ΤΗ ΙΓ' ΈΩΣ ΙΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τή Κυριακή τών αγίων Πατέρων τής Δ' Οικουμενικής Συνόδου, τών εν Χαλκηδόνι συνελθόντων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου γ' καί Ανατολικά γ' καί τών Αγίων Πατέρων τά παρόντα δ' προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Σέ τόν απερίγραπτον, καί ανερμήνευτον Λόγον, σάρκα χρηματίσαντα, δι' ημάς φιλάνθρωπε ανεκήρυξε, τό σεπτόν σύστημα, τών σοφών Πατέρων, Θεόν τέλειον καί άνθρωπον, διπλούν ταίς φύσεσι, καί ταίς ενεργείαις υπάρχοντα, διπλούν καί ταίς θελήσεσιν, ένα τόν αυτόν καθ' υπόστασιν, όθεν σύν Πατρί τε, καί Πνεύματι γινώσκοντες Θεόν, ένα πιστώς προσκυνούμένσε, τούτους μακαρίζοντες.

Πύρρον τε καί Σέργιον, καί τόν Oνώριον άμα, Ευτυχή Διόσκορον, καί δεινόν Νεστόριον κατεστρέψατε, τών κρημνών ένδοξοι, τό Χριστού ποίμνιον, εκατέρων διασώσαντες, διπλούν ταίς φύσεσιν, ίνα τόν Χριστόν καθ' υπόστασιν, λαμπρώς ανακηρύξαντες, μόναις ενεργείαις δεικνύμενον, όν καί προσκυνούντες, ως άνθρωπον, καί τέλειον Θεόν, σύν τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι, νύν υμάς δοξάζομεν.

Άκτιστον εκήρυξαν, οι θεοφόροι συμφώνως, τήν θείαν ενέργειαν, καί τήν θείαν θέλησιν τού πτωχεύσαντος, τόν εμόν άνθρωπον, τή σαρκί νείμαντες, τό κτιστόν τής ενεργείας τε, καί τής θελήσεως, φύσεως φυγόντες τήν σύγχυσιν, εμφρόνως οι μακάριοι, υποστατικήν τε διαίρεσιν, ούς εν ετησίοις, τιμώντες οι πιστοί ταίς εορταίς, Χριστόν συμφώνως δοξάζομεν, τόν αυτούς δοξάσαντα.

Τριάδα τήν άκτιστον, οι θεοφόροι Πατέρες, Θεόν ένα Κύριον, ομοφρόνως σήμερον ανεκήρυξαν, τό απλούν άπασι, τής μιάς φύσεως, καταλλήλως υποδείξαντες, κοινώ θελήματι, καί τής ενεργείας απλότητι, άναρχον ατελεύτητον, τούτον διά πάντων γνωρίσαντες, όθεν ανυμνούμεν, αυτούς ως Αποστόλων μιμητάς, καί τό εκείνων διδάξαντας, πάντας Ευαγγέλιον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τάς μυστικάς σήμερον τού Πνεύματος σάλπιγγας, τούς θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεν, τούς μελωδήσαντας εν μέσω τής εκ κλησίας, μέλος εναρμόνιον θεολογίας, Τριάδα μίαν απαράλλακτον, ουσίαν τε καί θεότητα, τούς καθαιρέτας τής πλάνης, καί ορθοδόξων προμάχους, τούς πρεσβεύον, τας πάντοτε Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό α' τού Ήχου

Είσοδος, τό Προκείμενον τής ημέρας καί τά Αναγνώσματα.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 14, 14-20)

Ακούσας Άβραμ, ότι ηχμαλώτευται Λώτ ο αδελφιδούς αυτού, ηρίθμησε τούς ιδίους οικογενείς αυτού, τριακοσίους δέκα καί οκτώ, καί κατεδίωξεν οπίσω αυτών έως Δάν, καί επέπεσεν επ' αυτούς τήν νύκτα αυτός, καί οι Παίδες αυτού μετ' αυτού καί επάταξεν αυτούς καί κατεδίωξεν αυτούς έως Χοβάλ, ή εστιν εν αριστερά ο Δαμασκού, καί απέστρεψε πάσαν τήν ίππον Σοδόμων, καί Λωτ τόν αδελφιδούν αυτού απέστρεψε, καί πάντα τά υπάρχοντα αυτού, καί τάς γυναίκας, καί τόν λαόν, Εξήλθε δέ βασιλεύς Σοδόμων εις συνάντησιν αυτώ ο μετά τό υποστρέψαι αυτόν από τής κοπής τού Χοδολλογόμορ καί τών βασιλέων τών μετ' αυτού, εις τήν κοιλάδα τού Σαβύ, τούτο ήν πεδίον Βασιλέως, καί Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, εξήνεγκεν άρτους καί οίνον, ήν δέ Ιερεύς τού Θεού τού Υψίστου, καί ευλόγησε τόν Αβραμ, καί είπεν. Eυλογημένος Άβραμ τώ Θεώ τώ Υψίστω, ός έκτισε τόν ο ουρανόν καί τήν γήν. Καί ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος, ός παρέδωκε τούς εχθρούς σου υποχειρίους σοι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 1, 8-11, 15-17)

Έλιπε Μωσής πρός τούς υιούς, Ισραήλ ίδετε, παρέδωκα ενώπιον υμών τήν γήν, εισελθόντες κληρονομήσατε τήν γήν, ήν ώμοσε Κύριος τοίς πατράσιν υμών, τώ Αβραάμ καί τώ Ισαάκ καί τώ Ιακώβ, δούναι αυτοίς καί τώ σπέρματι αυτών μετ' αυτούς. Καί είπον πρός υμάς εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς. Κύριος ο Θεός ημών επλήθυνεν υμάς, καί ιδού εστε σήμερον ωσεί τά άστρα τού ουρανού τώ πλήθει. Κύριος ο Θεός τών Πατέρων υμών προσθείη υμίν, ως εστέ χιλιοπλασίως, καί ευλογήσαι υμάς, καθότι ελάλησεν υμίν. Καί έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς, καί επιστήμονας, καί συνετούς, καί κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ' ημών, χιλιάρχους καί εκατοντάρχους, καί πεντηκοντάρχους, καί δεκάρχους, καί γραμματοεισαγωγείς τοίς κριταίς υμών. Καί ενετειλάμην τοίς κριταίς υμών εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων. Διακούετε αναμέσον τών αδελφών υμών, καί Κρίνατε δικαίως αναμέσον ανδρός καί αναμέσον τού αδελφού αυτού. Καί τού προσηλύτου αυτού. Ουκ επιγνώσει πρόσωπον εν κρίσει, κατά τόν μικρόν καί κατά τόν μέγα κρινείς, ου μή υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου, ότι η κρίσις τού Θεού εστι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 14-21)

Είπε Μωσής πρός τούς υιούς Ισραήλ, ιδού, Κυρίου τού Θεού σου ο ουρανός, καί ο ουρανός τού ουρανού, η γή καί πάντα όσα εστίν εν αυτή. Πλήν τούς πατέρας υμών προείλετο Κύριος αγαπάν αυτούς, καί εξελέξατο τό σπέρμα αυτών μετ' αυτούς, υμάς παρά πάντα τά έθνη, κατά τήν ημέραν ταύτην. Καί περιτεμείσθε τήν σκληροκαρδίαν υμών, καί τόν τράχηλον υμών ου σκληρυνείτε έτι, ο γάρ Κύριος ο Θεός υμών, ούτος Θεός τών Θεών, καί Κύριος τών Κυρίων, ο Θεός ο μέγας, καί ισχυρός, καί φοβερός, ός τις ου θαυμάζει πρόσωπον, ουδ' ου μή λάβη δώρον, ποιών κρίσιν προσηλύτω καί ορφανώ καί χήρα, καί αγαπά τόν προσήλυτον, δούναι αυτώ άρτον καί ιμάτιον. Κύριον τόν Θεόν σου φοβηθήση, καί αυτώ μόνω λατρεύσεις, καί πρός αυτόν κολληθήση, καί επί τώ ονόματι αυτού ομή, αυτός Καύχημά σου, καί αυτός Θεός σου, ός τις εποίησέ σοι τά μεγάλα καί τά ένδοξα ταύτα, ά είδον οι οφθαλμοί σου.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Αναστάσιμα.

Δόξα... Ήχος γ'

Aποστολικών παραδόσεων, ακριβείς φύλακες γεγόνατε, Άγιοι Πατέρες, τής γάρ Αγίας Τριάδος τό ομοούσιον, ορθοδόξως δογματίσαντες, Αρείου τό βλάσφημον συνοδικώς κατεβάλετε, Μεθ' όν καί Μακεδόνιον πνευματομάχον απελέγξαντες, κατεκρίνατε Νεστόριον, Ευτυχέα καί Διόσκορον, Σαβέλλιόν τε, καί Σεβήρον τόν Ακέφαλον, Ών τής πλάνης αιτήσασθε ρυσθέντας ημάς, ακηλίδωτον ημών τόν βίον, διατηρείν εν τή πίστει δεόμεθα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ασπόρως εκ θείου Πνεύματος, βουλήσει δέ, Πατρός, συνείληφας Υιόν τόν τού Θεού, εκ Πατρός αμήτορα πρό τών αιώνων υπάρχοντα, δι' ημάς δέ εκ σού απάτορα γεγονότα, σαρκί απεκύησας, καί βρέφος εγαλούχησας, Διό μή παύση πρεσβεύειν, τού λυτρωθήναι κινδύνων τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Αναστάσιμον

Δόξα... τών Πατέρων

Ήχος πλ. δ'

Υπερδεδοξασμένος εί, Χριστέ ο Θεός ημών, ο φωστήρας επί γής τούς Πατέρας ημών θεμελιώσας, καί δι' αυτών πρός τήν αληθινήν πίστιν, πάντας ημάς οδηγήσας, Πολυεύσπλαγχνε δόξα σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία καί οι Κανόνες.

Ο Αναστάσιμος εις δ' τής Θεοτόκου εις β' καί τών Αγίων Πατέρων εις η'.

Οι δύο Κανόνες τών Πατέρων ών ο πρώτος έχει Ακροστιχίδα.

Πλάνης ανυμνώ δεξιούς καθαιρέτας.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις.

Φιλόθεος.

Ωδή α' Ήχος α'

Σού η τροπαιούχος

Πλάνης καθαιρέτας δεξιούς, νύν ανυμνήσαι προθέμενος Δέσποτα, χάριν τήν σήν άνωθεν, τήν πανσθενή καλώ καί τήν ενέργειαν, δεξιά γάρ όντως, σύ τού Πατρός τε καί δύναμις.

Λόγοις Προφητών τών Ιερών, Ευαγγελίων τε νόμοις επόμενοι, τού Θεού τό άγνωστον, καί τό γνωστόν σαφώς ημάς εδίδαξαν, οι σοφοί Πατέρες, τής πλάνης πάντας ρυσάμενοι.

Άνωθεν χορός προφητικός, καί, Aποστόλων ο θείος κατάλογος, ένα τρισυπόστατον, Θεόν τρανώς καί πανσθενή εδίδαξαν, όν σεπτοί Πατέρες, σαφώς ημίν εξεκάλυψαν.

Νόμοις πειθαρχούντες θεϊκοίς, οι θεοφόροι Πατέρες εδίδαξαν, κατ' ουσίαν άγνωστον, τον ποιητήν απάντων χρηματίζοντα, ενεργείαις μόναις, καλώς νοείσθαι τοίς βλέπουσι.

Θεοτοκίον

Φώς τό τριλαμπές θεουργικώς, εν τή γαστρί σου χωρήσασα Δέσποινα, τάς καρδίας φώτισον, ως αγαθή τών ευσεβώς υμνούντων σε, φώς γάρ σύ καί δόξα, καί σωτηρία αιώνιος.

Δεύτερος Κανών

Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Η τών Πατέρων, ευσεβής ομήγυρις, η κροτηθείσα ποτέ, κατ' Ευτυχούς όντως, τόν Σωτήρα ώρισεν, αδιαιρέτοις φύσεσιν, εν δυσί τοίς τού θείου Πατρός Κυρίλλου διδάγμασι, βαίνουσα σαφώς καί εμμένουσα.

Εξακοσίων, ο αριθμός τριάκοντα, ευσεβεστάτων ανδρών, τήν Ευτυχούς πλάνην, καί Σεβήρου αίρεσιν, καταβαλόντες έφασαν, Εν δυσί ταίς ουσίαις, Xριστόν κηρύττομεν, βαίνοντες έπεσι Κυρίλλου τού μάκαρος.

Ο μή κηρύττων, εν δυσί ταίς φύσεσι, καί ενεργείαις Χριστόν, τόν τού Πατρός Λόγον, σχοίη τό ανάθεμα, η γάρ τετάρτη Σύνοδος, τών Αγίων Πατέρων, εμφρόνως ούτως εθέσπισε, Πάντες ούν αυτούς μακαρίσωμεν.

Θεοτοκίον

Δεδοξασμένα, περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τον Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Μαρία, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Καταβασία

Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Ωδή γ'

Ο μόνος εΙδώς

Η πρώτη πηγή τών αγαθών, η χάρις η τού Πνεύματος, ως ποταμους υμάς ανεστόμωσε, τήν πλάνην Ένδοξοι κατασύροντας, καί πιστούς ποτίζοντας, ευσεβείας νάματα, Προφητών Αποστόλων τό κήρυγμα.

Σέργιον καί Πύρρον τούς δεινούς, προστάτας τής αιρέσεως, Παύλον καί Πέτρον καί τόν Θεόδωρον, γενναίως άμα Σοφοί καθείλετε, τήν σεπτήν στηρίξαντες, Εκκλησίαν ένδοξοι, Αποστόλων Πατέρων τοίς δόγμασιν.

Ανάρχου θεότητος τρανώς, ενέργειαν συνάναρχον, οι θεοφόροι ανακηρύξαντες, κτιστήν εδίδαξαν τήν ενέργειαν, τού κτιστού προσλήμματος, εν διπλόη φύσεων, Υιόν ένα Χριστόν καταγγείλαντες.

Θεοτοκίον

Ιδείν οι ποθούντες τάς αυγάς, τής χάριτος τού Πνεύματος, καί τήν ανέσπερον θείαν έλλαμψιν, πηγή προσδράμωμεν τή τής χάριτος, τή μητρί τού κτίσαντος, εν αυτή γάρ άπαντα τοίς πιστοίς χορηγείται τά βέλτιστα.

Έτερος

Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Οι τής Σεβήρου αναιδώς εναβρυνόμενοι λόγοις, τοίς ιού θανατηφόρου εμπλέοις, καταισχύνθητε αεί, αποχωρούντες άπαντες, τής Εκκλησίας ώσπερ λύκοι καί κύνες αρπάκτορες.

Οι θιασώται καί πιστοί, τόν παντουργόν καί Σωτήρα, εν δυσίν αδιαιρέτοις ουσίαις, καί θελήσεσι διτταίς, καί ενεργείαις σέβομεν, τήν τού Σεβήρου πλάνην, όθεν εις τέλος τροπούμεθα.

Δεύτε Σεβήρου Έυτυχούς, καί Ιακώβου τήν πλάνην, Θεοδώρου Διοσκόρου σύν τούτοις, αποθώμεθα τρανώς, τήν δέ τετάρτην Σύνοδον, τών ευσεβών Πατέρων, μέλψωμεν θείοις εν άσμασι.

Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ καί Σεραφίμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτοκε, σύ γάρ μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αγνή μακαρίζομεν.

Kαταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Kάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Φωστήρες υπέρλαμπροι, τής αληθείας Χριστού, τώ κόσμω εδείχθητε, επί τής γής αληθώς, Πατέρες μακάριοι, τήξαντες τάς αιρέσεις, τών δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τάς φλογώδεις, τών βλασφήμων συγχύσεις, διό ως Ιεράρχαι Χριστού, πρεσβεύσατε σωθήναι ημάς.

Θεοτοκίον

Ταχύ δέξαι Δέσποινα, τάς ικεσίας ημών, καί ταύτας προσάγαγε, τώ σώ Υιώ καί Θεώ, Κυρία πανάμωμε, λύσον τάς περιστάσεις, τών εις σέ προστρεχόντων, πράϋνον μηχανάς τε, καί κατάβαλε θράσος, τών οπλιζομένων αθέων κατά τών δούλων σου.

Ωδή δ'

Όρος σε τή χάριτι

Νόμους τούς τού Πνεύματος, μελέτην ποιούμενοι, τούς πρακτικούς νόμους Σοφοί, καταπεμφθέντας πρός υμάς, εκ Ρώμης εδέξασθε, καί αναπτύξαντες φωτι τώ τού Πνεύματος, τήν Έκκλησίαν καλώς εστηρίξατε.

Ύμνοις καταστέψωμεν, τήν θείαν θεοφόρων οι πιομήγυριν, τών στοί, τόν σαρκωθέντα Λόγον γάρ, Θεόν τε καί άνθρωπον, ταίς ενεργείαις άμα καί τοίς θελήμασι, τοίς καταλλήλοις ημίν ανεκήρυξαν.

Μέγιστα φυσώμενον, Ονώριον πάνσοφοι, επί τώ θρόνω καί αρχή, Ρώμης ποτέ τής παλαιάς, καλώς Κατεστρέψατε, καί μετά τέλος τούτον αποκηρύξαντες, ως τής αρχής καί τού θρόνου ανάξιον.

Θεοτοκίον

Λόγον ενυπόστατον, Παρθένε γεννήσασα, Θεού καί φώς αληθινόν, τούς οφθαλμούς μου τής ψυχής, διάνοιξον δέομαι, καί τής εκείθεν αϊγλης μέτοχον ποίησον, σύ γάρ μεσίτις αυτού τε καί πρύτανις.

Έτερος

Σύ μου Χριστέ Κύριος

Φράσον ημίν, άφρον Σεβήρε καί μάταιε, μίαν φύσιν, σύνθετον τόν άναρχον, φώς τού Πατρός Λόγον καί Υιόν, εί γάρ ούτως είποις, καί άλλην φύσιν εσήμανας, η σάρξ γάρ καί ο Λόγος, ουχί μία ουσία, αλλά δύο υπάρχουσιν άθλιε.

Μίαν ειπών, φύσιν τού Λόγου επήγαγε, σαρκωθείσαν, φύσιν ανθρωπότητος, άνευ τροπής, όλως καί φυρμού, ο Αλεξανδρέων, διδάσκαλός τε καί πρόεδρος, τρανώς τάς δύο φύσεις, καί θελήσεις διδάσκων, τούς φρονείν ορθοδόξως εθέλοντας.

Δύο Χριστού, άπαντες φύσεις κηρύττομεν, ασυγχύτως, πάσαν τήν δυσσέβειαν, τού Έυτυχούς, άρδην οι πιστοί, καί τού Διοσκόρου, τού άφρονος στηλιτεύοντες, επόμενοι τώ όρω, τών Αγίων Πατέρων, καί Κυρίλλου τού θείου τής έπεσι.

Θεοτοκίον

Χερουβικόν, όχημα σύ Θεομήτορ ααγνή, σύ χωρίον, σύ καί ενδιαίτημα, τού πατρικού, Λόγου καί Θεού, τού εκ σών αχράντων, λαγόνων σάρκα φορέσαντος, διό διτταίς ουσίαις, τόν εκ σού σαρκωθέντα, προσκυνούντες απαύστως δοξάζομεν.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε'

Ο φωτίσας τή ελλάμψει

Νομοθέτας θεοφόροι Χριστός υμάς έδειξεν, οδηγούντας ως Μωσής, Ισραήλ νέον άριστα, Φαραώ τόν έχθιστον, βυθώ δεινώ τής απωλείας, ώσπερ εκείνος ποντίσαντας.

Ως καλλίστη καί λαμπρά τών Πατέρων η Σύνοδος, τόν απλούν γάρ, Ιησούν εκμαθούσα καί σύνθετον, ως Θεόν καί άνθρωπον, διπλάς αυτού τάς ενεργείας, πάσι κηρύττει τοίς πέρασι.

Δώρον θείον τάς εκ Ρώμης γραφάς λογισάμενοι, επ' εκείναις ευσεβείας τόν πύργον εστήριξαν, οι σοφοί Διδάσκαλοι, διττάς Χριστού τάς ενεργείας, ως καί τάς φύσεις κηρύξαντες.

Εξηλέγχθη Παύλος Πέτρος ομού καί Θεόδωρος, σύν τώ Πύρρω καί Σεργίω, Ονώριος συγχυσιν τού Χριστού τών φύσεων, τής ενεργείας τή συγχύσει, κατασκευάζοντες αίσχιστα.

Θεοτοκίον

Όλη Κόρη φωτισμός σύ υπάρχεις καί έλλαμψις, τού αδύτου φωτισμού χρηματίσασα τέμενος, διά τούτο δέομαι, φωτί τώ σώ Θεογεννήτορ, ψυχής τάς κόρας μου φώτισον.

Έτερος

Ίνα τί με απώσω

Ω Σεβήρε τάς φύσεις, τού Χριστού μή συγχέης δεινώς παράνομε, οι γάρ θιασώται, καί παμμάκαρες πάντες Διδάσκαλοι, εν δυσίν ουσίαις, καί εν ενί Χριστόν προσώπω, καταγγείλαντες πάσιν εξέθεντο.

Προσελάβετο φύσιν, τήν τής ανθρωπότητος σαφώς ο άναρχος, τού Πατρός ο Λόγος, ως φιλάνθρωπος, θέλων οικτίραι ημάς, τούς απολωλότας, όθεν αυτόν ανακηρύττω, εν ουσίαις δυσί καί θελήμασι.

Τόν Σεβήρον καθείλεν, η τετάρτη Σύνοδος καί τόν Διόσκορον, Χριστόν βλασφημούντας, βεβαιούσα τόν τόμον τού Λέοντος, τού Προέδρου Ρώμης, πάνυ καλώς τάς δύο φύσεις, τού Σωτήρος ατμήτως ορίζοντα.

Θεοτοκίον

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Ωδή ς'

Σπλάγχνων lωνάν

Ξένην καί καινήν, σύγχυσιν τών φύσεων, Χριστού τό δεινόν όντως συνέδριον, εξηρεύξαντο, τάς διττάς ενεργείας συγχέαντες, εις ενέργειαν τήν μίαν καί αλλόκοτον, ήνπερ ορθοδόξων πλήρωμα, Ιερών περιβόλων απήλασεν.

Ίνα τόν δεινόν, εκφύγη Νεστόριον, δυάδα υιών κακώς εισάγοντα, τό συνέδριον, τό τής πλάνης εκ βόθρου εις βάραθρον, εξωλίσθησε θελήσεων καί φύσεων, μάτην δογματίζον σύγχυσιν, αλλά θείοις Πατράσι διήλεγκται.

Όνπερ τώ Πατρί, Υιόν ομοούσιον, Πατέρες τό πρίν τρανώς εκήρυξαν, σύν τώ Πνεύματι, Διδασκάλων ενθέων ο σύλλογος, ενεργείαις θεϊκαίς πάντας εδίδαξαν, μίαν φυσικήν γνωρίσαντες, τήν ενέργειαν άμα καί θέλησιν.

Υποστατικήν, φρονούντες τήν θέλησιν, εισήγον κακώς σύν ταίς θελήσεσι, καί τά πρόσωπα, τών θελόντων τής πλάνης οι πρόμαχοι, ούσπερ κάλλιστα Πατέρες εξελέγξαντες, φύσει συμφυή διδάσκουσι, τήν κατάλληλον ταύτης ενέργειαν.

Θεοτοκίον

Θύρα θεϊκής, ακτίνος σύ Δέσποινα, πηγή τε φωτός, αδύτου γέγονας, τό γάρ πλήρωμα, τής θεότητος άπαν εσκήνωσεν, απορρήτως εν τή μήτρα σου πανάμωμε, ούπερ φυσικήν ενέργειαν, καί τήν αίγλην βραβεύεις τοίς χρήζουσιν.

Έτερος

lλάσθητί μοι Σωτήρ

Αι δύο επιστολαί, Κυρίλλου αι πρός τόν Σούκενσον, αποσταλείσαι ποτέ, Εώας τόν πρόεδρον, ελέγχουσιν άπασαν, τήν Σεβήρου πλάνην, ευσεβώς Χριστόν κηρύττουσαι.

Ο Κύριλλος τόν Χριστόν, κηρύττει εν δύο φύσεσι, καί ενεργείαις διτταίς, Σεβήρου τήν αίρεσιν, τού άνου τρεπόμενος, διό πάντες τούτου, τοίς διδάγμασιν εμμένομεν.

Θεοτοκίον

Παρθένον σε καί αγνήν, Θεογεννήτορα ένδοξον, Μαρία οι ευσεβείς, κυρίως κηρύττομεν, εμφράττοντες δύσφημον Νεστορίου στόμα, Διοσκόρου τε κακόνοιαν.

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Αυτόμελον

Τών Αποστόλων τό κήρυγμα, καί τών Πατέρων τά δόγματα, τή Εκκλησία μίαν τήν πίστιν εκράτυνεν, ή καί χιτώνα φορούσα τής αληθείας, τόν υφαντόν εκ τής άνω θεολογίας, ορθοτομεί καί δοξάζει, τής ευσεβείας τό μέγα Μυστήριον.

Ο Οίκος

Εν υψηλώ κηρύγματι τής τού Θεού Εκκλησίας ακούσωμεν βοώσης, ο διψών ερχέσθω πρός με καί πινέτω, ο κρατήρ, όν φέρω, κρατήρ εστι τής σοφίας, Τούτο τό πόμα αληθείας λόγω κεκέρακα, ύδωρ ου προχέω αντιλογίας, αλλ' ομολογίας, ής πίνων ο νύν Ισραήλ, Θεόν Ορά φθεγγόμενον, Ίδετε, ίδετε, ότι αυτός εγώ ειμι, καί ουκ ηλλοίωμαι, Εγώ Θεός πρώτος, εγω καί μετά ταύτα, καί πλήν μου άλλος ουκ έστιν όλως, Εντεύθεν οι μετέχοντες πλησθήσονται, καί αινέσουσι τής ευσεβείας τό μέγα μυστήριον.

Συναξάριον

Τή αυτή ημέρα, Μνήμην επιτελούμεν τών Αγίων εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων τής εν Χαλκηδόνι Αγίας καί Οικουμενικής τετάρτης Συνόδου.

Στίχοι

· Πόλου νοητού αστέρες σελασφόροι,

· Ακτίσιν υμών φωτίσατέ μοι φρένας.

Ταίς τών αγίων Πατέρων πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Σέ νοητήν Θεοτόκε

Σέ τόν Υιόν, τού Θεού καί άνθρωπον, κατανοήσαντες χοροί, θεολόγων Δέσποτα πρίν, κόσμω σε εκήρυξαν, διπλούν ταίς θελήσεσι, καί ενεργείαις φιλάνθρωπε, σού τό διπλούν εκατέρων, τών φύσεων πιστούμενοι.

Κόσμος λαμπρός, Εκκλησίας ώφθητε, τών Αποστόλων γάρ καλώς, εκδεξάμενοι τούς θεσμούς, πάντας εδιδάξατε, λόγον τόν τής πίστεως, τριαδικόν ενα Κύριον, δημιουργόν ενεργόν, θελητικόν παντοδύναμον.

Άκτιστον φώς, καί ζωήν αθάνατον, κατανοήσαντες Θεόν, υπέρ ταύτα τούτον καλώς, πάσιν εκηρύξατε, φύσεως κατώτερα, τα φυσικά ιδιώματα, τα συμφυή εγνωκότες ομού καί αδιαίρετα.

Θείου φωτός, αστραπάς εξέπεμψεν, υμάς εις κόσμον ο Χριστός, τούς τής πλάνης δημιουργούς, άρδην καταφλέγοντας, πάσαν δέ φωτίζοντας, τήν Εκκλησίαν μακάριον, τόν αινετόν ανυμνούντας, Θεον καί παντοδύναμον.

Θεοτοκίον

Έλαμψε φώς, ο Χριστός ανέσπερον, εκ σής νηδύος προελθών, καί τόν κόσμον έσωσε πρίν, ο υπερυψούμενος, όνπερ καθικέτευε, Θεογεννήτορ φωτίσαι μου, τής σκοτισθείσης καρδίας, τά νοούμενα όμματα.

Έτερος

Θεού συγκατάβασιν

Δυσί μέν εν φύσεσι, καί ενεργείαις ομολογούντες Χριστόν, ασυγχύτως ατρέπτως, τήν τού Σεβήρου πλάνην τροπούμεθα, όθεν τό πάθος προσλήψει υποίσαντι σαρκός, βοώμεν αυτώ, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ένα επιστάμεθα, τόν επί ξύλου καί εν τοίς κόλποις Πατρός, ως Θεόν εν υψίστοις, καί εν μνημείω ως συνημμένον σαρκί, ώ μελωδούμεν, συμφώνως κραυγάζοντες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Αρείου τήν κένωσιν, κατατομήν τε τού σμικροθέου, πιστοί τήν συναίρεσιν αύθις, τού Σαβελλίου, τών τής Τριάδος εχθρών μεμισηκότες, Τριάδι κραυγάζομεν, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τριαδικόν

Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντές σε Καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες, σού εκπορευόμενον, Πνεύμα ευθές συμφυές, καί συναϊδιον.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ

Αποστόλων τε καί Προφητών, ως εξ ορμητηρίου, Πατερες κεκινημένοι, τής ενθέου διδαχής, εκήρυξαν λέγοντες, Είς υπάρχει Κύριος πάντων, Χριστός εν υποστάσει, διπλούς τάς φύσεις, ομού καί ενεργείας.

Ίνα πλάνην πάσαν αναιδή, καλώς καί βλασφημίαν, Πατέρες τής Εκκλησίας, εξορίσωσιν ομού, ενέργειαν θέλησιν ουσιώδη, άκτιστον φέρειν τόν Κύριον ανείπον, τήν κτιστήν δέ πάλιν, ως Άνθρωπον καί Κτίστην.

Ρήμα θείον σχόντες εν χερσί, Πατέρες ώσπερ ξίφος, εχθρούς τούς τής ευσεβείας κατεπλήξατε καλώς, ενέργειαν θέλησιν τού Σωτήρος, πάντα τε τούτου τά φυσικά προσφόρως, διπλά προσειπόντες, καθάπερ καί τάς φύσεις.

Θεοτοκίον

Ολή Κόρη όλη εί καλή, όλη φωτοειδής τε φωσφόρος καί θεοφόρος, όλη μόνη καί λαμπρά, διό μου τά όμματα τής καρδίας φώτισον, πνέοντος Δέσποινα, τήν δόξαν σου καί τετρωμένου, τώ πρός εκείνην πόθω.

Έτερος

Επταπλασίως κάμινον

Καταισχυνέσθω πρόσωπα, καί φιμούσθω τά στόματα, τών μή κηρυττόντων, εν δυσί ταίς φύσεσιν, ατμήτως ατρέπτως τε, καί ασυγχύτως ένα Υιόν, οι γάρ ευσεβείς, πάντες κοινώς συμφρονούμεν, κατ' άλλο μέν καί άλλο, ενεργείν τε καί θέλειν, Xριστόν ου μήν προσώποις, κατ' άμφω δέ τάς φύσεις.

Οι Ιακώβου έχοντες τού Κεντόνου επίκλήσιν, όνομά τε τούτου, εαυτοίς εγγράφοντες, ημίν αποφήνατε, Ει εν τή κλήσει τούτου υμείς, εν τή κολυμβήθρα, εβαπτίσθητε πάλαι, διό αυτού πρός χάριν, τού Χριστού αποστάντες, ληρείτε ως εκείνος, σαφώς αναισχυντούντες.

Εν Χαλκηδόνι Σύνοδος, η τετάρτη Διόσκορον, Ευτυχή Σεβήρον, τούς δεινούς κατέβαλεν, εις τέλος εξώσασα, τήν ακανθώδη πλάνην αυτών, τήν συγχυτικήν, τών ουσιών τού Σωτήρος, τής θείας Εκκλησίας, τού Χριστού καί Δεσπότου, μεθ' ής ορθοδοξούντες, μισήσωμεν δή τούτους.

Τριαδικόν

Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς, τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, όμοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον, ομοούσιον Πνεύμα, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Τύπον τής αγνής

Έχοντες Χριστόν μακάριοι εν εαυτοίς, τά θεία πάλαι λαλήισαντα, καί νύν καθαρώς, τώ καθαρώ συναπτόμενοι, τήν αυτού Εκκλησίαν στηρίξατε, ήν πόνοις καί ιδρώσι, μεγίστοις όντως συνεστήσατε.

Τύπος καί κανών γεγόνατε, τή Εκκλησία πάση Θεού Τρισόλβιοι, σάρκωσιν Χριστού, θεολογείν εκδιδάξαντες, τής ακτίστου μιάς τε θεότητος, τήν νύν τε γλωσσαλγίαν, προφητικώς αποκρουσάμενοι.

Άπαν δυσσεβείας πρόβλημα, προφητικώς Πατέρες καλώς ελύσατε, τήν διαφοράν, τής ενεργείας διδάξαντες, φυσικήν αδιαίρετον άκτιστον, αξίως προσειπόντες, καί παντουργόν καί παντοδύναμον.

Στόμα τού Θεού γενόμενοι, ταίς ενεργείαις μόναις καί ταίς εκλάμψεσι, μεθεκτόν αυτόν, ως αγαθόν εκηρύξατε, τόν τή φύσει απρόσιτον Άγιοι, όθεν υμάς αξίως, ως ευεργέτας μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Σύ μοι τής ωδής πανύμνητε, καί κορωνίς χρυσή καί θείον συμπέρασμα ήνπερ τής φυγής, επανελθών νύν ανέθηκα, τώ Υιώ σου σεμνή ευχαριστήριον, τόν ύμνον σοι συνάγων, ως τών καλών αιτία Πάναγνε.

Έτερος

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Διήλθεν ο Σεβήρος τήν τού Χριστού, ευαγή Εκκλησίαν ο δόλιος, καί τήν ποινήν, ψήφω τών Πατέρων τών ευσεβών, της βλασφημίας ένεκα, καί τής στωμυλίας τής εαυτού, εδέξατο δικαίως, καί έρριπται συλλόγου, τών Διδασκάλων ο κατάκριτος.

Τάς φύσεις τί συγχέεις τάς τού Χριστού, καί φυρμόν αντεισάγεις καί σύγκρασιν, τό τού Σταυρού, πάθος προσαρμόττων καί τήν ταφήν, τή απαθεί θεότητι, τού μονογενούς Λόγου τού Θεού, ώ δείλαιε Σεβήρε; διόπερ τήν μεγίστην, σού βλασφημίαν βδελυττόμεθα.

Θεοτοκίον

Οφρύν καί θράσος άμα τών δυσμενών, ο τεχθείς εκ Παρθένου κατάβαλε, καί τάς βουλάς, τών κακοδοξούντων Δημιουργέ, τών δέ πιστών τό σύστημα, στήριξον ακράδαντον ως Θεός, το κέρας ανυψώσας, καί πίστει κραταιώσας, ίνα σε πάντες μεγαλύνωμεν.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον, τό Αναστάσιμον

Είθ' ούτω τών Αγίων Πατέρων

Γυναίκες ακουτίσθητε

Πατέρων θείων σήμερον, τήν μνήμην εορτάζοντες, ταίς παρακλήσεσι τούτων, δεόμεθα Πανοικτίρμον, Πάσης βλάβης αιρέσεων, ρύσαι λαόν σου Κύριε, καί πάντας καταξίωσον, Πατέρα Λόγον δοξάζειν, καί τό Πανάγιον Πνεύμα.

Θεοτοκίον

Εν δύο ταίς θελήσεσι, καί φύσεσι Πανάμωμε, μιά δέ τή υποστάσει, τίκτεις Θεόν απορρήτως, τόν δι' ημάς πτωχεύσαντα, μέχρι Σταυρού θελήματι, καί ημίν χαρισάμενον, τόν τής θεότητος πλούτον, τή εκ νεκρών Αναστάσει.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχ. η' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα δ' καί Ανατολικόν έν, καί τών Αγίων Πατέρων τά παρόντα γ' Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Όλην συγκροτήσαντες, τήν τής ψυχής επιστήμην, καί τώ θείω Πνεύματι, συνδιασκεψάμενοι τό μακάριον, καί σεπτόν σύμβολον, οι σεπτοί Πατέρες, θεογράφως διεχάραξαν, εν ώ σαφέστατα, τώ Γεγεννηκότι συνάναρχον, τόν Λόγον εκδιδάσκουσι, καί παναληθώς Ομοούσιον, ταίς τών Άποστόλων, επόμενοι προδήλως διδαχαίς, οι ευκλεείς καί πανόλβιοι, όντως καί θεόφρονες.

Στίχ. Ευλογητός εί Κύριε ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Όλην εισδεξάμενοι, τήν νοητήν λαμπηδόνα, τού Αγίου Πνεύματος, τό υπερφυέστατον χρησμολόγημα, τό βραχύ ρήματι, καί πολύ συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο, ως χριστοκήρυκες, εηαγγελικών προϊστάμενοι, δογμάτων οι Μακάριοι, καί τών ευσεβών παραδόσεων, άνωθεν λαβόντες, τήν τούτων αποκάλυψιν σαφώς, καί φωτισθέντες εξέθεντο, όρον θεοδίδακτον.

Στίχ. Συναγάγετε αυτώ τούς Οσίους αυτού, τούς διατιθεμένους τήν διαθήκην αυτού.

Όλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικήν επιστήμην, καί θυμόν κινήσαντες, νύν τόν δικαιότατον ενδικώτατα, τούς βαρείς ήλασαν, καί λοιμώδεις λύκους, τή σφενδόνη τή τού Πνεύματος, εκσφενδονίσαντες, τού τής Εκκλησίας πληρώματος, πεσόντας ως πρός θάνατον, καί ως ανιάτως νοσήσαντας, οι θείοι Ποιμένες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, καί τού ενθέου κηρύγματος, μύσται Ιερώτατοι.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Γεωργίου Νικομηδείας

Τών Αγίων Πατέρων ο χορός, εκ τών τής οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός καί Υιού καί Πνεύματος Αγίου, μίαν ουσίαν εδογμάτισε καί φύσιν, καί τό μυστήριον τής θεολογίας, τρανώς Παρέδωκε τή Eκκλησία, ούς ευφημούντες εν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες, Ώ θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται, παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πoλύφωτοι, τού νοητού στερεώματος, τής μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τά μυρίπνοα άνθη τού Παραδείσου, τά πάγχρυσα στόματα τού Λόγου, Εκκλησίας τό καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν...

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν

Τά τυπικά, καί οι Μακαρισμοί τής Οκτωήχου, καί εκ τού Κανόνος τών Αγίων η ς' Ωδή.

Ο Απόστολος

Τέκνον Τίτε, Πιστός ο λόγος...

Ζήτει Οκτωβρίου ια'

Ευαγγέλιον κατά Mατθαίον

Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς, Υμείς εστε τό φώς τού κόσμου...

Ζήτει Νοεμβρίου ιβ'

Κοινωνικόν

Αινείτε τόν Κύριον εκ τώv ουρανώv, Αινείτε αυτόν εν τοίς υψίστοις. Αλληλούϊα.