ΤΗ ΚΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ιουλιανού τού Ταρσέως.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Φωταυγή σε ως ήλιον, τά τού κόσμου πληρώματα, νοηταίς λαμπρότησι καταυγάζοντα, καί αθεϊας εξαίροντα, τήν νύκτα μακάριε, Μάρτυς lουλιανέ, εγνωκότες τήν μνήμην σου, εορτάζομεν, τήν φωσφόρον καί θείαν, καί τήν κόνιν, τών λειψάνων προσκυνούμεν, ρώσιν ψυχών αρυόμενοι.

Καί τυπτόμενος μάστιξι, καί δεινώς πτερνιζόμενος, καί φρουρά Μακάριε καθειργνύμενος, τόπους αμείβων θλιβόμενος, θηρσί συγκλειόμενος, καί βυθώ προσομιλών, καί θαλάσση ποντουμενος, καί δεξάμενος, τό μακάριον τέλος, ουκ ηρνήσω, τόν Δεσπότην τών απάντων, κλέος Μαρτύρων πανόλβιε.

Θαλαττίων εκ κόλπων σε, πρός τή χέρσω γενόμενον, κυβερνήσει Πνεύματος ως εώρακε, τό ιερώτατον γύναιον, πιστώς υπεδέξατο, Μάρτυς Ιουλιανέ, καί ταφή παραδέδωκε, σού τό άμωμον, καί πολύαθλον σώμα, τό νικήσαν, διαβόλου τυραννίδα, τή συνεργία τής χάριτος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πεπτωκότων ονόρθωσις, τεθνεώτων ανάστασις, σύ εδείχθης τέξασα τόν Υιόν τού Θεού, τόν τώ Πατρί συννοούμενον, τήν θείαν τε γέννησιν, ανασχόμενον εκ σού, εν σαρκί καθ' υπόστασιν, όν ικέτευε, πειρασμών λυτρωθήναι καί κινδύνων, τούς εν πίστει Παναγία, ειλικρινώς σε δοξάζοντας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ως εώρακε Κύριε, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, εν Σταυρώ κρεμάμενον εξεπλήττετο, καί ατενίζουσα, έλεγε, Τί σοι ανταπέδωκαν, οι πολλών σοι δωρεών, απολαύσαντες Δέσποτα; Αλλά δέομαι, Μή με μόνην εάσης εν τώ κόσμω, αλλά σπεύσον αναστήναι, συνανιστών τούς προπάτορας.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ο μάρτυς σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο, τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου καί τού Αγίου ο παρών, ού η Ακροστιχίς. (Άνευ τών Θεοτοκίων).

Ιουλιανόν ύμνοισι Μάρτυρα στέφω.

Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Ιεροίς ευφημείσθω, ύμνοις Αθλητά σου η αοίδιμος, καί υπέρτιμος μνήμη, απροσίτω γάρ δόξη δεδόξασται.

Όλισθον ουχ υπέστης, διηγωνισμένος τό μαρτύριον, τού Χριστού στρατιώτα, ασθενεία σαρκός μέχρις αίματος.

Υπέρ αϊγλην χρυσίου, τοίς μαρτυρικοίς εναγλαϊζεται, αικισμοίς απαστράπτων, καί πολύτιμον λίθον ο Άγιος.

Θεοτοκίον

Άχραντε Θεοτόκε, η σεσαρκωμένον τόν αϊδιον, καί υπέρθεον Λόγον, υπέρ φύσιν τεκούσα, υμνούμέν σε.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Λίθοις ού προστέταγμαι, θεολατρείν χειρών έργοις, Ιουλιανός, τώ φρενοβλαβούντι, δικαστή απεφθέγγετο.

Ίστασο πρό βήματος, τυραννικού Χριστού Μάρτυς, lουλιανέ, ως Κριτή τών ζώντων, καί νεκρών παριστάμενος.

Άφρων ου γεγένημαι, ομολογών Θεόν έφη, Ιουλιανός, ένα εν τριάδι, αμερίστως υμνούμενον.

Θεοτοκίον

Δός ημίν βοήθειαν, ταίς ικεσίαις σου Πάναγνε, τάς προσβολάς, αποκρουομένη, τών δεινών περιστάσεων.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Υδάτων πνιγμονή, τό μακάριον τέλος, δεξάμενος Σοφέ, τόν πολύμορφον όφιν, εν τούτοις εναπέπνιξας, καί τήν νίκην απείληφας, όθεν πόθω σου, τήν αξιέπαινον μνήμην, εορτάζοντες, υπέρ ημών σε πρεσβεύειν, Χριστώ ικετεύομεν.

Θεοτοκίον

Ελπίς Χριστιανών, Παναγία Παρθένε, όν έτεκες Θεόν, υπέρ νούν τε καί λόγον, απαύστως ικέτευε, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, δούναι άφεσιν, αμαρτιών ημίν πάσι, καί διόρθωσιν, βίου τοίς πίστει καί πόθω, αεί σε δοξάζουσιν.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η άσπιλος αμνάς, τόν αμνόν καί ποιμένα, κρεμάμενον νεκρόν, επί ξύλου ορώσα, θρηνούσα εφθέγγετο, μητρικώς ολολύζουσα, πώς ενέγκω σου, τήν υπέρ λόγον Υιέ μου, συγκατάβασιν, καί τά εκούσια πάθη, Θεέ υπεράγαθε;

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Νιφετώδεσι μάστιξιν, Ιουλιανός τό σώμα προδίδωσιν, ανεπαίσθητος τών πόνων γάρ, τού Χριστού τώ πόθω εφυλάττετο.

Ουρανίου υπέρτιμε, Ιουλιανέ χλιδής εφιέμενος, τοίς διώκταις τήν επίγειον, ως Χριστού θεράπων καταλέλοιπας.

Νικητήν δεισιδαίμονος, πλάνης ου σαρκός η ρώμη Πανέντιμε, αλλά πόθος ο αήττητος, τών Χριστού παθών σε απειργάσατο.

Υπερέπτης ως πτέρυξι, τούς τής ασεβείας βρόχους στερρότητι, καί τού Πνεύματος τή χάριτι, πρός σκηνάς Μαρτύρων επαγόμενος.

Θεοτοκίον

Θεοτόκον σε Πάναγνε, οι πεφωτισμένοι πάντες κηρύττομεν, τόν γάρ ήλιον εκύησας, τής δικαιοσύνης αειπάρθενε.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Μιμούμενος εν πάσι Πανεύφημε, τόν Δεσπότην, έστης επί βήματος, παρανομούντων κρινόμενος.

Νομίμως ηγωνίσω καί τέθυσαι, τώ Δεσπότη, ως αρνίον άκακον, χερσίν ανόμων Μακάριε.

Οσίως μαρτυρήσας αοίδιμε, επεγνώσθης, Ιουλιανέ μακάριε, υπό Θεού Παντοκράτορος.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ χόσμω εκύησας.

Ωδή ς'

Xιτώνά μοι παράσχου

Ικρίω προσπαγέντος σου Χριστέ, ο κλεινός θεράπων σου, ουκ επαισχύνεται, αλλ' ως δόξης κοινωνός εναβρύνεται.

Σεσίγηται τής πλάνης τά αισχρά, θεηγόρων γλώσση δέ, θεία μυστήρια, τών Μαρτύρων τού Χριστού εκκαλύπτεται.

Ιάματα παθών παντοδαπών, καί πταισμάτων άφεσιν, αίτησαι ένδοξε, Αθλητά τού Σωτήρος τοίς υμνούσί σε.

Θεοτοκίον

Ο Λόγος τού Θεού σε τοίς βροτοίς, Θεοτόκε έδειξεν, ουράνιον κλίμακα, διά σού γάρ πρός ημάς καταβέβηκε.

Ο Ειρμός

«Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φώς ώσπερ ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών».

Συναξάριον

Τή ΚΑ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ιουλιανού τού εν Κιλικία.

Στίχοι

· Φέρων τι χρήμα σάκκος άξιον πόλου,

· Ιουλιανόν, βάλλεται πόντου μέσον.

· Σάκκω Ιουλιανός βυθόν εισέδυ εικάδι πρώτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος, Αφροδισίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Τερεντίου, Επισκόπου Ικονίου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Aμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Μύρον ευώδες, αποστάζει, η αοίδιμος καί ενδοξός σου μνήμη, στρατιώτα Χριστού, τοίς ψάλλουσιν απαύστως, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Άρρητος δόξα περιστέφει, τούς πρός αίνεσιν τήν σήν συνειλεγμένους, στρατιώτα Χριστού, καί ψάλλοντας απαύστως, Ευλογητός εί κυριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ρήσει τυράννου απειθήσας, ουκ ελάτρευσας Αοίδιμε τή κτίσει, αλλ' ή μόνω Θεώ, τώ ζώντι αναμέλπων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Τύφον κατέβαλες τυράννου, στηλιτευσας τήν ανόμων αφροσύνην, καί τήν δόξαν Χριστού, εκήρυττες κραυγάζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χαίροις πανάμωμε Παρθένε, ότι έτεκες Θεόν σαρκί τώ κόσμω, τόν εκ πλάνης αγνή, λυτρούμενον τούς πίστει, σέ Θεοτόκον Δέσποινα, αληθή δοξολογούντας.

Ωδή η'

Μουσικών οργάνων

Υπεθώπευε μέν ο αλάστωρ, καί βασάνοις σε εξεκαλείτο, πρός πλάνην Ιουλιανέ, αυτός δέ ανεβόας, Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ρωμαλεωτέρως ώσπερ λέων, μετά τάς αικίας τοίς τυράννοις, προσβάλλεις Ιουλιανέ, κραυγάζων \/ηφαλέως, Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Αρετής απάσης έμπνους στήλη, ασεβείας θρίαμβος ωράθης, εν πόλεσι περιαχθείς, εβόας αναμέλπων, Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σοβαρού πυρός ουκ απειλή με, ουδ' ακμή τού ξίφους αποστήσει, τού πλαστουργήσαντος Θεού, εβόας αναμέλπων, Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ως τών όλων Κύριον τεκούσα, καί Παρθένος μείνασα Μαρία, καί μετά τόκον οι πιστοί, αξίως ανυμνούντες, τό Χαίρέ σοι βοώμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Μουσικών οργάνων συμφωνούντων, καί λαών απείρων προσκυνούντων, είκονι τή εν Δεειρά, τρείς Παίδες μή πεισθέντες, τόν Κύριον ανύμνουν, καί εδοξολόγουν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τήν Αγνήν ενδόξως

Τού τυράννου τύφον κατέβαλες, Χριστού στρατιώτα, καί ανδρείως ηγώνισαι κατά κράτος, εκνευρίσας τούτον, διό σε μακαρίζομεν.

Επηρμένον όμμα κατέβαλες, Θεού στρατιώτα, ασωμάτου αλάστορος, προσπαλαίσας μετά σαρκός ανδρείως, Χριστόν μεγαλύνων αεί.

Φωλεούς εξέφυγες δράκοντος, εχθρού αρχεκάκου, θαλαττίοις Μακάριε κενεώσιν, εμβεβλημένος, όθεν σε ύμνοις μεγαλύνομεν.

Ως καλώς τοίς άθλοις ηγώνισαι, υπέρ τού Δεσπότου! ως ωραίως κατέστεψαι, δεξιά δεσποτική! διό σε αξίως μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Ο Μωσής εν βάτω κατείδέ σε, Αγνή εν τώ όρει, δεχομένην τό άστεκτον, τής θεότητος πύρ αφλέκτως, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Ο Ειρμός

«Τήν Αγνήν ενδόξως τιμήσωμεν, λαοί Θεοτόκον, τήν τό πύρ τής θεότητος, δεξαμένην εν γαστρί αφλέκτως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.