ΤΗ Α' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ιουστίνου τού Φιλοσόφου, καί ετέρου Ιουστίνου καί τών σύν αυτώ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων.

Ήχος β

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε, αγνωσίας ο κρυμός, πάσαν επεκράτει τήν κτίσιν, ταίς επηρείαις εχθρού, καί εθεραπεύετο η τών είδώλων πληθύς, τότε ένδοξοι Μάρτυρες, προθύμω καρδία, ζέσει θείας πίστεως, τούτον επαύσατε, πόθω εκκενούντες τό αίμα, υπέρ τού τό, ίδιον αίμα, επί τόν Σταυρόν σαφώς κενώσαντος.

Πέων, ο γενναίος αθλητής, Βαλλεριανός καί Χαρίτων, καί Χαριτω σύν αυτώ, θείος, Ιουστίνός τε καί ο Ευέλπιστος, καί Ιέραξ ο ένδοξος, στολήν εξ αιμάτων, θείαν επιχρώσαντες, καί στολισάμενοι, άμα τώ Δεσπότη τών όλων, εν τοίς ουρανοίς μετ' Αγγέλων τώ παμβασιλεί Χριστώ παρίστανται.

Ότε, επινεύσει θεϊκή, πρός τούς υπέρ φύσιν αγώνας, προσεχωρήσατε, σώμα τό φθειρόμενον απαρνησάμενοι, τότε σθένει ρωννύμενοι, τού Παντοδυνάμου, πύρ ουκ επτοήθητε, ου ξίφη τέμνοντα, όθεν τώ Θεώ τόν αυχένα, κλίναντες μακάριον τέλος, έν αγαλλιάσει υπεδέξασθε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σύ εί, τών Αγγέλων η χαρά, σύ εί τών ανθρώπων η δόξα, σύ τών πιστών η ελπίς, Δέσποινα πανάμωμε, καί προστασία ημών, καί πρός σέ καταφεύγοντες, εν πίστει βοώμεν, όπως ταίς πρεσβείαις σου, εκ τών βελών τού εχθρού, λύπης ψυχοφθόρου καί πάσης, θλίψεως ρυσθείημεν πάντες, οι ανευφημούντές σε Θεόνυμφε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Πόνους υπομείνασα πολλούς, εν τή τού Υιού καί Θεού σου, σταυρώσει Άχραντε, έστενες δακρυούσα, καί ολολύζουσα, Οίμοι! τέκνον γλυκύτατον, αδίκως πώς πάσχεις, πάντας θέλων ρύσασθαι, τούς εξ Αδάμ γηγενείς; Όθεν Παναγία Παρθένε, σέ παρακαλούμεν εν πίστει, ίλεων ημίν τούτον απέργασαι.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών.

Ωδή α' Ήχος β'

Δεύτε λαοί

Μαρτυρικαίς, ηγλαϊσμένοι φαιδρότησι, τώ καθαρώ παρίστασθε, Μάρτυρες βήματι, τού Δεσπότου τών όλων, ημίν αμαρτημάτων λύσιν βραβεύοντες.

Οι ευσεβείς, τής αληθείας υπέρμαχοι, τυραννικού πρό βήματος, αγωνισάμενοι, ομοφρόνως καθείλον, τήν πλάνην τού Βελίαρ σθένει τού Πνεύματος.

Δι' αικισμών, διά μαστίγων καί θλίψεων, οι ευσεβείς ωνήσαντο, Μεγαλομάρτυρες, τήν Χριστού βασιλείαν, εν ή στεφανηφόροι νύν πολιτεύονται.

Θεοτοκίον

Κατοικτιρών, σού τών χειρών τό πλαστούργημα, ο εν ελέει πλούσιος, μήτραν κατώκησας, απειράνδρου Παρθένου, καί ταύτην προστασίαν ημών ανέδειξας.

Ωδή γ'

Στερέωσον ημάς

Στερέωμα Χριστόν εν τή καρδία σου, κατέχων ανδρείως αντικατέστης, Iουστίνε τώ δικάζοντι, ανομείν παρανόμως σε προστάττοντι.

Χορός θεολαμπής στρατός θεόλεκτος, Αγίων Μαρτύρων άγιος δήμος, αθροισθείς νύν κατεπάλαισε, δυσμενείς ασωμάτους μετά σώματος.

Τό σώμα αικισμοίς οι μεγαλόψυχοι, εκδόντες ηγάλλοντο προορώντες, τήν αιώνιον απόλαυσιν, καί τήν μέλλουσαν δόξαν καί λαμπρότητα

Θεοτοκίον

Ασπόρως εν γαστρί Θεόν συνέλαβες, καί τίκτεις αφράστως σεσαρκωμένον, εις όν βλέπειν ου τολμώσιν αεί, ουρανών αι δυνάμεις Αειπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς, εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τον φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ιουστίνος Xαρίτων, Πέων Ευέλπιστος, Χαριτω καί Ιέραξ καί Βαλλεριανός, οι φωστήρες οι φαιδροί οι καταυγάζοντες, τά πληρώματα τής γής, ταίς φρυκτωρίαις τών αυτών αγώνων, μεγαλοφώνως, ανευφημείσθωσαν πάντες, Χριστώ πρεσβεύοντες σωθήναι ημάς.

Θεοτοκίον

Η θερμή προστασία καί απροσμάχητος, η ελπίς η βεβαία καί ακαταίσχυντος, τείχος καί σκέπη καί λιμήν τών προστρεχόντων σοι, αειπάρθενε Αγνή, τόν Yιόν σου καί Θεόν, ικέτευε σύν Αγγέλοις, ειρήνην δούναι τώ κόσμω, καί σωτηρίαν καί μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ σε ορώσα Χριστέ η Μήτηρ σου, εκουσίως εν μέσω ληστών κρεμάμενον, κοπτομένη μητρικώς τά σπλάγχνα έλεγεν, Αναμάρτητε Υιέ, πώς αδίκως εν Σταυρώ ώσπερ κακούργος επάγης, τό γένος τό τών ανθρώπων, ζωώσαι θέλων ως υπεράγαθος!

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Iουστίνου Χαρίτωνος, καί Χαριτούς καί Πέωνος τούς άθλους, τών Αγγέλων τάγματα κατεπλάγησαν.

Συντριβόμενα σώματα, τοίς αικισμοίς τήν θείαν προεξένει, τοίς γενναιοτάτοις μακαριότητα.

Ευελπίστου Ιέρακος, τών ακλινών Μαρτύρων τήν ανδρείαν, οι τού σκότους άρχοντες επτοήθησαν.

Θεοτοκίον

Δυσωπούμέν σε Άχραντε, τήν τόν Θεόν ασπόρως συλλαβούσαν, τού αεί πρεσβεύειν υπέρ τών δούλων σου.

Ωδή ε'

Ο τού φωτός χορηγός

Πνεύματος θείου πλησθείς, τής πονηρίας τά δεινά πνεύματα, τοίς οχετοίς, Μάρτυς τών αιμάτων, τών σών Ιουστίνε, απέπνιξας μάκαρ, αθλήσας στερρότατα.

Η χαριτώνυμος, χάριτος έμπλεως Θεού γέγονε, καί γυναικών, επιλαθομένη σαφώς τού ασθενούς, ήθλησε νομίμως, καί δόξης ηξίωται.

Χαριτωθείς τήν ψυχήν, ομολογίαις Ιεραίς ήμβλυνας, τού παλαιού, εχθρού τήν κακίαν Χαρίτων αθλητά, θείων αθλοφόρων, σεπτόν εγκαλλώπισμα.

Θεοτοκίον

Σοί τή τεκούση Χριστόν, τόν τού παντός Δημιουργόν κράζομεν, Χαίρε η Αγνή, χαίρε η τό φώς ανατείλασα ημίν, χαίρε η χωρήσασα, Θεόν τόν αχώρητον.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Ουρανόθεν τήν κλήσιν δεξάμενος, ώσπερ ο θεσπέσιος Παύλος θεόσοφε, ευθυδρoμήσας άριστα, μαρτυρίου τό στάδιον ήνυσας.

Ακυμάντως βασάνων τό πέλαγος, θεία κυβερνήσει διήλθετε Μάρτυρες, καί πρός λιμένα εύδιον, τής Χριστού βασιλείας εφθάσατε.

Απλανείς ως αστέρες εμπρέποντες, τώ τής Εκκλησίας σεπτώ, στερεώματι, τήν οικουμένην άπασαν, φωταυγείαις τών άθλων φωτίζετε.

Θεοτοκίον

Απειράνδρως Παρθένε εκύησας, καί διαιωνίζεις Παρθένος εμφαίνουσα, τής αληθούς θεότητος, τού Υιού καί Θεού σου τά συμβολα.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Α' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ιουστίνου τού Φιλοσόφου.

Στίχοι

· Ιουστίνον κώνειον ήρεν εκ βίου,

· Ως είθε πρώτον τούς πιείν δεδωκότας.

· Πρώτη Ιουνίου Ιουστίνε ελλεβορίζη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ιουστίνου, Χαρίτωνος, Χαριτούς, Ευελπίστου, Ιέρακος, Πέωνος καί Βαλλεριανού.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Φίρμου του Μάρτυρος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεσπεσίου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Απάτης βυθόν, τών αιμάτων ποταμώ αποξηράναντες, κρουνούς θαυμάτων ανεβλύσατε, κατασβεννύοντες άνθρακας, Μάρτυρες δεινών παθημάτων, τών βοώντων εκάστοτε, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός κεκοσμημένος, τήν τών Ελλήνων απεμώρανε, φιλοσοφίαν εν χάριτι, πείσας προσκυνείν τήν Τριάδα, Ορθοδόξως κραυγάζειν τε, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ενθέω πυρί, αγαπήσεως σοφοί ύλην κακίας, γενναιοφρόνως κατεφλέξατε, καί ως πυρσοί αναλάμψαντες, πάντων τών βοώντων καρδίας, ευσεβώς εφωτίσατε, Ευλογητός εί ό Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Σέ βάτον Μωσής, εν τώ όρει τώ Σινά πυρπολουμένην, προεθεώρει τήν ενέγκασαν, ακαταφλέκτως τήν άστεκτον, αίγλην τής αρρήτου ουσίας, ενωθείσης παχύτητι, σαρκός μιάς τών εν αυτή, αγίων υποστάσεων.

Ωδή η'

Τον εν καμίνω τού πυρός

Ως εν καμίνω τώ πυρί, τών βασάνων καρτερώς δοκιμασθέντες, Αθλοφόροι Κυρίου, υπέρ χρυσόν αληθώς, ενθέως βοώντες ηστράψατε, Σέ υπερυψούμεν, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Σύν Ιουστίνω τώ σοφώ, ανυμνείσθω Χαριτώ Πέων Χαρίτων, καί ιέραξ ο μέγας, σύν Βαλλεριανώ, αθλήσει τήν πλάνην μειώσαντες, καί ταίς τών Αγγέλων, χορείαις συναφθέντες.

Πρός τήν αιώνιον ζωήν, επειγόμενοι σοφοί γενναιοφρόνως, τόν αυχένα τώ ξίφει, εν ομονοία ψυχής, οι πάντες εκλίνατε Μάρτυρες, θύματα καθάπερ, Θεώ προσενεχθέντες.

Θεοτοκίον

Μύρον κενούμενον ημίν, Θεοτόκε τόν Χριστόν κυοφορoύσα, ευωδίασας κόσμον, εν θεοπνεύστοις οσμαίς, διό σοι τό Χαίρε κραυγάζομεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Θεία λαμπόμενοι δόξη, τόν κρυμόν τής απάτης ελύσατε, γενναίοι Αθληταί, καί κοινωνοί χρηματίσαντες Ιερών παθημάτων, τού σάρκα ειληφότος δι' ημάς, σύν αυτώ αιωνίως, εις ουρανούς αγάλλεσθε.

Τήν Ιουστίνου σοφίαν, Χαριτούς τήν ανδρείαν, Χαρίτωνος τήν τόλμαν αληθώς, Πέωνός τε Ιέρακος, τούς γενναίους αγώνας, καί Βαλλεριανού πρός τά δεινά, τήν πολλήν καρτερίαν, οι Άγγελοι εθαύμασαν.

Ώσπερ εν άρματι θείω, επιβάντες ενδόξως, τώ αίματι υμών πρός ουρανόν, χαρμονικώς ανεδράμετε, καί χειρί ζωηφόρω, τής νίκης εκομίσασθε Σοφοί, τούς στεφάνους απαύστως, υπέρ ημών πρεσβεύοντες.

Θεοτοκίον

Σωματωθείς απορρήτως, εξ άγνών σου αιμάτων, ως ήλιος επέφανεν ημίν, πάναγνε Μήτηρ ανύμφευτε, τών αιώνων απάντων, ο πρίν Πατρί συνάναρχος Υιός, καί τό σκότος διώξας, εφώτισε τά σύμπαντα.

Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ Αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθεντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Καί τά λοιπα, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.