ΤΗ Η' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου καί ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά εφεξής Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Αφωρισμένος υπάρχων, από κοιλίας μητρός, υπό Θεού πανσόφως, ουρανόθεν τήν κλήσιν, έσχες κατά Παύλον, όθεν μαθών, τά εκούσια πάθη Χριστού, κήρυξ αυτού ανεδείχθης καί ζηλωτής, αληθώς Μάρτυς Προκόπιε.

Τή μυστική παντευχία, καθωπλισμένος σοφέ, νικοποιώ τροπαίω, τού Χριστού τώ σημείω, Προκόπιε θεόφρον, θράση εχθρών, δυσμενών εξηφάνισας, καί τών ειδώλων τά ξόανα καθελών, μέχρις αίματος ενήθλησας.

Ως τό στρατόπεδον πάλαι, σύν ταίς πισταίς γυναιξί, τώ ουρανίω Μάρτυς, Βασιλεί καί Δεσπότη, προσήγαγες Κυρίω, ούτω καί νύν, τούς τελούντας τήν μνήμην σου, ταίς σαίς πρεσβείαις προσάγαγε τώ Χριστώ, ώ Μαρτυρων εγκαλλώπισμα.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Άστρον, ανατέταλκας, εκ τής Εώας πολύφωτον, καταυγάζων Προκόπιε, τού κόσμου τά πέρατα, ταίς θεοσημίαις, καί τή Καρτερία, τών αλγεινών ως αληθώς, καί ταίς τών άθλων μεγίσταις λάμψεσι, διό σου τήν πανέορτον, καί φωτοφόρον πανήγυριν, εορτάζομεν σήμερον, αθλοφόρε Προκόπιε.

Σωμά σου Προκόπιε, καταξεόμενον ένδοξε, καί πυρί δαπανώμενον, ειρκταίς συγκλειόμενον, ομιλούν παντοίαις, ιδέαις βασάνων, ξίφει τεμνόμενον σοφέ, τήν βασιλείαν σοι προεξένησε, παμμάκαρ τήν ου ράνιον, εν ή χορεύεις γηθόμενος, αθλοφόρε πολύαθλε, τών Αγγέλων συμμέτοχε.

Δήμον προσενήνοχας τώ Ποιητή διά πίστεως, Ιερώς εναθλήσαντα, θεόφρον Προκόπιε, μεθ' ών τών Μαρτύρων, χοροίς ηριθμήθης, καταβαλών τόν δυσμενή, ανδρειοφρόνως αξιοθαύμαστε, διό σε μακαρίζομεν, ως στρατιώτην αήττητον, ως γενναίον αδάμαντα, ως τής πίστεως πρόμαχον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Εξέλαμψε σήμερον, η ένδοξος μνήμη σου, Προκόπιε πολύαθλε, συγκαλούσα ημάς τους φιλεόρτους, πρός ευφημίαν καί δόξαν Χριστού τού Θεού ημών, Όθεν καί προστρέχοντες, εν τή σορώ τών λειψάνων σου, ιαμάτων χαρίσματα λαμβάνομεν, καί τόν σέ στεφανώσαντα Σωτήρα Xριστόν, ανυμνούμεν εις αιώνας, ακαταπαύστως δοξάζοντες.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Τό όμμα τής καρδίας μου, εκτείνω πρός σέ Δέσποινα, Μή παρίδης, τόν πικρόν μου στεναγμόν, εν ώρα, όταν κρίνη, ο σός Υιός τόν κόσμον, γενού μοι σκέπη καί βοήθεια.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν ξύλω τήν ζωήν ημών, ορώσα η πανάμωμος, Θεοτόκος, κρεμαμένην μητρικώς, ωδύρετο βοώσα, Υιέ μου καί Θεέ μου, σώσον τούς πόθω ανυμνούντάς σε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Ουρανόθεν η κλήσίς σου, ως τού κήρυκος γέγονε, τών εθνών Προκόπιε παναοίδιμε, καί φωτισθείς τήν διάνοιαν, τό σκότος κατέλιπες, τών ειδώλων καί φωστήρ, τών πιστών εχρημάτισας, θείαις λάμψεσι, τών σεπτών σου αγώνων καταυγάζων, τά πληρώματα τού κόσμου, κλέος μαρτύρων καί καύχημα.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Εγκρατεία τό πρότερον, τής σαρκός τά κινήματα, χαλινώσας ύστερον πρός τήν άθλησιν, ανδρειοφρόνως εχώρησας, παμμάκαρ Προκόπιε, αφειδήσας τής σαρκός, τή δυνάμει τού Πνεύματος, όθεν άπασαν, υπομείνας ιδέαν τών βασάνων, στεφηφόρος πρός τάς άνω, χοροστασίας ανέδραμες.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Στρατηγός ως αήττητος, τώ Σταυρώ οπλισάμενος, ταίς ροαίς τού αίματος πάσαν δύναμιν, τών εναντίων εβύθισας, καί όμβρους ανέβλυσας, ιαμάτων δαψιλώς, εκ πηγών αρυόμενος, αξιάγαστε, τού σωτήρος καί πάντας καταρδεύων, τούς φλογμώ τών παθημάτων, συνεχομένους θεόπνευστε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ' Προκοπίου

Χαρτοφύλακος

Ταίς μυστικαίς λαμπηδόσι, τής υπερφώτoυ Τριάδος καταυγαζόμενος, μάρτυς Προκόπιε γενναιόφρον, θέσει Θεός χρηματίζεις, θεούμενος εν μεθέξει, όθεν τούς πίστει τελούντάς σου τήν φωσφόρον εορτήν, εκ πειρασμών πολυτρόπων, περίσωζε σαίς πρεσβείαις.

Καί νυν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Χαίρε πυρίμορφον όχημα, χαίρε αυγή μυστική, η τώ κόσμω εισάξασα τόν λαμπρόν καί άδυτον, καί ανέσπερον ήλιον, χαίρε κογχύλη, πορφύραν βάψασα, εκ τών αιμάτων, τώ βασιλεί τού παντός, Χαίρε πανάχραντε, χαίρε φυλακτήριον, πάντων πιστών τών προσκαλουμένων σε, εν πεποιθήσει ψυχής.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τί τό ορώμενον θέαμα, ό τοίς εμοίς οφθαλμοίς, καθοράται ώ Δέσποτα; ο συνέχων άπασαν, κτίσιν ξύλω ανήρτησαι, καί θανατούσαι ο πάσι νέμων ζωήν, Η Θεοτόκος, κλαίουσα έλεγεν, ότε εώρακεν, εν Σταυρώ κρεμάμενον, τόν εξ αυτής, αρρήτως εκλάμψαντα, Θεόν καί άνθρωπον.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ο μάρτυς σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, Αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τής Οκτωήχου καί τού Αγίου ούτος.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης, τό ερυθραίον

Πλουσίαις, μαρμαρυγαίς τού Πνεύματος, περιχεόμενος, τούς τήν φωσφόρον ταύτην καί σεπτήν, εορτήν σου γεραίροντας, παθών αχλύος λύτρωσαι, καί πειρασμών Μάρτυς Προκόπιε.

Η κλήσις, ουκ απ' ανθρώπων γέγονεν, η σή Προκόπιε, αλλ' ουρανόθεν Παύλον ως τό πρίν, ο Χριστός εσαγήνευσε, παθών οικείων Μάρτυρα, παναληθή σε εργαζόμενος.

Στρατείας, τής επικήρου πάνσοφε, τήν αιωνίζουσαν, ως νουνεχής ηλλάξω καί θνητού, βασιλέως αθάνατον, καί βασιλείαν άφθορον, σοί παρεχόμενον Προκόπιε.

Θεοτοκίον

Τόν φύσει, Δημιούργον εκύησας, ημάς θεώσαντα, τή υπέρ νούν ενώσει αληθώς, Θεοτόκε πανύμνητε, όν εκτενώς ικέτευε, φωταγωγήσαι τούς υμνούντάς σε.

Ήχος γ'

Ουκ εν σοφία

Σταυρού εν μέσω, παραδόξως Χριστός σοι οπτάνεται, εκδιδάσκων εμφανώς, τήν πρός ημάς συγκατάβασιν, καί σέ πρός τήν άθλησιν, προσεκκαλούμενος.

Ναόν καί στήλην, ανεγείρας σαυτόν θείου Πνεύματος, ζήλου πνέων θεϊκού, ναούς καί άψυχα ξόανα, δαιμόνων κατέαξας, Μάρτυς Προκόπιε.

Συναπεβάλου, δερματίνους χιτώνας τώ, ξέεσθαι, αφθαρσιας δέ στολήν, περιεβάλου Προκόπιε, καί τόν πολυμήχανον, Μάρτυς εγύμνωσας.

Θεοτοκίον

Ρύσαί με πάσης, προσβολής εναντίας του όφεως, Μητροπάρθενε αγνή, καί τήν καρδίαν μου φώτισον, πίστει σε δοξάζοντος, τήν παναμώμητον.

Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ού γάρ έστιν άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τόν Παύλον ως τό πρίν, ο Χριστός ουρανόθεν, Προκόπιε σοφέ, σέ καλεί πρός τήν πίστιν, τό κάλλος τό ένθεον, προειδώς τής καρδίας σου, όθεν ήθλησας, ανδρειοτάτως κηρύττων, τά παθήματα, καί τήν αυτού πρός ανθρώπους, παμμάκαρ επέλευσιν.

Θεοτοκίον

Ελπίς Xριστιανών, Παναγία Παρθένε, όν έτεκες Θεόν, υπέρ νούν τε καί λόγον, απαύστως ικέτευε, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, δούναι άφεσιν, αμαρτιών ημίν πάσι, καί διόρθωσιν, βίου τοίς πίστει καί πόθω, αεί σε δοξάζουσιν.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η άσπιλος αμνάς, τόν αμνόν καί ποιμένα, κρεμάμενον ωεκρόν, επί ξύλου ορώσα, θρηνούσα εφθέγγετο, μητρικώς ολολύζουσα, Πώς ενέγκω σου, τήν υπέρ λόγον Υιέ μου, συγκατάβασιν, καί τά εκούσια πάθη, Θεέ υπεράγαθε;

Ωδή δ'

Επαρθέντα σε ιδούσα

Επαιρόμενον τώ κράτει τής ασεβείας, τόν αλαζόνα Τύραννον, ταίς πρός τόν Δεσπότην, θείαις ανυψώσεσι, κραυγάζων κατέρραξας, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Επιφαίνεται φρουρά σοι εγκεκλεισμένω ο Λυτρωτής Προκόπιε, θάρσους εμπιπλών σε, φέγγει τε λαμπρύνων σε, καί κλήσιν κατάλληλον, σού τή προκοπή παρεχόμενος.

Τό τή χάριτι τή θεία λελαμπρυσμένον, σού κατιδόντες πρόσωπον, οι τής απιστίας, ζόφω καλυπτόμενοι, τό φέγγος τής πίστεως, θεία επινεύσει κομίζονται.

Θεοτοκίον

Βεβαρυμμενοντώ ύπνω τής ραθυμίας, πρός μετανοίας όρθρον με, τή σή ακοιμήτω, Δέσποινα εξέγειρον, πρεσβεια καί σώσόν με, μόνη τόν Σωτήρα κυήσασα.

Ωδή ε'

Ασεβείς ουκ όψονται

Τώ φωτί τών λόγων σου, στρατόν θεοπειθή προσενήνοχας τώ Χριστώ, μαρτυρίου αίματι, κληρονομήσαντα, μετά σού Προκόπιε, βασιλείαν τήν ασάλευτον.

Τής συγκλήτου ώφθησαν, τής άνω κοινωνοί, γυναικών αι Συγκλητικαί, γένους περιφάνειαν, απαρνησάμεναι, καί θανείν ελόμεναι, υπέρ σού Λόγε αθάνατε.

Τώ πυρί φλεγόμεναι, τώ θείω τήν ψυχήν, φλεγομένου καί αφειδώς, ξεομένου σώματος περιεφρόνησαν, αι τήν σήν ποθήσασαι, βασιλείαν πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Συλλαβούσα τετοκας, Θεόν Εμμανουήλ, εις ανάπλασιν τών βροτών, Παναγία άχραντε, σάρκα γενόμενον, όν αεί ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών

Ωδή ς'

Θύσω σοι, μετά φωνής

Έρρει σου, η μελίρρυτος γλώσσα διδάγματα, μελισταγή καί πικρίας, αθεϊας όντως απελυτρούτο, ευπειθώς σοι, τούς προστρέχοντας Μάρτυς Προκόπιε.

Μητέρα, τήν ευσέβειαν Μάρτυς κτησάμενος, τής δυσσεβείας εξαίρεις, σού τήν κατά σάρκα σεμνήν μητέρα, καί προσάγεις, ουρανίω Πατρί δι' αθλήσεως.

Τάς όψεις, αποξέων σιδήρω ό Τύραννος, τού λογισμού σου τόν τόνον, Μάρτυς ουκ εσάλευσεν ηδρασμένον τή αγάπη τού τά πάθη σαρκί υπομείναντος.

Θεοτοκίον

Άγιον, τών Αγίων αρρήτως εκύησας, υπεραγία Παρθένε, τούς πιστούς αεί αγιάζοντα, καί μαρτύρων, τούς χορούς τοίς Αγγέλοις συνάπτοντα.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Τώ ζήλω Χριστού, τώ θείω πυρπολούμενος, καί εν τώ Σταυρώ, τώ τιμίω φρουρούμενος, τών εχθρών τό φρύαγμα, καί τά θράση καθείλες Προκόπιε, καί τήν σεπτήν Εκκλησίαν ύψωσας, τή πίστει προκόπτων, καί φωτίζων ημάς.

Ο Οίκος

Στόμα συνέσεώς μοι παράσχου ό προάναρχος Λόγος, βουλομένω υμνείν τόν σόν οπλίτην Προκόπιον, έχεις γάρ πλούτον τής ευσπλαγχνίας, εν απείρω Χριστέ μου πελάγει τών σών κριμάτων, ίνα καγώ τής ψυχής τό ζοφώδες καθαρθώ, τού νού δέ πάσαν κηλίδα αποσμήξας, καί ναός αγιάσματος τοίς θείοις έργοις γενόμενος, επάξια μέλψω τώ Mάρτυρι, ός τήν σεπτήν Εκκλησίαν ύψωσε, τή πίστει προκόπτων καί φωτίζων ημάς.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Η' τού αυτού μηνός Μνήμη τού Αγίου Mεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

Στίχοι

· Έοικε Προκόπιος, αυχένα κλίνων,

· Λέγειν, Κοπείτω, τή πλάνη γάρ ου θύω.

· Ογδοάτη Προκοπίου αρηϊθόου κράτα κέρσαν.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Θεοδοσία η μήτηρ τού Αγίου Προκοπίου, ξίφει τελειούται.

Αι άγιαι δώδεκα γυναίκες αι Σύγκλητικαί ξίφει τελειούνται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εν τή καμίνω

Βάρει μολύβδου, τόν σόν αυχένα συντριβόμενος, μάρτυς ουκ ησθάνου, φέρειν γάρ τόν ζυγόν, επαυχένιον επόθησας, τόν ελαφρότατον, τού δι' οίκτον ομιλήσαντος.

Χάριν εξ ύψους, τών ιαμάτων κομισαμενος, νόσους απελαύνεις, Μάρτυς καί πονηρά, εκβοών διώκεις πνεύματα, Ευλογητός εί ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

Τάς νιφετώδεις, τών δυσμενών πληγάς δεχόμενος, Μάκαρ καί πυρί, φλεγόμενος καρτερώς, τήν ασέβειαν κατέφλεξας, Ευλογητός εί ο Θεός μου, κραυγάζων, καί Κύριος.

Θεοτοκίον

Κόρης αφθόρου, υπερφυώς αποτίκτεται, Λόγος ο τώ λόγω πάντα δημιουργών, αλογίας θέλων ρύσασθαι, τούς τήν εκούσιον δοξολογούντας, αυτού συγκατάβασιν.

Ωδή η'

Χείρας εκπετάσας

Λαμπάσι φλεγόμενος δεινώς, τοίς οβελίσκοις τε κατακεντούμενος, καί τοίς χρονίοις σου μώλωψιν, αναξέσεις εισδεχόμενος, καί αλγεινόμενος σφοδρώς, Μάρτυς εκραύγαζες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τή σή δεξιά τά ζοφερά, δαιμόνων πρόσωπα, Μάκαρ ερράπισας, ταύτην γάρ άνθραξιν ένδοξε, καταφλέγεσθαι υπέδειξας, παρανομούντι δικαστή, αντιταττόμενος καί κραυγάζων, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Τήν πέτραν Xριστόν τήν αρραγή, παμμάκαρ ένδοξε, έχων θεμέλιον, λίθοις Προκόπιε έχαιρες, ωμοτάτως βαρυνόμενος, πρός αβαρή σε χαρμονήν ανακουφίζουσαν, εκβοώντα, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ιδού πάσαι Κόρη γενεαί, ως προεφήτευσας, σέ μακαρίζουσι, Θεόν μακάριον τέξασαν, μακαρίους εργαζόμενον, τούς τοίς προστάγμασιν αυτού ακολουθούντας πιστώς, καί βοώντας, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε Πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Λίθος αχειρότμητος

Τού πεποθημένου σοι τέλους, επιτυχών μεγαλοφρόνως, έκλινας Θεώ τόν αυχένα, κρουσθείς δέ ξίφει ώσπερ εν άρματι, τώ σω επέβης αίματι, καί πρός αυτόν Μάρτυς ανέδραμες.

Βρύεις ποταμούς ιαμάτων, πηγή γενόμενος θαυμάτων, παύεις δέ φλογμούς παθημάτων, δαιμονικάς τε βυθίζεις φάλαγγας, τή πανσθενεί τού Πνεύματος, θεία δυνάμει Αξιάγαστε.

Τούς τήν παναγίαν σου μνήμην, περιχαρώς επιτελούντας, πάσης απειλής, πάσης νόσου, παντός κινδύνου σώζε Προκόπιε, ταίς πρός τόν Κτίστην Κύριον, Ιερωτάταις σου δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Φώς ημίν ανέτειλε Κόρη, εκ φωτοφόρου σου νηδύος, ο δημιουργός τού ηλίου, καί τών αστέρων καί πάσης κτίσεως, όν εκτενώς ικέτευε, φωταγωγήσαι τούς υμνούντάς σε.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός, συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Φώς αναλλοίωτον Λόγε

Εξ ουρανού ως τώ Παύλω, εγένετό σοι η κλήσις, ή φερωνύμως προκόπτων, Προκόπιε τώ Κυρίω, χορούς προσήξας Μαρτύρων, μεθ' ών πρεσβεύεις, υπέρ τών σέ ευφημούντων.

Θεοτοκίον

Σού τό πολίτευμα Λόγε, κραταίωσον εν πολέμοις, τοίς βασιλεύσι τό νίκος, κατά βαρβάρων παρέχων, τής Θεοτόκου πρεσβείαις, ήν εδωρήσω, Χριστιανοίς προστασίαν.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν τά Ιδιόμελα ταύτα.

Ήχος β' Βυζαντίου

Ως προκόπτων εν Θεώ πάντας πρέσβευε αθλοφόρε, προκόπτειν εν αυτώ, Μαρτύρων κλέος μέγιστε Προκόπιε, ως παρρησίαν έχων πρός αυτόν, καί τώ τούτου θρόνω αεί παριστάμενος, εν θεαρέστοις οδοίς καί θείαις πράξεσιν, ευαρεστούντας αυτώ καί σέ μακαρίζοντας.

Ήχος γ' Γερμανού

Νεανικήν άγων τήν ηλικίαν, ώσπερ ο θεσπέσιος Παύλος, εκ τών υψίστων τό θείον χάρισμα εδέξω, καί τού δεινού πολεμήτορος τά θράση, τή πανοπλία τού Σταυρού κατέβαλες, Μαρτύρων τό καύχημα, αθλοφόρε, Προκόπιε, υπέρ ημών πρός Κύριον ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος δ' Κυπριανού

Αίνος τώ Θεώ εκ χοϊκών χειλέων προσάδεται, επί τή θεία μνήμη σου, Προκόπιε πολύαθλε, σύ γάρ ώφθης ακραιφνής στρατιώτης, τού λόγου τής πίστεως, φαυλίσας εν τώ σκάμματι ειδώλων τάς μορφάς, καί νύν προσήρείσθης τώ φέγγει τής Τριάδος, καταπυρσεύων ημών τάς διανοίας ταίς πρεσβείαις σου.

Ήχος πλ. α'

Η Εκκλησία σήμερον, στολισαμένη τοίς άθλοις σου, Μάρτυς τού Χριστού, ευφραίνεται, καί τήν σήν παγγέραστον μνήμην, κατ' αξίαν ευφήμως κραυγάζει γεραίρουσα, Χαίροις ο τόν Παύλον ζηλώσας, καί τόν Σταυρόν τού Χριστού αράμενος, καί τάς παγίδας συντρίψας τού αντιπάλου, Χαίροις Μαρτύρων τό καύχημα, καί Βασιλέων κραταίωμα, Προκόπιε πολύαθλε, υπέρ ημών πρός Κύριον, μή διαλίπης πρεσβεύων, ως παρρησίαν έχων, αθλοφόρων εγκαλλώπισμα.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ανατολίου

Ώσπερ ο Παύλος τήν κλήσιν, εκ τού Θεού δεξάμενος, μάρτυς Προκόπιε, καί προκόπτων εν Θεώ, τή τού Σταυρού πεποιθήσει, τών τυρράνων τό δυσσεβές, καί τών βασάνων τό απηνές, ανδρείως κατήσχυνας, Διό καί μέχρις αίματος αντικατέστης πρός τήν αμαρτίαν, πρός αοράτους εχθρούς ανταγωνισάμενος, καί πρεσβεύεις απαύστως τώ λυτρωτή καί Θεώ, δωρηθήναι τή οικουμένη ειρήνην, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Εί βούλει, Δοξολογία Μεγάλη καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν. Τά τυπικά, οι Μακαρισμοί, καί εκ τού Κανόνος τού Αγίου η γ' καί ς' Ωδή.

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.