορυφαίων, Πέτρου καί Παύλου.

ΕΝ TΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους δ', καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τά εξής τρία, δευτερούντες τό α'.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Έδωκας καυχήματα, τή Εκκλησία φιλάνθρωπε, τούς σεπτούς Αποστόλους σου, εν ή υπερλάμπουσι, νοητοί φωστήρες, Πέτρος τε καί Παύλος, ώσπερ αστέρες λογικοί, τήν οικουμένην περιαυγάζοντες, δι' ών εφωταγώγησας, τήν δυτικήν αμαυρότητα, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών. (Δίς)

Έδωκας στηρίγματα, τή Εκκλησία σου Κύριε, τήν τού Πέτρου στερρότητα, καί Παύλου τήν σύνεσιν, καί λαμπράν σοφίαν, καί τήν εκατέρων, θεηγορίαν αληθή, τής αθεϊας πλάνην διώκουσαν, διό μυσταγωγούμενοι, παρ' αμφοτέρων υμνούμέν σε, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Έδωκας υπόδειγμα, επιστροφής αμαρτάνουσι, τους διττούς Αποστόλους σου, τόν μέν αρνησάμενον, εν καιρώ τού πάθους, καί μετεγνωκότα, τόν δέ κηρύγματι τώ σώ, αντιταξάμενον καί διώξαντα, καί άμφω τού συστήματος, πρωτοστατούντας τών φίλων σου, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος β'

Γερμανού

Πέτρε, κορυφαίε τών ενδόξων Αποστόλων, η πέτρα τής πίστεως, καί Παύλε θεσπέσιε, τών Αγίων, Εκκλησιών, ο ρήτωρ καί φωστήρ, τώ θείω θρόνω παριστάμενοι, υπέρ ημών Xριστώ πρεσβεύσατε.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος β’

Τήν πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Xριστέ

Απόστολοι Χριστού Μαθηταί, καί κήρυκες πανένδοξοι, οί τόν δρόμον, τόν καλόν επί τής γής, τελέσαντες πρεσβείαν, μή παύσητε ποιούντες, υπέρ τών πίστει ανυμνούντων υμάς.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Τού βίου εν τώ κλύδωνι, απαύστως χειμαζόμενοι, εκβοώμεν, Σώσον πάντας Αγαθέ, πρεσβείαις τών σοφών σου, καί θείων Αποστόλων, τών κορυφαίων υπεράγαθε.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Οι θείοι καί σεπτοί Μαθηταί, καί μύσται καί διδάσκαλοι, Πέτρε Παύλε, Αποστόλων η κρηπίς, τόν Κτίστην τών απάντων, καί Κύριον τής δόξης, υπέρ ημών αείπρεσβεύσατε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρθένε Θεοτόκε αγνή, δυσώπησον τόν Κύριον, όπως πάσι, ταίς πρεσβείαις σου αγνή, συγχώρησιν πταισμάτων, δωρήσηται καί σώση, ως ελεήμων καί φιλάνθρωπος.

Απολυτίκιοv Hχος δ'

Οι τών Αποστόλων πρωτόθρονοι, καί τής Οικουμένης διδάσκαλοι,

τώ Δεσπότη τών όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τή οικουμένη δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Ήχος δ’ Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί αγγέλοις άγνωστον Μυστύριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ EΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχολογούμεν τήν α' στάσιν τού, Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά εξής γ' Ιδιόμελα Στιχηρά, δευτερούντες αυτά.

Ήχος β' Αυτόμελον

Ανδρέου Πυρού

Ποίοις ευφημιών στέμμασιν, αναδήσωμεν Πέτρον καί Παύλον; τούς διηρημένους τοίς σώμασι, καί ηνωμένους τώ Πνεύματι, τούς θεοκηρύκων πρωτοστάτας, τόν μέν, ως τών Αποστόλων προεξάρχοντα, τόν δέ, ως υπέρ τούς άλλους κοπιάσαντα, τούτους γάρ όντως αξίως, αθανάτου δόξης, διαδήμασι στεφανοί, Χριστός ο Θεός ημών, ο έχων τό μέγα έλεος. (Δίς)

Ποίοις υμνωδιών κάλλεσιν, ανυμνήσωμεν Πέτρον καί Παύλον, τής θεογνωσίας τάς πτέρυγας, τάς διαπτάσας τά πέρατα, καί πρός ουρανόν ανυψωθείσας, τάς χείρας, Ευαγγελίου τού τής χάριτος, τούς πόδας, τής αληθείας τού κηρύγματος, τούς ποταμούς τής σοφίας, τού Σταυρού τά κέρατα, δι' ών δαιμόνων οφρύν, Χριστός καταβέβληκεν, ο έχων τό μέγα έλεος. (Δίς)

Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν, επαινέσωμεν Πέτρον καί Παύλον; τά τήν αθεότητα σφάττοντα, καί μή αμβλυνόμενα στόματα, τής φρικτής τού Πνεύματος μαχαίρας, τά Ρώμης, περιφανή εγκαλλωπίσματα, τά πάσης τής οικουμένης εντρυφήματα, τάς τής Καινής Διαθήκης, θεογράφους πλάκας, νοουμένας άς εν Σιών, Χριστός εξεφώνησεν, ο έχων τό μέγα έλεος. (Δίς)

Δόξα... Ήχος δ'

Ιωάννου Μοναχού

Τώ τριττώ τής ερωτήσεως, τώ, Πέτρε φιλείς με, τό τριττόν τής αρνήσεως, ο Χριστός διωρθώσατο, διό καί πρός τόν κρυφιογνώστην ο Σίμων, Κύριε, πάντα γινώσκεις, τά πάντα επίστασαι, σύ οίδας όι φιλώ σε, Όθεν πρός αυτόν ο Σωτήρ, Ποίμαινε τά πρόβατά μου, ποίμαινε τήν εκλογάδα μου, ποίμαινε τά αρνία μου, ά εν τώ ιδίω αίματι περιεποιησάμην εις σωτηρίαν, Αυτόν ικέτευε, θεομακάριστε Απόστολε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο διά σέ θεοπάτωρ προφήτης Δαυϊδ, μελωδικώς περί σού προανεφώνησε, τώ μεγαλείά σοι ποιήσαντι, Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, Σέ γάρ μητέρα πρόξενον ζωής ανέδειξεν, οαπάτωρ εκ σού ενανθρωπήσαι ευδοκήσας Θεός, ίνα τήν εαυτού αναπλάση εικόνα, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ορειάλωτον ευρών πρόβατον, τοίς ώμοις αναλαβών, τώ Πατρί προσαγάγη, καί τώ ιδίω θελήματι ταίς ουρανίαις συνάψη Δυνάμεσι, καί σώση Θεοτόκε, τόν κόσμον, Χριστός ο έχων τό μέγα, καί πλούσιον έλεος.

Είσοδος. Φώς ιλαρόν. Τό προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Καθολικής α' Επιστολής Πέτρου

τό Aνάγνωσμά (Κεφ. 1, 3-9)

Αδελφοί, ευλογητός ο Θεός, καί Πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο κατά τό πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν, δι' αναστάσεως Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον, καί αμίαντον, καί αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς εις ημάς τούς εν δυνάμει Θεού φρουρουμένους διά πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην αποκαλυφθήναι εν καιρώ εσχάτω εν ώ αγαλλιάσθε, ολίγον άρτι ( εί δέον εστί ) λυπηθέντες εν ποικίλοις πειρασμοίς, ίνα τό δοκίμιον υμών τής πίστεως, πολύ τιμιώτερον χρυσίου τού απολλυμένου, διά πυρός δέ δοκιμαζομένου, ευρεθή εις έπαινον καί τιμήν καί δόξαν, εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού, Όν ουκ ειδότες αγαπάτε, εις όν άρτι μή ορώντες, πιστεύοντες δέ, αγαλλιάσθε χαρά ανεκλαλήτω καί δεδοξασμένη, κομιζόμενοι τό τέλος τής πίστεως υμών, σωτηρίαν ψυχών.

Καθολικής α' Επιστολής Πέτρου

τό Ανάγνωσμα (Κεφ. 1, 13-19)

Αγαπητοί, αναζωσάμενοι τάς οσφύας τής διανοίας υμών, νήφοντες, τελείως ελπίσατε επί τήν φερομένην υμίν χάριν, εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού, ως τέκνα υπακοής, μή συσχηματιζόμενοι ταίς πρότερον εν τή αγνοία υμών επιθυμίαις, αλλά, κατά τόν καλέσαντα ημάς Άγιον, καί αυτοί Άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε. Διότι γέγραπται. Άγιοι γίνεσθε, ότι εγω Άγιός ειμι. Καί, εί Πατέρα επικαλείσθε τόν απροσωπολήπτως κρίνοντα κατά τό εκάστου έργον, εν φόβω τόν τής παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε, ειδότες, ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω, ελυτρώθητε εκ τής ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι, ως αμνού αμώμου καί ασπίλου Χριστού.

Καθολικής α' Επιστολής Πέτρου

τό Ανάγνωσμα (Κεφ. 2, 11-24)

Αγαπητοί, παρακαλώ υμάς, ως παροίκους καί παρεπιδήμους, απέχεσθαι τών σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά τής ψυχής τήν αναστροφήν υμών εν τοίς έθνεσιν έχοντες καλήν, ίνα, εν ώ καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, εκ τών καλών έργων εποπτεύσαντες, δοξάσωσι τόν Θεόν εν ημέρα επισκοπής. Υποτάγητε ούν πάση ανθρωπίνη κτίσει διά τόν Κύριον, είτε Βασιλεί, ως υπερέχοντι, είτε Ηγεμόσιν, ως δι' αυτού πεμπομένοις εις εκδίκησιν μέν κακοποιών, έπαινον δέ αγαθοποιών, ότι ούτως εστί τό θέλημα τού Θεού, αγαθοποιούντας φιμούν τήν τών αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν ως ελεύθεροι, καί μή ως επικάλυμμα έχοντες τής κακίας τήν ελευθερίαν, αλλ' ως δούλοι Θεού. Πάντας τιμήσατε, τήν αδελφότητα αγαπάτε, τόν Θεόν φοβείσθε, τόν Βασιλέα τιμάτε. Οι οικέται, υποτασσόμενοι εν παντί φόβω τοίς δεσπόταις, ού μόνον τοίς αγαθοίς καί επιεικέσιν, αλλά καί τοίς σκολιοίς. Τούτο γάρ χάρις, εί διά συνείδησιν Θεού υποφέρει τις λύπας, πάσχων αδίκως. Ποίον γάρ κλέος, εί αμαρτάνοντες καί κολαφιζόμενοι υπομενείτε; αλλ' εί αγαθοποιούντες καί πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά Θεώ, εις τούτο γάρ εκλήθητε, ότι καί Χριστός απέθανεν υπέρ ημών, ημίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσητε τοίς ίχνεσιν αυτού. Ος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τώ στόματι αυτού. Ος λοιδορούμενος, ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει, παρεδίδου δέ τώ κρίνοντι δικαίως. Ος τάς αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τώ σώματι αυτού επί τό ξύλον, ίνα ταίς αμαρτίαις απογενόμενοι, τή δικαιοσύνη ζήσωμεν.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος β'

Ανδρέου Ιεροσολυμίτου

Δεύρο δή μοι σήμερον, τό τών πιστών ευθύμως καλλιέρημα, χοροστατήσαντες άμα, τούς τής χάριτος εκλόγους υφάντας, Πέτρον καί Παύλον πρέπουσιν εγκωμίοις στεφανώσωμεν, ότι αφθόνως πάσι τόν λόγον κατασπείραντες, σύν τούτοις καί τήν χάριν τού Πνεύματος κατεπλούτησαν, καί τής αληθινής αμπέλου υπάρχοντες κλήματα, βότρυν ημίν πέπειρον εζεπέπαναν, ευφραίνοντα τάς καρδίας ημών. Πρός ούς βοήσωμεν, ανακεκαλυμμένω προσώπω, καί καθαρώ συνειδότι, λέγοντες. Χαίρετε πορθμευταί τών αλόγων, καί υπουργοί τών εν λόγω. Χαίρετε τού παντός ποιητού καί κηδεμόνος εκλόγια τερπνά. Χαίρετε πρόξενοι τών αγαθών, καί διώκται τών δολερών. Ούς ικετεύσωμεν πρεσβεύειν αεί, ειρήνην σταθηράν τώ κόσμω δωρήσασθαι, πρός τόν Κτίστην καί Διδάσκαλον, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Αρσενίου Ο αυτός

Τούς Μαθητάς τού Χριστού, καί θεμελίους τής Εκκλησίας, τους αληθείς στύλους καί βάσεις, καί σάλπιγγας ενθέους, τών τού Χριστού δογμάτων καί παθημάτων, τούς κορυφαίους Πέτρον καί Παύλον, άπας ο κόσμος ως προστάτας ευφημήσωμεν, Ούτοι γάρ διαδραμόντες τό κλίτος όλον τής γής, ώσπερ αρότρω έσπειραν τήν πίστιν, καί πάσι τήν θεογνωσίαν ανέβλυσαν, τής Τριάδος δεικνύντες λόγον, Ω Πέτρε, πέτρα καί κρηπίς, καί Παύλε, σκεύος εκλογής, οί καί ζευκτοί βόες τού Χριστού, πάντας είλκυσαν πρός τήν θεογνωσίαν, έθνη πόλεις τε καί νήσους, Εβραίους δέ πάλιν πρός τόν Χριστόν επανήγαγον, καί πρεσβεύουσι τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Γερμανού Ο αυτός

Πέτρε, κορυφαίε τών ενδόξων Αποστόλων, η πέτρα τής πίστεως, καί Παύλε θεσπέσιε, τών Αγίων Εκκλησιών ο ρήτωρ καί φωστήρ, τώ θείω θρόνω παριστάμενοι, υπέρ ημών Χριστώ πρεσβεύσατε.

Ο αυτός

Παύλε, στόμα Κυρίου, η κρηπίς τών δογμάτων, ο ποτέ μέν διώκτης, Ιησού τού Σωτήρος, νύν δέ καί πρωτόθρονος, τών Αποστόλων γενόμενος μακάριε, όθεν άρρητα είδες σοφέ, εως τρίτου ουρανού αναβάς, καί έκραζες, Δεύτε σύν εμοί, καί τών αγαθών μή υστερηθώμεν.

Ήχος γ' Ιωάννου Μοναχού

Οι τής άνω Ιερουσαλήμ πολίται, η πέτρα τής πίστεως, ο ρήτωρ τής Εκκλησίας τού Χριστού, η τής Τριάδος δυάς, τού κόσμου οι σαγηνευταί, καταλιπόντες σήμερον τά επί γής, επορεύθησαν εν αθλήσει πρός Θεόν, καί πρεσβεύουσιν αυτώ εν παρρησία, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. α' Βυζαντίου

Η σοφία τού Θεού, ο συναϊδιος Λόγος τού Πατρός, καθώς εν Ευαγγελίοις προέφη, τά εύφορα κλήματα, υμείς εστε πανεύφημοι Απόστολοι, οι τόν βότρυν τόν πέπειρον καί τερπνόν, εν τοίς κλάδοις υμών φέροντες, όν οι πιστοί εσθίοντες, επιστοιχούμεν γεύσιν πρός ευφρόσυνον, Πέτρε, η πέτρα τής πίστεως, καί Παύλε, καύχημα τής οικουμένης, στηρίξατε ποίμνην, ήν εκτήσασθε διδαχαίς υμών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν των ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α'

Ανδρέου Κρήτης

Τά κατά πόλιν δεσμά καί τάς θλίψεις σου, τίς διηγήσεται, ένδοξε Απόστολε Παύλε; ή τίς παραστήσει τούς αγώνας καί τούς κόπους σου, ούς εκοπίασας εν τώ Ευαγγελίω τού Χριστού, ίνα πάντας κερδήσης, καί Χριστώ προσαγάγης τήν Εκκλησίαν, Αλλά ταύτην αίτησαι, φυλάττειν τήν καλήν σου ομολογίαν, μέχρι τελευταίας αναπνοής, Παύλε Απόστολε, καί διδάσκαλε τών Εκκλησιών.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Τά κατά πόλιν δεσμά καί τάς θλίψεις σου, τίς διηγήσεται, ένδοξε Απόστολε Παύλε, τούς κόπους, τούς μόχθους, τάς αγρυπνίας, τάς εν λιμώ καί δίψει κακοπαθείας, τάς εν ψύχει καί γυμνότητι, τήν σαργάνην, τούς ραβδισμούς, τούς λιθασμούς, τήν περίοδον, τόν βυθόν, τά ναυάγια; θέατρον εγένου καί Αγγέλοις καί ανθρώποις, Πάντα ούν υπέμεινας εν τώ ενδυναμούντί σε Χριστώ, ίνα κόσμον κερδίσης, εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω σου, Διό δυσωπούμέν σε, οι τελούντες τήν μνήμην σου πιστώς, αδιαλείπτως ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Τούς φωστήρας τούς μεγάλους τής Εκκλησίας, Πέτρον καί Παύλον ευφημήσωμεν, υπέρ ήλιον γάρ έλαμψαν, εν τώ τής πίστεως στέρεώματι, καί τά έθνη ταίς ακτίσι τού κηρύγματος, εκ τής αγνοίας εις τήν θείαν γνώσιν επανήγαγον, ο μέν τώ σταυρώ προσηλωθείς, πρός ουρανόν τήν πορείαν εποιήσατο, ένθα τής βασιλείας, παρά Χριστού τάς κλείς εγκεχείριστο, ο δέ τώ ξίφει αποτμηθείς, πρός τόν Σωτήρα εκδημήσας, επαξίως μακαρίζεται, καί αμφότεροι τόν Ισραήλ καταγγέλλουσιν, ως εις αυτόν τόν Κύριον, χείρας αδίκως εκτείναντα, Διό ευχαίς αυτών, Χριστέ ο Θεός ημών, τούς καθ' ημών κατάβαλε, καί τήν ορθόδοξον πίστιν κράτυνον, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Εφραίμ Καρίας

Εορτή χαρμόσυνος, επέλαμψε τοίς πέρασι σήμερον, η πάνσεπτος μνήμη τών σοφωτάτων Αποστόλων, καί κορυφαίων Πέτρου καί Παύλου, διό καί Ρώμη συγχαίρει χορεύουσα, Εν ωδαίς καί ύμνoις εορτάσωμεν καί ημείς αδελφοί, τήν πανσεβάσμιον ταύτην ημέραν, βοώντες πρός αυτούς, Χαίρε, Πέτρε Απόστολε, καί γνήσιε φίλε, τού σού διδασκάλου Χριστού τού Θεού ημών, Χαίρε Παύλε παμφίλτατε, καί κήρυξ τής πίστεως, καί διδάσκαλε τής οικουμένης, Ως έχον παρρησίαν, ζεύγος αγιόλεκτον, Χριστόν τόν Θεόν ημών ικετεύσατε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιοv Ήχος δ'

Οι τών Αποστόλων πρωτόθρονοι, καί τής Οικουμένης διδάσκαλοι,

τώ Δεσπότη τών όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τή οικουμένη δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Ήχος δ’ Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί αγγέλοις άγνωστον Μυστύριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν πρώτην Στιχολογίαν

Κάθισμα τού Πέτρου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τόν βυθόν τής αλιείας καταλιπών, ουρανόθεν εδέξω παρά Πατρός, τήν θείαν αποκάλυψιν, τής τού Λόγου σαρκώσεως, καί παρρησία πάσιν, εβόας τώ Κτίστη σου, τού Θεού σε γινώσκω, Υιόν όμοούσιον, Όθεν επαξίως, αληθώς ανεδείχθης, η πέτρα τής πίστεως, καί κλειδούχος τής χάριτος, Πέτρε Απόστολε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ενθυμούμαι τήν κρίσιν καί δειλιώ, τήν εξέτασιν φρίττω τήν φοβεράν, τρέμω τήν απόφασιν, καί πτοούμαι τήν κόλασιν, τήν τού πυρός οδύνην, τό σκότος, τόν τάρταρον, Οίμοι! τί ποιήσω εν εκείνη τή ώρα, όταν τίθωνται θρόνoι, καί βίβλοι ανοίγωνται, καί αι πράξεις ελέγχωνται; Τότε Δέσποινα, βοήθειά μοι γενού, καί προστάτις θερμότατος, σέ γάρ έχω ελπίδα ο δούλός σου.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τού Παύλου

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ουρανόθεν τήν κλήσιν παρά Χριστού, κομισάμενος ώφθης κήρυξ φωτός, πάσι τοίς τής χάριτος, καταλάμψας διδάγμασι, τήν γάρ τού νόμου ξέσας, λατρείαν τού γράμματος, τοίς πιστοίς κατήστραψας, τήν γνώσιν τού Πνεύματος, όθεν καί εις τρίτον, ουρανόν επαξίως, επήρθης μετάρσιος, καί Παράδεισον έφθασας, Παύλε Απόστολε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαριστήριον αίνον χρεωστικώς, ως η χήρα εκείνη δύο λεπτά, προσφέρω σοι Δέσποινα, υπέρ πασών τών χαρίτων σου, σύ γάρ ώφθης σκέπη, ομού καί βοήθεια, πειρασμών καί θλίψεων, αεί με εξαίρουσα, όθεν ως εκ μέσης φλογιζούσης δώρησαι, καμίνου, ρυσθείς τών θλιβόντων με, εκ καρδίας κραυγάζω σοι, Θεοτόκε βοήθει μοι, πρεσβεύουσα τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, τόν τόκον σου Άχραντε, Μετά τόν Πολυέλεον.

Κάθισμα αμφοτέρων

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Κορυφαίους οφθέντας τών μαθητών, τούς μεγάλους φωστήρας καί φαεινούς, Πέτρον ευφημήσωμεν, καί τόν πάνσοφον Παύλον, τώ γάρ πυρί τού θείου εκλάμψαντες Πνεύματος, τήν αχλύν τής πλάνης, κατέφλεξαν άπασαν, όθεν καί τής άνω, βασιλείας πολίται, αξίως εδείχθησαν, καί τής χάριτος σύνθρονοι, Διά τούτο βοήσωμεν, Απόστολοι Χριστού τού Θεού, τών πταισμάτων άφεσιν αιτήσασθε, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον εν σή γαστρί, συλλαβούσα αφράστως Μήτηρ Θεού, τώ κόσμω εκύησας, τόν τόν κόσμον κατέχοντα, καί εν αγκάλαις έσχες, τόν πάντα συνεχοντα, καί εκ μαζών εθήλασας, τόν πάντας εκτρέφοντα, όθεν δυσωπώ σε, Παναγία Παρθένε, ρυσθήναι πταισμάτων μου, όταν μέλλω παρίστασθαι, πρό προσώπου τού Κτίστου μου, Δέσποινα Παρθένε αγνή, τήν σήν βοήθειαν τότε μοι καί γάρ δύνασαι, όσα θέλεις πανύμνητε.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Τό, Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον Εωθινόν ια'. ο Ν'.

Δόξα... Ταίς τών Αποστόλων...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός.

Καί τό Ιδιόμελον Ήχος β'

Πέτρε, κορυφαίε τών ενδόξων Αποστόλων, η πέτρα τής πίστεως, καί Παύλε θεσπέσιε, τών Αγίων Εκκλησιών ο ρήτωρ καί φωστήρ, τώ θείω θρόνω παριστάμενοι, υπέρ ημών Χριστώ πρεσβεύσατε.

Οι Κανόνες, αμφότεροι. Ποίημα Ιωάννου Μοναχού.

Ο Κανών τού Αγίου Πέτρου.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Ουκ έστι σοι όμοιος, δεδοξασμένε Κύριε, εν χειρί γάρ κραταιά, ελυτρώσω τόν λαόν, όν εκτήσω φιλάνθρωπε».

Τόν κορυφαιότατον, τών Αποστόλων σήμερον, πρωτοκλήτου αδελφόν, θεοπνευστοις εν ώδαίς, επαξίως υμνήσωμεν.

Σέ ο προαιώνιος, προεγνωκώς προώρισε, παμμακάριστε Πέτρε, ως προστάτην Εκκλησίας καί πρόεδρον.

Ού σάρξ ουδέ αίμά σοι, αλλ' ο Πατήρ ενέπνευσε, τον Χριστόν θεολογείν, Υιόν Θεού αληθινόν τού υψίστου Απόστολε.

Θεοτοκίον

Τό όρος τό άγιον, τό υπέρ έννοιαν όχημα, τήν Μητέρα τού Θεού, καί Παρθένον αληθώς μετά τόκον υμνήσωμεν.

Ο Κανών τού Αγίου Παύλου.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Η κεκομμένη

Ο ώσπερ όντα καλών τά ανύπαρκτα, Χριστός τή θεία γνώσει, Παύλε παμμακάριστε, αυτός εκ μητρικής γαστρός σε εξελέξατο, βαστάσαι, εναντίον τών εθνών, αυτού τό θείον όνομα, τό υπέρ πάν όνομα, ενδόξως γάρ δεδόξασται

Τήν εσομένην μηνύων σοι έλλαμψιν, τής ευσεβείας Παύλε, καί πλάνης τήν καθαίρεσιν, Χριστός επιφανείς, εν όρει αστραπόμορφος, τό δμμα μέν σκοτίζει τής σαρκός, τήν ψυχήν συνετίζει δέ, τής Τριάδος τή γνώσει, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Περιτομήν μέ τελών οκταήμερον, καί ζηλωτής πατρώων Παύλε παραδόσεων, Εβραίων εκ σποράς φυλής Βενιαμίτιδος, εν νόμω Φαρισαίός τε δειχθείς, ηγήσω πάντα σκύβαλα, καί Χριστόν εκέρδησας, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Άχραντε Μήτηρ Θεού παντοκράτορος, η βασιλίδος φυλής, Δέσποινα βλαστήσασα, καί μόνη τον Θεόν, τον πάντων βασιλεύοντα, γεννήσασα σαρκί υπερφυώς, κινδύνων με διάσωσον, τώ Υιώ σου ψάλλοντα Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Καταβασία

Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Τού Πέτρου

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχωμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος πλήν σου φιλάνθρωπε».

Μακάριόν σε, τό γλυκύτατον στόμα Χριστού τού Θεού, καί ταμίαν ασφαλή, τής βασιλείας ανέδειξε, διό ανυμνούμέν σε Πέτρε Απόστολε.

Επί τήν πέτραν, τής σής θεολογίας επήξατο, ο Δεσπότης Ιησούς, τήν Εκκλησίαν ακλόνητον, εν ή σε Απόστολε Πέτρε δοξάζομεν.

Ως υπέρτερος, τών Αγγέλων ο Πέτρος εν σώματι, εν γάρ τή επιφανεί, ελεύσει τούτον Χριστός ο Θεός, κριτήν τε καί σύνεδρον, έσεσθαι έφησεν.

Θεοτοκίον

Απειρόγαμε, ή Θεόν σαρκωθέντα κυήσασα, τών παθών ταίς προσβολαίς, κλονούμενόν με στερέωσον, ου γάρ εστιν Άχραντε, πλήν σου βοήθεια.

Τού Παύλου

Σύ εί τό στερέωμα

Σύ λίθον θεμέλιον, ταίς τών πιστών ψυχαίς τέθεικας, πολυτελή, ακρογωνιαίον, τόν Σωτήρα καί Κύριον.

Πάντοτε τήν νέκρωσιν, τού Ιησού εν τώ σώματι, ειλικρινώς, Παύλε περιφέρων, ηξιώθης τής όντως ζωής.

Παύλε παμμακάριστε, τώ θεμελίω σου πρέσβευε, τών αρετών εποικοδομείσθαι, ευσεβών τήν λαμπρότητα.

Θεοτοκίον

Σέ νύν μακαρίζουσιν, ως προεφήτευσας Πάναγνε, αι γενεαί, πάσαι τών ανθρώπων, διά σού νύν σωζόμεναι.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Η Υπακοή

Ήχος πλ. δ'

Ποία φυλακή ουκ έσχε σε δέσμιον; ποία δέ Εκκλησία ουκ έχει σε Ρήτορα; Δαμασκός μέγα φρονεί επί σοί Παύλε, είδε γάρ σε σκελισθέντα φωτί, Ρώμη σου τό αίμα δεξαμένη, καί αυτή κομπάζει, αλλ' η Ταρσός πλέον χαίρει, καί πόθω τιμά σου τά σπάργανα, Αλλ' ώ Παύλε Απόστολε, τό καύχημα τής οικουμένης, προφθάσας ημάς στήριξον.

Ιστέον ότι, ότε λέγεται Υπακοή, Κάθισμα ου λέγεται.

Τού Πέτρου

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Ούτος ο Θεός ημών, ο εκ Παρθένου σαρκωθείς, καί τήν φύσιν θεώσας, όν υμνούντες βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Βροτών αλιέα σε, ως επηγγείλατο Χριστός, απειργάσατο θείον, τής αυτού Εκκλησίας, πρώτω εγχειρίσας τούς οίακας.

Πρός σού δυσωπούμενος, ο ζωοδότης, Ιησούς, ο δεσμείν τε καί λύειν, δεδωκώς σοι ευθύνας, Πέτρε γενηθήτω μοι ίλεως.

Χριστού τά βασίλεια, ανεωχθλήναι εκτενώς, καθικέτευσον Πέτρε, τοίς τήν θείαν σου μνήμην, πίστει αδιστάκτω γεραίρουσι.

Θεοτοκίον

Κυρία πανύμνητε Θεοκυήτορ, τούς εμούς λογισμούς, σαίς πρεσβείαις εκκαθάρασα, δείξον ευκαρπόν με, Μήτηρ τού πάντων Θεού.

Τού Παύλου

Επέβης εφ' ίππους

Επέβη ως λέων, αγριωπώς λυμαινόμενος, τήν Χριστού Εκκλησίαν ο Σαύλος ποτέ, τιθασευθείς δέ θεία φωνή τού αμνού τού Θεού, ήν εδίωκε ποίμνην, οίά περ ποιμήν εγχειρίζεται.

Ο μέλλων φωτίζειν, τήν οικουμένην σκοτίζεται, Ανανίας δέ τούτω απέσταλται, τό τής ψυχής φέγγος διδούς καί τού σώματος, εκ θείας εμφανείας, σκεύος εκλογής διδαχθείς αυτόν.

Τώ Παύλω αξίως, η Δαμασκός εναβρύνεται, εκ γάρ ταύτης, ως εκ Παραδείσου ποτέ, ναμάτων θείων, ούτος προήλθε μεγίστη πηγή, καί εμέθυσε πάσαν, τή θεογνωσία αφθόνως τήν γήν.

Θεοτοκίον

Καθείλε δυνάστας, από τών θρόνων ο Κύριος, η Παρθένος καί η Μήτηρ, ως έφησε, τούς δέ πεινώντας, θείων αγαθών ενέπλησε, τούς πίστει μελωδούντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τού Πέτρου

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ο κτησάμενος ημάς, περιούσιον λαόν, τώ αίματί σου, Κύριε, τήν εν ομονοία σήν ειρήνην δός ημίν, φυλάττων τήν ποίμνην σου.

Τήν εκ πόθου ειληφώς, παρρησίαν πρός Θεόν, αξίως εθαυμάζετο, ο αλιεύς καί αγροίκος, τερατουργών παραδόξως τή χάριτι.

Ου χρυσίον διά σέ, ουκ αργύριον Χριστέ, ο θείός σου Απόστολος, αλλ' αρετήν κτησάμενος, τήν τών θαυμάτων επλούτησε δύναμιν.

Κατηρτίζοντο σφυρά, καί αι βάσεις τών χωλών, τώ ενεργεί σου ρήματι, διά γάρ θείου Πνεύματος, απετελείτο παράδοξα πράγματα.

Θεοτοκίον

Σεσωμάτωται Θεός, καθ' υπόστασιν Αγνή, εκ σού σαρκί ενούμενος, μεμενηκώς ουκ έλαττον, κατά τήν θείαν ουσίαν ασώματος.

Τού Παύλου

Φώτισον ημάς

Σύ τό αληθές, εξελέξω Παύλε καύχημα, τόν Σταυρόν τού Βασιλέως Χριστού, αεί βαστάζων, ώσπερ τρόπαιον Απόστολε.

Σοί τό ζήν Χριστός, τό θανείν δέ κέρδος άριστον, τώ γάρ πόθω συνεσταύρωσαι, τώ σταυρωθέντι δι' ημάς, ώ Παύλε ένδοξε.

Χαίροις αληθώς, εν Κυρίω Παύλε τίμιε, εκδημήσας εκ τού σώματος, καί ενδημήσας πρός Χριστόν, τόν ζωοδότην Θεόν.

Θεοτοκίον

Χαίροις αληθώς, παρθενίας τό κειμήλιον, η τής προμήτορος ανάκλησις, καί τής κατάρας, η λύσις τού προπάτορος.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Τού Πέτρου

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Εν κήτει Χριστέ τριημερεύσας, Ιωνάς προέγραψέ σε τόν αθάνατον, ως νεκρόν εκουσίως, εν τή κοιλία τής γής τριημερεύσαντα».

Ως πάλαι Χριστέ τή δεξιά σου, εν υγρά πεζεύοντα Πέτρον διέσωσας, καμέ βυθιζόμενον, σάλω δεινών πειρασμών υπεξάγαγε.

Αφήκας ώ Πέτρε τά μή όντα, καί τά όντα έφθασας, ώσπερ τις έμπορος, καί σαφώς ηλίευσας, τόν μαργαρίτην Χριστόν τόν πολύτιμον.

Πειράζειν αφρόνως οιηθέντας, Πνεύμα τό πανάγιον, Πέτρε ενέκρωσας, ο εθεολόγησας πρώτος, τρανώσας Θεόν παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Τόν πάσης επέκεινα ουσίας, Λόγον Θεού τέτοκας, σεσαρκωμένον ημίν, διό σε Θεοτόκον, χείλεσί τε καί ψυχή καταγγέλλομεν.

Τού Παύλου

Τήν δέησιν εκχεώ

Απάντων περιφρονήσας τών τερπνών, βεβλημένος τού Δεσπότου τώ φίλτρω, καί τής κοινής, σωτηρίας τής πόθω, διαμαρτείν αυτού αιρετισάμενος, ώ Παύλε μακάριε καί νύν, υπέρ τής οικουμένης ικέτευε.

Αξίως σοι εδωρήσατο Χριστός, τό πολίτευμα Απόστολε Παύλε, εν ουρανοίς, μένουσαν γάρ ενταύθα, ουκ επεπόθησας πόλιν μακάριε, πιστός υπηρέτης γεγονώς, οικονόμος τε τών μυστηρίων αυτού.

Ως άριστος τού Δεσπότου μιμητής, καί αυτόν ενδεδυμένος ο Παύλος, ειλικρινώς, πάσι γέγονε πάντα, ίνα τούς πάντας κερδήση καί σώση λαούς, καί έσωσεν ως αληθώς, τώ Χριστώ σαγηνεύσας τά πέρατα.

Θεοτοκίον

Επέβλεψεν επί σοί ο Κύριος, τήν εμήν ανακαινίζων ουσίαν, ως δυνατός, μεγαλεία ποιήσας, Θεογεννήτορ ως έφης πανάμωμε, καί έσωσέ με διά σού, εκ φθοράς ο Θεός μου ως εύσπλαγχνος.

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Κοντάκιον

Ήχος β' Αυτόμελον

Τούς ασφαλείς καί θεοφθόγγους κήρυκας, τήν κορυφήν τών Μαθητών σου Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν, τών αγαθών σου καί ανάπαυσιν, τούς πόνους γάρ εκείνων καί τόν θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν πλοκάρπωσιν, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Ο Οίκος

Τράνωσόν μου τήν γλώτταν Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τό στόμα, καί πληρώσας αυτό, κατάνυξον τήν καρδίαν μου, ίνα οίς λέγω ακολουθήσω, καί ά διδάσκω, ποιήσω πρώτος, πάς γάρ ποιών καί διδάσκων, φησίν, ούτος μέγας εστίν, εάν γάρ λέγω μή πράττων, ως χαλκός ηχών λογισθήσομαι, Διό λαλείν μοι τά δέοντα, καί ποιείν τά συμφέροντα δώρησαι, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Συναξάριον

Τή ΚΘ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων ενδόξων καί πανευφήμων Αποστόλων καί πρωτοκορυφαίων, Πέτρου καί Παύλου.

Στίχοι

· Σταύρωσις είλε κήρυκα Χριστού Πέτρον,

· Τομή δέ Παύλον, τόν τεμόντα τήν πλάνην.

· Τλή ενάτη Σταυρόν Πέτρος εικάδ' άορ δέ γε Παύλος.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Aμήν.

Τού Πέτρου

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο εν αρχή άναρχος Λόγος, σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι, Υιός μονογενής, ευλογημένος εί καί υπερυψούμενος, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών».

Τό συμπαθές θεία προνοία, τού Χριστού παιδευόμενος, εκμιμείσθαι συγχωρή, τό Πρό τού πάθους Πέτρε τής αρνήσεως, υποστήναι κλυδώνιον.

Σοί ο Χριστός πρώτω κληθέντι, καί σφοδρώς αγαπήσαντι, ως προέδρω ευκλεώς, τών Αποστόλων, πρώτω εμφανίζεται, αναστάς εκ τού μνήματος.

Σού τό τρισσόν τής πρό τού πάθους, εξαλείφων αρνήσεως, ο Δεσπότης τώ τρισσώ τής θεοφθόγγου ερωτήσεως, βεβαιοί τήν αγάπησιν.

Τής πρός Χριστόν Πέτρε φιλίας, προετίθεσο μάρτυρα, τόν τά πάντα ως Θεόν ειδότα Λόγον, όθεν καί τό φίλτατον, εγχειρίζει σοι ποίμνιον.

Θεοτοκίον

Τήν εν γαστρί τόν πρό αιώνων, εκ Πατρός ανατείλαντα, Θεόν Λόγον εν σαρκί συνειληφυίαν, πάντες μακαρίσωμεν, ως Μητέρα τού πάντων Θεού.

Τού Παύλου

Εν πεδίω Δεειρά

Εχρημάτισε Χριστέ, σφραγίς καί στέφανος τών Αποστόλων σου, ο επ' εσχάτων κληθείς τών χρόνων, σπουδή πάντας υπερβάλλων δέ, μεθ' ού ο λαός τής Εκκλησίας ψάλλει σοι, ο τών Πατέρων ημών, Θεός Ευλογητός εί.

Ει καί εδίωξε τό πρίν, τήν Εκκλησίαν σου Παύλος ο δέσμιος, αλλ' υπερέβη τήν πάλαι τόλμαν, τώ σώ ζήλω τώ επ' εσχάτων, συνήγαγε γάρ Χριστέ, τά έθνη κράζοντα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Σύ εξ Ιερουσαλήμ κηρύξας, άπασι τό Ευαγγέλιον, περιλαβων δέ εν κύκλω πάσαν τήν γήν, μέχρι τερμάτων Παύλε τού Ιλλυρικού, διδάσκων ανεκραύγαζες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Εν εκστάσει επαρθείς, τόν τρίτον έφθασας πόλον Πανόλβιε, καί επακούσας αρρήτων λόγων βοάς, Δόξα τώ ανωτάτω Πατρί, καί τώ Υιώ απαυγάσματι συνθρόνω, τώ ερευνώντι σαφώς Πνεύματι Θεού τά βάθη.

Θεοτοκίον

Ως επί πόκον υετός, εν σοί κατέβη Παρθένε Χριστός ο Θεός, καί σαρκοφόρος εκ σού προήλθεν, ενών τά πρίν διεστηκότα, ειρήνην εν γή, καί ουρανώ δωρούμενος, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογημένος.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τού Πέτρου

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Ο τά σύμπαντα φέρων, τή απορρήτω σου δυνάμει Χριστέ, τούς οσίους σου Παίδας, εν τή φλογί εδρόσισας κράζοντας, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Εκτενούσί σου χείρας, καί σταυρώ σε περιζώσουσιν, ο Δεσπότης προφητεύων, Πέτρε προστάττει έπεσθαι κράζοντα, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τώ τής χάριτος λόγω, τόν μέν Αινέαν παρειμένον δεινών, Ταβιθάν δέ θανούσαν, τερατουργών ανέστησας κράζοντας, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ο τώ Πέτρω τά έθνη, κεκαθαρμένα αποφήνας Χριστέ, τή τού Πνεύματος αίγλη, καμού τάς φρένας κάθαρον κράζοντος, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Εν μιά σοι σκηνούσα, τών εαυτής αγίων υποστάσεων, η θεότης Παρθένε, όλη μοι όλω ήνωται, όθεν σε ώς Μητέρα, τού Θεού ημών μακαρίζομεν.

Τού Παύλου

Τόν εν όρει αγίω

Συνεκράθη τώ πόθω σου ο Παύλος, τήν καλήν δέ αλλοίωσιν εξέστη, ουχ εαυτώ γάρ έζη ο αοίδιμος, είχε δέ οικτίρμον, ζώντα εν αυτώ σε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σύ ηρμόσω ως νύμφην παραστήσαι, τώ νυμφίω Χριστώ τήν Εκκλησίαν, νυμφαγωγός γάρ ταύτης αναδέδειξαι, Παύλε θεοφόρε, όθεν κατά χρέος, τήν μνήμην σου γεραίρει.

Ηγωνίσω τόν κάλλιστον αγώνα, καί τελέσας τόν δρόμον σου νομίμως, Χριστώ προσήλθες χαίρων παναοίδιμε, όθεν τών στεφάνων, Παύλε ηξιώθης, τών τής δικαιοσύνης.

Θεοτοκίον

Χαίρε θρόνε πυρίμορφε Κυρίου, χαίρε νύμφη ανύμφευτε Παρθένε, Χαίρε νεψέλη ήλιον εκλάμψασα, τής δικαιοσύνης, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Πέτρου

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Σέ τήν υπερένδοξον νύμφην, καί Παναγίαν Θεοτόκον, τήν τόν Κτίστην τεκούσαν, τών ορατών τε πάντων καί αοράτων, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Σού η υπερβάλλουσα χάρις, δημοσιεύεται αξίως, τής σκιάς σου τά πάθη τών ασθενούντων, Πέτρε φυγαδευούσης, διό σε μεγαλύνομεν.

Φάσμασι τόν Σίμωνα μάγον, τόν θεομάχον επαρθέντα, πρός αιθέριον ύψος, καταβαλών αρρήτω θεία δυνάμει, ο Πέτρος μακαρίζεται.

Τών πλημμελημάτων τήν λύσιν, ταίς ικεσίαις σου παράσχου, φωτισμόν τε καρδίας, καί ευφροσύνην πνεύματος τοίς υμνούσι, τήν μνήμην σου Απόστολε.

Θεοτοκίον

Θεόν συλλαβούσα Παρθένε, Κυριοτόκος ονομάζη, κατ' αξίαν διό σε, οι πιστοί συμφώνως δοξολογούντες, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Τού Παύλου

Όρους παρήλθες τής φύσεως

Σού προσκυνούμεν τήν άλυσιν, ήν υπέρ Χριστού ως κακούργος εφόρεσας, τά στίγματά τε Παύλε περιπτυσσόμεθα, ά εν τώ ευκλεεί σου, καί νικηφόρω φέρεις σώματι.

Νύν αναλύσας Απόστολε, πρός τόν υπό σού αενάως ποθούμενον, αυτώ τε ως θεράπων συναυλιζόμενος, απαύστοις ικεσίαις, τούς σούς ικέτας πρός σέ έλκυσον.

Νύν ουδαμώς εν αινίγματι, ουδέ εν εσόπτρω Χριστός σοι οπτάνεται, πρός πρόσωπον δέ μάλλον οράται πρόσωπον, τελείαν σοι τήν γνώσιν αποκαλύπτων τής θεότητος.

Θεοτοκίον

Λόγον εδέξω τόν άσαρκον, φύσιν τήν εμήν αναπλάσαι βουλόμενον, καί τούτον σαρκωθέντα Παρθένε τέτοκας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τών Αποστόλων άπαντες, τήν κορυφήν υμνήσωμεν, Πέτρον καί Παύλον τούς θείους, τής οικουμένης φωστήρας, τούς κήρυκας τής πίστεως, τάς θεολόγους σάλπιγγας, δογμάτων τούς εκφάντορας, τής Εκκλησίας τούς στύλους, καί καθαιρέτας τής πλάνης.

Θεοτοκίον

Τό μέγα καί παράδοξον, τού τόκου σου μυστήριον, θεοχαρίτωτε Κόρη, καί Θεομήτορ Παρθένε, Προφήται προεκήρυξαν, Απόστολοι εδίδαξαν, Μάρτυρες ωμολόγησαν, Άγγελοι δέ ανυμνούσι, καί άνθρωποι προσκυνούσιν.

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Προσομοια.

Ήχος δ'

Ο εξ υψίστου κληθείς

Ο ουρανόθεν τήν χάριν δεδεγμένος, ότε τήν ερώτησιν πρός τόν χορόν ο Σωτήρ, τόν δωδεκάριθμον έφησε, τών Αποστόλων, Τίνα με λέγουσιν είναι άνθρωποι; τότε δή ο πρόκριτος, Πέτρος Χριστού Μαθητών, θεολογών ανεκήρυξε, τρανώς βοήσας, Σύ εί Χριστός, τού ζώντος Θεού Υιός, Όθεν αξίως μακαρίζεται, ως εξ ύψους λαβών αποκάλυψιν, καί δεσμείν τε καί λύειν, τάς ευθύνας κομισάμενος.

Ο εξ υψίστου κληθείς, ουκ απ' ανθρώπων, ότε τό επίγειον σκότος ημαύρωσε, τούς οφθαλμούς σού τού σώματος, τής ασεβείας, δημοσιεύον τήν σκυθρωπότητα, τότε τό ουράνιον, φώς περιήστραψε, σής διανοίας τά όμματα, τής ευσεβείας ανακαλύπτον τήν ωραιότητα, όθεν επέγνως τόν εξάγοντα, φώς εκ σκότους Χριστόν τόν Θεον ημών, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Σύ επαξίως πέτρα προσηγορεύθης, εν ή τήν ακράδαντον πίστιν ο Κύριος, τής Εκκλησίας εκράτυνεν, αρχιποιμένα, τών λογικών προβάτων ποιήσας σε, εντεύθεν κλειδούχόν σε, τών ουρανίων πυλών, ως αγαθός εγκατέστησεν, ανοίγειν πάσι, τής μετά πίστεως προσεδρεύουσιν, Όθεν αξίως κατηξίωσαι, σταυρωθήναι καθως ο Δεσπότης σου, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Ο χριστοκήρυξ Σταυρού καύχημα φέρων, σύ τήν πολυέραστον θείαν αγάπησιν, ως τούς ερώντας συνδέουσαν, τώ ποθουμένω, ειλικρινώς απάντων προέκρινας, εντεύθεν καί δέσμιος, προσηγορεύθης Χριστού, τών πειρασμών τήν δυσχέρειαν, ως γλυκυτέραν, τρυφής απάσης αιρετισάμενος, καί τής τιμίας αναλύσεως, ηξιώθης συνων τώ Δεσπότη σου, όν ικέτευε σώσαι καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Κοσμά Μοναχού

Η πάνσεπτος τών Αποστόλων, επεδήμησεν εορτή, τή Εκκλησία Χριστού, προξενούσα σωτηρίαν ημίν, μυστικώς ούν κροτήσαντες τούτοις προσείπωμεν. Χαίρετε φωστήρες τών εν σκότει, τού ηλίου ακτίνες υπάρχοντες. Χαίρετε Πέτρε καί Παύλε, δογμάτων τών θείων θεμέλιοι αρραγείς, φίλοι τού Χριστού, σκεύη τίμια, Πάρεστε μέσον ημών αοράτως, καταξιούντες δωρεών αϋλων, τούς τήν ημών εορτήν, ευφημούντας άσμασι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων, Ωδή γ' καί ς'.

Ο Απόστολος, τό Ευαγγέλιον

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.

Στιχηρά Ιδιόμελα τών Αποστόλων, ψαλλόμενα εις τήν διάδοσιν τού Αγίου Ελαίου.

Ήχος δ'

Χριστός η πέτρα, τών Αποστόλων πρόκριτε, διά σού εν εαυτώ τήν Εκκλησίαν εθεμελίωσεν, ής πύλαι, Άδου ού κατισχύσουσιν, αιρετικών γλωσσαλγίαι, ουδ' ου μή πορθήσουσι βαρβάρων φρυάγματα, Ταύτην ούν ρύσαι πειρασμών καί κινδυνων, ταίς σαίς ικεσίαις παμμακάριστε.

Ο αυτός Ιωάννου Μοναχού

Χριστός σε πρώτον εν τή εκλογή Πέτρε κρηπίδα τής πίστεως εστεφάνωσε, σοί ο τού παντός Δεσπότης προέφησε, μακάριος εί Σίμων βάρ, Ιωνά, ότι ου σάρξ καί αίμα, ουθ' έτερον, θεοκήρυκά μοι σέ πεποίηκεν, αλλ' ο εμός Πατήρ ο εν ουρανοίς, Αυτόν ικέτευε θεομακάριστε Απόστολε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Ήχος πλ. β' Θεοφάνους

Τούς τής ευσεβείας αληθείς κήρυκας, καί τής Εκκλησίας υπερφυείς αστέρας, ύμνοις εγκωμίων τιμήσωμεν, Πέτρον τήν πέτραν τής πίστεως, καί Παύλον τόν αληθή διδάσκαλον, καί μύστην τού Σωτήρος Χριστού, ούτοι γάρ τόν τής αληθείας λόγον σπείραντες, εν ταίς καρδίαις τών πιστών, πάσι καρποφορίαν διένειμαν, καί πρεσβεύουσι Χριστώ, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Υβριστής καί διώκτης τής Εκκλησίας γέγονας, Παύλε παμμακάριστε, ουρανόθεν δέ κληθείς, υπερήσπισας ταύτης παραδόξως, ήν ικέτευε ρυσθήναι εκ κινδύνων, καί σωθήναι τάς ψυχάς ημών.