ΤΗ Ι' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων τεσσαράκοντα πέντε Μαρτύρων τών εν Νικοπόλει τής Αρμενίας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κυριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Mάρτυρες

Πανεύφημοι Μάρτυρες υμείς, λίθοις συντριβόμενοι, Χριστόν τήν πέτραν τήν άρρηκτον, ουκ εξηρνήσασθε, αλλά νικηφόροι, χάριτι γενόμενοι, Αγγέλων τοίς χοροίς συναγάλλεσθε, μεθ' ών πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Καλλίνικοι μάρτυρες φρουραίς, άμα συγκλειόμενοι, ως εντολών θείων φύλακες, καί εκτηκόμενοι, δίψει ουρανόθεν, δρόσον εκομίσασθε, υμάς πνευματικώς αναψύχουσαν, διό πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Αήττητοι Μάρτυρες ζωήν, αληθή ποθήσαντες, καί εις αεί διαμένουσαν, θάνατον άδικον, παρανόμω ψήφω, χαίροντες υπέστητε, καί νύν μετά Μαρτύρων ευφραίνεσθε, μεθ' ών πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Συνέχομαι πάντοθεν δεινοίς, καί πού φύγω Δέσποινα, ο δυστυχής καί πανάθλιος; ειμή πρός σέ αγνή, καταφεύγω μόνην, τήν εμήν βοήθειαν, ελπίς απηλπισμένων Θεόνυμφε, καί μή παρίδης με, τόν ανάξιον οικέτην σου, θλιβομένων, ετοίμη βοήθεια.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ρομφαία διήλθεν ώ Υιέ, η Παρθένος έλεγεν, επί τού ξύλου ως έβλεψε, Χριστόν κρεμάμενον, τήν εμήν καρδίαν, καί σπαράττει Δέσποτα, ως πάλαι Συμεών μοι προέφησεν, Αλλά ανάστηθι, καί συνδόξασον αθάνατε, τήν Μητέρα, καί δούλην σου δέομαι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ούτος, ού η Ακροστιχίς.

Θεοστεφή φάλαγγα μέλπω Μαρτύρων.

Iωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

Τώ Σωτήρι Θεώ

Θεοφρόνως πιστοί, τούς στρατιώτας Χριστού, τούς αθλοφόρους ανυμνήσωμεν, ως καθαιρέτας τής πλάνης, καί Τροπαιούχους φαιδρούς, Θεώ επινίκιον, ύμνον αναμέλποντας.

Επί γής αθληταί, ηγωνισμένοι λαμπρώς, καί τάς βασάνους υπομείναντες, εν ουρανοίς τούς στεφάνους υπεδέξασθε, συμφώνως αναμέλποντες, ύμνον επινίκιον.

Ομονοία ψυχής, συνδεδεμένοι πιστώς, κατά τής πλάνης εχωρήσατε, καί νικηταί στεφανηφόροι ανεδείχθητε, συμφώνως αναμέλποντες, ύμνον επινίκιον.

Θεοτοκίον

Άχραντε Μήτερ Θεού, τόν σαρκωθέντα εκ σού, καί εκ τών κόλπων τού Γεννήτορος, μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως πρέσβευε, εκ πάσης περιστάσεως, σώσαι ούς έπλασεν.

Ωδή γ'

Δυνάμει τού Σταυρού σου

Συνέσει στρατιώται Χριστού, κεκοσμημένοι τόν αλάστορα, αρχαίον όφιν επνίξατε, εν τοίς ρείθροις τών αιμάτων υμών.

Τό σώμα παραδόντες Πικραίς, καί αφορήτοις Αξιάγαστοι, βασάνοις θείαν ειλήφατε, κληρουχίαν διά πίστεως.

Εν λίθων Αθλοφόροι βολαίς, τυράννου γνώμη συνθλαττόμενοι, τής ευσεβείας τήν άγκυραν, ασφαλώς διεφυλάξατε.

Θεοτοκίον

Ικέτευε απαύστως Αγνή, τόν προελθόντα εκ λαγόνων σου, ρυσθήναιπλάνης διαβόλου, τούς υμνούντάς σε Μητέρα Θεού.

Ο Eιρμός

«Δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ, στερέωσόν μου τήν διάνοιαν, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σου, τά σωτήρια παθήματα».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς

Οι στρατιώται τού Χριστού οι γενναίοι, αγωνισάμενοι καλώς τόν Βελίαρ, ολοτελώς εβύθισαν αιμάτων ροαίς, λίθοις γάρ συν, θλώμενοι, και τεμνόμενοι ξίφει, πυρί εκκαιόμενοι, καί εις ύδωρ βληθέντες, στεφανηφόροι ώφθηισαν σαφώς, όθεν τιμώνται καί πίστει δοξάζονται.

Θεοτοκίον

Τών ακαθάρτων λογισμών μου τά πλήθη, καί τών ατόπων εννοιών τάς νιφάδας, τίς εξειπείν δυήσεται Πανάμωμε; τάς επαναστάσεις δέ, τών ασάρκων εχθρών μου, τίς εκδιηγήσεται, καί τήν τούτων κακίαν; Αλλά τή σή πρεσβεία αγαθή, τούτων μοι πάντων, τήν λύτρωσιν δώρησαι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ' εσχάτων σε σαρκί τετοκυία, επί Σταυρού κρεμάμενον ορώσα Χριστέ, Οίμοι! ποθεινότατε Ιησού ανεβόα, πώς ο δοξαζόμενος, ως Θεός υπ' Αγγέλων, υπό Υιέ, θέλων βροτών ανόμων νύν σταυρούσαι; Υμνώ σε μακρόθυμε.

Ωδή δ'

Εισακήκοα τήν ακοήν

Φιλοθέου αγάπης, κεκρατημένος τοίς θεσμοίς, τόν αντίθεον εχθρόν, τών Αθλοφόρων ο χορός ετροπώσατο, κράτει τού Χριστού κρατυνόμενος.

Η θεόκλητος φάλαγξ, τών Αθλοφόρων τού Χριστού, τήν αντίθεον πληθύν τών ασεβών, ανατρέπει άναμέλπουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Φώς απρόσιτον ιδόντες, οι Αθλοφόροι εν φρουρά, τήν πολύθεον αχλύν, ειδωλικής παροινίας διεσκέδασαν, θεία δυναστεία νευρούμενοι.

Ατενίζοντες τώ κάλλει τών ακηράτων αγαθών, τήν αβέβαιον φοράν, τών ανθρωπίνων πραγμάτων, ο αοίδιμος δήμος τών Μαρτύρων απώσατο.

Θεοτοκίον

Επεσκίασεν η τού Υψίστου, Κόρη δύναμις εν σοί, καί παράδεισον ειργάσατο Τρυφής, ζωής ξύλον έχουσαν, μέσον τόν μεσίτην καί Κύριον.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Λογίοις τεθραμμένοι τού Πνεύματος τού Αγίου, ειδώλων οι Μάρτυρες, τήν αλογίαν κατήργησαν.

Αστέρες φαεσφόροι γεγόνατε Αθλοφόροι, καί άνθη τής πίστεως, τήν ευωδίαν εκπέμποντα.

Γεώργιον πεφήνατε Άγιοι τού Υψίστου, δρεπάναις τεμνόμενον, τού Μαρτυρίου πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Μή παύση δυσωπούσα όν έτεκες Θεοτόκε, σώσαι τάς ψυχάς ημών, τών εκτενώς ανυμνούντων σε.

Ωδή ς'

Εκύκλωσέ με άβυσσος

Γηθόμενοι οι μάρτυρες, εβόων, Εις χείράς σου Δέσποτα, προσδέχου τά πνεύματα, ημών καί ανάπαυσον, σέ γάρ ποθούμεν, τόν μόνον πολυέλεον.

Αγγέλων συνομόσκηνος, φάλαγξ τών σών εχρημάτισε, Μαρτύρων Φιλάνθρωπε, τόν δρόμον τελέσασα, καί νύν πρεσβεύει, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μαρτύρων η πανεύκλεια, Μαρτύρων χορεία θεολεκτος, Μαρτύρων ευπρέπεια, θερμώς δυσωπήσατε, σωθήναι πάντας, τούς πρός ημάς προσφεύγοντας.

Θεοτοκίον

Συλλήψεως ασπόρου σου, τίς λόγος ο φράσαι δυνάμενος, τό θαύμα Πανάμωμε; Θεόν γάρ συνέλαβες, δι' ευσπλαγχνίαν, ημίν επιδημήσαντα.

Ο Ειρμός

«Εκύκλωσέ με άβυσσος, ταφή μοι τό κήτος εγένετο, εγώ δέ εβόησα, πρός σέ τόν φιλάνθρωπον, καί έσωσέ με, η δεξιά σου Κύριε».

Συναξάριον

Τή Ι' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων τεσσαράκοντα πέντε Μαρτύρων τών εν Νικοπόλει τής Αρμενίας μαρτυρησάντων.

Στίχοι

· Παρεμβολή τις ευρέθη Θεώ νέα,

· Τόλμη παρεμβάλλουσα καί πυρός μέσον.

· Κτείνεν ερισθενέας δεκάτη πύρ Νικοπολίτας.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Βιάνορος καί Σιλουανού.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Απολλωνίου, τού εκ Σάρδεων.

Tή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων μυρίων Πατέρων, ούς διά πυρός θανάτω βιαίω παρέδωκε Θεόφιλος ο Επίσκοπος Αλεξανδρείας, διά Ισίδωρον τόν Πρεσβύτερον.

Τή αυτή ημέρα, η σύναξις τού Αγίου Ιωάννου τού θεολόγου εν τοίς Βεάτου (εν άλλ Βιάτου ή Βιώτου).

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ο εν καμίνω πυρός

Εν τή καμίνω Χριστέ, οι Αθλοφόροι εμελώδουν, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Λελαμπρυσμένοι φωτί, τώ τής Τριάδος Αθλοφόροι, μετ' ευφροσύνης υμών, τάς ψυχάς παρεδώκατε.

Παρεστηκότες Θεώ, στεφανηφόροι Αθλοφόροι, υπέρ υμών εκτενώς, αεί πρεσβεύετε.

Ως αληθείας πυρσοί, ως ευσεβείας όντες πύργοι, περιφανείς, Αθληταί, πιστοίς εδείχθητε.

Θεοτοκίον

Ως σωτηρίαν ημών, σέ Θεοτόκε δυσωπούμεν, Εξευμενίζου ημίν, τόν σαρκωθέντα εκ σού.

Ωδή η'

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων

Μετά Μαρτύρων γενέσθω, τά αιτήματα ημών τών πιστών, καί τής αυτών κληρουχίας, κοινωνοί αξιωθείημεν, τόν Χριστόν υμνούντες, καί υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Αγαλλιάσει καρδίας, ο χορός τών καρτερών αθλητών, παρά Χριστού τούς στεφάνους, ευπρεπώς απολαμβάνουσι, καί φαιδρώς ανυμνούσι, καί υπερυψούσιν, αυτόν εις τούς αιώνας.

Ρείθροις ιδίων αιμάτων, φοινιχθέντες Αξιάγαστοι, εν ουρανοίς τώ Χριστώ συμβασιλεύετε, ευσεβώς υμνούντες, καί υπερυψούντες αυτόν εις τούς αιώνας.

Τούς καρτερούς στρατιώτας, τούς λαμπτήρας τού ασβέστου πυρός, τούς κοινωνούς τών φωτίδων (ίσως φωστήρων), τούς αστέρας αεί λάμποντας, ευσεβώς υμνούμεν, Χριστόν υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ ύπερτέρα, ανεδείχθης Θεοτόκε αγνή, εν τή γαστρί σου τόν τούτοις εποχούμενον βαστάσασα, όν σύν Ασωμάτοις, βροτοί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων, γεννηθέντα Υιόν καί Θεόν, καί επ' εσχάτων τών χρόνων, σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Σέ τήν υπέρ νούν καί λόγον

Υπέρ τής κοινής, σωτηρίας πρεσβεύσατε, παναοίδιμοι Μάρτυρες, Χριστώ παριστάμενοι, δι' όν καί τούς αγώνας υπεμείνατε.

Ρώμη κραταιά, τό τής πλάνης οχύρωμα, καθελόντες αήττητοι, οικίαν ουράνιον, κατοικείν σύν Αγγέλοις ηξιώθητε.

Ως αειφανείς, δεδειγμένοι φωστήρες ημίν, οι καλλίνικοι Μάρτυρες, απαύστως αυγάζουσι, φωτοβόλοις λάμψεσι τάς ψυχάς ημών.

Νόμοις καί θεσμοίς, μαρτυρίου νικήσαντες, τόν αλάστορα τύραννον, στεφάνους εδέξασθε, τούς τής δικαιοσύνης Πανσεβάσμιοι.

Θεοτοκίον

Χαίρε Θεοτόκε, μήτηρ Χριστού τού Θεού, όν εκύησας αίτησαι, πταισμάτων τήν άφεσιν, δωρηθήναι τοίς πίστει ανυμνούσί σε.

Ο Ειρμός

«Σέ τήν υπέρ νούν, καί λόγον μητέρα Θεού, τήν εν χρόνω τόν άχρονον, αφράστως κυήσασαν, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Πολυχειρία γνώμης, καί εν ανδρεία τής ψυχής, οι τεσσαράκοντα πέντε, Μάρτυρες πάντας τούς εχθρούς, συνδιεσπάραξαν Σώτερ, ών ταίς ευχαίς ημάς σώσον.

Θεοτοκίον

Σέ προστασίαν πάντες, έχομεν οι αμαρτωλοί, ώ Παναγία Παρθένε, σύ ευδιάλλακτον ημίν, απέργασαι τόν Υιόν σου, τή μητρική παρρησία.

Καί τά λοιπά τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.