ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΩΡΩΝ

ΩΡΑ ΠΡΩΤΗ

Ευλογήσαντος τού Ιερέως, αρχόμεθα τού Τρισαγίου. Είτα τό, Δεύτε προςκυνήσωμεν, γ' καί Στιχολογούμεν τούς εφεξής τρείς ψαλμούς.

Ψαλμός Ε' (5)

Τά ρήματά μου ενώτισαι, Κύριε, σύνες τής κραυγής μου. Πρόσχες τή φωνή τής δεήσεώς μου, ο Βασιλεύς μου καί ο Θεός μου. Ότι πρός σέ προσεύξομαι Κύριε, τό πρωϊ εισακούση τής φωνής μου. Τό πρωϊ παραστήσομαί σοι καί επόψει με, ότι ουχί Θεός θέλων ανομίαν σύ εί. Ου παροικήσει σοι πονηρευόμενος, ουδέ διαμενούσι παράνομοι κατέναντι τών οφθαλμών σου. Εμίσησας πάντας τούς εργαζομένους τήν ανομίαν, απολείς πάντας τούς λαλούντας τό ψεύδος. Άνδρα αιμάτων καί δόλιον βδελύσσεται Κύριος. Εγώ δέ εν τώ πλήθει τού ελέους σου εισελεύσομαι εις τόν οίκόν σου, προσκυνήσω πρός ναόν άγιόν σου εν φόβω σου, Κύριε, οδήγησόν με εν τή δικαιοσύνη σου, ένεκα τών εχθρών μου, κατεύθυνον ενώπιόν σου τήν οδόν μου. Ότι ουκ έστιν εν τώ στόματι αυτών αλήθεια, η καρδία αυτών ματαία. Τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταίς γλώσσαις αυτών εδολιούσαν, κρίνον αυτούς ο Θεός. Αποπεσάτωσαν από τών διαβουλιών αυτών, κατά τό πλήθος τών ασεβειών αυτών, έξωσον αυτούς, ότι παρεπίκρανάν σε Κύριε. Καί ευφρανθείησαν πάντες οι ελπίζοντες επί σέ, εις αιώνα αγαλλιάσονται, καί κατασκηνώσεις εν αυτοίς. Καί καυχήσονται εν σοί πάντες οι αγαπώντες τό όνομά σου. Ότι σύ ευλογήσεις δίκαιον, Κύριε, ως όπλω ευδοκίας εστεφάνωσας ημάς.

Ψαλμός ΚΒ' (22)

Κύριος ποιμαίνει με, καί ουδέν με υστερήσει, εις τόπον χλόης, εκεί με κατεσκήνωσεν. Επί ύδατος αναπαύσεως εξέθρεψέ με, τήν ψυχήν μου επέστρεψεν. Ωδήγησέ με επί τρίβους δικαιοσύνης, ένεκεν τού ονόματος αυτού. Εάν γάρ καί πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι σύ μετ' εμού εί. Η ράβδος σου καί η βακτηρία σου, αυταί με παρεκάλεσαν. Ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζαν, εξ εναντίας τών θλιβόντων με. Ελίπανας εν ελαίω τήν κεφαλήν μου, καί τό ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον. Καί τό έλεός σου καταδιώξει με πάσας τάς ημέρας τής ζωής μου. Καί τό κατοικείν με εν οίκω Κυρίου, εις μακρότητα ημερών.

Ψαλμός ΚΣΤ' (26)

Κύριος φωτισμός μου καί Σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος υπερασπιστής τής ζωής μου, από τίνος δειλιάσω; Εν τώ εγγίζειν επ' εμέ κακούντας, τού φαγείν τάς σάρκας μου, οι θλίβοντές με καί οι εχθροί μου, αυτοί ησθένησαν καί έπεσον. Εάν παρατάξηται επ' εμέ παρεμβολή, ου φοβηθήσεται η καρδία μου. Εάν επαναστή επ' εμέ πόλεμος, εν ταύτη εγώ ελπίζω. Μίαν ητησάμην παρά Κυρίου, ταύτην ζητήσω, τού κατοικείν με εν οίκω Κυρίου πάσας τάς ημέρας τής ζωής μου. Τού θεωρείν με τήν τερπνότητα Κυρίου, καί επισκέπτεσθαι τόν ναόν τόν άγιον αυτού. Ότι έκρυψέ με εν σκηνή αυτού, εν ημέρα κακών μου εσκέπασέ με, εν αποκρύφω τής σκηνής αυτού, εν πέτρα ύψωσέ με, καί νύν ιδού ύψωσε κεφαλήν μου επ' εχθρούς μου. Εκύκλωσα, καί έθυσα εν τή σκηνή αυτού θυσίαν αινέσεως καί αλαλαγμού, άσω καί ψαλώ τώ Κυρίω. Εισάκουσον, Κύριε, τής φωνής μου, ής εκέκραξα, ελέησόν με καί εισάκουσόν μου. Σοί είπεν η καρδία μου Κύριον ζητήσω, εξεζήτησέ σε τό πρόσωπόν μου, τό πρόσωπόν σου, Κύριε, ζητήσω. Μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου απ' εμού, καί μή εκκλίνης εν Οργή από τού δούλου σου. Βοηθός μου γενού, μή αποσκορακίσης με, καί μή εγκαταλίπης με, ο Θεός ο Σωτήρ. Ότι ο πατήρ μου καί η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δέ Κύριος προσελάβετό με. Νομοθέτησόν με, Κύριε, εν τή όδώ σου, καί οδήγησόν με εν τρίβω ευθεία, ένεκα τών εχθρών μου. Μή παραδώς με εις ψυχάς θλιβόντων με. Ότι επανέστησάν μοι μάρτυρες άδικοι, καί εψεύσατο η αδικία εαυτή. Πιστεύω τού ιδείν τά αγαθά Κυρίου εν γή ζώντων. Υπόμεινον τόν Κύριον, ανδρίζου, καί κραταιούσθω η καρδία σου, καί υπόμεινον τόν Κύριον.

Δόξα... Καί νύν... Αλληλούϊα, τρίς,

Κύριε ελέησον γ'.

Δόξα... Τροπάριον

Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τή μηλωτή Ελισαιέ, αναληφθέντος Ηλιού, καί διηρείτο τά ύδατα ένθεν καί ένθεν, καί γέγονεν αυτώ ξηρά οδός η υγρά, εις τύπον αληθώς τού Βαπτίσματος, δι' ού ημείς τήν ρέουσαν, τού βίου διαπερώμεν διάβασιν, Χριστός εφάνη, εν Ιορδάνη, αγιάσαι τά ύδατα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τί σε καλέσωμεν, ώ Κεχαριτωμένη; Ουρανόν, ότι ανέτειλας τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης. Παράδεισον, ότι εβλάστησας τό άνθος τής αφθαρσίας. Παρθένον; ότι έμεινας άφθορος. Αγνήν Μητέρα; ότι έσχες σαίς αγίαις αγκάλαις Yιόν, τόν πάντων Θεόν. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είτα ψάλλομεν τά παρόντα Ιδιόμελα

Ήχος πλ. δ'

Σήμερον τών υδάτων αγιάζεται η φύσις, καί ρήγνυται ο Ιορδάνης, καί τών ιδίων ναμάτων επέχει τό ρεύμα, Δεσπότην ορών ρυπτόμενον.

Πάλιν τό αυτό

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιείμ.

Ήχος ο αυτός

Ως άνθρωπος εν ποταμώ ήλθες Χριστέ Βασιλεύ, καί δουλικόν Βάπτισμα λαβείν, σπεύδεις αγαθέ, υπό τών τού Προδρόμου χειρών, διά τάς αμαρτίας ημών φιλάνθρωπε.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Καί πάλιν τό αυτό

Δόξα... Ήχος ο αυτός

Πρός τήν φωνήν τού βοώντος έν τή ερήμω, ετοιμάσατε τήν οδόν τού Κυρίου, ήλθες Κύριε, μορφήν δούλου λαβών, Βάπτισμα αιτών, ο μή γνούς αμαρτίαν. Είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν, σύντρομος γέγονεν ο Πρόδρομος, καί εβόηισε λέγων. Πώς φωτίσει ο λύχνος τό Φώς; πώς χειροθετήσει ο δούλος τόν Δεσπότην; Αγίασον εμέ καί τά ύδατα Σωτήρ, ο αίρων τού κόσμου τήν αμαρτίαν.

Καί νύν... τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ'

Εβρόντησε Κύριος επί υδάτων πολλών.

Στίχ. Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 35, 1-10)

Τάδε λέγει Κύριος. Ευφράνθητι έρημος διψώσα, αγαλλιάσθω έρημος, καί ανθείτω ως κρίνον. Καί εξανθήσει, καί υλοχαρήσει, καί αγαλλιάσεται τά έρημα τού Ιορδάνου, καί η δόξα τού Λιβάνου εδόθη αυτή, καί η τιμή τού Καρμήλου, καί ο λαός μου όψεται τήν δόξαν Κυρίου, καί τό ύψος τού Θεού, ισχύσατε χείρες ανειμέναι, καί γόνατα παραλελυμένα. Παρακαλέσατε, καί είπατε τοίς ολιγοψυχοις τή διανοία, ισχύσατε καί μή φοβείσθε, ιδού ο Θεός ημών κρίσιν ανταποδίδωσι, καί ανταποδώσει, αυτός ήξει καί σώσει ημάς. Τότε ανοιχθήσονται οφθαλμοί τυφλών, καί ώτα κωφών ακούσονται. Τότε αλείται χωλός ως έλαφος, καί τρανή έσται γλώσσα μογγιλάλων, ότι ερράγη εν τή ερήμω ύδωρ, καί φάραγξ εν γή διψώση. Καί έσται η άνυδρος εις έλη, καί εις τήν διψώσαν γήν πηγή ύδατος έσται, εκεί έσται ευφροσύνη ορνέων, επαύλεις σειρήνων, καί καλάμη καί έλη. Καί έσται εκεί οδός καθαρά, καί οδός αγία κληθήσεται, ού μή παρέλθη εκεί ακάθαρτος, ουδέ έσται εκεί οδός ακαθάρτου, οι δέ διεσπαρμένοι πορεύσονται επ' αυτής, καί ού μή πλανηθώσι. Καί ουκ έσται εκεί λέων, ουδέ τών πονηρών θηρίων, ού μή αναβή εις αυτήν, ουδέ μή ευρεθή εκεί, αλλά πορεύσονται εν αυτή λελυτρωμένοι, καί συνηγμένοι διά Κύριον. Καί αποστραφήσονται, καί ήξουσιν εις Σιών μετ' ευφροσύνης καί αγαλλιάσεως, καί ευφροσύνη αιώνιος υπέρ κεφαλής αυτών, επί γάρ τής κεφαλής αυτών αίνεσις καί αγαλλίαμα, καί ευφροσύνη καταλήψεται αυτούς, απέδρα οδύνη, λύπη καί στεναγμός.

Πράξεων τών Αποστολων

(Κεφ. 13, 25-32)

Εν ταίς ημέραις εκείναις ως επλήρου ο Ιωάννης τόν δρόμον έλεγε. Τίνα με υπονοείτε είναι, ουκ, ειμί εγώ, αλλ' ιδου έρχεται μετ' εμέ, ού ουκ ειμί άξιος τό υπόδημα τών ποδών λύσαι, Άνδρες αδελφοί υιοί γένους Αβραάμ, καί οι εν υμίν φοβούμενοι τόν Θεόν, υμίν ο λόγος τής σωτηρίας ταύτης απεστάλη. Οι γάρ κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ, καί οι Άρχοντες αυτών, τούτον αγνοήσαντες, καί τάς φωνάς τών Προφητών τάς κατά πάν Σάββατον αναγιγνωσκομένας, κρίναντες επλήρωσαν. Καί μηδεμίαν αιτίαν θανάτου ευρόντες, ητήσαντο Πιλάτον αναιρεθήναι αυτόν. Ως δέ ετέλεσαν άπαντα τά περί αυτού γεγραμμένα, καθελόντες από τού ξύλου έθηκαν εις μνημείον, ο δέ Θεός ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. Ος ώφθη επί ημέρας πλείους τοίς συναναβάσιν αυτώ από τής Γαλιλαίας εις Ιερουσαλήμ, οίτινες νύν εισι μάρτυρες αυτού πρός τόν λαόν. Καί ημείς ημάς ευαγγελιζόμεθα τήν πρός τούς Πατέρας επαγγελίαν γενομένην. Ότι ταύτην ο Θεός εκπεπλήρωκε τοίς τέκνοις αυτών ημίν, αναστήσας Ιησούν.

Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον

Τώ καιρώ εκείνω, παραγίνεται ο Ιησούς...

Τό Τρισάγιον. Παναγία Τριάς

Πάτερ ημών. Ότι σού εστιν

Κοντάκιον

Εν τοίς ρείθροις σήμερον τού Ιορδάνου, γεγονώς ο Κύριος, τώ Ιωάννη εκβοά. Μή δειλιάσης βαπτίσαι με, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Κύριε ελέησον, μ'

Ο εν παντί καιρώ

Κύριε ελέησον, γ'

Δόξα... καί νύν...

Τήν τιμιωτέραν

Εν ονόματι Κυρίου ευλόγησον, Πάτερ

Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς...

Χριστέ, τό φώς τό αληθινόν, τό φωτίζον καί αγιάζον πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τόν κόσμον, σημειωθήτω εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου, ίνα εν αυτώ οψώμεθα φώς τό απρόσιτον, καί κατεύθυνον τά διαβήματα ημών πρός εργασίαν τών εντολών σου, πρεσβείαις τής παναχράντου σου Μητρός, καί πάντων σου τών Αγίων. Αμήν.

ΩΡΑ ΤΡΙΤΗ

Τό Τρισάγιον

Παναγία Τριάς

Πάτερ ημών

Κύριε ελέησον, ιβ'

Δεύτε προσκυνήσωμεν, γ'

Ψαλμός ΚΗ' (28)

Ενέγκατε τώ Κυρίω, υιοί Θεού, ενέγκατε τώ Κυρίω υιούς κριών. Ενέγκατε τώ Κυρίω δόξαν ονόματι αυτού, πρoσκυνήσατε τώ Κυρίω εν αυλή αγία αυτού. Φωνή Κυρίου επί τών υδάτων, ο Θεός τής δόξης εβρόντησε Κύριος επί υδάτων πολλών. Φωνή Κυρίου εν ισχύϊ, φωνή Κυρίου εν μεγαλοπρεπεία. Φωνή Κυρίου συντρίβοντος κέδρους, καί συντρίψει Κύριος τάς κέδρους τού Λιβάνου καί λεπτυνεί αυτάς, ως τόν μόσχον τόν Λίβανον, καί ο ηγαπημένος ως υιός μονοκερώτων. Φωνή Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός. Φωνή Κυρίου συσσείοντος έρημον, καί συσσείσει Κύριος τήν έρημον Κάδδης. Φωνή Κυρίου καταρτιζομένη ελάφους καί αποκαλύψει δρυμούς, καί εν τώ Ναώ αυτού πάς τις λέγει δόξαν, Κύριος τόν κατακλυσμόν κατοικιεί, καί καθιείται Κύριος Βασιλεύς εις τόν αιώνα, Κύριος ισχύν τώ λαώ αυτού δώσει, Κύριος ευλογήσει τόν λαόν αυτού εν ειρήνη.

Ψαλμός ΜΑ' (41)

Όν τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τάς πηγάς τών υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου πρός σέ, ο Θεός. Εδίψησεν η ψυχή μου πρός τόν Θεόν τόν ισχυρόν, τόν ζώντα, πότε ήξω, καί οφθήσομαι τώ προσώπω τού Θεού; Εγενήθη τά δάκρυά μου εμοί άρτος, ημέρας καί νυκτός, εν τώ λέγεσθαί μοι καθ' εκάστην ημέραν, Πού εστιν ο Θεός σου; Ταύτα εμνήσθην, καί εξέχεα επ' εμέ τήν ψυχήν μου. Ότι διελεύσομαι εν τόπω σκηνής θαυμαστής, έως τού οίκου τού Θεού, εν φωνή αγαλλιάσεως καί εξομολογήσεως ήχου εορτάζoντος. Ίνα τί περίλυπος εί, η ψυχή μου, καί ίνα τί συνταράσσεις με; Έλπισον επί τόν Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτώ, σωτήριον τού προσώπου μου, καί ο Θεός μου. Πρός εμαυτόν η ψυχή μου εταράχθη, διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου, καί Ερμωνιείμ, από όρους μικρού. Άβυσσος άβυσσον επικαλείται εις φωνήν τών καταρρακτών σου. Πάντες οι μετεωρισμοί σου, καί τά κύματά σου επ' εμέ διήλθον. Ημέρας εντελείται Κύριος τό έλεος αυτού, καί νυκτός ωδή αυτώ παρ' εμοί. Προσευχή τώ Θεώ τής ζωής μου, ερώ τώ Θεώ, Αντιλήπτωρ μου εί. Διά τί μου επελάθου, καί ίνα τί σκυθρωπάζων πορεύομαι, εν τώ εκθλίβειν τόν εχθρόν μoυ. Εν τώ καταθλάσθαι τά οστά μου, ωνείδιζόν με οι εχθροί μου. Εν τώ λέγειν αυτούς μοι καθ' εκάστην ημέραν, Πού εστιν ο Θεός σου; ίνα τί περίλυπος εί, η ψυχή μου, καί ίνα τί συνταράσσεις με; Έλπισον επί τόν Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτώ, σωτήριον τού προσώπου μου, καί ο Θεός μου.

Ψαλμός Ν' (50)

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, καί κατά τό πλήθος τών Οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου, καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγω γινώσκω, καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον, καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου, καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε, ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου, ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου, καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου σου, καί τό Πνεύμά σου τό άγιον μή αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου, καί Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς σου, καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσά μου, τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις, καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου. Ότι εί ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις, θυσία τώ Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία σου τήν Σιών, καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Δόξα... Καί νύν...

Αλληλούϊα, τρίς

Κύριε ελέησον γ'

Δόξα... Τροπάριον

Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τή μηλωτή Ελισαιέ, αναληφθέντος Ηλιού, καί διηρείτο τά ύδατα ένθεν καί ένθεν, καί γέγονεν αυτώ ξηρά οδός η υγρά, εις τύπον αληθώς τού Βαπτίσματος, δι' ού ημείς τήν ρέουσαν τού βίου, διαπερώμεν διάβασιν, Χριστός εφάνη εν Ιορδάνη, αγιάσαι τά ύδατα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε Δεσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ιδιόμελα

Hχος πλ. δ'

Η τού Προδρόμου καί Βαπτιστού, τού Προφήτου, καί υπέρ πάντας τιμηθέντος τούς Προφήτας, ετρόμαξε νύν χείρ δεξιά, ότε εθεάσατό σε τόν Αμνόν τού Θεού, τόν καθαίροντα κόσμου αμαρτήματα, καί αγωνία συσχεθείς εβόα. Ού τολμώ προσψαύσαι Λόγε τής κορυφής σου, αυτός αγίασόν με, καί φώτισον οικτίρμον, αυτός γάρ εί η ζωή καί τό φώς, καί η ειρήνη τού κόσμου.

Πάλιν τό αυτό

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιείμ.

Ήχος δ'

Η Τριάς ο Θεός ημών, εαυτήν ημίν σήμερον, αδιαιρέτως πεφανέρωκεν, ο μέν γάρ Πατήρ, εναργή μαρτυρίαν τώ συγγενεί επεφώνησε, τό Πεύμα περιστεράς εν εικόνι κατέπτη ουρανόθεν, ο Υιός τήν άχραντον κορυφήν τώ Προδρόμω υπέκλινε, καί βαπτισθείς, τό ανθρώπινον εκ δουλείας ερρύσατο, ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Καί πάλιν τό αυτό

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Ερχόμενος μετά σαρκός, πρός Ιορδάνην Κύριε, βαπτισθήναι θέλων, εν σχήματι ανθρώπου ζωοδότα, ίνα τούς πλανηθέντας ημάς ως εύσπλαγχνος, πάσης μηχανής καί παγίδος τού δράκοντος, ρυσάμενος φωτίσης, εκ Πατρός μεμαρτύρησαι, τό δέ θείον Πνεύμα, περιστεράς εν είδει σοι επέστη. Αλλ' οίκισον ψυχαίς ημετέραις σαυτόν, φιλάνθρωπε.

Καί νύν... τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ'

Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Στίχ. Φωνή Κυρίου επί τών υδάτων.

Προφητείας Ησαϊου τό ανάγνωσμα

(Κεφ. 1, 16-20)

Τάδε λέγει Κύριος. Λούσασθε, καί καθαροί γίνεσθε, αφέλετε τάς πονηρίας υμών από τών ψυχών υμών, απέναντι τών οφθαλμών μου, παύσασθε από τών πονηριών υμών. Μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε αδικούμενoν, κρίνατε ορφανώ, καί δικαιώσατε χήραν. Καί δεύτε καί διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος, καί εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ, εάν δέ ώσιν ως κόκκινον, ως έριον λευκανώ. Καί εάν θέλητε, καί εισακούσητέ μου, τά αγαθά τής γής φάγεσθε, εάν δέ μή θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται, τό γάρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα.

Πράξεων τών Αποστόλων

(Κεφ. 19, 1-8)

Εν ταίς ημέραις εκείναις, εγένετο εν τώ τόν Απολλώ είναι εν Κορίνθω, Παύλον διελθόντα τά ανωτερικά μέρη, ελθείν εις Έφεσον, καί ευρών τινας μαθητάς, είπε πρός αυτούς. Εί Πνεύμα άγιον ελάβετε πιστεύσαντες; οι δέ είπον πρός αυτόν. Αλλ' ουδέ εί Πνεύμα άγιόν εστιν ηκούσαμεν. Είπε δέ πρός αυτούς. Εις τί ουν εβαπτίσθητε; οι δέ είπον. Εις τό Ιωάννου βάπτισμα. Είπε δέ Παύλος. Ιωάννης μέν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τώ λαώ λέγων, εις τόν ερχόμενον μετ' αυτόν ίνα πιστεύσωσι, τουτέστιν, εις τόν Χριστόν Ιησούν. Ακούσαντες δέ εβαπτίσθησαν εις τό όνομα τού Κυρίου Ιησού. Καί επιθέντος αυτοίς τού Παύλου τάς χείρας, ήλθε τό Πνεύμα τό Άγιον επ' αυτούς, ελάλουν τε γλώσσαις καί προεφήτευον. Ήσαν δέ οι πάντες άνδρες ωσεί δεκαδύω. Εισελθών δέ εις τήν συναγωγήν, επαρρησιάζετο επί μήνας τρείς διαλεγόμενος, καί πείθων τά περί τής Βασιλείας τού Θεού.

Ευαγγέλιον κατά Μάρκον

Αρχή τού Ευαγγελίου Ιησού Χριστού...

Κύριος ο Θεός ευλογητός, ευλογητός Κύριος ημέραν καθ' ημέραν, κατευοδώσαι ημίν ο Θεός τών σωτηρίων ημών, ο Θεός ημών, ο Θεός τού σώζειν.

Τό, Τρισάγιον

Παναγία Τριάς

Πάτερ ημών

Κοντάκιον

Εν τοίς ρείθροις σήμερον τού Ιορδάνου, γεγονώς ο Κύριος, τώ Ιωάννη εκβοά. Μή δειλιάσης βαπτίσαι με, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Το, Κύριε ελέησον, μ'

Ο εν παντί καιρώ...

Το, Κύριε ελέησον, τρίς

Δόξα... Καί νύν...

Τήν τιμιωτέραν

Εν ονόματι Κυρίου ευλόγησον, Πάτερ

Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς...

Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ καί Άγιον Πνεύμα, μία θεότης, μία δύναμις, ελέησόν με τόν αμαρτωλόν, καί οίς επίστασαι κρίμασι, σώσόν με τόν ανάξιον δούλόν σου, ότι ευλογητός εί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΩΡΑ ΕΚΤΗ

Επισυνάπτομεν δέ καί τήν Έκτην Ώραν, λέγοντες ευθύς. Δεύτε προσκυνήσωμεν, τρίς, καί τούς Ψαλμούς.

Ψαλμός ΟΓ' (73)

Ίνα τί, ο Θεός, απώσω εις τέλος; ωργίσθη ο θυμός σου επί πρόβατα νομής σου. Μνήσθητι τής συναγωγής σου, ής εκτήσω απ' αρχής. Ελυτρώσω ράβδον κληρονομίας σου, όρος Σιών τούτο, ο κατεσκήνωσας εν αυτώ. Έπαρον τάς χείράς σου επί τάς υπερηφανίας αυτών εις τέλος, όσα επονηρεύσατοο ο εχθρός εν τώ αγίω σου. Καί ενεκαυχήσαντο οι μισούντές σε εν μέσω τής εορτής σου. Έθεντο τά σημεία αυτών σημεία, καί ουκ έγνωσαν, ώς εις τήν έξοδον υπεράνω. Ως εν δρυμώ ξύλων, αξίναις εξέκοψαν τάς θύρας αυτής επί τό αυτό, εν πελέκει καί λαξευτηρίω κατέρραξαν αυτήν. Ενεπύρισαν εν πυρί τό αγιαστήριόν σου, εις τήν γήν εβεβήλωσαν τό σκήνωμα τού ονόματός σου. Είπον εν τή καρδία αυτών αι συγγένειαι αυτών επί τό αυτό, Δεύτε καί καταπαύσωμεν πάσας τάς εορτάς τού Θεού από τής γής. Τά σημεία αυτών ουκ είδομεν, ουκ έστιν έτι προφήτης, καί ημάς ού γνώσεται έτι. Έως πότε, ο Θεός, ονειδιεί ο εχθρός, παροξυνεί ο υπεναντίος τό όνομά σου εις τέλος; ίνα τί αποστρέφεις τήν χείρά σου, καί τήν δεξιάν σου εκ μέσου τού κόλπου σου εις τέλος; ο δέ Θεός, Βασιλεύς ημών πρό αιώνων, ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω τής γής. Σύ εκραταίωσας εν τή δυνάμει σου τήν θάλασσαν, σύ συνέτριψας τάς κεφαλάς τών δρακόντων επί τού ύδατος. Σύ συνέθλασας τήν κεφαλήν τού δράκοντος, έδωκας αυτόν βρώμα λαοίς τοίς Αιθίοψι. Σύ διέρρηξας πηγάς καί χειμάρρους, σύ εξήρανας ποταμούς Ηθάμ. Σή εστιν η ημέρα, καί σή εστιν η νύξ, σύ κατηρτίσω φαύσιν καί ήλιον. Σύ εποίησας πάντα τά ωραία τής γής, θέρος καί έαρ σύ έπλασας αυτά. Μνήσθητι ταύτης, εχθρός ωνείδισε τόν Κύριον, καί λαός άφρων παρώξυνε τό όνομά σου. Μή παραδώς τοίς θηρίοις ψυχήν εξομολογουμένην σοι, τών ψυχών τών πενήτων σου μή επιλάθη εις τέλος. Επίβλεψον εις τήν διαθήκην σου, ότι επληρώθησαν οι εσκοτισμένοι τής γής οίκων ανομιών. Μή αποστραφήτω τεταπεινωμένος καί κατησχυμμένος, πτωχός καί πένης αινέσουσι τό όνομά σου. Ανάστα ο Θεός, δίκασον τήν δίκην σου, μνήσθητι τού ονειδισμού σου, τού υπό άφρονος όλην τήν ημέραν. Μή επιλάθη τής φωνής τών οικετών σου, η υπερηφανία τών μισούντων σε ανέβη διαπαντος.

Ψαλμός ΟΣΤ' (76)

Φωνή μου πρός Κύριον εκέκραξα, φωνή μου πρός τόν Θεόν, καί προσέσχε μοι. Εν ημέρα θλίψεώς μου, τόν Θεόν εξεζήτησα, ταίς χερσί μου νυκτός εναντίον αυτού, καί ουκ ηπατήθην. Απηνήνατο παρακληθήναι η ψυχή μου, εμνήσθην τού Θεού, ηυφράνθην, ηδολέσχησα, καί ωλιγοψύχησε τό πνεύμά μου. Προκατελάβοντο φυλακάς οι οφθαλμοί μου, εταράχθην, καί ουκ ελάληισα. Διελογισάμην ημέρας αρχαίας, καί έτη αιώνια εμνήσθην. Καί εμελέτησα, νυκτός μετά τής καρδίας μου ηδολέσχουν, καί έσκαλλε τό πνεύμά μου. Μή εις τούς αιώνας απώσεται Κύριος, καί ου προσθήσει του ευδοκήσαι έτι; Η εις τέλος τό έλεος αυτού αποκόψει; συνετέλεσε ρήμα από γενεάς εις γενεάν. Μή επιλήσεται τού οικτειρήσαι ο Θεός; ή συνέξει εν τή οργή αυτού τούς οικτιρμούς αυτού; Καί είπα. Nύν ηρξάμην, αυτή η αλλοίωσις τής δεξιάς τού Υψίστου. Εμνήσθην τών έργων Κυρίου, ότι μνησθήσομαι από τής αρχής τών θαυμασίων σου. Καί μελετήσω εν πάσι τοίς έργοις σου, καί εν τοίς επιτηδεύμασί σου αδολεσχήσω, ο Θεός, εν τώ αγίω η οδός σου, τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; σύ εί, ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια. Εγνώρισας εν τοίς λαοίς τήν δύναμίν σου, ελυτρώσω εν τώ βραχίονί σου τόν λαόν σου, τούς υιούς, Ιακωβ καί, Ιωσήφ. Είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν, εταράχθησαν άβυσσοι. Πλήθος ηχούς υδάτων, φωνήν έδωκαν αι νεφέλαι. Καί γάρ τά βέλη σου διαπορεύονται, φωνή τής βροντής σου εν τώ τροχώ. Έφαναν αι αστραπαί σου τή οικουμένη, εσαλεύθη, καί έντρομος εγενήθη η γή. Εν τή θαλάσση αι Οδοί σου, καί αι τρίβοι σου εν ύδασι πολλοίς, καί τά ίχνη σου ου γνωσθήσονται. Ωδήγησας ως πρόβατα τόν λαόν σου, εν χειρί Μωϋισή καί Ααρών.

Ψαλμός 90

Ο κατοικών εν βοηθεία τού Υψίστου, εν σκέπη τού Θεού τού ουρανού αυλισθήσεται. Ερεί τώ Κυρίω. Αντιλήπτωρ μου εί, καί καταφυγή μου, ο Θεός μου, καί ελπιώ επ' αυτόν. Ότι αυτός ρύσεταί σε εκ παγίδος θηρευτών, καί από λόγου ταραχώδους. Εν τοίς μεταφρένοις αυτού επισκιάσει σοι, καί υπό τάς πτέρυγας αυτού ελπιείς. Όπλω κυκλώσει σε η αλήθεια αυτού, ου φοβηθήση από φόβου νυκτερινού, από βέλους πετομένου ημέρας. Από πράγματος εν σκότει διαπορευομένου, από συμπτώματος δαιμονίου μεσημβρινού. Πεσείται εκ τού κλίτους σου χιλιάς, καί μυριάς εκ δεξιών σου, πρός σέ δέ ουκ εγγιεί. Πλήν τοίς οφθαλμοίς σου κατανοήσεις καί ανταπόδοσιν αμαρτωλών όψει. Ότι σύ, Κύριε, η ελπίς μου, τόν Ύψιστον έθου καταφυγήν σου. Ού προσελεύσεται πρός σέ κακά, καί μάστιξ ουκ εγγιεί εν τώ σκηνώματί σου. Ότι τοίς Αγγέλοις αυτού εντελείται περί σού, τού διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταίς οδοίς σου. Επί χειρών αρούσί σε, μήποτε προσκόψης πρός λίθον τόν πόδα σου. Επί ασπίδα καί βασιλίσκον επιβήση καί καταπατήσεις λέοντα καί δράκοντα. Ότι επ' εμέ ήλπισε, καί ρύσομαι αυτόν, σκεπάσω αυτόν, ότι έγνω τό όνομά μου. Κεκράξεται πρός με, καί επακούσομαι αυτού, μετ' αυτού ειμι εν θλίψει, εξελούμαι αυτόν, καί δοξάσω αυτόν. Μακρότητα ημερών εμπλήσω αυτόν, καί δείξω αυτώ τό σωτήριόν μου.

Δόξα... Καί νύν...

Αλληλούϊα, τρίς.

Κύριε ελέησον, γ'

Δόξα... Τροπάριον

Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τή μηλωτή Ελισαιέ, αναληφθέντος Ηλιού, καί διηρείτο τά ύδατα ένθεν καί ένθεν, καί γέγονεν αυτώ ξηρά οδός η υγρά, εις τύπον αληθώς τού Βαπτίσματος, δι' ού ημείς τήν ρέουσαν, τού βίου διαπερώμεν διάβασιν, Χριστός εφάνη εν Ιορδάνη, αγιάσαι τά ύδατα.

Καί νύν... Θεοτόκιον

Ότι ουκ έχομεν παρρησίαν διά τά πολλά ημών αμαρτήματα, σύ τόν εκ σού γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε, πολλά γάρ Ισχύει δέησις Μητρός πρός ευμέανειαν Δεσπότου. Μή παρίδης μαρτωλών ικεσίας η πάνσεμνος, ότι ελεήμων εστί, καί σώζειν δυνάμενος, ο καί παθείν υπέρ ηιμων καταδεξάμενος.

Ιδιόμελα Ήχος πλ. δ'

Τάδε λέγει Κύριος πρός, Ιωάννην. Προφήτα δεύρο βάπτισόν με, τόν δημιουργήσαντα, τόν φωτίζοντα χάριτι, καί καθαίροντα άπαντας, άψαι θείας κορυφής μου, καί μή διστάσης. Προφήτα, άφες άρτι, καί γάρ πληρώσαι παραγέγονα, δικαιοσύνην πάσαν. Σύ ούν μή διστάσης όλως, καί γάρ τόν κεκρυμμένον τοίς ύδασι πολέμιον, τόν άρχοντα τού σκότους, επείγομαι ολέσαι, λυτρούμενος τόν κόσμον, εκ τών αυτού παγίδων νύν, παρέχων ως φιλάνθρωπος, ζωήν τήν αιώνιον.

Πάλιν τό αυτό

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιείμ.

Ήχος πλ. β'

Σήμερον η ψαλμική Προφητεία, πέρας λαβείν επείγεται, η θάλασσα γάρ φησιν, είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω, από προσώπου Κυρίου, από προσώπου τού Θεού Ιακώβ, ελθόντος υπό δούλου δέξασθαι Βάπτισμα, ίνα ημείς, ειδωλικής ακαθαρσίας εκπλυθέντες, φωτισθώμεν τάς ψυχάς δι' αυτού.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Καί πάλιν τό αυτό

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Τί αναχαιτίζεις σου τά ύδατα ώ Ιορδάνη; τί αναποδίζεις τό ρείθρον, καί ου προβαίνεις τήν κατά φύσιν πορείαν. Ου δύναμαι φέρειν, φησί, πύρ καταναλίσκον, εξίσταμαι, καί φρίττω τήν άκραν συγκατάβασιν, ότι ουκ είωθα τόν καθαρόν αποπλύνειν, ουκ έμαθον τόν αναμάρτητον αποσμήχειν, αλλά τά ρερυπωμένα σκεύη εκκαθαίρειν. Ακάνθας φλέγειν με αμαρτημάτων διδάσκει, ο εν εμοί βαπτιζόμενος Χριστός, ο Ιωάννης συμμαρτυρεί μοι, η Φωνή τού Λόγου βοά, ίδε ο Αμνός τού Θεού, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου. Αυτώ πιστoί βοήσωμεν, ο επιφανείς Θεός, εις τήν ημών σωτηρίαν, δόξα σοι.

Καί νύν... τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ'

Φωνή Κυρίου επί τών υδάτων.

Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω, υιοί Θεού.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 12, 3-6)

Τάδε λέγει Κύριος. Αντλήσατε ύδωρ μετ' ευφροσύνης εκ τών πηγών τού σωτηρίου. Καί ερείς εν τή ημέρα εκείνη. Υμνείτε τόν Κύριον, βοάτε τό όνομα αυτού, αναγγείλατε εν τοίς Έθνεσι τά ένδοξα αυτού. Υμνήσατε τό όνομα Κυρίου, ότι υψηλά εποίησεν, αναγγείλατε ταύτα εν πάση τή γή. Αγαλλιάσθε, καί ευφραίνεσθε οι κατοικούντες Σιών, ότι υψώθη ο Άγιος τού Ισραήλ εν μέσω αυτής.

Πρός Ρωμαίους. Επιστολής

(Κεφ. 6, 3-11)

Αδελφοί, όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν, εις τόν θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν. Συνετάφημεν ούν αυτώ διά τού Βαπτίσματος εις τόν θάνατον, ίνα, ως περ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών, διά τής δόξης τού Πατρός, ουτω καί ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. Εί γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τώ ο μοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά καί τής αναστάσεως εσόμεθα Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, ίνα καταργηθή τό σώμα τής αμαρτίας, τού μηκέτι δουλεύειν ημάς τή αμαρτία, ο γάρ αποθανών, δεδικαίωται από τής αμαρτίας. Ει δέ απεθάνομεν σύν Χριστώ, πιστεύομεν, ότι καί συζήσομεν αυτώ, Ειδότες ότι Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, ουκ έτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκ έτι κυριεύει. Ό γάρ απέθανε τή αμαρτία, απέθανεν εφάπαξ, ο δέ ζή, ζή τώ Θεώ. Ούτω καί ημείς λογίζεσθε εαυτούς, νεκρούς μέν είναι τή αμαρτία, ζώντας δέ τώ Θεώ, εν Χριατώ Ιησού τώ Κυρίω ημών.

Ευαγγέλιον Κατά Μάρκον

Τώ καιρώ εκείνω, ήλθεν ο Ιησούς από Ναζαρέτ τής Γαλιλαίας...

Ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί σου, Κύριε, ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα, βοήθησον ημίν, ο Θεός ο Σωτήρ ημών, ένεκεν τής δόξης τού ονόματός σου, Κύριε, ρύσαι ημάς, καί ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.

Τό Τρισάγιον

Παναγία τριάς

Πάτερ ημών

Ότι σού εστιν

Κοντάκιον

Εν τοίς ρείθροις σήμερον τού Ιορδάνου, γεγονως ο Κύριος, τώ Ιωάννη εκβοά. Μή δειλιάσης βαπτίσαι με, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Τό, Κύριε ελέησον, μ'

Ο εν παντί Καιρώ...

Κύριε ελέησον, γ'

Δοξα... Καί νύν...

Τήν τιμιωτέραν

Εν ονόματι Κυρίου ευλόγησον, Πάτερ

Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς...

Θεέ καί Κύριε τών δυνάμεων, καί πάσης κτίσεως Δημιουργέ, ο διά σπλάγχνα ανεικάστου ελέους σου, τόν μονογενή σου Υιόν, τόν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, καταπέμψας επί σωτηρία τού γένους ημών, καί διά τού τιμίου αυτού Σταυρού, τό χειρόγραφον τών αμαρτιών ημών διαρρήξας, καί θριαμβεύσας εν αυτώ τάς αρχάς καί εξουσίας τού σκότους. Αυτός, Δέσποτα φιλάνθρωπε, πρόσδεξαι καί ημών τών αμαρτωλών τάς ευχαριστηρίους ταύτας καί ικετηρίους εντεύξεις, καί ρύσαι ημάς από παντός ολεθρίου καί σκοτεινού παραπτώματος, καί πάντων τών κακώσαι ημάς ζητούντων, ορατών, καί αοράτων εχθρών. Καθήλωσον εκ τού φόβου σου τάς σάρκας ημών. Καί μή εκκλίνης τάς καρδίας ημών εις λόγους, ή εις λογισμούς πονηρίας, αλλά τώ πόθω σου τρώσον ημών τάς ψυχάς. Ίνα πρός σέ διαπαντός ατενίζοντες, καί τώ παρά σού φωτί οδηγούμενοι, σέ τό αϊδιον καί απρόσιτον κατοπτεύοντες φώς, ακατάπαυστόν σοι τήν εξομολόγησιν καί ευχαριστίαν αναπέλπωμεν, τώ ανάρχω Πατρί, σύν τώ μονoγενεί σου Υιώ, καί τώ Παναγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΩΡΑ ΕΝΑΤΗ

Τρισάγιον

Παναγία Τριάς

Πάτερ ημών

Ότι σού εστιν

Κύριε ελέησον, ιβ'

Δεύτε προσκυνήσωμεν, γ'

Ψαλμός 92

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο. Καί γάρ εστερέωσε τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται. Έτοιμος ο θρόνος σου από τότε, από τού αιώνος σύ εί. Επήραν οι ποταμοί, Κύριε, επήραν οι Ποταμοί φωνάς αυτών, αρούσιν οι ποταμοί επιτρίψεις αυτών, από φωνών υδάτων πολλών, θαυμαστοί οι μετεωρισμοί τής θαλάσσης, θαυμαστός εν υψηλοίς ο Κύριος. Τά μαρτύριά σου επιστώθησαν σφόδρα. Τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε, εις μακρότητα ημερών.

Ψαλμός ΡΙΓ' (113)

Εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου, οίκου Ιακώβ εκ λαού βαρβάρου, εγενήθη Ιουδαία αγίασμα αυτού. Η θάλασσα είδε, καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω. Τά όρη εσκίρτησαν ωσεί κριοί, καί οι βουνοί ως αρνία προβάτων. Τί σοί εστι θάλασσα, ότι έφυγες; καί σύ Ιορδάνη, ότι εστράφης εις τά οπίσω; Τά όρη, ότι εσκιρτήσατε ωσεί κριοί, καί οι βουνοί ως αρνία προβάτων; Από προσώπου Κυρίου εσαλεύθη η γή, από προσώπου τού Θεού Ιακώβ. Τού στρέψαντος τήν πέτραν εις λίμνας υδάτων, καί τήν ακρότομον εις πηγάς υδάτων. Μή ημίν, Κύριε, μή ημίν, αλλ' ή τώ ονόματί σου δός δόξαν, επί τώ ελέει σου καί τή αληθεία σου. Μήποτε είπωσι τά Έθνη, Πού εστιν ο Θεός αυτών. Ο δέ Θεός ημών εν τώ ουρανώ, καί εν τή γή, πάντα όσα ηθέλησεν εποίησε. Τά είδωλα τών Εθνών, αργύριον καί χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων. Στόμα έχουσι καί ου λαλήσουσιν, οφθαλμούς έχουσι, καί ουκ όψονται, ώτα έχουσι, καί ουκ ακούσoνται, ρίνας έχουσι, καί ουκ οσφρανθήσονται, χείρας έχουσι, καί ου ψηλαφήσουσι, πόδας έχουσι, καί ού περιπατήσουσιν, ού φωνήσουσιν εν τώ λάρυγγι αυτών. Όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά, καί πάντες οι πεποιθότες επ' αυτοίς. Οίκος Ισραήλ ήλπισεν επί Κύριον, βοηθός καί υπερασπιστής αυτών εστιν. Οίκος Ααρών ήλπισεν επί Κύριον, βοηθός καί υπερασπιστής αυτών εστιν. Οι φοβούμενοι τόν Κύριον, ήλπισαν επί Κύριον, βοηθός καί υπερασπιστής αυτών εστι, Κύριος μνησθείς ημών ευλόγησεν ημάς. Ευλόγησε, τόν οίκον Ισραήλ, ευλόγησε τόν οίκον Ααρών. Ευλόγησε τούς φοβουμένους τόν Κύριον, τούς μικρούς μετά τών μεγιάλων. Προσθείη Κύριος εφ' ημάς, καί επί τούς υιούς υμών. Ευλογημένοι υμείς τώ Κυρίω, τώ ποιήσαντι τόν ουρανόν καί τήν γήν, ο ουρανός τού ουρανού τώ Κυρίω, τήν δέ, γήν έδωκε τοίς υιοίς τών ανθρώπων, ουχ οι νεκροί αινέσουσί σε, Κύριε, ουδέ πάντες οι καταβαίνoντες εις άδου, αλλ' ημείς οι ζώντες ευλογήσομεν τόν Κύριον, από τού νύν, καί έως τού αιώνος.

Ψαλμός ΠΕ' (85)

Κλίνον, Κύριε, τό ούς σου, καί επάκουσόν μου, ότι πτωχός, καί πένης ειμί εγώ. Φύλαξον τήν ψυχήν μου, ότι όσιός ειμι, σώσον τόν δούλόν σου, ο Θεός μου, τόν ελπίζοντα επί σέ. Ελέησόν με, Κύριε, ότι πρός σέ κεκράξομαι όλην τήν ημέραν, Εύφρανον τήν ψυχήν τού δούλου σου, ότι πρός σε ήρα τήν ψυχήν μου. Ότι σύ, Κύριε, χρηστός, καί επιεικής, καί πολυέλεος πάσι τοίς επικαλουμένοις σε. Ενώτισαι Κύριε, τήν προσευχήν μου, καί πρόσχες τή φωνή τής δεήσεώς μου. Εν ημέρα θλίψεώς μου εκέκραξα πρός σέ, ότι επήκουσάς μου. Ουκ έστιν όμοιός σοι εν θεοίς, Κύριε, καί ουκ έστι κατά τά έργα σου. Πάντα τά έθνη, όσα εποίησας, ήξουσι, καί προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου, Κύριε, καί δοξάσουσι τό όνομά σου. Ότι μέγας εί σύ, Καί ποιών θαυμάσια, σύ εί Θεός μόνος. Οδήγησόν με, Κύριε, εν τή οδώ σου, καί πορεύσομαι εν αληθεία σου, ευφρανθήτω η καρδία μου τού φοβείσθαι τό όνομά σου. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε ο Θεός μου, εν όλη καρδία μου, καί δοξάσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα. Ότι τό έλεός σου μέγα επ' εμέ καί ερρύσω τήν ψυχήν μου εξ άδου κατωτάτου, ο Θεός, παράνομοι επανέστησαν επ' εμέ, καί συναγωγή κραταιών εζήτησαν τήν ψυχήν μου, καί ού προέθεντό σε ενώπιον αυτών. Καί σύ, Κύριε ο Θεός μου, οικτίρμων καί ελεήμων, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί αληθινός. Επίβλεψον επ' εμέ, καί ελέησόν με, δός τό κράτος σου τώ παιδί σου καί σώσον τόν υιόν τής παιδίσκης σου. Ποίησον μετ' εμού σημείον εις αγαθόν, καί ιδέτωσαν οι μισούντές με, καί αισχυνθήτωσαν. Ότι σύ, Κύριε, εβοήθησάς μοι καί παρεκάλεσάς με.

Δόξα... Καί νύν...

Αλληλούϊα, γ'

Κύριε ελέησον, γ'

Δόξα... Τροπάριον

Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τή μηλωτή Ελισαιέ, αναληφθέντος Ηλιού, καί διηρείτο τά ύδατα ένθεν καί ένθεν, καί γεγέγονεν αυτώ, ξηρά οδός η υγρά, εις τύπον αληθώς τού Βαπτίσματος, δι' ού ημείς τήν ρέουσαν, τού βίου διαπερώμεν διάβασιν, Χριστός εφάνη, εν Ιορδάνη, αγιάσαι τά ύδατα.

Καί νύν...

Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, πρεσβεύουσαν υπέρ ημών, καί σώσον, Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Ιδιόμελα Ήχος βαρύς

Θάμβος ήν κατιδείν, τόν ουρανού καί γής Ποιητήν, έν ποταμώ γυμνωθέντα, Βάπτισμα υπό δούλου, εις ημών σωτηρίαν, δεχόμενον ως δούλον, καί χοροί Αγγέλων εξεπλήττοντο, φόβω καί χαρά. Μεθ' ών προσκυνούμέν σε, σώσον ημάς Κύριε.

Πάλιν τό αυτό

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιείμ.

Ότε πρός αυτόν ερχομενον ο Πρόδρομος, τόν Κύριον τής δόξης, εβόα θεωρών, ίδε, ο λυτρούμενος τόν κόσμον παραγέγονεν εκ φθοράς, ίδε, ρύεται ημάς εκ θλίψεως, ιδού, ο αμαρτημάτων άφεσιν χαριζόμενος, επί γής εκ Παρθένου Αγνής ελήλυθε δι' έλεον, καί αντί δούλων, υιούς Θεού εργάζεται, αντί δέ σκότους φωτίζει τό ανθρώπινον, διά τού ύδατος τού θείου Βαπτισμού αυτού. Λοιπόν δεύτε συμφώνως αυτόν δοξολογήσωμεν, σύν Πατρί καί Αγίω Πνεύματι.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Καί πάλιν τό αυτό

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'

Ιστέον ότι τό παρόν ιδιόμελον αναγινώσκεται πρότερον ευλαβώς καί μεγαλοφώνως παρά τού Κανονάρχου εν τώ μέσω τού Ναού. είτα ψάλλεται μελωδικώς από τών δύω Χορών.

Τήν χείρά σου τήν αψαμένην, τήν ακήρατον κορυφήν τού Δεσπότου (εκ γ') μεθ' ής καί δακτύλω αυτόν, ημίν καθυπέδειξας, έπαρον υπέρ ημών, Βαπτιστά, ως παρρησίαν έχων πολλήν, καί γάρ μείζων τών Προφητών απάντων, υπ' αυτού μεμαρτύρησαι. Τούς οφθαλμούς σου πάλιν δέ, τούς τό Πανάγιον Πνεύμα κατιδόντας, ως εν είδει περιστεράς κατελθόν, αναπέτασον πρός αυτόν Βαπτιστά, ίλεων ημίν απεργασάμενος. Καί δεύρο στήθι μεθ' ημών (εκ γ') επισφραγίζων τόν ύμνον, καί προεξάρχων τής πανηγύρεως.

Προκείμενον Ήχος γ'

Κύριος φωτισμός μου καί Σωτήρ μου.

Στίχ. Κύριος υπερασπιστής τής ζωής μου.

Προφητειας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 49, 8-15)

Τάδε λέγει Κύριος, Καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, καί εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι καί έπλασά σε, καί έδωκά σε, καί έθηκά σε εις διαθήκην Εθνών, τού καταστήσαι τήν γήν, καί κατακληρονομήσαι κληρονομίας ερήμους, λέγοντα τοίς εν δεσμοίς, Εξέλθετε, καί τοίς εν τώ σκότει, Ανακαλύπτεσθε, εν πάσαις ταίς οδοίς βοσκηθήσονται, καί εν πάσαις ταίς τρίβοις η νομή αυτών, ου πεινάσουσιν, ουδέ διψήσουσιν, ουδέ πατάξει αυτούς ο καύσων, ουδέ ο ήλιος, αλλ' ο ελεών αυτούς παρακαλέσει αυτούς καί διά πηγών υδάτων άξει αυτούς. Καί θήσω πάν όρος εις οδόν, καί πάσαν τρίβον εις βόσκημα αυτοίς. Ιδού ούτοι πόρρωθεν ήξουσιν, ούτοι από Βορρά καί θαλάσσης, άλλοι δέ εκ γής Περσών. Ευφραινέσθωσαν οι ουρανοί, καί αγαλλιάσθω η γή, ρηξάτω τά όρη ευφροσύνην, καί οι βουνοί δικαιοσύνην, ότι ηλέησεν ο Θεός τόν λαόν αυτού, καί τούς ταπεινούς τού λαού αυτού παρεκάλεσεν. Είπε δέ Σιών. Εγκατέλιπέ με Κύριος, καί ο Κύριος επελάθετό μου. Μή επιλήσεται γυνή τού παιδίου αυτής; ή τού μή ελεήσαι τά έκγονα τής κοιλίας αυτής; εί δέ καί ταύτα επιλάθοιτο γυνή, αλλ' εγώ ουκ επιλήσομαί σου λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.

Πρός Τίτον επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 2, 11-14 & 3, 4-7)

Τέκνον Τίτε, επεφάνη η χάρις τού Θεού, η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς, ίνα αρνησάμενοι τήν ασέβειαν, καί τάς κοσμικάς επιθυμίας, σωφρόνως καί δικαίως καί ευσεβώς ζήσωμεν εν τώ νύν αιώνι. Προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ελπίδα, καί επιφάνειαν τής δόξης τού μεγάλου Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ος έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, ίνα λυτρώσηται ημάς από πάσης ανομίας, καί καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων. Ότε δέ η χρηστότης καί η φιλανθρωπία επεφάνη τού Σωτήρος ημών Θεού, ουκ εξ έργων τών εν δικαιοσύνη, ών εποιήσαμεν ημείς, αλλά κατά τόν αυτού έλεον έσωσεν ημάς, διά λουτρού παλιγγενεσίας, καί ανακαινώσεως Πνεύματος αγίου, ού εξέχεεν εφ' ημάς πλουσίως, διά Ιησού Χριστού τού Σωτήρος ημών, ίνα δικαιωθέντες τή εκείνου χάριτι, κληρονόμοι γενώμεθα κατ' ελπίδα ζωής αιωνίου.

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Εν έτει πεντεκαιδεκάτω...

Μή δή παραδώης ημάς εις τέλος, διά τό όνομά σου τό άγιον, καί μή διασκεδάσης τήν διαθήκην σου, καί μή αποστήσης τό έλεός σου αφ' ημών, διά Αβραάμ τόν ηγαπημένον υπό σού, καί διά Ισαάκ τόν δούλόν σου, καί Ισραήλ τόν άγιόν σου.

Τρισάγιον

Παναγία Τριάς

Πάτερ ημών

Τό Κοντάκιον

Εν τοίς ρείθροις σήμερον τού Ιορδάνου, γεγονώς ο Κύριος, τώ, Ιωάννη εκβοά. Μή δειλιάσης βαπτίσαι με, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Κύριε ελέησον μ'

Ο εν παντί καιρώ καί πάση ώρα...

Τό, Κύριε ελέησον, γ'

Δόξα... Καί νύν...

Τήν τιμιωτέραν

Εν ονόματι Κυρίου ευλογησον, Πάτερ

Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς...

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο μακροθυμήσας επί τοίς ημών πλημμελήμασι, καί άχρι τής παρούσης ώρας αγαγών ημάς, εν ή επί τού ζωοποιού Ξύλου κρεμάμενος, τώ ευγνώμονι Ληστή, τήν εις τόν Παράδεισον ωδοποίησας είσοδον, καί θανάτω, τον θάνατον ώλεσας, ιλάσθητι καί ημίν τοίς αμαρτωλοίς καί αναξίοις δούλοις σου. Ημάρτομεν γάρ καί ηνομήσαμεν, καί ουκ εσμέν άξιοι άραι τά όμματα ημών, καί βλέψαι εις τό ύψος τού ουρανού, διότι κατελίπομεν τήν οδόν τής δικαιοσύνης σου, καί επορεύθημεν εν τοίς θελήμασι τών καρδιών ημών. Αλλ' ικετεύομεν τήν σήν ανείκαστον αγαθότητα. Φείσαι ημών, Κύριε, κατά τό πλήθος τού ελέους σου, καί σώσον ημάς διά τό όνομά σου τό άγιον, ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών. Εξελού ημάς τής τού αντικειμένου χειρός, καί άφες ημίν τά αμαρτήματα, καί νέκρωσον τό σαρκικόν ημών φρόνημα, ίνα τόν παλαιόν αποθέμενοι άνθρωπον, τόν νέον ενδυσώμεθα, καί σοί ζήσωμεν τώ ημετέρω Δεσπότη καί ευεργέτη. Καί ούτω τοίς σοίς ακολουθούντες προστάγμασιν, εις τήν αιώνιον ανάπαυσιν καταντήσωμεν, ένθα πάντων εστί τών ευφραινομένων η κατοικία. Σύ γάρ εί η όντως αληθινή ευφροσύνη, καί αγαλλίασις τών αγαπώντων σε, Χριστέ ο Θεός ημών, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, σύν τώ ανάρχω σου Πατρί, καί τώ Παναγίω καί αγαθώ, καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Τά Τυπικά χύμα

Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον...

Δόξα...

Αίνει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, αινέσω Κύριον εν τή ζωή μου...

Καί νύν...

Ο Μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού...

· Εν τή Βασιλεία σου μνήσθητι ημών, Κύριε, Μακάριοι οι πτωχοί τώ Πνεύματι.

· Μακάριοι οι πενθούντες.

· Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί.

· Μακάριοι οι πεινώντες καί διψώντες, Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί.

· Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία, Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί, Μακάριοι οι δεδιωγμένοι.

· Μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς, Χαίρετε καί αγαλλιάσθε.

Δόξα... Καί νύν...

· Μνήσθητι ημών Κύριε, όταν έλθης, Μνήσθητι ημών, Δέσποτα, όταν έλθης, Μνήσθητι ημών, Άγιε, όταν έλθης.

· Χορός ο επουράνιος υμνεί σε καί λέγει. Άγιος Άγιος Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός, καί η γή τής δόξης σου.

Στίχ. Προσέλθετε πρός αυτόν, καί φωτίσθητε.

Χορός ο επουράνιος υμνεί σε καί λέγει. Άγιος Άγιος Άγιος, Κύριος...

Δόξα...

Χορός αγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων, μετά πασών τών επουρανίων Δυνάμεων, υμνεί σε καί λέγει. Άγιος Άγιος Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός, καί η γή τής δόξης σου.

Καί νύν...

Πιστεύω εις ένα Θεόν...

Άνες, άφες συγχώρησον, ο Θεός, τά παραπτώματα ημών, τά εκούσια καί τά ακούσια, τά εν έργω καί λογω, τά εν γνώσει καί αγνοία, τά εν νυκτί καί ημέρα, τά κατά νούν καί διάνοιαν, τά πάντα ημίν συγχώρησον, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Πάτερ ημών

Ότι σού εστιν η Βασιλεία

Τό Κοντάκιον

Εν τοίς ρείθροις σήμερον τού Ιορδάνου, γεγονώς ο Κύριος, τώ Ιωάννη εκβοά. Μή δειλιάσης βαπτίσαι με, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Κύριε ελέησον, ιβ'

Απόλυσις