ΤΗ ΙΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια αμφοτέρων.

Τού Αγίου Βαρθολομαίου

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Tη σαγήνn τής γλώττης σου, θεορρήμον Απόστολε, εκ βυθού ανήγαγες ματαιότητος, καί χαλεπής αθεότητος, τού κόσμου τά πέρατα, καί προσήγαγες Χριστώ, τώ Θεώ διά πίστεως, τώ τοιαύτην σοι, δεδωκότι τήν χάριν ως ενθέω, μαθητή καί μυστολέκτη, Βαρθολομαίε Απόστολε.

O τής δόξης σε ήλιος, Ιησούς ο Θεός ημών, ως ακτίνα ένδοξε εξαπέστειλεν, εις τά τού κόσμου πληρώματα, συντόνως ελαύνουσαν, αθεϊας τήν αχλύν, καί φωτίζουσαν άπαντας, τούς καθεύδοντας, εν νυκτί αγνωσίας, ούς ειργάσω, τής ημέρας κληρονόμους, Βαρθολομαίε θεόσοφε.

Καθυπείκων τοίς νεύμασιν, ού τώ νεύματι άπαντα, καθυπείκει τούτόν τε εκμιμούμενος, ως αληθείας διδάσκαλον, θανάτου ποτήριον, διά πάθους σταυρικού, αγαλλόμενος έπιες, καί παρίστασαι, εφετών ακροτάτω Αποστόλοις, καί Αγγέλοις συγχορεύων, Βαρθολομαίε αοίδιμε.

Τού Αγίου Βαρνάβα

Ήχος ο αυτός

Έδωκας σημείωσιν

Είληφας Απόστολε, κατά δαιμόνων αήττητον, εξουσίαν καί δύναμιν, Χριστού εν ονόματι, τάς αρχάς τού σκότους, τούτων απελαυνειν, καί διελήλυθας τήν γήν, καταλαμπρύνων καθάπερ ήλιος καί Ρώμην τήν αοίδιμον, καταλαβών πρώτος ένδοξε, τού Χριστού ανεκήρυξας, τήν σωτήριον έλευσιν.

Πρώτην αγαθότητα, καί φυσικήν καί υπέρθεον, πολιτείαν μιμούμενος, ανήρ εχρημάτισας, αγαθός Βαρνάβα, κατά μετουσίαν, καί παρακλήσεως υιός, διαφερόντως ονομαζόμενος, τών τρόπων σου χρηστότητι, καί τή τού νού καθαρότητι, τούς πιστούς παρεκάλεσας, επιμένειν τή χάριτι.

Όργανον ευάρμοστον, τή θεϊκή κυβερνώμενον, ενεργεία τού Πνεύματος, βαρνάβα γενόμενος, τών Εθνών τήν κλήσιν, σύ κατεπιστεύθης, πρός τήν επίγνωσιν Χριστού, μεταρρυθμίζων λόγοις καί πράξεσι, καί πάντας κατεφώτισας, ομολογείν αληθέστατα, Ιησού τήν θεότητα, τού Σωτήρος τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Θεοφάνους

Τούς τής ευσεβείας αληθείς κήρυκας, καί παμφαείς τής Εκκλησίας αστέρας, ύμνοις εγκωμίων τιμήσωμεν, Βαρθολομαίον καί Βαρνάβαν, τούς τών πιστών διδασκάλους, καί μύστας τού Σωτήρος Χριστού, Ούτοι γάρ τόν τής αληθείας λόγον σπείραντες, εν ταίς καρδίαις τών πιστών, πάσι καρποφορίαν διένειμαν, καί πρεσβεύουσι Χριστώ, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Μετάνοιαν ου κέκτησαι, ψυχή αμετανόητε, τί βραδύνεις; τού θανάτου η τομή, εγγίζει καί τό τέλος, εφέστηκεν ως κλέπτης, τή Θεοτόκω δράμε πρόσπεσον.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Εις πάσαν εξέδραμε τήν γήν, ημών ο σωτήριος, φθόγγος θεόπται Απόστολοι, καί κατεφώτισε, ψυχάς πλανωμένας, καί Χριστώ προσήγαγε, βροτούς πεφωτισμενους τή χάριτι, διό πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Φωστήρες υπέρλαμπροι Χριστού, σκεύη καθαρώτατα, αίγλην τού Πνεύματος Πάνσοφοι, πίστει χωρήσαντα, Εκκλησίας στύλοι, ουρανοί περίδοξοι, τήν δόξαν τού Θεού διηγούμενοι, αυτώ πρεσβεύσα, τε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Έθνη προσηγάγετε Χριστώ, τώ Θεώ Μακάριοι, λελυτρωμένα τώ αίματι, τού ευδοκήσαντος, επί γης τεχθήναι, καί Σταυρόν καί θάνατον, θελήσει υπομείναντος ένδοξοι, ώ νύν πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Κοσμά Μοναχού

Ήν διήλθετε κτίσιν φωτίσαντες, οι τού Σωτήρος Μαθηταί, τήν πλάνην τών ειδώλων, ως ύλην καταφλέξαντες τοίς διδάγμασιν υμών, τά έθνη εξ αγνωσίας βυθού, πρός τήν θείαν γνώσιν, σαγηνεύσαντες εσώσατε, καί νύν πρεσβεύσατε Χριστώ, όπως ίλεως γένηται ημίν, εν τή ημέρα τής κρίσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος πλ. δ’

Δέσποιvα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Απόστολοι Άγιοι, πρεσβεύσετε τώ ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν...

Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος β'

Εν βυθώ κατέστρωσε

Ο προγνώστης πάντων καί Θεός, τό τής διανοίας σου, θεοειδές καθορών εξελέξατο, καί σέ συνηρίθμησε, τή χορεία Βαρθολομαίε πανεύφημε, τή των Αποστόλων, χάριτι λαμπρύνας τήν καρδίαν σου.

Αρετών εις ύψος αναβάς, γλώσσαν τήν πυρίπνοον, πυροειδώς μερισθείσαν επλούτησας, ως Χριστού Απόστολος, παρουσία τού Παρακλήτου Πανάριστε, τήν τής ασεβείας ύλην, δαπανώσαν καί κουφότητα.

Κανών τού Αγίου Βαρνάβα, ού η' Ακροστιχίς.

Ωδήν πλέκω σου Βαρνάβα θεηγόρε.

( άνευ τών Θεοτοκίων)

Ο αυτός

Ως ανήρ υπάρχων αγαθός, καί τής παρακλήσεως, υιός φανείς τής ψυχής μου τήν κάκωσιν, καί τής αμαρτίας μου, τήν ψυχόλεθρον αθυμίαν απέλασον, όπως ευφροσύνης, έμπλεως γενόμενος υμνήσω σε.

Δεδεγμένος μάκαρ τό σεπτόν, φέγγος τού βλαστήσαντος, εκ τής φυλής τού Ιούδα πανόλβιε, Χριστού τού παντάνακτος, εκ Λευϊτιδος συγγενείας ορμώμενος, τής ιερωσύνης, νόμου τε μετάθεσιν εκήρυξας.

Η λαμπρά σου πάνσοφε ζωή, πρώτης αγαθότητος, καί φυσικής μετουσίας παρέδειξεν, αγαθόν σε δεύτερον, ταίς εκείθεν αγαθυνόμιενον χάρισιν, ένδοξε Βαρνάβα, γέννημα τής θείας παρακλήσεως.

Θεοτοκίον

Νεανίδων θείων ο χορός, ενθεαστικώτατα, εν γυναιξί σε καλήν ασματίζουσι, Θεοτόκε Δέσποινα, καλλοναίς ωραϊζομένην θεότητος, τόν καλλοποιόν γάρ Λόγον, υπέρ λόγον απεκύησας.

Ωδή γ'

Εξήνθησεν η έρημος

Ως πηγή προελήλυθας, σωτηρίου νάματος, Βαρθολομαίε πάντιμε, καί πολύχουν τόν καρπόν ήνεγκας, εθνών τήν σωτηρίαν αξιάγαστε.

Τώ άλατι τής χάριτος, τών ειδώλων έπαυσας, τήν σηπεδόνα Πάνσοφε, τώ νοστίμω λόγω τής πίστεως, τάς καρδίας ηδύνων τών τιμώντων σε.

Τού Βαρνάβα

Ο αυτός

Νεφέλη τόν εκούσιον, ημίν όμβρον φέρουσα, εκ τών πηγών τής χάριτος, καθωράθης Βαρνάβα ένδοξε, καί τρυφής τόν χειμάρρουν ποταμίζουσα.

Ποικίλαις δαδουχούμενον, λαμπηδόσι βλέπουσα, η πανσθενής τού Πνεύματος εξουσία, τών μυστηρίων Χριστού λειτουργόν αφορίζει, σέ πανσεβάσμιε.

Λαμπόμενοι τή χαριτι, τού Σταυρού σου Δέσποτα, οι ευκλεείς Απόστολοι, σοί τά έθνη πίστει προσάγουσιν, ο Βαρνάβας καί Παύλος οι θεόφρονες.

Θεοτοκίον

Εφάνης καθαρότητι, ωσεί κρίνον Δέσποινα, τών ακανθών εκλάμψασα, λαμπηδόσι τής παρθενίας σου, εν μέσω Θεοτόκε πανσεβάσμιε.

Ο Ειρμός

«Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Ως ουρανός περικαλής διηγήσω, Βαρθολομαίε επί γης θείαν δόξαν, τής τού Θεού σαρκώσεως πανεύφημε, φαίνων ώσπερ ήλιος, τάς εν ζόφω καρδίας, λύων τήν σκοτόμαιναν, τών κακίστων δαιμόνων, αλλά ευχαίς σου φώτισον ημάς, σού τήν φωσφόρον τελούντας πανήγυριν.

Τού Βαρνάβα

Ήχος πλ. δ'

Αυλών ποιμενικών

Τού νόμου τήν σκιάν, σύ λιπών ως εχέφρων, τή χάριτι φοιτάς, θεοφόρε Βαρνάβα, κατά πόλιν καί χώραν, τού σταυρωθέντος φέρων τό όνομα, θαύμασι καί σημείοις, τούς απειθούντας πρός τήν αλήθειαν, καθοδηγήσας ώφθης έν Χριστώ, τού κόσμου παράκλησις.

Θεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς

Τόν απερίληπτον Θεού Υιόν καί Λόγον, ανερμηνεύτως υπέρ νούν εκ σού τεχθέντα, Θεοτόκε ικέτευε σύν τοίς Αποστόλοις, ειρήνην τή οικουμένη, ειλικρινή, βραβεύσαι, καί τών πταισμάτων δούναι ημίν, πρό τού τέλους διόρθωσιν, καί βασιλείας ουρανών, δι' άκραν αγαθότητα, αξιώσαι τούς δούλους σου.

Ωδή δ'

Ελήλυθας εκ Παρθένου

Κατήργησας, τώ Σταυρώ τού Κυρίου φραξάμενος, δαιμόνων τό φρύαγμα, Βαρθολομαίε πανάριστε, τούτων ψυχόλεθρον, απάτην αποδιώξας τώ κηρύγματι.

Φώς τού κόσμου, τό τής δόξης τής θείας απαύγασμα, Χριστός σε ανέδειξε, Βαρθολομαίε θεόληπτε, πάσαν γάρ κατηύγασας, θεογνωσία τήν κτίσιν παμμακάριστε.

Τού Βαρνάβα

Ο αυτός

Επόμενος προσταγαίς τού Δεσπότου Απόστολε, Βαρνάβα πανεύφημε, τοίς πενομένοις διένειμας, όλην σου τήν ύπαρξιν, καί χριστοκήρυξ εγένου μεγαλόφωνος.

Κατέλαβες, αρετών λαμπροτάτην ακρότητα, καί Παύλον ευράμενος, τόν θεηγόρον Απόστολον, πάσι κατηγγείλατε, τού μυστηρίου τό βάθος, τό απόρρητον.

Ως ήλιος, διατρέχων τού κόσμου τά πέρατα, Βαρνάβα πανένδοξε, ακτινοβόλοις ελλάμψεσι, Παύλω εφεπόμενος, καταλαμπρύνεις τω λόγω τώ τής χάριτος.

Συμμέτοχος τών παθών τού Σωτήρος γενόμενος, Βαρνάβα πανεύφημε, εν ουρανίοις σκηνώμασι, τούτω συνδεδόξασαι, τής υπέρ νούν ευφροσύνης εμφορούμενος.

Θεοτοκίον

Η τής Εύας, Θεομήτορ κατάρα τώ τόκω σου, λέλυται πανάμωμε,

σεσαρκωμένον γάρ τέτοκας, Λόγον τόν αϊδιον, τόν ευλογίαις τόν κόσμον στεφανώσαντα.

Ωδή ε'

Μεσίτης Θεού

Ακτίστω φωτί, δι' ημάς εν κτίσματι φανέντι Χριστώ, πρωτουργώς ωμίλησας, τούτω συγγινόμενος Απόστολε, καί ταίς θείαις ακτίσι, ταίς παρ αυτού λαμπόμενος.

Ως δρόσος Θεού, τοίς ανθρώποις ίαμα κoμίζουσα, εν τώ κόσμω πέφηνας, ώ Βαρθολομαίε, παμμακάριστε, καί τήν γήν τής ασεβείας, προφητικώς κατέστρεψας.

Τού Βαρνάβα

Ο αυτός

Ο νόμου σκιάν, υπερβάς καί χάριτι λαμπόμενος, τών εθνών τό πλήρωμα, ευαγγελιζόμενος εφώτισεν, ο θεόφρων Βαρνάβας, τώ τού Χριστού κηρύγματι.

Ισχύν κραταιάν τού Αγίου Πνεύματος, Απόστολε, σαφώς περικείμενος, πονηρίας πνεύματα κατέβαλες, τής αυτών κακουργίας, τόν κόσμον λυτρωσάμενος.

Βοώντος φωνή, εν ερήμοις έθνεσιν εγένου σοφέ, τής θείας σαρκώσεως, τό υπέρ κατάληψιν μυστήριον, αναγγέλλων τοίς πάσι, Βαρνάβα παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Ιδού εν γαστρί, Θεοτόκε πάναγνε Χριστόν τόν Θεόν, υπέρ λόγον έσχηκας, ώσπερ Ησαϊας προηγόρευσεν, υπέρ φύσιν δέ τούτον, Θεογεννήτορ τέτοκας.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Τών θαυμάτων τήν χάριν δεξάμενος, καί τών ιαμάτων πλουτήσας ενέργειαν, Βαρθολομαίε πάνσοφε, τών εθνών τάς αγέλας εζώγρησας.

Η πυρίνη σου γλώσσα Πανεύφημε, πάσαν τήν απάτην ως χόρτον κατέφλεξε, τών δέ πιστών ελάμπρυνε, τάς καρδίας τώ θείω κηρύγματι.

Τού Βαρνάβα

Ο αυτός

Ανατείλας τώ κόσμω Χριστέ ο Θεός, τής δικαιοσύνης ο ήλιος Δέσποτα, ώσπερ ακτίνας λάμποντας, τόν Βαρνάβαν καί Παύλον εξήστραψας.

Ριζοτόμος αξίνη γεγένησαι, τήν υλομανήσασαν απάτην τέμνουσα, τοίς υπέρ λόγον θαύμασι, τεθηγμένη Βαρνάβα θεσπέσιε.

Νομοθέτης εδείχθης τής χάριτος, ως τής παλαιάς διαθήκης τά σύμβολα, πρός αληθείας έμφασιν, μεταπλάττων Βαρνάβα θεόληπτε.

Θεοτοκίον

Ουρανόν ο τανύσας βουλήματι, ουρανόν επίγειον άλλον απέδειξε, σέ Θεομήτορ άχραντε, καί εκ σού ανατείλας επέφανεν.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ώφθης μέγας ήλιος τή Εκκλησία, διδαγμάτων λάμψεσι, καί θαυμασίων φοβερών, φωταγωγών τούς τιμώντάς σε, Βαρθολομαίε Κυρίου Απόστολε.

Ο Οίκος

Εμυήθης τού Λόγου μαθητά, τούς λόγους τούς αγίους, καί τούς πάλαι αλογία δεινώς καθυπαχθέντας τέκνα ειργάσω τού φωτός, Ήπλωσας εις βάθη αγνωσίας τά σεπτά καί Ιερά σου δίκτυα, καί έλαβες τά έθνη υπήκοα, τάς κεχερσωμένας απάτη διανοίας ενέωσας τώ θείω αρότρω, Εξήρανας τόν φλογμόν τής πολυθεϊας, δροσισμώ σου τής φαιδράς θεηγορίας υιούς Θεού, τούς πρίν οργής τέκνα εργασάμενος, Βαρθολομαίε Κυρίου Απόστολε.

Συναξάριον

Τή ΙΑ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα.

Στίχοι

· Καί σός μαθητής, Χριστέ, Βαρθολομαίος,

· Μιμούμενός σε, σταυρικόν φέρει πάθος.

· Υπέρ λίθον σάπφειρον, ως γραφή λέγει,

· Τούς συντρίβοντας είχε Βαρνάβας λίθους.

· Ενδεκάτη σταύρωσαν ερίφρονα Βαρθολομαίον.

Τή αυτή ημέρα, η Σύναξις τελείται τού Αρχαγγέλου Γαβριήλ εν τώ, Άδειν.

Στίχοι

· Ή σας Γαβριήλ πρίν τό Χαίρε τή Κόρη.

· Άδεις δέ καί νύν, Αξιόν σε υμνέειν.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αντίθεον πρόσταγμα

Τό μέγα μυστήριον Βαρθολομαίε, τής θείας σαρκώσεως, τώ κόσμω εφανέρωσας, τό πάσιν αχώρητον καί ακατάληπτον, μόνοις δέ χωρούμενον πιστοίς, ανερμηνεύτως καί πιστευόμενον.

Ως λίθος πανάγιος Βαρθολομαίε, αγνώς κυλιόμενος τής πλάνης τό Οχύρωμα, ευτόνως κατέστρεψας, τής Εκκλησίας δέ, άρρηκτος θεμέλιος φανείς, διαφυλάττεις ταύτην ακράδαντον.

Τού Βαρνάβα

Ο αυτός

Αγίως τόν Άγιον τόν εν Αγίοις, επαναπαυόμενον, Βαρνάβα εκήρυξας, Υιόν τόν συνάναρχον Πατρί καί σύνθρονον, άνθρωπον γενόμενον ημίν, τήν σωτηρίαν πραγματευόμενον.

Βολίδες αστράπτουσαι, τό θείον φέγγος, Βαρνάβας ο πάντιμος, καί Παύλος ο θεόληπτος, ως φώς εξεπορεύθησαν, καταλαμπρυνοντες λόγω, τώ τής χάριτος εθνών, τήν παγκληρίαν οι χριστοκήρυκες.

Αγάλλεται σήμερον, η θρεψαμένη, ευώδες θυμίαμα, κυπρίζοντα τής πίστεως, Χριστώ σε βλαστήσασα θεομακάριστε, ήνπερ αμειβόμενος, τής νύν αιχμαλωσίας, ρύσαι πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Ιθύνουσα Πάναγνε τόν εμόν βίον, πρός τόν σόν πανεύδιον, λιμένα καθοδήγησον, Θεόν η κυήσασα, τών αγαθών τήν πηγήν, τόν πάσι παρέχοντα πιστοίς, τήν αφθαρσίαν τής αγαθότητος.

Ωδή η'

Κάμινος ποτέ, πυρός

Μέγα καί μικρόν, πολύ τε καί ολίγον, τό τού Σωτήρος Ευαγγέλιον, πανσόφως εδίδαξας, τά μεγάλα καί παράδοξα, συντετμημένοις ρήμασι, πάσι διασημαίνον, Βαρθολομαίε θεόσοφε.

Ώσπερ ποταμός, Σιών εξωρμημένος, τής Εκκλησίας τά συστήματα, ποτίζων Πανόλβιε, τόν χειμάρρουν τής θείας τρυφής, εξέπιες φανότατα, κράζων, Υπερυψούτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κυριον.

Τού Βαρνάβα

Ο αυτός

Θάλασσαν εθνών, ταράττει σου τούς ίππους, ως ευεργέτης επεβίβασας, Βαρνάβαν τόν ένδοξον, καί τόν Παύλον τόν θεσπέσιον, τήν πλάνην τήν πολύθεον, δόγμασι Ζωοδότα, τής ευσεβείας ελαύνοντας.

Έθου ως Θεός, Παράκλητε τό Πνεύμα, τό παντουργόν εν Εκκλησία σου, φωστήρας εκλάμποντας, τήν σήν δύναμιν κηρυττοντας, Υιού τε καί Γεννήτορος, κράζοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ήστραψας φαιδρώς, ως ήλιος εν κόσμω τώ νοητώ προσομιλήσας σαφώς, ηλίω θεόληπτε, ποιωθείς γάρ τή λαμπρότητι, φώς δεύτερον γεγένησαι, άπασιν αναφαίνων, τού μυστηρίου τήν δύναμιν.

Γήν ταίς διδαχαίς, τήν σύμπασαν φωτίσας, τής υπέρ νούν μακαριότητος, αξίως τετύχηκας, ουρανίοις εν σκηνώμασι, Βαρνάβα πανσεβάσμιε, στέφανον ευπρεπείας, πρός τού Δεσπότου δεξάμενος.

Θεοτοκίον

Ίνα τήν αράν, τήν πρώτην αφανίσης, καί τού θανάτου τό κατάκριμα, τής πάλαι προμήτορος, εκ Παρθένου Θεομήτορος, Λόγε Θεού γεγέννησαι, πάσι δεδωρημένος, αθανασίαν ανώλεθρον.

Ο Ειρμός

«Kάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Ανάρχου Γεννήτορος

Τού Λόγου γενόμενος, αυτόπτης καί διάκονος, μαθητής τε καί κήρυξ θεοπτικώτατος, ένθα νύν υπάρχει ο Λόγος, σύ κατοικείν, όντως ηξιώθης, ως αυτός υπέσχετο, αψευδώς ο υπεράγαθος.

Ως νύν παριστάμενος, τώ θρόνω τού Δεσπότου σου, καί εκείθεν ακτίσι περιλαμπόμενος, ώ Βαρθολομαίε θεόφρον, τούς υμνητάς, τούς σούς εποπτεύοις, παθών εκλυτρούμενος, καί ποικίλων περιστάσεων.

Τού Βαρνάβα

Ο αυτός

Οι φώς χρηματίσαντες, δι' αρετής Απόστολοι, καί φωτί τώ μεγάλω νύν παριστάμενοι, κόσμω τήν ειρήνην βραβεύειν, καί τήν υμών, σώζειν Εκκλησίαν, ήνπερ συνεστήσασθε, τόν Δεσπότην ικετεύσατε.

Ρητόρων δεινότητα, σοφίας σου πυρσεύμασι, θεοφάντορ Βαρνάβα, σαφώς κατέσβεσας, τών απαυγασμάτων τών θείων, ως τήν πηγήν ένδον κεκτημένος, διό τήν πανίερον, εορτήν σου μεγαλύνομεν.

Εν πίστει τήν μνήμην σου, τελούντες νύν Απόστολε, πρεσβευτήν τώ Δεσπότη σέ προβαλλόμεθα, λύσιν εξαιτούντες πταισμάτων, διά τής σής λαβείν μεσιτείας, Βαρνάβα πανέντιμε, θεοκήρυξ Ιερώτατε.

Θεοτοκίον

Ως όρθρος ευρέθης πρωϊνός, εν τή τού βίου νυκτί, παρθενίας ακτίσι περιαστράπτουσα, τήν ανατολήν γάρ ηλίου, τού νοητού τής δικαιοσύνης ημίν εφανέρωσας, Θεομήτορ πανσεβάσμιε.

Ο Ειρμός

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Βαρθολομαίος σήμερον, Βαρνάβας ο θεόληπτος, εν τή σεπτή αυτών μνήμη, νύν παρ' ημών κατά χρέος, λαμπρώς ανευφημείσθωσαν, ως τού Χριστού Απόστολοι, καί μαθηταί πρεσβεύοντες, υπέρ ημών τών τελούντων, τήν Ιεράν αυτών μνήμην.

Θεοτοκίον

Μαρία καθαρώτατον, χρυσούν θυμιατήριον, τής αχωρήτου Τριάδος, δοχείον γεγενημένη, εν ώ Πατήρ ηύδόκησεν, ο δέ Υιός εσκήνωσε, καί Πνεύμα τό πανάγιον, επισκιάσαν σοι Κόρη, ανέδειξε Θεοτόκον.

Εις τούς Αίνους, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια γ' δευτερούντες τό α'.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Ο τής δόξης σε ήλιος, Ιησούς ο Θεός ημών, εις τού κόσμου άπαντα τά πληρώματα, ώσπερ ακτίνα πολύφωτον, θεόφρον Απόστολε, επαφήκε τήν αχλύν, τής κακίας ελαύνουσαν, καί φωτίζουσαν, σκοτισθείσας καρδίας αγνωσία, καί παθών επικρατεία, Βαρθολομαίε πανόλβιε.

Καθαρόν ενδιαίτημα, τής Τριάδος γεγένησαι, αρετών λαμπρότητι φαιδρυνόμενος, καί εν καρδία δεχόμενος, Βαρνάβα τήν έλλαμψιν, παρ' αυτής τόν φωτισμόν, τού ηλίου φαιδρότερον, εν τοίς πέρασι, τηλαυγώς επιπέμπεις καί φωτίζεις, τούς εν σκότει καθημένους, τής αγνωσίας θεόληπτε.

Ως νεφέλαι Μακάριοι, επί πάντα τά πέρατα, υετόν ερράνατε τόν ουράνιον, καί τάς ψυχάς κατηρδεύσατε, πιστών θεία χάριτι, αποπνίξαντες δεινά, αθεϊας ζιζάνια, καί τελέσαντες, τάς ψυχάς καρποφόρους τών ανθρώπων, διά τούτο εν αινέσει, υμάς τιμώμεν Απόστολοι.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Η σοφία τού Θεού, ο συναϊδιος Λόγος τού Πατρός, καθώς εν Ευαγγελίοις προέβη, τά εύφορα κλήματα, υμείς εστε πανεύφημοι Απόστολοι, οι τόν βότρυν τόν πέπειρον καί Τερπνόν, εν τοίς κλάδοις υμών φέροντες, όν οι πιστοί εσθίοντες, επιστοιχούμεν γεύσιν πρός ευφρόσυνον, Βαρθολομαίε θεόληπτε, καί Βαρνάβα υιέ παρακλήσεως, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημών.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν

Ωδή γ' καί ς'

Ο Απόστολος

Αδελφοί, ο Θεός ημάς τούς Αποστόλους, εσχάτους απέδειξεν...

Ζήτει Κυριακή Δεκάτη.

Ευαγγέλιον

ζήτει Οκτωβρίου ΙΗ'

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.