ΤΗ ΙΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ονουφρίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ θεόφρον Ονούφριε, εν ερημία με νύν, τών παθών αυλιζόμενον, εις οδόν ευθείάν με, αρετών χειραγώγησον, πρός μετανοίας, τρίβον πρεσβείαις σου, πρός θελημάτων, Θεού εκπλήρωσιν, πρός αδαπάνητον τών καλών απόλαυσιν, όπως τό σόν, χαίρων παναοίδιμε, τελώ μνημόσυνον.

Πάτερ θεόφρον Ονούφριε, τόν παγετόν τής νυκτός, καί ημέρας τόν καύσωνα, τή ελπίδι Όσιε, τών μελλόντων υπέμεινας, τά επί γής σου, μέλη νεκρώσας γάρ, τής ουρανίου ζωής επέτυχες, ένδον γενόμενος, τής παστάδος Άγιε, περιχαρώς, κάλλος τό αμήχανον, Ορών τού Κτίστου σου.

Πάτερ θεόφρον Ονούφριε, τής κοσμικής σεαυτόν, αποστήσας συγχύσεως, πρός τήν υπερκόσμιον, ανηνέχθης ακρότητα, αυτήν ποθήσας, τών αγαθών τήν πηγήν, αυτό τό όντως εφετόν έφθασας, ού ταίς ελλάμψεσι, μάκαρ πυρσευόμενος αμαρτιών, ζόφου ταίς πρεσβείαις σου, ημάς εξάρπασον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν, εξήλθεν ο φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, διό εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου, τών δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας, Παρρησίαν έχων πρός Κύριον, εκτενώς ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Μεγάλων χαρισμάτων αγνή, Παρθένε Θεονύμφευτε, ηξιώθης, ότι έτεκες σαρκί, τόν ένα τής Τριάδος, Χριστόν τόν ζωοδότην, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η Πάναγνος ως ειδέ σε, επί Σταυρού κρεμάμενον, θρηνωδούσα, ανεβόα μητρικώς, Υιέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Τής μακαριότητος τής υπέρ νούν ορεγόμενος, ελογίσω θεσπέσιε, τρυφήν τήν εγκράτειαν, τήν πτωχείαν πλούτον, τήν ακτημοσύνην, περιουσίαν αληθή, καί ευδόξίαν τήν μετριότητα, διό καί τής εφέσεως, τής κατά γνώμην επέτυχες, εν σκηναίς αυλιζόμενος τών Αγίων Ονούφριε.

Στίχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Δρόμον τής ασκήσεως, απεριτρέπτως τετέλεκας, καί τήν πίστιν τετήρηκας, εντεύθεν καί στέφανον, εκομίσω Πάτερ, τής δικαιοσύνης, όν σοι ητοίμασε Χριστός ο κατ' αξίαν νέμων τά έπαθλα, καί γέρα χαριζόμενος καί τήν τών πόνων αντίδοσιν, όν καί νύν ημάς ρύσασθαι, εκ κινδύνων δυσώπησον.

Στίχ. Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τόν Κύριον.

Πάσαν ηδυπάθειαν, υπωπιάζων τό σώμά σου, απηρνήσω θεόσοφε, πικραίνων τήν αίσθησιν, εγκρατείας πόνοις, καί σκληραγωγίας, υπομονή τε πειρασμών, καί καρτερία τών περιστάσεων, ανθ' ών τήν ατελεύτητον, αντιλαμβάνεις απόλαυσιν, καί τρυφήν αδιάδοχον, καί χαράν ανεκλάλητον.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών μοναστών τά πλήθη, τόν καθηγητήν σε τιμώμεν Ονούφριε, διά σού γάρ τήν τρίβον, τήν όντως ευθείαν πορεύεσθαι έγνωμεν, Μακάριος εί, τώ Χριστώ δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβεύσας τήν δύναμιν, Αγγέλων συνόμιλε, Οσίων συμμέτοχε Καί Δικαίων, μεθ' ών πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος πλ. δ’

Δέσποιvα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Η Σταυροθεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου

Η δάμαλις η άσπιλος, τόν μόσχον βλέπουσα επί τού ξύλου, προσαναρτώμενον εθελουσίως, οδυρομένη γοερώς, Οίμοι! ανεβόα ποθεινότατον τέκνον, τί σοι δήμος ανταπέδωκεν, αχάριστος Εβραίων, θέλων με ατεκνώσαι εκ σού παμφίλτατε;

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τής ερήμου πολίτης καί εν σώματι Άγγελος, καί θαυματουργός ανεδείχθης θεοφόρε Πατήρ ημών Ονούφριε νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσούντας, καί τάς ψυχάς τών πίστει προστρεχόντων σοι, Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Ονουφρίω τόν αίνον εξάδω πόθω.

Ωδή α' Ήχος β'

Δεύτε λαοί

Όλον Χριστόν, εισοικισάμενος ένδοξε, καί κόσμον παρωσάμενος, δόξαν τήν άστατον, τής αυτού απολαύεις, Ονούφριε αξίως, χαράς αοίδιμε.

Νόμω Χριστού, εμμελέτησας θεσπέσιε, δένδρον ζωής κατάκαρπον, αρεταίς δέδειξαι, προβαλλόμενος χάριν, τών θείων ιαμάτων, τοίς κατορθώμασι.

Θεοτοκίον

Οίκος αγνή, ο τής σοφίας εγνώρισαι, εκ τών αιμάτων σάρκα γάρ, τών σών αγνών λαβών, καί σταυρώ ομιλήσας, Θεός τής απαθείας, ημίν μετέδωκεν.

Ωδή γ'

Στερέωσον ημάς

Υπήλθες τόν Χριστού ζυγόν, Ονούφριε, ερήμοις αβάτοις σύ καταμόνας, ομιλείν επιποθών αυτώ, καί τού κάλλους τρυφάν, δόξης τής θείας αυτού.

Φωτίσας σεαυτόν φωτί τής γνώσεως, καί γνόφον σκεδάσας τών παθημάτων, εν πλαξί ταίς τής καρδίας σου, απαθείας τόν νόμον Πάτερ είληφας.

Θεοτοκίον

Ρανίδι συμπαθώς τή τής πρεσβείας σου, τήν φλόγα κατάσβεσον τής ψυχής μου, Θεοτόκε αειπάρθενε, συμπαθείας πηγήν μοι επαρδεύουσα.

Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Εμάκρυνας Όσιε, καί εν ερήμοις σαφώς, ηυλίσθης τόν Κύριον, ρυόμενόν σε δεινών, αεί εκδεχόμενος, Όθεν ευαρεστήσας, τώ Δεσπότη παμμάκαρ, είληφας τήν αγήρω, ουρανών βασιλείαν, εν ή νύν αυλιζόμενος, μνήσθητι τών τιμώντων σε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκαίνισας άχραντε, τώ θείω τόκω σου, φθαρείσαν εν πάθεσι, τών γηγενών τήν θνητήν, ουσίαν καί ήγειρας, πάντας εκ τού θανάτου, πρός ζωήν αφθαρσίας, όθεν σε κατά χρέος, μακαρίζομεν πάντες, Παρθένε δεδοξασμένη, ως προεφήτευσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Υψούμενος ύψωσας, τούς πεπτωκότας ποτέ, εμέ δέ κατέβαλες, τή ανυψώσει τή σή, ώ φώς τών ομμάτων μου, Δέχου Υιέ τό πάθος, δι' ημάς εκουσίως, φέρε Σταυρόν, τούς Ήλους, καί τόν Σπόγγον, τήν Λόγχην, δι' ών τής απαθείας, τήν χάριν εβράβευσας.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Ιδρυμένος ακλόνητος, παρά Χριστού δαιμόνων τρικυμίας, ως αφρόν Ονούφριε διαλέλυκας.

Ως αδάμας τοίς θάλπεσι, καί τοίς κρυμοίς στερρώς εγκαρτερήσας, τών δαιμόνων έλυσας τά παλαίσματα.

Θεοτοκίον

Τής ψυχής μου τήν κάκωσιν, τού σού Υιού τή λάμψει Θεοτόκε, αφελούσα σύναψον σωτηρία με.

Ωδη ε'

Ο τού φωτός χορηγός

Ολοκαυτώσας τόν νούν, τώ δι' ημάς υπέρ ημών θάνατον, διά Σταυρού κεκαρτερηκότι, αξίως κοινωνός, καί συγκληρονόμος τής δόξης γεγένησαι.

Ναόν ειργάσω σαυτόν, όλολαμπή ταίς αρεταίς Όσιε, διαφανείς βολίδας ενθέους, αστράπτων τηλαυγώς, θείων θαυμασίων παμμάκαρ Ονούφριε.

Θεοτοκίον

Αγαθοδότην Χριστόν, Θεοκυήτρια αγνή τέξασα, τόν πονηραίς παθών τρικυμίαις, κλονούμενόν με νύν, τή σή ευσπλαγχνία Παρθένε θεράπευσον.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Ιθυνόμενος αύραις τού Πνεύματος, όρμω γαληνώ προσεπέλασας Όσιε, τό βάρος παρωσάμενος, τής σαρκός εγκρατεία Ονούφριε.

Νεύσει θεία θεούμενος γέγονας, άγγελος επίγειος, τήν Ιωάννου γάρ, καί Ηλιού εζήλωσας, πολιτείαν παμμάκαρ Ονούφριε.

Θεοτοκίον

Ο δυνώμενος πάθεσιν Άχραντε, καί συμποδιζόμενος τοίς παραπτώμασιν, η τήν χαράν κυήσασα, τών κακών μοι λύσιν παράσχου δέομαι.

Ο Ειρμός

«Eν αβύσσω πταισμάτων Κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Πίστιν Χριστού

Φώς νοητόν καί ουράνιον, ένδον λαβών εν καρδία σου, τής ακηράτου Τριάδος δοχείον ώφθης Ονούφριε, καί νύν μετά Αγγέλων ηρίθμησαι, κραυγάζων, Αλληλούϊα.

Ο Οίκος

Ω αγάπη, Τό φώς τό υπέρλαμπρον! ώ πασών αρετών τό κεφάλαιον! η αεί τά ουράνια τάγματα ευφροσύνης πληρούσα καί χάριτος, η ενοικήσασα τοίς Αγίοις, Πατριάρχαις Προφήταις καί Αποστόλοις, ών ταίς ευχαίς καί ημίν ενοίκησον, ίνα σύν αυτοίς μελωδώμεν τώ Θεώ, Αλληλούϊα.

Συναξάριον

Τή ΙΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ονουφρίου τού Αιγυπτίου.

Στίχοι

· Καί τήν ενός χιτώνος εντολήν, Πάτερ,

· Υπερβέβηκας, γυμνητεύσας είς τέλος.

· Δωδεκάκη αχίτωνα Ονούφριον εκ βίου ήραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Πέτρου τού εν τώ Άθω.

Στίχοι

· Καί σοί προτείνει δεξιάν Χριστός, Πέτρε,

· Σωθέντι γυμνώ εκ θαλάσσης τού βίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Αντωνίνης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιωάννου τού Στρατιώτου, καί τών Οσίων Ζήνωνος καί Τριφυλλίου Επισκόπου, καί τού Οσίου Ιουλιανού τού εν τοίς Δαγάτου (ή Δαγάζου).

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Νεώσας ψυχήν, τώ αρότρω προσευχής Πάτερ Ονούφριε, καί κατασπείρας τήν εγκράτειαν, στάχυν αγνείας εθέρισας, ή συνδιαιτώμενος μάκαρ, σύν Αγγέλοις εκραύγαζες, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Εμάκρυνας μέν, σεαυτόν εκ κοσμικής διαίτης Όσιε, εν ερημίαις δ' αυλιζόμενος, άρτον ουράνιον είληφας, είχες γάρ Χριστόν σιτοδότην, ώ γεγηθως ανεκραύγαζες, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ξενίζει βροτούς, καί αϋλους Πάναγνε τής σής λοχείας, θείον μυστήριον, μόνη γάρ, άνευ σποράς Λόγον τέτοκας, σάρκα γεγονότα δι' οίκτον, ώ σωθέντες κραυγάζομεν, Ευλογημένη, η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Ωδή η'

Τόν έν καμίνω τού πυρός

Αίγλη τού Πνεύματος σαφώς, πυρσευόμενος τόν νούν φωστήρος δίκην, θεωριών ακτίνας, καί ιαμάτων αυγάς, αστράπτεις Παμμάκαρ Ονούφριε, τοίς υπερυψούσι, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Δυνάμει θεία ευσθενής, γνωριζόμενος αεί δαιμόνων θράσος, καθελών τών αλόγων, ζώων τήν φύσιν σαφώς, κραυγάζων υπέταξας, οσιε, Σέ υπερυψούμεν, Χριστέ είς τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ωσπερ νεφέλη φωτεινή, τόν υπέρθεον Χριστόν ήλιον φέρεις, εν αγκάλαις σου Μήτερ, δι' ού τον ζόφον παθών, ψυχής μου λαμπρύνασα αύγασον, τώ τής απαθείας, φωτί Θεογεννήτορ.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Πυρί Θεού τής αγάπης, ηδονάς καταφλέξας σαρκός, καί ωραϊσας τήν ψυχήν, οία αστήρ Πάτερ έλαμψας, εν ερήμω, φωτίζων τήν πάσαν οικουμένην εμφανώς, τού σού βίου ακτίσι, καί φέγγει τών ιάσεων.

Όλος Θεώ κεκραμένος, δι' αγάπης τρισμάκαρ, μετέσχες βασιλείας τής αυτού, καί τής τρυφής τήν απόλαυσιν, καί ζωής τόν χειμάρρουν, καί τών εορταζόντων τόν χορόν, καί χαράν τήν αγήρω, απείληφας Ονούφριε.

Θεόν ευϊλατον έχων, τής ασκήσεως πόνοις, ιδρώσί τε καμάτων νύν τών σών, τούτον ημίν εξευμένισαι, τοίς υμνούσί σε πάσι, λυτρούμενος σοφέ εκ συμφορών, καί παθών καί οδυνης, Ονούφριε αοίδιμε.

Θεοτοκίον

Ως προστασίαν σε μόνην, καί ισχύν Θεοτόκε, καί τείχος καί προπύργιον στερρόν, έχων τροπούμαι εχθρών προσβολάς, καί παθών επικλύσεις, εν σοί γάρ τάς ελπίδας μου αεί, ανεθέμην τή μόνη, φθοράς απαλλαττούση με.

Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ηκοντακαινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ Αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Τών μαθητών ορώντων σε

Ο υψηλός σου βίος τοίς μονοτρόποις, κανών θεοσεβείας τελειοτάτης, σύ γάρ λογισμώ ενζυμωμένος, εν ζυγώ διακρίσεως, ποιείς Ονούφριε τούτους, ευπαρακλήτως όδεύειν.

Θεοτοκίον Όμοιον

Ημείς εν σοί καυχώμεθα Θεοτόκε, καί εις Θεόν σε έχομεν προστασίαν, έκτεινον τήν χείρά σου τήν άμαχον, καί θραύσον τούς εχθρούς ημών, σοίς εξαπόστειλον δούλοις, βοήθειαν εξ Αγίου.

Εις τούς Αίνους, ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια γ' δευτερούντες τό α'.

Ήχος πλ. δ'

Ω τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ θεόφρον Ονούφριε, τού Ηλιού μιμητής, χρηματίσας εν πνεύματι, μετανάστης γέγονας, τής τού κόσμου συγχύσεως, σαρκός ορέξεις απαρνησάμενος, καί έν ερήμω συναυλιζόμενος, χαίρων μακάριε, τήν ψυχήν επτέρωσας, πρός ουρανόν, ένθα τό πολίτευμα, σαφώς εκέκτησο.

Όσιε Πάτερ Ονούφριε, ιερωτέραν ψυχήν, θεοφρόνως κτησάμενος, πειρασμούς υπήνεγκας, θεία πίστει ρωννύμενος, καί δι' αγάπης Θεώ ενούμενος, τή τών πραέων γή κατεσκήνωσας, ωραϊζόμενος, αρετών λαμπρότησιν, όθεν τήν σήν, μνήμην ευφραινόμενοι, πανηγυρίζομεν.

Πάτερ παμμάκαρ Ονούφριε, τάς υπέρ νούν δωρεάς, ουρανόθεν δεξάμενος, ευσεβώς μετέδωκας, τοίς ποθούσι τρισόλβιε, τής σής ασκήσεως τά γνωρίσματα, ευλογημένης φωνής ακήκοας, ένδον γενόμενος, τού νυμφώνος ένθα νύν, περιπολείς, θρόνω τού Παντάνακτος, αξιοθαύμαστε.

Δόξα... Ήχος β'

Εζήτησας θεοφόρε, τού θεωρείν τού Κυρίου τήν τερπνότητα, καί μόνος αυτώ μόνω, προσομιλείν επεπόθησας, Όθεν κόσμον κατέλιπες φυγαδεύων, καί διαιτώμενος εν ερήμοις καί όρεσι, καί τόν Χριστόν ενδεδυμένος, χιτώνος ουκ εφρόντιζες, τής αφθαρσίας χιτώνα σεαυτώ εμπορευόμενος, μεθ' ού εισήλθες εις τόν ουράνιον νυμφώνα, αιωνίως αγαλλόμενος, Ονούφριε Όσιε.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος β’

Τήν πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Εις τόν Στίχον, τής Οκτωήχου

Η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις