ΤΗ Η' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής ανακομιδής τού λειψάνου τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Στρατηλάτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια γ' δευτερούντες αυτά.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Αθλητής γενναιότατος, στρατιώτης αήττητος, εν Αγίω Πνεύματι αναδέδειξαι, καταβαλών τόν πολέμιον, σοφία τών λόγων σου, καί τών έργων σου σοφέ, καρτεραίς επιδείξεσιν, όθεν είληφας, τούς στεφάνους τής νίκης, καί τοίς άνω, ομηγύρεσι συνήφθης, Μεγαλομάρτυς Θεόδωρε.

Καί σταυρώ αναρτώμενος, καί τάς σάρκας ξεόμενος, οξυτάτοις βέλεσι Τιτρωσκόμενος, καί επί ξύλου τεινόμενος, καί ξίφει τεμνόμενος, καί παντοίαις μηχαναίς, αλγηδόνων κυκλούμενος, απαράτρωτος, καί αήττητος ώφθης τή δυνάμει, τού Σταυρώ προσηλωθέντος, κλέος Μαρτύρων Θεόδωρε.

Θείον άγαλμα γέγονας, ευσεβείας πανόλβιε, δυσσεβών αγάλματα βδελυξάμενος, καί Ιερείον ολόκληρον, καί θύμα ευπρόσδεκτον, τώ τυθέντι διά σέ, καθαρώς προσαγόμενον, τώ δοξάσαντι, τήν Αγίαν σου μνήμην καί θαυμάτων, θησαυρόν σε τοίς εν κόσμω, δωρησαμένω Θεόδωρε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Αθλητικόν συστησάμενος στάδιον, κατά τής πλάνης ηνδραγάθησας Θεόδωρε, τή πυριφθόγγω γλώττη σου, καταισχύνας Λικινίου τό απάνθρωπον, Διό καί σύν Αγγέλοις χορεύων μακάριε, αίτησαι Χριστόν, όπως ίλεως γένηται ημίν, εν τή ημέρα τής κρίσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεησεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Χαίροις ο στρατιώτης Χριστού, ο τροπωσάμενος εχθρού τήν παράταξιν, τώ όπλω τής ευσεβείας, ο τών πιστών στηριγμός, ο πολλών βασάνων ωνησάμενος, Θεού τήν ουράνιον, βασιλείαν Θεόδωρε, εν ή χορεύων, καί μεθέξει θεούμενος, καί λαμπόμενος, καθαραίς διαδόσεσι, μέμνησο τών τιμώντων σου, τήν μνήμην τήν ένδοξον, καί προσκυνούντων εν πίστει, τήν τών λειψάνων σου λάρνακα, αφ' ής αναβλύζεις, τοίς αιτούσιν ευρωστίαν, καί μέγα έλεος.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Χαίροις η Ιερά Κεφαλή, τών θλοφόρων τό σεπτόν ακροθίνιον, ο κόσμος τής Εκκλησίας, ο καθαιρέτης εχθρού, δωρεών ενθέων ο επώνυμος, λαμπτήρ τήν υφήλιον, καταυγάζων τοίς θαύμασι, πύργος ο μέγας, διαμείνας ασάλευτος, ταίς προσρήξεσι, τών απείρων κολάσεων, λόγχη τής καρτερίας σου, ο κτείνας τόν δράκοντα, ο αριστεύσας μεγάλως, ως στρατιώτης αήττητος, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Όπλω τού ζωηφόρου Σταυρού, τήν τών ειδώλων συντριβήν εργασάμενος, μαστίγων υπέστης πείραν, καί επί ξύλου ταθείς, σπαραγμούς παμμάκαρ εκαρτέρησας, υφ' ών συντριβόμενος, καί λαμπάσι φλεγόμενος, σταυρώ υψώθης, τιτρωσκόμενος βέλεσι, καί τά όμματα, υπ' αυτών εκτυφλούμενος, όθεν σε μακαρίζομεν, καλώς εναθλήσαντα, ουρανίων στεφάνων, επιτυχόντα Θεόδωρε, Διό εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Τών τού Θεού δωρεών ως επώνυμον, καί τής αυτού κληρονόμον μακαριότητος, πάντες ευφημήσωμεν πιστοί, καί μακαρίσωμεν επαξίως, Θεόδωρον τόν γενναίον Μεγαλομάρτυρα, τής οικουμένης τόν υπέρμαχον, πρεσβεύει γάρ Χριστώ τώ Θεώ, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια υμνεί σε, κεχαριτωμένη Μήτερ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν Σταυρώ

Στρατολογία αληθεί αθλοφόρε, τού ουρανίου στρατηγός Βασιλέως, περικαλής γεγένησαι Θεόδωρε, όπλοις γάρ τής πίστεως, παρετάξω εμφρόνως, καί κατεξωλόθρευσας, τών δαιμόνων τά στίφη, καί νικηφόρος ώφθης αθλητής, όθεν σε πίστει, αεί μακαρίζομεν.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος δ’ Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί αγγέλοις άγνωστον Μυστύριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου ο παρών, ού η Ακροστιχίς. Μέλπω σε δώρων ενθέων επώνυμε. (Άνευ τών Θεοτοκίων). Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Μαρτύρων περιφανώς λαμπρότησι, καλλωπιζόμενος, καλλοποιώ παρίστασαι Χριστώ, παρ' αυτού καλλυνόμενος, ως δωρεών επώνυμος, τών τού Θεού Μάρτυς Θεόδωρε.

Ενθέοις θωρακισθείς Θεόδωρε, όπλοις τής πίστεως, τού δυσμενούς συνέκοψας στερρώς, ψυχοφθόρου τάς φάλαγγας, καί νικητής γενόμενος, μετά Μαρτύρων εστεφάνωσαι.

Λαμπρόν σου τό τής ψυχής αναστημα, επιδεικνύμενος, τώ δυσσεβεί θεόφρον βασιλεί, τή σοφία τών λόγων σου, καί τή τών έργων χάριτι, τούτον κατήσχυνας Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Ασπόρως τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Ωδή γ'

Ευφραίνεται επί σοί

Παράταξιν δυσσεβή, ως στρατηλάτης δυνατός έτρεψας, καί σκολιού δράκοντος, πάσας μηχανάς εξεφαύλισας.

Ως πρόθυμος τήν ψυχήν, δι' επινοίας ευσεβούς Ένδοξε, τών δυσσεβών ώλεσας, τά νενοθευμένα σεβάσματα.

Στερρότητι λογισμού, τών δυσμενών επιφοράς ήνεγκας, ζωοποιόν νέκρωσιν, τού αγωνοθέτου μιμούμενος.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε κραυγάζομεν.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Υπέρ φύσιν αγώνας διηνυκώς, υπέρ φύσιν επάθλων παρά Θεού, αξίως επέτυχες, Αθλοφρόρε πολύαθλε, ως ουδέν γάρ θέμενος, τό άθεον πρόσταγμα, σεαυτόν βασάνοις, προθύμως εξέδωκας, όθεν υπομείνας, σπαραγμούς καί στρεβλώσεις, σταυρόν τε καί θάνατον, τώ Χριστώ συνδεδόξασαι, αρμοζόντως Θεόδωρε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ψυχήν μου Παρθένε τήν ταπεινήν, τήν εν ζάλη τού βίου τών πειρασμών, νύν ως ακυβέρνητον, ποντουμένην τώ κλύδωνι, αμαρτιών τε φόρτω, αφθείσαν υπέραντλον, καί εις πυθμένα Άδου, πεσείν κινδυνεύουσαν, φθάσον Θεοτόκε, τή θερμή σου πρεσβεία, καί σώσον παρέχoυσα, σόν λιμένα τόν εύδιον, ίνα πίστει κραυγάζω σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων δούναί μοι τήν άφεσιν, σέ γαρ έχω ελπίδα ο δούλός σου.

Ωδή δ'

Επαρθέντα σε ιδούσα.

Ετραυμάτισας τόν όφιν τώ τραυματούσθαι, καί καρτεραίς ενστάσεσι, Μάρτυς ανεδείχθης, μέλπων εμμελέστατα, τώ σέ δυναμώσαντι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Δαπανώμενος τάς σάρκας πολλαίς αικίαις, τόν λογισμόν ακλόνητον, έσωσας Τρισμάκαρ, μέλπων προθυμότατα, τώ σέ δυναμώσαντι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωραιώθης τοίς παθήμασι τού Δεσπότου, σού τά σεπτά παθήματα, Πάνσοφε συνάψας, καί καταξιούμενος αυτού τής λαμπρότητος, καί τής ποθουμένης φαιδρότητος.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως εκύησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Ωδή ε'

Συ Κύριέ μου φώς

Ραντίσματι σαρκός, τών αιμάτων απέπαυσας, δαιμόνιον επ' ολέθρω, προσαγόμενον λύθρον, αήττητε Θεόδωρε.

Ω γνώμης ευσεβούς! ώ γενναίου φρονήματος! ώ πίστεως θερμοτάτης, τού σεπτού Αθλοφόρου, δι' ής Θεού επέτυχε!

Νούν έχων τώ φωτί, τού Θεού ελλαμπόμενον, τόν πρόμαχον τής Κακίας, απημαύρωσας όφιν, πανένδοξε Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Ωδή ς'

Θύσω σοι, μετά φωνής

Ενίκας, προθυμία συντόνω τούς άφρονας, επί σταυρού ηπλωμένος, καί τοίς ήλοις Μάκαρ εμπεπαρμένος, εικονίζων, τό σωτήριον πάθος τού κτίσαντος.

Νομίμως, εναθλούντι Χριστός σοι οπτάνεται, εν τή φρουρά κεκλεισμένω, επαλείφων οία αγωνοθέτης, πρός αγώνας, πρός εχθρού τά παλαίσματα Ένδοξε.

Θυσίαν, καθαράν καί αγίαν καί άμωμον, τώ διά σέ εκουσίως, εαυτόν θυσίαν προσαγαγόντι, προσηγάγου, σεαυτόν αθλοφόρε Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Ω θαύμα, τών απάντων θαυμάτων καινότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέχοντα, απειράνδρως, συλλαβούσα ουκ εστενοχώρησεν.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Ανδρεία ψυχής τήν πίστιν θωρακισάμενος, καί ρήμα Θεού ως λόγχην χειρισάμενος, τόν εχθρόν κατέτρωσας, τών Μαρτύρων μέγιστε Θεόδωρε, σύν αυτοίς Χριστώ τώ Θεώ, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Τών αθλητών τό έκλαμπρον κάλλος, δεύτε πάντες τών ύμνων τοίς στεφάνοις πιστοί, Θεόδωρον καταστέψωμεν, δώρον γάρ Θεού μέγα τώ κόσμω αναδέδεικται, λάμψεσι ταίς τών θαυμάτων, τόν γάρ εχθρόν εκνικήσας Βελίαρ άθλοις σεπτοίς, ομβρίζει αντί αιμάτων, Κρουνηδόν ιαμάτων τά ρεύματα, σύν τούτοις δέ πάσι χαίρει Χριστώ, καί δίδωσιν ειρήνην ανέκλειπτον, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Συναξάριον

Tή Η' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Ανακομιδής τού Λειψάνου τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Στρατηλάτου.

Στίχοι

· Νεκρόν με Θεόδωρον η πατρίς δέχου,

· Όν ζώντα πλουτεί Μαρτύρων πατρίς πολος.

· Όλβιον ογδοάτη Θεοδώρου σώμα κομίσθη.

Τή αυτή ημέρα, τελείται η σύναξις τής υπεραγίας Θεοτόκου εν τώ Σωσθενείω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Νικάνδρου καί Μαρκιανού.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Καλλιόπης.

Ταίς αυτών αγίαις, πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι

Εν τή καμίνω, τών σών αγώνων Μάρτυς ένδοξε, ύλην ασεβείας έφλεξας, καί πυρσός, ευσεβείας ψάλλων γέγονας, Ευλογημένος εί εν τώ ναώ, τής δόξης σου Κύριε.

Ως στρατηγέτης, ως νουνεχής καί νηφάλιος έργω, βασιλέα άφρονα δυσσεβή, εξεφαύλισας καί έδειξας, τούτον ανίσχυρον, ενισχυθείς τώ σθένει τού Πνεύματος.

Νόμος ηττάται, τών εγκωμίων τώ μεγέθει σου, σύ γάρ, φανοτάταις έλαμψας αστραπαίς, μαρτυρίου τώ Δεσπότη σου, βοών Θεόδωρε, Ευλογητόν τό κράτος σου Δέσποτα.

Θεοτοκίον

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε.

Ωδή η'

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Εν σοί πεποιθώς τώ δι' εμε, σταυρόν καί θάνατον, καθυπομείναντι, σταυρώ ανήρτημαι Δέσποτα, καί τιτρώσκομαι τοξεύμασι, καί χαλεπαίς προσομιλώ αικίαις Κύριε, ανεβόας, Μάρτυς αθλών γενναιόφρον Θεόδωρε.

Προσήγαγες θύμα καθαρόν, σαυτόν τώ Κτίστη σου, χαίρων Θεόδωρε, καί προσεχώρησας ένδοξε, βασιλείαν πρός ουράνιον, μετά Μαρτύρων Ιερών κραυγάζων πάντοτε, ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ως κρίνον, ως ρόδον νοητόν, οδμαίς τών άθλων σου ευωδιάζεις ημάς, διώκων χάριτι πάντοθεν, τό δυσώδες τών παθών ημών, καί παρορμών αναβοάν ευωδεστάτη ψυχή, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα Πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν Μαρία Θεόνυμφε.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Λίθος αχειρότμητος

Νύν τών μακαρίων τοίς δήμοις, καί τών Μαρτύρων ταίς χορείαις, ως ηγλαϊσμένος τοίς άθλοις, συναγελάζων καί συνηδόμενος, στεφηφορών παρίστασαι, τώ Ποθουμένω σοι Θεόδωρε.

Ύψος πρός ουράνιον ήρθης, τών επί γής καταφρονήσας, καί τού ποθουμένου σοι τέλους, κατηξιώθης αυτό τό έσχατον, τών ορεκτών Θεόδωρε, κατειληφώς επαγαλλόμενος.

Μόνον σε αθάνατον Λόγον, σαρκί παθόντα καί θανέντα, Μάρτυς ο θεόφρων ποθήσας, αθανασίας τής σής επέτυχεν, εν ουρανοίς σκηνούμενος, Κτίστα τών όλων παντοδύναμε.

Θεοτοκίον

Σαρκί επιδημήσαι θελήσας, ο διακοσμήσας πάντα λόγω, εν σοί κατεσκήνωσε μόνην, αγιωτέραν πάντων ευράμενος, καί Θεοτόκον εδειξεν, επ' αληθείας Μητροπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε με γαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Εν Πνεύματι τώ Ιερώ

Τάς παρατάξεις τών εχθρών, καί δαιμόνων τά θράση, εις τέλος κατηδάφισας, καί τό στέφος εδέξω, Θεόδωρε μακάριε, εκ χειρός τού Κτίστου σου, ως Μάρτυς τής αληθείας, διασώζεις δέ πάντας, εκ παντοίων θλιβερών, παγίδων τού αλλοτρίου.

Θεοτοκίον Όμοιον

Γεραίρουσι τόν τόκον σου, Ασωμάτων αι τάξεις, χαράς γάρ τά επίγεια, σύ πεπλήρωκας μόνη, διό σε τήν πανάμωμον, οι πιστοί δοξάζοντες, εν ύμνοις δοξολογούμεν, φώς γάρ σύ τοίς εν σκότει, εξανατέλλων ως όρθρος, ανέτειλας τής ημέρας.

Ει βούλει, ειπέ εις τούς Αίνους εκ τών Στιχηρών τού Εσπερινού, ειδ' ού, εις τόν Στίχον, τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Αγιωσύνης δωρεά, καί πλούτος θείας ζωής, πεφανέρωσαι τώ κόσμω Θεόδωρε, Χριστός γάρ σου σοφέ τήν μνήμην εδόξασεν, εν ή συμφώνως οι πιστοί, γεγηθότες υμνούμεν, τούς αγώνας τών άθλων σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος, Ωδή γ' καί ς'.

Ο Απόστολος

Τέκνον Τιμόθεε, ενδυναμού εν τή χάριτι... Ζήτει Οκτωβρίου κς'.

Ευαγγέλιον (Ζήτει Σεπτεμβρίου Κ' )

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.