ΤΗ ΙΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Ισαύρου, Βασιλείου, Ιννοκεντίου, Ερμείου, Φήλικος καί Περεγρίνου, καί τών Αγίων Μαρτύρων, Μανουήλ, Σαβέλ καί Ισμαήλ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους στ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Τού Αγίου Ισαύρου καί τών σύν αυτώ.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Πόνοις συντριβόμενοι, καί κακουχίαις στενούμενοι, καί ειρκτή συγκλειόμενοι, ξίφεσι κοπτόμενοι, καί βιαιοτάτω, θνήσκοντες θανάτω, ουκ απηρνήσασθε Xριστόν, ου τοις ξοάνοις σέβας ενείματε, διό καί ηξιώθητε, τής ουρανίου λαμπρότητος, δυσωπούντες τόν Κύριον, υπέρ πάντων μακάριοι.

Ισαυρος ο ένδοξος, καί ο στερρός lννοκέντιος, καί ο θείος Βασίλειος, Φήλιξ ο θαυμάσιος, ο κλεινός Ερμείας, καί ο Περεγρίνος, οι ουρανώσαντες τήν γήν, ταίς τών θαυμάτων θείαις λαμπρότησι, πιστώς μακαριζέσθωσαν, ως τού Κυρίου θεράποντες, καί τά πάθη διώκοντες, τών ψυχών υμών πάντοτε.

Κρήνη αναβλύζουσα, τών ιαμάτων χαρίσματα, η σορός υμών δεδείκται, εξ ής αρυόμεθα, τών παθών υγείαν, καί τών νοσημάτων, τήν παντελή απαλλαγήν, ανευφημούντες υμάς εκάστοτε, σεπτοί Μεγαλομάρτυρες, τών Ασωμάτων εφάμιλλοι, τού Κυρίου θεράποντες, πρεσβευταί τών ψυχών ημών.

Τών Αγίων Mανουήλ καί τών σύν αυτών.

Ήχος ο αυτός

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Ως αστέρες πολύφωτοι, Αθλοφόροι πανεύφημοι, θεϊκαίς λαμπρότησι καταυγάζετε, τής οικουμένης τά πέρατα, δαιμόνων σκοτόμαιναν, καί παθών φθοροποιών, καί κινδύνων εξαίροντες, όθεν σήμερον, τήν Φαιδράν καί φωσφόρον καί αγίαν, συνελθόντες εκτελούμεν, υμών πανήγυριν ένδοξοι.

Μανουήλ ο θαυμάσιος, καί Σαβέλ ο μακάριος, Ισμαήλ ο πάνσοφος μελωδήμασιν, ιερωτάτοις τιμάσθωσαν, Τριάδα τήν άκτιστον, εναντίον τών εχθρών, ιερώς προκηρύξαντες, καί πολύθεον, αποσβέσαντες πλάνην, τών αιμάτων, ταίς προσχύσεσι καί δόξαν, απειληφότες αμάραντον.

Βασιλέα παράνομον, παρανόμως προστάττοντα, υποκύπτειν σέβας τε νέμειν άλογον, θεοίς αψύχοις μακάριοι, εμφρόνως ησχύνατε, Μανουήλ καί Ισμαήλ, καί Σαβέλ μεγαλώνυμοι, καί αθλήσαντες, καρτερώς καί νομίμως τούς στεφάνους, ανεπλέξασθε τής νίκης, υπέρ τού κόσμου πρεσβεύοντες.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Ανατολίου

Ειλικρινώς ποθησαντές σε Λόγε Θεού, οι ένδοξοι Μάρτυρες, τό πυρσολατρείν εάσαντες, λιπόντες καί τήν τών Χαλδαίων χθόνα, τώ σώ φωτί κατηυγάσθησαν, θωρακισθέντες δέ όπλοις τής πίστεως, ήσχυναν Ιουλιανόν τόν τύραννον, Μανουήλ ο ένδοξος, καί Σαβέλ ο αείμνηστος, καί Ισμαήλ ο τρισόλβιος, σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι υμνούντές σε, καί πρεσβεύουσι τού σωθήναι τάς ψυχάς υμών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Χαίροις οικουμένης καύχημα, Χαίρε Κυρίου ναέ, Χαίρε όρος κατάσκιον, Χαίρε καταφύγιον, Χαίρε λυχνία χρυσή, Χαίρε τό κλέος τών ορθοδόξων σεμνή, Χαίρε Μαρία, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, Χαίρε Παράδεισε, Χαίρε θεία τράπεζα, Χαίρε σκηνή, Χαίρε στάμνε πάγχρυσε, Χαίρε η πάντων χαρά.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τί τό ορώμενον θέαμα, ο τοίς εμοίς οφθαλμοίς, καθοράται ώ Δέσποτα; ο συνέχων άπασαν, κτίσιν ξύλω ανήρτησαι, καί θανατούσαι, ο πάσι νέμων ζωήν; Η Θεοτόκος, κλαίουσα έλεγεν, ότε εώρακεν, εν Σταυρώ υψούμενον τόν εξ αυτής, αρρήτως εκλάμψαντα, Θεόν καί άνθρωπον.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο ακόλουθος, ού η Ακροστιχίς.

Ισαυρε Μάρτυς, ευμενής φάνηθί μοι.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις.

Γρηγορίου.

Ελλείποντος τού πρώτου Ρ, διά τών Ωδών τό οκτάριθμον.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Ιλέωσαι Μάρτυς τόν ευμενή, Θεόν καί Σωτήρα, ελεήσαί με καί δεινής, επηρείας μάκαρ ρύσασθαί με, τόν προσφυγόντα πιστώς εν τή σπέπη σου.

Στενούμενος πταίσμασι χαλεποίς, καί πλήθει κινδύνων, πιεζόμενος εκβοώ, Ίσαυρε θεόφρον πρόστηθί μου, τής συνεχούσης ανάγκης καί λύτρωσαι.

Αθλήσας νομίμως υπέρ Χριστού, ανύστακτος φύλαξ, εχαρίσθης πόλει τή σή, γενού δέ καί σκέπη καί προστάτης, τών προσφυγόντων σοι ένδοξε, Ίσαυρε.

Θεοτοκίον

Γυμνών αρετών με καταστολής, ευρών ο Βελίαρ, βέλει έτρωσεν ηδονών, η τόν ιατρόν Θεόν τεκούσα, τά τής ψυχής μου θεράπευσον τραύματα.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Άνωθεν τοίς δούλοις σου, τήν σήν βοήθειαν δώρησαι, σώζων ημάς, πάσης επηρείας, καί κινδύνων καί θλίψεων.

Ρείθρα τών ιάσεων, η σή σορός αναβρύουσα, παντοδαπά, παύει τών ανθρώπων, αρρωστήματα, Ίσαυρε.

Τίμιος γεγένησαι, τό τού Χριστού τιμών όνομα, διό βοώ, λύτρωσαί με πάσης, ατιμίας πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Ήνωται ο Κτίστης μου, υπερφυώς εν σοί Δέσποινα, όλον εμέ, θέλων αναπλάσαι, διά σού ως ηυδόκησεν.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Θείον φρόνημα, ανειλημμένοι, ώ υπέρμαχοι τού Δυρραχίου, καί τού Χριστού οπλίται στερρόψυχοι, Απολλωνίου τό θράσος καθείλετε, καί Τριποντίου τό σέβας ησχύνατε, νίκης έπαθλα, φαιδρώς εκ Θεού δεξάμενοι, δωρείσθε τοίς πιστοίς παθών ιάματα.

Θεοτοκίον

Θεία γέγονας, σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε, Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπεράρασα, τόν υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι, παρέχουσα σεμνή τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος, αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος, Παρθενομήτορ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη Κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραυγαζεν, Οίμοι! τέκνον μου, πώς πάσχεις, θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον;

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Υψωθείς απονοία μου, ολισθήσας πάθεσι κατενήνεγμαι, έγειρόν με κατακείμενον, εν βυθώ θεόφρον απογνώσεως.

Σέ πανένδοξε κέκτημαι, ασφαλή φρουρόν μου καί καταφύγιον, πρόστηθί μου μή παρίδης με, εν ημέρα θλίψεως καί σώσόν με.

Εν οδύνη καρδίας μου, τόν εμόν προστάτην σε τόν θερμότατον, δυσωπώ, Μή καταλίπης με, εχθρών επηρείαις απολλυμενον.

Θεοτοκίον

Γηγενών ακαταίσχυντε, σκέπη καί βοήθεια σύ μου πρόστηθι, καί παντοίας με εξάρπασον, συμφοράς Παρθένε τόν οικέτην σου.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Υιός ώφθης ημέρας, έχων εν καρδία σου λάμπον φώς άδυτον, δι' ού σκοτομήνη, τής απάτης μειούται καί άπασι, δαδουχείται γνώσις, θείου φωτός, διό βοώ σοι, Φώτισόν με τόν γνώμη τυφλώττοντα.

Μή παρίδης με Μάρτυς, πίστει σοι προστρέχοντα, μηδέ απώση με, γλώσση γάρ δολία, κατ' εμού οι μισούντές με φθέγγονται, πολεμούντες μάτην, τού απολέσαι τόν σόν δούλον, αλλά πρόφθασον σώσόν με Άγιε.

Εν νυκτί καί ημέρα, σέ επικαλούμαι τόν μέγαν προστάτην μου, εν παντί με τόπω καί καιρώ διαφύλαξον Άγιε, από πάσης βλάβης, καί εναντίων, τόν είς σέ τήν επηρείας ελπίδα μου θέμενον.

Θεοτοκίον

Όλον εμέ μορφούται, εκ σού Απειρόγαμε Θεός ο πλάστης μου, όν αεί δυσώπει, οικτιρήσαι λαόν αμαρτάνοντα, διασώσαι κόσμον, δαιμονικής απάσης βλάβης, τόν εις σέ Θεοτόκε ελπίζοντα.

Ωδή ς'

Τήν δέησιν εκχεώ

Νοός μου τάς εκτροπάς θεραπεύσας, καί καρδίας μου τά πάθη θεόφρον, σωματικών, αλγηδόνων με ρύσαι, καί επηρείας απάσης καί θλίψεως, καί δείξόν με ταίς σαίς λιταίς, τού εχθρού τών παγίδων υπέρτερον.

Ηγίασέ σε αθλήσαντα Μάρτυς, ο πανάγιος Θεός όν δυσώπει, αγιασμόν, τοίς σοίς δούλοις εκπέμψαι, καί φωτισμόν καί πταισμάτων τήν λύτρωσιν, προστάτης γάρ παρά Θεού, εχαρίσθης ημίν ακαταίσχυντος.

Συνείναί με τόν πολλά σε ποθούντα, πολυπόθητε ευδόκησον Μάρτυς, σέ δυσωπώ, τόν καλόν μου προστάτην, καί πίστει κράζω σοι άγιε, Ίσαυρε, Γενήθητί μοι βοηθός, καί παντοίας ανάγκης με λύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Ρανίσι τής σωστικής σου πρεσβείας, κατασβέσασα παθών μου τήν φλόγα, τάς τού νοός, εκτροπάς σαίς πρεσβείαις, υπεραγία Παρθένε θεράπευσον, καί κόπασον τό χαλεπόν, τών παθών μου κλυδώνιον πάναγνε.

Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΖ' τού αυτού μηνός, μνήμη τής αθλήσεως τού Αγίου Μάρτυρος Ισαύρου, καί τών σύν αυτώ Βασιλείου, Ιννοκεντίου, Φήλικος, Ερμείου καί Περεγρίνου.

Στίχοι

· Τμηθείς Ίσαυρος σύν συνάθλων πεντάδι,

· Σαύρας νοητής καρδίαν τέμνει μέσον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μανουήλ, Σαβέλ καί Ισμαήλ.

Στίχοι

· Σαβέλ, Μανουήλ, Ισμαήλ Πέρσαι γένος.

· Τό δ' αξίωμα, Μάρτυρες διά ξίφους.

· Εβδομάτη δεκάτη κασιγνήτους τρείς τάμε χαλκός.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Υπατίου τού εν Ρουφιαναίς.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Aμήν.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Φωτί αστραπτόμενος, τώ τρισηλίω ένδοξε Ίσαυρε, Ιννοκέντιε θείε, Φήλιξ Ερμεία καί Περεγρίνε σοφέ, σύν Βασιλείω θαυμάτων λαμπρότησι, καταφωτίσατε τούς ευφημούντας ημάς.

Αστέρες πολύφωτοι, ζόφον τής πλάνης μειούντες ώφθητε, αθλοφόροι Κυρίου, διό ψυχήν μου γνώμη τυφλώττουσαν, θεογνωσίας φωτί καταλάμψατε, τής αγνωσίας αχλύν αποδιώκοντες.

Νοσούσαν ανίατα, τήν ταπεινήν μου ψυχήν ιάσασθε, τά τού σώματος πάθη, Μάρτυρες θείοι εξαφανίσατε, ώ Περεγρίνε Ίσαυρε Βασίλειε, Φήλιξ Ερμεία κλεινέ καί Ιννοκέντιε.

Θεοτοκίον

Ισχύς μου καί ύμνησις, καί σωτηρία Χριστός ο Κύριος, ο εκ σού ανατείλας, Παρθενομήτορ διά χρηστότητα, εκ τής αρχαίας ημάς λυτρωσάμενος, προγονικής απειλής καί αποφάσεως.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ηγλαϊσμένος κάλλεσι, μαρτυρίου θεόληπτε, καί κεκοσμημένος, τοίς εξ άθλων στίγμασι, πορφύραν εξ αίματος, ενδεδυμένος τής σής σφαγής, καί Ιερωσύνης, καλλυνόμενος δόξη, παρέστης τώ Κυρίω, όν αεί εκδυσώπει, κοσμήσαι σωτηρίου, ημάς περιβολαίω.

Θανατωθείς ο δείλαιος, ηδονών τώ εκπτώματι, έρριμμαι εις γήν, θέαμα θρήνων άξιον, πανένδοξε, Ίσαυρε, νύν επ' εμέ επίβλεψον, δείξον εν εμοί, τήν τών θαυμάτων σου χάριν, βροτών ιδέτω γένος, ότι σύ μου προστάτης, καί σώζεις εκ θανάτου, τούς σούς αχρείους δούλους.

Ιερωσύνη πρότερον, κοσμηθείς Ιερώτατε, καί διακονήσας, ευλαβώς εις ύστερον, αυθαίρετον γέγονας, σύ ιερείον άμωμον, Ιερουργηθείς, Χριστώ διά μαρτυρίου, διό καμού τόν ύμνον, ως θυμίαμα Μάρτυς, προσκόμισον τώ Κτίστη, καί σώσόν με λιταίς σου.

Θεοτοκίον

Ο τών φωστήρων κάλλεσιν, ουρανόν καλλωπίσας Θεός, άλλον ουρανόν σε, Θεοτόκε έδειξεν, εκ σού γάρ ως ήλιος, εξανατείλας πάσαν τήν γήν, τής θεογνωσίας, κατελάμπρυνε φέγγει, διό ουδείς προστρέχων, εν σοί κατησχυμμένος, πορεύεται τών θείων, μή τυχών δωρεών σου.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τώ Δημιουργώ, καί Λυτρωτή ανεβόα, oί Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω

Μεγάλων χαρισμάτων αξιωθείς, εκ Θεού παναοίδιμε Ίσαυρε, αποσοβείς, δαίμονας καί νόσους παντοδαπάς, καί πειρασμούς καί θάνατον, πάσι τά αιτήματα χορηγών, διό καμοί παράσχου, ειρήνην καί υγείαν, καί τών πταισμάτων απολύτρωσιν.

Ο θείος καί σεβάσμιός σου ναός, τό πολύτιμον άγιον σώμά σου, ως θησαυρόν, έχων αναφαίρετον τούς πιστούς, καταπλουτίζει πάντοτε, ταίς τών χαρισμάτων διανομαίς, διό καγώ τών θείων, τύχοιμι δωρεών σου, ο προσφυγών τώ θείω τάφω σου.

Ιδού Μάρτυς Κυρίου καλώς καμών, τόν μισθόν εκομίσω τών πόνων σου, Πρόστηθι ούν, πάντοτε θεόφρον τού σού λαού, τήν σήν πατρίδα φύλαττε, σώζε τούς προστρέχοντάς σοι πιστώς, καί βράβευσον ειρήνην, πάση τή οικουμένη, καμού τού σού οικέτου μέμνησο.

Θεοτοκίον

Υπέρφωτε νεφέλη Μήτηρ Θεού, τούς ημίν πολεμούντας πολέμησον, τή κραταιά, καί παντοδυνάμω σου δεξιά, τοίς εν ανάγκαις πρόστηθι, τών αδικουμένων αντιλαβού, πταισμάτων λυτρουμένη, ταίς σαίς ικετηρίαις, όσα γάρ θέλεις πάντα δύνασαι.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Καί η λοιπή Ακολουθία, καί Απόλυσις.