ΤΗ ΙΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ελισαίου, καί τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μεθοδίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τού Ομολογητού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια αμφοτέρων.

Στιχηρά τού Προφήτου

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Χαίροις Ελισαίε πάνσοφε, σύ γάρ καθάρας τόν νούν, ηδονών τών τού σώματος, υπεδέξω ένδοξε, τάς αυγάς τάς τού Πνεύματος, τοίς εφεξής τε, πάσι μετέδωκας, καί όλος ώφθης, φωτοειδέστατος, όθεν εσκήνωσας, πρός τό φώς τό άδυτον, υπέρ ημών, πάντοτε δεόμενος, τών ευφημούντων σε.

Σέ Ελισαίε μακάριε, ο ζηλωτής Ηλιού, εν διπλώ τώ χαρίσματι, καταλαμπρυνόμενον, καταλείψας αιθέριος, αρματηλάτης όντως εδείκνυτο, ού τή μιμήσει, ρείθρα ποτάμια, χάριτι έστησας, καί διήλθες ένδοξε, περιχαρώς, καταγλαϊζόμενος, καί μεγαλύνων Χριστόν.

Πάλαι πιστή Σωμανίτιδι, παίδα χαρίζη ευχής, όν θανόντα εξήγειρας, ως Προφήτης ένθεος, Ιερώς θαυμαζόμενος, αλσί δέ πάλιν, ύδατα άγονα, σαφώς μετάγεις εις γονιμότητα, θαύματα άπειρα, εκτελείς τή χάριτι τού παντουργού, Πνεύματος μακάριε, όθεν υμνούμέν σε.

Στιχηρά τού Ιεράρχου

Ήχος δ'

Ώς γενναίον εν Μάρτυσιν

Αληβείας εδραίωμα, καί τής πίστεως έρεισμα, καί δογμάτων πρόβολον σέ γινώσκομεν, τής ευσεβείας συνήγορον, αγνείας τε σκήνωμα, καί δοχείον εκλεκτόν, ευωδίας τού Πνεύματος καί παμμέγιστον, θησαυρόν διδαγμάτων καί κρηπίδα, τού Χριστού τής Εκκλησίας, ιεροφάντα Μεθόδιε.

Αυτοκίνητον όργανον, ταίς πνοαίς υπηχούμενον, τού Αγίου Πνεύματος εχρημάτισας, τή πυριφθόγγω γάρ γλώττη σου, τά θεία εβρόντησας, καί κατέφλεξας εχθρών, δυσσεβών τά ζιζάνια, τών μή χρώμασιν, υλικοίς προσκυνούντων τού Κυρίου, καί Θεού ημών τό είδος, καί τής αχράντου Μητρός αυτού.

Ιερέων εν τάγμασιν, Ασκητών Ομηγύρεσι, καί χοροίς Μαρτύρων σύ καταλέλεξαι, υπέρ Χριστού μέχρις αίματος, στερρώς ανθιστάμενος, παρανόμου δικαστού, διελέγχων απόνοιαν, καί Προστάγματι, ασεβούς βασιλέως εν μνημείω, καθειρχθείς Πάτερ θεόφρον, διετηρήθης αλώβητος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Προφήτα κήρυξ Χριστού, τού θρόνου τής μεγαλωσύνης, ουδέποτε χωρίζη, καί εκάστω άσθενούντι αεί παρίστασαι, έν τοίς υψίστοις λειτουργών, τήν οικουμένην ευλογείς, πανταχού δοξαζόμενος, Αίτησαι ιλασμόν ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Μεγάλων χαρισμάτων αγνή, Παρθένε Θεονύμφευτε, ηξιώθης, ότι έτεκες σαρκί, τόν ένα τής Τριάδος, Χριστόν τόν ζωοδότην, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η Πάναγνος ως είδέ σε, επί Σταυρού κρεμάμενον, θρηνωδούσα ανεβόα μητρικώς, Υιέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον;

Εις τόν Στίχον, τής Οκτωήχου, Είτα τού Ιεράρχου, ήχος δ'.

Ποίημα Φωτίου Πατριάρχου.

Στίχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τών οσίων αυτού.

Eυφροσυνως σήμερον, η Εκκλησία τού Θεού στολίζεται, αγαλλομένη καί κράζουσα, Ελαμπρύνθη μου τό κάλλος, υπέρ πάσαν πόλιν, ιδού γάρ τών Αρχιερέων τό μέγα κειμήλιον, ο ένδοξος Μεθόδιος, τήν πορείαν πρός ουρανόν εποιήσατο, Δεύτε ούν φιλέορτοι, τών ορθοδόξων τό σύστημα, χοροστατήσαντες περί τήν θείαν λάρνακα, ιαμάτων πλημμύραν λαβόντες παρ αυτής, ικετεύσωμεν αιτήσασθαι Χριστόν τόν Θεόν, τού ρυσθήναι τήν οικουμένην, από πάσης αιρέσεως.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών Προφητών τούς ακραίμονας, καί παμφαείς φωστήρας τής οικουμένης, εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, Ηλίαν καί Ελισαίον, καί Χριστώ εκβοήσωμεν μελωδικώς, Εύσπλαγχνε Κύριε, παράσχου τώ λαώ σου, ικεσίαις τών Προφητών σου, άφεσιν αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια ύμνεί σε, κεχαριτωμένη Μήτερ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου

Η δάμαλις η άσπιλος, τόν μόσχον βλέπουσα επί τού ξύλου, προσαναρτώμενον εθελουσίως, οδυρομένη γοερώς, Οίμοι! ανεβόα ποθεινότατον τέκνον, τί σοι δήμος ανταπέδωκεν, αχάριστος Εβραίων, θέλων με ατεκνώσαι, εκ σού παμφίλτατε;

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ο ένσαρκος Άγγελος, τών Προφητών η κρηπίς, ο δεύτερος Πρόδρομος, τής παρουσίας Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας, Ελισαίω τήν χάριν, νόσους αποδιώκει, καί λεπρούς καθαρίζει, διό καί τοίς τιμώσιν αυτόν, βρύει ιάματα.

Δόξα... Τού Ιεράρχου

Ήχος πλ. δ'

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε καί σεμνότητος, τής οικουμένης ο φωστήρ, Αρχιερέων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Μεθόδιε σοφέ, ταίς διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, λύρα τού Πνεύματος, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων.

Ο κανών τού Προφήτου, ού η Ακροστιχίς.

Χαίρε Προφήτα τού Θεού πανόλβιε.

Άνευ τών Θεοτοκίων. Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Χαίροις ώ Ελισαίε, επιδεδειγμένος τήν Ισάγγελον, επί γής πολιτείαν, εν σαρκί τε βιώσας ως άριστος.

Αϋλόν σου τό όμμα, τής ψυχής Προφήτα φυλαξάμενος, τή τού Πνεύματος αίγλη, προοράν ηξιώθης τά μέλλοντα.

Ίαμα τοίς νοσούσι, καί πλημμελημάτων καθαρτήριον, εκ Θεού Ελισαίε, τοίς γνησίως υμνούσί σε αίτησαι.

Θεοτοκίον

Άσωμεν τώ Κυρίω τώ εκ τής Παρθένου ευδοκήσαντι, σαρκωθήναι ασπόρως, εις ημών σωτηρίαν καί λύτρωσιν.

Ο Κανών τού Ιεράρχου, ού η Ακροστιχίς.

Αρχιερήα θεοίο, Μεθόδιον άσματι μέλπω.

Ωδή α' Ήχος β'

Δεύτε λαοί άσωμεν

Αφ' αρπαγής, καί προνομής καί δουλείας με, τής αμαρτίας λύτρωσαι, καί πρός μετάνοιαν, ποδηγήσας Οικτίρμον, προνόμευσον αξίως εν τή αγάπη σου.

Ρείθρον ζωής, έχων σοφέ τήν καρδίαν σου, τή Εκκλησία γέγονας, ως ποταμός Θεού, πληρωθείς διδαγμάτων, καί ταύτης καταρδεύσας Πάτερ τό πρόσωπον.

Χαλιναγωγών, σύ τών παθών τά σκιρτήματα, τής εγκρατείας έρωτι μετεστοιχείωσας, τής σαρκός τό υλώδες, πρός τήν τής απαθείας Πάτερ ακρώρειαν.

Θεοτοκίον

Ιδού φησιν, ο Ησαίας Παρθένε αγνή, βουλής μεγάλης Άγγελον εν τή νηδύϊ σου, συλλαβούσα ασπόρως, καί τέτοκας καί σώζη μετά τόν τόκον αγνή.

Τού Προφήτου

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Ρήσει θεοπνεύστω, σε χρηματισθείς σαφώς έχρισεν, Eλισαίε, ένδοξε Προφήτην, Ηλιού ο θεσπέσιος.

Εύρε τήν ανάπαυσιν, καί ενεσκήνωσεν άφθονος, χάρις εν σοί, Πνεύματος Αγίου, Ελισαιέ, αοίδιμε.

Πόνοις σε νεώσαντα, τήν τής ψυχής ευρών αύλακα, προφητικήν, χάριν ο Δεσπότης, Ελισαίε, ενέσπειρεν.

Θεοτοκίον

Σέ πάντες κεκτήμεθα, καταφυγήν καί τείχος ημών, Χριστιανοί, σέ δοξολογούμεν, ασιγήτως ανύμφευτε.

Τού Ιεράρχου

Στερέωσον ημάς

Θερμότητι φρενών καί ζήλω πίστεως, Πατέρων σύ γέγονας κορυφαίος, τών Εβραίων τε τήν ένστασιν, ως υπάρχουσαν Άδου πύλην έθραυσας.

Ο βίος ιερός ο λόγος ένθεος, η πράξις τώ λόγω δεδοξασμένη, αναβάσεις εν καρδία σου, αληθούς θεωρίας εθησαύρισε.

Θεοτοκίον

Ο ξένος τοκετός η ξένη πρόοδος, εν μήτρα ξενίζεται τής Παρθένου, καί τήν φύσιν ολισθήσασαν, εις φθοράν εξ απάτης ανεστήσατο.

Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας, τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Κοντάκιον τού Ιεράρχου

Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ευσεβείας δόγμασι τήν Εκκλησίαν, καταυγάσας ήλασας, τήν τών αιρέσεων αχλύν, ιεροφάντα Μεθόδιε, πάσι κηρύττων Χριστόν εικονίζεσθαι.

Κάθισμα τού Προφήτου

Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Προβλέψει θεϊκή, Ηλιού σε ο μέγας, σοφέ Ελισαίε, φοιτητήν επισπάται, Προφήτην δεικνύων σε, ελλαμπόμενον Πνεύματι όθεν σήμερον, τήν παναγίαν σου μνήμην, εορτάζομεν, ευσεβοφρόνως τιμώντες, σύν τούτω σε ένδοξε.

Έτερον τού Ιεράρχου

Ήχος δ'

Eπεφάνης σήμερον

Ώσπερ μέγας ήλιος, ταίς τών δογμάτων, καί θαυμάτων λάμψεσι, φωταγωγείς διά παντός, τής οικουμένης τό πλήρωμα, ουρανομύστα, παμμάκαρ Μεθόδιε.

Θεοτοκίον

Τάς αχράντους χείράς σου, Παρθενομήτορ, εφαπλούσα σκέπασον, τούς πεποιθότας επί σέ, καί τώ Υιώ σου κραυγάζοντας, Πάσι παράσχου, Χριστέ τά ελέη σου.

Τού Προφήτου

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Ριζότομον ανέδειξε, πάσης σε κακίας Πνεύμα τό Άγιον, φυτοκόμον Ελισαίε δέ, αρετής απάσης παμμακάριστε.

Ο προγνώστης τού μέλλοντος, καί καλών ως όντα τά μή υπάρξαντα, Ελισαίέ σε επάξιον, προειδώς Προφήτα προωρίσατο.

Η κολούθει τώ βίω σου, ητών αρετών Προφήτα ομήγυρις, όθεν νύν πανηγυρίζουσιν, οι λαοί καί δήμοι εν τή μνήμη σου.

Θεοτοκίον

Τόν Θεόν όν εκύησας, άχραντε Παρθένε τούτον δυσώπησον, τοίς ικέταις σου δωρήσασθαι, τών πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Τού Ιεράρχου

Υμνώ σε, ακοή γάρ Κύριε

Ιδρώσι, τούς αγώνας έσπειρας, εν τή χώρα τής μετανοίας, καί θερίσας άσταχυν Μεθόδιε, τής απαθείας εν γή, τών πραέων κατεσκήνωσας, καί σύν τοίς Ασωμάτοις εορτάζεις αεί.

Ορθρίσας, προσευχαίς συνέλαβες, θείον φόβον εν τή γαστρί σου, καί τέτοκας Πνεύματι τή ποίμνη σου, δογμάτων όρους, δι' ών τάς αιρέσεις αποφράττουσα, εις γήν ορθοδοξίας εμπλατύνεται.

Ανάψας, τήν σαυτού προαίρεσιν, τώ ελαίω τής ευποιϊας, ανύστακτος γέγονας, τοίς πένησι λαμπάς Παμμάκαρ, διό τού νυμφώνός σοι τήν είσοδον, Χριστός σύν ταίς παρθένοις προεξένησε.

Θεοτοκίον

Ασπόρως, χωρηθείς Πανάμωμε, θείος Λόγος εν τή γαστρί σου, προέρχεται σύμμορφος, ατρέπτως τού βροτείου γένους, διό καί τής πλάσεως ανάπλασιν, δι οίκτον θειοτέραν προεξένησε.

Τού Προφήτου

Ωδή ε'

Φώτισον ημάς

Τίς τάς πρακτικάς, αρετάς σου διηγήσεται; τάς αναβάσεις δέ τού Πνεύματος, τίς καταγγείλαι Προφήτα, Θεού δυνήσεται;

Άβυσσον ευρών, Ελισαίε χαρισμάτων Θεού, τοίς προσιούσί σοι επήγασας, προρρήσεις θείας, ιάσεις ψυχής καί σώματος.

Τάφος τά τών σών, αρετών ουκ επεκάλυψεν, Ελισαίε νύν κατορθώματα, αλλ' υπό πάντων υμνούμενα καταγγέλλεται.

Θεοτοκίον

Δυσώπησον αεί, τόν Υιόν σου καί Θεόν ημών, απειρόγαμε Μαρία αγνή, τού καταπέμψαι τοίς Πιστοίς τό μέγα έλεος.

Τού Ιεράρχου

Ο τού φωτός χορηγός

Ράβδω τή τής πίστεως, τά τών αιρέσεων σοβείς θήρατρα, καί τώ δεσμώ συζεύξας τήν ποίμνην, τής θείας αγάπης, ελπίδι καί πίστει φυλάττεις ακλόνητον.

Αποσεισάμενος, τή εγκρατεία τήν τρυφην έθρεψας, σού τήν ψυχήν Οψώνιον έχων, συντόνους προσευχάς, μελέτην τε θείαν, υψούσαν ταπείνωσιν.

Σύ τόν χιτώνα Σοφέ, τής Εκκλησίας πρακτικώς ύφανας, εν ώ χριστού σεπτόν χαρακτήρα, στηλώσας, τή πίστει, τής ορθοδοξίας ετράνωσας δόγματα.

Θεοτοκίον

Σέ προστασίαν Αγνή, καί τής ελπίδος ασφαλή άγκυραν, καί συνοχήν καί σκέπην καί τείχος, κεκτήμεθα πάντες, καί πρός βασιλείαν εισάγουσαν γέφυραν.

Τού Προφήτου

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Ο νούς σου ειλικρινής, ο λόγος σου διειδέστατος, πηγής γάρ εκ καθαράς, αθόλωτοι βρύουσι, Προφήτα μακάριε, προχοαί υδάτων, θριαμβεύσαί σου τά κρύφια.

Υπέστης μή χωρισθείς, τού διδασκάλου πανεύφημε, καί ξένην εωρακώς, πορείαν ποιούμενον, υψώθης τώ έρωτι, Ελισαίε μάκαρ, συμμετέωρος γενόμενος.

Θροή μέν Ελισαιέ, ορώμενος τον διδάσκαλον, τεθρίππω τών αρετών, πυρίνω τώ άρματι, καί ίπποις αιρόμενον, αλλ' εδέξω κλήρον, μηλωτήν σύν τοίς χαρίσμασι.

Θεοτοκίον

Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Τού Ιεράρχου

Εν άβυσσω πταισμάτων

Ιερείον καί θύτης γενόμενος, έσπεισας σαυτόν τώ Θεώ διά πίστεως, καί συντηρείς εν άπασι, τής λατρείας αυτώ τήν τελείωσιν.

Νύν εις άϋλον δόξαν απάρας εκ γής, τήν υλομανούσαν τοίς πάθεσιν Όσιε, τή εμμελεί καθάρσει σου, τής πρεσβείας ψυχήν μου θεράπευσον.

Αποξέσας τόν όγκον τού γράμματος, τή τών νοημάτων σου θεία λαμπρότητι, τής Εκκλησίας γέγονας, οξυγράφος Μεθόδιε κάλαμος.

Θεοτοκίον

Απορία καλύπτει τόν τόκον σου, ξένως γάρ Παρθένε θηλάζεις τόν άποσον, καί γαλουχείς τόν άϋλον, καί αγκάλαις συνέχεις τόν κτίσαντα.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Τή υπερμάχω

Διπλήν τήν χάριν ειληφώς παρά τού Πνεύματος, Προφήτης ώφθης θαυμαστός πάσι τοίς πέρασι, τούς υμνούντάς σε λυτρούμενος εκ κινδύνων, καί δωρούμενος τήν χάριν τών θαυμάτων σου, τοίς προστρέχουσιν εν ταύτη μετά πίστεως, καί βοώσί σοι, Χαίροις Προφήτα θεσπέσιε.

Ο Οίκος

Ήλιος καταλάμψας ο τής δικαιοσύνης εν τή πεφωτισμένη ψυχή σου, απεδίωξε πάσαν αχλύν αμαρτίας εξ αυτής, καί Θεού έδειξε Προφήτην σε φαιδρότατον, εντεύθεν καί ημείς κράζομεν ούτως.

· Χαίρε, Θεού ο μηδέν προτιμήσας, χαίρε, βοών κατασφάξας τά ζεύγη.

· Χαίρε, ο καταλείψας τόν βίον σου άπαντα, χαίρε, ο πλουτήσας τόν πλούτον τόν άσυλον.

· Χαίρε, ότι ηκολούθησας τώ καλέσαντι Θεώ, χαίρε, ότι νύν απείληφας παρ' αυτού τάς δωρεάς.

· Χαίρε, ότι τήν μηλωτήν Ηλιού εκομίσω, χαίρε, ότι έν τάχει διασχίζεις τό ύδωρ.

· Χαίρε, περών αβρόχως τά ύδατα. χαίρε, ψυχών πολλών ο επίκουρος.

· Χαίρε, μαθών τήν απόκρυφον γνώσιν, χαίρε, θανών καί ως ζών εποπτεύων, Χαίροις, Προφήτα θεσπέσιε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΔ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ελισαίου.

Στίχοι

· Ηλίαν ίπποι, τόν δέ διπλούν Ηλίαν,

· Εις ουρανούς ανήγον ως ίπποι Νόες.

· Πότμον Ελισσαίος δεκάτη λάχεν ηδέ τετάρτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μεθοδίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

· Μεθόδιον φωστήρα τής Εκκλησίας,

· Τό τής τελευτής σβεννύει στυγνόν νέφος.

Τή αυτή ημέρα, Mνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Κυρίλλου, Επισκόπου Γορτύνης τής Κρητών νήσου.

Στίχοι

· Εί καί γέρων Κύριλλος ήν ο Γορτύνης,

· Ηβώσαν είχε πρός ξίφος τήν καρδίαν.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Προφήτου

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Είληφας μάκαρ Ελισσαίε, εν τώ Πνεύματι διπλά τού διδασκάλου, καί εν τούτω θεοφορoύμενος εβόας, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Όλον τόν βίον εκα οπώσω, καί τήν άφθονον χάριν τού διδασκάλου, παρθενίας δειχθείς κειμήλιον καί μέλπων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ύδωρ διήλθες, Ιορδάνου, ο επάταξας μνησθείς τού διδασκάλου, καί διέβης ανίκμοις ίχνεσι κραυγάζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χαίροις πανάμωμε Παρθένε, ότι έτεκες Θεόν σαρκί τώ κόσμω, τόν εκ πλάνης αγνή λυτρούμενον τούς πίστει, σέ Θεοτόκον Δέσποιναν, αληθή δοξολογούντας.

Τού Ιεράρχου

Εικόνος χρυσής

Σοφίας κρατήρ, ανεδείχθης αρεταίς σοφέ πληρούμενος, καί συγκαλέσας τώ κηρύγματι, τής υψηλής πολιτείας σου, ίθυνας τήν ποίμνην θεόφρον, καί σύν αυτή πάτερ έκραζες, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Μονάς τάς εκεί, καί τάς λήξεις εν τιμή Πάτερ προέφθασας, καί συναγάλλη τώ Κυρίω σου, καί συνευφραίνη καί γέγηθας, Όθεν σε τιμώμεν παμμάκαρ, τώ δοξάζοντι κράζοντες, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ανδρεία φρενών, εζωσμένος τήν Οσφύν Πάτερ Mεθόδιε, καί διά βίου στολισάμενος, τήν αμπεχόνην τής πίστεως, εν τή ευωχία τής άνω, βασιλείας εισέδραμες, Ευλογητός εί εκβοών, ο τών Πατέρων Θεός.

Θεοτοκίον

Απάτωρ εκ σού, ο αμήτωρ εκ Πατρός Αγνή προέρχεται, καί τής αγνείας σου τά σήμαντρα, διατηρήσας αλώβητα, έδειξεν αλόχευτον τόκον, καί παρθενίαν αμόλυντον, καινοτομούνται γάρ εν σοί, νόμοι τής γύσεως.

Τού προφήτου

Ωδή η'

Τόν εν όρει, αγίω

Άλας θείον, εν Πνεύματι Αγίω, Ελισαίε υπήρξας θεοφόρε, καί εν αλσί ιάσω νάματα άτεκνα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, βοών εις τούς αιώνας.

Νέων παίδων, τήν άτακτον κακίαν, αναστέλλων θηρσί τοίς αιμοβόροις, Ελισαίε Προφήτα βοράν δέδωκας, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, βοών εις τούς αιώνας.

Λελουμένος, Ναιμάν δι' Ελισαίου, καί τής λέπρας πλυθείς εν Ιορδάνη, τήν τού βαπτίσματος εδήλου θείαν κάθαρσιν, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, βοών εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τόν εν κόλποις, Πατρός ακαταλήπτου, καί αγκάλαις Μητρός απειρογάμου, ανερμηνεύτως εμφανισθέντα άπασι, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Ιεράρχου

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Σύ εν τώ οίκω τού Θεού, ως κατάκαρπος Σοφε δειχθείς ελαία, αυποιϊας ελαίω, καί εγκρατείας τρυφή, πενήτων καρδίας ελίπανας, καί φαιδράν ανήψας, τή σή ψυχή λαμπάδα.

Ιεραρχίας τήν στολήν, τώ τών έργων σου φωτί λαμπρύνας ώφθης, σωφροσύνης κλειδούχος, τής εγκρατείας τρυφή, τής όντως προσευχής διδάσκαλος, καί τής μετανοίας οδός καί νόμος βίου.

Μεταμελείας ο καιρός, μετανοίας τόν καρπόν προβάλλεταί σοι, καί συκής τής ακάρπου, τήν εκτομήν απειλεί, ψυχή μου τήν αράν πτοήθητι, θρέψον δέ Xριστόν αρετών τή ευκαρπία.

Θεοτοκίον

Μή επιλάθη τής φωνής, προστασία φοβερά τών ικετών σου, αλλ' εκ πάσης οδύνης, ταίς μεσιτείαις ταίς σαίς, καί πάσης απειλής εξάρπασον, κάμπτει γάρ η σή, μητρική Θεόν πρεσβεία.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τού Προφήτου

Ωδή θ'

Κυρίως Θεοτόκον

Βοώσαν κατοικτίρας, καί οδυνωμένην, τήν Σωμανίτιν τόν παίδα ανέστησας, μετά τήν στείρωσιν λύσας, Μάκαρ τήν νέκρωσιν.

Ιθύνετο ο βίος, λόγω αληθείας, εδυναμούτο ο λόγος δέ Πνεύματι, δι' εναρέτου σου βίου, Προφήτα ένδοξε.

Eν λήξει πανολβίω, μάκαρ Ελισαίε, αναπαυόμενος νύν καθικέτευε, τής τών ψυχών σωτηρίας, αξιωθήναι ημάς.

Θεοτοκίον

Ενήργησας αφράστως, Δέσποτα Σωτήρ μου, καθ' εκατέρας τών δύο σου φύσεων, αυτεξουσίω θελήσει, τήν σωτηρίαν μου.

Τού Ιεράρχου

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Εναπεμάρανας Πάτερ, μεθοδείας καί βέλη, πυρί τής εγκρατείας τού εχθρού, καί τής αγνείας τώ άνθρακι, τής σαρκός τήν υλώδη, μανίαν πυρπολήσας αληθώς, τής εκεί φωταυγείας, Μεθόδιε ηξίωσαι.

Λιποτακτήσας ουδόλως, ασθενεία σαρκός σου, τοίς θείοις ενετρύφας δαψιλώς, ουδέ τό γήρας προέκρινας, τήν καθέδραν προβλέπων, ως έφη Δανιήλ τού Παλαιού, αλλ' ύπερείδες Πάτερ, εν κόποις τήν ασθένειαν.

Πατριαρχών εν χορεία, αυλιζόμενος μέλπεις, τό άσμα τών Αγγέλων σύν αυτοίς, Άγιος, Άγιος, Άγιος, ο Πατήρ ο γεννήτωρ, Υιός ο γεννηθείς, καί τό Πνεύμα, προϊόν αμερίστως, Τριάς Αγία δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Νύμφη καί Μήτηρ Παρθένε, τών Αγγέλων τά πλήθη, τόν σόν καθικετεύουσιν Υιόν, δέξαι καμέ η ελπίς τών πιστών, καί ειρήνην τώ κόσμω, νίκας τώ φιλοχρίστω Βασιλεί, καί ημίν σωτηρίαν, τοίς σέ υμνούσι βράβευσον.

Ο Ειρμός

«Tόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Εξ αροτήρος ώφθης, προφήτης ώ Έλισαιε, καί Ηλιού δεδεγμένος, τήν μηλωτήν καί τό αυτού, πνεύμα δισσώς επεσπάσω, καί σύν αυτώ σε τιμώμεν.

Έτερον τού Ιεράρχου

Τών μαθητών ορώντων σε

Ως ήλιος ανίσχων εκ τής εώας, έδυς εις τά εσπέρια τή αθλήσει, νύν δέ κατεφώτισας τόν κόσμον, σοίς πάνσοφε διδάγμασι, Πάτερ Μεθόδιε θεοφόρε, διό ημών υπερεύχου.

Θεοτοκίον Όμοιον

Ημείς εν σοί καυχώμεθα Θεοτόκε, καί εις Θεόν σε έχομεν προστασίαν, έκτεινον τήν χείρά σου τήν άμαχον, καί θραύσον τούς εχθρούς ήμων, σοίς εξαπόστειλον δούλοις, βοήθειαν εξ Αγίου.

Εις τόν Στίχον τής Οκτωήχου

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Φωτίου Πατριάρχου

Αστήρ ανέτειλεν ευσεβείας, από δυσμών ηλίου τού φαινομένου, ο μέγας εν Ιεράρχαις Μεθόδιος, καί τήν αχλύν διατμήξας τών κακοδόξων, κατέπαυσεν εις τήν όντως ανατολήν, τού τής δικαιοσύνης ηλίου, Χριστού τού Θεού ημών, κακείσε ταίς ασωμάτοις συναυλιζόμενος χορείαις, καί πρός τώ θρόνω παρεστως τής Τριάδος, ως Όσιος, ως Μάρτυς, ως Ιερεύς, ως Πατριάρχης, πράξει καί θεωρία, ημίν αιτείται τοίς εν πίστει τελούσι, τήν Ιεράν αυτού μνήμην, τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Μετάνοιαν ου κέκτησαι, ψυχή αμετανόητε, τί βραδύνεις; τού θανάτου η τομή, εγγίζει καί τό τέλος, εφέστηκεν ως κλέπτης, τή Θεοτόκω δράμε πρόσπεσον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε σταυρούμενον, Χριστέ η σέ κυήσασα, ανεβόα, Τί τό ξένον ο ορώ, μυστήριον Υιέ μου; πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος ζωής χορηγέ;

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως συνηθες, καί Απόλυσις.