ΤΗ ΙΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Λεοντίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν

Tί σε ονομάσωμεν ένδοξε; τής Ελλάδος προσφοράν, ως ωρμημένον απ' αυτής, τής Φοινίκης καθαρμόν, ως τεθυμένον εν αυτή, φωστήρα, ως εν σκότει εξαστράψαντα, γενναίον, ως αήττητον τοίς πλήττουσι, Πολύτροπός σου η εύκλεια, Λεόντιε παμμακάριστε, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Tί σε αθλοφόρε προσείπωμεν, στρατιώτην τού Χριστού, ως καθαιρέτην τών εχθρών, βασιλέα τών παθών, ως ευσεβείας αθλητήν, τροφέα, τών πεινώντων ως φιλόπτωχον, δικαίων, εραστήν ως ουρανόφρονα, Ποικίλα σου τά παθήματα, λαμπρότερα τά παλαίσματα, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Tίς σε ου θαυμάσει Λεόντιε; ότι ένοικον λαβών, τής αληθείας τήν πηγήν, ποταμούς ευεργεσίας, αναβλύζεις τοίς πιστοίς, καί πάσιν, αναργύρως ανεπίφθονα, προσφέρεις τοίς διψώσι τά δωρήματα, ευφραίνεις δέ τούς μετέχοντας, υδάτων τών τής χρηστότητος, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Tίνι ωμοιώθης ταλαίπωρε, πρός μετάνοιαν ουδόλως, ανανεύουσα ψυχή, καί τό πύρ μή δειλιώσα, τών κακών επιμονή; Ανάστα, καί τήν μόνην πρός αντίληψιν, ταχείαν, επικάλεσαι καί βόησον, Τόν σόν Υιόν καί Θεόν ημών, μή διαλίπης πρεσβεύουσα, ρυσθήναί με, τών παγίδων τού αλάστορος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Άρνα η αμνάς ως εώρακεν, επί ξύλου ηπλωμένον, εκουσίως σταυρικού, ανεβόα μητρικώς, οδυρομένη εν κλαυθμώ, Υιέ μου, τί τό ξένον τούτο θέαμα; ο πάσι, τήν ζωήν νέμων ως Κύριος, πώς θανατούσαι μακρόθυμε, βροτοίς παρέχων ανάστασιν, Δοξάζω σου, τήν πολλήν Θεέ μου συγκατάβασιν.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

O μάρτυς σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου ο ακόλουθος, ού η Ακροστιχίς (άνευ τών Θεοτοκίων).

Νίκη Θεός σοι καί γέρας Λεόντιε.

Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος δ'

Άσομαί σοι Κύριε

Νόμοις εγκωμίων η αρετή σου, ουχ υποπίπτει τού Χριστού, θεράπον Λεόντιε, αυτός γάρ σοι εγκώμιον, καί όλβος αναφαίρετος.

Ιέμενος Μάκαρ τών υπέρ φύσιν, τήν ακηλίδωτον ψυχήν, παρθένω τώ σώματι, κοσμήσας πρός τήν άνοδον, ευσταλή κατεσκεύασας.

Κράτος απηνέγκω κατά τής πλάνης, τή εις τούς Μάρτυρας τιμή, γεραίρων οσίως, αοίδιμε Λεόντιε, τόν αεί σοι ποθούμενον.

Θεοτοκίον

Πώς σε μακαρίσωμεν Θεοτόκε, τήν υπερτέραν ουρανού, καί πάσης τής κτίσεως; Yιόν γάρ εγέννησας, τόν πλάστην καί Θεόν ημών.

Ωδή γ'

Τόξον δυνατών ησθένησε

Ήθος ευσταθές καί φρόνημα, χάριν Τε θεόθεν κεκτημένος Λεόντιε, ανεδείχθης τής αληθείας, αθλητής καί Μάρτυς άριστος.

Θέσθε τάς ψυχάς τώ ζώντι Θεώ, τοίς συστρατιώταις ανεφώνεις Λεόντιε, Βασιλεί τε τώ αιωνίως, διαμένοντι στρατεύεσθε.

Έρρει ευσεβείας ρήματα, η μελισταγής καί φιλόθεος γλωσσά σου, τοίς δέ δούλοις τής ασεβείας, βλασφημείν ενδιεβάλλετο.

Θεοτοκίον

Χαίροις Μήτηρ απειρόγαμε, η τόν Θεόν Λόγον εν γαστρί σου χωρήσασα, καί τεκούσα σεσαρκωμένον, ως Θεόν Ομού καί άνθρωπον.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Καθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρόν ώσπερ θώρακα, αναλαβόμενος πρός πάλην εχώρησας, τών αοράτων εχθρών, γενναίως τε ήθλησας, όθεν εξαφανίσας, τήν αυτών δυναστείαν, έπαθλον εκομίσω, τών θαυμάτων τήν χάριν, πρεσβεύων τού σωθήναι ημάς, Μάρτυς Λεόντιε,

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εχθροίς αντιτάχθητι, τοίς πολεμούσιν ημίν, δεινώς γάρ επέθεντο, τή κληρουχία τή σή, πανάχραντε Δέσποινα, όλεσον σαίς πρεσβείαις, τών βαρβάρων τά θράση, γνώτωσαν τήν ισχύν σου, φιλοπόλεμα έθνη, τώ νεύματί σου τούτους πάντας αφάνισον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όνπερ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Ωδή δ'

Τούς ουρανούς η αρετή σου

Ο τώ θυμώ τώ δεισιδαίμονι υπόσπονδος, σέ τόν πόθω τώ θείω πληρούμενον Χριστού, ανηλεώς ηκίζετο, Μάρτυς αθλοφόρε Λεόντιε.

Συνεκροτείτο παρρησία σοι Λεόντιε, υπέρ τής αληθείας κινδυνεύοντι, μεθ' ής τομής καί καύσεως, πάσης κατετόλμας αοίδιμε.

Σέ σαγηνεύειν καί ζωγρείν πρός τήν αλήθειαν, θαρσαλέως αντέφης, ως μακαριστόν τόν απειλούντα ήγημαι, Μάρτυς Αθλοφόρε Λεόντιε.

Θεοτοκίον

Χερουβικών ταγμάτων υπερέχουσα, καί Θεόν εν αγκάλαις εποχούμενον, μετά σαρκός βαστάσασα, χαίρε Θεοτόκε πανύμνητε.

Ωδή ε'

Ο κτησάμενος ημάς

Ιερείον πρός σφαγήν, ετοιμότατον αχθείς, Λεόντιε πανένδοξε, τυραννικού πρό βήματος, υπέρ Χριστού αυθαιρέτως παρίστασο.

Καθελείν σου τό στερρόν, επειράτο τής ψυχής, τής πλάνης ο υπεύθυνος, τόν σταυρωθέντα Κύριον, ώσπερ κακούργον βροτόν λοιδορούμενον.

Απολέσθωσαν θεοί, οι τήν γήν καί ουρανόν, σαφώς μή τεκτηνάμενοι, ο σταυρωθείς απάντων γάρ, Δημιουργός εστι Μάρτυς αντέλεγες.

Θεοτοκίον

Η Θεόν υπερφυώς, συλλαβούσα εν γαστρί, Παρθενομήτορ άχραντε, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, τοίς Θεοτόκον σε ύμνοις δοξάζουσιν.

Ωδή ς'

Εβόησε, προτυπών

Ιλαρός μέν, τοίς προστρέχουσι πίστει Λεόντιε, καί τόν λόγον, ηρτυμένος τώ θείω σου άλατι, ιταμώτατος δέ τοίς εχθροίς τού Χριστού ανεδείκνυσο.

Γεγηθώς μέν, ο πιστός σου θεράπων Λεόντιος, απεδίδου, τό μαρτύριον τής βασιλείας σου, αλλ' ουκ έφερον, οι εχθροί σου Χριστέ τήν αλήθειαν.

Εξήπτοντο, τώ θυμώ ώσπερ θήρες οι άνομοι, καί τάς χείρας, επετίθουν ως αρνίω τώ Μάρτυρι, επειγόμενοι, διασπάν αφειδώς τόν αήττητον.

Θεοτοκίον

Δεόμεθα υπέρ τών ικετών σου αλόχευτε, Θεοτόκε, τόν εκ σού σαρκωθέντα δυσώπησον, ότι σέ καί μόνην, προστασίαν ημών επιστάμεθα.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς, εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος

Τών τυράννων ήλεγξας, τάς πονηράς επινοίας, καί Ελλήνων ήσχυνας, τήν αθεώτατον πλάνην, ηύφρανας τάς τών Αγγέλων χοροστασίας, ίασιν τών νοσημάτων πιστοίς παρέχεις, διά τούτό σου τήν μνήμην, τιμώμεν πόθω, σοφέ Λεόντιε.

Συναξάριον

Τή ΙΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Λεοντίου καί τών σύν αυτώ, Υπατίου καί Θεοδούλου.

Στίχοι

· Άκμων τό σώμα τού Λεοντίου τάχα,

· Άκμων σιδηρούς, πρός σφύρας τάς αικίας.

· Ογδοάτη δεκάτη πληγήσι Λεόντιος εκπνεί.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αιθερίου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ο διασώσας εν πυρί

Ρωμαλεότητι φρενών, ώσπερ οι αιχμάλωτοι Παίδες, σύν τή φλογί τών πειρασμών, καί τήν πλάνην επάτει Λεόντιος, αναμέλπων σοι Κύριε ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Απροσπαθεία τής σαρκός, επιλελησμένος ευτόνως, τούς αικισμούς υπέρ Χριστού, ως αήττητος Μάρτυς υπέφερες, μελωδών σου τώ κτίσαντι, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Σοφία πόθω τε Χριστού, φύσεως βιαίως κρατήσας, τής επικήρου βιοτής, ζωηφόρον προέκρινας θάνατον, αναμέλπων Λεόντιε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Τριαδικόν

Λόγον καί Πνεύμα σύν Πατρί, μίαν τρισυπόστατον φύσιν, θεολογών ο ακλινής, καί αήττητος Μάρτυς εκραύγαζεν, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τήν αλοχεύτως εν γαστρί, καί υπερφυώς, δεξαμένην, τόν αναλλοίωτον Θεόν, ευσπλαγχνία βροτοίς ομιλήσαντα, ευσεβώς ανυμνήσωμεν, ως μητέρα γενομένην τού πάντων Κτίστου.

Ωδή η'

Τόν εν τώ Σταυρώ προσηλωθέντα

Έφερε σαρκός πληγάς ο Μάρτυς, καί τόν ασώματον εχθρόν, σφοδρότερον ηνία, μέλπων, Υπερυψούτε, Χριστόν τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας.

Όρθιον τόν νούν πρός τόν Δεσπότην, εν ταίς βολαίς τών ακανθών, ανέτεινας τώ πόθω, Μάρτυς, Υπερυψούτε, βοών τον Θεόν ημών εις τούς αιώνας.

Νίκη σοι Χριστός υπάρχει Μάρτυς, όν ταίς αικίαις τής σαρκός, εδόξασας κραυγάζων, Πάντες υπερυψούτε, Χριστόν, τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τόν εκ τής Αγνής τεχθέντα Λόγον, καί δωρησάμενον ζωήν, τώ γένει τών ανθρώπων, Παίδες υπερυψούτε Χριστόν, τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν εν τώ Σταυρώ προσηλωθέντα, καί αποδείξαντα ημίν, όπλον εις σωτηρίαν, Παίδες υπερυψούτε Χριστόν, τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Ο τόκος σου άφθορος

Τριάδος θεράπων ανεδείχθης, λατρεύσας Λεόντιε αμέμπτως, ώ καί πάν γόνυ κάμπτει, ουρανίων επιγείων καταχθονίων, όν ανυμνούντες, ως Σωτήρα μεγαλύνομεν.

Ιδείν εφιέμενος αϋλως, προσώπω ανακεκαλυμμένω, τού Κυρίου τήν δόξαν, τάς αρχάς απεξεδυσω καί εξουσίας, μίαν κηρύξας, Τρισυπόστατον θεότητα.

Ευφράνθη τή σή ομολογία, καί σέ ωμολόγησεν αξίως, τού Πατρός εναντίον, ο Σωτήρ, όν εξιλέωσε, Αθλοφόρε, πάσι τοίς πίστει, μεγαλύνουσι τήν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Φανείσα τών Αγγέλων ανωτέρα, ως πάντων τεκούσα τόν Σωτήρα, Παναγία Παρθένε, σώσον οικτίρησον λαόν ημαρτηκότα, καί τή σκέπη τών πτερύγων σου προστρέχοντα.

Ο Ειρμός

«Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγόνων σου προήλθε, σαρκοφόρος ως ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν».

Η λοιπή, Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.