TΗ ΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Σισώη τού Μεγάλου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Φαιδρά εξανέτειλε, καθάπερ ήλιος Όσιε, η πανέορτος μνήμη σου, ακτίσιν αστράπτουσα, τών σών εναρέτων, πράξεων παμμάκαρ, καί καταυγάζουσα πιστών, τάς διανοίας φέγγει θαυμάτων σου, Αυτήν ούν εορτάζοντες, περιχαρώς σε γεραίρομεν, καί πιστώς μακαρίζομεν, μοναζόντων τό καύχημα.

Άγγελος επίγειος, οίά περ άλλος εβίωσας, εγκρατεία τό σωμά σου, μαράνας πανόλβιε, καί ταίς αγρυπνίαις, καί μνήμην θανάτου, διηνεκώς εμμελετών, τά θεία Πάτερ επαυξανόμενος, μεγίσταις αναβάσεσι, πρός εφετών τό ακρότατον, όθεν όντως κατήντησας, επ' αυτήν τήν ακρώρειαν.

Θαύμα υπέρ έννοιαν, εν τή κοιμήσει σου γέγονεν, οσιόφρον θεσπέσιε, ηνίκα ο θίασος, τών αγίων Πάτερ, επέστη αθρόον, ώσπερ, γάρ ήλιος σοφέ, τό πρόσωπόν σου εξανατέταλκε, δηλούν τήν αστραπόμορφον, τής σής ψυχής καθαρότητα, καί πιστούμενον άπαντας, οίου τέλους τετύχηκας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τό καθαρώτατον, τού Βασιλέως παλάτιον, δυσωπώ Πολυϋμνητε, τόν νούν μού καθάρισον, τόν εσπιλωμένον, πάσαις αμαρτίαις, καί καταγώγιον τερπνόν, τής υπερθέου Τριάδος ποίησον, όπως τήν μεσιτείαν σου, καί τό αμέτρητον έλεος, μεγαλύνω σωζόμενος, ο αχρείος ικέτης σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Έφερες Πανάμωμε, εν τή καρδία σου δίστομον, Συμεών σοι ως έφησε, ρομφαίαν καί τέτρωσαι, εν αυτή τά σπλάγχνα, καί τάς διαθέσεις, ως εθεάσω σόν Υιόν, επί τού ξύλου σεμνή κρεμάμενον, διό καί ανεκραύγαζες, Τέκνον εμόν μή παρίδης με, αλλά σπεύσον ανάστηθι, ως προείπας μακρόθυμε.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τής ερήμου πολίτης καί εν σώματι Άγγελος, καί θαυματουργός ανεδείχθης θεοφόρε Πατήρ ημών Σισώη, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσούντας, καί τάς ψυχάς τών πίστει προστρεχόντων σοι, Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Οσίου ούτος.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Πάθεσι νεκρωθέντα, ζώωσόν με Πάτερ ταίς πρεσβείαις σου, τή ζωή νύν τών ζώντων παρρησία πολλή παριστάμενος.

Έρωτι Πάτερ θείω, έρωτας σαρκός αποκρουσάμενος, ηκολούθησας πόθω, τώ καλούντι Σισώη μακάριε.

Αίγλην άϋλον Πάτερ, ένδον εν καρδία εισδεξάμενος, εφωτίσθης καί πάσαν, τών παθών τήν αχλύν εξηφάνισας.

Θεοτοκίον

Σώσόν με τόν εν ζάλη, πασών ηδονών κλυδωνιζόμενον, τόν Σωτήρα τεκούσα, τού παντός τήν γαλήνην πανάμωμε.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Σάρκα καθυπέταξας, τώ λογισμώ στερρώς Όσιε, τήν δέ ψυχήν έδειξας δουλεία, τών παθών αταπείνωτον.

Πόνοις σου τήν άρουραν, τήν τής ψυχής σοφώς Όσιε, καλλιεργών, στάχυν απαθείας, καί θαυμάτων εξήνθησας.

Νέκρωσιν ενδέδυσαι, ζωοποιόν Xριστόν ένδοξε, ιχνηλατών, όθεν ανιστάν σοι, καί νεκρούς χάριν δίδωσι.

Θεοτοκίον

Τόπον αγιάσματος, καί νοητήν Αγνή τράπεζαν, άρτον Χριστόν, τήν ζωήν τών όλων, δεξαμένην υμνούμέν σε.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Σαρκός τάς ηδονάς, εγκρατείας τώ τόνω, ενέκρωσας σοφέ, αρετών εμμελεία, διό ταίς αναβάσεσιν, αυξανόμενος άριστα, Πάτερ έφθασας, πρός τήν ουράνιον τρίβον, καί παρίστασαι, αεί Χριστώ σύν Αγγέλοις, Σισώη Πατήρ ημών.

Θεοτοκίον

Θεού σε καί τροφόν, καί Μητέρα εκάλει, εκ γλώσσης μητρικής, ο τής χάριτος κήρυξ, Θεόν τόν εν σπλάγχνοις σου, εγνωκώς διά Πνεύματος, καί αμνόν τεχθείς, αυτόν εδείκνυ δακτύλω, κόσμου αίροντα, τάς αμαρτίας Παρθένε, προσλήψει τού χείρονος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε Χριστέ, η πανάμωμος Μήτηρ, νεκρόν επί Σταυρού, ηπλωμένον εβόα, Υιέ μου συνάναρχε, τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι, τίς η άφατος, οικονομία σου αύτη, δι' ής έσωσας, τό τών αχράντων χειρών σου, σοφόν δημιούργημα;

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Επομβρία τής χάριτος, Πάτερ ποταμπύς θαυμάτων ανέβλυσας, μολυσμών αποκαθαίροντας, τούς εν πίστει μάκαρ σοί προστρέχοντας.

Ολυνύκτοις δεήσεσι, καί ταίς πανημέροις Όσιε στάσεσι, τήν ψυχήν προκαθηράμενος, τής Τριάδος οίκον ταύτην έδειξας.

Εν ερήμοις εμάκρυνας, Πάτερ φυγαδεύων καί προσδεχόμενος, σέ τόν σώζοντα μακάριε, ολιγοψυχίας καί κακώσεως.

Θεοτοκίον

Αλατόμητον όρος σε, πάλαι Αββακούμ προείδε Πανάμωμε, ο Θεός εξ ού επέφανε, καί ημάς φθαρέντας ανεκαίνισεν.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Ναός τής τρισηλίου θεότητος, χρηματίσας παθών τά ινδάλματα, τής σής ψυχής εξεμείωσας.

Νεκρώσας τής σαρκός σου τό φρόνημα, θεοφόρε, νεκρούς εξανέστησας, τή συνεργεία τής χάριτος.

Θεοτοκίον

Τόν ήλιον τεκούσα τής χάριτος, Θεοτόκε, Παρθένε τόν άδυτον, εσκοτισμενον με φώτισον.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Τού κήτους τού νοητού, πανωλεθρίαν διέφυγες, εγκράτειαν προσευχήν, αγάπην ανόθευτον, κραταιάν ταπείνωσιν, καί στοργήν βεβαίαν, πρός Χριστόν Πάτερ κτησάμενος.

Χριστός σου τά πρός αυτόν, κατεύθυνε διαβήματα, ο δυνατός δυνατόν, σαφώς απειργάσατο, πατούντα επ' όφεων, καί σκορπίων κάρας, θεοφόρε Παμμακάριστε.

Τή νεύσει τή πρός Θεόν, Θεός σαφώς εχρημάτισας, τή πρός τό φώς ολική, στοργή φώς γεγένησαι, Άγγελος επίγειος, θεοφόρε Πάτερ, επουράνιός τε άνθρωπος.

Θεοτοκίον

Μαρία τό καθαρόν, τής παρθενίας κειμήλιον, καθάρισόν μου τόν νούν, παθών αμαυρώσεως, καί πλήρωσον χάριτος, καί δικαιοσύνης, τήν καρδίαν μου Πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγέ δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ηιμών Σισώη τού μεγάλου.

Στίχοι

· Θεού τεθνηκως πυξίω προσεγράφη,

· Θείου Σισώης Πνεύματος τό πυξίον.

· Βή δέ Σισώης γήθεν εις ουρανόν έκτη αμύμων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αθλήσεως τής Αγίας Μάρτυρος Λουκίας τής Παρθένου, καί Ρήξου Βικαρίου καί άλλων πλείστων παθόντων εν Καμπανία.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Αστίου (ή Αστείου), Επισκόπου Δυρραχίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων Αρχίππου, Φιλήμονος καί Ονησίμου, καί τών Αγίων Μαρτύρων Απολλωνίου, Αλεξανδρίωνος καί Επιμάχου.

Οι άγιοι εικοσιτέσσαρες μάρτυρες, οι τή Λουκία καί τώ Ρήξω μαρτυρήσαντες, ξίφει τελειούνται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Eβραίων

Όλην τού Πνεύματος τήν αίγλην, αποδέδεξαι νοϊ κεκαθαρμένω, καί φωστήρ τών πιστώς, βοώντων χρηματίζεις, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θείω πυρί τής εγκρατείας, επυρπόλησας ακάνθας αμαρτίας, καί πρός φώς νοητόν, μετήλθες ανακράζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Σώσόν με Μήτερ τού Σωτήρος, συνεχόμενον βυθώ αμαρτημάτων, καί παντοίας εχθρού, εξάρπασον κακίας, ίνα τήν σήν σωζόμενος, μεγαλύνω προστασίαν.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Διηνεκέσι χρώμενος, προσευχαίς καί δεήσεσι, λύμην εκ ψυχής, τήν τών παθών απήλασας, καί τής διανοίας σου, τό οπτικόν εκάθηρας, όθεν προοράν, προφητικώς ηξιώθης, τά μέλλοντα Σισώη, ευσεβώς αναμέλπων, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Αγγελικώς εβίωσας, μετά σώματος Όσιε, καί τάς εναντίας, ετροπώσω φάλαγγας, εντεύθεν εις άϋλον, μετ' ευφροσύνης Πάτερ ζωήν, όπου τών Αγγέλων κατεσκήνωσας τάξεις, μεθ' ών νύν ανάκράζεις, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Υλομανούσαν πάθεσι, τήν ψυχήν μου καθάρισον, σού ταίς πρός τό θείον Ιεραίς εντεύξεσι, καί τής συνεχούσης με, αιχμαλωσίας λύτρωσαι, Πάτερ θεοφόρε, καθαρώς ίνα ψάλλω, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Αγιασθείσα Πνευματι, υπεδέξω εν μήτρα σου, τόν Δημιουργόν τής, ανθρωπίνης φύσεως, καί τούτον εκύησας, ανερμηνεύτως Κόρη αγνή, όν ακαταπαύστως, ανυμνούντες βοώμεν, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι περισωθέντας τούτους ιδών, τώ Δημιουργώ, καί Λυτρωτή ανεβόα, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αι ώνας.

Ωδή θ'

Εφριξε πάσα ακοή

Δέδεικται θαύμα φοβερόν, κατ' αυτόν σου τόν καιρόν τής κοιμήσεως, υπέρ τόν ήλιον, τού σού προσώπου, Πάτερ αστράψαντος, ότε παρέστησαν χοροί, Αγίων τό πνεύμά σου, παραληψόμενοι, καί Θεώ τώ ποιητή προσκομίσοντες.

Ταίς θείαις Μάκαρ καλλοναίς, ενηδόμενος καί θέσει θεούμενος, καί λαμπρυνόμενος, ταίς φανοτάταις εκείθεν λάμψεσι, τήν φωτοφόρον σου πιστώς, μνήμην τούς γεραίροντας, ταίς ικεσίαις σου, αχλυώδους τών παθών λύμης λύτρωσαι.

Δίκαιος, άμεμπτος παντός, απεχόμενος κακού Πάτερ γέγονας, όσιος άκακος, Θεώ λατρεύσας εν οσιότητι, επανεπαύσατο διό, Τριάς τή καρδία σου, ής νύν τρανότερον, απολαύεις τηλαυγώς αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Εξ έργων όλως εν εμοί, σωτηρία ουχ υπάρχει Πανάμωμε, τήν εναντίαν γάρ, οδεύων τρίβον σκότους πεπλήρωμαι, αλλ' η τό φώς τό εκ φωτός, ημίν ανατείλασα, φώτισον σώσόν με, μή παρίδης με δεινώς απολλύμενον.

Ο Ειρμός

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Καί η λοιπή Ακολουθία, τού Όρθρου καί Απόλυσις