ΤΗ ΙΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Ιούδα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Ιούδα μακάριε Χριστού, Μαθητής γεγένησαι, τού σαρκωθέντος Θεού ημών, υφ' ού ως πρόβατον, μέσον λύκων όντως, απεστάλης λόγω σου, τήν τούτων μεταπλάττων δυσσέβειαν, πρός τήν ευσέβειαν, καί τήν ένθεον επίγνωσιν, τής Τριάδος, όθεν ευφημούμέν σε.

Ιούδα θαυμάσιε βολίς, απεστάλης πλήττουσα, καί παντελώς αφανίζουσα, δαιμόνων φάλαγγας, καί τούς υπ' εκείνων, πληγωθέντας χάριτι, τού μόνου θεραπεύων Θεού ημών, όν νύν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Ιούδα θεόπνευστε ακτίς, τού ηλίου γέγονας, τού εκ Παρθένου εκλάμψαντος, καί κατεφώτισας, ευσεβών καρδίας, καί τόν επικείμενον, τή κτίσει σκοτασμόν απεδίωξας, καί νύν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Ιούδα, οι αδελφοί σου σέ επαινέσουσιν, αδελφόν φανέντα Λόγου τού πρό αιώνων, εξ αϊδίου αναλάμψαντος τού Γεννήτορος, καί επ' εσχάτων τών χρόνων, αφράστως σαρκωθέντος, εκ τής Αγίας Παρθένου, καί ενανθρωπήσαντος, όν Απόστολε εκτενώς ικέτευε, δωρηθήναι ειρήνην τώ κόσμω, καί ημίν τοίς τιμώσί σε, τών πταισμάτων ιλασμόν, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής, Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η Πάναγνος ως ειδέ σε, επί Σταυρού κρεμάμενον, θρηνωδούσα ανεβόα μητρικώς, Υιέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον;

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Απόστολε Άγιε Ιούδα, πρέσβευε τώ ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αποστόλου ο ακόλουθος, ού η Ακροστιχίς.

Μέλπειν Ιούδαν τόν θεόπτην σπουδάσω.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Ίππον καί αναβάτην

Μύστα τών ουρανίων, lούδα πάνσοφε, μαθητά τού Σωτήρος, καί κοινωνέ τής ζωής, τήν γλώσσάν μου κίνησον, καί τόν λόγον ίθυνον, πρός τούς ύμνους σου παμμακάριστε.

Έλκων τόν τού Σωτήρος, ζυγόν Απόστολε, καί τήν αύλακα τέμνων, καί νεουργών τή χάριτι, τόν σπόρον κατέβαλες, καί πολύχουν ήνεγκας, τώ καλέσαντι παμμακάριστε.

Λόγον τόν σαρκωθέντα, ευρών διδάσκαλον, καί ταίς τούτου θεόπτα, μαρμαρυγαίς πυρούμενος, εγένου φώς δευτερον, ταίς τού πρώτου λάμψεσι, συμμορφούμενος αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Πίστις ηγείσθω μόνη, καί μή απόδειξις, τών υπέρ νούν θαυμάτων, Θεογεννήτορ πάναγνε, τόν γάρ ακατάληπτον, Θεόν Λόγον τέτοκας, ενδυσάμενον τό ανθρώπινον.

Ωδή γ'

Ο πήξας επ' ουδενός

Επήρθη τών Μαθητών, Χριστού η ευπρέπεια, υπεράνω πάσης μεγαλειότητος, ούτοι γάρ γεγόνασιν αυτού, φίλοι τε καί οικείοι, καί συμφυλέται καί συνέστιοι, καί τών μυστηρίων εκφάντορες.

Ιουδα οί αδελφοί σου σέ επαινέσουσιν, αδελφόν φανέντα καί νομιζόμενον, τού φανερωθέντος εν σαρκί, Λόγου τού πρό αιώνων, συναϊδίου αναλάμψαντος, εκ τού αϊδίου Γεννήτορος.

Νεκρώσας τά επί γής σου μέλη συνώκησας, τή ζωή τών όλων Χριστώ Πανόλβιε, καί τής ζωηφόρου βιοτής, πάση τή οικουμένη, καταγγελεύς σύ εχρημάτισας, ρήματα τής ζωής προϊέμενος.

Θεοτοκίον

Ιδού σύ υπέρ πάσας Αγνή κεχαρίτωσαι, υπερέβης πάσας τή αγιότητι, πάσας υπερήρας καί πασών, ώφθης υψηλοτέρα, τών ουρανίων σαφώς δυνάμεων, Μήτηρ τού Θεού χρηματίσασα.

Ο Ειρμός

«O πήξας επ' ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν σοφίαν

Τού τεχθέντος Δεσπότου καί αδελφού, χρηματίσαντος πάντων τών εκλεκτών, Ιούδα μακάριε, αδελφός εχρημάτησας, καί υπ' αυτού Απόστολος, εις πάντα τά πέρατα, απεστάλης πανεύφημε, τόν λόγον τής πίστεως, πάσι κατασπείρων, καί φωτίζων τούς σκότει, αγνοίας δουλεύοντας, πονηρώ κοσμοκράτορι, Διά τούτο βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Πειρασμοίς πολυπλόκοις περιπεσών, εξ εχθρών αοράτων καί ορατών, τώ σάλω συνέχομαι, τών αμέτρων πταισμάτων μου, καί ως έχων αντίληψιν, καί σκέπην σε Άχραντε, τώ λιμένι προστρέχω, τής σής αγαθότητος, Όθεν Παναγία, τόν εκ σού σαρκωθέντα, ασπόρως ικέτευε, υπέρ πάντων τών δούλων σου, τών απαύστως υμνούντων σε, πρεσβεύουσα αυτώ εκτενώς, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, τόν τόκον σου άχραντε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς εκβοώσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήνπερ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε, Κύριε, τού ελέους ή άβυσσος, καί πηγή αγαθότητος, σπλαγχνίσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσί σου πίστει, τά θεία παθήματα.

Ωδή δ'

Τήν θείαν εννοήσας σου

Ο μέγας τού Κυρίου Απόστολος, τής εμφανείας τού Θεού, ηξιωμένος ηγάπηται, καί τής αυτού θεωρίας, τήν αίγλην καί τό κάλλος τεθέαται.

Υπάρχων χαρισμάτων ανάπλεως, καί δωρεών τών εκ Θεού, δεδωρημένων Απόστολε, πρός σωτηρίας λιμένα, τούς σέ υμνολογούντας οδήγησον.

Δυνάμει αηττήτω τού Πνεύματος, τού παναγίου Λειτουργέ, τών απορρήτων φραξάμενος, τής πονηρίας διώκεις, πνεύματα τώ λόγω τής χάριτος.

Θεοτοκίον

Αφράστως συλλαβούσα πανάμωμε, τόν Ποιητήν σου καί Θεόν, δυσώπει σώσαι κινδύνων ημάς, καί ψυχικήν σωτηρίαν, βραβεύσαι τοίς υμνούσί σε Δέσποινα.

Ωδή ε'

Ο αναβαλλόμενος

Νόμου παρωσάμενος, τά προσκιάσματα, τόν χαρακτήρα τής αληθείας, τηλαυγώς εκήρυξας, αυτήν κεκτημένος, οδηγόν τήν αλήθειαν.

Τό τού νόμου πρόσταγμα, πληρών Απόστολε, τά έθνη πάντα ταίς διδαχαίς σου, μαθητεύων έδραμες, καί ταύτα βαπτίζων, Τριάδος επικλήσεσιν.

Όμβρος ως ουράνιος, ως δρόσος άνωθεν, ο θείος φθόγγος σου θεοκήρυξ, τόν αυχμόν διέλυσε, τής πολυθεϊας, ενός Θεού κηρύγματι.

Θεοτοκίον

Νέκρωσον τά πάθη μου, Θεογεννήτρια, καί τήν ψυχήν μου τήν νεκρωθείσαν, αμαρτίας δήγματι, ανάστησον Μήτηρ, τής όντως αναστάσεως.

Ωδή ς'

Μαινομένην κλύδωνι

Θεωρίας δόγματι, πολιτείας πράξεσι φαιδραίς, τού Χριστού Απόστολε λαμπόμενος, τούς εν βυθώ τής αγνωσίας εφώτισας.

Επιστέλλεις άπασι, τοίς ανθρώποις τήν φωτιστικήν, καί δογμάτων έμπλεων τού Πνεύματος επιστολήν, Ιεροφάντα θεσπέσιε.

Ο θεόπτης φθέγγεται, ουρανός τις ώσπερ λογικός, τού Θεού τήν δόξαν διηγούμενος, τού δι' ημάς σαρκί φανέντος τά θαύματα.

Θεοτοκίον

Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε ρύσαί με φθοράς, καί παθών τόν τάραχον κατεύνασον, η τήν πηγήν τής απαθείας κυήσασα.

Ο Ειρμός

«Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δεσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος».

Κοντάκιον Ήχος α'

Χορός Αγγελικός

Εκ ρίζης ευκλεούς, θεοδώρητον κλήμα, ανέτειλας ημίν, τού Κυρίου αυτόπτα, Απόστολε θεάδελφε, τού Χριστού κήρυξ πάνσοφε, τρέφων άπαντα, κόσμον καρποίς σου τών λόγων, τήν ορθόδοξον, πίστιν Κυρίου διδάσκων, ως μύστης τής χάριτος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΘ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Ιούδα.

Στίχοι

· Καί συγγενεία καί χορώ αυχείν έχεις.

· Χριστού μαθητών ώ Ιούδα, καί πάθει.

· Εννεακαιδεκάτη βελέεσσιν Ιούδας θνήσκει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ζωσίμου.

Στίχοι

· Ψυχήν υπέρ σού Ζώσιμος θείς φιλτάτην,

· Ξίφει θανών, ζή ψυχικήν ζωήν, Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ζήνωνος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Παϊσίου του Μεγάλου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ο υπερυψουμενος

Τόν θεοειδέστατον, μεθέξει θεότητος, γενόμενον άπαντες,, Ιούδαν υμνήσωμεν, ενθέως μελωδούντες, ο Θεός ευλογητός εί.

Η πνευματοκίνητος, καί θεόπνους γλωσσά σου, τόν κόσμον επέστρεψε, Χριστού τώ κηρύγματι, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Νέμει σοι ουράνιον, κληρουχίαν Κύριος, καί θρόνον υπέρλαμπρον, εν ώ καθεδούμενος, ενθέως μελωδήσεις, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Στόματι καί γνώμη σε, Θεοτόκον άπαντες, κηρύττομεν πάναγνε, Θεόν γάρ εγέννησας, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Σοί τώ παντουργώ

Πλούτον τών εθνών, καί βασιλέων γέρας, εύκλειαν απείληφας, βοών Απόστολε, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Όλην τήν αυγήν, τού Παρακλήτου Μάκαρ, εδέξω φοιτήσασαν, κραυγάζων ένδοξε, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ύμνοις οι πιστοί, τήν σοί δοθείσαν αίγλην, Ιούδα γεραίρομεν, προθύμως ψάλλοντες, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Δεύτε καλλονήν, τού Ιακώβ υμνώμεν, Μαρίαν τήν άχραντον, συμφώνως κράζοντες, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Σοί τώ Παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Ησαϊα χόρευε

Απαστράπτων ένδοξε, φωτοχύτω Πνεύματος αυγή, θαυμάτων τάς αστραπάς, τών υπερφυών, τοίς πάσιν απέπεμπες, ως μαθητής τού Εμμανουήλ, όν μεγαλύνοντες, σέ θεόπτα μακαρίζομεν.

Σύν Αγγέλων τάξεσι, παρεστώτες οι θεοειδείς, αυτόπται καί θεωροί, τού μονογενούς, τού σάρκα πτωχεύσαντος, υπέρ ημών, τούτον εκτενώς, νύν ικετεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Ως τεκούσα Πάναγνε, τών κτισμάτων τόν Δημιουργόν, κατά παντός γεννητού, φέρεις τήν αρχήν, ασύγκριτον έχουσα, υπεροχήν καί υπερφερή, όθεν τόν τόκον σου, προσκυνούντές, σε δοξάζομεν.

Ο Ειρμός

«Ησαία χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον, Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλυνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν».

Καί η λοιπή Ακολουθία, καί Απόλυσις.