ΤΗ ΛΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου καί δικαίου Ευδοκίμου, καί Προεόρτια τής προελεύσεως τού Τιμίου Σταυρού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια τού Σταυρού γ'.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Σύμπασα φύσις ανθρώπων νύν προεόρταζε, χαρμονικώς καί σκίρτα, τού Σταυρού γάρ τό ξυλον, μέλλει προτεθήναι πάσι πιστοίς, ιατρείον αδάπανον, καί νοσημάτων λυτήριον καί παθών, καί παντοίων περιστάσεων.

Δεύτε κατίδωμεν ξένον πιστοί τεράστιον, πώς τού Σταυρού τό ξύλον, καταπαύει φλογώσεις, κοιμίζει αλγηιδόνας, πάθους παντός, απαλλάττει τούς κάμνοντας, Προεορτάσωμεν τοίνυν, καί τή αυτού, προελεύσει νύν σκιρτήσωμεν.

Ζώντες όμού καί θανόντες προευτρεπίσθητε, τής γάρ ζωής τό ξύλον, τό τόν Άδην νεκρώσαν, ο φύλαξ τών ανθρώπων, η τών νεκρών εξανάστασις έρχεται, πάσι τήν άφθονον χάριν νύν παρασχείν, τοίς αιτούσι μετά πίστεως.

Καί τού Αγίου γ' Όμοια

Μακαριώτατον τέλος εύρες Ευδόκιμε, ευδοκιμήσας θείαις, αρεταίς φερωνύμως, καί κόσμου ταίς απάταις μή συγχωσθείς, αλλά λάμψας φαιδρότερον, τών τού ηλίου ακτίνων καί τών πιστών, καταυγάσας τά συστήματα.

Η ελεήμων καρδία καί ευσυμπάθητος, ο τής αγάπης λύχνος, ορφανών ο προστάτης, γυμνών καί πενομένων ο σκεπαστής, σωφροσύνης τό άγαλμα, τών εντολών τού Κυρίου ο πληρωτής, ευφημείσθω νύν Ευδόκιμος.

Τή καθαρά σου καρδία Θεόν εζήτησας, καί τά τού κόσμου πάντα, εβδελύξω ηδέα, Ευδόκιμε θεόφρον, όθεν πιστώς, καί τών κόπων αντάμειψιν, παρά Θεού εκομίσω παναληθώς, ως εν τέλει πεφανέρωται.

Δόξα... Τού Αγίου Ήχος β'

Παντός Δικαίου μνήμη μετ' εγκωμίων γίνεται, μεθ' ών καί η σή, θεράπον Χριστού Ευδόκιμε, όπλον γάρ έσχες Σταυρόν, καί κράτος αήττητον, Τριάδος ομοουσίου πίστιν, διά τούτο μετ' Αγγέλων, συναναπαύη αείμνηστε.

Καί νύν... Τού Σταυρού

Ο αυτός

Σύ μου σκέπη κραταιά υπάρχεις, ο τριμερής Σταυρός τού Χριστού, αγίασόν με τή δυνάμει σου, ίνα πίστει καί πόθω προσκυνώ καί δοξάζω σε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Καί νύν... Τού Σταυρού

Ήχος πλ. β'

Σταυρέ τού Χριστού, Χριστιανών η ελπίς, πεπλανημένων οδηγέ, χειμαζομένων λιμήν, εν πολέμοις νίκος, οικουμένης ασφάλεια, νοσούντων ιατρέ, νεκρών η ανάστασις, ελέησον ημάς.

Απολυτίκιoν Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Εκ γής ο καλέσας σε, πρός αιωνίους μονάς, τηρεί καί μετά θάνατον αδιαλώβητον, τό σώμά σου, Άγιε, σύ γάρ εν σωφροσύνη, καί σεμνή πολιτεία, μάκαρ επολιτεύσω, μή μολύνας τήν σάρκα, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Δόξα... Καί νύν...

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς βασιλεύσι σου κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Υμνώ μάκαρ σού τούς πανευσεβείς τρόπους. Ο Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος β'

Εν βυθώ κατέστρωσε

Ύψηλον τόν βίον εσχηκώς, καί ταίς αναβάσεσι, ταίς θεϊκαίς ολολαμπής γενόμενος, φωτισμόν μοι αίτησαι, ευφημούντί σου, τά σεπτά πποτερήματα, οίς ευδοκιμήσας, έτυχες ών ήλπισας Ευδόκιμε.

Μυριπνόους στέργων διδαχάς, καί ταίς αναπτύξεσι, τών ιερών, Γραφών ενασχολούμενος, ηδονών εξέκλινας, Παμμακάριστε, το δυσώδες καί άτιμον, καί ευωδιάσθης, θείαις αρεταίς καλλωπιζόμενος.

Νυσταγμόν βλεφάρων εκ ψυχής, Μάκαρ απεδίωξας, επαγρνπνών καί Θεώ συγγινόμενος, ταίς παννύχοις στασεσι, μή καμπτόμενος ταίς ανάγκαις τής φύσεως, όθεν πρός ημέραν, όντως τήν ανέσπερον κατήντησας.

Θεοτοκίον

Ως παστάδα έμψυχον Θεού, καί θυμιατήριον, τού νοητού καί φωτοφόρου άνθρακος, τήν αειμακάριστον, ανυμνήσωμεν, Θεοτόκον κραυγάζοντες, Χαίρε η αιτία, τής σωτηριώδους αναπλάσεως.

Ωδή γ'

Εν πέτρα με τής πίστεως

Ρημάτων ζωηρύτων πηγαίς προσέχων, εξέπιες τό νάμα τής σωτηρίας, εμέσας τήν κατάπικρον αμαρτίαν, καί ψάλλων έλεγες, Θεώ Ευδόκιμε, Ως ουκ έστιν, Άγιος πλήν σου Κύριε.

Συμπάθειαν εκτήσω χριστομιμήτως, διενείμας τον πλούτον τοίς δεομένοις, ουράνιον τόν όλβον σοι προξενούντα, ούπερ καί έτυχες, βοών Ευδόκιμε, Ως ουκ έστιν Άγιος πλήν σου Κύριε.

Οικειωθείς τώ Κτίστη αγάπη θεία, εδέξω τήν ουράνιον κληρουχίαν, τού ξύλου τής ζωής δέ Μάκαρ μετέχεις, θέσει θεούμενος, καί μέλπων ένδοξε, Ως ουκ έστιν Άγιος πλήν σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Υπάρχουσα Αγγέλων τιμιωτέρα, τόν Κτίστην τών Αγγέλων τή σή νηδύϊ, εβάστασας καί τέτοκας Θεομήτορ, βροτών εις λύτρωσιν, τών μελωδούντων σοι, ως ουκ έστιν άχραντος πλήν σου Δέσποινα.

Ο Ειρμός

«Εν πέτρα με της πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ευφράνθη γάρ τό πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν, Ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος πλήν σου Κύριε».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Ευδοκιμήσας αγαθαίς εργασίαις, εδοκιμάσθης ως χρυσός εν Καμίνω, τοίς πειρασμοίς Ευδόκιμε αοίδιμε, όθεν μετά θάνατον, αναβλύζεις πλουσίως, θαύματα ως νάματα, καί νοσήματα παύεις, υπέρ ημών αεί εκδυσωπών, όπως πταισμάτων συγχώρησιν λάβωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο επί θρόνου Χερουβίμ καθεζόμενος, καί εν τοίς κόλποις τού Πατρός αυλιζόμενος, ως επί θρόνου κάθηται αγίου αυτού, Δέσποινα εν κόλποις σου σαρκικώς, ο Θεός γάρ, όντως εβασίλευσεν, επι πάντα τά έθνη, καί συνετώς νύν ψάλλομεν αυτώ, όν εκδυσώπει σωθήναι τούς δούλους σου.

Ωδή δ'

Ελήλυθας εκ Παρθένου

Τά δόγματα τών Πατέρων φυλάττων αλώβητα, ορθόδοξον φρόνημα, σύ εκ νεότητος έσχηκας, βίον ακηλίδωτον, καί ευσυμπάθητον γνώμην Αξιάγαστε.

Ού σύγχυσις κοσμική ουκ αρχής επικράτεια, ου δόξα επίκηρος, σού τόν πρός Κύριον έρωτα, ήμβλυνεν Ευδόκιμε, αλλ' ευδοκίμησας όντως θείαις πράξεσιν.

Υψούμενος ταίς ενθέοις μελέταις εκάστοτε, εχθρόν εταπείνωσας, καί ιαμάτων ενέργειαν, είληφας Ευδόκιμε, κρίσει δικαία τού πάντα διευθύνοντος.

Σταλάζουσα γλυκασμόν η σορός, τών λειψάνων σου, πλουσίων ιάσεων, πάθη καθαίρει Ευδόκιμε, πίστει τών τιμώντων σε, καί καταφλέγει δαιμόνων πάσας φάλαγγας.

Θεοτοκίον

Πανύμνητε στρατηγίαις τόν άνω υμνούμενον, Θεόν απεκύησας, άνθρωπον όντως γενόμενον, όν υπέρ τών δούλων σου, εκδυσωπούσα μη παύση αειπάρθενε.

Ωδή ε'

Ο φωτισμός

Αίγλη σεπτή, τής αγνείας θεόφρον λελαμπρυσμένος, νόμω, τε τώ ταύτης συμπεφραγμένος, νύκτα τούβίου απροσκόπτως διέβης, θεωρίαις θείαις πτερούμενος, Μάκαρ καί πρός θείαν, ζωήν κατεσκήνωσας.

Νύν επί σοί, θαύμα μέγα οράται, καί θάμβους πλήρες, πώς μετά κηδείαν όντως χρονίαν, διατηρείται αδιάλυτον Μακαρ, σού τό σώμα εν τάφω κείμενον, κρίμασιν οίς οίδε, Θεός ο δοξάζων σε.

Εύγε τής σής, πρός Θεόν παρρησίας, εύγε τού πόθου, ούπερ εκ καρδίας πρός τούτον έσχες, ευδοκιμήσας φερωνύμως, καί λάμψας παραδόξως θείαις λαμπρότησι, καί καταφαιδρύνας, πιστών τά συστήματα.

Θεοτοκίον

Υπέρ ημών, τόν εκ σού σαρκωθέντα Παρθενομήτορ, πάντοτε δυσώπει τών σέ υμνούντων, τού λυτρωθήναι εκ παθών, καί κινδύνων, ψυχοφθόρων κακών καί θλίψεων, καί αιωνιζούσης, φλογός καί κολάσεως.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Σταλαγμούς γλυκυτάτους εστάλαξαν, Μάκαρ οι ιδρώτές σου, καί αγαλλίασιν, καί ιαμάτων έλλαμψιν, εις Χριστού τού Θεού ημών αίνεσιν.

Εν αύλαίς τού Θεού ανεβλάστησας, άμπελος πολύφορος, ευκληματήσασα, καί αρετών τούς βότρυας, γεωργώ τών ψυχών εθησαύρισας.

Βασιλείαν Θεού επεπόθησας, καί κατά παθών βασιλεύσας Αοίδιμε, κατ' ευδοκίαν κρείττονα, τής χαράς τών Δικαίων επέτυχες.

Θεοτοκίον

Εκλεκτή τώ Θεώ εχρημάτισας, ως ωραιοτάτη χωρίον ευρύχωρον, τούτου Παρθένε γέγονας, καί παστάς καί λυχνία καί τράπεζα.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΛΑ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου καί Δικαίου Ευδοκίμου.

Στίχοι

· Τόν θείον Ευδόκιμον, ώ βίος γέλως,

· Τό θείον ευδόκησεν εκστήναι βίου.

· Δέχνυται Ευδόκιμον πρώτη τάφος εν τριακοστή.

Ο άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ο κηδευτής τού Δεσπότου Χριστού, εν ειρήνη τελειούται.

Οι άγιοι δώδεκα μάρτυρες οι Ρωμαίοι ξίφει τελειούνται.

Τή αυτή ημέρα, η ανάμνησις τών Εγκαινίων τού σεβασμίου oίκου τής υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου τού εν Βλαχέρναις, ένθα απόκειται η Αγία Σορός.

Καί προεόρτια τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού, ήτοι η εξέλευσις αυτού εκ τού βασιλικού Παλατίου εις τήν πόλιν.

Στίχοι

· Οίκου προελθών, Σταυρος τών Βασιλέων,

· Οίκοις εορτάς προξενεί τοίς εν πόλει.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αντίθεον πρόσταγμα

Ισχυϊ ρωννύμενος, τού Ζωοδότου, σαρκός κατεκράτησας, ορέξεων Πανόλβιε, καί νούν ανεπτέρωσας πρός τά ουράνια, μέλπων συντονώτατα, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξoς.

Σαυτόν εξευγένισας, εεγενεστάτους, τούς Τρόπους κτησάμενος, νοός ακεραιότητι, μελέτη σχολάζων δέ, τών θεοπνεύστων Γραφών, όλην σου τήν έφεσιν Θεώ, τώ παντεπόπτη Μάκαρ ανέτεινας.

Τά άνω βασίλεια, τήν άνω πόλιν, Θεού τόν Παράδεισον, Δικαίων τήν απόλαυσιν, τρυφήν τήν ανόθευτον, όλβον τόν άσυλον, φέγγος τό ανέσπερον ευρείν, κατηξιώθης Μάκαρ Ευδόκιμε.

Ρεόντων τό άστατον κατανοήσας, ψυχής τά κινήματα, Θεόν προς μόνον ίθυνας, εξ ού ελλαμπόμενος θείαις λαμπρότησι, βίου τά προσκόμματα Σοφέ, ανεμποδίστως όντως παρέδραμες.

Θεοτοκίον

Ον έτεκες Δέσποινα αεί δυσώπει, δουλείας ρυσθήναί με, παθών, καί κατακρίσεως, καί τής συνεχούσης με δεινής πωρώσεως, καί τής τών θλιβόντων με αεί, επικρατείας θεοχαρίτωτε.

Ωδή η'

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Πύρ εννοών τό φοβερόν, πρό τού θρόνου τού Θεού μέλλον εκχείσθαι, κατανύξει καρδίας, θερμούς εκχέεις κρουνούς, δακρύων εναποτεφρούντάς σοι, τών παθών καμίνους, Ευδόκιμε θεόφρον.

Όλον μετέθηκας σαυτού, πρός τόν Κύριον Σοφέ ψυχής τόν πόθον, καί αυτώ εκολλήθης αναβοών ψαλμικώς, Χριστέ μου, ιλύος με λύτρωσαι, τών θανατηφόρων παθών εις τούς αιώνας.

Υπομονή καρτερικός, καί καρδία ταπεινός, σύ καθωράθης, συμπαθής δεομένοις, ήθος προσφέρων χρηστόν, καί τρόπους εναρέτους Πάντιμε, οίς ευδοκιμήσας, θαυμάτων βρύεις χάριν.

Σύνεσιν έχων θεϊκήν, πληρωτής Δεσποτικών ώφθης λογίων, δεξιάς στέργων τρίβους, τάς ευωνύμους σαφώς, εκκλίνας ως έννους καί φρόνιμος, υπερευλογών τόν Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ο τού Αδάμ Δημιουργός, εξ αιμάτων σου αγνών δημιουργείται, καί γαλακτοτροφείται ο διατρέφων πνοήν, Παρθένε Θεοτόκε άπασαν, όθεν ως Θεού σε δοξάζομεν Μητέρα.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Ανάρχου Γεννήτορος

Ιδείν εφιέμενος, τήν δόξαν τού Θεού ημών, αρετών ευμορφία σαυτόν εκάλλυνας, καί λαμπαδηφόρος εισήλθες εις φωτεινούς, νυμφώνας Αγγέλων, συνών τώ Δεσπότη σου, απολαυων τής θεώσεως.

Ως όρθρος ως ήλιος, ανέτειλεν η μνήμη σου, τάς εν ζόφω καρδίας καταφωτίζουσα, σύ γάρ καί φωτός καί ημέρας, ως αληθώς υιός εγνωρίσθης, θεόφρον Ευδόκιμε, διά τούτό σε γεραίρομεν.

Σοφία κοσμούμενος, καί γνώσει λαμπρυνόμενος, ταπεινώσει Καρδίας ωραϊζόμενος, ύψει πολιτείας εμπρέπων, πρός νοητάς, επέβης επαύλεις, μεθ' ών ημών μνήσθητι, τών τιμώντων σε Ευδόκιμε.

Ημέραν εορτιον, καί ωφελείας πρόξενον, τήν σεπτήν σου τελούμεν εκ γής μετάστασιν, σύ γάρ τού Κυρίου θεράπων, καί τών αυτού, εντολών εργάτης, ώφθης ανεπαίσχυντος, αξιάγαστε Ευδόκιμε.

Θεοτοκίον

Φωτός ενδιαίτημα, τού πάντας καταυγάσαντος, καί σκηνή καθωράθης θεοχαρίτωτε, γέφυρα καί κλίμαξ πρός ύψος τούς γηγενείς, ανάγουσα Κόρη, διό σε γεραίρομεν, καί Πιστώς σε μακαρίζομεν.

Ο Ειρμός

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Αγίου

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Καί ζών Ευδόκιμος ώφθης, κατά παθών παντοδαπών, καί νύν εισέτι υπάρχεις, πηγή θαυμάτων τηλαυγής, εξ ής καθαίρονται πάθη, ψυχών ομού καί σωμάτων.

Τού Σταυρού

Γυναίκες ακουτίσθητε

Σταυρός προεορτάζεται, καί κόσμος αγιάζεται, τάξεις Αγγέλων υμνούσι, τόν δι' ημάς σταυρωθέντα, καί συμπανηγυρίζουσιν, ημίν καί συναγάλλονται, δαυϊτικώς κραυγάζοντες, Ειργάσατο σωτηρίαν, εν μέσω γής ο Δεσπότης.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, κατά τήν τάξιν, καί Απόλυσις.