ΤΗ ΚΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ MΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Ερμολάου, καί τών σύν αυτώ Ερμίππου καί Ερμοκράτους, καί τής Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια αμφοτέρων.

Προσόμοια τών Αγίων

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Μάρτυς αθλητά Ερμόλαε, Ιερωτάτην ζωήν, Ιερώς επεπόθησας, Ιερεύς γενόμενος, Ιησού Παντοκράτορος, καί ανιέρου σκοτασμού έσωσας, σεπτοίς σου λόγοις λαούς, εν χάριτι, καί μεταβέβηκας, πρός τά υπερκόσμια τών σθλητών, αίματι λουσάμενος, θεομακάριστε.

Μάρτυς αθλητά Ερμόλαε, διά τόν φόβον ποτέ, τών ανόμων κρυπτόμενος, φανεροίς γηθόμενος, κεκρυμμένον μυστήριον, τώ αθλοφόρω Παντελεήμονι, τής ευσεβείας καί επιγνώσεως, καί φανερούμενος, θνήσκεις προθυμότατα, διά Xριστόν, τόν δι' αγαθότητα, παθείν ελόμενον.

Ερμιππόν τε καί Ερμόλαον, καί Ερμοκράτην πιστώς, τού Κυρίου τούς μάρτυρας, θαυμαστώς αθλήσαντας, καί τόν δόλιον κτείναντας, καί λουσαμένους λουτρόν μηδέποτε, δευτέροις ρύποις επιθολούμενον, ανευφημήσωμεν, ιερώς δοξάζοντες, καί τήν αυτών, μνήμην εορτάζοντες πανηγυρίσωμεν.

Προσόμοια τής Αγίας, όμοια

Ω τού παραδόξου θαύματος!

Παρασκευή η σοφή, Αντωνίνου τό φρύαγμα, ανδρικώς κατέβαλες, προθύμως εναθλήσασα, καί τών βραβείων τής άνω κλήσεως, καί τών στεφάνων αξιωθείσα σεμνή, υπέρ τών δούλων σου, τών πιστώς τιμώντων σε, μνείανποιού, πάντοτε πρός Κύριον, ελεηθήναι ημάς.

Μάρτυς τού Xριστού Πανεύφημε, η τόν Δεσπότην Xριστόν, ολοψύχως ποθήσασα, τών βασάνων ήνεγκας, τάς πληγάς καρτερώτατα, καί ξεομένη πλευράς ταίς μάστιξιν, αικίας πάσας, διά τόν σόν εραστήν, καθυπομένουσα, τών στεφάνων έτυχες, τών παρ' αυτού, όθεν ευφημούμέν σε θεoμακάριστε.

Οσιομάρτυς πανένδοξε, τίς εξισχυσειειπείν, τών σών πόνων τά έπαθλα, καί τού μαρτυρίου σου, τά ανδρεία τεράστια, υπομονήν τε καί τήν πραότητα, ήν ενεδείξω Σεμνή ως άσαρκος; όθεν συνόμιλος, τών Αγγέλων γέγονας, Παρασκευή, νύμφη τού Παντάνακτος, σκεύος τού Πνεύματος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Παρθενομάρτυς αθληφόρε, Παρασκευή πανένδοξε, τούς την άθλησιν τήν σήν εορτάζοντας αξίως, αίτησαι ρυσθήναι πειρασμών καί θλίψεων, ταίς πρός Θεόν πρεσβείαις σου, καί τής μελλούσης κρίσεως, Μάρτυς παναοίδιμε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς μή μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου τόν αλόχευτον τόκον, ο γάρ αχρόνως εκ Πατρός εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής Αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ημάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος, Αυτόν ικέτευε, Σεμνή, παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά προσόμοια τής Αγίας.

Ήχος δ'

Ως γενναίον ε Μάρτυσι

Πολυώδυνα βάσανα, υποστήναι Πανένδοξε, ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας, καί τών Ελλήνων σεβάσματα, ως κόνιν ελέπτυνας, τώ γάρ σθένει τού Σταυρού, τόν αντίπαλον έκτεινας, τόν καυχώμενον, υπεράνωθεν άστρων θρόνον θείναι, πρό ποδών σου γάρ ερράγη, ώσπερ στρουθίον παιζόμενος.

Στιχ. Υπομένων υπέμεινα τόν Κύριον, καί προσέσχε μοι.

Τής πλακός τήν βαρύτητα, καί πυρός τήν κατάκαυσιν, θεϊκή προνοία Άγγελος τάχιστα, τήν μέν ως φύλλον ανέδειξε, τήν δέ αύραν ένδροσον, οία πάλαι τοίς παισί, τού τετάρτου η όρασις, μεθ' ών έκραζες, Σού τό έλεος μέγα Πανοικτίρμον, όθεν σέβω γηθομένη, σού τό πανύμνητον όνομα.

Στίχ. Καί έστησεν επί πέτραν τούς πόδας μου καί κατεύθυνε τά διαβήματά μου.

Καθαρότητα σώματος, καί ψυχής τήν λαμπρότητα, κτησαμένη πάντοτε ώφθης άμωμος, σύ γάρ νυμφίον ποθήσασα, κατ' ίχνος εβάδισας, νοητού μύρου Σεμνή, Παρασκευή αοίδιμε, καί νύν πρέσβευε, τόν Σωτήρα τών όλων λύσιν δούναι, οφλημάτων τοίς εν πίστει, επιτελούσι τήν μνήμην σου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Δεύτε πάντα τής γής τά πέρατα, πνευματικήν χορείαν επικροτήσωμεν, καί τήν Χριστού Παρθενομάρτυρα ευφημήσωμεν λέγοντες, Χαίροις, Παρασκευή Οσία Καί θεοτίμητε, Χαίροις, η τό μαρτύριΟν καλώς υποδεξαμένη, Χαίροις τών μαρτύρων ισοστάσιε, καί τών Οσίων ομόσκηνε, μεθ' ών ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημων.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταις ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ήμων.

Δόξα... Τής Αγίας

Ήχος α'

Τήν σπουδήν σου τή κλήσει κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, τήν ομώνυμόν σου πίστιν εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή αθλοφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, καί πρεσβεύεις υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμέvου σοι Παρθένε τό χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς, διά τού τόκου σου.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Αγίας

Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τόν ωραιότατον Χριστόν αγαπήσασα, καί δι' αγνείας τήν ψυχήν ωραϊσασα, διά παντoίων πόνων τε καί θλίψεων, τούτω κατηγγύησαι, ώσπερ άμωμος νύμφη, όθεν σε ηξίωσεν, ουρανίων θαλάμων, υπέρ ημών πρεσβεύουσαν αυτώ, τών σέ τιμώντων Παρασκευή πανεύφημε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, Ει μή γάρ σύ προϊστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων, τίς δέ διε, φύλαξεν έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Αγίας

Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ως άμωμος αμνάς, καί αγνή τώ Κυρίω, συνήφθης μυστικώς, εν σεμνότητι βίου, τώ κάλλει τής αθλήσεως, σεαυτήν ωραϊσασα, όθεν είληφας, τών ιαμάτων τήν χάριν, ιατρεύουσα τά αρρωστήματα πάντα, δυνάμει τού Πνεύματος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μητέρα σε Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον φανείσαν, οι πόθω καταφευγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα, σέ γάρ έχομεν, αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν, τήν μόνην πανάμωμον.

Οι Κανόνες, τών Αγίων, καί τής Αγίας οι επόμενοι δύο.

Ο Κανων τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Ύμνοις γεραίρω τούς Ερμολάου πόνους. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Ύμνοις τήν φωτοφόρον, καί πανευκλεή καί υπερένδοξον, επαινέσωμεν μνήμην, Ερμολάου Χριστόν μεγαλύνοντες.

Μέγιστόν σοι τό κλέος, πέφυκεν Ερμόλαε πανεύφημε, τού μεγάλου Θεού γάρ, ανεδείχθης θεράπων θερμότατος.

Νόμιμον διανύσας, Ένδοξε αγώνα κατεπάτησας, ανομούντων τά θράση, παναοίδιμε Μάρτυς Ερμόλαε.

Όλβιος απεφάνθης, πλούτον τόν Χριστόν έχων ακένωτον, καί πλουτίζων καρδίας, πενομένας παμμάκαρ Ερμόλαε.

Θεοτοκίον

Ιλεών μοι Παρθένε, τόν Χριστόν απέργασαι πανάμωμε, εν ημέρα τής δίκης, φοβεράς καταδίκης εξαίρουσα.

Ο Κανών τής Αγίας, ού η Ακροστοχίς (άνευ τών Θεοτοκίων).

Ύμνοις γεραίρω τήν πανεύφημον Κόρην.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης, τό ερυθραίον

Υμνούσι, τήν φωτοφόρον μνήμην σου, Μάρτυς πανεύφημε, χάριν δοθήναι αίτησαι ημίν, καί πταισμάτων τήν άφεσιν, Παρασκευή αοίδιμε, ταίς πρός τόν Κύριον δεήσεσι.

Μαρτύρων, η καλλονή σύ πέφηνας, τάς τού εχθρού μηχανάς, καταβαλούσα όπλω τού Σταυρού, καί τυράννων ωμότητα, αθλητικώς παλαίσασα, θεοσεβή πίστιν εκήρυξας.

Νομίσας, τής καρτερίας λύειν σου, Μάρτυς τό εύτονον, ο τοίς ξοάνοις τύραννος δεινώς, απονέμων προσκύνησιν, αλλά σοφοίς σου ρήμασι, τούτου τό θράσος άπαν λέλυται.

Θεοτοκίον

Ο Λόγος, εκ σών αχράντων Δέσποινα, αιμάτων τίκτεται, εμψυχωμένην σάρκα ειληφως, καί ημάς ολισθήσαντας, απατεώνος δήγματι, τώ θείω κράτει ανεπλάσατο.

Τών Αγίων

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Σθένει δυναμούμενος, τού παντουργού σοφέ Πνεύματος, τού δυνατού, Πάτερ εν κακία, τήν ισχύν καταβέβληκας.

Γνώριμος γεγένησαι, τώ Παντοκράτορι Άγιε, πάντας γνωστούς, λόγω σου τώ θείω, εν αυτώ εργαζόμενος.

Έγνω διδασκόμενος, υπό τού σού Σοφέ πνεύματος, τόν Ποιητήν, ο Παντελεήμων, καί νομίμως ενήθλησεν.

Θεοτοκίον

Ρυσαί με Πανάμωμε, αμαρτιών δεινού κλύδωνος, καί λογισμών, τών επεμβαινόντων, αφειδώς τή καρδία μου.

Τής Αγίας

Ευφραίνεται επί σοί

Ενεύρου τό ασθενές, τό θείον Πνεύμα καί φαιδρόν δέδειχεν, εξεικονίζον άριστα, τής σής ακραιφνούς ψυχής έλλαμψιν.

Ρωσθείσα σθένει Χριστού, τάς τών βουνεύρων αφειδώς μάστιγας, Μάρτυς Χριστού υπέφερες, οίά τις αδάμας στερρότατος.

Αγάπη τή πρός Θεόν, εν τώ σταδίω καρτερώς ήνεγκας, τόν σκορπισμόν τού σώματος, καί τούς ανυποίστους πικρούς αικισμούς.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε κραυγάζομεν.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κάθισμα τού Αγίου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ιερώς τήν ζωήν σου διατελών, Ιερεύς ανεδείχθης τού Λυτρωτού, φωτίζων τούς πίστει σοι, προσιόντας εκάστοτε, καί επί τέλει μάκαρ ενθέως απήστραψας, μαρτυρίου φέγγος, καί κόσμον κατηύγασας, όθεν τήν φωσφόρον, καί αγίαν σου μνήμην, τελούντες υμνούμέν σε, καί πιστώς μακαρίζομεν, αθλοφόρε Ερμόλαε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Τής Αγίας

Εκ σπαργάνων μητρώων σύ τώ Χριστώ, σεαυτήν αναθείσα διηνεκώς, αυτώ ευηρέστησας τώ Σωτήρι τών όλων, καίτυράννων θράση, στερρώς κατεπάτησας, καί βασάνους όντως, ανδρείως υπέμεινας, όθεν ο Χριστός σοι, τοίς στεφάνοις κοσμήσας, ενδόξως εισήγαγεν, εις νυμφώνα ουράνιον, Παρασκευή αξιάγαστε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως παρθένον καί μόνην εν γυναιξί, σέ ασπόρως τεκούσαν Θεόν σαρκί, πάσαι μακαρίζομεν γενεαί τών ανθρώπων, τό γάρ πύρ εσκήνωσεν, εν σοί τής θεότητος, καί ως βρέφος θηλάζεις, τόν Κτίστην καί Κύριον, όθεν τών Αγγέλων, καί ανθρώπων τό γένος, αξίως δοξάζομεν, τόν πανάγιον τόκον σου, καί συμφώνως βοώμέν σοι, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, τόν άσπορον τόκον σου.

Τών Αγίων

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Αι πορείαί σου Πνεύματι, θείω ευοδούμεναι υπεσκέλισαν, τάς πορείας τού αλάστορος, καί όδός ευθεία πολλοίς ώφθησαν.

Ιερεύς Ιερώτατος, Μάρτυς αληθέστατος εχρημάτισας, αξιάγαστε Ερμόλαε, διά τούτο πάντες ευφημούμέν σε.

Ρωμαλέω φρονήματι, τώ παρανομούντι αντιταξάμενος, μαρτυρίου στέφος είληφας, ανδρικώς αθλήσας Ιερώτατε.

Θεοτοκίον

Ώσπερ θρόνος πυρίμορφος, φέρεις τόν Δεσπότην θεοχαρίτωτε, όν ικέτευε σωθήναι ημάς, αμαρτίας σάλω κινδυνεύοντας.

Τής Αγίας

Επαρθέντα σε ιδούσα

Ιαμάτων εντυχoύσα καί χαρισμάτων, καί οπτασίας Ένδοξε, τάς θείας πηγάζεις, χάριτας εκάστοτε, τοίς πίστει γεραίρουσι, καί τώ σώ τεμένει προστρέχουσι.

Ρυτίδα όντως καί σπίλον μηδόλως σχούσα, αγιασμόν τε σώματος, επικτησαμένη, Αγγέλους τεθέασαι, μεθ' ών ανεκραύγαζες, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ως κατάπληκτον σημείον, φρικτής ημέρας, τού σωτηρίου πάθους γάρ, εξεικονισθείσης, γυναιΚείω σώματι, Σταυρόν τε καί Κάλαμον, Στέφανον καί Σπόγγον τεθέασαι.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως εκύησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης, παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό Χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Τών Αγίων

Ωδή ε'

Ο εκ νυκτός αγνοίας

Τούς εν νυκτί απάτης κεκρατημένους, πρός φώς καθωδήγησας, καί μισθόν εκομίσω, τό τελειωθήναι δι' αίματος.

Οι τού Χριστού οπλίται Ερμιππός τε, καί ο θείος Ερμόλαος, άμα τώ Ερμοκράτει, ιερολογίαις δοξάζονται.

Υπέρ σεπτής Τριάδος, οι τρείς Ομού εναθλήσαντες Μάρτυρες, μυριάσιν Αγγέλων, νύν εν ουρανοίς συναγάλλονται.

Θεοτοκίον

Σέ προστασίαν πάντες, καταφυγήν καί βεβαίαν αντίληψιν, κεκτημένοι Παρθένε, ρυσθείημεν διά σού πάσης θλίψεως.

Τής Αγίας

Σύ Κύριε μου φώς

Ηγώνισαι Σεμνή, καί τόν τύραννον έκτεινας, ρητρεύσεσι ταίς πανσόφοις, πρό βημάτων εμφρόνως, τόν Χριστόν καταγγέλλουσα.

Νούν έχουσα στερρόν, απτοήτω φρονήματι, κατήσχυνας τών ειδώλων, τά σεβάσματα πάντα, γραφικαίς αποδείξεσι.

Παστάδος νοητής, καί νυμφώνος ηξίωσαι, χορεύουσα σύν Παρθένοις, ταίς φρονίμοις ενθέως, Παρασκευή αοίδιμε.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Τών Αγίων

Ωδή ς'

Τήν δέησιν εκχεώ

Ερμόλαος ο γενναίος οπλίτης, Ερμοκράτης τε καί Έρμιππος άμα, μίαν στερρώς επεδείξαντο γνώμην, ένα, Θεόν επί πάντων κηρύξαντες, θανόντες τε διά Χριστόν, ουρανίους στεφάνους εδέξαντο.

Ρανίσι τών εκχυθέντων αιμάτων, εαυτοίς περιφοινίξαντες χλαίναν, θεοπρεπή, αθλοφόροι Κυρίου, τώ Βασιλεί τών αιώνων παρίστασθε, δεόμενοι υπέρ ηνών, σύν απάσαις ταίς άνω Δυνάμεσι.

Μεμύηται τήν εν Πνεύματι θείω, διά σού Παντελεήμων ο μέγας, πίστιν ορθήν, καί αθλήσας νομίμως, τού μαρτυρίου σοι πρόξενος γέγονεν, Ερμόλαε, μεθ' ού Χριστόν, τόν Θεόν υπέρ πάντων ικέτευε.

Θεοτοκίον

Ο κλύδων με τών αμέτρων πταισμάτων, συνταράττει καί βυθώ παραπέμπει, διηνεκώς, απογνώσεως Κόρη, Αλλά προφθάσασα χείρά μου όρεξον, καί δίδου μοι πρός γαληνούς, μετανοίας λιμένας ορμίζεσθαι.

Τής Αγίας

Θύσω σοι, μετά φωνής

Αγγέλου, παρουσία τήν στέρνοις τεθείσάν σοι, μεγίστην πάνσεμνε πλάκα, καί χειρών τούς ήλους ένδοξε Μάρτυς, ο Δεσπότης, ροπή θεία θάττον ηφάνισε.

Νέαν σε, πρωτομάρτυρα Θέκλαν δοξάζομεν, οια κηρύξασαν πάσι, καί πολλούς φωτίσασαν θείω λόγω, καί απίστους, πρός τήν ένθεον πίστιν ρυθμίσασαν.

Έρρει σου, τών ενθέων δoγμάτων ο σύλλογος, μελισταγών εκ χειλέων, καί τήν γνώσιν πάντων εδίδασκες, παρρησία Παρασκευή Μαρτύρων αγλάϊσμα.

Θεοτοκίον

Ώ θαύμα, τών απαντων θαυμάτων και νότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα ουκ εστενοχώρησεν.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Τόν ναόν σου πάνσεμνε, ως ιατρείον ψυχικόν ευράμενοι, εν τουτώ πάντες οι πιστοί, μεγαλοφώνως τιμώμέν σε, Οσιομάρτυς Παρασκευή αοίδιμε.

Ο Οίκος

Η τού νυμφίου σε φωνή καλέσασα ως νύμφην, στεφάνω αφθαρσίας εκόσμησε, θεόφρον Παρασκευή πανευκλεής, καί μετά αθλοφόρων καί μαρτύρων τών σεπτών αξίως συνηρίθμησε, μεθ' ών ευφραινομένη, μέμνησο τών εκτελούντων τήν αγίαν εορτήν σου, καί συνελθόντων ένδον τού ναού σου, εν αυτώ γάρ νυνί παρεστώτες από ψυχης προσφέρομέν σοι τούς ύμνους, Οσιομάρτυς Παρασκευή αοίδιμε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Aγίων Ιερομαρτύρων Ερμολάου, Ερμίππου καί Ερμοκράτους.

Στίχοι

· Ερμιππος, Ερμόλαος ήδ' Ερμοκράτης

· Ερμήν σέβοντας ήσχυναν παρρησία.

· Ερμόλεως έκτη τε καί εικάδι δειροτομήθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Οσιομάρτυρος τού Χριστού Παρασκευής.

Στίχοι

· Θεώ παρεσκεύασας αγνόν ως δομον,

· Σαυτήν άγουσα, Σεμνή, εις κατοικίαν.

· Παρασκευήν έκτανεν εικάδι χαλκός εν έκτη.

Mνήμη τής αγίας μάρτυρος Ωραιοζήλης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Ιγνατίου τού Στειρωνίτου, καί τών εγκαινίων τού ναού τού, Αρχαγγέλου Γαβριήλ, πέραν εν Χάλδαις, καί τών Αγίων Αππίωνος καί Ιερουσαλήμ.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τών Αγίων

Ωδή ζ'

Οι εκ τής Ιουδαίας

Λαμπρυνθείς τώ αδύτω, φωτισμώ τής ενθέου πίστεως Όσιε, πρός φώς θεογνωσίας, πληθύν τών σωζομένων, μελωδούσαν ωδήγησας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Αδελφά συμφρονούντες, Ερμοκράτης ο μέγας καί θείος Έρμιππος, Ερμόλαε παμμάκαρ, σύν σοί τό μαρτυρίου, πόμα πίνουσι ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ορεκτών ακροτάτω, προσεπέλασας Μάρτυς θέσει θεούμενος, καί νύν μετά Μαρτύρων, γηθόμενος κραυγάζεις, τώ Δεσπότη Ερμόλαε, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Υπερθέου Τριάδος, εκκαιόμενοι πόθω, Μάρτυρες Ένδοξοι, τό πύρ τής αθεϊας, αιμάτων ταίς ρανίσι, κατεσβέσατε ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε, η Θεόν σαρκοφόρον αποκυήσασα, εκ πάσης αμαρτίας, καί θλίψεως βοώντα, τόν λαόν σου περίσωζε, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Τής Αγίας

Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι

Υπό Κυρίου, σύ φρουρουμένη πρό βήματος ασεβών, Μάρτυς, τάς μασχάλας έστεγες, καρτερώς φλεγομένη καί υπέψαλλες, Ευλογητός εί ο Θεός μου βοώσα καί Κύριος.

Φλέξαν μηδόλως, τούς παρανόμους καίει μάλλον τό πύρ, Κόρη, ο Χριστός δέ φυλάττει σε αβλαβή, καθώς πάλαι διεσώσατο, πυρός τού βρέμοντος, αδεείς Νεανίας χειρί κραταιά.

Ήπειρον πάσαν, σαφώς καί πόλον μή τεκτηνάμενοι, όντως, τά δαιμόνια ξόονα καί θεοί, απολέσθωσαν εκραύγαζες, Χριστός δέ κυριος, πλαστουργός εστι πάντων εκήρυττες.

Θεοτοκίον

Τό τού Yψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε.

Τών Αγίων

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ο ιερός Ερμόλαος, Ιερώς φωτιζόμενος, τώ δι' ευσπλαγχνίαν, δι' ημάς ως πρόβατον, τυθέντι αναίμακτον, θυσίαν προσενήνοχε, καί σφαγιασθείς υπέρ αυτού εκουσίως, ευπρόσδεκτος θυσία, προσηνέχθη κραυγάζων, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Νενεκρωμένος πρόσεισιν, απιστία τό πρότερον, ο Παντελεήμων, καί τό ζήν δρεψάμενος, σεπτή παραινέσει σου, ζωοποιώ προσκλήσει Χριστού, τόν θανατωθέντα, αναστήσας πρός ύψος, ανήλθε μαρτυρίου, μετά σού τόν Σωτήρα, δοξάζων εις αιώνας, Ερμόλαε τρισμάκαρ.

Ο Ιερός Ερμόλαος, ο παμμέγιστος Έρμιππος, καί ο Ερμοκράτης, οι στερροί αδάμαντες, σαρκός ουκ εφείσαντο, ου τοίς γλυπτοίς επέθυσαν, θύματα δεκτά δέ, εαυτούς τώ Δεσπότη, προσήγαγον βοώντες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν ειςτούς αιώνας.

Υπό Χριστού ρωννύμενος, ο θεόφρων Ερμόλαος, αποκεκρυμμένον, γενεαίς μυστήριον, πιστοίς απεκάλυπτεν, εγκεκρυμμένος φόβω εχθρών, καί φανερωθείς, τόν φανερώς υπέρ πάντων, τυθέντα Θεόν Λόγον, καταγγέλλει καί θνήσκει, καί ζή μετά Μαρτύρων, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Σέ τό τερπνόν παλατιον, καί φαιδρόν ενδιαίτημα, τού Παμβασιλέως, Παναγία Δέσποινα, υμνούμεν δεόμενοι, Ναούς ημάς ανάδειξον, τού εκ σού τεχθέντος, καθαρεύσαντας πάσης, κακίας εναντίας, καί βοώντας απαύστως, Λαός υπερυψούται, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τής Αγίας

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Ουκ όντας θεούς αλλά ψευδή, δαιμόνων φάσματα, Μάρτυς απέδειξας, καί κατηδάφισας τέλεον, καί εις τέλος κατελέπτυνας, εν ευφροσύνη τώ Χριστώ, απαύστως μέλπουσα, Έυλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ναού δονηθέντος επί γής, επιφοιτήσει σου, Απόλλων πέπτωκε, καί κατηκόντισται ξόανα, ενεργεία τού αχράντου Σταυρού, δι' ού φραχθείσα μυστικώς, εν παρρησία πολλή, ανεβόας, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Κάλλους καί τού πόθου σου Χριστέ, Παρασκευή η αγνή, τρωθείσα έφερε, πυρός τήν έκκαυσιν κράζουσα, εις Οσμήν τού θείου μύρου σου, νύν εναθλούσα καρτερώς, δραμούμαι άληκτα, σού οπίσω, επευλογούσα τό θείόν σου όνομα.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν Μαρία Θεόνυμφε.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Τών Αγίων

Ωδή θ'

Έφριξε πάσα ακoή

Ίστασο έναντι εχθρών, τόν Χριστόν ομολογών παναοίδιμε, ομολογήσαντα, ομολογίαν επί Πιλάτου καλήν, καί απαχθείς πρός τήν σφαγήν, τήν γήν μέν ηγίασας, τώ θείω αίματι, ουρανούς δέ τή ψυχή κατελάμπρυνας.

Ώφθητε τρίφωτος λαμπάς, θείου Πνεύματος πυρί αναπτόμενοι, Έρμιππε ένδοξε, σύν Ερμοκράτει τώ Ερμολάω τε, καταφαιδρύνοντες ψυχάς, πιστών θεία χάριτι, καί εκδιώκοντες, δυσσεβείας τήν αχλύν παναοίδιμοι.

Στόματι άπαντες λαμπρώ, γεγηθότι τε φρονήματι μέλψωμεν, τούς Αθλοφόρους Χριστού, τήν θείαν δόξαν ώσπερ ιμάτιον, εστολισμένους ευπρεπώς, καί νύν τά ουράνια, περιπολεύοντας, καί θαυμάτων ποταμούς αναβλύζοντας.

Ήλιε άδυτε Χριστέ, Ερμολάου ιεραίς παρακλήσεσι, Παντελεήμονος, καί Ερμοκράτους καί τών συνάθλων αυτού, μή αποστήσης αφ' ημών, Λόγε τά ελέη σου, αλλά συνήθως ημάς, οικτιρήσας τών Kακών απολύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Φείσαί μου Σώτερ ο τεχθείς, καί φυλάξας, τήν τεκούσάν σε άφθορον, μετά τήν κύησιν, όταν καθίσης κρίναι τά σύμπαντα, τάς ανομίας παρορών, καί τάς αμαρτίας μου, ως αναμάρτητος, ελεήμων ως Θεός καί φιλάνθρωπος.

Τής Αγίας

Λίθος αχειρότμητος όρους

Ρευστής βιοτής καί προσκαίρου, Μάρτυς τήν μέλλουσαν ηλλάξω, κάλλος τό αμήχανον Οράν, τού σού νυμφίου επειγομένη τρανώς, όθεν στεφάνων έτυχες, τών ακηράτων καλλιπάρθενε.

Ήκουσας φωνής βεβαιούσης, Παρασκευή σού τάς αιτήσεις, θείας ουρανόθεν καί τόν δρόμον, προθύμως Μάρτυς σεμνή διήνυσας, καί πρός αυτόν ανέδραμες, κάραν τμηθείσα τήν ερίτιμον.

Νίκην κατ' εχθρών δωρηθήναι, Παρασκευή Χριστόν εξαίτει, πάσι τοίς τώ θείω ναώ σου, προσερχομένοις εν θερμοτάτη πίστει, καί τών πταισμάτων άφεσιν, καί τών δεινών τήν απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Ώφθης Χερουβίμ ανωτέρα, καί ουρανών υψηλοτέρα, άχραντε Παρθένε Μαρία, βουλής μεγάλης τεκούσα Άγγελον, τόν τώ Πατρί συνάναρχον, κριτήν απάντων ελευσόμενον.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρoγωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ρωσθείσα καλλιπάρθενε, Σταυρώ τώ τού Κυρίου σου, τυράννων έλυσας θράσος, αθλούσα Μάρτυς γενναίως, καί πρός Χριστού απείληφας, βραβεία νίκης πάνσοφε, Παρασκευή πανθαύμαστε, υπέρ ημών δυσωπούσα, τών σέ τιμώντων εκ πόθου.

Θεοτοκίον

Μαρία καθαρώτατον, χρυσούν θυμιατήριον, τής αχωρήτου Τριάδος, δοχείον γεγενημένη, εν ώ Πατήρ ηυδόκησεν, ο δέ Υιός εσκήνωσε, καί Πνεύμα τό πανάγιον, επισκιάσαν σοι Κόρη, ενέδειξε Θεοτόκον.

Εις τούς Αίνους, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια γ', δευτερούντες τό α'.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Εν ταίς αυλαίς τού Κυρίου, χοροβατούσα σεμνή, άμα Παρθένοις Μάρτυς, ταίς φρονίμοις εκείναις, εκείθεν εκομίσω χάριν σοφή, τού ιάσθαι νοσήματα, αποδιώκειν τε πνεύματα μυσαρά, εκ τών πίστει προσιόντων σοι. (Δίς)

Ρήξασα κράτος τυράννων, αθεωτάτων σεμνή, καί πρός Θεόν τάς βάσεις, αναθείσα Παρθένε, ουδόλως επτοήθης, ούτε κρουσμόν, μολυβδίνων σφυρών, ούτε πύρ, ούτε ξεσμούς τών σαρκών σου, ούτε βρασμόν, τών λεβήτων, ούτε ξίφους σφαγήν.

Ασκήσει πρώην τό σώμα, τήξασα Ένδοξε, τό δεύτερον αθλήσει, στομωθείσα τήν φρένα, τοίς πάσιν ανεδείχθης, Μάρτυς Χριστού, ουρανοχάλκευτον φάσγανον, ώσπερ χρυσός εν χωνεία δοκιμασθέν, ταίς αικίαις καλλιπάρθενε.

Δόξα... Ήχος β'

Εν πόλει τού Θεού ημών, εν όρει αγίω αυτού, εκεί κατεσκήνωσεν η Αγία, τήν λαμπάδα άσβεστον τηρήσασα, Ακούσωμεν τής παρθένου εγκώμιον, Ώ Παρθενία, ναός Θεού! ώ Παρθενία, Μαρτύρων δόξαι ώ Παρθενία, Αγγέλων συμμέτοχε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν, ζήτει τά ελλείποντα τή Δ' Δεκεμβρίου.