ΤΗ Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Λουκιλλιανού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Πανεύφημοι μάρτυρες

Τών κυριοκτόνων σε δεινοί, παίδες προδεδώκασι, φθόνω τηκόμενοι ένδοξε, καί ανδρισάμενος, ακαταγωνίστως, Παραδείσου είληφας, ώ Λουκιλλιανέ τήν απόλαυσιν, διό ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Παίδες οι πανίεροι πατρί, ώσπερ πειθαρχούντές σοι, σύν σοί αθλούσι στερρότατα, καί η αοίδιμος, καί Οσία Παύλα, Μάρτυς αξιάγαστε, μεθ' ών νύν κατοικών τά ουράνια, Χριστόν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Ιάσεων νάματα η σή, θήκη τοίς προστρέχουσιν, αναπηγάζει εκάστοτε, Μάρτυς πολύαθλε, καί εκπλύνει πάθη, καί βυθίζει φάλαγγας, δαιμόνων συνεργεία τού Πνεύματος, διό ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εμέ τόν κατάκριτον εμέ, τόν αναπολόγητον, τόν απωσμένον καί άθλιον, Αγνή ελέησον, καί μή καταισχύνης, αλλά τάχος πρόφθασον, καί ρύσαι όταν μέλλη ο Κύριος, κρίνειν τά σύμπαντα, καί κολάσεως εξάρπασον όσα θέλεις, Σεμνή καί γάρ δύνασαι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ρομφαία διήλθεν ώ Υιέ, η Παρθένος έλεγεν, επί τού ξύλου ως έβλεψε, Xριστόν κρεμάμενον, τήν εμήν καρδίαν, καί σπαράττει Δέσποτα, ως πάλαι Συμεών μοι προέφησεν, Αλλά ανάστηθι, καί συνδόξασον αθάνατε, τήν Μητέρα, καί δούλην σου δέομαι.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τούς μάρτυρας Χριστού, ικετεύσωμεν πάντες, αυτοί γάρ τήν ημών, σωτηρίαν αιτούνται, καί πόθω προσέλθωμεν, πρός αυτούς μετά πίστεως, ούτοι βρύουσι τών ιαμάτων τήν χάριν, ούτοι φάλαγγας, αποσοβούσι δαιμόνων, ως φύλακες τής πίστεως.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Λουκιλλιανού Μάρτυρος μέλπω κλέος.

Ποίημα Ιγνατίου.

Ωδήα' Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Λόγου σε θείου θεραπευτήν, Μαρτύρων τό κλέος, ανυμνώ Λουκιλλιανέ, διό μοι πρεσβείαις σου παράσχου, τόν ιλασμόν τών κακών καί τήν ίασιν.

Όλη διανοία τε καί ψυχή, όλος ανεκράθης τη αγάπη τή τού Χριστού, καί τής τών ειδώλων εξαπάτης, καί ασθενείας Σοφέ κατεφρόνησας.

Υπέρ πάσαν δοξαν τήν επί γής, τήν διά βασάνων, δόξαν θείαν επιποθών, τής αγήρω δόξης θεομάκαρ, τών ουρανίων τερπνών κατετρύφησας.

Θεοτοκίον

Κλίμαξ ήν εώρακεν Ιακώβ, σύ εί Θεοτόκε, διά σού γάρ τοίς επί γής, ο Λόγος συνήφθη καί πρός ύψος, τήν τών ανθρώπων ουσίαν ανείλκυσεν.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Ιούδας προδέδωκε, τόν λυτρωτήν Χριστόν Κύριον, θεοκτόνοις, σέ δέ τοίς ανόμοις, Ιουδαίοι προέδωκαν.

Λόγοις σε ο βάσκανος, εξαπατάν θωπείαις πειρώμενος, ώφθη τοίς σοίς, λόγοις αντί λίθων, Αθλοφόρε βαλλόμενος.

Λύχνος φαεινότατος, τοίς συναθλούσί σοι γέγονας, φωταγωγών, εν ταίς θείαις τρίβοις, τής εκεί απολαύσεως.

Θεοτοκίον

Ίλεων γενέσθαι μοι, σέ δυσωπώ ταίς σαίς Δέσποινα, παρρησίαις, τόν εκ σού τεχθέντα, εν ημέρα τής κρίσεως.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί το φώς τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε, τό πνεύμα μου».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν Τάφον σου Σωτήρ

Πυρί προσομιλών, ουδαμώς κατεφλέχθης, ώ Λουκιλλιανέ, αθλητά γενναιόφρον, τήν δρόσον γάρ εκέκτησο, τού Θεού αναψύχουσαν, όθεν ήνυσας, τούς υπέρ φύσιν αγώνας, αγαλλόμενος, μετά νηπίων Αγίων, μεθ' ών ημών μνήσθητι.

Θεοτοκίον

Μητέρα σε Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον φανείσαν, οι πόθω καταφεύγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα, σέ γάρ έχομεν, αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν, τήν μόνην Πανάμωμον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε Χριστέ, η Πανάμωμος Μήτηρ, νεκρόν επί Σταυρού, ηπλωμένον εβόα, Υιέ μου συνάναρχε, τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι, τίς η άφατος, οικονομία σου αύτη, δι' ής έσωσας, τό τών αχράντων χειρών σου, σοφόν δημιούργημα;

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Aπαστράπτεις τοίς λόγoις σου, καί φωταγωγείς τόν κόσμον τοίς άθλοις σου, τών τυράννων δέ τήν ένστασιν, ως αχλύν διώκεις ανυπόστατον.

Νέος ώφθης εκ πίστεως, Αβραάμ ως πάλαι δικαιωθείς εν Χριστώ, επιγνώσει γάρ τού Κτίστου σου, απηρνήσω πάσαν ματαιότητα.

Ολετήρα τής πλάνης σε, καί τών αλγεινών παθών ιατήρα πιστοί, κεκλημένοι Μάρτυς ένδοξε, εντρυφώμεν πάντες τών ιάσεων.

Θεοτοκίον

Υπέρ νούν τό μυστήριον, τής κυοφορίας σου Μητροπάρθενε, εν γαστρί γάρ συλλαβούσα Θεόν, ανεκφράστω λόγω απεκύησας.

Ωδή ε'

Φώτισον ημάς

Μόνε ιατρέ, τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, τών Μαρτύρων ταίς εντεύξεσι, τών παθημάτων τήν οδύνην μου θεράπευσον.

Άνθος ιερόν, γεωργία τή τού Πνεύματος, ανεδείχθης Μάρτυς ένδοξε, τήν ευκαρπίαν εν τοίς άθλοις προβαλλόμενος.

Ρήματα ζωής, εν καρδία κεκτημένος Σοφέ, τών τυράννων τά θωπεύματα, τή σή ενστάσει απενέκρωσας αοίδιμε.

Θεοτοκίον

Τείχος αρραγές, καί λιμένα καί οχύρωμα, καί ελπίδα Θεομήτορ αγνή, καί θείον όπλον, κεκτημένοι σε σωζόμεθα.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Υψώσας σου νοητώς, τόν τής ψυχής θείον έρωτα, πρός πύρ τό τυραννικόν, θαρρών, ηυτομόλησας, καί δρόσω τού Πνεύματος, σύν παι σίν εθάλφθης, Αθλοφόρε καρτερώτατε.

Ρωσθείσα Μάρτυς σοφέ, καί Παύλα ταίς υποθήκαις σου, ηνδρίσατο καρτερώς κατά τού αλάστορος, καί στέφανον ήρατο τής δικαιοσύνης, εκ χειρός τού αθλοθέτου Χριστού.

Ορών σου τό ακλινές, ως όρος Σιών ασάλευτον, ουκ ήνεγκεν ο εχθρός, αλλ' όμως αισχύνεται, καί πρός γήν πατούμενoς, υπό σού θεόφρον, εν τώ σκάμματι συντρίβεται.

Θεοτοκίον

Συνείληφας αληθώς, τόν Θεόν Λόγον εν μήτρα σου, καί τούτον υπερφυώς, Πανάχραντε, τέτοκας, όν λιταίς ιλέωσαι, τών κινδύνων πάντας, εκλυτρώσασθαι τούς δούλους σου.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Tή Γ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Λουκιλλιανoύ, Παύλης, καί τών σύν αυτοίς νηπίων, Κλαυδίου, Υπατίου, Παύλου καί Διονυσίου.

Στίχοι

· Λουκιλλιανός σύν τε Παύλα νηπίοις,

· Αίματι ωνήσαντο Μαρτύρων στέφη.

· Σταυρώ αμφί τρίτην Λουκιλλιανός τετάνυστο.

Τή αυτή ημέρα, Mνήμη τού εν αγίοις πατρός ημών Αθανασίου τού θαυματουργού.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Οι εκ τής Ιουδαίας

Μετά Παύλου εβόας, Ου χωρίσει με, Μάρτυς, εκ τής αγάπης Χριστού, ου κίνδυνος ου λύπη, λιμός τε ουδέ ξίφος, διό καί ανεκραύγαζες, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Εν τή πέτρα ερείσας, τή τής ομολογίας τούς θείους πόδας σου, ατίνακτος εδείχθης, τώ σάλω τών κυμάτων, διό καί ανεκραύγαζες, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον.

Λυτρωθείημεν πάντες, εκ παθών καί κινδύνων καί περιστάσεων, καί νόσων πολυτρόπων, πρεσβείαις σου πανάγνοις, Θεομήτορ κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Τόν Βασιλέα τών ουρανών

Παρά τάς θείας ως αληθώς διεξόδους, φυτευθείς τής πίστεως Κυρίου, ξύλον ανεδείχθης, Παμμάκαρ ζωηφόρον.

Ωραιωθέντες οι αθληταί εν τώ κάλλει, τής Χριστού σεπτής ομολογίας, στέφος ουρανόθεν, εδέξαντο αξίως.

Θεοτοκίον

Κατακλιθέντα τοίς αλγεινοίς καί πεσόντα, διανάστησόν με Θεομήτορ, όπως σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν Βασιλέα τών ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδη θ'

Μεγαλύνομέν σε

Λογικού λειμώνος, άνθη βλέποντες, Χριστού ευωδέστατα, τούς Μάρτυρας σήμερον, τιμαίς μεγαλύνομεν.

Εωσφόροι φανέντες, αληθώς τή Εκκλησία, Χριστού τού Θεού, οι Μάρτυρες λάμπουσι, τής ομολογίας τό φώς.

Ο παθών οδύνας, ταίς ευχαίς τών, Αθλοφόρων ιώμενος, καμού νύν θεράπευσον, τό άλγος Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Σέ καί τείχος καί σκέπην, καί αχείμαστον λιμένα Πανάμωμε, οι πιστοί κεκτήμεθα, δι' ής καί σωζόμεθα.

Ο Ειρμός

«Μεγαλύνομέν σε τήν Μητέρα τού Θεού, καί δοξάζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, ως Σωτήρα τεκούσαν τών ψυχών ημών».

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις