ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μητροφάνους, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχολογούμεν τήν α' στάσιν τού, Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τής Τριάδος τόν πρόμαχον, εθσεβείας τόν πρόβολον, όργανον τής χάριτος τό θεόπνευστον, τών Αποστόλων διάδοχον, Αγγέλων συνόμιλον, Εκκλησίας τού Χριστού, ακολούθως θεμέλιον, αρραγέστατον, Ιεράρχην τόν μέγαν Μητροφάνην, Ιεραίς εν υμνωδίαις, ανευφημήσωμεν σήμερον.

Ότε σκήπτρα βασίλεια, η τών πόλεων Άνασσα, κατ' αρχάς καί στέμματα ανεδέξατο, τότε σού πρώτου ηυμοίρησε, Παμμάκαρ Μητρόφανες, θεία ψήφω τού Χριστού, Ιεράρχου θεόφρονος προεξάρχοντος, τής αυτού Εκκλησίας καταλλήλως, τή ενθέω βιοτή σου, ανυψωθέντος λαμπρότατα.

Υπέρ ήλιον έλαμψας, ταίς ακτίσι τής χάριτος, πάνσοφε Μητρόφανες, καί λαμπρότησι, τών αρετών καί δογμάτων σου, τών θείων καί άπαντας, κατεφώτισας λαούς, εκδιδάσκων τρανότατα, ορθώς σέβεσθαι, ομοούσιον κράτος τής Τριάδος, καταισχύνων τάς Αρείου, ερεσχελίας τού άφρονος.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Όλος ιερώτατος, καί θεοφόρος εδείχθης, χρίσμα θείον άγιον, εν αγίω Πνεύματι περικείμενος, καί φαιδρώς πάντοτε, προσχωρών Όσιε, τών Αγίων εις τά Άγια, καί ταίς λαμπρότησι, ταίς θεαρχικαίς αστραπτόμενος, καί χάριτι μυούμενος, τά σωτηριώδη μυστήρια, ως ιερομύστης, ως όντως Ιεράρχης ευκλεής, καί παρρησία δεόμενος, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ήστραψεν ο βίος σου, τών αρετών λαμπηδόσι, παμμάκαρ Μητρόφανες, καί τής πλάνης ζόφωσιν διεσκέδασεν, αληθώς ώφθης γάρ, φωταυγής ήλιος, Ιεράρχα παμμακάριστε, καί νύν εσκήνωσας, ένθα φώς υπάρχει ανέσπερον, υιός ημέρας χάριτι, Πνεύματος Αγίου γενόμενος, όθεν, σου την μνήμην, τήν θείαν καί φωσφόρον καί σεπτήν, επιτελούντες Mητρόφανες, πόθω σε γεραίρομεν.

Ο νούς σου ταίς νεύσεσι, ταίς πρός τό θείον θεόφρoν, πίστει καλλυνόμενος, καί λαμπρώς θεούμενος, παναοίδιμε, εν θνητώ σώματι, καί φθαρτώ πάνσοφε, αφθαρσίαν εμελέτησε, καί προσεκτήσατο, τήν τών ασωμάτων λαμπρότητα, παθών έξω γενόμενος, καί τή απαθεία κοσμούμενος, Πάτερ Ιεράρχα Μητρόφανες λαμπρότατε φωστήρ, καί πρεσβευτά τών ψυχών ημών, τών μακαριζόντων σε.

Δόξα... Ήχος β'

Τόν εν σαρκί ισάγγελον βίον σου, Άγγελοι καί άνθρωποι εθαύμασαν, ιερείς καί μονάζοντες ηυλαβήθησαν, βασιλείς τε καί άρχοντες ηδέσθησαν, Θεός δέ εδόξασεν, ο αυτός υπό σού δοξασθείς, όν νύν ημίν εξιλέωσαι, Πάτερ αγιώτατε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρήλθεν η σκιά τού νόμου, τής χάριτος ελθούσης, ως γάρ η βάτος, ουκ εκαίετο καταφλεγομένη, ούτω παρθένος έτεκες, καί παρθένος έμεινας, Αντί στύλου πυρός, δικαιοσύνης ανέτειλεν Ήλιος, αντί Μωϋσέως Χριστός, η σωτηρία τών ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Μέγας, ανεδείχθης αληθώς, σύ Αρχιερεύς τού Υψίστου, τής Εκκλησίας φωστήρ, έρεισμα τής πίστεως, καί πύργος άσειστος, ευσεβών περιτείχισμα, ακλόνητος στύλος, κανών ακριβέστατος, αρχιερέων Χριστού, όθεν ευσεβώς σε τιμώμεν, καί τήν σήν πανίερον μνήμην, ιερώς γεραίρομεν Μητρόφανες.

Στίχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Άγει κατά χρέος η σεπτή, Πάτερ Εκκλησία αισίως, πανευκλεή εορτήν, εν τή θεία μνήμη σου, πιστούς ευφραίνουσαν, καί λαούς διεγείρουσαν, πρός δόξαν Κυρίου, καί ύμνον καί αίνεσιν τού σέ δοξάσαντος, Λόγου καί Θεού, όν δυσώπει, εκ παντός κινδύνου λυτρούσθαι, τούς αυτήν τελούντας πανσεβάσμιε.

Στίχ. Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τόν Κύριον.

Λύμην τής, Αρείου δυσσεβούς, Πάνσοφε αιρέσεως σβέσας, ως πύρ παμφάγον τοίς σοίς, δόγμασι κατέκλυσας, καθάπερ ύδασι, ποταμών αεί βρύουσι, τής σής εκ κοιλίας, οίσπερ δροσιζόμενοι πιστοί δοξάζομεν, ύμνοις ευσεβώς τήν Τριάδα, υπέρ ής θερμώς ηγωνίσω, πρός τήν αμαρτίαν ανθιστάμενος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Σήμερον ανέτειλεν ημίν, τού Ιεράρχου η σεβάσμιος πανήγυρις, ως έαρ ηδύπνοον τούς πιστούς ευωδιάζουσα, καί πάσας συγκαλούσα τάς Εκκλησίας, πρός ευφροσύνην μυστικήν, Ιδού γάρ παραγίνεται, τή ετησίω μνήμη, χάριτας νέμων πνευματικάς, ο μέγας φωστήρ, χριστομύστης Μητροφάνης, ο λάμψας εν τώ κόσμω ευσεβείας ταίς ακτίσι, καί τό σκότος διώξας τής, Αρείου μανίας, εκ τού ύψους τής καθέδρας, ως από λυχνίας υψηλής, εν ή αξίως ετέθη, τή άνωθεν προμηθεία, τάς αυγάς εξαστράπτων τής χάριτος, ού γάρ έδει τόν λύχνον υπό τόν μόδιον κρύπτεσθαι, Διό πάντες αυτόν κατά χρέος ανυμνήσωμεν, ως κήρυκα τής αληθείας, καί τού θρόνου κοσμήτορα, καί πρεσβεύοντα υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τό μέγα τής Τριάδος μυστήριον κηρύττων, τήν εν Χριστώ οικονομίαν διετράνωσας πάσιν, ως ποίμνης ποιμήν τής λογικής, διώξας λύκους τούς νοητούς, καί τά θρέμματα τής τούτων φθοροποιού λύμης σώσας βοώντα, Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ υψώσαντι, δόξα τώ βεβαιούντι διά σού πίστιν τήν ορθόδοξον.

Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου. Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Δόγμα ένθεον επικρατύνας, επεστηριξας τήν Εκκλησίαν, ώ Μητρόφανες, καταισχύνας τόν Άρειον, τώ γάρ Πατρί τόν Υιόν ομοούσιον, ανακηρύξας πιστούς εβεβαίωσας, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρησασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θείας φύσεως ουκ εχωρίσθη, σάρξ γενόμενος εν τή γαστρί σου, αλλά Θεός ενανθρωπήσας μεμένηκεν, ο μετά τόκον Μητέραπαρθένον σε, ως πρό τού τόκου φυλάξας πανάμωμον, μόνος Κύριος, αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Νέος γέγονας Μωσής τοίς έργοις, πλάκας πίστεως επί τού όρους, τής μυστικής θεοφανείας δεξάμενος, νομοθετήσας λαοίς τήν ευσέβειαν, τού τής Τριάδος μυστηρίου Μητρόφανες, όθεν άπαντες, τιμώμεν πιστοί τήν μνήμην σου, αιτούντες διά σού τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεία γέγονας σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπερέχουσα, τόν υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι, παρέχουσα σεμνή τό μέγα έλεος.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Κατά παθών βασιλεύσας τών τής σαρκός, Ιεράρχης εχρίσθης θεοπρεπώς, καί τήν Bασιλεύουσαν, ορθοδόξως εποίμανας, απελάσας θήρας, αιρέσεων Όσιε, βακτηρία λόγων, τών θείων θεόπνευστε, όθεν μετά τέλος, ατελεύτητον χάριν, αξίως κεκλήρωσαι, Ιεράρχα Μητρόφανες, διά τούτο βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ουράνιον Πύλην καί Κιβωτόν, τό πανάγιον Όρος τήν φωτεινήν, Νεφέλην υμνήσωμεν, Βάτον τήν ακατάφλεκτον, τόν λογικόν Παράδεισον, τήν τής Εύας ανάκλησιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη, τώ κόσμω καί άφεσις, τών αρχαίων εγκλημάτων, διά τούτο βοώμεν αυτή, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς ανυμνούσιν αξίως τήν δόξαν σου Άχραντε.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον

Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν.

Στίχ. Ακούσατε ταύτα πάντα τά έθνη.

Πάσα πνοή. Ευαγγέλιον εις Ιεράρχας. ο Ν'

Δόξα... Ταίς τού Ιεράρχου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός...

Ήχος β'

Τόν εν σαρκί ισάγγελον βίον σου, Άγγελοι καί άνθρωποι εθαύμασαν, ιερείς καί μονάζοντες ηυλαβήθησαν, βασιλείς τε καί άρχοντες ηδέσθησαν, Θεός δέ εδόξασεν, ο αυτός υπό σού δοξασθείς, όν νύν ημίν εξιλέωσαι, Πάτερ αγιώτατε.

Ο Κανών τής Θεοτόκου μετά τών Ειρμών εις ς' καί τού Αγioυ οι δύο εις η'.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η' Ακροστιχίς.

Τόν αρχιθύτην Μητροφάνην αινέσω.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις.

Ο Μαλαξός.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Τήν θείαν τού Πνεύματος, χάριν εξ ύψους παράσχου μοι, Θεού Λόγε άναρχε, φωτίζουσάν μου τόν νούν, ευφημήσαί σου, τόν μέγαν Ιεράρχην, τόν σέ ομοούσιον, Πατρί κηρύξαντα.

Ο βίος σου ένθεος, ο τρόπος δέ σου θεόληπτος, ο ζήλος διάπυρος, τό ήθος σεμνοπρεπές, ο δέ λόγος σου ζωής πλήρης θεόφρον, όθεν ανεδέδειξαι φωστήρ Μητρόφανες.

Ναός εχρημάτισας, τής τρισηλίου θεότητος, καί πόλις σύ έμψυχος ευφραινομένη Θεού, ώσπερ ύδασι, τοίς δόγμασι Παμμάκαρ, δι' ών κατεφαίδρυνας κόσμου τά πέρατα.

Ανοίξας τό στόμα σου, λόγω Θεού πνεύμα είλκυσας, καί ρήματα έβλυσας, τής αιωνίου ζωής, καί εκύρωσας, ενώπιον Συνόδου, πίστιν τήν ορθόδοξον, σοφέ Μητρόφανες.

Θεοτοκίον

Ο Λόγος ο Άναρχος, ο τώ Πατρί συννοούμενος, καί τώ θείω Πνεύματι, νύν επ' εσχάτων εκ σού, σάρξ γεγένηται, καί εν ημίν δι' οίκτον, εσκήνωσεν Άχραντε, ώσπερ ηυδόκησεν.

Έτερος Kανών τού Αγίου, ού η' Ακροστιχίς.

Μέγιστον υμνώ τού Μητροφάνους κλέος.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ως εν ηπείρω πεζεύσας

Μετά τής άνω χορείας ως Ιερεύς, ως Θεού διάκονος, παρεστώς υπέρ ημών, εκτενώς ικέτευε τυχείν, αιωνίων αγαθών, Πάτερ Μητρόφανες.

Εκλελεγμένος Κυρίω Ιερουργείν, τό σεπτόν μακάριε, Ευαγγέλιον αυτού, εις Θεού επίγνωσιν λαούς, παραινέσεσι σοφαίς, Πάτερ επέστρεψας.

Γνώσιν τήν θείαν πλουτήσας λόγον ζωής, εκ καρδίας έβλυσας, καταρδεύοντα ψυχάς, χερσωθείσας πάθεσι σοφέ, Ιεράρχα τού Θεού, θεομακάριστε.

Θεοτοκίον

Ιερωτάτη χορεία τών Προφητών, προεδήλου πόρρωθεν, εσομένην σε Θεού, αληθή λοχεύτριαν Αγνή, ανωτέραν Χερουβίμ, καί πάσης κτίσεως.

Ωδή γ'

Τούς σούς υμνολόγους

Ρητόρων απάσας φληναφίας, διέλυσας, Μάκαρ ταίς στερραίς, ενστάσεσι τών λόγων σου, καί αδρανείς απέδειξας, ισχύϊ τή θεόθεν σοι, χορηγηθείση θεόσοφε.

Χριστού οπαδός γεγενημένος, τόν θρόνον τόν τούτου επί γής, εκληρώσω Μητρόφανες, πρώτον εις πόλιν Άνασσαν, Πατριαρχών δεικνύμενος, αξίως θεομακάριστε.

Ιδών σου το εύθετον τής γνώμης, ο πρώτος Ανάκτων ευσεβών, τώ θείω εφεπόμενος, βουλήματι Μητρόφανες, Πατριαρχών σε πρόκριτον, θεία Συνόδω απέφηνε.

Θαυμάσασα Σύνοδος η πρώτη, τήν λάμπουσaν χάριν τών εν σοί, δωρημάτων τού Πνεύματος, τή θεία ψήφω Όσιε, Θεού καί τή τού Άνακτος, ακολουθούσα δοξάζει σε.

Θεοτοκίον

Μεγάλων χαρίτων ηξιώθης, Μαρία Κυρία τού παντός, ως τόν Θεόν γεννήσασα, εν σαρκί υπέρ έννοιαν, τόν εν ταυτώ σε δείξαντα, Παρθένον καί Θεομήτορα.

Έτερος

Ουκ έστιν Άγιος

Σταλάζων θείον γλυκασμόν, εκ χειλέων σου Πάτερ, τής πικράς αθεϊας, απεξήρανας κρουνούς, ποτίσας τούς ευσεβείς, θείον ύδωρ, μάκαρ επιγνώσεως.

Τή θεία ψήφω προκριθείς, Ιεράρχης εχρίσθης, αναιμάκτους θυσίας, αναφέρων τώ Θεώ, τυθέντι υπέρ ημών, θεοφόρε, Πάτερ Ιερώτατε.

Ο τάφος ένθα τό σεπτόν, σού κατάκειται σώμα, ευωδίαν εκπέμπει, ως Παράδεισος Θεού, ευωδιάζων ημάς, Ιεράρχα ένδοξε Μητρόφανες.

Θεοτοκίον

Νοείν τού τόκου σου Αγνή, τό απόρρητον βάθος, απορεί νούς ανθρώπων, ο Θεός γάρ εαυτόν, κενώσας δι' οικτιρμούς, εν γαστρί σου, έσωσε τόν άνθρωπον.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Αποστόλων τούς τρόπους καί τάς φωνάς, εκμιμούμενος ώφθης παναληθώς, ως Πέτρος γάρ ενώπιον, τής Συνόδου εκήρυξας, τώ Θεώ Πατρί Λόγον, Υιόν ομοούσιον, Ιωάννου πλουτήσας, θεόφθογγα ρήματα, ώσπερ δέ ο Παύλος, τήν ψυχήν υπέρ ποίμνης, τέθυκας αοίδιμε, κατά δέ τόν Πρωτόκλητον, τόν ποθούμενον έδειξας, Διό πρέσβευε σύν αυτοίς τώ Χριστώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε Μήτηρ Θεού, τής ψυχής μου τά πάθη τά χαλεπά, ίασαι δέομαι, καί συγγνώμην παράσχου μοι, τών εμών πταισμάτων, αφρόνως ών έπραξα, τήν ψυχήν καί τό σώμα, μολύνας ο άθλιος, Οίμοι! τί ποιήσω, εν εκείνη τή ώρα, ηνίκα οι Άγγελοι, τήν ψυχήν μου χωρίζουσιν, εκ τού αθλίου μου σώματος; Τότε Δέσποινα βοήθειά μοι γενού, καί προστάτης θερμότατος, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Ωδή δ'

Ο καθήμενος εν δόξη

Υψωθείς επί καθέδραν, ακροτάτην εκάθισας, καί Πατήρ Πατέρων, σύ περιφανώς εχρημάτισας, υμνολογών καί δοξάζων, τόν Δεσπότην σου, εκβοών αυτώ, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Τήν πρός Πέτρον εκπληρώσω, τού Χριστού φωνήν Όσιε, εν τή σή γάρ πέτρα, τής ομολογίας επήξατο, τής Εκκλησίας τά βάθρα, ής ουδέποτε, κατισχύσαι πύλαι τού Άδου δυνήσονται.

Η θρησκεία τών ειδώλων, διδαχαίς ταίς ενθέοις σου, εις Θεού λατρείαν, Πάτερ προφανώς μετενήνεκται, τά ειδωλεία δέ τούτων εις ναούς σεπτούς, μεταβέβληται, θείαν στολήν εισδεχόμενα.

Θεοτοκίον

Απορρήτως τόν Δεσπότην, τών απάντων γεγέννηκας, καί τεκούσα τούτον, Κόρη αειπάρθενος έμεινας, καί Θεοτόκος εδείχθης κατ' αλήθειαν, όθεν Δέσποιναν, σέ τού παντός καταγγέλλομεν.

Έτερος

Χριστός μου δύναμις

Υπάρχων έμπλεως, τού θείου Πνεύματος, ιερώτατε Πάτερ τά πονηρά, πνεύματα απήλασας, καί Θεού οίκους τούς βροτούς, διδαχαίς σου απετέλεσας.

Μονάδα άκτιστον, εθεολόγησας, έν τρισί χαρακτήρσι διαιρετήν, άτμητον ασύγχυτον, φωταγωγών τούς ευσεβείς, ιεραίς θεολογίαις σου.

Νεκρώσας πρότερον, σαρκός σκιρτήματα, εγκρατεία καί πόνοις καί προσευχαίς, θείος εχρημάτισας, ιερουργός τού Πλαστουργού, Ιερώτατε Μητρόφανες.

Θεοτοκίον

Ως πύλην φέρουσαν, πρός θείαν είσοδον, ως Παράδεισον θείον ως νοητόν, τόπον αγιάσματος, ως καλλονήν τού Ιακώβ, τήν Παρθένον μακαρίσωμεν.

Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Νυκτί Προσκαθήμενον, καί σκότει λαόν Πάνσοφε, ειδωλομανίας τώ φωτί σου, καί τών διδαγμάτων εφωταγώγησας, καί θεογνωσίας αστραπαίς, πάντας κατεφαίδρυνας, ως λαμπτήρ παμφαέστατος.

Μονάδα Τρισάριθμον, Τριάδα ομοούσιον, μίαν θεαρχίαν εν προσώποις, τρισίν υπάρχουσαν αδιαίρετον, άτμητον ασύγχυτον απλήν, πάσιν ανεκήρυξας, ορθοδόξως Τρισόλβιε.

Ηλίου λαμπρότερον, εξέλαμψας Μητρόφανες, σύ γάρ τής απάτης σκότος λύεις, καί δραπετεύεις ζοφώδεις δαίμονας, νύκτας τών παθών αποσοβείς, καί δεινήν σκοτόμαιναν, φυγαδεύεις αιρέσεων.

Θεοτοκίον

Λυτήριον εύρατο, τόν τόκον σου Θεόνυμφε, φύσις γηγενών τής πρίν κατάρας, καί ευλογίας θεοπρεπούς πλουτισμόν, όθεν ευλογούμέν σε Πιστοί, πάντες καί δοξάζομεν, Μαριάμ Παντευλόγητε.

Έτερος

Τώ θείω φέγγει σου

Τά θεία θείως επιτελών, καί καθαρωτάτω λογισμώ, τών καθαρών εφαπτόμενος, άμεμπτος εδείχθης ιερουργών τώ Θεώ, απλότητι καρδίας, Πάτερ Μητρόφανες.

Οι τών ειδώλων θεραπευταί, ώφθησαν Θεού νύν λατρευταί, σού ταίς σεπταίς παραινέσεσιν, ούσ εξ αναξίων αξίους εξαγαγών, θεράπων ανεδείχθης τού Παντοκράτορος.

Υπό τής χάριτος προσκληθείς, έλυσας αυχμόν ειδωλικόν, ταίς επομβρίαις τών λόγων σου, καί κεχερσωμένας καρδίας Όσιε, γονίμους απειργάσω Πνεύματος χάριτι.

Θεοτοκίον

Μετά τήν κύησιν τήν φρικτήν, έμεινας Παρθένος ως τό πρίν, Θεός γάρ ήν τό τικτόμενον, ο μετασκευάζων πάντα βουλήματι, ανύμφευτε Μαρία θεοχαρίτωτε.

Ωδή ς'

Τήν θείαν ταύτην

Τό θείον σκεύος τού Πνεύματος, τόν άνθρωπον Θεού τόν ουράνιον, ένσαρκον Άγγελον, ιεραρχίαις αγλάϊσμα, τόν σοφόν Μητροφάνην ύμνοις τιμήσωμεν.

Ρημάτων θείων η δύναμις, καί φθόγγος τών ενθέων λογίων σου, πάντα διέδραμε, τής οικουμένης τά πέρατα, ορθοδοξίαν πάσι Μάκαρ κηρύττοντα.

Ο πάντα καί πρό γενέσεως, γινώσκων ως Θεός ώ Μητρόφανες, σέ εκ κοιλίας μητρός, προεγνωκώς καθηγίασε, καί Πνεύματος δοχείον σέ απειργάσατο.

Θεοτοκίον

Aπόρρητός σου η σύλληψις, ανέκφραστος ο τόκος Θεόνυμφε, καί ανερμήνευτον, τό τής αγνείας μυστήριον, διό σε πίστει μόνη αεί δοξάζομεν.

Έτερος

Τού βίου τήν θάλασσαν

Η γλώσσά σου Πνεύματι, τεθηγμένη νοητώς, ως γραμματέως κάλαμος, καλλιγραφεί καρδίας τών ευσεβών, τόν λόγον τής χάριτος, ιερώτατε Πάτερ θείω πνεύματι.

Τά θεία μυούμενος, ως χωρών πρός νοητά, τά τών Αγίων Άγια, μυσταγωγείς εν Πνεύματι τούς πιστούς, Τριάδος τήν έλλαμψιν, Ιερώτατε Πάτερ τελεώτατα.

Ροαίς τών δογμάτων σου, κατακλύσας θολερά τής αθεϊας ύδατα, ως ποταμός ωράθης τά ευσεβή, αρδεύων συστήματα, τών πιστών Ιεράρχα πανσεβάσμιε.

Θεοτοκίον

Ο λόγος εν μήτρα σου, παχυνθείς άνευ σποράς, βροτός ωράθη τέλειος, καινοτομών τάς φύσεις θεοπρεπώς, ως μόνος επίσταται, Θεοκόσμητε Κόρη παναμώμητε.

Κοντάκιον Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τόν Ιεράρχην τού Χριστού Μητροφάνην, τής Εκκλησίας τόν φωσφόρον λαμπτήρα, τόν ομοούσιον τόν Λόγον τώ Πατρί, εν μέσω κηρύξαντα, θεοφόρων Πατέρων, καί θρόνον κοσμήσαντα, Βασιλίδος εν πρώτοις, καί προφητείας χάριν εκ Θεού, σαφώς λαβόντα, συμφώνως υμνήσωμεν.

Ο Οίκος

Ο μυστολέκτης των Θεού αρρήτων μυστηρίων, Απόστολος ο μέγας Παύλος, τό στόμα τού Χριστού, πόρρωθεν προβλέπων τό μέλλον, προέγραφεν τόν άξιον τού θρόνου τής τών πόλεων Βασιλίδος, Τοιούτος ημίν, φάσκων, έπρεπεν Αρχιερεύς, όσιος καί άκακος, δίκαιος καί αμίαντος, κεχωρισμένος από τών αμαρτωλών, καί ηνωμένος τώ πνεύματι ταίς άνω ουρανίαις Δυνάμεσιν ός, έχων παρρησίαν εις τήν είσοδον τών Αγίων, παρίσταται αεί τώ θρόνω τής χάριτος, αιτούμενος δοθήναι ημίν έλεος, καί χάριν ευρείν εις εύκαιρον βοήθειαν, Αυτόν ούν χρεωστικώς ανευφημoύντες, ως χάριν εκ Θεού σαφώς λαβόντα, συμφώνως υμνήσωμεν.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Δ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μητροφάνους, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

· Γής μητρός εκστάς, Mητρόφανες παμμάκαρ,

· Εκεί μετήρας, ού Πατήρ πάντων μέγας.

· Μητροφάνης δέ τετάρτη έδυ χθόνα βωτιάνειραν.

Μνήμη τής οσίας μητρός ημών Σοφίας τής ασκητικώς βιωσάσης.

Ο άγιος οσιομάρτυς Ιωάννης, ο ηγούμενος τής μονής Μοναγρίας, εν σάκκω βληθείς καί τή θαλάσση καταποντισθείς τελειούται.

Ο όσιος Αλώνιος εν ειρήνη τελειούται.

Αι άγιαι Μαρία καί Μάρθα, αδελφαί τού Λαζάρου, εν ειρήνη τελειούνται.

Στίχοι

· Εκ Βηθανίας τάς αδελφάς Λαζάρου,

· Σώζειν δύνασθαι καί νεκράς πιστευτέον.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν

Φώς ανέτειλε τής ευσεβείας Όσιε, πάσι τοίς πέρασιν, εν τώ ευθέτω καιρώ, τής ιεραρχίας σoυ, διό καί έψαλλες, Yπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Απεκάλυψας τούς μέλλοντας τώ Άνακτι, εμπνευσθείς άνωθεν, καί μέχρι Τρίτου Σοφέ, διαδεξαμένους σου, θρόνον καί φρόνημα, ευσεβέστατον, ως τής Τριάδος γνήσιος, καί πιστότατος θεράπων.

Νέονον παίδα μέν Xριστός ενστερνισάμενος, θεοφορούμενον, καί Ιεράρχην σοφέ, καί Μάρτυρα έδειξε, σύ δέ μιμούμενος, τούτον Πάνσοφε, τόν νέον Παύλον έσεσθαι, σού διάδοχον προέφης.

Η τού Πνεύματος σοί χάρις ενοικήσασα, προφήτην έδειξε, προβλέποντα τά μακράν καί σαφώς προλέγοντα, όθεν πρoείρηκας, τοίς αιτούσί σε, περί πολλών θεσπέσιε, καί σής θείας εκδημίας.

Θεοτοκίον

Ξύλου βρώσεως γευσάμενοι προπάτορες απεστερήθησαν, τής Παραδείσου τρυφής, ημείς δέ γευόμενοι, σαρκός τού τόκου σου, Θεονύμφευτε, τήν εν Εδέμ απόλαυσιν, καί ζωήν κληρονομούμεν.

Έτερος

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον

Φωτιζόμενος τού Πνεύματος τή χάριτι, ταίς πρός τό θείον νεύσεσι, Καί μεθέξεσι, φωτοβόλος γέγονας αστήρ, φωτίζων τούς ψάλλοντας Σοφέ, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Αγιώτατος ναός αγλαϊζόμενος, ταίς εναρέτοις πράξεσι, σύ γενόμενος ενοικούσαν έσχες ιερώς, εν σοί τήν Τριάδα εκβοών, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Νυσταγμόν από βλεφάρων απωσάμενος, ταίς θείαις εγρηγόρσεσι, θείαν έλλαμψιν εισεδέξω, Άγγελον φωτός, καί στύλον καί έρεισμα πιστών, καί Ιεράρχην αποτελούσάν σε.

Θεοτοκίον

Ο καθήμενος εν κόλποις τού Γεννήτορος, απεριγράπτως Άχραντε εν τοίς κόλποις σου καθέζεται νύν περιγραπτώς, τήν σήν περικείμενος μορφήν, διά τό σώσαι τόν Αδάμ, νέος Αδάμ γεγονώς.

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς

Νάμασι τού Πνεύματος θεόφρον, ως πλήρης ζωοπαρόχων αναβλύσεων, ποταμός εξέχεας, ευσεβείας ύδατα, ψυχάς πιστών δέ ήρδευσας, ψάλλειν διδάσκων αεί, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ανήρ επιθυμιών Πνεύματος ώφθης, καί σκεύος εκλελεγμένον Ιερώτατε, όθεν ερωτήσαντι, ιεράρχη είρηκας, Αλεξανδρέων Πρόεδρον, προοπτικώς μετ' αυτον, τόν μέγαν Αθανάσιον είναι, τόν πολύν τά θεία, καί λαμπρόν αριστέα.

Ιθύνας τό σκάφος Εκκλησίας, πρός όρμον ορθοδοξίας γαληνότατον, οία εμπειρότατος, κυβερνήτης Πάνσοφε, τήν άνω πόλιν έφθασας, γέρα ληψόμενος, τών πόνων καί ιδρώτων σου μάκαρ, παρά τού Δεσπότου, Χριστού εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Όλην προσλαβών τήν ανθρωπίνην, ουσίαν εκ σού Σεμνή ο υπερούσιος, όλον με τόν άνθρωπον, έσωσε βουλήματι, καί κοινωνόν ανέδειξε, νύν θείας φύσεως, διό σε γεγηθότες υμνούμεν, ως καλών αιτίαν, Παρθένε εις αιώνας.

Έτερος

Εκ φλογός τοίς οσίοις

Υπερήφανον όφιν τή Ταπεινώσει σου, εταπείνωσας Μάκαρ προσανυψούμενος, ταίς πρός τόν Θεόν καθαραίς σου εντεύξεσιν, όθεν σε τιμώμεν, Χριστόν υπερυψούντες.

Σαρκωθέντα τόν Λόγον εθεολόγη σας, καί λαούς εκ δουλείας πλάνης διέσω σας, τήν ειδωλικήν, απελαύνων δυσσέβειαν, Πάτερ Ιεράρχα, Μητρόφανες θεόφρον.

Καί τόν βίον τώ λόγω έχων αρμόζοντα, καί τόν λόγον τώ βίω έχων εμπρέποντα, πλήρης ημέρων γεγονώς τών τού Πνεύματος, Πάτερ πρός τάς άνω, μετέβης κατοικίας.

Θεοτοκίον

Λυτρωθέντες τής πρώην αράς τώ τόκω σου, παντευλόγητε Κόρη Θεογεννήτρια, τήν τού Γαβριήλ, φωνήν σοι αναμέλπομεν, Χαίρε η αιτία, τής πάντων σωτηρίας.

Ωδή θ'

Άπας γηγενής

Νόμος ο γραπτός, παρήλθε τής χάριτος επιφανείσης Χριστού, η Ααρωνίτις δέ, ιερωσύνη τή σή Μητρόφανες, Ιεραρχία πάνσοφε παραχωρεί εμφανώς, ως ηλίου, τηλαυγώς εκλάμποντος, τό αστέριον φέγγος συγκρύπτεται.

Ειρήνη πολλή, εκ Θεού γεγένηταί σοι Ιερώτατε, ού ωραίοι έδραμον, πόδες ειρήνης, οδόν κηρύττοντος, ειρήνην υπερέχουσαν άπαντα λόγον καί νούν, καί ειρήνης, τόποις ενσκηνώσαντος, καί ειρήνην λιταίς ημίν νέμοντος.

Σύν Πατριαρχών, καί Μαρτύρων τάγμασιν Οσίων καί Προφητών, καί ταίς τών Αγγέλων δέ, ταξιαρχίαις ως παριστάμενος, τώ θρόνω τού Παντάνακτος, απαύστως πρέσβευε, κραταιούσθαι, άτρωτον τό κήρυγμα, εις αιώνας αιώνων τής πίστεως.

Ω παμβασιλεύ, Θεέ Τρισυπόστατε ημίν ευϊλατος, γενού ταίς θείαις λιταίς, τού Ιεράρχου καί παύσον άπαντα, τής Εκκλησίας σκάνδαλα, καί τά φρυάγματα, τών αθέων, εχθρών εξαφάνισον, καί ειρήνευσον πάντα τόν κόσμον σου.

Θεοτοκίον

Σώζε πειρασμών, καί παντοίων θλίψεων αγνή Μητρόθεε, άπαντας τούς δούλους, καί αιωνίου ρύσαι κολάσεως, καί τής χαράς αξίωσον, τού σού Υιού καί Θεού, τούς εκ πόθου, σέ ύμνοις γεραίροντας, καί τήν θείαν τιμώντας εικόνα σου.

Έτερος

Θεόν ανθρώποις

Εν γή πραέων σύ κατεσκήνωσας, Αρχιερεύ πραϋς εν ακακία γενόμενος, καί τοίς άνω συνήφθης στρατεύμασι, όλος ωραϊσμένος θείαις λαμπρότησιν, όλος τώ φωτί τών αρετών περιεχόμενος.

Οράς Αγγέλων θείας λαμπρότητας, Πατριαρχών Μαρτύρων Αποστόλων Μητρόφανες, σύν αυτοίς δυσωπών τόν φιλάνθρωπον, άφεσιν τών πταισμάτων, βίου διόρθωσιν, Όσιε δωρήσασθαι ημίν τοίς ευφημούσί σε.

Θεοτοκίον

Σταγών καθάπερ η επουράνιος, τή σή γαστρί Παρθένε υετός καταβέβηκε, καί ξηράνας τής πλάνης τά ρεύματα, ώμβρισεν αφθαρσίαν καί απολύτρωσιν, πάσι τοίς ανθρώποις, διά σού θεοχαρίτωτε.

Εξαποστειλάριον

Φώς αναλλοίωτον

Φώς τριλαμπέστατον μάκαρ, Μητρόφανες εν καρδία, δεξάμενος ανεδείχθης, μέγας φωστήρ Εκκλησίας, καταφωτίζων τούς πίστει τών εν Τριάδι, ένα Θεόν προσκυνούντας.

Θεοτοκίον

Φωτός δοχείον εδείχθης, φωτολαμπές Θεοτόκε, τό άχρονον εκ γαστρός σου, φώς γάρ ανέτειλε κόσμω, καί κατεφώτισε πάντας τούς ορθοδόξως, σέ Θεοτόκον υμνούντας.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ο εξ υψίστου κληθείς

Αναλαβών τού Χριστού τήν πανοπλίαν, καί περιζωσάμενος τήν σήν οσφύν κραταιώς, εν αληθείας ευθύτητι, δικαιοσύνης, θείον δέ θώρακα ενδυσάμενος, καί υποδυσάμενος ωραίους πόδας σου, Ευαγγελίου τής χάριτος, ετοιμασία, καί επί πάσι θυρεόν πίστεως, καί τήν τού Πνεύματος, θείαν μάχαιραν, ρήμα Θεού ώ Μητρόφανες, τού εχθρού τά πυρφόρα, παντελώς βέλη κατέσβεσας.

Ξενοπρεπώς σου τόν βίον διανύσας, τόν ξένον γενόμενον, Χριστόν μιμούμενος, δι' ευσπλαγχνίαν αμέτρητον, ξένων χαρίτων, κατηξιώθης Πάτερ Mητρόφανες, ξένοις καί αυτόχθοσι σαφώς τά μέλλοντα, προαγορεύων ως ένθεος, νέος Προφήτης, εν γηραλέω ψυχής φρονήματι, όθεν τής κρείττονος θείας έτυχες, κατ αξίαν ξενίας αοίδιμε, ικετεύων σωθήναι, τούς εν πίστει ανυμνούντάς σε.

Ο επαξίως κομήτης Κωνσταντίνος, ώσπερ εσπερώτατος προσκληθείς άνωθεν τών χριστωνύμων ο πρώτιστος, Άναξ ανάκτων, σέ εξ εώας εξανατείλαντα, άλλον ώσπερ ήλιον, ευρών Μητρόφανες, συναγαών ως αείφωτον, χορόν αστέρων, θείων Πατέρων τό πρώτον άθροισμα, εν υψιθρόνω στερεώματι, Εκκλησίας Χριστού ενεθρόνισε, καταυγάζειν ακτίσιν, ευσεβείας τό ανθρώπινον.

Υπερουράνιον άρτον προσκομίζων, θυσίαν αναίμακτον τώ Παντοκράτορι, σαυτόν ως θύμα ευπρόσδεκτον, ως Ιεράρχης, μάκαρ προσήξας καί καλλιέρημα, όθεν καί ωσφράνθη σου τού θυμιάματος, οσμήν καί μύρον ηδύπνοον, τήν ευωδίαν τών αρετών τε καί θείων πράξεων, καί νύν τώ θρόνω, παριστάμενος, τού Σωτήρος θυσίαν αναίμακτον, παρρησία προσφέρεις, καί φωτίζεις τούς υμνούντάς σε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Μητρός παμφαούς, ώ Μητρόφανες σοφέ, τής Εκκλησίας Χριστού, Πατήρ θεοπρόβλητος ανεδείχθης, καί νύμφης εκλεκτής τού Βασιλέως τών ουρανών, νυμφίος σεμνοπρεπής μυστικώς εχρημάτισας, υιούς απείρους προσάγων τώ αοράτω Πατρί διά πίστεως, πολύτεκνον τήν κολυμβήθραν, εν πνεύματι Αγίω απεργασάμενος, Όθεν τό δοθέν σοι τάλαντον πολύπλασιάσας, χαίρων εισήλθες εις τόν νυμφώνα τόν ουράνιον τών πρωτοτόκων ταίς χορείαις συνηδόμενος, καί πρεσβεύων υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια υμνεί σε, Κεχαριτωμένη Μήτηρ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστον σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων, Ωδή γ' καί ς'.