ΤΗ ΚΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος καί ιαματικού Παντελεήμονος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχολογούμεν τήν α' στάσιν τού Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια γ' δευτερούντες αυτά.

Ήχος δ'

Ο εξ υψίστου κληθείς

Ο επαξίως κληθείς Παντελεήμων, ότε τό φιλάνθρωπον πάσιν εφήπλωσας, τήν τών ψυχών επιμέλειαν, καί τών σωμάτων, τήν θεραπείαν επιδεικνύμενος, τότε τήν φερώνυμον κλήσιν επλούτησας, τής αρετής τήν αντίδοσιν, καί ευσεβείας, αντιμισθίαν Μάρτυς ευράμενος, στεφανηφόρος καί αήττητος, στρατιώτης δειχθείς τού Θεού ημών, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών. (Δίς)

Ο ιαμάτων τήν χάριν δεδεγμένος, ότε τήν ευσέβειαν πάντων προέκρινας, τής μητρικής αντεχόμενος, θεοσεβείας, καί πατρικήν μισήσας δυσσέβειαν, τότε σου τήν ένθεον αίγλην δεδώρηται, τών φωτισμάτων η άβυσσος, ο φωτοδότης, τού Θεού Λόγος ο μεγαλόδωρος, θεία προγνώσει προειδώς σου, Παντελεήμον σοφέ τήν λαμπρότητα, ήν υπέδειξας πάσιν, ευσεβώς, πολιτευσάμενος. (Δίς)

Ο εξ αύλων πηγών τού σωτηρίου, τών θείων ιάσεων aεί τήν χάριν αντλών, καί δαψιλώς αρυόμενος, καί διανέμων, τοίς προσιούσί σοι παμμακάριστε, πάντας τούς τήν ένδοξον σού καί πανίερον, καί φωτοφόρον πανήγυριν, πιστώς τελούντας, χάριτι θεία τούτους καταύγασον, θεομιμήτω κεχρημένος, προσωνυμία σαφώς καί χρηστότητι, ήν δυσώπησον πάσι, δωρηθήναι τοίς υμνούσί σε. (Δίς)

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Βυζαντίου

Εξέλαμψε σήμερον, η σεβάσμιος μνήμη τού Αναργύρου, τούς πιστούς συγκαλούσα πρός ευωχίαν μυστικήν, καί πρός πανήγυριν εόρτιον άγουσα, τών φιλεόρτων τά συστήματα, Επέστη γάρ ημίν θαυματουργός Ιατρός, τάς νόσους πάντων ιώμενος, Παντελεήμων ο στερρός αθλητής, καί πρεσβεύει εκτενώς τώ Κυρίω, εις τό σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς μή μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου τόν αλόχευτον τόκον, ο γάρ αχρόνως εκ Πατρός εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής Αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ημάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων ασυγχύτως γνωριζόμενος, Αυτόν ικέτευε, σεμνή παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είσοδος. τό, Φώς ιλαρόν, καί τό Προκείμενον τής ημέρας. Ει βούλει ειπείν καί Αναγνώσματα.

Προφητείαις Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 43, 9-14)

Τάδε λέγει Κύριος, Πάντα τά έθνη συνήχθησαν άμα καί συναχθήσονται άρχοντες εξ αυτών, Τίς αναγγελεί ταύτα εν αυτοίς; ή τά εξ αρχής, τίς ακουστά ποιήσει ημίν, Αγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αυτών, καί δικαιωθήτωσαν, Καί ειπάτωσαν αληθή, Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καί εγώ μάρτυς Κύριος ο Θεός, καί ο παίς, όν εξελεξάμην, ίνα γνώτε καί Πιστεύσητε, καί συνήτε, ότι εγώ ειμι, Εμπροσθέν μου ουκ εγένετο άλλος Θεός, καί μετ εμέ ουκ έσται, Εγώ ειμι ο Θεός, καί ουκ έστι πάρεξ εμού ο σώζων. Εγώ ανήγγειλα καί έσωσα, ωνείδισα, καί ουκ ήν εν ημίν αλλότριος. Υμείς εμοί μάρτυρες, καί εγώ Κύριος ο Θεός, ότι απ' αρχής εγώ ειμι, καί ουκ έστιν ο εκ τών χειρών μου εξαιρούμενος. Ποιήσω, καί τίς αποστρέψει αυτό. Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος ημάς, ο Άγιος Ισραήλ.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι. Καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, καί ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας, οι πεποιθότες επ' αυτόν, συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί έν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τόν αίωνα ζώσι, καί εν Κυρίω ο μισθός αυτών, καί η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται τό βασίλειον τής ευπρεπείας, καί τό διάδημα τού κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τή δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, καί τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζήλον αυτού, καί οπλοποιήσει τήν κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δέ απότομον οργήν εις ρομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τούς παράφρονας, πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, καί ως από ευκύκλου τόξου τών νεφών, επί σκοπόν αλούνται, καί εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ' αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν αποτόμως. Αντιστήσεται αυτοίς πνευμαδυνάμεως, καί ως λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς, καί ερημώσει πάσαν τήν γήν ανομία, καί η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν, Βασιλείς, καί σύνετε, μάθετε, δικασταί περάτων γής, ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών, ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, καί η δυναστεία παρά Υψίστου.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α'

Βυζαντίου

Αγώνα καλόν ηγωνίσω, καί δρόμον τετέλεκας τού μαρτυρίου σου, Μάρτυς Παντελεήμον, διό εν υψίστοις μετ' Αγγέλων χορεύεις, αντάξια τών πόνων σου, ειληφώς τά άνω βασίλεια, Αλλά πρέσβευε, Ιατρέ παμμακάριστε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Ήχος β'

Ανατολίου

Αναργύρως τήν χάριν παρέχεις τοίς ανθρώποις, Παντελεήμον Μάρτυς ένδοξε, καί πνεύματα διώκεις, τή επικλήσει Χριστού, καί τυφλοίς αναβλέπειν δεδώρησαι, ως αυτού θεράπων γνήσιος, Αλλά πρέσβευε Ιατρέ, παμμακάριστε, τού δωρηθήναι τώ κόσμω, ειρήνην σταθηράν, καί τοίς σέ ποθούσι μέγα έλεος.

Ο αυτός Τού αυτού

Απεσείσω τήν πλάνην τού πατρός πανένδοξε, καί τούς λόγους τής μητρός εμφρόνως δεξάμενος, υπέρ χρυσίον εκαρποφόρησας, κατά τήν τού Κυρίου φωνήν, καί Ιατρός άριστος εδείχθης, Παντελεήμον Μάρτυς ένδοξε, Βαίνων δέ εν χάριτι εν τή οδώ, εύρες κείμενον χαμερπές νήπιον, υπό εχίδνης δηχθέν, καί πρός Θεόν ευξάμενος, καί εκτενώς δυσωπήσας, ευθύς τόν παίδα ανέστησας, καί τό θηρίον διεσπάραξας, Διό μνημόνευε καί ημών, τών εν πίστει σου τελούντων τό μνημόσυνον.

Ο αυτός Τού αυτού

Μητρός ευσεβούς επιποθήσας πίστιν, τού πατρός διωρθώσω τήν ασέβειαν, ταίς γάρ Ερμολάου στηριχθείς διδασκαλίαις, εν τούτω καί τό Βάπτισμα ετέλεσας, Παντελεήμον Μάρτυς ένδοξε, τού ελεήμονος Θεού, τών νοσούντων θεραπευτά, καί τών παθών διώκτα, Πρέσβευε λυτρωθήναι εκ περιστάσεως, τούς εν πίστει τελούντας, τήν αεισέβαστον Μνήμην σου.

Ήχος πλ. α'

Γερμανού

Η παμφαής τού Μάρτυρος μνήμη, λάμπει ως ήλιος τοίς πέρασι, καί απαύστως δαδουχεί τοίς πιστοίς τά ιάματα, νόσους αποσοβούσα, καί πάθη θεραπεύουσα, ικετεύει γάρ αεί Παντελεήμων τώ Χριστώ, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος ο αυτός

Βυζαντίου

Δεύτε φιλομάρτυρες, ομοφρόνως άπαντες ευφημήσωμεν, τόν τού Χριστού, Αθλοφόρον, τόν υπέρ τής ευσεβείας καλώς αγωνισάμενον, καί τό βραβείον τής νίκης αναδησάμενον, τόν φωστήρα τής οικουμένης, καί αειλαμπή αστέρα τής Εκκλησίας, διό καί πρός αυτόν βοώντες είπωμεν, Παντελεήμον Μάρτυς ένδοξε, γενού ημών ψυχών τε καί σωμάτων σωτηρία, καί σκέπη ασάλευτος, πρεσβεύων πρός Κύριον υπέρ ημών αδιαλείπτως, εις τό σωθήναι ημάς.

Καί νύν... Θεοτόκιον

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ήμων.

Εις τόν Στίχον

Στιχ. Προσόμοια

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Παντελεήμονος μνήμην, τού ελεήμονος, μετ' εγκωμίων άγειν, φιλομάρτυσι χρέος, ούτος γάρ τόν μόνον εν οικτιρμοίς, καί ελέει ανείκαστον, τή συμπαθεία ζηλώσας τήν παρ' αυτού, θείαν χάριν εκομίσατο.

Στίχ. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Τήν κατά γνώμην σύ χάριν, εφιλοσόφησας, εμμελετών τή πράξει, ήν επίβασιν εύρες, μάκαρ θεωρίας τής αληθούς, ευεργέτης γενόμενος, τών κακουμένων εν νόσοις παντοδαπαίς, Χριστόν έχων θείον φάρμακον.

Στίχ. Πεφυτευμένοι εν τώ οίκω Κυρίου, εν ταίς Θεού ημών εξανθήσουσι.

Τίς άν αξίως τούς άθλους εκδιηγήσαιτο, Παντελεήμον Μάρτυς, ούς ανέτλης γενναίως, άπασαν ιδέαν τιμωριών, απελέγξας ανίσχυρον, πρός τόν ενόντα σοι πόθον υπέρ Χριστού, τού σέ νύν αντιδοξάζοντος.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Βυζαντίου

Μητρικήν αγαπήσας ευσέβειαν, τήν τού πατρός διωρθώσω ασέβειαν, τώ ιατρώ τών ψυχών στρατευσάμενος, ιατρικώς σεαυτόν εξεπαίδευσας, καί θεία χάριτι εν αμφοτέροις ευδοκιμών, τών παθών ολοθρευτής, καί τών ψυχών θεραπευτής αναδέδειξαι, Αλλ' ως εν άθλοις τό εύτονον, καί εν πρεσβείαις τό έμμονον κεκτημένος, Παντελεήμον Μάρτυς τού Χριστού, εκτενώς ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια υμνεί σε, Κεχαριτωμένη Μήτηρ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Aπολυτίκιον Ήχος γ'

Αθλοφόρε άγιε, καί ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τώ ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Θεοτόκιον

Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Μητρός τό ευσεβές, αγαπήσας παμμάκαρ, πατρός τό ασεβές, ευσεβώς διωρθώσω, όθεν καί χάριν είληφας, εκ Θεού παντοκράτορος, τά νοσήματα, τών ασθενών θεραπεύειν, Μάρτυς ένδοξε, Παντελεήμον τών πίστει, θερμή προστρεχόντων σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ελπίς Χριστιανών, Παναγία Παθένε, όν έτεκες Θεόν, υπέρ νούν τε καί λόγον, απαύστως ικέτευε, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, δούναι άφεσιν, άμαρτιών ημίν πάσι, καί διόρθωσιν, βίου τοίς πίστει καί πόθω, αεί σε δοξάζουσι.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Ως στρατιώτην τού Χριστού ακαθαίρετον, καί αθλοφόρον οι πιστοί γενναιότατον, σέ ευφημούμεν άπαντες, Μαρτύρων καλλονή πίστει εορτάζοντες, τήν αγίαν σου μνήμην, Μάρτυς παναοίδιμε, τούς σεπτούς δέ αγώνας, μελωδικώς δοξάζομεν σοφέ, καί τόν Σωτήρα Χριστόν μεγαλύνομεν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών ακαθάρτων λογισμών μου τά πλήθη, καί τών ατόπων εννοιών τάς νιφάδας, τίς εξειπείν δυνήσεται Πανάμωμε; τάς επαναστάσεις δέ, τών ασάρκων εχθρών μου, τίς εκδιηγήσεται, καί τήν τούτων κακίαν, Αλλά τή σή πρεσβεία αγαθή, τούτων μοι πάντων τήν λύτρωσιν δώρησαι.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος ο αυτός

Eπεφάνης σήμερον

Εορτάζει σήμερον η οικουμένη, τούς σεπτούς αγώνάς σου Παντελεήμον αθλητά, τόν ζωοδότην δόξάζουσα, τόν σέ προστάτην θερμόν αναδείξαντα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τάς αχράντους χείράς σου, Παρθενομήτορ, εφαπλούσα σκέπασον, τούς πεποιθότας επί σέ, καί τώ Υιώ σου κραυγάζοντας, Πάσι παράσχου Χριστέ τά ελέη σου.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Στίχ. Πεφυτευμένοι εν τώ οίκω Κυρίου, εν ταίς Θεού ημών εξανθήσουσι.

Πάσα πνοή. Ευαγγέλιον. Ο Ν'.

Δόξα... Ταίς τού Αθλοφόρου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Πεντηκοστάριον Ήχος β'

Ελεήμονα Χριστόν, Παντελεήμον νύν εκδυσώπει, θείε Ιατρέ, απαλλάξαι με παθών καί ελεήσαί με.

Οι Κανόνες τής Θεοτόκου, καί τού Αγίου.

Ο Κανων τής Θεοτόκου κατά, Αλφάβητον αντίστροφον.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α'

Ήχος β' Ο Ειρμός

«Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Ως ωραίαν ως περικαλή, όλην ως αμώμητον, εν γυναιξί Θεός σέ εκλεξάμενος, σού τήν μήτραν ώκησε, τήν αμώμητον, όν δυσώπει Πανάμωμε, μώμου εγκλημάτων, άπαντας ρυσθήναι τούς υμνούντάς σε.

Ψαλμικώς Αγνή εκ δεξιών, οίά περ Βασίλισσα, τού εκ τής σής νηδύος αναλάμψαντος, Βασιλέως έστηκας, όν ικέτευε, δεξιόν παραστάτην με, δείξαι εν ημέρα, τής ανταποδόσεως Θεόνυμφε.

Χερσωθείσαν φύσιν τών βροτών, πάσιν ατοπήμασι, τόν υετόν τεκούσα τόν ουράνιον, όλην ανεκαίνισας, Αλλά δέομαι, τής ψυχής μου τήν αύλακα, αποχερσωθείσαν, δείξον καρποφόρον Θεονύμφευτε.

Ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Παντελεήμονα τόν πανάριστον Μάρτυρα μέλπω.

Θεοφάνους.

Ωδή α'

Ήχος καί Ειρμός ο αυτός

Προσελθών προθύμως τώ Χριστώ, Πρό τής τελειώσεως, τής εν Χριστώ, τόν νεκρόν πρώην ήγειρας, νύν δέ με πανόλβιε, νεκρωθέντα τής αμαρτίας τώ δήγματι, ταίς σαίς ικεσίαις, ώ Παντελεήμον ζωοποίησον.

Ανατείλας οίά περ' αστήρ, φέρων εν νεότητι, πρεσβυτικήν καί θεόφρονα σύνεσιν, καλλονή τε σώματος, τήν ευπρέπειαν τής ψυχής επικτώμενος, τώ δεδοξασμένω, Λόγω καθωράθης ωραιότατος.

Νεκρωθείς τώ κόσμω καί Χριστόν, Μάκαρ ενδυσάμενος, διά λουτρού τού Βαπτίσματος γέγονας, θεοφόρον όργανον, καί δοχείον τής ενεργείας τού Πνεύματος, πάντας θεραπεύων, πάντων ιατρεύων τά νοσήματα.

Τήν σοφίαν φίλην σεαυτώ, περιποιησάμενος, καί κοινωνόν τής ζωής επαγόμενος, υπ' αυτής τετίμησαι, καί στεφάνω τώ τών χαρίτων κεκόσμησαι, θείας αγλαϊας, Μάκαρ αποστίλβων τή λαμπρότητι.

Θεοτοκίον

Ευλογίαις Πάναγνε σεμνή, φύσιν τήν επάρατον, παρακοή γενομένην τού Κτίσαντος, τόν Χριστόν γεννήσασα, εστεφάνωσας, καί φθοράς ηλευθέρωσας, όθεν γεγηθότες, πάντες οι πιστοί σέ μακαρίζομεν.

Καταβασία

«Χοροί Ισραήλ, ανίκμοις ποσί, πόντον ερυθρόν, καί υγρόν βυθόν διελάσαντες, αναβάτας τριστάτας, δυσμενείς ορώντες εν αυτώ υποβρυχίους, εν αγαλλιάσει έμελπον, Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται».

Τής Θεοτοκου

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών Εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου».

Φορέσας με τόν άνθρωπον, εκ γαστρός σου πρόεισιν, ο Ποιητής Πανάμωμε, αφθαρσίας στολήν δωρούμενος, τοίς πολλοίς γυμνωθείσαν ατοπήμασιν.

Υπέρτιμον εκύησας, Θεόν Λόγον Δέσποινα, όν εκτενώς ικέτευε, οικτιρήσαι τήν ταπεινήν μου ψυχήν, ηδονών ατιμίαις σκυθρωπάζουσαν.

Τά τραύματα θεράπευσον, τής ψυχής μου, Άχραντε, τήν ταπεινήν καρδίαν μου, φαρμαχθείσαν ιώ τού όφεως, δραστικώ σου φαρμάκω περιποίησαι.

Τού Αγιου

Ο αυτός

Λογίων τών τού Πνεύματος, επακούσας γέγονας, ως γή καλή καί εύκαρπος, δεξαμένη σπόρον πολύτιμον, καί τεκούσα τρισμάκαρ σωτηρίαν ψυχών.

Ενέκρωσας τό φρόνημα, δρακοντείου δήγματος, καί τήν ψυχήν εζώωσας, θεοπνεύστως αναγεννώμενος, καί Βασιλεί τών όλων παριστάμενος.

Ηλλοίωσας τό άθεον, τών τυράννων πρόσταγμα, καί τώ Χριστώ προσέδραμες, αντί πάντων τούτον κτησάμενος, καί γέγονας θεόφρον μεγαλέμπορος.

Μητρός σου τήν ευσέβειαν, αγαπήσας, Ένδοξε, τήν πατρικήν εμίσησας, αθείαν τήν πολυτάραχον, ως εχέφρων τό κρείττον εκλεξάμενος.

Θεοτοκίον

Ο φέρων θείω νεύματι, πάσαν κτίσιν Κύριος, εν ταίς χερσί βαστάζεται, σού Παρθένε, όν νύν δυσώπησον, ρυσθήναι εκ κινδύνων τάς ψυχάς ημών.

Καταβασία

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Μαρτυρήσας γενναίως υπέρ Χριστού, καί τήν πίστιν κηρύξας τώ σώ πατρί, ανείλκυσας πανεύφημε, τού βυθού τής αγνοίας, καί τυράννων μή πτήξας, τό άθεον φρόνημα, τών δαιμόνων κατήσχυνας, τό ανίσχυρον θράσος, όθεν καί τήν χάριν, εκ Θεού εκομίσω, ιάσθαι νοσήματα, τής ψυχής καί τού σώματος, Παντελεήμον πανεύφημε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον εν σή γαστρί, συλλαβούσα αφλέκτως Μήτηρ Θεού, τώ κόσμω εκύησας, τόν τόν κόσμον συνέχοντα, καί εκ μαζών εθήλασας, τόν πάντας εκτρέφοντα, καί εν αγκάλαις έσχες, τόν πάντα βαστάζοντα, όθεν δυσωπώ σε, Παναγία Παρθένε, ρυσθήναι πταισμάτων μου, όταν μέλλω παρίστασθαι, πρό προσώπoυ τού Κτίστου μου, Δέσποινα Παρθένε αγνή, τήν σήν βοήθειαν τότε μοι δώρησαι, σέ γάρ έχω ελπίδα ο δούλός σου.

Τής Θεοτόκου

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Ελήλυθας, εκ Παρθένου ου πρέσβυς ουκ, Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος, σεσαρκωμένος καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Σταγόνα μοι, κατανύξεως όμβρισον Δέσποινα, εξαίρουσαν άπαντα, τόν τής καρδίας μου καύσωνα, καί τής αθυμίας μου, τάς βλαβεράς επικλύσεις αναστέλλουσαν.

Ρομφαία με, ηδονής πληγωθέντα καί κείμενον, τραυματίαν, Άχραντε, μή υπερίδης, αλλ' ίασαι, λόγχη καί τώ αίματι, τού σταυρωθέντος Υιού σου καί Θεού ημών.

Πλουτήσασα, δεσποτείαν απάσης τής κτίσεως, δεινώς με πτωχεύσαντα, χάριτος θείας αξίωσον, όπως μεγαλύνω σε, ως αγαθήν μου προστάτιν Παναμώμητε.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Νυττόμενος, τού Δεσπότου τώ πόθω διέσπειρας, τόν πλούτον τοίς πένησι, σαυτόν γυμνάζων πρός άθλησιν, ήνπερ καί διήνυσας, τάς δι' αιώνος ελπίδας προορώμενος.

Αινέσεως, τώ Θεώ τήν θυσίαν προσήνεγκας, σαφώς βδελυξάμενος, τά τών ειδώλων σεβάσματα, όλον δέ τό φρύαγμα, τών ασεβών Αθλοφόρε κατεπάτησας.

Τετρωμένοις, βασκανία καί φθόνω μαχόμενος, τήν ακαταμάχητον, τούτοις αντέστησας δύναμιν, Μάρτυς καί νενίκηκας, τήν δυσσεβή τυραννίδα τροπωσάμενος.

Ο πρεσβύτου, Συμεών εν αγκάλαις κρατούμενος, πρεσβύτου σε ρήμασι, Παντελεήμον εζώγρησε, θείαν πρός επίγνωσιν, καί πρός πολλών σωτηρίαν καί εκλύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Νεάνιδες, καί παρθένοι οπίσω σου έδραμον, Παρθένον νεάνιδα, σέ καί Μητέρα θεώμεναι, μόνη γάρ αμφότερα, εις εν συνήψας αφράστως Θεονύμφευτε.

Καταβασία

«Εισακήκοα τήν ένδοξον οικονομίαν σου Χριστέ ο Θεός, ότι ετέχθης εκ τής Παρθένου, ίνα εκ πλάνης ρύση τούς κραυγάζοντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Τής Θεοτόκου

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Μεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σου γάρ Δέσποτα τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν».

Οδόν τής ζωής, η τεκούσα Άχραντε οδήγησον, οδόν εις ευθείάν με, νύν εις ανοδίας τε καί βάραθρα, χαλεπών συμπτωμάτων, αλόγως κρημνιζόμενον.

Ξενώσας φρενί, εμαυτόν αγνώμονι Παρθένε αγνή, ασώτως εβίωσα, χώραν εις μακράν παθών πλανώμενος, αλλ' επίστρεψον σώσον, ταίς σαίς με παρακλήσεσιν.

Ναμάτων τών σών, ζωηρύτων πότισον τόν δούλόν σου, φλογμώ συγκαιόμενον, τών αμαρτιών καί φλογιζόμενον, προσβολαίς τών δαιμόνων, Παρθενομήτορ άχραντε.

Τού Αγίου

Ο φωτισμός

Περιχαρώς, τούς αγώνας υπέδυς τού μαρτυρίου, περιπεφραγμένος δυνάμει θεία, καί καρτερία σταθερά τάς βασάνους, υπομένων, χαίρων εκραύγαζες, Έτερον εκτός σου, Θεόν ουκ επίσταμαι.

Αθλητικών, προϊστάμενος Μάκαρ αγωνισμάτων, θεία δυναστεία περιεγένου, τής των αθέων δυσσεβούς τυραννίδος, καί μανίας τής δεισιδαίμονος, τόν αγωνοθέτην, Χριστόν ενδυσάμενος.

Νεανικήν, σύ τήν ένστασιν έχων καί ρωμαλέον, ψυχής τό ανάστημα κεκτημένος, πάσαν αικίαν ρωμαλέως υπέστης, καί ανδρείω Μάκαρ φρονήματι, χάριτι τού θείου, Σταυρού κρατυνόμενος.

Ασυμφανή, διεκρούσατο λέσχην τών πλανωμένων, τή επουρανίω διδασκαλία, ο Αθλοφόρος, καί πολλοίς σωτηρίας, παραδόξου γέγονε αίτιος, τή σή συνεργεία Χριστέ δυναμούμενος.

Θεοτοκίον

Ρήσεις σοφών, καί αινίγματα πάντων δεδοξασμένη, καί τών Προφητών αι προαγορεύσεις, σέ προετύπουν, προφανώς επ' εσχάτων, εσομένην Θεού γεννήτριαν, άλλην γάρ εκτός σου, αγνήν ου γινώσκομεν.

Καταβασία

«Ο τού φωτός διατμήξας τό πρωτόγονον χάος, ως εν φωτί τά έργα υμνεί σε Χριστέ, τόν Δημιουργόν, εν τώ φωτί σου, τάς οδούς ημών εύθυνον».

Τής Θεοτόκου

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευ σπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Μή με δείξης δαιμόνων επίχαρμα, εν τώ κριτηρίω τώ μέλλοντι Δέσποινα, αλλ' ευμενώς προσβλέψαι μοι, τόν Κριτήν καί Υιόν σου δυσώπησον.

Λογισμοίς παροργίζων σε Κύριε, καί ταίς πονηραίς καί αθέσμοις μου πράξεσιν, εις ιλασμόν προσάγω σοι, τήν Μητέρα σου, Οίκτειρον σώσόν με.

Κατακρίσεως ρύσαί με Δέσποινα, τόν αυτοκατάκριτον όντα τοίς πταίσμασιν, ως τόν Κριτήν κυήσασα, καί Θεόν τών απάντων καί Κύριον.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Ινδαλμάτων τής πλάνης κατέπτυσας, καί κορυφουμένην απάτην κατήργησας, θαυματουργών εξαίσια, καί τελών τάς ιάσεις θεόσοφε.

Στεφανίτης εδείχθης πανάριστος, σύ διά πυρός γάρ διήλθες καί ύδατος, καί εν τροχώ τεινόμενος, παραδόξως ανείλες τούς άφρονας.

Τών τυράννων τό θράσος κατέβαλες, τάς δυσφορωτάτας αικίας τού σώματος, τή τής ψυχής στερρότητι, διαθλήσας θεόφρον εν χάριτι.

Θεοτοκίον

Ο κατέχων τόν γύρον τής γής ως Θεός, εν ταίς σαίς αγκάλαις Αγνή περιέχεται, περιγραφή τού σώματος, ο τή θεία μορφή απερίγραπτος.

Καταβασία

«Εν τώ θλίβεσθαίμε, εβόησαπρός Κύριον, καί επήκουσέ μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον

Ήχος πλ. α'

Μιμητής υπάρχων τού Ελεήμονος, καί ιαμάτων τήν χάριν παρ' αυτού κομισάμενος, αθλοφόρε καί Μάρτυς Χριστού τού Θεού, ταίς ευχαίς σου, τάς ψυχικάς ημών νόσους θεράπευσον, απελαύνων τού αεί πολεμίου τά σκάνδαλα, εκ τών βοώντων απαυστως, Σώσον ημάς Κύριε.

Ο Οίκος

Τού Αναργύρου τήν μνήμην, τού γενναίου τήν άθλησιν, τού πιστού τάς Ιατρείας, ευσεβώς υμνήσωμεν φιλόχριστοι, ίνα λάβωμεν έλεος, μάλιστα οι βορβορώσαντες, ως καγώ, τούς εαυτών ναούς, ψυχών γάρ καί σωμάτων ομού τήν θεραπείαν περέχει, Σπουδάσωμεν ούν, αδελφοί, εν ταίς καρδίαις ημών έχειν τούτον ασφαλώς, τόν ρυόμενον εκ πλάνης τούς βοώντας απαύστως, Σώσον ημάς Κύριε.

Συναξάριον

Τή ΚΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος καί ιαματικού Παντελεήμονος.

Στίχοι

· Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αίμα σής κάρας,

· Δι' ήν υδατόμικτον ο Χριστός χέει.

· Φάσγανον εβδομάτη λάχεν εικάδι Παντελεήμων.

Μνήμη τής όσίας μητρός ημών Ανθούσης τής ομολογητρίας, τής εν τή αγιωτάτη μονή τού Μαντινέου.

Οι άγιοι πεντήκοντα τρείς μάρτυρες, οι εκ τής θράκης, εν τή θαλάσση τελειούνται.

Ο όσιος Μανουήλ εν ειρήνη τελειούται.

Τή αυτή ημέρα, ο υπό τού Αγίου Παντελεήμονος ιαθείς τυφλός ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Αυγήν εφευρών σαρκικών τυφλός λύχνων,

· Καί ψυχικήν ήθρησεν αυγήν εκ ξίφους.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τής Θεοτόκου

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ων ευλογημένος καί υπερένδοξος».

Ισχύς μου καί ύμνησις καί σωτηρία, βεβαία αντίληψις, καί τείχος απροσμάχητον, υπάρχουσα Δέσποινα, τούς πολεμούντάς με δαίμονας πολέμησον αεί, επιζητούντας τού θανατώσαί με.

Θεόν σωματώσασα παρθενικών σου, αίμα των εθέωσας, Παρθένε, τό ανθρώπινον, διό με τοίς πάθεσι καταρρυπούμενον, καί καταφθειρόμενον εχθρού ταίς μεθοδείαις, ρύσαι πρεσβείαις σου.

Η κάμινος γέννησιν προδιετύπου, τήν σήν Παναμώμητε, τούς Παίδας γάρ ουκ έφλεξεν, ως ούδέ τήν μήτραν σου τό πύρ τό άστεκτον, όθεν ικετεύω σε, πυρός τού αιωνίου ρύσαι τόν δούλόν σου.

Τού Αγίου

Εικόνος χρυσής

Νομίμως αθλών, καί νικήσας τόν εχθρόν, λιμήν πανεύδιος, τοίς εν θαλάσση Παναοίδιμε, χειμαζομένοις γεγένησαι, φώς δέ τοίς εν σκότει τού βίου, ούς καί μέλπειν εδίδαξας, Ευλογητός εί ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Μακάριος εί, καί καλώς σοι έσται νύν, Μακαριώτατε, απολαβόντι τήν τρισόλβιον, καί μακαρίαν ελπίδα σου, τήν αποκειμένην τοίς πίστει, τώ Κυρίω κραυγάζουσιν, Ευλογητός εί ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Αγίων ψυχαί, καί Δικαίων οι χοροί καί η ασώματος, τάξις Αγγέλων προσεδέξαντο, συγχορευτήν σε Μακαριε, ξίφει γάρ τμηθείς τόν αυχένα, μελωδείς αγαλλόμενος, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ρομφαία τό πρίν, η τού ξύλου τής ζωής, ήιμας χωρίσασα, νύν στρεφομένη υποδέχεται, τούς σημανθέντας τώ αίματι, τώ εκ τής πλευράς τού Υιού σου, προελθόντι Πανάμωμε, ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Kαταβασία

«Αβραμιαίοι ποτέ, εν Βαβυλώνι Παίδες, καμίνου φλόγα κατεπάτησαν, εν ύμνοις κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί».

Τής Θεοτόκου

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον».

Ζήλου τά καλά, κακών μακρυνομένη, δι' εμμελείας θείων πράξεων, ψυχή μου πρεσβεύουσαν, υπύρ σού τήν Θεομήτορα, καί πάντων ακαταίσχυντον, έχουσαν προστασίαν, ως συμπαθή καί φιλάνθρωπον.

Έλυσας δεσμού, τής πάλαι καταδίκης, Θεοκυήτορ τό ανθρώπινον, όθεν ικετεύω σε, διαλύσαι πάντα σύνδεσμον, κακίας τής καρδίας μου, άχραντε συνδεσμούσα, θεία στοργή με τού Κτίσαντος.

Δόξης τού Πατρός, απαύγασμα τεκούσα, τήν αδοξία σκυθρωπάζουσαν, πταισμάτων καρδίαν μου, Θεοτόκε καταφαίδρυνον, καί δόξης με ανάδειξον, μέτοχον αϊδίου, όπως εν πίστει δοξάζω σε.

Τού Αγίου

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Τό περιδέξιον τής σής, ευφυϊας ψυχικήν αμβλυωπίαν, τού πατρός θεραπεύει, αποδιδούσης τό φώς, τοίς πίστει Παμμάκαρ προστρέχουσι, καί πρός τόν Σωτήρα Χριστόν καθοδηγούσης.

Υπέρ Χριστού σφαγιασθείς, πρός αιώνιον ζωήν διεβιβάσθης, καί θεόκλητος ώφθης, προσηγορία Χριστού, τή θεία, θεόφρον τιμωμενος, καί υπερυψών τόν Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ρητορικήν αποβαλών, καί δεινήν τών σοφιστών, αδολεσχίαν, τή Χριστού επικλήσει, τών επωδύνων παθών, τάς ρίζας εκτέμνεις ιώμενος, τούς υπερυψούντας Χριστόν είς τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Αθανασίας διαυγή, επιστάμεθα πηγήν σε Θεοτόκε, ως τεκούσαν τόν Λόγον, τού αθανάτου Πατρός, τόν πάντας θανάτου λυτρούμενον, τούς υπερυψούντας αυτόν εις τούς αιώνας.

Καταβασία

«Οι εν Βαβυλώνι Παίδες, τώ θείω πυρπολούμενοι ζήλω, τυράννου καί φλογός απειλήν, ανδρείως κατεπάτησαν, καί μέσον πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Τής Θεοτόκου

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Γευσάμενος βρώσεως, μή προσηκούσης θάνατον, ο Αδάμ εκ τού ξύλου πικρώς ετρύγησε, ξύλω δέ παγείς ο Υιός σου, τόν γλυκασμόν τής αθανασίας, επήγασεν, Άχραντε, διά τούτό σε γεραίρομεν.

Βασίλισσα πέφυκας, τόν Βασιλέα Κύριον, υπέρ λόγον τεκούσα τόν διαλυ' σαντα, Άδου τά βασίλεια Κόρη, δν εκτενώς δυσώπει τής άνω, βασιλείας άπαντας, αξιώσαι τούς τιμώντάς σε.

Αγάθυνον Δέσποινα, τήν ταπεινήν καρδίαν μου, ηδονών κακωθείσαν ταίς επικλύσεσιν, ως τόν αγαθόν τετοκυία, καί αγαθή υπάρχουσα όλη, καί πρός μετανοίας με αγαθάς πύλας εισάγαγε.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Μετέστης γηθόμενος, πρός ορεκτών τό έσχατον, ένθα κατασκηνώσας Μακαριώτατε, τό μακαριώτατον τέλος απολαβείν όντως ηξιώθης, συνών τώ Δεσπότη σου, εις αιώνα τόν απέραντον.

Εφέσεως έτυχες, καί πόθου σου πληρώσεως, συσταζόμενος έτι θερμώ τώ αίματι, τώ υπέρ Χριστού κενωθέντι, καί δι' αυτόν παμμάκαρ χυθέντι, παρ' ού χαίρων είληφας, τούς στεφάνους τών αγώνων σου.

Λεόντων τά χάσματα, καί τών θηρών τά στόματα, Δανιήλ ώσπερ πάλαι σύ εχαλίνωσας, οίδε γάρ αιδείσθαι Μαρτύρων, τήν αρετήν καί άλογος φύσις, διό σε Πανεύφημε, συνελθόντες μακαρίζομεν.

Πλουσίαν χρηστότητα, σοί ο Χριστός χαρίζεται, θησαυρόν ιαμάτων ημίν δωρούμενος, καί Παντελεήμονα θέσει, σέ παρασχων παντί θλιβομένω, λιμένα τε εύδιον, καί προστάτην καί συλλήπτορα.

Θεοτοκίον

Ως πόκος Πανάμωμε, τόν όμβρον τόν ουράνιον, εν γαστρί συλλαβούσα ημίν εκτέτοκας, τόν τήν αμβροσίαν διδούντα, τοίς ως Θεόν αυτόν ανυμνούσι, καί σέ τήν πανύμνητον, Θεοτόκον καταγγέλλουσιν.

Καταβασία

«Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγόνων σου προήλθε, σαρκοφόρος, ός ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Παντελεήμον πάνσοφε, τών σεπτών Αναργύρων, τό ιερόν αγλάϊσμα, καί τών θείων Μαρτύρων, καί χριστωνύμων τό κλέος, ουρανόθεν τάς νίκας, τώ Βασιλεί πρυτάνευσον, καί ειρήνην τώ κόσμω, καί τοίς πιστώς, σέ υμνούσιν, Άγιε, σωτηρίαν, μετά τής Θεομήτορος, υπέρ πάντων πρεσβεύων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχ. δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια γ', δευτερούντες τό α'.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Έλεος Θεού μιμούμενος, Παντελεήμων σαφώς, ωνομάσθης κατάλληλον, προσλαβών τό όνομα, καί συμβαίνον τώ πράγματι, ως συμπαθής γάρ, ελεείς άπαντας, διπλήν παρέχων τούτοις τήν ίασιν, τρέφων ιώμενος, καί πρός γνώσιν, Ένδοξε, καθοδηγών, θείαν καί υπέρλαμπρον, Χριστού πανόλβιε. (Δίς)

Έργον προνοίας τής άνωθεν, τό επί σοί γεγονός, τηλαυγώς αναδέδεικται, τών σωμάτων πάθη γάρ, θεραπεύειν σαφέστατα, Παντελεήμον εκδιδασκόμενος, ψυχών εδείχθης ιατρός έτοιμος, λόγω τής χάριτος, ιατρεύων άπαντας, καί ζοφεράς, πλάνης εκλυτρούμενος, τούς σοί προστρέχοντας.

Κάλλει θεόφρον τού σώματος, τήν ψυχικήν καλλονήν, εθυυβόλως αντέθηκας, καί φρενών ευπρέπειαν, τής σαρκός ωραιότητι, καί τούς ορώντας Μάρτυς κατέπληξας, τερατουργίαις λάμπων καί θαύμασιν, άνθει νεότητος, πρεσβυτέρων σύνεσιν, προσειληφώς, πίστει τε καί χάριτι, καταλαμπόμενος.

Δόξα... Ήχος δ'

Βυζαντίου

Σήμερον εξέλαμψε, τού Αθλοφόρου η μνήμη, Δεύτε πιστοί πνευματικώς ευφρανθώμεν, καί τοίς άσμασι τούτον καταστέψωμεν, τόν γάρ αόρατον εχθρόν, τή δυνάμει τού Σταυρού ανδρικώς ετροπώσατο, καί τών τυράννων τάς απείρους βασάνους μή δειλιάσας, νομίμως τό βραβείον εδέξατο τής άνω κλήσεως, καί νύν μετ' Αγγέλων εις αιώνας συναγάλλεται, Αλλ' ώ Μάρτυς τού Χριστού Παντελεήμον, Ιατρέ τών νοσούντων, καί λιμήν τών χειμαζομένων, μή διαλίπης πρεσβεύων τώ ελεήμονι Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλαττε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σέ δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν. Τά Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος τού Αγίου η γ' καί ς' Ωδή.

Ο Απόστολος

Τέκνον Τιμόθεε, ενδυναμού...

Ζήτει τή ΚΣΤ' Οκτ.

Ευαγγέλιον κατά Ιωάννην

Είπεν ο κυριος, ταύτα εντέλλομαι υμίν...

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.