ΤΗ ΚΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων καί Διακόνων Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καί Παρμενά.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Εν εκλογή θεοκρίτω προετιμήθητε, διακονείν ταίς χρείαις, τών Αγίων ως όντες, σοφίας θείας πλήρεις, καί φωτισμού, καί τής χάριτος Ένδοξοι, καί νύν οικείτε απαύστως τούς ουρανους, σύν Αγγέλοις ευφραινόμενοι.

ΦωτιστιΚαί ως λαμπάδες Πνεύματος χάριτι, αποδειχθέντες κόσμω, τό τής γνώσεως φέγγος, ή στράψατε πλουσίως, καί τήν αχλύν, τής κακίας επαύσατε, καί μεταστάντες, Απόστολοι πρός τό φώς, εσκηνώσατε τό άδυτον.

Ανευφημείσθω Νικάνωρ ο ιερώτατος, καί Παρμενάς καί Τίμων, καί σύν τούτοις τιμάσθω, ο Πρόχορος ο θείος, οι πληρωταί, τών τού Λόγου προστάξεων, καί πλουτισταί τών απόρων καί πρεσβευταί, πρός Θεόν ημών θερμότατοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεομακάριστε Κόρη τάς ικεσίας ημών, ως ευμενής προστάτις, τών πιστών Θεοτόκε, προσάγουσα τώ Κτίστη, τόν ιλασμόν, αανταμείβου τοίς δούλοις σου, ως παντελής σωτηρία καί ιλασμός, τών ψυχών ημών Πανάμωμε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν τώ Σταυρώ παρεστώσα, τού σού Υιού καί Θεού, καί τήν μακροθυμίαν, τούτου αποσκοπούσα, έλεγες θρηνούσα, Μήτερ αγνή, Οίμοι! Τέκνον γλυκύτατον, τί ταύτα πάσχεις αδίκως Λόγε Θεού! ίνα σώσης τό αθρώπινον.

Απολυτίκιον

Απόστολοι άγιοι, πρεσβεύσατε τώ ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η Συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Μέλπω τάς αυγάς τού νοητού Ηλίου. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης, τό ερυθραίον

Μεθέξει, τή πρός τό θείον Πάνσοφοι, φώς χρηματίσαντες, τούς τήν υμών φωσφόρον καί σεπτήν, εορτήν εορτάζοντας, παθών αχλύος ρύσασθε, καί φωτισμού καταξιώσατε.

Εθέλχθητε, γλυκυτάτω έρωτι, Χριστού Μακάριοι, καί τά τερπνά τού βίου τού φθαρτού, ευσεβώς παρωσάμενοι, αυτώ ηκολουθήσατε, μαθητευθέντες αληθέστατα.

Λαμπτήρες, Ανατολής ορμώμενοι τής φωτοδότιδος, φωταγωγοί γεγόνασι ψυχών, Παρμενάς τε καί Πρόχορος, καί Τίμων ο θαυμάσιος, καί ο Νικάνωρ ο θεόπνευστος.

Θεοτοκίον

Πορείαι, αι τού Θεού Πανάμωμε εν σοί εγνώσθησαν, γεγεννημέναι ξένω τοκετώ, ασυγκρίτω ενώσει τε, όθεν ως πάντων Δέσποιναν, τών ποιημάτων σέ δοξάζομεν.

Ωδή γ'

Ευφραίνεται επί σοί

Ως όντες πνευματικαί, νεφέλαι ύδωρ αληθούς γνώσεως, τοίς επί γής Ένδοξοι, εν αγιασμώ εσταλάξατε.

Τού Πνεύματος εκλογή, ως πεπλησμένοι τής αυτού χάριτος, διακονείν Πάνσοφοι, χορείαις τών Αγίων ετάχθητε.

Αινέσωμεν Παρμενάν, τόν ευκλεή καί τόν σοφόν Τίμωνα, καί τόν σεπτόν Πρόχορον, καί τόν υψηλόνουν Νικάνορα.

Θεοτοκίον

Σταλάζοντα γλυκασμόν, καί απολύτρωσιν κακών τέτοκας, τόν αγαθόν Κύριον, άχραντε Παρθένε πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύμου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Διάκονοι σεπτοί, καί αυτόπται τού Λόγου, καί σκεύη εκλογής, ανεδείχθητε πίστει, Νικάνορ καί Πρόχορε, Παρμενά, Τίμων ένδοξε, όθεν σήμερον, τήν ιεράν υμών μνήμην, εορτάζομεν, εν ευφροσύνη καρδίας, υμάς μακαρίζοντες.

Θεοτοκίον

Ανύμφευτε αγνή, Θεοτόκε Παρθένε, η μόνη τών πιστών, προστασία καί σκέπη, Κινδύνων καί θλίψεων, καί δεινών περιστάσεων, πάντας λύτρωσαι, τούς επί σοί τάς ελπίδας, Κόρη έχοντας, καί τάς ψυχάς ημών σώσον, ταίς θείαις πρεσβείαις σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε Χριστέ, η πανάμωμος Μήτηρ, νεκρόν επί Σταυρού, ηπλωμένον εβόα, Υιέ μου συνάναρχε, τώ Πατρί καί τώ Πνευματι, τίς η άφατος, οικονομία σου αύτη, δι' ής έσωσας, τό τών αχράντων χειρών σου, σοφόν δημιούργημα;

Ωδή δ'

Επαρθέντα σε ιδούσα

Αναλάμψαντες τώ ύψει τής Εκκλησίας, ώσπερ αστέρες άδυτοι, τόν τής δυσσεβείας, σκοτασμόν διέλυσαν, καί κόσμον εφώτισαν, οι τού Ευεργέτου Απόστολοι.

Υπουργών τώ κατά χάριν Ευαγγελίω, Νικομηδείας γέγονας, Πρόχορε παμμάκαρ, άριστος διδάσκαλος, καί θείος πρωτόθρονος, ποίμνης τού Χριστού προϊστάμενος.

Γέρας θείον εκληρώσω Νικάνορ μάκαρ, σφαγιασθείς ως πρόβατον, σύν τοίς δισχιλίοις, εις Χριστόν ελπίζουσι, καθ' ήν τετελείωται, Στέφανος ημέραν ο πρώταθλος.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως εκύησας Θεόν Λόγον, σωματοθέντα Πάναγνε, υπέρ νούν καί λόγον, όθεν κατά χρέος σε, Παρθένον δοξάζομεν, καί χρεωστικώς μακαρίζομεν.

Ωδή ε'

Σύ Κύριέ μου φώς

Σύ Κύριε τούς σους, Μαθητάς ώσπερ σάλπιγγας, απέστειλας εγειρούσας, εκ μνημάτων απάτης, ψυχάς υμνολογούσας σε.

Τίμων ο ιερός, ποιμήν Βόστρων γενόμενος, ηνέγκατο μαρτυρίου, τό μακάριον τέλος, πυρί καταφλεγόμενος.

Ο μέγας Παρμενάς, Αποστόλων επ' όψεσι, κεκοίμηται εκτελέσας, σύν σπουδή θερμοτάτη, τό θείον διακόνημα.

Θεοτοκίον

Υμνούμέν σε δι' ής, τής φθοράς ελυτρώθημεν, Πανάμωμε, τού θανάτου, καί τής πρίν τυραννούσης, κακίας τού αλάστορος.

Ωδή ς'

Θύσω σοι μετά φωνής

Νικάνωρ, τήν ζωήν καταγγέλλων τήν άληκτον, καί τόν Σταυρόν καί τά πάθη, τού δι' ευσπλαγχνίαν σαρκί παθόντος, θανατούται, Ιουδαίων χερσίν αναιρούμενος.

Ο μέγας εξαπτόμενος Τίμων τώ έρωτι, τής τού Κυρίου αγάπης, προσταγαίς ανόμων πυρός εν μέσω, τελειούται, ολοκαύτωμα θείον γενόμενος.

Η θεία, καί φωσφόρος καί χάριτος έμπλεως, υμών Απόστολοι μνήμη, αγιάζει πάντων τάς διανοίας, τών εν πίστει, επιτελούντων ταύτην μακάριοι.

Θεοτοκίον

Τάξεις σε, ασωμάτων Αγγέλων γεραίρουσι, καί Αποστόλων χορείαι, καί Μαρτύρων δήμοι Θεοκυήτορ, τόν γάρ πάντων, Βασιλέα αφράστως εκύησας.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων καί Διακόνων, Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καί Παρμνεά.

Στίχοι

· Τετράς Μαθητών, τού θεανθρώπου Λόγου,

· Τριάδα σεπτήν πάσι κηρύττει λόγω.

· Εικάδι ογδοάτη Μυστών ξυνελήλυθε τετράς.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Ευσταθίου τού εν Αγκύρα.

Μνήμη τής οσίας μητρός ημών Ειρήνης τής εκ Καππαδοκίας, ασκησάσης εν τή μονή τού Χρυσοβαλάντου.

Η αγία μάρτυς Δροσίς, εν χώνη χρυσή βληθείσα, τελειούται.

Ο όσιος Παύλος ο Ξηροποταμηνός, ο ιδρύσας τάς δύο μονάς, τήν τού Ξηροποτάμου καί τήν τού αγίου Παύλου, ήτοι τήν τού αγίου Γεωργίου, εν Αγίω Όρει, καί εκ γένους βασιλικού, εν ειρήνη τελειούται.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Ακακίου, καί ανάμνησις τών Εγκαινίων τού ναού τής Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοίς Διακονίσσης.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι

Ολικωτάτη, διανοία Χριστόν αγαπήσαντες, μόνον τόν εν κάλλει όντα ως αληθώς, Παναοίδιμοι ασύγκριτον, κλήρον ειλήφατε, τήν βασιλείαν τήν επουράνιον.

Υπό τού Λόγου, τού εκ Παρθένου ημίν ανατείλαντος, λόγω τιμηθέντες έργοις τε ιεροίς, των πιστών σωτήρες ώφθητε, τούτους μετάγοντες, πρός τήν ομολογίαν θεόληπτοι.

Ήθλησας ξένως, μάκαρ Νικάνορ αναιρούμενος, γνώμη δυσσεβών Εβραίων, καί τώ Χριστώ, ως αρνίον προσαγόμενος, Ευλογημένος εί ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

Θεοτοκίον

Λόγω τόν Λόγον, τόν τού Πατρός Κόρη τέτακας, λόγω ουρανόν ποιήσαντα καί τήν γήν, καί δοξάζειν τούτον πάναγνε, λόγον παρέχοντα, τοίς καθαρώς αυτώ νύν πιστεύουσιν.

Ωδή η'

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Ιλύος ερρύσασθε παθών, καί ματαιότητος, τούς πειθαρχήσαντας, υμών διδάγμασι Πάνσοφοι, καί πρός ύψος τούτους γνώσεως, ανεβιβάσατε Θεώ, ευαρεστούντας καλώς καί βοώντας, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ο θείος τιμάσθω Παρμενάς, ενθέοις άσμασιν, άμα τώ Τίμωνι, καί ο πανεύφημος Πρόχορος, καί Νικάνωρ ο θαυμάσιος, ως μαθηταί τού Ιησού, καί πλουτισταί τών εθνών, τών βοώντων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Υμάς μετά Πέτρον καί λοιπούς, προκρίτους Κύριος, μαθητάς είλετο, συνταττομένους μέν Ένδοξοι, τοίς λεχθείσιν Eβδομήκοντα, εκλελεγμένους δέ καλώς, ως πλήρεις πίστεως τών Αγίων, διακονήσαι ταίς χρείαις πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Ιδού θεηγόρων αι φωναί, πέρας εδέξαντο, αποτεκούσης σου, τόν υπερούσιον Κύριον, υπ' εκείνων τόν δηλούμενον, εις σωτηρίαν τών πιστών θεοχαρίτωτε, τών βοώντων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Xείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Λίθος αχειρότμητος όρους

Ωράθητε σκεύη τού Λόγου, πάσαν χωρήσαντα τήν αίγλην, πρόκριτοι σεπτοί Διακόνων, Αγίων χρείαις διακονήσαντες, καί σύν τώ Λόγω πάνσοφοι, δόξης αρρήτου απολαύοντες.

Σήμερον η σύμπασα κτίσις, υμών τήν μνήμην εορτάζει, Τίμων, Παρμενά καί Νικάνορ, σύν τώ Προχόρω τώ χριστοκήρυκι, αξίως μακαρίζουσα, υμάς θεόπται παμμακάριστοι.

Ήρθητε πρός μέγιστον κλέος, ως Μαθηταί Θεού τού Λόγου, καί σύν Αποστόλων χορείαις, καί ασωμάτων νύν επαγάλλεσθε, μεθ' ών αεί πρεσβεύσατε, ελεηθήναι ημάς ένδοξοι.

Θεοτοκίον

Φωνήν σοι βοώμεν Παρθένε, περιχαρώς τού Αρχαγγέλου, Χαίρε η χαρά τών Αγγέλων, καί Αποστόλων τό σεμνολόγημα, καί Προφητών τό κήρυγμα, καί τών Μαρτύρων τό στεφάνωμα.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, καί Απόλυσις.