ΤΗ ΙΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η Σύναξις τού Αρχαγγέλου Γαβριήλ, καί τού Οσίου Πατρός ημών Στεφάνου τού Σαββαϊτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια αμφοτέρων ανά γ'.

Στιχηρά τού Αρχαγγέλου

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Γαβριήλ ο μέγιστος ο νούς, ο θεοειδέστατος, ο φωταυγής καί σωτήριος, φώς το τρισήλιον, καθορά καί μέλπει, σύν ταίς άνω τάξεσι, το θείον καί φρικώδες μελώδημα, καθικετεύει τε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Τό μέγα μυστήριον τό πρίν, τοίς Αγγέλοις άγνωστον, καί πρό αιώνων τηρούμενον, μόνος πεπίστευσαι, Γαβριήλ καί τούτο, τή μόνη τεθάρρηκας, Αγνη εις Ναζαρέτ αφικόμενος, μεθ' ής ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί το μέγα έλεος.

Φωτός ών ανάπλεως αεί, καί ποιών το θέλημα, καί εκτελών τά προστάγματα, τού Παντοκράτορος, αρχηγέ Αγγέλων, Γαβριήλ πανάριστε, τούς πόθω σε τιμώντας περίσωζε, αεί αιτούμενος, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Στιχηρά τού Οσίου

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου

Πάτερ θεοφόρε Στέφανε, θεία φρονήσει τόν νούν, οχυρώσας λαμπρότατα, τόν θυμόν ανδρεία τε, σωφροσύνη τήν έφεσιν, δικαιοσύνη άπασαν δύναμιν, ψυχής ιθύνας φιλοσοφώτατα, άρμα τερπνότατον, αρετών συνήρμοσας, ού επιβάς, χαίρων ανελήλυθας, πρός ύψος ένδοξε.

Πάτερ θεηγόρε Στέφανε, θεολογία τόν νούν, κατελάμπρυνας Όσιε, δορυφόρον οιά περ, τόν θυμόν προτεινόμενος, κατά βλασφήμων μάκαρ αιρέσεων, επιθυμία τρυφής τής άνωθεν, ής κατηξίωσε, μετασχείν θεσπέσιε, παρεστηκώς, θρόνω τού Παντάνακτος, καί Παντοκράτορος.

Πάτερ θεορρήμον Στέφανε, δι' εγκρατείας τόν νούν, πιεζόμενος πάντοθεν, πρός τό πρώτον αίτιον, ανατρέχειν ανέπεισας, καί κατευνάσας, κόσμου τον τάραχον, καί τούς θορύβους αποσεισάμενος, νού καθαρότητι, συνεκράθης πάντοτε, πρός εφετών, όντως τό ακρότατον, θεόφρον Όσιε.

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Άστρον ημίν φαεινότατον, εκ τής Περσίδος σεμνή, Γολινδούχ εξανέτειλας, αρετών λαμπρότησι, καί τών άθλων φαιδρότησι, τήν οικουμένην, περιαυγάζουσα, καί αθεϊας νύκτα διώκουσα όθεν τήν μνήμην σου, τήν φωσφόρον σήμερον, περιχαρώς, πίστει εορτάζοντες, υμνολογούμέν σε.

Θείαις σεμνή εισηγήσεσιν, έγνως Χριστόν τόν Θεόν, τοίς εν γή ενδημήσαντα, καί τής διανοίας σου, φωτισθείσα τά όμματα, πρός πάσαν πάλνη, τομώς εχώρησας, τών αοράτων, εχθρών καί ώλεσας, τούτων τό φρύαγμα, όθεν διαδήμασι, νικητικοίς, έστεψέ σε Κύριος, ο υπεράγαθος.

Άπληγον τόν νούν ετήρησας, εν τώ πληγαίς ομιλείν, καί χρονίαις καθείρξεσιν, Αθληφόρε ένδοξε, κατωτάτω εν λάκκω δέ, απορριφείσα, ημέραις πλείοσι, τροφήν ετρέφου, μή διαρρέουσαν, δράκοντα δόλιον, κεκτημένη σύνοικον, εκ τής αυτού, βλάβης ανενόχλητος, Μάρτυς προσμείνασα.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Συγχάρητε ημίν άπασαι αι τών Αγγέλων ταξιαρχίαι, ο πρωτοστάτης γάρ υμών, καί ημέτερος προστάτης, ο μέγας Αρχιστράτηγος, τήν σήμερον ημέραν, εν τώ σεπτώ αυτού τεμένει, παραδόξως εποπτανόμενος αγιάζει, Όθεν κατά χρέος ανυμνούντες αυτόν βοήσωμεν, Σκέπασον ημάς εν τή σκέπη τών πτερύγων σου, μέγιστε Γαβριήλ Αρχάγγελε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουδείς προστέχων επί σοί, κατησχυμμένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ' αιτείται τήν χάριν, καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τής αιτήσεως.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τού Αρχαγγέλου.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Νούς ο προαιώνιος, φώς υπεστήσατο δεύτερον, Γαβριήλ σε μεθέξεσιν, ενθέoις φωτίζοντα, πάσαν οικουμένην, καί τό απ' αιώνος, ανακαλύπτοντα ημίν, θείον καί μέγα όντως μυστήριον, εν μήτρα σωματούμενον, παρθενική τόν ασώματον, καί γενόμενον άνθρωπον, εις τό σώσαι τόν άνθρωπον.

Στίχ. Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα

Θρόνω παριστάμενος, τής τρισηλίου θεότητος, καί πλουσίως λαμπόμενος, ταίς θείαις λαμπρότησι, ταίς εκπεμπομέναις, απαύστως εκείθεν, τούς επί γής χαρμονικώς, χοροστατούντας καί ευφημούντάς σε, παθών αχλύος λύτρωσαι, καί φωτισμώ καταλάμπρυνον, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά τών ψυχών ημών.

Στίχ. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον· Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφοδρα.

Θραύσον τά φρυάγματα, τών εκ τής Άγαρ τή ποίμνη σου, συνεχώς επερχόμενα, Κόπασον τά σχίσματα, τά τής Έκκλησίας, Πράϋνον τόν σάλον, τών αμετρήτων πειρασμών, Ρύσαι κινδύνων καί περιστάσεων, τούς πόθω σε γεραίροντας, καί σού τή σκέπη προστρέχοντας, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ως Ταξιάρχης καί πρόμαχος, καί τών Αγγέλων αρχηγός Αρχιστράτηγε, πάσης ανάγκης καί θλίψεως, νόσων καί δεινών αμαρτημάτων ελευθέρωσον, τούς ειλικρινώς ανυμνούντας, καί αιτουμένους σε ένδοξε, εναργώς ως άϋλος τόν άϋλον καθορών, καί τώ απροσίτω φωτί τής τού Δεσπότου δόξης κακαταλαμπόμενος, Αυτός γάρ φιλανθρώπως, σάρκα δι' ημάς εκ Παρθένου προσείληφε, σώσαι βουληθείς τό ανθρώπινον.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τών Ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγε, δυσωπούμέν σε αεί ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταίς σαίς δεήσεσι τειχίσης ημάς, σκέπη τών πτερύγων τής αϋλου σου δόξης, φρουρών ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς καί βοώντας, Εκ τών κινδύνων λύτρωσαι ημάς, ως ταξιάρχης τών άνω Δυνάμεων.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τού Αρχαγγέλου, καί τού Οσίου.

Ο Κανων τού Αρχαγγέλου, ού η Ακροστιχίς.

Ως παμμέγιστον τόν Γαβριήλ αινέσω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Ως φώς χρηματίζοντα, ταίς πρός τό φώς τό άκρότατον, αϋλοις μεθέξεσι, θείον καί άϋλον, ικετεύω σε, Αρχάγγελε τόν νούν μου, φωτίσαι πρεσβείαις σου, όπως υμνήσω σε.

Στησώμεθα σήμερον, χορούς ενθέους γηθόμενοι, τόν πρώτον γεραίροντες, τών ασωμάτων Νοών, τόν τήν άρρητον, χαράν μεμηνυκότα, εν κόσμω φοιτησασαν, δι' αγαθότητα.

Προστάτην σε μέγιστον, καί πρός Θεόν αντιλήπτορα, καί τείχος καί στήριγμα, Γαβριήλ έχοντες, οι ποθούντές σε, ρυόμεθα κινδύνων, καί βλάβης τού όφεως, ανευφημούντές σε.

Θεοτοκίον

Αγνήν σε πανάμωμε, ο Γαβριήλ ως εώρακε, τό Χαίρε σοι Δέσποινα, λαμπρώς εβόησεν, απειρόγαμε, βροτών η σωτηρία, Αγγέλων τό καύχημα, καί σεμνολόγημα.

Ο Κανών τού Οσίου, ού η Ακροστιχίς.

Σοί Στέφανε στέφανόν σοι ομώνυμον οίσομεν ύμνον.

Θεοφάνους.

Ήχος β'

Εν βυθώ κατέστρωσε

Σοί τής σής Παμμάκαρ διδαχής, χρέος προσκομίζοντες, τήν αμοιβήν αποτείνομεν στέφανον, εγκωμίων πλέκοντες, σύ δέ ίλεως δεδεγμένος πανόλβιε, ταίς σαίς ικεσίαις, χάριν μοι παράσχου τήν τού Πνεύματος.

Ολεθρίων όρμημα παθών, Πάτερ κατεμάρανας, ως λογισμόν κεκτημένος θεόφρονα, ευμενής γάρ γέγονας, ευπροσήγορος, προσηνής τε καί κόσμιος, λόγω τής σοφίας, Στέφανε καί γνώσεως στεφόμενoς.

Ιερώς εκόσμησας σαυτόν, Πάτερ διά γνώσεως, καί πρακτικής ενεργείας χαρίσματος, θεορρήμον Στέφανε, εφιέμενος, τών στεφάνων τής δόξης Χριστού, όθεν τής ελπίδος, άριστα παμμάκαρ ου διήμαρτες.

Θεοτοκίον

Τών κτισμάτων σύ ως αληθώς, υπερτέρα πέφηνας, τών ορατών καί αοράτων Πάναγνε, τόν γάρ Κτίστην τέτοκας ως ηυδόκησε, σαρκωθήναι εν μήτρα σου, ώ συν παρρησία, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο Κανών, ού η Ακροστιχίς.

Χαίροις Γολινδούχ, Μάρτυς ωραϊσμένη. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ως εν ηπείρω

Χαρμονικώς τώ Δεσπότη εν ουρανώ παρεστώσα ένδοξε καί ταίς θείαις αστραπαίς, λαμπομένη πάντοτε ημάς ευπροσδέκτοις σου ευχαίς, Μάρτυς καταύγασον.

Άποφυγούσα τό σκότος τό περσικον ως αστήρ ανέλαμψας, ευσεβείας φαεινός, καί πολλών εφώτισας ψυχάς επιγνώσει θεϊκή, θεoμακάριστε.

Ιχνηλατούσα τό πάθος τού απαθούς, Γολινδούχ πανεύφημε, μαρτυρίου καλλοναίς, σεαυτήν ωράϊσας καί νύν, εις νυμφώνα νοητόν εισήλθες χαίρουσα.

Θεοτοκίον

Ρύπου κακίας τήν φύσιν ο πλαστουργός, τήν ημών βουλόμενος, εκκάθαραι εκ τής σής, καθαράς σεσάρκωται γαστρός, Θεοτόκε, διό πάντες σε δοξάζομεν.

Τού Αρχαγγέλου

Ωδή γ'

Τούς σούς υμνολόγους

Μεθέξει φωτός αϋλοτάτου, ως άϋλος όντως Γαβριήλ, αϋλως φωτιζόμενος, φώς καθοράσαι δεύτερον, τούς υλικούς εκάστοτε, βροτούς φωτίζων υμνούντάς σε.

Μεγίστης ευκλείας ηξιώθης, τό μέγα μυστήριον ημίν, ανακαλύψας μέγιστε, Αγγέλων δι' ού ήρθημεν, οι από γής πρός μέγιστον, ύψος μεγάλως τιμώντές σε.

Επίφανον πάσιν ουρανόθεν, τοίς πόθω ζητούσί σε αεί, καί παύσον τό κλυδώνιον, τό καθ' ημών κινούμενον, τών πειρασμών καί θλίψεων, ώ Γαβριήλ Αρχιστράτηγε.

Θεοτοκίον

Γνωρίζων τό πάλαι κεκρυμμένον, μυστήριον Κόρη σοι ποτέ, ο Γαβριήλ εκραύγαζε, Χαίρε Θεού παλάτιον, εν ώ οικήσας άπαντας, βροτούς θεώσει ως εύσπλαγχνος.

Τού Οσίου

Εξήνθησεν η έρημος

Εξέλαμψεν ο βίος σου, θεοφόρε Στέφανε, ολολαμπής ως ήλιος, εν τώ κόσμω καί κατεφώτισε, τούς σοί πίστει καί πόθω προσανέχοντας.

Φωτίζονται τά πέρατα, διδαχαίς σου Όσιε, ως γάρ φωστήρ εξέλαμψας, θεοφόρε τή Eκκλησία Χριστού, εν ή εστερεώθη η καρδία σου.

Αδούλωτον ετήρησας, τήν ψυχήν σου πάθεσι, καί ηδοναίς τού σώματος, θεοφόρε Στέφανε τίμιε, διό νύν επαξίως ευφημούμέν σε.

Θεοτοκίον

Εφάνης καθαρότητι, ωσεί κρίνον Δέσποινα, τών ακανθών εκλάμψασα, λαμπηδόσι τής παρθενίας σου, εν μέσω Θεοτόκε πανσεβάσμιε.

Ο Ειρμός

«Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών Εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου».

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ωδή γ'

Ουκ έστιν Άγιος ως σύ

Ο νούς σου νεύσει πρός Θεόν, όλως πεφωτισμένος, εμυήθη τά θεία, Γολινδούχ καί ασφαλώς, βεβαιωθείς εν αυτοίς, απιστίας, σκότος απεκρούσατο.

Ισχύν θεμένη τόν Χριστόν, τή θεογενεσία προσεχώρησας Μάρτυς, καί τήν κλήσιν ευσεβώς, ώσπερ τήν πίστιν τήν σήν ενηλλάξω, θείαις επινευσεσι.

Σοφών λογίων Ιεραίς, αναπτύξεσι πίστει, επιμένουσα Μάρτυς, εμυήθης εν αυτοίς, τήν πρός ημάς τού Χριστού παραδόξως, θείαν επιφάνειαν.

Θεοτοκίον

Γνωστώς κατείδομεν Θεόν, σαρκωθέντα Παρθένε, εξ αγνών σου αιμάτων, δι' οίκτον νύν τήν ημών, αναλαβόντα μορφήν, διά τούτο, πίστει σε δοξάζομεν.

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν Τάφον σου Σωτήρ

Ο μέγας Γαβριήλ, αρχηγός τών Αγγέλων, δεικνύμενος αεί, συν αυτοίς ανακράζει, τό θείον μελώδημα, τή Τριάδι γηθόμενος, Τούτον άπαντες, μεγαλοφώνως εν πίστει, ανυμνήσωμεν, καί καθαρά διανοία, αισίως δοξάσωμεν.

Δόξα... Τού Οσίου

Τό αίμά σου σοφέ, μυστικώς ανεβόα, εκ γής πρός τόν Θεόν, ως τού Άβελ θεόφρον, τρανώς γάρ εκήρυξας, τήν Τριάδα τήν άκτιστον, όθεν Όσιε, ποιμαντικώς διαπρέψας, απεδίωξας, τούς τής αιρέσεως λύκους, σφενδόνη τού Πνεύματος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ανύμφευτε αγνή, Θεοτόκε Παρθένε, η μόνη τών πιστών, προστασία καί σκέπη, κινδύνων καί θλίψεων, καί δεινών περιστάσεων, πάντας λύτρωσαι, τούς επί σοί τάς ελπίδας, Κόρη έχοντας, καί τάς ψυχάς ημών σώσον, ταίς θείαις πρεσβείαις σου.

Τού Αρχαγγέλου

Ωδή δ'

Τήν ανεξιχνίαστον

Ίστατο μεθέξεσι θεαρχικαίς, πάλαι Γαβριήλ αξιάγαστε, καταφαιδρύνων, τόν Προφήτην Δανιήλ, καί εντιθείς τήν δήλωσιν, τών αγνοουμένων εν πνεύματι.

Στόμασι πηλίνοις σε χαρμονικώς, πύρινον τήν φύσιν υπάρχοντα, ανευφημούμεν, εξελού ημάς πυρός, διηνεκώς φλογίζοντος, θείαις Γαβριήλ μεσιτείαις σου.

Τήν υπέρ τόν ήλιον θείαν στολήν, δόξη απροσίτω αστράπτουσαν, ημφιεσμένος, στρατηγέ τών Λειτουργών, τώ Βασιλεί παρίστασαι, τώ επουρανίω γηθόμενος.

Θεοτοκίον

Όλην σε τώ Πνεύματι ο Γαβριήλ, περιηγνισμένην Πανάμωμε, κατανοήσας, εκβοά σοι εμφανώς, Χαίρε αράς η λύτρωσις, καί τών προπατόρων ανάκλησις.

Τού Οσίου

Ελήλυθας, εκ Παρθένου

Σύ Στέφανε, μοναζόντων εγένου στεφανωμα, ως λίθον πολύτιμον, τήν αρετήν περικείμενος, ώφθης γάρ μακάριε, θεοχαρίτωτον όντως εγκαλλώπισμα.

Τήν ένθεον, θεοφόρε σοφίαν τετίμηκας, διό τών χαρίτων σε, αύτη στεφάνοις ελάμπρυνε, δόξαν τήν αιώνιον, σοί προξενήσασα Πάτερ πανσεβάσμιε.

Αμάραντον, ο Δεσπότης Παμμάκαρ σοι στέφανον, ως δίκαιος έπλεξε, τής αρετής αμειβόμενος, Σάββα τού θεόφρονος, σύ μαθητής γάρ εγένου γνησιώτατος.

Θεοτοκίον

Νεκρώσεως τόν καρπόν μοι η Εύα προσήνεγκε, ζωήν δέ γεννήσασα, τήν ενυπόστατον Παναγνε, αύθίς με ανώρθωσας, διό κραυγάζω σοι, Χαίρε αειπάρθενε Δέσποινα.

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ωδή δ'

Χριστός μου δύναμις

Οι σοί πανεύφημε, κατευθυνόμενοι, πρός τόν Κύριον βρόχοις τοίς τού εχθρού, πόδες ου κεκώλυνται, υποσκελίζοντες αυτού, τάς πορείας θείω Πνεύματι.

Λυθήναι σπεύδουσα, παθών συγχύσεως καί δολίας απάτης Μάρτυς δεσμοίς, χαίρουσα ωμίλησας, καταδεσμούσα εν αυτοίς, πάσαν πλάνην τού αλάστορος.

Ισχύν σοι δίδωσι, Χριστός ο Κύριος, υπομείναι βασάνους καί πονηράς, στρέβλας αξιάγαστε, δι' ών κατήργησας εχθρού, πάντα Κόρη μηχανήματα.

Θεοτοκίον

Δεσμόν διέλυσας, τής παραβάσεως, τών καλών τόν δοτήρα υπερβολή, τέξασα χρηστότητος, Παρθενομήτορ, οι πιστοί, διά τούτό σε δοξάζομεν.

Τού Αρχαγγέλου

Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Νοός κατά μέθεξιν, τού πρώτου φωτιζόμενος, δεύτερον ωράθης φώς κραυγάζων, σύν ταίς απείροις Αγγέλων τάξεσιν, Άγιος Πατήρ ο παντουργός, ο Υιός συνάναρχος, καί τό Πνεύμα τό σύνθρονον.

Τό είδός σου πύρινον, τό κάλλος υπερθαύμαστον, άπασαν διάνοιαν εκπλήττον, μέγα τό κλέος Γαβριήλ μέγιστε, θείων Ασωμάτων αρχηγέ, πάντων εγκαλλώπισμα, τών πιστώς ανυμνούντων σε.

Ο θείος ως ειδέ σε, καιρώ τού θυμιάματος, πάλαι συνεστώτα Ζαχαρίας, μένει κωφεύων, ου γάρ επίστευσε, σού τή αγγελία τή φρικτή, ήπερ εξεφώνησας, Γαβριήλ, Αρχιστράτηγε.

Θεοτοκίον

Ναός αγιάσματος, υπάρχουσα Πανάμωμε, φωνή Γαβριήλ τού Αρχαγγέλου, τόν εν Αγίοις αναπαυόμενον, τέτοκας πανάγιον Θεόν, πάντας αγιάζοντα, καί δεινών εξαιρούμενον.

Τού Οσίου

Μεσίτης Θεού

Ορμήν τών παθών, απαθείας έρωτι, κατέσβεσας, θεοφόρε Στέφανε, καί ταίς θεωρίαις τε καί πράξεσι, κατελάμπρυνας Πάτερ, τήν τής ψυχής κατάστασιν.

Νοϊ καθαρώ, ταίς γραφαίς ωμίλησας τού Πνεύματος, θεορρήμον Στέφανε, καί τής θεωρίας καί τής πράξεως, συνελέξω τόν πλούτον, θεόφρον Πάτερ Όσιε.

Σοφίας βυθόν, ερευνήσας Στέφανε κατέλαβες, ευρείν όσον χρήσιμον, καί τόν μαργαρίτην τόν πολύτιμον, διά πόνων εκτήσω, παμμάκαρ τόν τής γνώσεως.

Θεοτοκίον

Ιδού εν γαστρί, Θεοτόκε πάναγνε Χριστόν τόν Θεόν, υπέρ λόγον έσχηκας, ώσπερ Ησαϊας προηγόρευσεν, υπέρ φύσιν τε τούτον, Θεογεννήτορ τέτοκας.

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ωδή ε'

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ

Οχυρωθείσα τόν λογισμόν, εν οχυρωτάταις φυλακαίς, χρόνον πολύν εκαρτέρησας, φύλαξ δεικνυμένη διαταγμάτων Χριστού, αγλάϊσμα Μαρτύρων, Μάρτυς πανεύφημε.

Υπό Αγγέλου φωτοειδούς, τών περικειμένων σοι δεσμών, απολυθείσα εξέδραμες, πρός αγιωτάτου ανδρός απάντησιν, πρός σέ παρά Κυρίου σταλέντος Ένδοξε.

Χαίρουσα ώκησας σκοτεινόν, λάκκον καί βαθύτατον Σεμνή, ως Δανιήλ ο θαυμάσιος, δράκοντι συνούσα, όστις ηδέσθη σε, Χριστού τών παθημάτων επιγνούς μάρτυρα.

Θεοτοκίον

Μεμολυσμένος τόν λογισμόν, καί ηχρειωμένος ταίς πολλαίς, Μήτηρ Θεού παραβάσεσι, σέ καθικετεύω μόνη αμόλυντε, οικτίραί με καί σώσαι τή μεσιτεία σου.

Τού Αρχαγγέλου

Ωδή ς'

Τήν θείαν ταύτην

Γεώδεις γλώσσαι γεραίρειν σε, τόν νούν τόν φωταυγή καί ουράνιον, ουκ εξισχύουσι, περιφανώς λαμπρυνόμενον, ταίς υπέρ νούν καί λόγον, θείαις λαμπρότησιν.

Ακτίς ηλίου πολύφωτε, πυρίνων Λειτουργών Αρχιστράτηγε, ταίς σελασφόροις σου, πρός τόν Δεσπότην δεήσεσι, τούς υμνητάς σου σκότους, παθών εξάρπασον.

Βουλάς εθνών διασκέδασον, τήν πίστιν τήν ορθόδοξον κράτυνον, παύσον τά σχίσματα, τής Εκκλησίας Αρχάγγελε, ταίς πρός τόν Κτίστην πάντων, σού παρακλήσεσι.

Θεοτοκίον

Ρημάτων θείων υπήκοος, Αγνή τού Γαβριήλ εχρημάτισας, καί τόν προάναρχον, Λόγον σαρκί απεκύησας, τής αλογίας κόσμον, απολυτρούμενον.

Τού Οσίου

Εν αβύσσω πταισμάτων

Οικουμένης φωστήρ φαεινότατος, Πάτερ αναδέδειξαι λόγων λαμπρότησι, καταφωτίζων Στέφανε, τούς σοί πίστει καί πόθω προστρέχοντας.

Μακαρίως τόν βίον διέδραμες, μύσας τάς αισθήσεις γάρ έξω γεγένησαι, τής κοσμικής συγχύσεως, καί Θεώ προσωμίλησας Στέφανε.

Ως καλός ως ωραίος ο στέφανος, ώ νύν εστεφάνωσαι πάνσοφε Στέφανε, ταίς αρεταίς στεφόμενος, καί παθών βασιλεύσας πανάριστε.

Θεοτοκίον

Υπέρ φύσιν Παρθένε εκύησας, καί διαιωνίζεις Παρθενος εμφαίνουσα, τής αληθούς θεότητος, τού Υιού καί Θεού σου τά σύμβολα.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλού εύμενος, τήν ανεξιχνίαστον της σπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ωδή ς'

Τού βίου τήν θάλασσαν

Απέρριψαν λάκκω σε, κατωτάτω δυσμενείς, εν ώ ημέραις πλείοσι, βρώσιν ουδόλως είληφας εκ χειρός, ανθρώπων, ετρέφου γάρ, θείω άρτω, τόν Κτίστην μεγαλύνουσα.

Ρημάτων υπάρχουσα, φύλαξ Μάρτυς θεϊκών, πολυχρονίαν κάθειρξιν, κατεδικάσθης πάσαις ασκητικαίς, το σώμα συντρίβουσα, αγωγαίς καί τά πάθη υποτάττουσα.

Τελείως ηλόγησας, τής αγίας σου σαρκός, εν τώ ροπάλοις τύπτεσθαι, καί τά οστά συντρίβεσθαι αφειδώς, τοίς λίθοις Πανεύφημε, θεϊκός γάρ σε πόθος επερρώννυεν.

Θεοτοκίον

Υφάνας ο Ύψιστος, εαυτώ περιβολήν, εκ τών αγνών αιμάτων σου, τούς γυμνωθέντας θείαις καταστολαίς, εφαίδρυνεν Άχραντε, διά τούτό σε πόθω μακαρίζομεν.

Κοντάκιον Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τών ασωμάτων Λειτουργών ως πρωτεύων, τό πρό αιώνων ορισθέν όντως μέγα, σύ Γαβριήλ πεπίστευσαι μυστήριον, τόκον τόν απόρρητον, τής Αγίας Παρθένου, Χαίρε προσφωνών αυτή, η κεχαριτωμένη, Χρεωστικώς σε όθεν οι πιστοί, εν ευφροσύνη αεί μακαρίζομεν.

Συναξάριον

Τή ΙΓ' τού αυτού μηνός, η Σύναξις τελείται τού Αρχαγγέλου Γαβριήλ.

Στίχοι

· Τών σών άγαθών ώσπερ ουκ έχω κόρον,

· Ως ουδ' εορτών, Γαβριήλ Άρχων Νόων.

· Τή δεκάτη δέ τρίτη συναγήοχεν ώδε Γαβριήλ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Στεφάνου τού Σαββαϊτου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Γολινδούχ, τής μετονομασθείσης Μαρίας.

Στίχοι

· Σκηνοίς Γολινδούχ εις Εδέμ, σκηναί δε σοι,

· Τό τού Βαλαάμ, ως σκιάζουσαι νάπαι.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Αρχαγγέλου

Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν

Ιωάννου τόκον ένδοξε εμήνυσας, τώ Ζαχαρία ποτέ, ένδον τού θείου ναού, εστώτι καί ψάλλοντι, τώ Λυτρωτή καί Θεώ, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Η περίδοξος τού οίκου σου ευπρέπεια, περιφανώς Γαβριήλ, καθαγιάζει ψυχάς, πιστών καί προτρέπεται, μεγαλοφώνως βοάν, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Λαμπρυνόμενος μεθέξει Αρχιστράτηγε, πρώτου φωτός μυστικώς, δεύτερον φώς αληθώς, ωράθης τούς μέλποντας, φωτίζων πάντοτε, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Απεστάλη Γαβριήλ ο Αρχιστράτηγος, χαράν μηνύων σοι, Παρθενομήτορ αγνή, δι' ής λύπη πέπαυται, καί η αρά αληθώς, απεστείρωται, καί ευλογία ήνθησε, τοίς πιστοίς εις τούς αιώνας.

Τού Οσίου

Aντίθεoν πρόσταγμα

Μυρίζουσιν Όσιε, τών σών δογμάτων, οι λόγοι τή χάριτι, τοή Πνεύματος λαμπόμενοι, θεότητα μίαν γαρ, σέβων εν προσώποις τρισί, Λόγου τε τήν σάρκωσιν υμνών, ευωδιάζεις ημάς πανόλβιε.

Ο βίος τώ λόγω σου, συνδραμών Πάτερ, διπλούν σοι τόν στέφανον, παμμάκαρ προεξένησε, σοφίας γάρ όργανον, Πάτερ πανέντιμε, γέγονας τώ Κτίστη σουβοών, Ευλογητός εί καί υπερένδοξος.

Νοός καθαρότητι, καί διανοίας, θεόφρον λαμπρότητι, τόν βίον διελήλυθας, αγνεία τε σώματος, καί παρθενία σεπτή, άριστον ανάθημα φανείς, τώ παντεπόπτη καί παντοκράτορι.

Θεοτοκίον

Ιθύνουσα Πάνσεμνε τόν εμόν βίον, πρός τόν σόν πανεύδιον, λιμένα καθοδήγησον, Θεόν η κυήσασα, τών αγαθών τήν πηγήν, τόν πάσι παρέχοντα πιστοίς, τήν αφθονίαν τής αγαθότητος.

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ωδή ζ'

Δροσοβόλον μέν

Σέ γυμνούντες περιέφερον οι άφρονες, παικτικώς πόλιν άπασαν, ορωμένης δέ, ουδαμώς εφρόντισας Σεμνή, αισχύνης, τήν δόξαν τήν εκεί, αποκειμένην γάρ νοός όμμασιν έβλεπες.

Ώσπερ άσαρκος υπήνεγκας τάς μάστιγας, Μάρτυς θεομακάριστε, εδυνάμου γάρ, ο Χριστός σε σάρκα δι' ημάς, φορέσας συνών σοι καί τηρών, τήν σήν καρδίαν Γολινδούχ, άτρεπτον θεία στοργή.

Ρωμαλέως τήν χρονίαν εκαρτέρησα, κάθειρξιν αξιάγαστε, ώσπερ κόσμον δέ, τά κλοιά προσφέρουσα σεπτών, Χριστού παθημάτων κοινωνός, ως καί τής δόξης τής αυτού, Γολινδούχ γέγονας.

Αναγέννησιν κομίζεται δι' ύδατος, καί πνεύματος Πανεύφημε, η τεκούσά σε, νουθεσίαις είξασα ταίς σαίς, Θεού καταυγάσαντος αυτής, αποκαλύψεσι φρικταίς, τόν λογισμόν εμφανώς.

Θεοτοκίον

Iλαστήριον κεκτήμεθα Πανάμωμε, πρός τόν Θεόν σε πάντοτε, Εξελού, ημάς τών εκεί βασάνων φοβερών, καί λύτρωσαι πάσης απειλής, επιβουλής τέ ορατών, καί αοράτων εχθρών.

Τοή Αρχαγγέλου

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς

Ιερολογίαις ιεραίς σε, λαός Ιερός υμνει γηθόμενος, σύ γάρ τόν παναίτιον, Λόγον σωματούμενον, τό καθ' ημάς, Αρχάγγελε, τή εξ ημών προσφωνείς, Παρθένω υπέρ νοήν τε καί λόγον, όθεν σε τιμώμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Νοϊ τώ μεγάλω τε καί πρώτω, αϋλως Αρχάγγελε ενούμενος, στόματι πυρίνω σου, μέλπεις τό μελώδημα, τό φοβερόν ο μέλπουσι, πάντες Αγγέλων χοροί, Τόν Κύριον υμνείτε κραυγάζων, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ευκλείαις σαφώς πεποικιλμένος, ταίς θείαις διέρχη τά ουράνια, είτα τά επίγεια, αποπεραιούμενος, τά Ιερά θελήματα, Χριστού τού πάντων Θεού,, Αγγέλων Γαβριήλ αρχηγέτα, κλέος τών εν πίστει αεί σε ευφημούντων.

Σαρκί καθ' υπόστασιν ο Λόγος, ανθρώποις προσομιλήσαι προελόμενος, έσχε σε προτρέχοντα, καί προασπιζόμενον, τό ιερόν παλάτιον, ώ Ιερέ Γαβριήλ, καί Κύριον υμνείτε βοώντα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ως θρόνον τερπνόν τού Βασιλέως, ως πάντων τών ποιημάτων υπερέχουσαν, ως τόν υπερούσιον, μόνην ουσιώσασαν, καί τοίς βροτοίς ενώσασαν, ενώσει κρείττονι, γεννήσεως αρρήτου καί ξένης, τήν ευλογημένην, υμνήσωμεν Παρθένον.

Τού Οσίου

Κάμινος ποτέ

Στέφος ευπρεπές, Χριστός ο ζωοδότης, τή κορυφή σου επιτέθεικε, φερώνυμε Στέφανε, τών σών ιδρώτων ένεκα, τών απείρων τε καμάτων σου, ούς χαίρων ηγωνίσω, τώ τούτου πόθω πυρούμενος.

Όλην υπερβάς, τήν αίσθησιν παμμάκαρ, νοϊ τώ πρώτω προσωμίλησας, ψυχής καθαρότητι, πολιτείας τε σεμνότητι, στεφανηφόρε Στέφανε, κράζων, Υπερυψούτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Έρωτι σφοδρώ, παμμάκαρ κατιχνεύσας, τού θεοφόρου Σάββα Στέφανε, τόν βίον τόν ένθεον, πολιτείας τε σεμνότητι, εζήλωσας πανεύφημε, γέγονας εκμαγείον, τούτου γάρ όντως πανάριστον.

Θεοτοκίον

Νούς ο απαθής, εν μήτρα σου ενούται, τώ ανθρωπίνω νοϊ Πάναγνε, σαρκός τε παχύτητι, υπό χρόνον τε γενόμενος, αιώνων ο υπέρτερος, όθεν σε Θεοτόκον, πίστει καί πόθω δοξάζομεν.

Ο Ειρμός

«Kάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω, προοτάγματι, τούς Χαλδαιους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κυριον».

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς Οσίοις

Σέ μεγίστοις αγώσιν εγκαρτερήσασαν, καί χρονία καθείρξει δεσμών απέλυσε, θεία προτροτή, δυσμενής πονηρότατος, Μάρτυς αθληφόρε, φαιδρώς δεδοξασμένη.

Μετά πόνους μυρίους τής εναθλήσεως, ακροτάτη ασκήσεισαυτήν εκδέδωκας, θέκλαν αληθώς, τήν σεπτήν Πρωτομάρτυρα, μάρτυς μιμουμένη, μεθ' ής σε ευφημούμεν.

Επτερώθης τώ πόθω τού Παντοκράτορος, καί τά θήρατρα πάντα τού πολεμήτορος, ως περιστερά τού Χριστού αξιάγαστε, Μάρτυς υπερέβης, καί τώ Θεώ ηνώθης.

Νοερώς ενουμένη τώ θείω έρωτι, τάς εκείθεν πλουσίας αυγάς εισδέδεξαι, αίς καί νύν ημάς, καταυγάζεσθαι πρέσβευε, Μάρτυς τούς τελούντας, τήν σήν αγίαν μνήμην.

Θεοτoκίον

Ή τώ τόκω σου πάσαν αποστειρώσασα, τήν κακίαν τού πλάνου, πάσης στειρεύουσαν, πράξεως Αγνή, αγαθής τήν καρδίαν μου, δείξον καρποφόρον, Θεόν ιλεουμένη.

Τού Αρχαγγέλου

Ωδή θ'

Άπας γηγενής

Ίσταται φρικτώς, τώ θρόνω τής χάριτος, διακονούμενος, καί καταστραπτόμενος, φωτοχυσίαις ταίς υπέρ έννοιαν, καί ιερώς θεούμενος, καί φώς ορώμενος, καί φωτίζων, πίστει τούς τιμώντάς σε, ιερέ Γαβριήλ Αρχιστράτηγε.

Ώσπερ ουρανός, οράσαι κατάστερος, θείαις λαμπρότησιν, ώσπερ στρατηγέτης δέ, χερσί κατέχεις σκήπτρον υπέρλαμπρον, καί διαθέεις άπασαν, τήν γήν τό βούλημα τού Δεσπότου, πάντοτε ποιούμενος, καί δεινών τούς πιστούς εξαιρούμενος.

Στήσον τό δεινόν, βαρβάρων κλυδώνιον, επεγειρόμενον, πάντοτε τοίς δούλοις σου, τής Εκκλησίας παύσον τά σχίσματα, τοίς υμνηταίς σου βράβευσον, πταισμάτων λύτρωσιν, βασιλεί τε δώρησαι τά τρόπαια, Γαβριήλ τή θερμή προστασία σου.

Η περικαλής, δυάς καί περίδοξος, Μιχαήλ καί Γαβριήλ, θρόνω παριστάμενοι, τής θείας δόξης πάσιν αιτήσασθε, αμαρτιών συγχώρησιν, απαλλαγήν τών δεινών, ως προστάται, ως τήν αγαθότητα, τού Δεσπότου εν πάσι μιμούμενοι.

Θεοτοκίον

Φέγγος αστραπής, τού τόκου σου έλαμψε, καί κατεφαίδρυνε, πάσαν τήν υφήλιον, καί τόν προστάτην τού σκότους ώλεσε, Θεογεννήτορ πάναγνε, Αγγέλων καύχημα, καί ανθρώπων, πάντων τόν διάσωσμα, τών απαύστοις φωναίς ανυμνούντωνσε.

Τού Οσίου

Ανάρχου Γεννήτορος

Υπέρτιμε Στέφανε, νύν καθαρώς ηδόμενος, καί τρυφής απολαύων τής υπέρ έννοιαν, ένθα τών Αγίων οι δήμοι, περί Θεόν, χορεύουσι μάκαρ, τούς σέ νύν γεραίροντας, μεσιτεύων πρός σέ έλκυσον.

Μετέστης γηθόμενος, πρός εφετών τό ακρότατον, πρός τό μόνον τώ όντι σαφώς μακάριον, πρός τό πανυπέρτατον κάλλος, πρός τήν ζωήν τήν όντως αγήρω, πρός φώς τό ανέσπερον, θεοφόρε Πάτερ Στέφανε.

Ως ήλιος έλαμψας, εν μοναστών συστήμασιν, απαλών εξ ονύχων καθιερούμενος, καί ώσπερ ακτίνας εκπέμπων, τάς αρετάς, τής σής πολιτείας, γλυκύτατε Στέφανε, θεοφόρε Πάτερ Όσιε.

Θεοτοκίον

Νοήσαντες πόρρωθεν, προφητικοίς εν όμμασιν, οι προφήταί σε πάντες προανεφώνησαν, μέλλουσαν φανείσθαι Μητέρα, τού παντουργού, καί πάντων Δεσπότου, διό σε πανύμνητε, Θεοτόκον καταγγέλλομεν.

Ο Ειρμός

«Αμάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Τής Αγίας Μάρτυρος

Ωδή θ'

Θεόν ανθρώποις

Iδείν θεόφρον νοός λαμπρότητι, τά αγαθά τά μένοντα εκείσε ηξίωσαι, ενδημούσα εισέτι τώ σώματι, ών νύν εν μετουσία, θεία υπάρχουσα, τούτων καί ημάς, επιτυχείν Κυρίω πρέσβευε.

Ως φώς, ως ήλιος εναπήστραψεν, η καρτερά καί θεία καί γενναία σου άθλησις, καί πιστών τάς καρδίας εφώτισε, φέγγει θεογνωσίας, καί απεμείωσε, πάντα τόν τής πλάνης, σκοτασμόν θεομακάριστε.

Σαυτήν ενδύμασι περιέστειλας, σών ιερών αιμάτων βεβαμμένοις λαμπρότησι, τό δέ σόν ημαγμένον ιμάτιον, Μάρτυς, πηγήν θαυμάτων, έδειξας χάριτι, τοίς καθαρωτάτω λογισμώ τούτου προσψαύουσιν.

Ή σή δεδόξασται θεία κοίμησις, αγγελικών ταγμάτων σε λαβόντων πρός Κύριον, διά τούτο τελούμεν τήν μνήμην σου, πάντες εν ευφροσύνη, πανηγυρίζοντες, Μάρτυς αθληφόρε τού Χριστού αξιοθαύμαστε.

Θεοτοκίον

Φωνή Αγγέλου Αγνή συνέλαβες, Λόγον Πατρός ημίν ομοιωθήναι θελήσαντα, όν δυσώπει ευρείν ημάς έλεος, καί τών αμαρτημάτων, λύσιν πανάμωμε, όθεν ευχαρίστοις σε φωναίς αεί δοξαζομεν.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Αρρήτως πυρσευόμενος, ταίς θεϊκαίς ελλάμψεσι, τής υπερφώτου τριάδος, διέρχη πάσαν τήν κτίσιν, ως αστραπή Αρχάγγελε, πληρών τό θείον πρόσταγμα, Γαβριήλ αστραπόμορφε, φρουρών φυλάττων καί σκέπων, τούς σέ φαιδρώς ανυμνούντας.

Θεοτοκίον

Εικόνος ής μετέλαβον, θεουργικώς τής κρείττονος, εξώσθην, οίμοι! ο τάλας, δι' ακρασίας τής πάλαι, συ δέ Χριστέ ως εύσπλαγχνος, αρρήτως κοινωνήσας μοι, τού χείρονος μετείληφας, καινοποιήσας με Λόγε, παρθενικών εξ αιμάτων.

Εις τούς Αίνους ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια τού Αρχαγγέλου τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α'

Πανεύφημοι μάρτυρες

Γαβριήλ Αρχάγγελε Θεού, θείος Αρχιστράτηγος, καί υπουργός ανεδέδειξαι, καί ταίς λαμπρότησι, καί ταίς φρυκτωρίαις, τούτου αυγαζόμενος, αμέσως κατα μέθεξιν δεύτερον, φώς εχρημάτησας, καί φωτίζεις τήν περίγειoν, εξαστράπτων, τώ κάλλει τής δόξης αυτού.

Γαβριήλ πρωτάγγελε τό σόν, κλέος περιβόητον, καί θαυμαστή σου η δύναμις, η χάρις ένθεος, η μορφή ωραία, τό είδος σου πύρινον, η τάξις υψηλή καί υπέρτιμος, η φαύσις άϋλος, η ροπή αμετακίνητος, πρός τό χείρον, τή νεύσει τού κρείττονος.

Γαβριήλ Ταξίαρχε χαράς, μυστικής προάγγελε, ο νυμφοστόλος ο ένδοξος, τής Θεομήτορος, σύν αυτή τώ Κτίστη, πάντων καθικέτευε, λυτρούσθαι τών δεινών καί τών θλίψεων, τούς σέ γεραίροντας, καί τά θεία Ευαγγέλια, σού εν πίστει δεχομένους πάντοτε.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Ο που επισκιάσει η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν τού διαβόλου διώκεται η δύναμις, ου φέρει γάρ τώ φωτί σου προσμένειν, ο πεσών Εωσφόρος, Διό αιτούμέν σε, τά πυρφόρα αυτού βέλη, τά καθ' ημών κινούμενα απόσβεσον, τή μεσιτεία σου λυτρούμενος ημάς, εκ τών σκανδάλων αυτού, αξιύμνητε, Γαβριήλ Αρχάγγελε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ δυσωπούμεν ως Θεού Μητέρα ευλογημένη, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ει βούλει, ποίησον Δοξολογίαν Μεγάλην. Ειδ' ού, εις τόν Στίχον τά τής Οκτωήχου.

Εις δέ τήν Λειτουργίαν, ζήτει άπαντα Σεπτεμβρίου ς'.