ΤΗ ΚΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Κοιμήσεως τής Αγίας Άννης, Μητρός τής Υπεραγίας Θεοτόκου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τά επόμενα.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Μνήμην τελούντες Δικαίων, τών Προπατόρων Χριστού, Ιωακείμ καί Άννης, τών φαιδρών καί αγίων, δοξάζομεν απαύστως, ωδαίς μυστικαίς, τόν οικτίρμονα Κύριον, τόν αναδείξαντα τούτους εις τήν ημών, σωτηρίαν ακλινείς πρεσβευτάς.

Η πρώην άγονος στείρα, η εκβλαστήσασα, τήν απαρχήν τού γένους, τής ημών σωτηρίας, σήμερον μετέστη πρός τήν ζωήν, τήν εκείθεν αιτούσα Χριστόν, τού δωρηθήναι πταισμάτων τόν ιλασμόν, τοίς εν πίστει ανυμνούσιν αυτόν.

Μνήμην Δικαίων τελούντες, σέ ανυμνούμεν Χριστέ, τόν παραδόξως Άνναν, εκ ζωής τής προσκαίρου, πρός άληκτον καί θείαν, μεταστήσαντα νύν, ως Μητέρα υπάρχουσαν, τής σέ τεκούσης ασπόρως υπερφυώς, Θεοτόκου καί Παρθένου Μητρός.

Έτερα προσόμοια

Ήχος ο αυτός

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ίδε φωταυγής πανήγυρις, καί φαιδρά ημέρα, καί κοσμοχαρμόσυνος, η κοίμησις η σεπτή καί αξιέπαινος, τής Άννης τής ευκλεούς, εξ ής ετέχθη Ζωήν η κυήσασα, η έμψυχος Κιβωτός, η τόν αχώρητον Λόγον χωρήσασα, η τής αθυμίας λύσις, καί χαράς η πρόξενος, η παρέχουσα πάσι, τοίς πιστοίς τό μέγα έλεος.

Ω τού παραδόξου θαύματος! η ζωής τήν πηγήν, θαυμαστώς κυήσασα, τήν μόνην εν γυναιξίν, ευλογημένην Αγνήν, μεθίσταται εκ ζωής, τής επικήρου πρός τήν ατελεύτητον, η Άννα η ευκλεής, γήθεν αρθείσα πρός τά ουράνια, συνευφραινομένη δήμοις, τών Αγγέλων σήμερον, ήσπερ νύν τήν αγίαν, εορτάζομεν πανήγυριν.

Σήμερον φαιδράν πανήγυριν, τών πιστών χορείαι, τή σεπτή κοιμήσει σου, τελούμεν πανευλαβώς, εν θείω Πνεύματι, εφέστηκε γάρ ημίν, τών ιαμάτων αστράπτουσα χάριτας, καί φλέγουσα πονηρά, εν αερίων πνευμάτων συστήματα, καί φωταγωγούσα φρένας, τών πιστώς υμνούντων σου, αξιάγαστε, Άννα, τήν σεβάσμιον μετάστασιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ανατολίου

Οι εξ ακάρπων λαγόνων, ράβδον αγίαν τήν Θεοτόκον βλαστήσαντες, εξ ής η σωτηρία τώ κόσμω ανέτειλε, Χριστός ο Θεός, τό ζεύγος τό άμωμον, η ξυνωρίς η αγία, Ιωακείμ καί Άννα, ούτοι μεταστάντες πρός ουρανίους σκηνάς, αυτών θυγατρί, υπερασύν τή χράντω Παρθένω, μετ' Αγγέλων χορεύουσιν, υπέρ τού κόσμου πρεσβείαν ποιούμενοι, ούς καί ημείς συνελθόντες, ευσεβώς υμνούντες λέγομεν, οι διά τής θεόπαιδος καί πανάγνου Μαρίας, προπάτορες Χριστού χρηματίσαντες, πρεσβευσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Είσοδος. Φώς ιλαρόν, τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τόν αιώνα ζώσι, καί εν Κυρίω ο μισθός αυτών, καί η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται τό βασίλειον τής ευπρεπείας, καί τό διάδημα τού κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τή δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, καί τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζήλον αυτού, καί οπλοποιήσει τήν κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δέ απότομον οργήν εις ρομφαίαν, συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τούς παράφρονας. Πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, καί ως από ευκύκλου τόξου τών νεφών, επί σκοπόν αλούνται, καί εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ' αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν αποτόμως. Αντιστήσεται αυτοίς πνεύμα δυνάμεως καί λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς, καί ερημώσει πάσαν τήν γήν ανομία, καί η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν βασιλείς καί σύνετε, μάθετε δικασταί περάτων γής. Eνωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών. Ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, καί η δυναστεία παρά Υψίστου.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτους, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν, αυτούς, καί ως ολοκαρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών, καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας. Οι πεποιθότες επ' αυτόν συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 4, 7-15)

Δίκαιος, εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται. Γήρας γάρ τίμιον ού τό πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται. Πολιά δέ εστι φρόνησις ανθρώποις, καί ηλικία γήρως βίος ακηλίδωτος. Ευάρεστος Θεώ γενόμενoς, ηγαπήθη, καί ζών μεταξύ αμαρτωλών, μετετέθη. Ηρπάγη, μή κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού, ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού, βασκανία γάρ φαυλότητος αμαυροί τά καλά, καί ρεμβασμός επιθυμίας μεταλλεύει νούν άκακον. Τελειωθείς εν ολίγω, επλήρωσε χρόνους μακρούς, αρεστή γάρ ήν Κυρίω η ψυχή αυτού, διά τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας. Οι δέ λαοί ιδόντες καί μή νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία τό τοιούτον, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Εις τήν Λιτήν, Ιδιόμελα.

Ήχος α'

Τήν απαρχήν τής ημών σωτηρίας, φαιδρώς η γεννήσασα, σήμερον εκ γής μεθίσταται, Άννα η πανσεβάσμιος, Δεύτε ούν φιλέορτοι καί φιλόχριστοι, τά τών ασμάτων άνθη αναλαβόντες, πρός αυτήν ανακράξωμεν, Σώφρον Άννα, μακαρία η κοιλία σου, η τήν Μητέρα τού Θεού Λόγου βαστάσασα, καί οι μαστοί σου ωραίοι, οίς αυ εθήλασας, καί γάρ αύτη τετην κούσα ασπόρως τόν ζωοδότην, σύν αυτώ ηξίωται βασιλεύειν, καί σέ νύν μεταστήσας, πρός άληκτον καί θείαν ζωήν, τή Μητρί αυτού οικείν καί συναγάλλεσθαι κατηξίωσεν, Όθεν δυσωπούμέν σε, οι τελούντες τήν μνήιμην σου Πιστώς, σύν αυτή πρεσβεύειν, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος β'

Δεύτε φιλοπάρθενοι πάντες, καί τής αγνείας ερασταί, δεύτε εορτάσωμεν Άννης τήν σεβάσμιον κοίμησιν, καί γάρ έτεκεν υπερφυώς τήν πηγήν τής ζωής, Μαρίαν τήν θεόπαιδα, εξ ής ετέχθη ο Λυτρωτής, ο φωτίζων, καί αγιάζων τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός

Τίς ο δήμος τών συναθροισθέντων παραγίνεται, εν τώ πανσέπτω ναώ τών Προπατόρων ευλαβώς; συγχάρητε κραυγάζοντες, μερόπων γένος σήμερον, ότι η Άννα από γής μεθίσταται πρός Κύριον, αυτώ παρεστώσα, καί ημίν αιτούσα τού δοθήναι ιλασμόν, τοίς πίστει τελούσι ταύτης τήν κοίμησιν.

Ήχος δ'

Δεύτε άπαντες πιστοί, τήν τών Δικαίων μνήμην φαιδρώς εορτάσωμεν, Iωακείμ καί Άννης τών Προπατόρων σήμερον, ότι έτεκον υμίν τήν Μητέρα τού Σωτήρος, Μαρίαν τήν αμώμητον, Όθεν πρός αυτούς ανακράξωμεν, Ζεύγος αγιόλεκτον, ξυνωρίς αγία καί Θεοτίμητε, τόν εκ τής οσφύος υμών ανατείλαντα Χριστον τόν Θεόν, αυτόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'

Ώ μακαρία δυάς, υμείς πάντων γεννητόρων υπερήρθητε, ότι τήν τής κτίσεως πάσης υπερέχουσαν εβλαστήσατε, όντως μακάριος εί lωακείμ, τοιαύτης παιδός χρηματίσας πατήρ, Μακαρία η μήτρα σου Άννα, ότι τήν Μητέρα τής ζωής ημών εβλάστησας, Μακάριοι οι μαστοί, οίς εθήλασας τήν γαλακτοτροφήσασαν τόν τρέφοντα πάσαν πνοήν, όν δυσωπείν ηιμας παμμακάριστοι αιτούμεθα, ελεηθήιναι τάς ψυχάς ημών.

Εις τον Στίχον, Στιχηρα Προσόμοια.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Χαίροις η νοητή χελιδών, έαρ τής χάριτος ηιμίν η γνωρίσασα, αμέμπτως εν σωφροσύνη βιωσαμένη καλώς, καί τής παρθενίας τό κειμήλιον σεμνώς ωδινήσασα, Θεοτόκον τήν άμωμον, Αμνάς τιμία, η κυήσασα δάμαλιν, τόν εξαίροντα, αμνόν κόσμου τά πταίσματα, Λόγον λόγω γεννήσασαν, τήν μόνην απείρανδρον, Άννα προμήτορ Κυρίου, τού σέ εκ γής μεταστήσαντος, όν νύν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς υμών δοθήναι τό μέγα έλεος.

Στίχ. Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω, τοίς ευθέσι πρέπει αίνεσις.

Χαίροις πεποθημένη Θεώ, εκλελεγμένη αγιότητος, λάμψεσι, τού νόμου δυάς τιμία, η τάς εμφάσεις καλώς, εν τή θεία χάριτι μεθαρμόσασα, Χριστόν τήν τεκούσαν, τόν αρχηγόν τής ζωής ημών, αυτοί τεκόντες, Ιωακείμ ο θεόληπτος, καί η ένθεος, Άννα η πανσεβάσμιος, λύχνοι οι ανατείλαντες, λαμπάδα τήν άσκιον, οι ευθηνούντες τήν χάριν, τήν Θεοτόκον τήν άχραντον, μεθ' ής δυσωπείτε, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι τό μέγα έλεος.

Στίχ. Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τόν Κύριον.

Χαίροις ευλογημένη η γή, η τήν θεόβλαστον τώ κόσμω ανθήσασα, η νόμω αδιαλείπτως, εμμελετώσα Θεού, καί τήν χάριν πάσιν υπογράψασα, δεσμά τής στειρώσεως η φυγούσα τώ τόκω σου, καί τώ θανάτω, τήν φθοράν ανταμείψασα, καί πρός ένθεον, μεταστάσα λαμπρότητα, Άννα θεομακάριστε, Προμήτορ Χριστού τού Θεού, η φωτοφόρον λυχνίαν, τήν Θεοτόκον κυήισασα, μεθ' ής εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Δεύτε πάσα η κτίσις, εν κυμβάλοις ψαλμικοίς, ευφημήσωμεν Άνναν τήν θεόφρονα, τήν τό θείον όρος αποκυήσασαν εκ λαγόνων αυτής, καί πρός όρη νοητά, καί Παραδείσου σκηνώματα, σήμερον μεταβεβηκυίαν, καί πρός αυτήν βοήσωμεν, Μακαρία η κοιλία σου, η βαστάσασα αληθώς, τήν τό φώς τού κόσμου ένδον εν κοιλία βαστάσασαν, καί οι μαστοί σου ωραίοι, οι θηλάσαντες τήν θηλάσασαν Χριστόν, τήν τροφόν τής ζωής ημών, όν καθικέτευε τού ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, καί προσβολής τού εχθρού, καί σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ζωήν τήν κυήσασαν, εκυοφόρησας, αγνήν Θεομήτορα, θεόφρον Άννα, διό πρός λήξιν ουράνιον, ένθα ευφραινομένων, κατοικία εν δόξη, χαίρουσα νύν μετέστης, τοίς τιμώσί σε πόθω, πταισμάτων αιτουμένη, ιλασμόν αειμακάριστε.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Η ευκλεέστατος καί αξιέπαινος, Άννα η ένθεος, καί πανσεβάσμιος, γήθεν αρθείσα εκ ζωής, προσκαίρου διαιωνίζει, εις ζωήν αθάνατον, μετ' Αγγέλων χορεύουσα, σύν τή θυγατρί αυτής, καί αχράντω Μητρί τού Θεού, πρεσβεύουσα απαύστως σωθήναι, τούς πίστει ταύτην μακαρίζοντας.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τάς νόμου εντολάς, θεαρέστως τηρούσα, μητέρας Ισραήλ, υπερήρας απάσας, τήν μόνην αειπάρθενον, Θεοτόκον κυήσασα, αγιόλεκτε, Άννα Προμήτορ Κυρίου, μεταστάσα δέ, εκ γής πρός θείον νυμφώνα, Δικαίων υπέρκεισαι.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Ο Ν' καί Οι Κανόνες

Κανών τής Θεοτόκου

Ήχος πλ. δ' Ωδή α'

Ο Ειρμός

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, πρός σέ καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, Ώ Μήτερ τού Λόγου καί Παρθένε, τών δυσχερών καί δεινών με διάσωσον.

Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας, εμπιπλώσαί μου τήν ψυχήν, ειρήνευσον, Κόρη, τή γαλήνη, τή τού Υιού καί Θεού σου, Πανάμωμε.

Δόξα...

Σωτήρα τεκούσάν σε καί Θεόν, δυσωπώ, Παρθένε, λυτρωθήναί με τών δεινών, σοί γάρ νύν προσφεύγων ανατείνω, καί τήν ψυχήν καί τήν διάνοιαν.

Καί νύν...

Νοσούντα τό σώμα καί τήν ψυχήν, επισκοπής θείας, καί προνοίας τής παρά σού, αξίωσον, μόνη Θεομήτορ, ώς αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.

Κανών τής Αγίας

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Πταισμάτων συγχώρησιν, καί τών κακών απολύτρωσιν, καί βίου διόρθωσιν, καί θείαν έλλαμψιν, νύν μοι αίτησαι, τήν σήν φωσφόρον μνήμην, γεραίροντι σήμερον, Άννα πανεύφημε.

Ζωήν τήν κυήσασαν, θεοπρεπώς απεκύησας, διό πρός αείζωον, ζωήν μεθέστηκας, απολαύουσα, χαράς ανεκλαλήτου, φωτός ανεσπέρου τε, Άννα θεόκλητε.

Η χάρις η ένθεος, πρός τήν χαράν μεταβέβηκεν, ασπόρως ήν έτεκε, θυγάτηρ ταύτης αγνή, καί παρίσταται, πολλή σύν παρρησία, Κυρίω πρεσβεύουσα, σωθήναι πάντας ημάς.

Θεοτοκίον

Εκ σού ημίν έλαμψε, δικαιοσύνης ο Ήλιος, καί πάσαν κατηύγασε, θεογνωσία τήν γήν, καί διέλυσεν, αχλύν τής αθεϊας, Αγνή παναμώμητε, καί παμμακάριστε.

Καταβασία

Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Τής Θεοτόκου

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Προστασίαν καί σκέπην, ζωής εμής τίθημι, Σέ, Θεογεννήτορ, Παρθένε, σύ με κυβέρνησον, πρός τόν λιμένα σου, τών αγαθών η αιτία, τών πιστών τό στήριγμα, μόνη πανύμνητε.

Ικετεύω, Παρθένε, τόν ψυχικόν τάραχον, καί τής αθυμίας τήν ζάλην, διασκεδάσαι μου, σύ γάρ, Θεόνυμφε, τόν αρχηγόν τής γαλήνης, τόν Χριστόν εκύησας, μόνη πανάχραντε.

Δόξα...

Ευεργέτην τεκούσα, τόν τών καλών αίτιον, τής ευεργεσίας τόν πλούτον, πάσιν ανάβλυσον, πάντα γάρ δύνασαι, ώς δυνατόν εν Ισχύϊ, τόν Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε.

Καί νύν....

Χαλεπαίς αρρωστίαις, καί νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω, Παρθένε, σύ μοι βοήθησον, τών Ιαμάτων γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν, Πανάμωμε, τόν αδαπάνητον.

Τής Αγίας

Ωδή γ'

Ουκ εν σοφία

Τήν συλλαβούσαν, τόν συνέχοντα πάντα συνέλαβες, καί εκύησας Χριστόν, τήν υπέρ λόγον κυήσασαν, διό σου τήν κοίμησιν, Άννα γεραίρομεν.

Μετ' εγκωμίων, εκτελείται η ένδοξος μνήμη σου, ότι έτεκες ημίν, τήν εγκωμίων επέκεινα, αγνήν Θεομήτορα, Άννα θεόκλητε.

Ήλιος ώσπερ τή σελήνη τή Άννη ενούμενος, ο κλεινός Ιωακείμ, τής παρθενίας ακτίνα γεννά, δι' ής τής θεότητος, αυγή επέλαμψε.

Θεοτοκίον

Σέ προστασίαν, ασφαλή Θεομήτορ κεκτήμεθα, τάς ελπίδας επί σοί, ανατιθέντες σωζόμεθα, πρός σέ καταφεύγοντες, περιφρουρούμεθα.

Kαταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τής μητρός τού Δεσπότου καί Ποιητού, μήτηρ γέγονας Άννα πανευκλεής, αυτού τά προστάγματα, ανενδότως φυλάττουσα, διά τούτο θανούσα, ζωήν πρός αθάνατον, μετετέθης όντως, καί φώς πρός ανέσπερον, όθεν τήν φωσφόρον, καί αγίαν σου μνήμην, τελούντες εν πνεύματι, φωτιζόμεθα πάντοτε, καί συμφώνως βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Τής Θεοτόκου

Ωδή δ'

Εισακήκοα, Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεόητα.

Tών παθών μου τόν τάραχον, η τόν κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, καί τόν κλύδωνα κατεύνασον, τών εμών πταισμάτων, Θεονύμφευτε.

Ευσπλαγχνίας τήν άβυσσον, επικαλουμένω τής σής παράσχου μοι, η τόν εύσπλαγχνον κυήσασα, καί Σωτήρα πάντων, τών υμνούντων σε.

Δόξα...

Απολαύοντες, Πάναγνε, τών σών δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα.

Καί νύν...

Οι ελπίδα καί στήριγμα, καί τής σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε, Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης, εκλυτρούμεθα.

Τής Αγίας

Ωδή δ'

Ο καθήμενος εν δόξη

Τά εν νόμω γεγραμμένα, μελετώσα ετέλεσας, καί τού νομοθέτου, μήτηρ τής μητρός εχρημάτισας, διό νύν πάσα η κτίσις εποφείλει σοι, εκτελούσά σου, χαρμονικώς τό μνημόσυνον.

Μακαρία η κοιλία αληθώς η βαστάσασα, τήν τό φώς τού κόσμου, ένδον εν κοιλία βαστάσασαν, καί οι μαστοί σου ωραίοι, ως θηλάσαντες, τήν θηλάσασαν, Άννα Χριστόν τήν τροφήν ημών.

Ως βιώσασα αμέμπτως, τήν αμέμπτως κυήσασαν, Θεοτόκον Κόρην, Λόγον τού Πατρός απεκύησας, καί πρός αυτόν μετά δόξης προσεχώρησας, θεουμένη, σεπταίς μετοχαίς αληθέστατα.

Θεοτοκίον

Τής παρθένου η κοιλία, θημωνία ως άλωνος, αληθώς εδείχθη, στάχυν αγεώργητον έχουσα, δι' ού εκτρέφεται πάσα κτίσις, κράζουσα, Παντοδύναμε, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τής Θεοτόκου

Ωδή ε'

Φώτισον ημάς, τοίς προστάγμασί σου, Κύριε, καί τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, τήν σήν ειρήνην, παράσχου ημίν, φιλάνθρωπε.

Eμπλησον, Aγνή, ευφροσύνης τήν καρδίαν μου, τήν σήν ακήρατον διδούσα χαράν, τής ευφροσύνης, η γεννήσασα τόν αίτιον.

Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων, Θεοτόκε Αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, καί τήν ειρήνην, τήν πάντα νούν υπερέχουσαν.

Δόξα...

Λύσον τήν αχλύν, τών πταισμάτων μου, Θεόνυμφε, τώ φωτισμώ τής σής λαμπρότητος, η φώς τεκούσα, τό θείον καί προαιώνιον.

Καί νύν...

Ίασαι Αγνή, τών παθών μου τήν ασθένειαν, επισκοπής σου αξιώσασα, καί τήν υγείαν, τή πρεσβεία σου παράσχου μοι.

Τής Αγίας

Ωδή ε'

Ασεβείς ουκ όψονται

Ουρανόν εκύησας, εν γή ως αληθώς, τήν τεκούσαν τόν ουρανού, ποιητήν τόν σήμερον, σέ μεταθέμενον, πρός τά επουράνια, μετά δόξης Άννα Ένδοξε.

Ταίς αϋλοις τάξεσιν, αϋλω τώ νοϊ, συγχορεύεις περιχαρώς, πληρουμένη λάμψεως, τής πλουτοδότιδος, αλλ' ημών μνημόνευε, τών εν πίστει μεμνημένων σου.

Ιεσσαί βλαστήσασαν, εκ ρίζης εμφανώς, ευθαλή ράβδον τήν Αγνήν, εκβλαστάνεις ένδοξε, τήν εκβλαστήσασαν, άνθος τό αμάραντον, Ιησούν τόν Λυτρωτήν ημών.

Θεοτοκίον

Επί σέ κατέφυγον, τήν μόνην κραταιάν, τών πιστών σκέπην, επί σοί τήν ελπίδα τίθημι, τής σωτηρίας μου, Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε μη παρίδης με.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Τής Θεοτόκου

Ωδή ς'

Την δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ώς Iωνάς, Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε.

Θανάτου καί τής φθοράς ώς έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τώ θανάτω, τήν τή φθορά καί θανάτω μου φύσιν, κατασχεθείσαν, Παρθένε, δυσώπησον, τόν Κύριόν σου καί Υιόν, τής εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι.

Προστάτιν σε τής ζωής επίσταμαι, καί φρουράν ασφαλεστάτην, Παρθένε, τών πειρασμών διαλύουσαν όχλον, καί επηρείας δαιμόνων ελαύνουσαν, καί δέομαι διαπαντός, εκ φθοράς τών παθών μου ρυσθήναί με.

Δόξα...

Ως τείχος καταφυγής κεκτήμεθα, καί ψυχών σε παντελή σωτηρίαν, καί πλατυσμόν εν ταίς θλίψεσι, Κόρη, καί τώ φωτί σου αεί αγαλλόμεθα. Ώ Δέσποινα, καί νύν ημάς, τών παθών καί κινδύνων διάσωσον.

Καί νύν...

Εν κλίνη νύν ασθενών κατάκειμαι, καί ουκ έστιν ίασις τή σαρκί μου, αλλ' η Θεόν καί Σωτήρα τού κόσμου, καί τόν λυτήρα τών νόσων κυήσασα, σού δέομαι τής αγαθής, εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.

Τής Αγίας

Ωδή ς'

Θύσω σοι, μετά φωνής

Κυρίου, Ιησού τού Θεού οι προπάτορες, Ιωακείμ τε καί, Άννα, οι δικαιοσύνη κεκοσμημένοι, επαξίως, εν ωδαίς ευφημείσθωσαν σήμερον.

Απάντων, εγκωμίων η Άννα υπέρκειται, ότι παντός εγκωμίου, τήν υπερκειμένην εκύησε, διά τούτο, εν χορώ τών Αγίων αυλίζεται.

Φωσφόρος, καί λαμπρότητος πλήρης η μνήμη σου, μαρμαρυγάς τοίς εν κόσμω, τάς σωτηριώδεις εκπέμπουσα, σώφρον Άννα, χαρισμάτων παντοίων ανάπλεως.

Θεοτοκίον

Εξ, Άννης, η τού κόσμου ετέχθης Βασίλισσα, τόν τού παντός Βασιλέα, καί τεκούσα καί παρθενεύουσα, μετά τόκον, Χερουβίμ ανωτέρα Πανάμωμε.

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Προγόνων Χριστού, τήν μνήμην εορτάζομεν, τήν τούτων πιστώς, αιτούμενοι βοήθειαν, τού ρυσθήναι άπαντας, από πάσης θλίψεως, τούς κραυγάζοντας, ο Θεός γενού μεθ' ημών, ο τούτους δοξάσας ως ηυδόκησας.

Ο Οίκος

Προφητικώς συνέλθωμεν πάντες, τού αξίως υμνήσαι τής προγόνου Χριστού τήν παναγίαν μετάστασιν, Σήμερον γάρ εκ τής προσκαίρου μεταστάσα ζωής, εν τοίς επουρανίοις μετά χαράς τήν πορείαν ποιουμένη αγάλλεται, καί ως ούσα Μήτηρ τής όντως αληθούς Θεοτόκου, κραυγάζει πιστώς, Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, ότι έτεκον τήν τούτου Μητέρα εν τή γή, Γένοιτο ούν μεθ' ημών, ο τούτους δοξάσας ως ηυδόκησε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΕ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Κοιμήσεως τής Αγίας Άννης, μητρός τής Υπεραγίας Θεοτόκου.

Στίχοι

· Μήτηρ τελευτά Μητροπαρθένου Κόρης,

· Η τών κυουσών μητέρων σωτηρία.

· Πέμπτη εξεβίωσε μογοστόκος εικάδι Άννα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων 165 Πατέρων, τών εν τή πέμπτη Οικουμενική Συνόδω συνελθόντων καί τά Ωριγένους δόγματα καθελόντων.

Στίχοι

· Λόγοι Βελίαρ οι λόγοι Ωριγένους,

· Ούσπερ καθείλον προσκυνηταί τού Λόγου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τής Θεοτόκου

Ωδή ζ'

Οι εκ τής ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, Ο τών Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός εί.

Τήν ημών σωτηρίαν, ώς ηθέλησας Σώτερ, οικονομήσασθαι, εν μήτρα τής Παρθένου, κατώ κησας τώ κόσμω, ήν προστάτιν ανέδειξας, Ο τών Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός εί.

Θελητήν τού ελέους, όν εγέννησας, Μήτερ αγνή δυσώπησον, ρυσθήναι τών πταισμάτων, ψυχής τε μολυσμάτων, τούς εν πίστει κραυγάζοντας, Ο τών Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός εί.

Δόξα...

Θησαυρόν σωτηρίας, καί πηγήν αφθαρσίας, τήν σέ κυήσασαν, καί πύργον ασφαλείας, καί θύραν μετανοίας, τοίς κραυγάζουσιν έδειξας, Ο τών Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός εί.

Καί νύν...

Σωμάτων μαλακίας, καί ψυχών αρρωστίας, Θεογεννήτρια, τών πόθω προσιόντων, τή σκέπη σου τή θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τόν Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.

Τής Αγίας

Ωδή ζ'

Ο διασώσας εν πυρί

Ως τής ζωής τής αληθούς, Άννα τήν μητέρατεκούσα, πρός τήν ζωήν τήν αληθή, μετετέθης πιστώς ανακράζουσα, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Η τής μητρός τού Λυτρωτού, μήτηρ χρηματίσασα Άννα, από τής γής πρός ουρανόν, αρεταίς κοσμουμένη ανέδραμες, εν αινέσει κραυγάζουσα, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Πρός ατελεύτητον ζωήν, πρός ευρυχωρότατον πλάτος, τού Παραδείσου τής τρυφής, πρός ανέσπερον φώς εξεδήμησας, θεοφόρε κραυγάζουσα, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ωραϊσμένη καλλοναίς, ταίς τών αρετών τόν ωραίον, υπέρ υιούς τών γηγενών, απεκύησας Λόγον Πανάμωμε, τόν τερπναίς ωραιότησι, τούς αυτόν υμνολογούντας κατακοσμούντα.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τής Θεοτόκου

Ωδή η'

Τόν Βασιλέα τών ουρανών, όν υμνούσι στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τούς βοηθείας τής παρά σού δεομένους, μή παρίδης Παρθένε, υμνούντας, καί υπερυψούντάς σε, Κόρη, εις αιώνας.

Τών Ιαμάτων τό δαψιλές, επιχέεις τοίς πιστώς υμνούσί σε Παρθένε, καί υπερυψούσι τόν άφραστόν σου τόκον.

Δόξα...

Τάς ασθενείας μου τής ψυχής ιατρεύεις, καί σαρκός τάς οδύνας, Παρθένε, ίνα σέ δοξάζω τήν Κεχαριτωμένην.

Καί νύν...

Τών πειρασμών σύ τάς προσβολάς εκδιώκεις, καί παθών τάς εφόδους Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Τής Αγίας

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω

Η μήτηρ τής μόνης Θεοτόκου, η στείρα το πρίν, νύν δέ προμήτωρ Χριστού, ώσπερ τής στειρώσεως, ούτω τής νεκρώσεως, εκδυσαμένη ένδυμα, εν χώρα ζώντων βοά, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Χριστός σοι τάς πύλας εκπετάσας, τάς άνω περιχαρώς καθυπεδέξατο, πύλην ότι έτεκες, ήν αυτός διώδευσε, καί κεκλεισμένην έδειξε, μετά τήν πάροδον, θεόφρον αξιάγαστε Άννα, όθεν σε Τιμώμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Αγίως τόν βίον εκτελούσα, Αγίας αειπαρθένου Μήτηρ γέγονας, ήτις τόν πανάγιον, Λόγον απεκύησεν, αγιασμόν καί λύτρωσιν ημίν παρέχοντα, θεόφρον αξιάγαστε Άννα, όθεν σε τιμώμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Πολλοίς συνεχόμενον κινδύνοις, καί σάλω τής αμαρτίας κινδυνεύοντα, όρμον πρός ακύμαντον, αύραις ταίς τού Πνεύματος, Θεογεννήτορ Δέσποινα, νύν καθοδήγησον, λιμήν Χριστιανών γάρ υπάρχεις, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αίωνας.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τής Θεοτόκου

Ωδή θ'

Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι, Παρθένε αγνή, σύν Ασωμάτων χορείαις, σέ μεγαλύνοντες.

Ροήν μου τών δακρύων, μή αποποιήσης, η τόν παντός εκ προσώπου πάν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.

Χαράς μου τήν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε, η τής χαράς δεξαμένη τό πλήρωμα, τής αμαρτίας τήν λύπην, εξαφανίσασα.

Λιμήν καί προστασία, τών σοί προσφευγόντων, γενού Παρθένε, καί τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε καί σκέπη, καί αγαλλίαμα.

Δόξα...

Φωτός σου ταίς ακτίσι, λάμπρυνον, Παρθένε, τό ζοφερόν τής αγνοίας διώκουσα, τούς ευσεβώς Θεοτόκον, σέ καταγγέλλοντας.

Καί νύν...

Κακώσεως εν τόπω, τώ τής ασθενείας, ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, εξ αρρωστίας εις ρώσιν, μετασκευάζουσα.

Τής Αγίας

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Εύα μεν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ στειρώσεως κατάρας, λυθείσα ευλογίαν τήν τέξασαν, εκύησας αγνήν Θεομήτορα, ή συγχορεύεις αξιάγαστε.

Εκ γής τής γαστρός σου αληθώς γεγέννηται, γή αγία αγεώργητος, στάχυν βλαστήσασα ασπόρως, τού κόσμου τόν τροφέα καί Κύριον, τόν σέ πρός τήν τρυφήν τήν αδάπανον, Άννα πανσόφως μεταστήσαντα.

Εδέξατο άλυπος ζωή καί άφθαρτος, μετά τέλος σέ Πανεύφημε, ξύλου ζωής νυνί μετέχεις, Δικαίων συνευφραίνη συστήματι, καί θείων Ασωμάτων στρατεύμασιν, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Η μνήμη σου σήμερον ημίν ανέτειλε, τού ηλίου τηλαυγέστερον, φέγγει πλουσίων χαρισμάτων, ημάς καταφαιδρύνουσα Πάνσεμνε, καί ζόφον παθημάτων εξαίρουσα, ήν εκτελούντας ημάς φύλαττε.

Θεοτοκίον

Μαρία κυρία τού παντός, παντοίοις με δουλωθέντα πλημμελήμασι, σύ ελευθέρωσον, αυτή γάρ, τόν ελευθερωτήν πάντων τέτοκας, δουλείας τόν ημάς λυτρωσάμενον, τής αμαρτίας θείω νεύματι.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς

Χρεωστικώς υμνήσωμεν, τήν θεόκλητον Άνναν, τήν Θεοτόκον αύτη γάρ, τήν Παρθένον Μαρίαν, κυήσασα παρ' ελπίδα, αγχιστεύς κατά σάρκα, Χριστού τού Λυτρωτού ημών, ανεδείχθη τού ταύτην, θεοπρεπώς, προσλαβόντος σήμερον εν υψίστοις, υπέρ ημών πρεσβεύουσα, καί ειρήνης τού κόσμου.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια γ', δευτερούντες τό α'.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Μνήμην τελούντες αισίαν, σέ ανυμνούμεν Χριστέ, τόν παραδόξως Άνναν, εκ ζωής τής προσκαίρου πρός τήν άληκτον δόξαν, μεταστήσαντα νύν, ως μητέρα υπάρχουσαν, τής σέ τεκούσης ασπόρως υπερφυώς, Θεοτόκου καί Παρθένου Μητρός. (Δίς)

Μνήμην αγίαν τελούντες, τών Προπατόρων Χριστού, Ιωακείμ καί Άννης, τών σεπτών καί αμέμπτων, δοξάζομεν απαύστως, τόν λυτρωτήν, καί οικτίρμονα Κύριον, τόν μεταστήσαντα τούτους πρός τήν ζωήν, τήν αγήρω καί ανώλεθρον.

Πρός τάς αϋλους χορείας, καί τών Δικαίων σκηνάς, ένθα Αγγέλων τάξεις, ένθα δήμος Αγίων, χαρά εορταζόντων άγεται νύν, τών Δικαίων τά πνεύματα, lωακείμ καί τής Άννης, ούς ευσεβώς, ευφημούντες μακαρίσωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Δεύτε φιλοπάρθενοι πάντες, καί τής αγνείας ερασταί, δεύτε εορτάσωμεν, Άννης τήν σεβάσμιον κοίμησιν, καί γάρ έτεκεν υπερφυώς τήν πηγήν τής ζωής, Μαρίαν τήν θεόπαιδα, εξ ής ετέχθη ο Λυτρωτής, ο φωτίζων καί αγιάζων τάς ψυχάς ημών.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν, Τά Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος τής Αγίας Ωδή γ' καί ς'.

Ο Απόστολος, Πρός Γαλάτας

Αδελφοί, Αβραάμ δύο Υιούς έσχεν...

Ευαγγέλιoν κατά Λουκάν

Είπεν ο Κύριος. ουδείς λύχνον άψας...

Zήτει Σαββάτω ς'

Κοινωνικόν

Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω, τοίς ευθέσι πρέπει αίνεσις. Αλληλούϊα.