ΤΗ Ζ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Θεοδότου Αγκύρας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Αγαλλομένη καρδία, καί σταθερώ λογισμώ, πρός τούς αγώνας Μάρτυς, ηυτομόλησας όντως, μή πτήξας τών βασάνων τά αλγεινά, ού τόν βίαιον θάνατον, όθεν νομίμως αθλήσας περιφανώς εστεφάνωσαι Θεόδοτε.

Τοίς σπαραγμοίς τής σαρκός σου κατετραυμάτισας, τούς πολεμίους Μάκαρ, καί κατέξανας τούτων, ελέγχοις τάς καρδίας, τοίς δέ κρουνοίς, τών χυθέντων αιμάτων σου, τάς διεκχύσεις εξήρανας παντελώς, τής αθεϊας παμμακάριστε.

Καρτερικώς ταίς λαμπάσι περικαιόμενος, καί ταίς πληγαίς τόν νώτον, συντριβόμενος Μάρτυς, υπέμεινας κραυγάζων, Τής τού Χριστού, αγαπήσεως όλως με, ουδέν χωρίσει ου θάνατος, ού ζωή, ουδέ πάσα άλλη βάσανος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αυτόμελον

Τών ουρανίων ταγμάτων τό αγαλλίαμα, τών επί γής ανθρώπων, κραταιά προστασία, άχραντε Παρθένε, σώζε ημάς, τούς εις σέ καταφεύγοντας, ότι εν σοί τάς ελπίδας μετά Θεόν, Θεοτόκε ανεθέμεθα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σέ τόν αμνόν καί ποιμένα, επί τού ξύλου Σωτήρ, η σέ αγνώς τεκούσα, ως εώρα Θεέ μου, θρηνούσα ανεβόα, Τέκνον εμόν, φώς τού κόσμου γλυκύτατον, πώς επί ξύλου ορώ σε τού σταυρικού, ως κακούργον αναρτώμενον;

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Θεού δόσις πέφυκας εικότως μάκαρ. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ως εν ηπείρω πεζεύσας

Θεολαμπή σε αστέρα ο νοητός, αναδείξας ήλιος, εν τώ ύψει τής αυτού, Εκκλησίας άπασαν τήν γήν, αστραπαίς Μάκαρ τών σών άθλων εφαίδρυνεν.

Εκ νεαράς ηλικίας ανατεθείς, τώ Θεώ Θεόδοτε, θεοδότοις αρεταίς, τήν ψυχήν ελάμπρυνας σαφώς, καί τόν κόσμον τοίς σεπτοίς άθλοις εφαίδρυνας.

Ο περιώνυμος Μάρτυς κατανοών, τά τής πλάνης δίκτυα, εφαπλούμενα εν γή, πανταχού διήρχετο ψυχάς, διδαχαίς τών ευσεβών στηρίζων χάριτι.

Θεοτοκίον

Υπερβολή ευσπλαγχνίας τούς ουρανούς, κλίνας καταβέβηκεν, ο Υιός ο τού Θεού, καί εκ σού σεσάρκωται Αγνή, διασώζων τούς βροτούς πλάνης τού όφεως.

Ωδή γ'

Ουκ έστιν Άγιος ως σύ

Διόλου νεύων πρός Θεόν, οφθαλμοίς διανοίας, παναοίδιμε Μάρτυς, ουκ ησθάνου ταίς πληγαίς τού σώματος ομιλών, καί βασάνοις, πάντοθεν κυκλούμενoς.

Ουδόλως Μάρτυς προσβολαίς, αλγεινών εσαλεύθης, ου θωπείαις ανόμων, επί πετραν ασφαλή, τής πίστεως τού Χριστού, ηδρασμένος, ένδοξε Θεόδοτε.

Συντρίβει σώμα ταίς πολλαίς, ο διώκτης αικίαις, ουκ ισχύει δέ όλως, σού τόν τόνον τής ψυχής, χαυνώσαι θεία στοργή, τού Σωτήρος, Μάκαρ κρατυνόμενον.

Θεοτοκίον

Ιδών σου πόρρωθεν χορός, Προφητών θεηγόρων, μυστηρίου τό βάθος, πολυτρόποις εν φωναίς, Θεού Μητέρα αγνή, σέ κηρύττει, πάναγνε Θεόνυμφε.

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής ομολογίας σου».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Πολύφωτος αστήρ, δαδουχίαις θαυμάτων, καί άθλων Ιερών, καταυγάζων τήν κτίσιν, Θεόδοτε μακάριε, αληθώς εχρημάτισας, όθεν σήμερον, τήν φωτοφόρον σου μνήμην, εορτάζομεν, εν κατανύξει καρδίας, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Θεοτοκίον

Μητέρα σε Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον φανείσαν, οι πόθω καταφεύγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα, σέ γάρ έχομεν, αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν, τήν μόνην πανάμωμον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε Χριστέ, η Πανάμωμος Μήτηρ, νεκρόν επί Σταυρού, ηπλωμένον εβόα, Υιέ μου συνάναρχε, τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι, τίς η άφατος, οικονομία σου αύτη, δι' ής έσωσας, τό τών αχράντων χειρών σου, σοφόν δημιούργημα.

Ωδή δ'

Χριστός μου δύναμις

Σοφία λόγων σου, καί έργων χάριτι, τόν τού σκότους προστάτην περιφανώς, ήσχυνας Θεόδοτε, καί νίκην ήρας κατ' αυτού, ευκλεώς αγωνισάμενος.

Πυρί τών άθλων σου, σαφώς ενέπρησας, τήν πολύθεον πλάνην καί ως λαμπάς, εν Αγίω Πνεύματι, Μάρτυς ανάψας μυστικώς, τήν υφήλιον εφώτισας.

Ευτόνως ένδοξε, πλευράς ξεόμενος, καί σφοδραίς αλγηδόσιν ως αληθώς, πάντοθεν κυκλούμενος, απαρασάλευτος τόν νούν, εγνωρίσθης διά πίστεως.

Θεοτοκίον

Φυλάξας άφθορον, σέ μετά κύησιν, ως πρό τόκου Παρθένον ο πλαστουργός, ώκησεν εν μήτρα σου, καί τούς φθαρέντας τή πλάνη, εκαινούργησεν ως εύσπλαγχνος.

Ωδή ε'

Τώ θείω φέγγει σου

Υπομονή σου Μάρτυς σοφέ, τών παρανομούντων τάς ορμάς, καί τών βασάνων τήν κάκωσιν, καί τάς πυρακτώσεις σαφώς υπήνεγκας, τή θεία συμμαχία περιφραττόμενος.

Κηρύττων λόγον τόν ευσεβή, τάς οδοιπορίας τάς μακράς, Μάρτυς θεόφρον διώδευσας, καί τούς πλανωμένους πρός φώς επέστρεψας, τό σκότος αφεμένους τής ματαιότητος.

Aναρτηθείς οίά περ αμνός, Μάρτυς επί ξύλου σιδηρών, ονύχων φέρεις σπαράγματα, άσαρκος καθάπερ μακαριώτατε, νεκρώσεως τό πάχος αποδυσάμενος.

Θεοτοκίον

Σωματωθέντα τόν αληθή Λόγον, τού Πατρός εκ τών σεπτών, αγνή Παρθένε αιμάτων σου, τέτοκας εν δύο τελείαις φύσεσι, μιά δέ υποστάσει θεοχαρίτωτε.

Ωδή ς'

Τού βίου τήν θάλασσαν

Επήλειψας λόγοις σου, Ιεροίς τά Ιερά, πρός τούς αγώνας γύναια, καί καθελόντα Μάρτυς τόν δυσμενή, ανδρείοις παλαίσμασιν, αφθαρσίας στεφάνους ανεπλέξαντο.

Ισχύϊ τού Πνεύματος, τήν ψυχήν πε ριφραχθείς, τής πονηρίας πνεύματα, υπομονή κατέβαλες αικισμών, καί νίκης διάδημα, εκ Θεού εκομίσω Αξιάγαστε.

Κρουνοίς τών αιμάτων σου, τών ειδώλων τήν πυράν, Mάρτυς Χριστού κατέσβεσας, καί δροσισμώ τών πόνων σου ευσεβώς, ψυχάς κατεδρόσισας, εκ φλογός τής απάτης λυτρωσάμενος.

Θεοτοκίον

Ο πάσης επέκεινα, νοουμένης αληθώς, καί ορωμένης κτίσεως, μήτραν τήν σήν υπέδυ παναληθώς, καί σάρξ εχρημάτισε, τούς βροτούς αναπλάττων Αειπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ Kλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου

προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Ζ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Θεοδότου τού εν Αγκύρα.

Στίχοι

· Χείρ Θεόδοτον, ήν Θεού χείρ ξηράνοι,

· Θεώ δοτόν τίθησι, πλήξασα ξίφει.

· Θεόδοτος εβδομάτη τυθείς έλεν ουρανόν ευρύν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Zηναϊδος τής θαυματουργού, καί τών Αγίων γυναικών, Αισίας καί Σωσάννης, μαθητριών Παγκρατίου Επισκόπου Ταυρομενίου.

Τελείται δέ η αυτών σύναξις εν τώ αγιωτάτω αυτών Μαρτυρείω, εν τοίς Βασιλίσκου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Λυκαρίωνος.

Στίχοι

· Άφωνος ήκει πρός ξίφος Λυκαρίων,

· Έναντι τού κείροντος οίον αρνίον.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες Ταράσιος καί Ιωάννης ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Ιωάννην τέμνουσι σύν ταρασίω

· Ου πρός τέμνον εκταραχθέντας ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Στέφανος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Επώνυμος Στέφανος ού φορεί στέφους,

· Ο πρακτική χείρ αρετών οίδε πλέκειν.

Τή αυτή ημέρα, ο. Όσιος Άνθιμος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Άνθην ενεγκών Άνθιμος χριστού βίου,

· Πρό τής τελευτής αρετών καρπόν φύει.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Σεβαστιανή εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Σεβαστιανής, ως τά λοιπά τού βίου,

· Σεβαστά πάσι, καί τό τού βίου τέλος.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον

Τώ πυρί θεομακάριστε τών πόνων σου, πυράν ειδώλων έσβεσας, τών αιμάτων δέ, τοίς κρουνοίς εβύθισας εχθρούς, ασάρκους Θεόδοτε βοών, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ως θυμίαμα ευώδες προσενήνεξαι, Σοφέ τώ αθλοθέτη σου, θεία χάριτι, τήν δυσώδη πλάνην καθελών, διό μελωδείς περιχαρώς, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Συντηρήσας σου τούς λόγους φόρτος Άγιος, τώ θεοφόρω Φρόντωνι αποδέδοσαι, εις ναού ανέγερσιν σεπτού, εις κάθαρσιν πάντων ευσεβών, εις περιποίησιν ψυχών, Μάρτυς Θεόδοτε.

Θεοτοκίον

Μίαν φέροντα υπόστασιν εκύησας, τόν Λόγον Μητροπάρθενε, διπλάς έχοντα, τάς θελήσεις καί τά φυσικά, αυτού ιδιώματα σαφώς, Θεός γάρ εστι καί βροτός, ο δι' ημάς σαρκωθείς.

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς Οσίοις

Αδιάσειστος στύλος πύργος ακλόνητος, απερίτρεπτον τείχος βάσις τής πίστεως, δόσις θεϊκή, ευσεβείας υπέρμαχος πλάνης καθαιρέτης, εδείχθης Αθλοφόρε.

Κυβερνήσει τής θείας χάριτος Πάνσοφε, τών βασάνων παρήλθες τό μέγα πέλαγος, καί τούς γαληνούς, αγαλλόμενος έφθασας, ένδοξε λιμένας, τής άνω βασιλείας.

Αι πορείαι καί τρίβοι σου κατευθύνθησαν, πρός Χριστόν τόν τών όλων Θεόν καί Κύριον, ού εν ταίς χερσί, σού τό πνεύμα παρέδωκας, Μάρτυς αθλοφόρε, Θεόδοτε τρισμάκαρ.

Θεοτοκίον

Ρητορεύουσα γλώσσα τού μυστηρίου σου, τό απόρρητον βάθος ειπείν ου δύναται, Λόγον γάρ Θεού, υπέρ λόγον εκύησας, πάναγνε Παρθένε, εις πάντων σωτηρίαν.

Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ϋδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ,, μόνω τώ βούλεσθαι, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Απορεί πάσα γλώσσα

Ίνα τής δόξης τύχης, τής εκεί Αθλοφόρε, τής ορωμένης χαίρων κατεφρόνησας, καί θεία επινεύσει, πρός τούς αικισμούς εχώρησας μή δειλιάσας, κολαστηρίων είδη καί θάνατον πικρόν, όθεν μετά Μαρτύρων εστέφθης αγωνισάμενος.

Ωράθης οίκος Μάρτυς, καθαρός τής Τριάδος, οικοδομία πράξεων Θεόδοτε, πανόλβιε ενθέων, άθλων τε λαμπρών φαιδρότησι κεκοσμημένος, δι' ών ναούς δαιμόνων, καί ξόανα σοφέ, θεία τού Παρακλήτου δυνάμει, σαφώς κατέστρεψας.

Σταλάζον όρος θείον, γλυκασμόν ανεφάνης, πηγή θαυμάτων πέλαγός τε ένδοξε, ενθέων χαρισμάτων, ρείθρον διαυγές τού Πνεύματος, ψυχάς αρδεύον, καί κατακλύζον πάθη, καί πάσι προξενούν, Μάρτυς τοίς σέ υμνούσι τήν αγαλλίασιν.

Θεοτοκίον

Φωνή Αγγέλου τέτοκας, τόν άναρχον Λόγον, λαβόντα σάρκα έννουν τε καί έμψυχον, Παρθένε Παναγία, εκ τών καθαρών αιμάτων σου, καί τούς ασάρκους εχθρούς καταβαλόντα, καί σώσαντα ημάς, πάντας τούς αληθή Θεοτόκον ομολογούντάς σε.

Ο Ειρμός

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν, ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνειν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν».

Η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.