ΤΗ ΙΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Ακυλίνης.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Νύμφην αδιάφθορον, καλλωπισθείσαν εν Πνεύματι, τώ Αγίω γινώσκοντες, τελούμεν τήν μνήμην σου, τήν φωτεινοτάτην, Μάρτυς αθληφόρε, καί προσκυνούμεν ευσεβώς, τήν τών λειψάνων αγίαν λάρνακα, τήν ρώσιν αρυόμενοι, τήν τών παθών ημών πάντοτε, Ακυλίνα πανεύφημε, οι πιστώς σε γεραίροντες.

Έρωτι πανεύφημε, κεκρατημένη τού Κτίστου σου, τά εκείνου παθήματα, σαρκί εξεικόνισας, πάσαν τρικυμίαν, πόνων ενεγκούσα, καί νύν οικείς τούς ουρανούς, άπονον δόξαν καί στέφος φέρουσα, αμάραντον καί βλέπουσα, ά θεωρούσι γηθόμενα, τών Αγγέλων τά τάγματα, Ακυλίνα θεόπνευστε.

Προίκα προσενήνοχας, τών σών μελών τά λακτίσματα, τώ νυμφίω σου πάνσεμνε, διό τών θαλάμων σε, τών φωτεινοτάτων, αυτός αξιώσας, καταλαμπρύνει τώ φωτί, τής θείας δόξης ο υπερούσιος, ώ παρεστώσα χαίρουσα, υπέρ υμών καθικέτευε, τών πιστώς εκτελούντων νύν, Ακυλίνα τήν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μαρία Θεόνυμφε, τής ταλαιπώρου καρδίας μου, αποπλύνουσα βόρβορον, ρείθρω τού ελέους σου, ξήρανον πελάγη, τών εμών πταισμάτων, καί πρός μετάνοιαν αγνή, τόν αδιόρθωτον εγκαθόρμισον, λιμένα ευσπλαγχνίας γάρ, ως τετοκυία πανάμωμε, επί σοί τήν ελπίδα μου, ανατίθημι Παναγνε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σέ ως εθεάσατο, επί Σταυρού ανυψούμενον, η τεκούσα Φιλάνθρωπε, κραυγάζουσα έλεγε, Πώς εθελουσίως, πάθος υπομένεις, ο απαθώς εκ τής εμής, γαστρός εκλάμψας ως Παντοδύναμος, καί λύσας τήν κατάκριτον, φύσιν βροτών κατακρίσεως; Ανυμνώ σου τήν άμετρον, νύν Υιέ συγκατάβασιν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τής Αγίας ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Δέχου τόν ύμνον καλλίπαις Ακυλίνα. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Η κεκομμένη

Δεδοξασμένη Χριστώ τώ νυμφίω σου, εν ουρανοίς αληθώς, χαίρουσα παρίστασαι, διό σε επί γής τούς ευσεβώς γεραίροντας, ευχαίς σου αντιδόξασον Σεμνή, καί σού μετόχους ποίησον, τώ Κυρίω ψάλλοντας, Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Εισεποιήσω τήν χάριν τού Πνεύματος, τήν σήν ψυχήν καθαράν, Ένδοξε τελέσασα, καί στίγμασι σαρκός ωραιοτάτη πέφηνας, διό σε ο νυμφίος τών ψυχών, αγνή, τελείως άμωμον, όλην χρηματίσασαν, ηρμόσατο πανεύφημε.

Χειμώνος πλάνης τής γής τά πληρώματα, πληρούντος πάλαι δεινώς, πλήρης ούσα Πνεύματος, ως Μάρτυς απλανής Κυρίου παντοκράτορος, επέφθασας τό έαρ τής ζωής, καί νίκης ήρας τρόπαιον, Ακυλίνα ένδοξε, θεόφρον αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Ο τώ ανάρχω Πατρί συννοούμενος, υπέδυ μήτραν τήν σήν, άνθρωπος γενόμενος, καί έσωσεν ημάς, κακία υποκύψαντας, καί πλάνη δουλωθέντας τού εχθρού, Μαρία Θεονύμφευτε, διά τούτο πίστει σε, καί πόθω μακαρίζομεν.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Ύφανας εν χάριτι, καταστολήν φωτός ένδοξε, αίματι σώ, ταύτην Ακυλίνα, ιερώς επιχρώσασα.

Τέτρωσαι τώ έρωτι, τώ θεϊκώ σαφώς Πάνσεμνε, όθεν στερρώς, τρώσεις τε καί πόνους, χαλεπούς εκαρτέρησας.

Όλην σε ηγίασεν, ο λυτρωτής σεμνή Κύριος, ολοσχερώς, τούτον Ακυλίνα, εκ ψυχής αγαπήσασα.

Θεοτοκίον

Νύμφην σε ανύμφευτον, καί καθαρόν Αγνή σκήνωμα, τού Ποιητού, καί αγιωτέραν Χερουβίμ επιστάμεθα.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν

Αρετών πυρσευθείσα θείω φωτί, αθλητών εκοσμήθης πανευκλεώς, σεμνή διαδήματι, καί ωραία εν κάλλει, γεγονυία πίστει, τώ πάντων δεσπόζοντι, ενυμφεύθης όντως, αμίαντος άφθορος, όθεν ουρανίων, ηξιώθης θαλάμων, καλώς εναθλήσασα, καί τόν δόλιον κτείνασα, Ακυλίνα θεόσεφε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πίστει, τήν αγίαν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε Μήτηρ Θεού, τής ψυχής μου τά πάθη τά χαλεπά, ίασαι δέομαι, καί συγγνώμην παράσχου μοι, τών εμών πταισμάτων, αφρόνως ών έπραξα, τήν ψυχήν καί τό σώμα, μολύνας ο άθλιος, Οίμοι! Τί ποιήσω εν εκείνη τή ώρα, ηνίκα οι Άγγελοι, τήν ψυχήν μου χωρίζουσιν, εκ τού αθλίου μου σώματος; Τότε Δέσποινα βοήθειά μοι γενού, καί προστάτις θερμότατος, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα επί Σταυρού, ηλάλαζε δακρύουσα, καί πικρώς εκβοώσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, Ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήνπερ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε Κύριε, τού ελέους η άβυσσος, καί πηγή αγαθότητος, σπλαγχνίσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσί σου πίστει, τά θεία παθήματα.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Υπερήφανον δράκοντα, σύ δι' ασθενείας σαρκός κατέβαλες, αριστεύσασα λαμπρότατα, καί τυράννων θράσος αφανίσασα.

Μαρτυρίου λαμπρότησι, καί τής παρθενίας θείοις εν κάλλεσιν, Ακυλίνα εχρημάτισας, τού Δεσπότου νύμφη περιδέξιος.

Νεκρωθέν τό σαρκίον σου, ταίς πολυειδέσι στρέβλαις θεόπνευστε, τήν ζωήν σοι προεξένησε, τήν εις τούς αιώνας διαμένουσαν.

Οι κρουνοί τών αιμάτων σου, τής πολυθεϊας τό πύρ κατέσβεσαν, τών θαυμάτων δέ τά ρεύματα, τών βροτών εκπλύνει τά νοσήματα.

Θεοτοκίον

Νυσταγμώ αμελείας με, ύπνος αμαρτίας Κόρη κατέλαβε, τή αγρύπνω ικεσία σου, διανάστησόν

με πρός μετάνοιαν.

Ωδή ε'

Ο εκ νυκτός αγνοίας

Κυμαινομένης ώσπερ, αγριαινούσης θαλάσσης τής πλάνης ποτέ, ώφθης κυβερνωμένη, Μάρτυς Ακυλίνα Χριστού δεξιά.

Αποσκοπούσα Μάρτυς, πρός τά βραβεία υπέστης στερρότατα, σπαραγμούς τών μελών σου, καί τόν βιαιότατον θάνατον.

Λαμπροφανής ωράθης, τοίς πολεμίοις αυτούς καταπλήττουσα, τώ ωραίω σου κάλλει, καί τώ τής ψυχής αναστήματι.

Θεοτοκίον

Λελυτρωμένοι πάντες, προγονικής καταδίκης τώ τόκω σου, Χαίρέ σοι προσφωνούμεν, Κεχαριτωμένη πανύμνητε.

Ωδή ς'

Τόν Iωνάν εν τώ κήτει

Ιχνηλατείν τού Χριστού τά ένδοξα, επόθησας παθήματα, Παρθένε καί ανδρειοφρόνως, υπέστης τούς αικισμούς, καί σπαραγμούς, τού αγνού σου σώματος.

Πολυειδείς πόνους εκαρτέρησας, πυρός τε κατεφρόνησας, παρθένε όθεν Ακυλίνα, καί τάς οδύνας ημών, διαπαντός κουφίζεις πρεσβείαις σου.

Αποσκοπών άνωθεν εθαύμασε, χορός Αγγέλων ένδοξε, Παρθένε τήν υπομονήν σου, όπως ασάρκους εχθρούς, μετά σαρκός ενίκησας εν χάριτι.

Θεοτοκίον

Ίνα Θεός ο άνθρωπος γένηται, Θεός ωράθη ανθρώποις, Παρθένε εκ τών σών λαγόνων, ανερμηνεύτως τεχθείς, καί όπερ ήν μείνας άναλλοίωτος.

Ο Ειρμός

«Tόν Ιωνάν εν τώ κήτει Κύριε, μονώτατον κατώκισας, εμέ δέ τόν πεπεδημένον, εν άρκυσι τού εθρού, ως εκ φθοράς εκείνον διάσωσον».

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Ραντισμοίς αιμάτων σου, καθηγνισμένην παρθένε, καί Μαρτύρων στέμμασι, σέ Ακυλίνα στεφθείσαν, δέδωκε, τοίς εν ανάγκαις τών νοσημάτων, ίασιν, καί σωτηρίαν ο σός νυμφίος, τοίς προστρέχουσιν εν πίστει, Χριστός ο βρύων ζωήν αιώνιον.

Συναξάριον

Τή IΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Ακυλίνης.

Στίχοι

· Τόν παστόν ευτρέπιζε λαμπρόν, Νυμφίε.

· Ακυλίνα σοι τέμνεται Νύμφη νέα.

· Αμφί τρίτην δεκάτην κεφαλήν τμήθη Ακυλίνα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Οσίας Μητρός ημών Αννης καί τού υιού αυτής, Ιωάννου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Σώματος πάσχοντος θεόφρον, ουκ εφρόντισας σκοπούσα τάς εκείθεν, αντιδόσεις σαφώς, καί δόξαν Ακυλίνα, καί τού Θεού τερπνότητα, καί τήν θείαν ευφροσύνην.

Άσπιλον φέρουσα τό σώμα, τήν καρδίαν τε Κυρίω ηνωμένην, πρό βημάτων Αγνή, δικαστικών παρέστης, ασυνετούντα τύραννον, διελέγχουσα θεόφρον.

Κόσμου ηλλάξω φθειρομένου, ύπερκόσμιον ζωήν μή φθειρομένην, καί προσκαίρου τρυφής, τήν μένουσαν Παρθένε, τού σαρκικού μνηστήρός τε, τόν αθάνατον νυμφίον.

Τριαδικόν

Ύμνοις τήν θείαν Μοναρχίαν, τρισσουμένην μέν προσώποις παραδόξως, τή δέ φύσει απλήν, υπάρχουσαν τιμώμεν, αναβοώντες, Κύριε, ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Οι θεορρήμονες Παίδες

Λελαμπρυσμένη τώ φέγγει τώ τής αγνείας, καί ταίς βαφαίς τών αιμάτων, διηνθισμένη παρίστασαι, Ακυλίνα παρθένε, Χριστώ τώ Θεώ ημών.

Ιερωτάτη θυσία προσηνέχθης, καί προσφορά λαμπροτάτη, καί ως ευώδες θυμίαμα, θεόφρον Ακυλίνα, Χριστώ τώ Θεώ ημών.

Νόσους ανθρώπων θεραπεύει, καί απελαύνει δαιμόνων, λώβην τό άγιον σωμά σου, Ακυλίνα εν τάφω, πανένδοξε κείμενον.

Θεοτοκίον

Αδιαφθόρως τόν Λόγον υπέρ λόγον, κατά φθοράς ημάς πάσης, απολυτρούμενον τέτοκας, διά τούτο σε πάντες, Παρθένε δοξάζομεν.

Ο Eιρμός

«Οι θεορρήμονες Παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν πλάνην καταπατούντες υπέψάλλον, Ευλογείτε Κυρίου, τά έργα τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Κυρίως Θεοτόκον

Ικρίω προσπαγέντι, Σώτερ η Παρθένος, συνεσταυρώθη σοι γνώμη αθλήσασα, καί τήν τού δράκοντος κάραν, καταπατήσασα.

Ωραίόν σου τό κάλλος, καί υπερφερής σου, η τής ψυχής απεφάνθη ευγένεια, θεοειδής Ακυλίνα, αξιοθαύμαστε.

Συνούσα ταίς χορείαις, ταίς τών Ασωμάτων, καί τών Μαρτύρων τοίς δήμοις πανεύφημε, υπέρ ημών τόν τών όλων Θεόν ικέτευε.

Η ένδοξός σου μνήμη, πάντας συγκαλείται, περιχαρώς Ακυλίνα υμνήσαί σου, τούς ευκλεείς Μάρτυς πόνους, καί τά παλαίσματα.

Θεοτοκίον

Φωνήν σοι τού Αγγέλου, Πάναγνε βοώμεν, Χαίρε ανθρώπων απάντων διάσωσμα, καί πανενδόξων Μαρτύρων, θείον στεφάνωμα.

Ο Ειρμός

«Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, σύν Ασωμάτοις χορείαις, σέ μεγαλύνοντες».

Η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.