ΤΗ ΚΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΌΣ

Μνήμη τής Ανακομιδής τών Λειψάνων τών Αγίων καί θαυματουργών Αναργύρων, Κύρου καί Ιωάννου.

Ε ΙΣ ΤΟΝ ΕΣ ΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τήν δυάδα τιμήσωμεν, τών Μαρτύρων εν άσμασι, τής Τριάδος έχουσαν τήν λαμπρότητα, τούς θεμελίους τής πίστεως, τά άνθη τά πνέοντα, τήν οσμήν τήν αληθή, τής Θεού επιγνώσεως, Κύρον άπαντες, καί σύν τούτω τόν μέγαν Ιωάννην, ως πρεσβεύοντας απαύστως, υπέρ ημών τόν φιλάνθρωπον.

Διά βίου λαμπρότητος, καί ασκήσεως έλαμψας, καί αθλήσει ύστερον κατεκόσμησας, τήν σήν ψυχήν Κύρε ένδοξε, στρατείαν δέ έλιπες, τήν επίγειον σοφέ, Ιωάννη καί εύρηκας, τήν ουράνιον, ικετεύσατε άμφω τόν Σωτήρα, υπέρ τών επιτελούντων, υμών τήν μνήμην μακάριοι.

Ιατροί ανεδείχθητε, ασθενούντων μακάριοι, καί φωστήρες άδυτoι θείας πίστεως, ομολογίας συνήγοροι, Μαρτύρων συμμέτοχοι, τούς στεφάνους αληθώς, εκ Θεού ανεδήσασθε, Κύρε ένδοξε, καί σοφέ Ιωάννη εν αινέσει, δυσωπείτε τόν Σωτήρα, υπέρ τών πίστει υμνούντων υμάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πεπτωκότων ανόρθωσις, τεθνεώτων ανάστασις, σύ εδείχθης τέξασα τόν Υιόν τού Θεού, τόν τώ Πατρί συννοούμενον τήν θείαν τε γέννησιν, ανασχόμενον, εκ σού, εν σαρκί καθ' υπόστασιν, όν ικέτευε, πειρασμών καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει Παναγία, ειλικρινεί σε δοξάζοντας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ως εώρακε Κύριε, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, εν Σταυρώ κρεμάμενον, εξεπλήττετο, καί ατενίζουσα, έλεγε, Τί σοι ανταπέδωκαν, οι πολλών σου δωρεών, απολαύσαντες Δέσποτα; Αλλά δέομαι, Μή με μόνην εάσης εν τώ κόσμω, αλλά σπεύσον αναστήναι, συνανιστών τούς προπάτορας.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'

Τά θαύματα τών Αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, βουλάς εθνών διασκέδασον, τής βασιλείας τά σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Καλών δοτήρες, τών Κακών ρύσασθέ με. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος β'

Δεύτε λαοί

Κράτος εχθρού, τή κραταιά διαλύσαντε, τού Παρακλήτου χάριτι, θεομακάριστοι, κραταιώσατε πάντας, κατά τών τυραννούντων παθών δεόμεθα, Αθλητικώς, τόν δυσμενή διωλέσατε, χάριν Σοφοί δεξάμενοι, πάθη ανίατα, θεραπεύειν, διό μου, τά πάθη τής καρδίας νύν ιατρεύσατε.

Λόγοις υμάς, τούς επί γής μακαρίζοντας, παθών αλόγων ρύσασθε, ταίς προσευχαίς υμών, Κύρε καί Ιωάννη, τού προανάρχου Λόγου θείοι θεράποντες.

Θεοτοκίον

Ως τά ημών, υπερβολή αγαθότητος, οικειουμένη Πάναγνε, θεοχαρίτωτε, αμαυρώσεως πάσης, καί ζάλης καί κινδύνων πάντας διάσωσον.

Ωδή γ'

Στερέωσον ημάς

Νομίμως τώ Χριστώ ως στρατευσάμενοι, ανόμους ησχύνατε Αθλοφόροι, αλλ' αιτούμαι Παμμακάριστοι, αιωνίου αισχύνης με λυτρώσασθε.

Δοτήρες αγαθών, σωτήρες πάντοτε, τών πίστει πρός υμάς καταφευγόντων, τήν ψυχήν μου διασώσατε, καί τού σώματος πάθη θεραπεύσατε.

Οδούς τάς πρός ζωήν φερούσας Άγιοι, οδεύειν σθενώσατέ με καί πάσης, τών εχθρών αποπλανήσεως, προσευχαίς υμών θείαις εκλυτρώσασθε.

Θεοτοκίον

Τάς νόσους τών βροτών τόν αφαιρούμενον, τεκούσα πανύμνητε Παναγία, τής ψυχής μου τά συντρίμματα, καί σαρκός τά νοσήματα θεράπευσον.

Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κυριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τάς χαμαιζήλους ηδονάς συμπατούντες, πρός μαρτυρίου αθληταί θείον ύψος, περιφανώς επήρθητε εν χάριτι, Κύρε Ιωάννη τε, οικουμένης φωστήρες, όθεν ικετεύομεν, σκοτασμού αμαρτίας, καί νοσημάτων ρύσασθε ημάς, τόν επί πάντων Θεόν ικετεύοντες.

Θεοτοκίον

Τών ακαθάρτων λογισμών μου τά πλήθη, καί τών ατόπων εννοιών τάς νιφάδας, τίς εξειπείν δυνήσεται Πανάμωμε; τάς επαναστάσεις δέ, τών ασάρκων εχθρών μου, τίς εκδιηγήσεται, καί τήν τούτων κακίαν, Αλλά τή σή πρεσβεία αγαθή, τούτων μοι πάντων, τήν λύτρωσιν δώρησαι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ' εσχάτων σε σαρκί τετοκυία, επί Σταυρού κρεμάμενον ορώσά σε Χριστέ, Οίμοι! ποθεινότατε, Ιησού ανεβόα, πώς ο δοξαζόμενος, ως Θεός υπ' Αγγέλων, υπό ανόμων νύν βροτών Υιέ, θέλων σταυρούσαι; Υμνώ σε μακρόθυμε.

Ωδη δ'

Υμνώ σε, ακοή γάρ Κύριε

Ηλίου, νοητού λαμπρότησιν, αυγαζόμενοι Αθλοφόροι τού σκότους τόν άρχοντα ωλέσατε, εξ ού τής βλάβης ημάς, δυσωπούμεν εκλυτρώσασθε, φωταγωγούντες πάντων τά νοήματα.

Ρoμφαίαι, ασεβείς σαφώς συγκόπτουσαι, εγνωρίσθητε Αθλοφοροι, συντρίψαντες χάριτι, τάς τού εχθρού δεινάς ρομφαίας, διό τών βελών ατρώτους ρύσασθε, τών εναντίων πάντων προσευχαίς υμών.

Εκ πλήθους, χαλεπών συμπτώσεων, νοσημάτων εις πλήθος ήλθον, καί δέομαι Άγιοι, υμών τού πλήθους τού ελέους τυχείν, διά τάχους τής ιάσεως, διό τής προσευχής μου επακούσατε.

Θεοτοκίον

Συνήθως, εφ' ημάς τά πλούσια, σού ελέη Παρθένε ράνον, νοσήματα παύουσα, καί πάθη λύουσα ποικίλα ψυχών, τών εν πίστει προσιόντων σοι, τή τών καλών αιτία πολυϋμνητε.

Ωδή ε'

Ο τού φωτός χορηγός

Τοίς σπαραγμοίς τών μελών, κατασπαράξαντες εχθρών άνοιαν, θεοειδείς Μάρτυρες Κυρίου, τήν σπαραττομένην υπό τής κακίας, ψυχήν μου ιάσασθε.

Ω μακαρία δυάς, ιερονίκων Αθλητών αίτησαι, αμαρτιών πολλών ημίν λύσιν, καί τών ασθενειών, ίασιν τελείαν, πιστώς δυσωπούμέν σε.

Νόσω συνέχομαι, αμαρτημάτων χαλεπων Άγιοι, καί τής σαρκός χειμάζομαι πόνοις, εξ ών ρύσασθέ με, τόν αγαθοδότην Χριστόν ικετεύοντες.

Θεοτοκίον

Κύματα πράϋνον, τής παναθλίας μου ψυχής δέομαι, καί τής σαρκός παύσον τάς οδύνας, η μόνη τεκούσα, άνευθεν ωδίνων Θεόν σωμοτούμενον.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Αρραγείς Εκκλησίας θεμέλιοι, πάσαις μεθοδείαις εχθρού σαλευόμενον, τό τής ψυχής μου οίκημα, ταίς υμών ικεσίαις στηρίξατε.

Καί ψυχών καί σωμάτων θεράποντες, θείοι χρηματίζοντες, Μάρτυρες ένδοξοι, τάς τής ψυχής καί σώματος, ασθενείας ημών θεραπεύσατε.

Ως λιμένι τώ οίκω προσέδραμον, Μάρτυρες υμών τω αγίω καί δέομαι, τρικυμιών με ρύσασθε, ασθενείας καί θλίψεως Άγιοι.

Θεοτοκίον

Νοερών ανωτέρα Δυνάμεων, πάσης με κακίας τού πλάνου ανώτερον, ταίς σαίς πρεσβείαις ποίησον, ευχαρίστως αεί σε δοξάζοντα.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος

Εκ τής θείας χάριτος, τήν δωρεάν τών θαυμάτων, ειληφότες, Άγιοι, θαυματουργείτε εν κόσμω, άπαντα, ημών τά πάθη τή χειρουργία, τέμνετε, τή αοράτω Κύρε θεόφρον, σύν τώ θείω Ιωάννη, υμείς γάρ θείοι, ιατροί υπάρχετε.

Ο Οίκος

Εαυτούς τώ Θεώ αναθέμενοι Άγιοι, πάσανπείραν δεινών δι' αυτόν υπεμείνατε, θανόντες προθύμως Μάρτυρες γενναίοι, καί μετά τέλος πάσι πηγαζετε τά θεία χαρίσματα, τοίς εν ποικίλαις νόσοις υπάρχουσι, καί υπό πολλών εταζομένοις κακών, ών είς καί πρώτός ειμι ο τάλας, τό σώμα γάρ καί τήν ψυχήν υπό τραυμάτων χαλεπών οδυνώμαι, καί πίστει βοώ, ιάσασθέ με, υμείς γάρ θείοι ιατροί υπάρχετε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Tή ΚΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής ευρέσεως τών τιμίων Λειψάνων τών Αγίων καί θαυματουργών Αναργύρων, Κύρου καί Ιωάννου.

Στίχοι

· Οστά φανέντα Μαρτύρων Αναργύρων,

· Βλύζουσι κρουνούς θαυμάτων αναργύρως.

· Εικάδι ογδοάτη Κύρος φάνη ηδ' ομόαθλος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Παππίου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Ρεόντων φοράν, παρωσάμενοι νοϊ τελείω Μάρτυρες, πρός τούς αγώνας απεδύσασθε, καί καθελόντες τόν τύραννον, χάριν ιαμάτων εξ ύψους, αναβοώντες εδέξασθε, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Υμών τή θερμή προστασία Αθληταί πολλοίς πυρούμενος νύν καταφεύγω αρρωστήμασι, καί εν οδύνη καρδίας μου δέομαι, Ταχείαν μοι δότε, μελωδούντι τήν ίασιν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σαρκός βλαβεραίς, αρρωστίαις ομιλών τήν ψυχήν έχων, σκοτιζομένην ενθυμήσεσι, καί αμαρτίαις καί πάθεσι, Κύρε αθλητών ωραιότης καί Ιωάννη πανεύφημε, σπεύσατε τάχος δυσωπώ, τού εξελέσθαι με.

Θεοτοκίον

Ανθρώπων δεινών, καί δαιμόνων πονηρών καί τής τού βίου, κακοπραγίας καί συμπτώσεως, καί πάσης άλλης κακώσεως, ρύσαί με Αγία Παρθένε, καί συντήρησον ψάλλοντα, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Σών επιδόσει πρεσβειών, παμμακάριστε δυάς ευλογημένη, αφ' ημών πάσαν νόσον, καί μαλακίαν ψυχής, βοώμεν καί σώματος δίωξον, όπως σε Τιμώμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θαυματουργοί καί ιατροί, ιατρεύσατε ημών τάς ααθενείας, Κύρε καί Ιωάννη, καί τάς ορμάς τών παθών, εις τρίβους ενθέους ιθύνατε, όπως κατά χρέος, ημάς ανευφημώμεν.

Εν αμελεία τήν ζωήν, δαπανών τήν φοβεράν πτοούμαι δίκην, εν ή λυτρώσασθέ με, τής καταδίκης θερμοί προστάται, μάρτυρες γενόμενοι, τής αμαυρωθείσης τοίς πάθεσι ψυχής μου.

Τριαδικόν

Μονάδα φύσει σε υμνώ, καί Τριάδα προσκυνώ τοίς χαρακτήρσι, Πάτερ Λόγε καί Πνεύμα, τών Αθλητών η χαρά, καί πάντων ανθρώπων κραταίωμα, τών ακαταπαύστοις, φωναίς σε ανυμνουντων.

Θεοτοκίον

Εν ομοιώματι σαρκός, ο υπέρθεος Αγνή εκ σού ωράθη, όν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι ημάς, κακία συζώντας καί τρέμοντας, τάς αιωνιζούσας, Παρθένε τιμωρίας.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Ιερωτάταις χορείαις, Ιερών Αθλοφόρων, συνόντες καί ταίς θείαις καλλοναίς, ωραϊζόμενοι Άγιοι, τόν ωραίον εν κάλλει, αιτείσθε Ιησούν διαπαντός, ωραιώσαι καρδίας, ημών Μάρτυρες ένδοξοι.

Ως ευωδέστατα κρίνα, νοητού Παραδείσου, υπάρχοντες Κυρίου Αθληταί, πάσαν ψυχήν κατοσφραίνετε, Ιεραίς ευωδίαις, διό μου τό δυσώδες τών παθών, απελάσατε ρώσιν, καί χάριν μοι δωρούμενοι.

Στήσατε Μάρτυρες θείοι, τών παθών μου τήν ρώσιν, ως πάλαι τών αιμάτων οχετοίς, πλάνης πλημμύραν αλλόκοτον, καί αιτήσασθε χύσιν, δοθήναί μου δακρύων ψυχικών, δι' ής ρύπου παντοίου αμαρτιών πλυθήσομαι.

Ηλιακών λαμπηδόνων, ο ναός υμών πλέον, ιάσεων εκπέμπων τάς αυγάς, σκότος παθών πονηρότατον, εκδιώκει, εν ώ με, φωτίσατε προστρέχοντα πιστώς, Κύρε καί Ιωάννη, θαυματουργοί πανθαύμαστοι.

Θεοτοκίον

Φωτοειδής ως νεφέλη, τόν τής δικαιοσύνης, Κατέχουσα αγκάλαις σου Αγνή, ήλιον άδυτον πέφυκας, διά τούτο βοώ σοι, Πολλοίς εσκοτισμένον με κακοίς, φωταγώγησον Κόρη, απαύστως σε γεραίροντα.

Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία ήκοντα, καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.