ΤΗ ΚΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τό Γενέσιον τού τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου.

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τά εξής τρία, δευτερούντες τό α'.

Ήχος δ'

Ο εξ υψίστου κληθείς

Εκ στειρευούσης γεγέννηται νηδύος, ο λύσας τήν στείρωσιν τών καρδιών ημών, καί ευτεκνίαν εν πίστει τε καί αληθεία, ψυχαίς ακάρποις λόγον δωρούμενος, ο ένδοξος Πρόδρομος τής παρουσίας Χριστού, φωνή τού Λόγου η εύσημος, τής μετανοίας, ο προσημάντωρ ο μεγαλόφωνος, καί Παλαιάς τε καί τής Νέας, θείος μεσίτης σαφώς γνωριζόμενος, ού τήν γέννησιν πόθω, εορτάσωμεν γηθόμενοι.

Ο σιτευτός νύν τής εγκρατείας μόσχος, εκ στείρας γεγέννηται, υποδεικνύων ημίν, τόν εκ Παρθένου νεάνιδος, αμνόν τεχθέντα, καί τά τού κόσμου αίροντα πταίσματα, τρυγών η φιλέρημος, σαφώς επέφανε, τό θείον έαρ μηνύουσα, δι' ού επαύθη, τής αθεϊας χειμων βαρύτατος, καί τού νυμφίου φίλος γνήσιος, περιφανώς επεδήμησεν, Ιωάννης πρεσβεύων, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο κατά θείαν τεχθείς επαγγελίαν, ότε ο παμμέγιστος θείος, Αρχάγγελος, εν τώ ναώ τώ γεννήτορι, σού δεομένω, ευηγγελίσατο τήν σήν γέννησιν, τότε απιστήσαντι καί αντιλέξαντι, τώ Ιερεί καθώς γέγραπται, τήν αφωνίαν, ο Γαβριήλ επήγαγε καί τήν κώφευσιν, άχρι τού τόκου, σύ δέ Πρόδρομε, τόν πατέρα τεχθείς τών τής γλώττης δεσμών, ηλευθέρωσας μάκαρ, καί πρεσβεύεις υπέρ πάντων ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Πρέπει τώ Ιωάννη η ευωδία, πρέπει τώ Βαπτιστή, τών ασμάτων η τερπνότης, ούτος γάρ εκήρυξε τήν απαρχήν τής ημών σωτηρίας, ο σκιρτών εν κοιλία, καί βοών εν ερήμω, Μετανοείτε, τού Βασιλέως ο στρατιώτης, ο Πρόδρομος τής χάριτος, ο τόν αμνόν προμηνυων, καί τόν Σωτήρα πρεσβεύων, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. δ’

Δέσποιvα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Τράνωσόν σου λαμπρώς, τήν γλώσσαν Ζαχαρία, Προφήτης τό παιδίον, Υψίστου έσται λέγων, καί Θεού Λόγου Πρόδρομος.

Στίχ. Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, ο ποιών θαυμάσια μόνος.

Ώφθης εκ μητρικών, λαγόνων Ιωάννη, Θεώ ηγιασμένος, εγήγερται γάρ μείζων, βροτών ουδείς σου πώποτε.

Στίχ. Καί σύ παιδίον, Προφήτης Υψίστου κληθήση.

Λύεις τήν τού πατρός, Παμμάκαρ αφωνίαν, ως απαιδίας κλείθρα, διέλυσας τεκούσης, τεχθείς εκ θείας χάριτος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μόνη Χριστιανών, ελπίς καί προστασία, Αγνή σύν τώ Προδρόμω, δυσώπει τόν Υιόν σου, υπέρ οικείων δούλων σου.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Προφήτα καί Πρόδρομε, τής παρουσίας Χριστού, αξίως ευφημήσαί σε ουκ ευπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε, στείρωσις γάρ τεκούσης, καί πατρός αφωνία, λέλυνται τή ενδόξω, καί σεπτή σου γεννήσει, καί σάρκωσις Υιού τού Θεού, κόσμω κηρύτεται.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος δ’ Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί αγγέλοις άγνωστον Μυστύριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχολογούμεν τήν α' στάσιν τού, Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους η' καί ψάλλομεν Στιχηρά Ιδιόμελα τά εξής, δευτερούντες τό α'.

Ήχος δ'

Ιωάννου Μοναχού

Λύει τού Ζαχαρίου τήν σιωπήν, γεννηθείς ο Ιωάννης, καί γάρ ουδέ έπρεπε τόν πατέρα σιωπάν, προελθούσης τής φωνής, αλλ' ώσπερ απιστηθείσαν, πρώην τήν γλώτταν έδησεν, ούτω φανερωθείσαν, δούναι τώ πατρί τήν ελευθερίαν, ώ καί ευηγγελίσθη, καί εγεννήθη φωνή τού Λόγου, καί φωτός Πρόδρομος, πρεσβεύων υπέρ τών ψυχών ημών.

Ο αυτός

Σήμερον η φωνή τού Λόγου, τήν φωνήν δι' απιστίαν κρατουμένην, λύει τήν πατρικήν, καί τής Εκκλησίας εμφαίνει τήν ευτεκνίαν, δεσμά τής στειρώσεως λύουσα μητρικά, ο λύχνος τού φωτός προέρχεται, η αυγή τού ηλίου τής δικαιοσύνης, μηνύει τήν έλευσιν, εις ανάπλασιν πάντων, καί σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Ανατολίου

Ο αυτός

Θεού Λόγου μέλλοντος εκ Παρθένου τίκτεσθαι, Άγγελος εκ στειρωτικών ωδίνων προέρχεται, ο μέγας εν γεννητοίς γυναικών, καί Προφήτου περισσότερος, έδει γάρ θείων πραγμάτων, παραδόξους είναι τάς αρχάς, παρ' ηλικίαν τό γόνιμον, καί άνευ σποράς σύλληψις, ο ποιών θαυμάσια, εις σωτηρίαν ημών δόξα σοι.

Ανδρέου Κρήτης

Ο αυτός

Επέφανε σήμερον ο μέγας Πρόδρομος, εξ αγόνων λαγόνων, τής Ελισάβετ προελθών, ο μείζων πάντων τών Προφητών Προφήτης, ού έτερος ουκ έστιν, ουδέ εγήγερται, ότι τώ Προδρόμω λύχνω, τό φώς άκολουθεί τό υπέρλαμπρον καί τή φωνή ο Λόγος, καί τώ νυμφαγωγώ ο νυμφίος, κατασκευάζοντι Κυρίω λαόν περιούσιον, καί προκαθαίροντι επί τό Πνεύμα διά τού ύδατος, τού Ζαχαρίου ο βλαστός, καί τής ερήμου τό κάλλιστον θρέμμα, τής μετανοίας ο κήρυξ, ή κάθαρσις τών αμπλακημάτων, ο τοίς εν Άδη ευαγγελιζόμενος, τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, καί πρεσβεύων υπέρ τών ψυχών ημών.

Ο αυτός

Προφήτης καί Πρόδρομος, από γαστρός ανεδείχθης τού Χριστού Ιωάννη, σκιρτών καί αγαλλόμενος, εν τή νηδύϊ τής μητρός, ορών τήν Bασιλίδα ελθούσαν πρός τήν δούλην, φέρουσαν τόν άχρονον, καί εκ Πατρός αμήτορα, πρός σέ τόν εκ στείρας, καί τού πρεσβύτου κατ' επαγγελίαν ανατείλαντα. Αυτόν ικέτευε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημων.

Ο αυτός

Ω τού παραδόξου θαύματος, ο τώ λόγω τού Αγγέλου μή πεισθείς, λέγοντος. Ότι συλλήψεται η Ελισάβετ, καί τέξεται υιόν, ο λέγων. Πώς αύτη τέξεται; ότι καγώ προέβην, κακείνης τά μέλη νενέκρωται, ο καταδικασθείς σιωπάν διά τήν απιστίαν, σήμερον ορά τικτόμενον το επαγγελθέν, καί σιωπής λυθείς, ευφροσύνην εισοικίζει, Ευλογητός βοών Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ότι επεσκέψατο, καί εποίησε λύτρωσιν τώ λαώ αυτού, ο παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Ο αυτός

Ιωάννη πανεύφημε, καί οικουμενικέ Απόστολε, τό τού Γαβριήλ ευαγγέλιον, καί τής στείρας τό βλάστημα, καί τής ερήμου τό κάλλιστον θρέμμα, καί γνήσιε φίλε τού νυμφίου Χριστού, αυτόν ικέτευε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ήμων.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τού Βυζαντίου

Σήμερον τού φωτός ο λύχνος, προοδοποιείται τήν έλευσιν Θεού τού Λόγου ως αστήρ φαεινός. Σήμερον Ζαχαρίας γλώτταν ετράνωσε, σιωπήν εξασκήσας, Αγγέλου προστάξαντος, έπρεπε γάρ ούτω, τόν πατέρα τής φωνής, μή σιωπήν φυλάττειν, προελθούσης εκ γαστρός στειρωτικής, καί παντός τού κόσμου τήν λύτρωσιν ευαγγελιζομένης, εν παρρησία πολλή.

Καί νύν... Ο αυτός

Η Ελισάβετ συνέλαβε τόν Πρόδρομον τής χάριτος, η δέ Παρθένος τον Κύριον τής δόξης. Ησπάσαντο αλλήλας αι μητέρες, καί τό βρέφος εσκίρτησεν, ένδοθεν γάρ ο δούλος ήνει τόν Δεσπότην, θαυμάσασα η μήτηρ τού Προδρόμου, ήρξατο βοάν. Πόθεν μοι τούτο, ίνα η Μήτηρ τού Κυρίου μου έλθη πρός με; ίνα σώση λαόν απεγνωσμένον. Ο έχων τό μέγα έλεος, δόξα σοι.

Είσοδος. Τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 17,15-17,19 & 18,11-14 & 21,1-2,4-8)

Είπε Κύριος ο Θεός τώ Αβραάμ. Σάρα η γυνή σου, ου κληθήσεται τό όνομα αυτής Σάρα, αλλά Σάρρα έσται τό όνομα αυτής. Ευλογήσω δέ αυτήν, καί δώσω σοι εξ αυτής τέκνον, καί ευλογησω αυτό, καί έσται εις έθνη, καί βασιλείς εθνών εξ αυτού εξελεύσονται. Καί έπεσεν Αβραάμ επί πρόσωπον αυτού, και εγέλασε, καί είπεν εν τή διανοία αυτού, λέγων. Εί τώ εκατονταετεί γεννήσεται υιός; καί ει η Σάρρα εννενήκοντα ετών ούσα τέξεται; Είπε δέ ο Θεός τώ Αβραάμ. Ναί, Ιδού Σάρρα η γυνή σου τέξεταί σοι υιόν, καί καλέσεις τό όνομα αυτού Ισαάκ, καί στήσω τήν διαθήκην μου πρός αυτόν εις διαθήκην αιώνιον, Αβραάμ δέ καί Σάρρα πρεσβύτεροι προβεβηκότες ημερών. Εγέλασε δέ Σάρρα εν εαυτή λέγουσα. Ούπω μέν μοι γέγονεν έως τού νύν, ο δέ κύριός μου πρεσβύτερος. Καί είπε Κύριος ο Θεός τώ Αβραάμ, Τί ότι εγέλασε Σάρρα εν εαυτή λέγουσα Άρά γε αληθώς τέξομαι; εγώ δέ γεγήρακα, μή αδυνατήση παρά τώ Θεώ πάν ρήμα; Καί Κύριος επεσκέψατο τήν Σάρραν, καθά ελάλησε, καί συλλαβούσα, έτεκε τώ Αβραάμ υιόν εις τό γήρας, εις τόν καιρόν, καθά ελάλησεν αυτώ Κύριος. Περιέτεμε δέ αυτόν τή ημέρα τή ογδόη, καθά ενετείλατο αυτώ Κύριος ο Θεός. Καί Αβραάμ ήν ετών εκατόν, ηνίκα εγένετο αυτώ Ισαάκ ο υιός αυτού. Είπε δέ Σάρρα. Γέλωτά μοι εποίησε Κύριος, ός γάρ άν ακούση συγχαρείταί μοι. Καί είπε. Τίς αναγγελεί τώ Αβραάμ, ότι θηλάζει παιδίον Σάρρα, ότι έτεκον υιόν εν τώ γήρα μου; Καί ηυξήθη τό παιδίον, καί απεγαλακτίσθη, καί εποίησεν Αβραάμ δοχήν μεγάλην, η ημέρα απεγαλακτίσθη Ισαάκ ο υιός αυτού.

Κριτών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 13, 2-8, 13-14, 17-18, 21)

Εν ταίς ημέραις εκείναις, εγένετο ανήρ εκ τής φυλής τού Δάν, καί όνομα αυτώ Μανωέ, καί η γυνή αυτού στείρα, καί ουκ έτικτε. Καί ώφθη Άγγελος Κυρίου πρός τήν γυναίκα καί επε πρός αυτήν. Ιδού σύ στείρα, καί ου τέτοκας, καί συλλήψη υιόν, Καί νύν φύλαξαι δή, καί μή πίης οίνον καί σίκερα, καί μή φάγης πάν ακάθαρτον. Ότι ιδού σύ εν γαστρί έξεις, καί τέξη υιόν, καί σίδηρος ουκ αναβήσεται επί τήν κεφαλήν αυτού, ότι Ναζηραίον τώ Θεώ έσται τό παιδάριον από της γαστρός. Καί ήλθεν η γυνή, καί είπε τώ ανδρί αυτής, λέγουσα. Άνθρωπος τού Θεού ήλθε πρός με, καί η όρασις αυτού ως όρασις Αγγέλου τού Θεού, επιφανής σφόδρα, καί είπεν. Ιδού σύ εν γαστρί έξεις, καί τέξη υιόν, καί νύν φύλαξαι, καί μή πίης οίνον καί σίκερα, καί μή φάγης πάν ακάθαρτον, ότι Ναζηραίον Θεού έσται τό παιδάριον από γαστρός, έως ημέρας θανάτου αυτού, Καί εδεήθη Μανωέ τού Κυρίου, καί είπεν. Εν εμοί, Κύριε, ο άνθρωπος τού Θεού, όν απέστειλας, ελθέτω δή έτι πρός ημάς, καί φωτισάτω ημάς, τί ποιήσωμεν τώ παιδαρίω τώ τικτομένω. Ήλθε δέ ο Άγγελος πρός Μανωέ καί είπεν. Από πάντων ών είπον πρός τήν γυναίκά σου, φυλαξάσθω. Από παντός, ο εκπορεύεται εξ άμπέλου, ου φάγεται, καί οίνον καί σίκερα μή πιέτω. Καί είπε Μανωέ πρός τόν Άγγελον Κυρίου. Τί όνομά σοι; ίνα όταν έλθη τό ρήμά σου, δοξάσωμέν σε. Καί είπεν αυτώ ο Άγγελος Κυρίου. Ίνα τί ερωτάς τό όνομά μου; καί αυτό εστι θαυμαστόν. Καί ου προσέθηκεν έτι ο Άγγελος Κυρίου οφθήναι πρός Μανωέ, καί πρός τήν γυναίκα αυτού.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 40,1-5, 9 & 41,17-18 & 45,8 & 48,20-21 & 54,1)

Τάδε λέγει Κύριος, Παρακαλείτε, παρακαλείτε τόν λαόν μου λέγει ο Θεός. Οι Ιερείς λαλήσατε εις τήν καρδίαν Ιερουσαλήμ, παρακαλέσατε αυτήν, ότι επλήσθη η Ταπείνωσις αυτής, λέλυται γάρ αυτής η αμαρτία, ότι εδέξατο εκ χειρός Κυρίου διπλά τά αμαρτήματα αυτής. Φωνή βοώντος εν τή ερήμω. Ετοιμάσατε τήν οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τάς τρίβους αυτού, πάσα φάραγξ πληρωθήσεται, καί πάν όρος καί βουνός ταπεινωθήσεται, καί έσται τά σκολιά εις ευθείαν, καί αι τραχείαι εις οδούς λείας, καί όψεται πάσα σάρξ τό σωτήριον τού Θεού. Επ' όρους υψηλού ανάβηθι ο ευαγγελιζόμενος Σιών, ύψωσον εν ισχύϊ τήν φωνήν σου, ο ευαγγελιζόμενος Ιερουσαλήμ, υψώσατε, μή φοβείσθε. Εγώ Κύριος ο Θεός, εγώ επακούσομαι, ο Θεός Ισραήλ, καί ουκ εγκαταλείψω αυτούς. Αλλά ανοίξω επί τών ορέων ποταμούς, καί μέσω πεδίωνπηγάς, ποιήσω τήν έρημον εις έλη, καί τήν διψώσαν γήν εν υδραγωγοίς. Ευφρανθήτω ο ουρανός άνωθεν, καί αι νεφέλαι ρανάτωσαν δικαιοσύνην, ανατειλάτω η γή, καί βλαστησάτω έλεος, καί δικαιοσύνην ανατειλάτω άμα. Φωνήν ευφροσύνης αναγγείλατε έως εσχάτου τής γής, καί ακουστόν γενέσθω τούτο. Λέγετε, ότι ερρύσατο Κύριος τόν δούλον αυτού Ιακώβ. Καί εάν διψήσωσι δι' ερήμου, εξάξει αυτοίς ύδωρ εκ πέτρας. Ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα, ρήξον καί βόησον η ουκ ωδίνουσα, ότι πολλά τά τέκνα τής ερήμου μάλλον ή τής εχούσης τόν άνδρα.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α'

Σταλάξατε τά όρη γλυκασμόν, καί οι βουνοί ως αρνία σκιρτήσατε, ότι ετέχθη εκ τής Ελισάβετ, ο μέλλων εφ' ημάς αυλίζεσθαι, ο τού Κυρίου Πρόδρομος, ο λύσας εν τώ τίκτεσθαι, τού πατρός τήν αφωνίαν, διό καί ημείς βοώμεν αυτώ, Βαπτιστά τού Χριστού, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός

Η θεοσήμαντος φωνή, τού φωτός ο λύχνος, ο τού Κυρίου Πρόδρομος, ο χριστομαρτύρητος πρώτος τών Προφητών, τάς υπέρ τού κόσμου πρεσβείας ποιούμενος, εξαιρέτως τήν ποίμνην σου, ικέτευε τού σώζεσθαι άτρωτον.

Ο αυτός

Κήρυξ γέγονας τού αμνού τού Θεού καί Λόγου, Ιωάννη Προφήτα καί Πρόδρομε, Προφητεύεις τά μέλλοντα, καί προλέγεις τοίς πέρασιν, Ίδε ο αμνός τού Θεού, ο αίρων τού κόσμου τήν αμαρτίαν, καί παρέχων τοίς πάσι το μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Ανδρέου Κρήτης

Τόν εν Προφήταις όρον, καί αρχήν Αποστόλων, τόν επίγειον άγγελον, καί ουράνιον άνθρωπον, τήν φωνήν τού Λόγου, τόν στρατιώτην καί Πρόδρομον Χριστού, τόν εξ επαγγελίας προσκιρτήσαντα, καί προκηρύξαντα Πρό τόκου τόν ήλιον τής δικαιοσυνης, σήμερον η Ελισάβετ τίκτει καί χαίρει, καί θαυμάζεται Ζαχαρίας παρά τής γερουσίας, τήν σιωπήν ως κλοιόν υποθέμενος, καί ως γεννήτωρ τής φωνής προφητεύει σαφέστατα, Σύ γάρ, παιδίον, Προφήτης Υψίστου κληθήση, καί προπορεύση οδούς ετοιμάσαι αυτώ, Διό Άγγελε, Προφήτα, Απόστολε, Στρατιώτα, Πρόδρομε, Βαπτιστά, καί Κήρυξ τής μετανοίας, καί οδηγέ τού φωτός, ως φωνή τού Λόγου, απαύστως πρέσβευε υπέρ ημών, τών πιστώς σου τελούντων τό μνημόσυνον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος β'

Τόν εκ Προφήτου Προφήτην, καί τής στείρας τό βλάστημα, τόν εν γεννητοίς γυναικών υπέρ άπαντας, τόν τής ερήμου πολίτην, Ιωάννην τόν ένδοξον, ψαλμοίς καί ύμνοις, καί ωδαίς πνευματικαίς ευφημήσωμεν, βοώντες πρός αυτόν, Βαπτιστά τού Σωτήρος καί Πρόδρομε, ως έχων παρρησίαν, εν τή σεπτή σου γεννήσει, δυσώπησον Χριστόν, δωρηθήναι ειρήνην τώ κόσμω καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στίχ. Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ.

Ήλθεν η φωνή τής χάριτος τού Λόγου, ο τού ηλίου κήρυξ, γεννηθείς σήμερον, εκ στείρας τής αγόνου εξ επαγγελίας, Ιωάννης ο Πρόδρομος, λαοί αγαλλιάσθε, Ήλθεν ευτρεπίσαι τήν οδόν ημίν τής σωτηρίας, όν καί σκιρτήσας προσεκύνησεν, εν τή νηδύϊ όντα τής μητρός, τόν αμνόν τόν αίροντα, τήν αμαρτίαν τού κόσμου, καί παρέχοντα ημίν τό μέγα έλεος.

Στίχ. Καί σύ παιδίον, Προφήτης Υψίστου κληθήση.

Ο εκ κοιλίας μητρός αγιασθείς, καί τής προφητείας δεξάμενος τό πλήρωμα, σήμερον εκ στείρας γεγέννηται, τού Κυρίου τήν έλευσιν κηρύττων τρανώς, Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία τών ουρανών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Κασσίας Μοναχής

Ησαϊου νύν τού Προφήτου η φωνή, σήμερον εν τή τού μείζονος Προφητών κυήσει Ιωάννου πεπλήρωται, Ιδού γάρ φησιν αποστελώ τόν Άγγελόν μου πρό προσώπου σου, ός κατασκευάσει τήν οδόν σου, Ούτος ούν ο τού επουρανίου Βασιλέως στρατιώτης προδραμών, ως αληθώς ευθείας εποίει, τάς τρίβους τού Θεού ημών, άνθρωπος μέν τή φύσει, Άγγελος δέ τόν βίον υπάρχων, αγνείαν γάρ παντελή, καί σωφροσύνην ασπασάμενος, είχε μέν τό κατά φύσιν, έφυγε δέ τό παρά φύσιν, υπέρ φύσιν αγωνισάμενος, Αυτόν άπαντες πιστοί, εν αρεταίς μιμούμενοι, πρεσβεύειν υπέρ ημών δυσωπήσωμεν, εις τό σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Ο αυτός

Βλέπε τήν Ελισάβετ, πρός τήν Παρθένον Μαριάμ διαλεγομένην, Τί παραγέγονας πρός με, η Μήτηρ τού Κυρίου μου; σύ Βασιλέα βαστάζεις, καγω στρατιώτην, σύ τόν νομοδότην, καγώ τόν νομοθέτην, σύ τόν Λόγον, καγώ τήν φωνήν, τήν κηρύξασαν τήν βασιλείαν τών ουρανών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Προφήτα καί Πρόδρομε, τής παρουσίας Χριστού, αξίως ευφημήσαί σε ουκ ευπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε, στείρωσις γάρ τεκούσης, καί πατρός αφωνία, λέλυνται τή ενδόξω, καί σεπτή σου γεννήσει, καί σάρκωσις Υιού τού Θεού, κόσμω κηρύτεται.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος δ’ Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί αγγέλοις άγνωστον Μυστύριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Νύν εβλάστησεν ημίν, τού Ζαχαρίου ο βλαστός, καί ευφραίνει νοητώς, τάς διανοίας τών πιστών, τό τής ερήμου καλλώπισμα, καί Προφητών η κρηπίς, όθεν τού Χριστού εδείχθη Πρόδρομος, καί Μάρτυς αψευδής, τής παρουσίας αυτού, Πνευματικοίς ούν άσμασι, συμφώνως τώ Βαπτιστή εκβοήσωμεν, Προφήτα Κήρυξ, τής αληθείας, πρέσβευε τού σωθήναι ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κατεπλάγη Ιωσήφ, τό υπέρ φύσιν θεωρών, καί ελάμβανεν εις νούν, τόν επί πόκον υετόν, εν τή ασπόρω συλλήψει σου Θεοτόκε, βάτον εν πυρί ακατάφλεκτον, ράβδον Ααρών τήν βλαστήσασαν, καί μαρτυρών ο Μνήστωρ σου καί φύλαξ τοίς Ιερεύσιν εκραύγαζε, Παρθένος τίκτει, καί μετά τόκον, πάλιν μένει Παρθένος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τής Χριστού παρουσίας η απαρχή, παραδόξως ετέχθης ως αληθώς, Ιωάννη πανεύφημε, τών Προφητών τό κεφάλαιον, καί ως φωνή τού Λόγου, υπάρχων εκραύγαζες, Μετανοείτε, ήγγικεν, ουρανών τό Βασίλειον, όθεν ετοιμάσας, τήν οδόν τού Κυρίου, τής χάριτος Πρόδρομος, ανεδείχθης τοίς πέρασι, Βαπτιστά καί Απόστολε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε Μήτηρ Θεού, τής ψυχής μου τά πάθη τά χαλεπά, ίασαι δέομαι, καί συγγνώμην παράσχου μοι, τών εμών πταισμάτων, αφρόνως ών έπραξα, τήν ψυχήν καί τό σώμα, μολύνας ο άθλιος, Οίμοι! τί ποιήσω, εν εκείνη τή ώρα, ηνίκα οι Άγγελοι, τήν ψυχήν μου χωρίζουσιν, εκ τού αθλίου μου σώματος; τότε Δέσποινα βοήθειά μοι γενού, καί προστάτις θερμότατος, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Αγαλλιάσθω ο πατήρ, μήτηρ ευφραίνου, ότι Προφήτην επί γής, έτεκες σήμερον, τόν θεόκλητον Πρόδρομον εξ επαγγελίας, Η στείρα βρέφος θηλάζει τόν Βαπτιστήν, καί χαίρει ο Ζαχαρίας τώ τοκετώ, λέγων, Γλώσσά μου λέλυται, τή σή προόδω εν γή, Λύχνε τού μεγάλου φωτός, Όντως θαύμα παράδοξον!

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει, εν τή σκηνή τού Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο Ασώματος λέγων τή Απειρογάμω, Ο κλίνας τή καταβάσει τούς ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοί, όν καί βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζειν σοι, Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Καί σύ, Παιδίον, Προφήτης Υψίστου κληθήση, προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου, ετοιμάσαι οδούς αυτού.

Στίχ. Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ.

Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Εν ταίς ημέραις εκείναις, συνέλαβεν Ελισάβετ...

Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τού σού Προδρόμου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, καί τό...

Στιχηρόν Ήχος β'

Ο εκ κοιλίας μητρός αγιασθείς, καί τής προφητείας δεξάμενος τό πλήρωμα, σήμερον εκ στείρας γεγέννηται, τού Κυρίου τήν έλευσιν κηρύττων τρανώς, Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία τών ουρανών.

Ο παρών, ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού, φέρων Ακροστιχίδα.

Τώ Προδρόμου γέγηθα νύν Γενεθλίω.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

«Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ Παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ώς εν τυμπάνω, τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα».

Ως όρθρος ευπρεπής, τού ηλίου προτρέχων, στειρευούσης ο βλαστός, κηρύττει εμφανώς, τής Παρθένου τό κύημα, πάση νύν τή οικουμένη, αναλάμπειν τοίς πέρασι, φωτισμόν ευσεβείας καί χάριτος.

Προφήτης αληθώς, τού Υψίστου κληθήση, προπορεύση γάρ Χριστού, βοά σοι τώ υιώ, Ιωάννη πανεύφημε, Πνεύματι ο Ζαχαρίας, παναγίω φερόμενος, τήν οδόν ετοιμάσαι τού κτίσαντος.

Ρημάτων Γαβριήλ, Ζαχαρίας ακούσας, αγγελίας θεϊκής, εδείχθη απειθής, καί σιγήν κατακρίνεται, λύεται δέ άφνω ταύτης, η φωνή γάρ γεγέννηται, Ιωάννης τού Λόγου ο Πρόδρομος.

Θεοτοκίον

Η πόλις τού Θεού, τό τού παμβασιλέως, θεοδόχον ευαγές, Κειμήλιον σεπτόν, Θεοτόκε πανάμωμε, φρούρησον σήν κληρουχίαν, τήν αεί ευφημούσάν σε, καί γεραίρουσαν πίστει τόν τόκον σου.

Έτερος. Κανών. Ήχος ο αυτός, ού η Ακροστιχίς.

Κοινής χαράς Πρόδρομον ευφηιμώ πόθω.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις.

Γεωργίου.

Ωδή α'

Ανοίξω τό στόμα μου

Κοσμείται τήν χάριν νύν, η Εκκλησία τού Πνεύματος, καί καταφαιδρύνεται καί ωραϊζεται, τήν γενέθλιον, ημέραν τού Προδρόμου, ευφροσύνως άγουσα, καί αναμέλπουσα.

Ο Κήρυξ τής χάριτος, καί εωσφόρου φαιδρότερος, τής δόξης τόν Ήλιον, μηνύει σήμερον, καί τήν έλλαμψιν, αυτού νύν προκηρύττει, εν πάσι τοίς πέρασιν, αυγάζειν μέλλουσαν.

Νύξ τής αθεότητος, εν τή γεννήσει σου Πρόδρομε, εκ γής απελαύνεται, καί αι τής χάριτος, εν τοίς πέρασιν, ακτίνες εφαπλούνται, σύ γάρ τόν ανέσπερον, μηνύεις ήλιον.

Θεοτοκίον

Γνώσιν τής συλλήψεως, τής σής δεικνύει η κύησις, τής στείρας Πανάχραντε, προκαταγγέλλουσα, καί μηνύουσα, τόν άσπορόν σου τόκον, καρπόν εξ ακάρπου γάρ, νηδύος ήνεγκε.

Καταβασία

Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή του Πατρός, ενυποστάτω σοφία Θεού, ού γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Δεσποτική μέν, εκ Παρθένου τελείται η γέννησις, αλλ' οικέτου προσφιλούς, εκ γηραλέας καί στείρας μητρός, εικότως προτρέχει γάρ, θαύμα τού θαύματος.

Ρυσσή καί στείρα, τήν Παρθένον μητέρα ασπάζεται, επιγνούσα αψευδώς, τώ ταύτης τόκω ως λέλυται, δεσμά τής στειρώσεως, θείω βουλήματι.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως, η Θεόν σαρκωθέντα κυήσασα, τών παθών ταίς προσβολαίς, κλονούμενόν με στερέωσον, ου γάρ εστιν Άχραντε, πλήν σου βοήθεια.

Έτερος

Τούς σούς υμνολόγους

Ήχος τής εκ στείρας σου προόδου, δεσμά διαλύσας πατρικής, φωνής κηρύττει Ένδοξε, λαμπρώς τής υπέρ έννοιαν, Χριστού συγκαταβάσεως, τά θεία νύν προμηνύματα.

Στείρας εξ ακάρπου εκβλαστήσας, ο τής ευκαρπίας μηνυτής, τής εν Χριστώ εξέτεμε, τήν άγονον καί άκαρπον, αξίνη τού κηρύγματος, αγνωμοσύνην Ιουδαίων λαού.

Χάριτος τής νέας αι ακτίνες, εξέλαμψαν σήμερον φαιδρώς, τή σή γεννήσει Πρόδρομε, καί παλαιά αινίγματα, καί οι σκιώδεις γράμματος, μεταχωρείν τύποι απήρξαντο.

Θεοτοκίον

Έλυσεν ο τόκος σου Παρθένε, δεσμά καταδίκης τών βροτών, καί εαυτώ συνέδησεν, ημάς διά τής χάριτος, επευλογήσας άπαντας, τούς Θεοτόκον σε γεραίροντας.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ώσπερ ήλιος φαιδρός, τής Ελισάβετ εκ γαστρός, εξανέτειλεν ημίν, τού Ζαχαρίου ο υιός, καί τού Πατρός διαλύει τήν αφωνίαν, καί πάσι τοίς λαοίς, εν παρρησία πολλή, Ευθύνατε βοά, τάς τού Κυρίου οδούς, καί γάρ αυτός ελεύσεται καί σώσει, τούς πρός αυτόν επιστρέφοντας, όν προκηρύξας ώ Ιωάννη, ικέτευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ήμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κατεπλάγησαν Αγνή, πάντες Αγγέλων οι χοροί, τό μυστήριον τής σής, κυοφορίας τό φρικτόν, πώς ο τά πάντα συνέχων νεύματι μόνω, αγκάλαις ως βροτός, ταίς σαίς συνέχεται, καί δέχεται αρχήν ο Προαιώνιος, καί γαλουχείται, σύμπασαν, ο τρέφων πνοήν αφάτω χρηστότητι! καί σέ ως όντως, Θεού Μητέρα, ευφημούντες δοξάζουσι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου».

Μυστηρίων απορρήτων, προοδεύει μυστήριον, τή καινοτομία, τής θεσμοθεσίας τής φύσεως, τής αρρωστίας η λύσις προμηνύουσα, τήν διόρθωσιν, ταύτης Χριστέ καί τήν θέωσιν.

Ο Ησαίας πατρόθεν, τώ Υιώ προεφήτευσε, σαρκωθησομένω, Άγγελον βροτόν τόν Ισάγγελον, Ιδού εγώ αποστέλλω πρό προσώπου σου, προκραυγάζοντα, Δόξα Χριστέ τη δυνάμει σου.

Υπηρετήσαι ως δούλος τώ Δεσπότη γεγέννημαι, εις αυτό γάρ ήκω, τούτου καταγγείλαι τήν έλευσιν, ως τής Παρθένου τόν τόκον προπιστώσηται, παραδόξως στειρεύουσα, γραύς εκβλαστήσασα.

Θεοτοκίον

Η Αγία Θεοτόκος, ήν οικήσαι ηυδόκησεν, ως ευώδη οίκον, Λόγος τού Πατρός ο υπέρθεος, ού διεφθάρη τήν μήτραν, ουκ ωδίνησε, καί γάρ τέτοκεν, Εμμανουήλ τόν Θεάνθρωπον.

Έτερος

Τήν ανεξιχνίαστον

Ρείθρα ετοιμάζουσιν οι ποταμοί, καί ο Ιορδάνης τά νάματα, προευτρεπίζει, τώ Δεσπότη εαυτού, τόν Βαπτιστήν θεώμενος, τούτον νύν εκ στείρας τικτόμενον.

Αι τής αγαθότητος τού Ποιητού, δωρεαί προκύπτουσιν άνωθεν, τού εωσφόρου, διανίσχοντος εν γή, καί τήν αυτού επίλαμψιν, καί επιδημίαν κηρύττοντος.

Σάλπιγξ μεγαλόφωνος επί τής γής, σήμερον εκ στείρας προέρχεται ο Ιωάννης, καί μηνύει τοίς βροτοίς, τόν Βασιλέα Κύριον, εξ αγνής αφράστως Τικτομενον.

Θεοτοκίον

Ως ούσαν εκπλήρωμα τών εν σκιά, τύπων καί συμβόλων Πανάχραντε, πάντες Προφήται, σέ ανύμνησαν φωναίς, προμηνυούσαις άπασι τά σά μεγαλεία καί θαύματα.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Νύν αναστήσομαι, προφητικώς έφη ο Θεός, νύν υψωθήσομαι, νύν δοξασθήσομαι, τόν πεσόντα προσλαβών εκ τής Παρθένου, καί πρός φώς τό θαυμαστόν, ανυψών τής εμής θεότητος».

Γή εξανέτειλε, παναληθή κήρυκα, φωνήν πάσι κηρύττουσαν, γλώσση τού Πνεύματος, τής Παρθένου τόν Υιόν, δικαιοσύνην ουρανόθεν εφ' ημάς, διακύπτουσαν ύλη σώματος.

Έθετο Κύριος, παναληθή λύχνον σε Χριστού, πάντας φωτίζοντα, μόνους ενδύοντα, τούς εχθραίνοντας αυτώ ως διπλοϊδα, τήν αισχύνην αψευδώς, Θεού Λόγον Υιόν κηρύττοντα.

Γήθεται άπασα, κτίσις τώ σώ τόκω θεϊκώς, σύ γάρ επίγειος, άγγελος Πρόδρομε, καί ουράνιος βροτός αναδειχθήση, τόν ουράνιον Θεόν, προμηνύων ημίν σαρκούμενον.

Θεοτοκίον

Σού τά θαυμάσια, προφητικαί έφησαν φωναί, όρος καλούντές σε, καί πύλην άχραντε, καί λυχνίαν φαεινήν, εξ ής τό φέγγος αληθώς τό θαυμαστόν φρυκτωρεί, Αγνή κόσμον άπαντα.

Έτερος

Εξέστη τά σύμπαντα

Ρώννυται η πρότερον, φύσις εξασθενήσασα, πρός τήν τών καλών καρπογονίαν, εκ τής ακάρπου μήτρας τεχθέντος σου, καί βροτοίς, κηρύττεται ζωή, εν τή αποτέξει σου, παναοίδιμε Πρόδρομε.

Ο λύχνος ο άσβεστος, εκ στείρας προερχόμενος, μηνύει τόν ήλιον τής δόξης, εκ τής Παρθένου εξανατέλλοντα, πάντας τούς ανθρώπους τώ φωτί, τής συγκαταβάσεως, καταυγάζοντα χάριτι.

Δεσμούνται πoλύφθογγοι, γλώσσαι τής αθεότητος, καί χείλη πλατύνονται εις δόξαν, τής παρουσίας τού τών απάντων Θεού, τού Προδρόμου ταύτην εν τή γή, σήμερον μηνύοντος, καί τρανώς προκηρύττοντος.

Θεοτοκίον

Ρήμασι τήν δόξαν σου, ή Ελισάβετ Άχραντε, τοίς προφητικοίς δοξολογούσα, τά μεγαλεία τού θείου τόκου σου, χαίρουσα εκήρυττε τρανώς, σύ υπάρχεις πάντων γάρ, ευφροσύνη καί καύχημα.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος».

Θεόν Λόγον έγνως ως Προφήτης, εν μητρική νηδύϊ, καί τή ταύτης χρησάμενος γλώττη, θεολογείς, σκοτεινώ θεώμενος, εν θαλάμω φώς απρόσιτον.

Ασιγήτως ως φωνή βοώντος, τόν Λυτρωτήν τού κόσμου Bαπτιστά, ικετεύων μή παύση, τήν ψυχικήν διαλύσαι στείρωσιν, τών υμ νούντων σου τήν γέννησιν.

Θεοτοκίον

Αστέκτου θεότητος χωρίον, η καθαρά νηδύς σου, αναδέδεικται ώ Θεοτόκε, ή αδεώς, ουρανών τά τάγματα, ατενίζειν ου δεδύνηνται.

Έτερος

Τήν θείαν ταύτην

Ρομφαίαν Πρόδρομε δίστομον, τήν γέννησιν τήν σήν ο πολέμιος, εχθρός εδέξατο, σύ γάρ τήν τούτου αναίρεσιν, καί τήν ανθρώπων ζώωσιν ανεκήρυξας.

Ο θείος πλούτος διέκυψεν, εξ ύψους θεϊκού εις τά σύμπαντα, τής τών βροτών εμφανώς, υιοθεσίας καί χάριτος, τού ταύτης τικτομένου σήμερον κήρυκος.

Μύρα ευώδη η έρημος, εκβλύζει νοητώς τά μηνύματα, εν τή γεννήσει σου, τή εκ τής στείρας Πανεύφημε, τού ακενώτου μύρου εισδεχομένη Χριστού.

Θεοτοκίον

Γνωρίσας μόνην σε Δέσποινα, Μητέρα τού Θεού προεσκίρτησεν, ο θείος Πρόδρομος, εν τή μητρώα νηδύϊ Αγνή, καί τά σά μεγαλεία προανεκήρυξε.

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος

Η πρίν στείρα σήμερον, Χριστού τόν Πρόδρομον τίκτει, καί αυτός τό πλήρωμα, πάσης τής προφητείας, όνπερ γάρ, προανεκήρυξαν οι Προφήται, τούτον δή, εν Ιορδάνη χειροθετήσας, ανεδείχθη Θεού Λόγου, Προφήτης Κήρυξ ομού καί Πρόδρομος.

Ο Οίκος

Ευφημήσωμεν νύν τόν τού Κυρίου Πρόδρομον, όν περ τώ ιερεί η Ελισάβετ έτεκεν, εκ μήτρας ακάρπου, αλλ' ουχί ασπόρου, Χριστός γάρ μόνος χώραν διώδευσεν αδιόδευτον, άσπορον, τόν Ιωάννην στείρα εγέννησεν, άνευ δέ ανδρός τούτον ουκ έτεκε, τόν δέ Ιησούν επισκιάσει Πατρός καί Πνεύματος θείου, Παρθένος έτεκεν αγνή, αλλά τού εκ Παρθένου ανεδείχθη ο εκ στείρας, Προφήτης Κήρυξ ομού καί Πρόδρομος.

Συναξάριον

Τή ΚΔ' τού αυτού μηνός, τό Γενέθλιον εορτάζομεν τού τιμίου καί ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου.

Στίχοι

· Ζαχαρία, χόρευε σύν τή συζύγω

· Ου πολλά μέν τίκτοντες, έν δέ καί μέγα.

· Πρόδρομον αμφί τετάρτην εικάδα γείνατο μήτηρ.

Ταίς αυτού Αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι, πρόσταγμα τυραννικόν, εις φλήναφον θέμενοι, εν μέσω πυρός ανεβόων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών».

Υπήρχε τό πρίν εσκοτισμένη, άπασα τών γηγενών, η φύσις ώ Πρόδρομε, αλλ' όρθρος βοών ανεφάνης, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Νοσούσαν ιάσατο τήν φύσιν, άπασαν η ευκλεής, εκ στείρας σου γέννησις, διδάξασα Πρόδρομε μέλπειν, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Γεγέννησαι Πρόδρομε εκ στείρας, ήλθε γάρ παναληθώς, τού νόμου στειρεύοντος, η χάρις Χριστώ μελωδούσα, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Παρθένε αγνή ευλογημένη, πρέσβευε υπέρ ημών, τών ικετευόντων σε εις σέ γάρ ελπίζομεν πάντες, καί σοί βοώμεν, Δέσποινα μή παρίδης τούς δούλους σου.

Έτερος

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει

Ο ποιών πάντα τώ Πνεύματι ως Κύριος, καί Ποιητής τού παντός, εκ στειρευούσης καρπόν, παρήγαγε σήμερον, μητρός τόν Πρόδρομον, προμηνύοντα, καρποφορείν τήν άκαρπον, τών βροτών φύσιν τά θεία.

Νεκρωθείσαν τήν μητρώαν ως εζώωσε, μήτραν τώ τόκω σου, ο ζωοδότης Χριστός, διά τού κηρύγματος τού σού ανέστησε, καί ανέρρωσε, νενεκρωμένας Πρόδρομε, τών βροτών τάς προσδοκίας.

Υπέρ ήλιον η έρημος φωστήρά σε, θείον Πανεύφημε, εισδεχομένη τερπνώς, διά σού φαιδρύνεται καί ωραϊζεται, καί σύν άπασιν, υμνολογεί τόν Κύριον, καί Θεόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιδείν άχραντε τήν δόξαν σου οι Δίκαιοι, πάλαι εζήτησαν, ήν καθορώμεν ημείς, καί πιστώς γεραίρομεν σέ καί κραυγάζομεν, Υπερένδοξε, ευλογημένος Δέσποινα, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Ευεργέτα Χριστέ Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Νομοθέτης οικέτης υπήρχε Μωσής, Ιησούς δέ Θεός Διαθήκης Καινής, νύν δέ αμφοίν ο Πρόδρομος, μελωδεί ως μεσίτης, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Εξ ερήμου γαστρός τρυγών πάρεστιν, ήν θεόφυτον νύν άλσος ήγαγε, τή Εκκλησία Πρόδρομος, τού Χριστού καί επάδει, πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοφόρος λαός έθνος άγιον, τήν τρυγόνα Χριστού εκμιμήσασθε, καί μελιρρύτως άσατε, σωφροσύνη συζώντες, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Τήν Αγνήν καί Παρθένον τιμήσωμεν, τήν τόν άναρχον Λόγον καί άκτιστον, υπερφυώς κυήσασαν, εις ημών σωτηρίαν, ώ καί βοώμεν, Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Έτερος

Παίδας ευαγείς

Φίλος καί Απόστολος τού Κτίστου καί κήρυξ καί Βαπτιστής καί θείος Πρόδρομος, μάρτυς καί διδάσκαλος, μεσίτης καί άγγελος, καί λειτουργός καί πρεσβευτής ημών πανεύφημε, υπάρχων, εκ τής στείρας προήλθες, ταύτα προμηνύων, εν λόγοις τε καί έργοις.

Η νοικται ταμεία τών χαρίτων, τής Νέας τε Διαθήκης Χριστού Πρόδρομε, καί θυσιών έθιμα, εν τή αποτέξει σου, τών παλαιών εκλείσθησαν καί απεπαύθησαν, ο νέος δέ λαός αναμέλπει, καί υπερυψοί τόν Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ως άνθη τερπνά τού θείου λόγου, συμπλέξαντες εγκωμίων σοί τόν στέφανον, σήμερον προσάγομεν, Πρόδρομε πανεύφημε, καί ευχαρίστως κράζομεν τώ στεφοδότη Χριστώ, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ο πρώην δεσμός τής αφωνίας, ελύθη Παρθένε τή κυήσει σου, καί χείλη ηνοίγησαν, εις αίνον τού τόκου σου, αυτίκα τών ποθούντων σε, καί εκβοώντων αυτώ, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Λόγου Θεού άφραστον εν σοί τελείται, εμφανώς Μυστήριον, Παρθένε άχραντε, καί γάρ Θεός, εκ σού σεσωμάτωται δι' ευσπλαγχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Ιδού φωνή πρόδρομος ταίς στειρευούσαις, καί ερήμοις πάρεστι καρδίαις μέλπουσα, Οδόν Χριστού νυνί ετοιμάσατε, ότι εν δόξη έρχεται, ώ πειθαρχούντες μεγαλύνομεν.

Ως πάλαι εν Πνεύματι τώ παναγίω, εμφανώς εκήρυξας τόν Υιόν Πρόδρομε, αμνόν Θεού, τού κόσμου τόν αίροντα τήν αμαρτίαν, τή ποίμνη σου τών πταισμάτων λύσιν αίτησαι.

Θεοτοκίον

Η πάντων δεσπόζουσα τών ποιημάτων, τώ λαώ σου δώρησαι τά νίκης τρόπαια, τόν δυσμενή τιθείσα υπόσπονδον τή Εκκλησία, ίνα σε ως Θεοτόκον μεγαλύνωμεν.

Έτερος

Άπας γηγενής

Πύλαι τού φωτός, τού θείου ανοίγεσθαι, σήμερον άρχονται, καί εναποκλείεσθαι, ταμεία σκότους προκαταγγέλλεται, ο κήρυξ γάρ καί Πρόδρομος Χριστού εις φώς προελθών, τό τού βίου, ταύτα ανεκήρυξε, καί πατρώα φωνή εβεβαίωσεν.

Όμβρος νοητός, ανίκμου νεφέλης δέ, ραγείς ο Πρόδρομος, ρείθρον τό ουράνιον, τού τής ειρήνης πάσιν εκήρυξε, ποταμού παραγίνεσθαι εις ανακαίνισιν, τής ανθρώπων, φύσεως εν Πνεύματι, τούς καρπούς πληθυνούσης τής χάριτος.

Ώσπερ ουρανός, άστροις καταυγάζεται καί ωραϊζεται, τού Προδρόμου σήμερον, η Εκκλησία ταίς θείαις χάρισι, καί ευφημεί τήν γέννησιν αυτού δοξάζουσα, καί αινούσα, τόν τών όλων Κύριον, δωρεών τών κρειττόνων ως πρόξενον.

Θεοτοκίον

Ύδωρ τής ζωής, εκ σού Θεονύμφευτε βλύσαν ο Κύριος, έπλυνεν ηγίασεν, ημάς τούς πίστει εισδεξαμένους αυτόν, καί κληρονόμους έδειξε τής βασιλείας αυτού, ανυμνούντας, τήν αυτού χρηστότητα, καί σέ πόθω θερμώς μεγαλύνοντας.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τό τού Προδρόμου σήμερον, χαροποιόν Γενέθλιον, τό σκυθρωπόν διαλύει, τής τού πατρός αφωνίας, καί τής τεκούσης στείρωσιν, μηνύει δέ τήν μέλλουσαν, χαράν καί αγαλλίασιν, διό καί πάσα η κτίσις, αυτό φαιδρώς εορτάζει.

Θεοτοκίον

Προφήται προεκήρυξαν, Απόστολοι εδίδαξαν, καί Μάρτυρες θεοφρόνως, τόν σόν Υιόν Θεοτόκε, τρανώς καθωμολόγησαν, Θεόν τών όλων πάναγνε, μεθ' ών σε μεγαλύνομεν, οι διά σού λυτρωθέντες, τής παλαιάς καταδίκης.

Εις τούς Αίνους, Στιχ. Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ω τού παραδόξου θαύματος

Ω τού παραδόξου θαύματος! εκ γηραλέας μητρός, Θεού Λόγου προάγγελος, Ιωάννης σήμερον, προελθείν κατεπείγεται, τήν δεσμευθείσαν γλώσσαν τρανότατα, διά τού τόκου εύλαλον δείκνυσιν. Ω τής αφάτου σου, προμηθείας Δέσποτα! δι' ής Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Ω τού παραδόξου θαύματος! εν γεννητοίς γυναικών, Προφητών τε υπέρτερος, μητρικής στειρώσεως, διαλύει τό έγκλημα, ο εν πνεύματι, καί δυνάμει ελθών Ηλιού, οδόν Κυρίου ετοιμαζόμενος. Ω τής αφράστου σου, ευσπλαγχνίας Δέσποτα! δι' ής Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Ω τού παραδόξου θαύματος! ο προκηρύξας Χριστού, πρός ανθρώπους τήν κένωσιν, υπεράνω δείκνυται, πάντων αυτού τή φωνή, Καί τή τεκούση λύει τήν στείρωσιν, δυνάμει θεία καί Ζαχαρίου φωνήν. Ω τών μεγάλων σου, θαυμασίων Δέσποτα! δι' ών Χριστέ, σώσον τούς τιμώντάς σου, τόν μέγαν Πρόδρομον.

Ω τού παραδόξου θαύματος! εν γεννητοίς γυναικών, ο Προφήτης καί Πρόδρομος, υπεράνω δείκνυται, Προφητών τε υπέρτερος, καί παρουσίας Χριστού προάγγελος, ο προσκιρτήσας εν τή νηδύϊ μητρός. Ώ τών μεγίστων σου, δωρεών φιλάνθρωπε! δι' ών Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως παντοδύναμος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Ανατολίου

Αστήρ αστέρων Πρόδρομος, στειρωτικής εκ νηδύος, επί γής τίκτεται σήμερον, Ιωάννης ο θεοπόθητος, καί Χριστού επιφαίνει τήν αυγήν ανατολήν τήν εξ ύψους, εις ευθείαν πιστοίς διάβασιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

Δίδοται καί άγιον έλαιον τοίς αδελφοίς.

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων τού Αγίου, Ωδή γ' καί ς'.

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.